Οσο βαθαίνει η κρίση, όσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδα στο σύστημα, τόσο δείχνει τα δόντια του.

Δεκάδες γραφιάδες κι άλλοι τόσοι ραδιο-τηλε-παρουσιαστές πασχίζουν να πείσουν καθημερινά τους εργάτες πως δίκιο είναι ό,τι διδάσκουν απ' τα χαράματα διάφοροι αργυρώνητοι. Κι όπου δεν μπορούν να κουλαντρίσουν τις αντιδράσεις, πλασάρουν ως «επαναστατική» διέξοδο κάθε μπάχαλο που αφήνει αδιατάραχτο το σύστημα. Αποκαλύπτονται όταν πάντα στο τέλος ζητάνε σεβασμό στους θεσμούς.

Τι είναι αυτό που στοιχειώνει τον ξύπνιο τους; Οτι η αντεργατική πολιτική συναντά όλο και περισσότερες αντιστάσεις. Κι ότι το κάλεσμα του ΚΚΕ για γενικευμένη ανυπακοή και πάλη για άλλη εξουσία και οικονομία βρίσκει απήχηση.

Αυτήν ακριβώς την πάλη σπεύδουν να χαρακτηρίσουν «ανομία». Ποιοι; Οι εκμεταλλευτές κι όσοι τρέμουν μη και διαταραχτεί η εξουσία των μονοπωλίων. Αυτοί που με το νόμο τους απαγορεύουν στην εργατική τάξη να ορίσει η ίδια τη ζωή της.

Καταφεύγουν σε αλχημείες για το ΚΚΕ, γιατί αυτό που θέλουν είναι να μην υπάρχει καν ΚΚΕ.

Στη στήλη του Μανδραβέλη στην «Καθημερινή», που αποκτά πλέον χαρακτηριστικά καθημερινής αντικομμουνιστικής στήλης, η λαθροχειρία απογειώνεται: Την ώρα που στον ένα μετά τον άλλον τους εργασιακούς χώρους τμήματα της εργατικής τάξης αποφασίζουν να αντιπαλέψουν στο σύνολό της την αντεργατική πολιτική, εντάσσουν την πάλη τους στο συνολικό πλαίσιο πάλης που προωθεί το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, ο εντεταλμένος για την αντιμετώπιση του ΚΚΕ εντοπίζει παραβίαση των νόμων από το ΚΚΕ. Προσπαθεί έτσι να ξεχωρίσει το Κόμμα από τους εργάτες. Γιατί αυτόν και την τάξη που εκπροσωπεί τους ανησυχεί η απήχηση που έχει το κάλεσμα του ΚΚΕ, όχι απλά σε ανυπακοή αλλά σε πάλη για μια άλλη οικονομία, άλλη εξουσία, που ασφαλώς προϋποθέτουν ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Οι αστοί - κι όσοι βολεύονται με τα ψίχουλα απ' το τραπέζι των αστών - γνωρίζουν πως η όξυνση της ταξικής αντιπαράθεσης που σηματοδοτεί η γενικευμένη επίθεση στα εργατικά δικαιώματα δεν μπορεί παρά να απαντηθεί με ανάλογη όξυνση του ταξικού αγώνα. Γι' αυτό ενώνουν - με πολλούς και διάφορους τρόπους - δυνάμεις: Από παραινέσεις σύνεσης, ως το προχτεσινό της Μπακογιάννη, που ανέλαβε για λογαριασμό του συστήματος να δηλώσει δημόσια την απέχθειά της για το κάλεσμα του ΚΚΕ. Συμπληρωματικά ήρθαν τα χτεσινά δύο άρθρα περί «ανομίας» να βάλουν το ένα «κομψά» και το άλλο χοντροκομμένα τα πράγματα στη θέση τους: Το σύστημα έχει πρόβλημα, δεν περπατάει η συναίνεση και φταίει γι' αυτό το ΚΚΕ.

Καταλαβαίνουμε την ενότητά τους στο πρόβλημα: Την αντιμετώπιση του ΚΚΕ, της μόνης πολιτικής δύναμης που βρίσκουν απέναντι στην επέλαση. Δεν προτείνουμε ξίδι. Δουλειά μας εμείς: Περισσότερη οργάνωση, μέτρα καθημερινά για να συγκροτείται και ενισχύεται η λαϊκή συμμαχία με στόχο την ανατροπή της ίδιας της εξουσίας των μονοπωλίων. Ξέρουμε πως όσο αυτός ο στόχος θα περπατά, τόσο θα μανιάζουν αυτοί που στο όνομα της αστικής νομιμότητας θα προσπαθούν να πείσουν το ΚΚΕ να βάλει νερό στο κρασί του. Να γίνει κάτι σε «δημοκρατική αριστερά» που θα παλεύει, βρε αδερφέ, να γίνει ανθρώπινος ο καπιταλισμός.

Το μόνο πραγματικό γεγονός στην όλη φιλολογία περί «ανομίας» είναι ότι η αστική τάξη δε βρίσκει τη λαϊκή συναίνεση που ζητάει για να περάσει ανεμπόδιστα η πολιτική υπέρ των συμφερόντων της. Και απέναντι σ' αυτήν την «ανομία» (δηλαδή την αντίσταση στο να εφαρμοστούν οι νόμοι που διασφαλίζουν τα κέρδη της) δεν μπορεί παρά να δείξει τον πραγματικό αντίπαλό της: Το ΚΚΕ. Που ευθαρσώς διδάσκει την εργατική τάξη ότι δεν πρέπει να 'χει καμιά ανησυχία για τις αγωνίες των αστών. Που κηρύσσει το δικαίωμα των εργατών να γκρεμίσουν κάθε θεσμό που υπηρετεί το αστικό καθεστώς, να οικοδομήσουν τις δικές τους μορφές οργάνωσης που θα υπηρετούν τις δικές τους ανάγκες και οι οποίες σήμερα πια έχουν μορφοποιηθεί κάτω από το σύνθημα - αίτημα για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Ασχετο: Η αγωνία έλαβε τέλος: Το πριγκιπικό ζεύγος της Αγγλίας θα κάνει διακοπές στην Καλιφόρνια. Γράψε δύο τουρίστες λιγότερους στην Ελλάδα και πρόσθεσέ τους στο ένα εκατομμύριο ντόπιων που δεν ξέρουν καν τι πάει να πει διακοπές. Κι όλα αυτά σε μια μέρα που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε νέα μέτρα για τον τουρισμό. Οχι όποιον κι όποιον τουρισμό, αλλά για λίγους κι εκλεκτούς. Να ένας ακόμα - επίκαιρος ενόψει καλοκαιριού - λόγος για να ανατραπεί αυτή η πολιτική. Γιατί η αναψυχή είναι δικαίωμα και όχι αφορμή για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές.