Οσο βαθαίνει η κρίση, όσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδα στο σύστημα, τόσο δείχνει τα δόντια του.

Δεκάδες γραφιάδες κι άλλοι τόσοι ραδιο-τηλε-παρουσιαστές πασχίζουν να πείσουν καθημερινά τους εργάτες πως δίκιο είναι ό,τι διδάσκουν απ' τα χαράματα διάφοροι αργυρώνητοι. Κι όπου δεν μπορούν να κουλαντρίσουν τις αντιδράσεις, πλασάρουν ως «επαναστατική» διέξοδο κάθε μπάχαλο που αφήνει αδιατάραχτο το σύστημα. Αποκαλύπτονται όταν πάντα στο τέλος ζητάνε σεβασμό στους θεσμούς.

Τι είναι αυτό που στοιχειώνει τον ξύπνιο τους; Οτι η αντεργατική πολιτική συναντά όλο και περισσότερες αντιστάσεις. Κι ότι το κάλεσμα του ΚΚΕ για γενικευμένη ανυπακοή και πάλη για άλλη εξουσία και οικονομία βρίσκει απήχηση.

Αυτήν ακριβώς την πάλη σπεύδουν να χαρακτηρίσουν «ανομία». Ποιοι; Οι εκμεταλλευτές κι όσοι τρέμουν μη και διαταραχτεί η εξουσία των μονοπωλίων. Αυτοί που με το νόμο τους απαγορεύουν στην εργατική τάξη να ορίσει η ίδια τη ζωή της.

Καταφεύγουν σε αλχημείες για το ΚΚΕ, γιατί αυτό που θέλουν είναι να μην υπάρχει καν ΚΚΕ.

Στη στήλη του Μανδραβέλη στην «Καθημερινή», που αποκτά πλέον χαρακτηριστικά καθημερινής αντικομμουνιστικής στήλης, η λαθροχειρία απογειώνεται: Την ώρα που στον ένα μετά τον άλλον τους εργασιακούς χώρους τμήματα της εργατικής τάξης αποφασίζουν να αντιπαλέψουν στο σύνολό της την αντεργατική πολιτική, εντάσσουν την πάλη τους στο συνολικό πλαίσιο πάλης που προωθεί το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, ο εντεταλμένος για την αντιμετώπιση του ΚΚΕ εντοπίζει παραβίαση των νόμων από το ΚΚΕ. Προσπαθεί έτσι να ξεχωρίσει το Κόμμα από τους εργάτες. Γιατί αυτόν και την τάξη που εκπροσωπεί τους ανησυχεί η απήχηση που έχει το κάλεσμα του ΚΚΕ, όχι απλά σε ανυπακοή αλλά σε πάλη για μια άλλη οικονομία, άλλη εξουσία, που ασφαλώς προϋποθέτουν ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Οι αστοί - κι όσοι βολεύονται με τα ψίχουλα απ' το τραπέζι των αστών - γνωρίζουν πως η όξυνση της ταξικής αντιπαράθεσης που σηματοδοτεί η γενικευμένη επίθεση στα εργατικά δικαιώματα δεν μπορεί παρά να απαντηθεί με ανάλογη όξυνση του ταξικού αγώνα. Γι' αυτό ενώνουν - με πολλούς και διάφορους τρόπους - δυνάμεις: Από παραινέσεις σύνεσης, ως το προχτεσινό της Μπακογιάννη, που ανέλαβε για λογαριασμό του συστήματος να δηλώσει δημόσια την απέχθειά της για το κάλεσμα του ΚΚΕ. Συμπληρωματικά ήρθαν τα χτεσινά δύο άρθρα περί «ανομίας» να βάλουν το ένα «κομψά» και το άλλο χοντροκομμένα τα πράγματα στη θέση τους: Το σύστημα έχει πρόβλημα, δεν περπατάει η συναίνεση και φταίει γι' αυτό το ΚΚΕ.

Καταλαβαίνουμε την ενότητά τους στο πρόβλημα: Την αντιμετώπιση του ΚΚΕ, της μόνης πολιτικής δύναμης που βρίσκουν απέναντι στην επέλαση. Δεν προτείνουμε ξίδι. Δουλειά μας εμείς: Περισσότερη οργάνωση, μέτρα καθημερινά για να συγκροτείται και ενισχύεται η λαϊκή συμμαχία με στόχο την ανατροπή της ίδιας της εξουσίας των μονοπωλίων. Ξέρουμε πως όσο αυτός ο στόχος θα περπατά, τόσο θα μανιάζουν αυτοί που στο όνομα της αστικής νομιμότητας θα προσπαθούν να πείσουν το ΚΚΕ να βάλει νερό στο κρασί του. Να γίνει κάτι σε «δημοκρατική αριστερά» που θα παλεύει, βρε αδερφέ, να γίνει ανθρώπινος ο καπιταλισμός.

