ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Είναι φανερό τι τους φοβίζει

Παπαγεωργίου Βασίλης

Λάβρος ενάντια στον «Ριζοσπάστη» και τον «902» εμφανίστηκε χτες ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος, εμφανώς ενοχλημένος από την πολιτική κριτική που του ασκούν, αποκαλύπτοντας στους εργαζόμενους την επικίνδυνη και επιζήμια τακτική της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας. Το γεγονός εξάλλου ότι η επίθεση στα ΜΜΕ του ΚΚΕ ήταν μέρος ενός γενικότερου αντικομμουνιστικού παραληρήματος του επικεφαλής της ΓΣΕΕ και της ΠΑΣΚΕ, δείχνει ξεκάθαρα τι και ποιους είναι αυτούς που φοβούνται οι εργατοπατέρες και τα κόμματα που εκπροσωπούν. Στην ουσία του πράγματος, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ υπερασπίστηκε για μια ακόμη φορά τη Σύμβαση του αίσχους, φτάνοντας στο αισχρό σημείο να χαρακτηρίσει «μαγκιές» την κριτική του ΠΑΜΕ. Ενώ υπεραμύνθηκε και της τακτικής της ΓΣΕΕ να παίξει ρόλο «συμβούλου» του Λαναρά, προκειμένου να του εξασφαλίσει νέα δανειοδότηση, στο όνομα δήθεν τού να πληρωθούν οι εργαζόμενοι.

Οι προκλήσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ πήραν βέβαια την απάντηση που τους έπρεπε μέσα από τις παρεμβάσεις των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ. Με συγκεκριμένα στοιχεία ανέδειξαν τον υπονομευτικό, φιλεργοδοτικό ρόλο της πλειοψηφίας, που βάζει πλάτη στο πέρασμα του πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής. Αλλωστε, το γεγονός ότι σ' ένα κεντρικό για τους εργαζόμενους ζήτημα, όπως αυτό της ακρίβειας, τόσο η ΔΑΚΕ, όσο και η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ) έσπευσαν να υπερασπιστούν τη Σύμβαση του ενός ευρώ, λέει πολλά. Ο μεν επικεφαλής της ΔΑΚΕ είπε ότι η Σύμβαση ήταν «ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει», ο δε εκπρόσωπος της ΑΠ χαρακτήρισε ξανά, απλά και μόνο «λάθος» την υπογραφή της σύμβασης, αθωώνοντας τη συνειδητή υπονόμευση του εργατικού εισοδήματος. Μετά απ' αυτά, είναι απόλυτα εξηγήσιμο γιατί ο επικεφαλής της πλειοψηφίας προσπάθησε με κραυγές να επιτεθεί στο ΠΑΜΕ, που τους χαλάει τη σούπα της αντεργατικής συναίνεσης.

Νέα «βουτιά» στο αγροτικό εισόδημα

Χρόνο με το χρόνο οι Ελληνες μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι βλέπουν το εισόδημά τους να «βυθίζεται», αποτέλεσμα της αντιαγροτικής πολιτικής που ακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις και η ΕΕ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕ) σε δωδεκάμηνη βάση (Ιούλης 2007 - Ιούλης 2008) το άνοιγμα της «ψαλίδας» μεταξύ τιμών παραγωγού και κόστους παραγωγής στον πρωτογενή τομέα διαμορφώθηκε στο -7,9%. Με βάση τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, σε δωδεκάμηνη βάση, οι τιμές που απόλαυσαν οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι από την πώληση των προϊόντων τους αυξήθηκαν κατά μέσο όρο κατά 9,6%. Ομως, το ίδιο χρονικό διάστημα η αύξηση του κόστους παραγωγής ήταν της τάξης του +17,5%, με αποτέλεσμα η διαφορά μεταξύ τιμών και κόστους να διαμορφωθεί στο -7,9%. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οι κυβερνώντες θα προσπαθήσουν να «κρυφτούν» πίσω από τη μεγάλη αύξηση που σημειώθηκε στις τιμές του πετρελαίου, οι οποίες ανήλθαν κατά 39,5%, - συμπαρασύροντας λιπάσματα (+39,2%), ζωοτροφές (+24%) κ.ά. Μόνο που οι ίδιοι, με την πολιτική που ακολουθούν, όχι μόνο δεν έκαναν απολύτως τίποτε για να περιορίσουν όσο το δυνατόν την αρνητική διεθνή συγκυρία, αντίθετα άφησαν τους παραγωγούς και κατά συνέπεια τους καταναλωτές, έρμαια στις ορέξεις των μεγαλεμπόρων και των μονοπωλίων.

