Και χτες και σήμερα το θέμα δεν ήταν η περιγραφή του κόσμου, αλλά η αλλαγή του. Ο εργάτης ξέρει καλύτερα από τον κάθε ρεπόρτερ την κατάστασή του. Αυτό που δεν ξέρει - κι είναι εδώ ακριβώς η πολύτιμη συμβολή του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης, του κομμουνιστικού - είναι πώς θα αλλάξει την κατάσταση που τον βυθίζει.

Αυτήν ακριβώς τη σχέση της εργατικής τάξης με το Κόμμα της - που αναγκαστικά χτίζεται και όπου δεν υπάρχει - προσπαθούν ξανά και ξανά να εμποδίσουν οι αστοί.

Αυτή τη φορά, το ρεπορτάζ το υπογράφει ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Σωστή καταγραφή. Για να αλλάξει τι και προς τα πού; Ο αρθρογράφος δεν κρύβεται: Ζητάει να νιώσουν οι άνθρωποι ακόμα περισσότερο υπεύθυνοι οι ίδιοι για ό,τι δεν έχουν. Ομως οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνεται έχουν ήδη δώσει τα πάντα στο σύστημα. Εχουν προπληρώσει τα πάντα: Και την ώρα που δουλεύουν και την ώρα που φορολογούνται. Και φτάνουν στη στιγμή που διαπιστώνουν πως η περίφημη ατομική αποταμίευση τους εξασφαλίζει μόνο ένα φέρετρο. Αυτή είναι η πραγματικότητα του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος, της Υγείας συμπεριλαμβανομένης, στις ΗΠΑ. Οι άνθρωποι ζητάνε κάτι περισσότερο. Κι αυτό το κάτι, το ελάχιστο, το σύστημα δεν μπορεί να τους το δώσει. Ετσι ο Πρόεδρος μένει σε ρόλο ρεπόρτερ. Μέχρι εκεί μπορεί ακόμα κι όταν η πρότασή του περιέχει στοιχεία μιας άλλης διαχείρισης. Οτι δεν τον έχουν πάρει ακόμα με τις ντομάτες κι αυτόν κι όλο το σύστημα έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι οι εργάτες - αυτή η κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες επαναστατική δύναμη - είναι από καιρό παροπλισμένοι.

Παρ' όλα αυτά, οι καπιταλιστές είναι υποχρεωμένοι να διαπιστώνουν πως ό,τι φοβούνται έρχεται. Κάποτε μιλούσαν για «το τέλος της εργασίας», υποβάλλοντας στην εργατική τάξη την ιδέα ότι είναι άχρηστη και άρα αντί να διεκδικεί πρέπει και να παρακαλάει για κάποιο επίδομα φτωχοκομείου. Το σύστημα, υποτίθεται, θα προχωρούσε εξασφαλίζοντας τη γενική ευημερία και χωρίς τους εργάτες, αφού τη δουλειά τους θα την έκαναν τα ρομπότ. Η επαναστατικοποίηση των μέσων παραγωγής πράγματι προχώρησε, η παραγωγικότητα αυξήθηκε στο μέγιστο, αλλά ως προς την κατάσταση της εργατικής τάξης το μόνο που άλλαξε είναι η μαζική αντικατάσταση εργατών ενός τόπου από μεγάλες μάζες εργατών σε άλλον τόπο. Οι μηχανές δεν παράγουν από μόνες τους κέρδος. Αυτό προκύπτει μόνο με τη μεσολάβηση ζωντανής εργασίας. Το μέχρι τώρα αποτέλεσμα είναι η τρομακτική συμπίεση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης και η συνακόλουθη εκτίναξη των καπιταλιστικών κερδών στα ύψη.

Παράλληλα, όμως, κάθε πράξη των καπιταλιστών βάζει από την πόρτα ξανά την επαναστατική θεωρία και πρόβλεψη ότι αυτό το σύστημα, όντας υποχρεωμένο να κυνηγά το κέρδος και σ' αυτό το κυνήγι να καταστρέφει εργατική δύναμη, είναι και καταδικασμένο να πεθάνει μέσα στα αδιέξοδά του.

Καμιά διαχείριση μέχρι τώρα δεν έφερε τον παράδεισο. Η φτώχεια αυξάνεται και μαζί της η κοινωνική δυσαρέσκεια. Σε άλλες εποχές, τη διαχειρίστηκαν με το φασισμό και το ναζισμό κι εμπροσθοφυλακή τους σοσιαλδημοκράτες, για να αντιμετωπίσουν το ανερχόμενο κομμουνιστικό κίνημα.