Το μόνο πραγματικό γεγονός στην όλη φιλολογία περί «ανομίας» είναι ότι η αστική τάξη δε βρίσκει τη λαϊκή συναίνεση που ζητάει για να περάσει ανεμπόδιστα η πολιτική υπέρ των συμφερόντων της. Και απέναντι σ' αυτήν την «ανομία» (δηλαδή την αντίσταση στο να εφαρμοστούν οι νόμοι που διασφαλίζουν τα κέρδη της) δεν μπορεί παρά να δείξει τον πραγματικό αντίπαλό της: Το ΚΚΕ. Που ευθαρσώς διδάσκει την εργατική τάξη ότι δεν πρέπει να 'χει καμιά ανησυχία για τις αγωνίες των αστών. Που κηρύσσει το δικαίωμα των εργατών να γκρεμίσουν κάθε θεσμό που υπηρετεί το αστικό καθεστώς, να οικοδομήσουν τις δικές τους μορφές οργάνωσης που θα υπηρετούν τις δικές τους ανάγκες και οι οποίες σήμερα πια έχουν μορφοποιηθεί κάτω από το σύνθημα - αίτημα για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Ασχετο: Η αγωνία έλαβε τέλος: Το πριγκιπικό ζεύγος της Αγγλίας θα κάνει διακοπές στην Καλιφόρνια. Γράψε δύο τουρίστες λιγότερους στην Ελλάδα και πρόσθεσέ τους στο ένα εκατομμύριο ντόπιων που δεν ξέρουν καν τι πάει να πει διακοπές. Κι όλα αυτά σε μια μέρα που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε νέα μέτρα για τον τουρισμό. Οχι όποιον κι όποιον τουρισμό, αλλά για λίγους κι εκλεκτούς. Να ένας ακόμα - επίκαιρος ενόψει καλοκαιριού - λόγος για να ανατραπεί αυτή η πολιτική. Γιατί η αναψυχή είναι δικαίωμα και όχι αφορμή για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ Πετσοκόβουν τα Βαρέα Ανθυγιεινά Επαγγέλματα

ΤΑ ΝΕΑ: Βαρέα και ανθυγιεινά - Ποιοι βγαίνουν, ποιοι μπαίνουν

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Κόβουν συντάξεις και προγράμματα ΟΑΕΔ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Με άγριες διαθέσεις μας ήρθε η τρόικα

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Ο Θανάσης έφυγε, αλλά το κουπί συνεχίζεται

Ο ΛΟΓΟΣ: Το Δ.Ν.Τ. «στοιχειώνει» την κυβέρνηση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Στημένο παιχνίδι του Παπανδρέου η προσφυγή στο ΔΝΤ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Από τον Νοέμβριο του 2009 παζάρευε το ΔΝΤ!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Ο σύντροφος Στρος Καν ξεγύμνωσε τον Γιώργο και την κυβέρνησή του

Η ΑΥΓΗ: Μαύρη επέτειος σικέ Μνημόνιο

ΑΥΡΙΑΝΗ: Τελειώνει τον Γιώργο ο Στρος Καν ενώ έρχεται και καταιγίδα αποκαλύψεων για τον ρόλο του περιβόητου Τζορτζ Σόρος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Τα πήρε πίσω για το Ελληνικό

ΕΘΝΟΣ: Κατακραυγή για τα αναδρομικά των βουλευτών

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ανοίγει ο δρόμος για τουριστική κατοικία

«Την ενεργοποίηση της ...ατμομηχανής της τουριστικής κατοικίας που θα δώσει ώθηση συνολικά στην τουριστική βιομηχανία και τη δοκιμαζόμενη οικονομία ανακοίνωσε χθες ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Παρουσιάζοντας τις θέσεις - δεσμεύσεις της κυβέρνησης για τον τουρισμό στη χθεσινή 19η Τακτική Γενική Συνέλευση των Mελών του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), ο κ. Παπανδρέου τόνισε ότι στόχος είναι "ο τουρισμός να γίνει πρωταθλητής, αλλά και πρότυπο ανάπτυξης για τη χώρα". Ειδικότερα, για το κεφάλαιο των τουριστικών κατοικιών, ο κ. Παπανδρέου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι θα αφορά αποκλειστικά κατοικίες που θα είναι ενταγμένες σε ξενοδοχειακές μονάδες 4 και 5 αστέρων, είτε υπάρχουσες είτε νέες, με έμφαση στην ανάπτυξη - αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας» (το θέμα στα ΝΕΑ).