Η Λόπεζ ... «Καρυάτιδα»!

Το γνωστό μουσικό «προϊόν» του «σταρ σίστεμ» που «ακούει» στο όνομα Τζένιφερ Λόπεζ βρίσκεται στην Ελλάδα για την εμπορική προώθηση της «φίρμας» των ρούχων της. Στο πλαίσιο αυτής της καθαρά επιχειρηματικής - κερδοσκοπικής κίνησης ...φωτογραφήθηκε μπροστά από τον Παρθενώνα, καταβάλλοντας στο υπουργείο Πολιτισμού 3.000 ευρώ. Αυτή η εμπορευματική χρήση του κορυφαίου μνημείου καταγγέλθηκε χτες από το Σύλλογο Αρχαιολόγων, ο οποίος αναρωτήθηκε, ρητορικά, αν με αυτό το ποσό αποτιμάται από το κράτος η σημασία της Ακρόπολης. Εμείς απλώς θυμηθήκαμε για μια ακόμη φορά την απογοήτευση μέλους του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου όταν συζητιόταν η παραχώρηση του Κάστρου των Ιωαννίνων στο ίδρυμα της Τράπεζας Πειραιώς: «Σε λίγο θα μας ζητάνε και την Ακρόπολη...».

Είναι να μη δηλώνεις τους φόβους σου...

Σωσίβιο στο πολιτικό σύστημα

Καθημερινά επιβεβαιώνεται η διόγκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας απ' την ασκούμενη πολιτική και φυσικά τους στυλοβάτες αυτής, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνεται η προσπάθεια «αναστήλωσης» του κύρους των πολιτικών εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου, αναχαίτισης ριζοσπαστικών διεργασιών, άμβλυνσης της δυσαρέσκειας και οργής του λαού, με απώτερο στόχο τον εγκλωβισμό του «εντός των τειχών» του συστήματος.

Ανάμεσα στα άλλα σωσίβια του δικομματισμού και των συμφερόντων που αυτός πολιτικά εκπροσωπεί, «κολυμπά» και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κι ας διατείνεται πως θέλει να «σώσει» το λαό. Ηταν αποκαλυπτικός ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε κυριακάτικη εφημερίδα, αλλά και σε άλλες δηλώσεις του χτες, καλώντας το ΠΑΣΟΚ σε κοινή δράση πάνω σε μια δέσμη έξι προτάσεων. Μια συνέντευξη «βούτυρο στο ψωμί» του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ο Αλ. Αλαβάνος προσπαθεί να «αποκαθάρει» και να εμφανίσει στο λαό σαν «δύναμη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης»! Το ίδιο είχε κάνει λίγες μέρες πριν ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, τονίζοντας τα «θετικά αισθήματα» που του προκάλεσε η εμφάνιση του Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ και δηλώνοντας πως το ΠΑΣΟΚ «έχει μετατοπιστεί στα αριστερά της πολιτικής ζωής»!

