Του Τάσου Αναστασίου από τα «Νέα»

Το μέλλον που χτίζεται γύρω σου καμιά σχέση δεν έχει μ' ό,τι ξέρεις, ό,τι σε χαρακτηρίζει. Ο θάνατος του εμποράκου είναι η μια πλευρά, από μόνη της όχι μόνο αρνητική, καθώς εξαφανίζονται και διάφορες αυταπάτες. Τις κοινωνικές επιπτώσεις όμως δεν μπορείς να τις παραγνωρίζεις, όχι τουλάχιστον στη δική μας μεσογειακή γωνιά, όπου το καφενείο έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε πολιτικοποιήσεις.

Και καθώς τίποτα δεν έρχεται μόνο του, έτοιμη και η θεωρία για «σκέψη» αντίστοιχη ενός «sms». Τώρα, τι σκέψη είναι αυτή που αξιώνει σε 160 λέξεις να χωρέσει τον «Οδυσσέα» του Τζόις, αυτό το ξέρουν μόνο όσοι οραματίζονται ένα μέλλον όπου άνθρωποι - φυτά θα επικοινωνούν με άναρθρες κραυγές, έτσι όπου το «υπάρχω» να αντιστοιχεί ίσα μ' ένα:-(και πολύ του είναι.

Η ενιαία σκέψη της «νέας τάξης» απαιτεί να 'σαι φυτό στα πάντα. Οχι μόνο να μη διαμαρτύρεσαι για το μεροκάματο πείνας, όχι μόνο να θεωρείς «κατάκτηση» ένα επίδομα πτωχοκομείου, αλλά και να πληρώνεις ξανά και ξανά, επιστρέφοντας στο αφεντικό σου, μέσα από δάνεια και αγοράζοντας χαντρούλες, όσα η «μεγάλη η χάρη του» έκανε το λάθος να σου δώσει ως μεροκάματο.

Το ωραίο είναι πως ορισμένοι επιμένουν: «Να γίνουμε Ευρώπη»! Αλλά, χωρίς τα δεινά της.

Δηλαδή, γίνεται Ευρωπαϊκή Ενωση ως καπιταλιστική Ενωση, χωρίς Οικονομική Νομισματική Ενωση; Και γίνεται ΟΝΕ χωρίς κεντρική τράπεζα; Δε γίνεται. Τότε τι θέλουν και σκούζουν τα απολειφάδια της «αριστεράς»;

Είναι που αρχίζεις να βογκάς κι αργά ή γρήγορα δε θα σου φτάνουνε τα καθρεφτάκια για να ξεγελιέσαι. Σπεύδουν, λοιπόν, έγκαιρα να σου πουν τι φταίει: Φταίει που το ΚΚΕ δε συμφωνεί με την απάτη του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» και την αξίωση να ζεις με 250 ευρώ το μήνα (τόσα λέει ο ΣΥΝ ότι σου αρκούν). Φταίει που επιμένει το ΚΚΕ ότι κανένας δεν πρέπει να ζει με λιγότερο από το 80% του βασικού μισθού κι ότι ο βασικός μισθός δεν μπορεί να είναι κάτω από 1.300 ευρώ. Κι αφού το ΚΚΕ επιμένει σ' αυτό, δεν προχωρά η συνεργασία της αριστεράς. Ποιας αριστεράς; Αυτής που κλαίει και οδύρεται γιατί, λέει, οι τραπεζίτες της ΕΕ αποφασίζουν μόνοι τους και χαλάνε τη μόστρα της δημοκρατικής ΕΕ.

Εκείνη την περίφημη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μήπως γνωρίζει η «αριστερά» που θέλει στη στρούγκα της και το ΚΚΕ, ποιοι την επικύρωσαν;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ελευθερίας συνείδησης και ισότιμης μεταχείρισης

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μάχη τραπεζών για τα μερίδια της αγοράς

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ με την άνοδο των επιτοκίων

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ο πρωθυπουργός απέπεμψε τον Ιω. Παλαιοκρασσά

ΤΑ ΝΕΑ: Αποπομπή - φάρσα με σκιές διαπλοκής

ΕΘΝΟΣ: ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΚΑΡΕΚΛΑ για την κυβέρνηση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ στην κυβέρνηση

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ της αποπομπής Παλαιοκρασσά

ΤΟ ΒΗΜΑ: Παραίτηση - οπερέτα

Ο ΛΟΓΟΣ: ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ Παλαιοκρασσά διά... τηλεφώνου

Η ΧΩΡΑ: Εφυγε ο Παλαιοκρασσάς έμεινε η διαπλοκή

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΠΑΡΑΙΤΗΣΑΝ τον Παλαιοκρασσά

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΟΡΓΗ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ

Η ΝΙΚΗ: Μπλακ άουτ στην κυβέρνηση

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: «Στοιχεία ή παραίτηση»

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): ΤΟΥ ΕΙΠΑΝ καλά Παλαιοκρασσά

Η ΑΥΓΗ: ΔΕΗ: Διαπλοκή υψηλής τάσης...