Η προσωρινή επικράτηση της αντεπανάστασης συνοδεύτηκε με έξαρση του αντικομμουνισμού, σα μια μπέρτα που κάτω της θα έκρυβε την κοινωνική δυσαρέσκεια. «Ο κομμουνισμός δεν θα ξανάρθει», είναι η μόνιμη επωδός.

Αλλά, τότε, αφού εκτιμούν ότι δεν μπορεί να επιστρέψει, γιατί το ένα βιβλίο διαδέχεται το άλλο κι όλα έχουν την ίδια αγωνία, να πείσουν ότι αυτό είναι το κακό; Αν κάτι είναι νεκρό δεν ασχολείσαι μαζί του. Εκτός κι αν δεν είναι. Οτι μιλάνε ήδη για επιστροφή με όρους απελπισμένης διαμαρτυρίας μαρτυρά πως οι αντιδράσεις δεν ελέγχονται.

Το σύστημα κατανοεί πως δεν μπορεί με τα παλιά πολιτικά εργαλεία να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να αναδιατάξει τις δυνάμεις του. Εκεί χρειάζεται τους πρόθυμους, αυτούς που συμβάλλοντας στη γενική ισοπέδωση προετοιμάζουν το έδαφος για τους σωτήρες. Μόνο που ο σωτήρας στη σημερινή φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού δεν μπορεί καν να είναι ο αστικοδημοκράτης των αρχών του προηγούμενου αιώνα.

Αυτό πρέπει να οδηγεί και τη σκέψη του εργατικού κινήματος, έτσι που η συγκέντρωση δυνάμεων να μη γίνεται πια μόνο, ή κύρια, για αμυντικούς αγώνες, αλλά για τη διεκδίκηση της ίδιας της εξουσίας. Η διαρκής αγωνία των καπιταλιστών για τον κομμουνιστικό κίνδυνο δείχνει και το στόχο.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Απαιτείται ΑΜΕΣΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ απάντηση από τους εργαζόμενους

ΕΘΝΟΣ: ΕΠΙΔΡΟΜΗ με σκληρά μέτρα από τη ΔΕΘ

ΤΑ ΝΕΑ: Ομολογούν αποτυχία φέρνουν μέτρα - φωτιά

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ναυτιλία, τουρισμός και εξαγωγές σε ύφεση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: «ΣΕΙΣΜΟΣ» ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΩΔΥΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Στοκ με 35.000 φθηνά ΙΧ

Η ΑΥΓΗ: Εργαζόμενοι β' κατηγορίας οι νέοι στο δημόσιο

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Κώστα, κάνε κάτι!»

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «Θα κάνουμε όσα δεν έγιναν τις προηγούμενες δεκαετίες»

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΑΡΩΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ λίγες μέρες πριν την ΔΕΘ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΑΝΩ - ΚΑΤΩ η πολιτική ζωή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Κρύβουν το «Βατερλό» με έκθεση ιδεών

«Oτι το πολιτικό σύστημα τελεί σε πλήρη σύγχυση δεν χωρεί πλέον καμία αμφιβολία. Η αναδειχθείσα στο προσκήνιο υπόθεση της Siemens ανέσυρε τους κρυμμένους σκελετούς, τα λεγόμενα "ζωτικά ψεύδη" των κομμάτων κατέρρευσαν, η νευρικότητα επικράτησε και ο αποσυντονισμός επήλθε στη χειρότερη δυνατή στιγμή, σε χρόνο κατά τον οποίο ο χειρισμός της πολυσήμαντης οικονομικής κρίσης απαιτεί κύρος και αξιοπιστία από τις πολιτικές δυνάμεις. Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση είναι κλονισμένη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι υποχρεωμένο να αμύνεται και από χτες οι γερμανικές «χορηγίες» απασχολούν σύσσωμη την Αριστερά. (...) Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι προσεγγίζουμε το σημείο μηδέν, ότι πλησιάζουμε στην κορύφωση του δράματος της σύγχρονης πολιτικής ελίτ, η οποία αδύναμη να χειρισθεί τα μεγάλα, κινδυνεύει να πνιγεί στα μικρά και ασήμαντα. (...) τα φέσια και τα λουκέτα θα είναι καθημερινά, δουλειές θα χάνονται, κόσμος θα μένει στον δρόμο, μια νέα κοινωνική πραγματικότητα θα τείνει να επικρατήσει στη χώρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική ειρήνη και τη διεκδικούμενη από πολλούς τελευταίως ασφάλεια (...) O συνδυασμός των συνθηκών μπορεί να φέρει τα χειρότερα. Ισως όμως και να αποτελέσει ευκαιρία αφύπνισης και αναγέννησης. Μην ξεχνάμε ότι τέτοιες ημέρες, πριν ακριβώς από 100 χρόνια, σε συνθήκες απόλυτης πολιτικής παρακμής ξεπήδησε το αστικοδημοκρατικό κίνημα του 1909 και ανεδείχθη η ηγεσία του Ελευθέριου Βενιζέλου» (ο Α. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ)