Κι όμως, δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μήνες, απ' όταν ο Αλ. Αλαβάνος χαρακτήριζε μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ σαν «κάθοδο στον Αδη» για το κόμμα του. Τι μεσολάβησε άραγε; Και έρχεται τώρα να το καλέσει σε κοινή δράση, για να μην πουληθεί η «Ολυμπιακή», παραγράφοντας τα εγκλήματα του ΠΑΣΟΚ σε βάρος της, για το δημόσιο Πανεπιστήμιο, ξεχνώντας πως επί ημερών ΠΑΣΟΚ άρχισε η «αποψίλωση» του δημόσιου, δωρεάν χαρακτήρα της Παιδείας. Να αγωνιστούν μαζί για το Βατοπέδιο, για την απλή αναλογική, ξεχνώντας τα «Βατοπέδια» της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, τα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα που νομοθέτησε το ΠΑΣΟΚ κ.ο.κ. παραμερίζοντας τελικά την αντιλαϊκή πολιτική, στην οποία το κόμμα αυτό ορκίζεται.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλει τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Δικαίωμά του. Προσφέρει όμως χείριστες υπηρεσίες στο λαό, όταν, για να φιλοτεχνήσει την εικόνα που θέλει για τον δυνάμει σύμμαχό του, ισχυρίζεται πως αρκούν μερικά χρόνια στην αντιπολίτευση για να το μεταλλάξουν από κόμμα εκφραστή της άρχουσας τάξης σε κόμμα εκφραστή των λαϊκών συμφερόντων. Το ΠΑΣΟΚ έχει διαλέξει στρατόπεδο από χρόνια. Αυτό δεν αλλάζει. Το γεγονός ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το επιλέγει για συνομιλητή και σύμμαχο λέει πολλά για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ρόλο του.

Εσωτερική υπόθεση του συστήματος είναι η επιλογή που θα προκριθεί, με την ελπίδα της διάσωσής του από ένα λαό που μπορεί να κάνει την οργή δύναμη ρήξεων και ανατροπών. Μπορεί να επιλεγεί κραταιός δικομματισμός, μπορεί κυβερνήσεις συνεργασίας. Σενάρια όλα αντιλαϊκά. Δε θα προσφέρουν παρά μόνο νέα προβλήματα στο λαό. Τον οποίο ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποπροσανατολίζει συνειδητά προτείνοντάς του για λύση τη φενάκη του αντικυβερνητικού μετώπου. Οπως είπε χτες ο Αλ. Αλαβάνος «τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης οφείλουν να προτάξουν μια σειρά κοινά ζητήματα απέναντι στη ΝΔ».

Πραγματική διέξοδος για το λαό υπάρχει, αλλά δε βρίσκεται στη διαρκή εναλλαγή στον κυβερνητικό θώκο κομμάτων που πολιτική τους έχουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, βρίσκεται στη συγκρότηση της δικής του συμμαχίας, στην αποφασιστική πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και στους πολιτικούς του εκφραστές, έως την οικοδόμηση της δικής του εξουσίας. Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού...

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Φιέστες υποκρισίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με τη χτεσινή ...«προσφορά» προς τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου Αττικής δωρεάν μετακινήσεων με τα αστικά συγκοινωνιακά μέσα, εξαντλήθηκαν οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στο όνομα των εκδηλώσεων της «Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Μετακίνησης»...

Από κει και πέρα ο λαός της πρωτεύουσας - όπως, άλλωστε και των άλλων μεγάλων πόλεων της Ελλάδας και της Ευρώπης - είναι καταδικασμένος τις υπόλοιπες 364 μέρες το χρόνο να βιώνει το κυκλοφοριακό χάος! Οι φιέστες για μια δήθεν «βιώσιμη αστική μετακίνηση» δεν μπορούν να κρύψουν την αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθείται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, των ιδιωτικοποιήσεων των μέσων μαζικής μεταφοράς (που τα μετατρέπουν σε είδος πολυτελείας για τον εργαζόμενο), της πριμοδότησης του ΙΧ, της επιβολής διοδίων πόλης κ.ά.

Σε αντίθεση με όλους αυτούς, που αναλώνονται σε υποκριτικούς γιορτασμούς μια φορά το χρόνο, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα παλεύει κάθε μέρα για: Δημόσιες, σύγχρονες, φθηνές συγκοινωνίες και με δωρεάν ζώνη το πρωί. Μείωση των εισιτηρίων την υπόλοιπη μέρα. Υποδομές που πρέπει να αναλαμβάνει το κράτος, χωρίς να πληρώνει διπλά και τρίδιπλα ο λαός και για την κατασκευή και για τη χρήση. Να καταργηθούν όλα τα διόδια. Να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση χωρίς χαράτσια πουθενά.