PRESS time: O θάνατος στο κρεβάτι μας

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΕΛΕΓΧΟ 15 ΧΡΟΝΩΝ ΣΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΑ ΤΗΣ «INTERAMERICAN»

«Στη Γερμανία η κυβέρνηση συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών ετοιμάζεται να επιβάλει την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια. Η κριτική δε που ασκείται στην Ανγκέλα Μέρκελ από το γερμανικό Τύπο είναι ότι δεν τολμά να λάβει αποφάσεις με πολιτικό κόστος, τις οποίες έχει ανάγκη η γερμανική οικονομία. Είναι προφανές ότι στη χώρα μας έχει κυριαρχήσει μια νοοτροπία που δεν έχει σχέση με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Πολλοί παραμένουν προσκολλημένοι στη λογική περασμένων εποχών, θεωρώντας ότι μπορούν να εμποδίσουν, ακόμη και στοιχειώδεις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς τις οποίες η ελληνική οικονομία είναι πρακτικά αδύνατο να επιβιώσει» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Η επιμονή της διοίκησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αυξήσει τα επιτόκια παρά τη δηλωμένη επίμονη αντίρρηση όλων των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της Ενωσης αναδεικνύει τη θεσμική ιδιορρυθμία (ή ανωμαλία) που έχει καθιερωθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η πλήρης αυτονομία της τράπεζας να καθορίζει τα επιτόκια χωρίς να ρωτά (και μάλιστα σε αντίθεση) τις εκλεγμένες κυβερνήσεις υπονομεύει τη δημοκρατική πολιτική εξουσία, παραλύει τους οικονομικούς σχεδιασμούς, αποδυναμώνει την Ευρώπη έναντι των άλλων μεγάλων οικονομικών δυνάμεων του πλανήτη. (...) φτιάχτηκε αυτό το σύστημα για να προστατέψει τις μονεταριστικές πολιτικές από τους πολιτικούς ελιγμούς και έχει γίνει αυτοπαγίδευση της Ευρωπαϊκής Ενωσης (...) Πάντως πρέπει να αναζητηθεί πολιτικό κέντρο που με δημοκρατική εξουσιοδότηση θα παίρνει τις αποφάσεις. Μας γυρίζει πολύ - πολύ πίσω η σημερινή κατάσταση. Ισως τώρα να νιώσουν "κοψοχέρηδες" εκείνοι που υπέγραφαν το σύμφωνο της αυτόνομης τράπεζας» (από το κύριο άρθρο στην ΑΥΓΗ).

«Γίνεται το εξής μέσα στην αριστερά (...) λόγω της πολιτικής του ΚΚΕ, δεν υπάρχει συνεργασία και η δυναμική που θα μπορούσε να είχε η αριστερά (...) για να δικαιολογηθεί η έλλειψη συνεργασίας ανακαλύπτονται διαφορές» (ο Αλ. Αλαβάνος στη Βουλή).

ΣΤΗ ΓΥΑΛΑ ΜΕ ΤΙΣ ΧΑΝΤΡΕΣ: «Τα χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα καταστημάτων, εστιατορίων, κινηματογράφων, όλα παραταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, όλα "συσκευασμένα" σε έναν αυτοτελή ιλουστρασιόν σχεδόν φαντασιακό χώρο, πλάθουν νέα όνειρα, νέες ανάγκες, νέες βλέψεις για ευημερία και ευτυχία. Και από πολιτισμένοι γινόμαστε πρωτόγονοι μπρος σε καθρέφτες και χάντρες. Περιτριγυριζόμαστε από φαντάσματα μιας αστραφτερής ζωής, από οπτασίες πρωτόφαντων αντικειμένων που διαποτίζουμε με συναισθηματικές και αισθητικές αξίες, όπως οι πρωτόγονοι περιτριγυρίζονταν από πνεύματα και μαγικά είδωλα. Διαχωριζόμαστε από τους ομοίους μας, γυρίζουμε την πλάτη στα συλλογικά πάθη και στο παρελθόν μας, σε ό,τι συνιστά κοινωνικό πρόβλημα και εγκαταλειπόμαστε στην ατομική απόλαυση της ψυχαγωγίας της κατανάλωσης.

Τα υπερεμπορικά κέντρα μάς βυθίζουν σε ένα καταναλωτικό "αλλού". Επιπλέον, μας ξεκόβουν και από τη ζωή στην πόλη. Καταργείται το περπάτημα στους δρόμους του κέντρου, της γειτονιάς, όπου άνθρωποι και διαφορετικές δραστηριότητες αναμειγνύονται αυθόρμητα γεννώντας τον παλμό της αληθινής ζωής. Καταργείται το καθημερινό κοινωνικό αλισβερίσι με τον γνωστό, τον φίλο, τον γείτονα που έπλεκε νέες σχέσεις και ανέπτυσσε τις παλιές, συντηρώντας τις μικροκοινωνίες. Οταν όλα τα ψώνια γίνονται σε retail parks, outlet stores, malls κ.ο.κ. εγκαταλείπεται το "πέταγμα" στο μαγαζάκι της γωνιάς, η κουβεντούλα με τον ψιλικατζή, οι μικροαγορές με βάση τις βασικές αληθινές ανάγκες. Ολα αγοράζονται πλέον με κίνητρο τις προσφορές, μαζικά και μοναχικά» (η Τασούλα Καραϊσκάκη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

SMS ΑΠΟ ΦΥΤΟ ΣΕ ΦΥΤΟ: «Στη φιλοσοφία της σύντομης σκέψης, γράφει ο Φραντσέσκο Μέρλο στη Ρεπούμπλικα, η σκέψη καθυστερεί τη σχέση με τα πράγματα. Κατά συνέπεια, όποιος σκέφτεται δε ζει. Οποιος αρθρώνει τη σκέψη εξαρθρώνει τη ζωή (...) οι ουτοπίες περνούν κρίση, τα προγράμματα και οι ιδεολογίες περνούν κρίση, τα μοντέλα περνούν κρίση, το μέλλον περνά κρίση, όπως και το παρελθόν. Το μόνο που μας έχει μείνει είναι το παρόν. Το μόνο που έχει νόημα είναι το στιγμιαίο. Η μόνη σκέψη που αξίζει τον κόπο είναι η απλή και σύντομη» (ο Μιχάλης Μητσός στα ΝΕΑ).