«ο κομμουνισμός δεν θα επιστρέψει ποτέ ως ένα ισχυρό κίνημα, δεν αποκλείεται όμως να ξαναέρθουν στην επιφάνεια κάποια αυταρχικά, λαϊκίστικα και ανελεύθερα χαρακτηριστικά του παλιού κομμουνιστικού κόσμου (...) ήταν ένα σάπιο σύστημα βασισμένο στη διαφθορά και την υποκρισία. Αντί για μια αταξική κοινωνία δημιούργησε μια αυταρχική νομενκλατούρα, κατέστρεψε την αξία της εργασίας και υπονόμευσε την εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων. Αν επιστρέψει, με τον τρόπου που θα επιστρέψει, δεν θα είναι πια όραμα αλλά μια απελπισμένη διαμαρτυρία» (ο Μ. Μητσός στα ΝΕΑ, με αφορμή την κυκλοφορία ενός ακόμη βιβλίου που ξορκίζει το «κακό»...)

ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ: «Η Λόρι είναι αυτή τη στιγμή ελεύθερη επαγγελματίας και προσπαθεί να ξεκινήσει τη δική της επιχείρηση αλλά επειδή πάσχει από ηπατίτιδα C δεν βρίσκει ασφαλιστική εταιρεία που να δέχεται να την καλύψει. Μια άλλη γυναίκα κατέθεσε ότι μια ασφαλιστική επιχείρηση δεν την καλύπτει για εντερικές παθήσεις λόγω ενός ατυχήματος που είχε πάθει όταν ήταν πέντε ετών. Ενας άνδρας έχασε την ασφαλιστική του κάλυψη στη μέση της χημειοθεραπείας επειδή η ασφαλιστική εταιρεία ανακάλυψε πως είχε πέτρες στα νεφρά, για τις οποίες ο ίδιος δεν γνώριζε τίποτε όταν κατέθεσε την αίτηση για το συμβόλαιό του. Επειδή η θεραπεία καθυστέρησε, ο άνθρωπος αυτός πέθανε (...) Μια πανεθνική έρευνα του 2007 δείχνει ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες έκαναν μεροληπτικές διακρίσεις σε βάρος 12 και πλέον εκατομμυρίων Αμερικανών την προηγούμενη τριετία επειδή αυτοί οι ασφαλισμένοι έπασχαν από προϋπάρχουσες ασθένειες (...) Η μεταρρύθμιση δεν καθιστά την κυβέρνηση υπεύθυνη για την ιατρική περίθαλψή σας. Πιστεύω ότι μόνο εσείς και ο γιατρός σας πρέπει να έχετε την ευθύνη για τις ιατρικές σας αποφάσεις (...) Αν διατηρήσουμε το σημερινό καθεστώς, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε 14.000 Αμερικανούς να χάνουν την ασφαλιστική τους κάλυψη κάθε ημέρα» (από άρθρο του προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα σε «The New York Times» / ΤΟ ΒΗΜΑ).

ΠΟΛΙΤΙΚΗ: «Στις λεγόμενες διαρθωτικές αλλαγές και στο πακέτο τους θα ενταχθούν (...) νέος γύρος ασφαλιστικής μεταρρύθμισης με δραστική περικοπή αναπηρικών συντάξεων, με περικοπές στα βαρέα και ανθυγιεινά και με επώδυνη προσθήκη πολλών ετών υπηρεσίας λόγω εξίσωσης ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών» (το ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ: «Το είχε πει προφητικά ο Στίβεν Καμαρότα, πριν απο δέκα χρόνια: "ακόμη και με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, παραμένει το γεγονός ότι αυξήσαμε τον πληθυσμό των φτωχών κι αυτό θα έχει επιπτώσεις στην κοινωνική σταθερότητα"» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).