Αιτήματα που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ούτε η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, ούτε η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό και προσπαθούν με «παχιά λόγια» και φιέστες να ρίξουν «στάχτη στα μάτια» του λαού...

Γρηγοριάδης Κώστας

Βουτηγμένοι στον «κοινωνικό εταιρισμό»

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι γνωστό ότι ο «ΣΥΝ» όχι μόνο συμμετέχει στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ), σε ένα δηλαδή πανευρωπαϊκό και εθνικό εργαλείο κοινωνικού εταιρισμού, αλλά τα στελέχη του μαζί με υψηλόβαθμα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ως εκπρόσωποι φορέων και οργανώσεων επεξεργάζονται από κοινού την πολιτική της ΟΚΕ. Μια πολιτική που προωθεί βήμα - βήμα στα μεγάλα κεντρικά ζητήματα την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι μόλις χτες ο Γ. Αλογοσκούφης μιλώντας σε ημερίδα της, έκρινε σκόπιμο να εξάρει το ρόλο της, καθώς όπως είπε ο υπουργός: «Η συμβολή της είναι σημαντική για τις μεγάλες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας όπως είναι η προώθηση των μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας».

Παίρνοντας το λόγο στη συνέχεια, ο εκπρόσωπος του «ΣΥΝ» -ΣΥΡΙΖΑ» Σ. Σώκος χαιρετίζοντας «τους εκλεκτούς προσκλεκλημένους» όχι μόνο αποδέχτηκε αυτό το ρόλο αλλά υπερθεμάτισε λέγοντας ότι ο ΣΥΝ «υποστηρίζει τον θεσμό της ΟΚΕ, υποστηρίζει τον κοινωνικό διάλογο...». Και όχι μόνο αυτό. Αλλά επιτέθηκε σε αυτούς που έχουν - όπως είπε - «δαιμονοποιήσει τον κοινωνικό διάλογο στο όνομα της ταξικής πάλης»!

Καταλαβαίνουμε τον πόνο του ΣΥΝ για τον «κοινωνικό διάλογο» και ότι το ΚΚΕ και οι ταξικές δυνάμεις του χαλάνε τη σούπα της «κοινωνικής συναίνεσης» στην οποία είναι βουτηγμένος και ο ΣΥΝ. Αλλά ότι τώρα τελευταία φαίνεται πως εκεί στον ΣΥΝ βγάζουν σπυράκια ακόμα και στο άκουσμα της «ταξικής πάλης». Τόσο τους πειράζει λοιπόν. Τόσο, που νιώθουν υποχρεωμένοι να βγουν να το διαλαλήσουν μπροστά στο «εκλεκτό τους ακροατήριο»;

Καιροσκοπισμός

Καιροσκοπισμός. Ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος να καταθέτει πρόταση κοινής δράσης στο ΠΑΣΟΚ. Και ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας να μιλά στο φεστιβάλ της νεολαίας του κόμματος στη Θεσσαλονίκη και να κατακεραυνώνει το... ΠΑΣΟΚ: «Αφού χρησιμοποίησε την περίοδο της διακυβέρνησής του για να σταθεροποιήσει τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στην εξουσία, προσπαθεί τώρα να ξαναβγεί στην επιφάνεια, κάνοντας αντιπολίτευση»! Καιροσκοπισμός. Να δηλώνει ο Αλ. Τσίπρας ότι όπου να 'ναι ο καπιταλισμός καταρρέει: «Αυτό που βρίσκεται σε κρίση είναι το σύστημα. Το σύστημα που αφού εξύμνησε εδώ και δεκαετίες τη δυναμική και τις προοπτικές της ελεύθερης αγοράς, αφού αποθέωσε το κέρδος, σήμερα βουλιάζει. Παρακαλάει για κρατικές επιδοτήσεις, για κρατική ενίσχυση. Αυτές είναι οι μεγάλες αντιφάσεις. Ενα σύστημα που καταρρέει μέσα στα αδιέξοδά του»!