«Φουρτούνες στους επιβάτες των πλοίων, αλλά και στις ακτοπλοϊκές εταιρίες έφεραν τα απόνερα από το τσουνάμι του μνημονίου και του ΔΝΤ. Μέσα σ' ένα χρόνο χάθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο επιβάτες της ακτοπλοΐας μόνο από το λιμάνι του Πειραιά (...) τα πρωτόγνωρα οικονομικά μέτρα (...) έχουν κάνει απαγορευτικές τις αποδράσεις των οικονομικά αδύναμων ταξιδιωτών προς τα ελληνικά νησιά (...) το δικαίωμα στην αναψυχή φαντάζει πλέον ως όνειρο θερινής νυκτός» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Ενα υποκριτικό παιχνίδι χωρίς όρια, πλην όμως νομιμότατο, παίζεται από καιρού εις καιρόν, μεταξύ των εκπροσώπων και των τριών εξουσιών: νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής (...) αυτές τις μέρες ήρθε στο προσκήνιο αυτή η τελευταία πτυχή του θέματος, με την αποκάλυψη ότι εκατοντάδες πρώην βουλευτές έχουν καταθέσει προσφυγές στα δικαστήρια, διεκδικώντας αναδρομικές αυξήσεις στις συντάξεις τους (...) πέρα από από τις σημερινές υποκριτικές καταγγελίες των εν ενεργεία βουλευτών εναντίον των συνταξιούχων συναδέλφων τους, ας φροντίσουν να δώσουν μια απλή και καθαρή λύση. Την έχει προτείνει το ΚΚΕ: Να καταργηθεί η βουλευτική σύνταξη. Και οι βουλευτές, για όσο χρόνο βρίσκονται στο Κοινοβούλιο, να ασφαλίζονται στο επαγγελματικό τους ταμείο, από το οποίο να λαμβάνουν τη σύνταξή τους όταν συμπληρώσουν όλες τις προϋποθέσεις. Και όχι να λαμβάνουν δύο συντάξεις - μία από το κύριο ασφαλιστικό ταμείο τους και άλλη μία λόγω της βουλευτικής θητείας τους. Κάποια λύση θα βρεθεί και για τους ανεπάγγελτους, που έχουν κάνει επάγγελμα το βουλευτιλίκι. Ιδού η Ρόδος, ιδού και η λύση. Τα υπόλοιπα είναι έπεα πτερόεντα» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΔΕ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ: «Τα φαινόμενα ανομίας, βίας και ατιμωρησίας πληθαίνουν (...) Υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Η βαθιά εμπεδωμένη κοινωνική πεποίθηση περί της "σχετικότητας του νόμου" με την αντίστοιχη "σχετικότητα της παραβατικότητας". Είναι "κατακτημένη" συνήθεια συμπεριφοράς, γιατί ουδέποτε η "κανονικότητα" - από το μετεμφυλιακό κράτος μέχρι και τη δικτατορία, για να μην πάμε πιο παλιά - νομιμοποιήθηκε και έγινε απαράβατος κανόνας έναντι όλων στο κοινωνικό υποσυνείδητο (...) Η "κρίση" διέρρηξε το "κοινωνικό πλαίσιο" βίαια και τα 'φερε όλα στην επιφάνεια με ένταση. Αποκάλυψε όλες τις "στρεβλώσεις" και τερμάτισε κάθε λογική "ήπιας μετάβασης" σε ένα άλλο "καθεστώς". Ομως ταυτόχρονα ενίσχυσε τις "αντι-κανονιστικές" συμπεριφορές, δημιουργώντας - αυτή είναι η τάση - στο κοινωνικό σώμα "μικρούς εμφυλίους". Δεν ξέρω αν η κατάκτηση της "κανονικότητας" είναι θέμα "βούλησης" μόνο και "αποφασιστικότητας" της κυβέρνησης. Αυτή είναι προφανώς απαραίτητη. Αλλά χρειάζεται παράλληλα μια ισχυρή "νέα" νομιμοποιητική και κοινωνική βάση» ( ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ: «Πολλοί νεκροί νόμοι έχουν και πολιτική λεοντή: το ΚΚΕ διατηρεί το δικαίωμά του να ρυπαίνει τους τοίχους με τις αντιαισθητικές του αφίσες, ενώ γκρινιάζει με την υποβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος. Θέλει να παίρνει την επιδότηση του κράτους, αλλά να μην δίνει λογαριασμό σε κανένα τι κάνει τα λεφτά. Θέλει να έχει τον δικό του τηλεοπτικό σταθμό και να μεταδίδει ό,τι γουστάρει, ενώ ταυτόχρονα καταλαμβάνει τα στούντιο άλλων σταθμών γιατί μεταδίδουν πράγματα που δεν είναι της αρεσκείας του. Κάνει δυναμικές εκδηλώσεις κατά επιχειρήσεων που απολύουν, αλλά απολύει εργαζόμενους από δικές του επιχειρήσεις (...) Η πολιτική ασκείται πάντα και μόνο στο πλαίσιο του νόμου. Οχι αυτού που ορίζουν διά συνθημάτων τα κόμματα ("νόμος είναι το δίκιο του τάδε") (...) Αν ένα κόμμα θεωρεί ότι οι νόμοι είναι κακοί ή, χειρότερα, αστικοί, καθήκον του είναι να παλέψει για να τους αλλάξει. Οχι να τους παραβαίνει στο όνομα κάποιου άλλου απροσδιόριστου και μη συμπεφωνημένου "επαναστατικού" δικαίου» (από τη μόνιμη αντικομμουνιστική στήλη του Π. Μανδραβέλη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).