Εμείς, αντί άλλου σχολίου, παραθέτουμε αυτούσια την άποψη που διατύπωσε ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας: «Ο καθένας βέβαια έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι μπορεί για να επιβιώσει. Δεν έχει όμως το δικαίωμα να υποτιμά τόσο, τη μνήμη και τη νοημοσύνη του λαού».

Συμβολισμοί με νόημα

Σαφέστατο μήνυμα ότι ο νέος υπουργός Ναυτιλίας είναι εκ προοιμίου στοχοπροσηλωμένος υπέρ των εφοπλιστικών συμφερόντων αποτελεί το γεγονός ότι η πρώτη του συνάντηση ήταν χτες με τους εφοπλιστές του Λονδίνου, το περιβόητο «Κόμιτι». Και όπως ήταν εντελώς προβλέψιμο αμέσως μετά ο Αν. Παπαληγούρας έσπευσε να πλέξει το εγκώμιο της «ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας» (διάβαζε των εφοπλιστών), για το «ρεκόρ ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού» που καταγράφουν (διάβαζε των υπερκερδών και της ασύδοτης εκμετάλλευσης των ναυτικών). Δεν περίμενε βέβαια κανείς ότι ο νέος υπουργός θα έσπευδε να συναντήσει τους ναυτεργάτες ή τους κατοίκους των νησιών και των «άγονων γραμμών» ή να ανατρέψει την «απελευθέρωση» των ακτοπλοϊκών γραμμών, αλλά ότι κάπως θα τηρούσε τα προσχήματα ώστε το όνομα του υπουργείου να μην είναι συνώνυμο των εφοπλιστών. Απλά επισημαίνουμε το συμβολισμό ακριβώς γιατί έχει πολιτική σημασία που αναμφίβολα θα επιβεβαιωθεί και στη συνέχεια.

ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΚΕ καλούν ΠΑΣΟΚ σε κοινή δράση

Το προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το στηρίζει η ΠΑΣΚΕ. Γιατί δεν το υιοθετεί το ΠΑΣΟΚ; Κάπως έτσι τα είπε χτες ο Αλ. Αλαβάνος, σε δηλώσεις του απ' το Ηράκλειο της Κρήτης. Παραθέτουμε το σχετικό και εξόχως απολαυστικό απόσπασμα των δηλώσεών του που αφορούσε στην «Ολυμπιακή Αεροπορία»: «Το Συνέδριο της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στην Ο.Α. κατέληξε στην υποστήριξη της θέσης να μείνει εθνικός αερομεταφορέας με τη συμμετοχή και τη στήριξη και της ίδιας της ΠΑΣΚΕ. Μας κάνει εντύπωση πώς ένα αίτημα που θέτουμε εμείς και έχει τη στήριξη της ΠΑΣΚΕ να μην το δέχεται η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ»!

Στόχος η ανατροπή

Είναι απόλυτα βέβαιο ότι όσο εντείνεται η αγανάχτηση των εργαζομένων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και επιλογή της οικονομικής ολιγαρχίας παραμένει η στήριξη του δικομματικού σκηνικού διακυβέρνησης, τόσο οι κατ' εξοχήν φορείς αυτής της πολιτικής θα απεργάζονται ένα σωρό τρόπους και μεθόδους για τον επανεγκλωβισμό των εργαζομένων σε ψευτοδιλήμματα, που εν τέλει κατατείνουν στην αναζήτηση του μικρότερου κακού ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Σ' αυτό τον ντορό κινούνται οι, μεταξύ των δύο κομμάτων, «κόντρες» για τα σκάνδαλα και τους ...άφθαρτους, οι «αντιπαραθέσεις» για δικαιότερη κατανομή των βαρών και για ανακατανομή των εισοδημάτων.

Οι προτάσεις που διατύπωσε τις τελευταίες μέρες ο Γ. Παπανδρέου, θέτουν ως στόχο «μια νέα μεγάλη αναδιανομή», η οποία, υποτίθεται, πως θα είναι υπέρ των οικονομικά αδυνάτων, ενώ ως ένα από τα εργαλεία που θα πραγματοποιηθεί αυτή η αναδιανομή, παρουσιάζονται οι παρεμβάσεις που θα κάνει μια μελλοντική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο χώρο της φορολογίας. Στη δέσμη των εφτά σχετικών μέτρων, είναι η μείωση των φόρων για μικρά και μεσαία εισοδήματα και η ταυτόχρονη μείωση της φορολογίας των κερδών.

Είναι φυσιολογικό, όταν «έρχονται» προτάσεις από το ΠΑΣΟΚ, να μπαίνει, σχεδόν αυτόματα, το ερώτημα, τι έκανε αυτό, στην περίπου εικοσαετή περίοδο, που ήταν στην εξουσία. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο συνέβαλαν στην αναδιανομή των εισοδημάτων και ψήφισαν φορολογικές μεταρρυθμίσεις, αλλά υπήρξαν και συγκεκριμένα αποτελέσματα. Ποια ήταν αυτά; Στον τομέα των εισοδημάτων, η καθήλωση των αποδοχών των εργαζομένων στα επίπεδα της δεκαετίας του '80 και η εκτόξευση των καπιταλιστικών κερδών σε πρωτοφανέρωτα επίπεδα. Στη φορολογία, η αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων με τη συνεχή αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων με την ταυτόχρονη παραχώρηση φοροασυλίας προς το μεγάλο κεφάλαιο, μέσα από την κατάργηση κάθε υψηλού συντελεστή φορολόγησης των κερδών.

Ολα αυτά δεν πάνε μαζί και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ το γνωρίζει, αλλά ψαρεύει σε θολά νερά. Οι προαποφασισμένες κατευθύνσεις της Στρατηγικής της Λισαβόνας και τα Σύμφωνα Σταθερότητας, τα οποία υιοθετεί πλήρως το ΠΑΣΟΚ, προβλέπουν ότι στον τομέα της φορολογίας οι κυβερνήσεις οφείλουν να μειώσουν κι άλλο τους φόρους για τα κέρδη. Γιατί; Για να εξασφαλιστεί η κερδοφορία των επιχειρήσεων σε μια περίοδο που, λόγω της φύσης του συστήματος, τα περιθώρια αναπαραγωγής του κεφαλαίου στενεύουν όλο και περισσότερο. Ετσι, συνεχίζοντας την πορεία των προηγούμενων κυβερνήσεων, αυτό κάνει η ΝΔ, το ίδιο προβλέπει και στο πρόγραμμά του και το ΠΑΣΟΚ. Τώρα, πώς γίνεται να μειώνονται οι φόροι και για τα χαμηλά εισοδήματα και για τα καπιταλιστικά κέρδη και για τους επιχειρηματίες και ταυτόχρονα να αυξάνονται τα δημόσια έσοδα για να γίνει ανακατανομή εισοδημάτων, είναι κόλπο ταχυδακτυλουργικό, που μοναδικό στόχο έχει την εξαπάτηση και τον αποπροσανατολισμό.

Στις σημερινές συνθήκες, το κεφάλαιο δεν είναι διατεθειμένο - δεν έχει καν τα περιθώρια - να διαπραγματευτεί το ελάχιστο από τα επίπεδα της κερδοφορίας, που έχει ήδη εξασφαλίσει. Το αντίθετο. Οι πολιτικές και τα μέτρα που θέτουν σε εφαρμογή Ευρωπαϊκή Ενωση και κυβερνήσεις οδηγούν στην παραπέρα κλιμάκωση της αντιλαϊκής - αντιδραστικής επίθεσης κι αυτό το γνωρίζουν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μένει να συνειδητοποιήσουν και οι εργαζόμενοι ότι στις μέρες μας, οι αλλαγές του συσχετισμού δύναμης απαιτούν αντίσταση και ανατροπές, στην ίδια τη ρίζα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας.