Η Ευρώπη τους ανησυχεί και ζητά να παρθούν μέτρα εκτόνωσης. Το «κίνημά» της σπεύδει να δηλώσει «παρών». Στη θέση της ταξικής αντιπαράθεσης ανακαλύπτει πάλη γενεών! Οι πάτρωνές του βαράνε καμπανάκι κινδύνου γιατί το ΚΚΕ, λένε, συκοφαντεί τα «νέα κινήματα». Πιο σοβαροί οι αστοί μέσα από τα έντυπά τους εντοπίζουν τον κίνδυνο η οργή να γίνει πράγματι οργανωμένο κίνημα. Κι όσοι αγωνιούν για μια πρόσκαιρη διαχείριση της κατάστασης αναζητούν συναίνεση και δημοκρατία στη γραμμή: «Σφάξε με αγά μου να αγιάσω» για τους εργαζόμενους, «μακριά οι ΚΝίτες απ' τα σχολεία» για τους μαθητές.

Ολοι μαζί έχουν ένα πρόβλημα. Οτι τα παιδιά δε μασάνε, παιδιά εργατών στην πλειοψηφία τους, παιδιά με μέλλον εργάτη επίσης. Οτι τα παιδιά έχουνε ήδη μετρήσει το νεκρό συμμαθητή τους δίπλα στο νεκρό γείτονα που σκοτώθηκε στην οικοδομή και τον σακατεμένο συγγενή που για να πάρει αναπηρική πρέπει να αποδείξει ότι με κομμένο χέρι δεν μπορεί να δουλέψει άλλο. Τα παιδιά που δε ζούνε στο κενό ξέρουν τι πάει να πει 1.000 ευρώ το μήνα για την εκπαίδευσή τους στη «δωρεάν Παιδεία», όπως ξέρουν - μαθαίνουν πια κι ότι η «διά βίου εκπαίδευση» αντιστοιχεί στη διά βίου σκλαβιά.

Τα παιδιά - παρά τα φαινόμενα - διαβάζουν. Διαφορετικά κείμενα απ' αυτά που θέλει να τους μπουκώσει η «Ελευθεροτυπία», αλλά διαβάζουν. Προκηρύξεις όπως αυτή που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στα σχολεία από την ΚΝΕ και αναφέρει: «Η οργή και η αγανάκτηση της νεολαίας που ξέσπασε με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή να μετατραπεί σε οργανωμένο, μαζικό κίνημα που θα έχει στο στόχαστρο αυτούς που ευθύνονται για το χτύπημα των δικαιωμάτων της νεολαίας, σε πάλη με πυξίδα τον ΑΓΩΝΑ, τη ΡΗΞΗ, την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της αντιλαϊκής πολιτικής».

Κι έτσι, παρά την προσπάθεια διαφόρων κέντρων να οργανώσουν ένα κίνημα που θα το εμφανίζουν ως υπαρκτό στο Ιντερνέτ ενώ θα είναι επιτελεία πίσω του για να εκτονώνουν ανώδυνα τις αγωνιστικές διαθέσεις, κίνημα για να κρατά νεκρές τις μαθητικές κοινότητες, οι μαθητές κατεβαίνουν στο δρόμο κρατώντας περήφανα τα πανό των Συντονιστικών Αγώνα Σχολείων που συγκροτούνται με αποφάσεις των ίδιων των συνελεύσεων και των 15μελών τους.

Οτι οι εφημερίδες των αστών δεν περνά μέρα που να μη διευκρινίσουν πού είναι το «καλό κίνημα» και πού οι κομμουνιστές, είναι ενδεικτικό της αγωνίας όσων έχουν βάλει πλώρη να περιορίσουν την έκφραση της ταξικής πάλης που καταγράφεται και στο χώρο της νεολαίας στα όρια μιας «ούλτρα αριστεράς», μιας διαχείρισης, δηλαδή.

Δεν τους σώνει κανένα «νιου ντιλ» γιατί αυτό που λείπει δεν είναι οι «φιλικοί χώροι μέσα στην πόλη» αλλά η ίδια η ζωή. Αυτό που έχει ανάγκη ο νέος δεν είναι να τον ακούν - δεν ψάχνουν για ψυχαναλυτές τα παιδιά - αλλά να κάνει κουμάντο στη ζωή του.

Και είναι σε καλό δρόμο τα παιδιά που ανακαλύπτουν πως τα δικά τους αιτήματα και τα αιτήματα των γονιών τους είναι κοινά στη λίστα των αιτημάτων που διεκδικεί το ταξικό κίνημα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΟΛΟΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ για την επιτυχία των συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «Κλείδωσαν» πολιτικές ευθύνες στη σκιά των γκάλοπ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Η αγορά ακύρωσε την Εφορία

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΒΓΑΛΤΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ερημη χώρα

ΤΑ ΝΕΑ: «Θα σας δείξω εγώ» είπε και σημάδεψε

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ο κ. Καραμανλής προ των ευθυνών του

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Αντίο κ. Καραμανλή

Η ΧΩΡΑ: Η Ευρώπη χλευάζει Καραμανλή και κυβέρνηση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑ και δικό του πόρισμα

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΔΩΡΟ από σήμερα σε 300.000 ανέργους

ΕΘΝΟΣ: Η ΣΚΥΤΑΛΗ στη γενιά των 700 ευρώ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ακούστε την οργή τους

Η ΑΥΓΗ: Οι νέοι καίνε την κυβέρνηση

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΤΡΙΑ ΑΓΚΑΘΙΑ για την κυβέρνηση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΥΨΩΝΑ ΤΟΥ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

«Εδώ και πολλά χρόνια το Συμβούλιο της Ευρώπης ανησυχεί για τα ενδημικά φαινόμενα "αστικής βίας". Σε μια έκθεσή του με τίτλο "οι εξεγέρσεις στις ευρωπαϊκές πόλεις" που υιοθετήθηκε τον περασμένο Ιούλιο αναλύει πολλά από όσα βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα: α) οι εμιγκρέδες δε συνιστούν "απομονωμένα και εξειδικευμένα επιφαινόμενα" αλλά ένα γενικευμένο ευρωπαϊκό φαινόμενο, αφού τα τρία τελευταία χρόνια έχουν ξεσπάσει ταραχές στη Γαλλία, στη Μ. Βρετανία, στην Ισπανία, στην Ολλανδία, στη Δανία, στο Βέλγιο και την Ελλάδα (...) η έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης συνιστά μια βελτίωση των δημόσιων υπηρεσιών, καθώς και στρατηγικές καταπολέμησης όλων των μορφών καταπίεσης και αδικίας. Με απλά λόγια έναν κατάλογο εξειδικευμένων προληπτικών μέτρων» (ο Γ. Δαράτος στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Απευθυνόμαστε σε όλους τους νέους και τις νέες που νιώθουν να συνθλίβονται από την ασπόνδυλη πολιτικολογία των κομμάτων (...) η προβληματική μας κωδικοποιείται στο κρίσιμο ζήτημα της διαγενεακής ανισότητας που πλήττει διαχρονικά την Ελλάδα. Στόχος της G700 είναι η αποκατάσταση της διαγενεακής δικαιοσύνης και η προστασία των δικαιωμάτων των μελλοντικών γενεών» ( το «νέο κίνημα» στο ΕΘΝΟΣ).

«Αναπτύσσεται ένα μαζικό και ριζοσπαστικό κίνημα νεολαίας στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει και το οποίο το ΚΚΕ δεν μπορεί να ελέγξει και γι' αυτό το συκοφαντεί» (ο Δ. Στρατούλης, της ΠΓ του ΣΥΝ, στην ΑΥΓΗ).

«Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται πλέον είναι εάν οι διαδηλώσεις αυτές που ξεκίνησαν αυθόρμητα μπορούν να μετατραπούν σε ένα πιο οργανωμένο κίνημα κοινωνικής αναταραχής» (η Helena Smith στον «Observer»/ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Ορισμένοι πάλι θα επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν την αυθεντική οργή της νεοελληνικής νεολαίας για να δημιουργήσουν άλλου τύπου εξελίξεις (...) απαιτούνται συναίνεση και δημοκρατία. Συναίνεση για να ληφθούν οι αποφάσεις εκείνες που θα βγάλουν τη χώρα από το κάδρο των διεθνών ΜΜΕ (...) δημοκρατία για να λάβουν οι μαθητές ακηδεμόνευτοι τις αποφάσεις τους (...) όχι μέσα από κομματικά καθοδηγούμενα "συντονιστικά"» (ο Μ. Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΔΕ ΣΑΣ ΣΩΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑ «ΝΙΟΥ ΝΤΙΛ»: «Στους επόμενους μήνες όμως θα πρέπει να περιμένουμε κατακόρυφη αύξηση και της κοινωνικής έντασης, καθώς η οικονομική κρίση θα αρχίσει να έχει σοβαρές επιπτώσεις. Φαινόμενα που ήδη παρατηρούμε, όπως η νεανική ανεργία, θα πάρουν επικίνδυνες διαστάσεις. Αν σε αυτά συνυπολογίσουμε την κρίση στην Παιδεία και ιδιαίτερα στα πανεπιστήμια, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχουμε απέναντί μας ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Η κυβέρνηση αυταπατάται και αυταπατώμεθα όλοι μας αν πιστεύουμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ξεπεραστεί χωρίς συγκεκριμένες, ουσιαστικές και κυρίως ολοκληρωμένες δράσεις. Στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζεται είναι ένα "νιου ντιλ" για τους νέους που θα καλύπτει από την ανασυγκρότηση του σχολείου και του πανεπιστημίου ως το πρόβλημα της ανεργίας και τη δημιουργία φιλικών χώρων μέσα στις πόλεις. Φυσικά δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Αν όμως οι νέοι δεν αισθανθούν ότι - έστω και τώρα τους ακούμε, ότι κάτι μπορεί να γίνει, τότε είναι βέβαιο ότι το παιχνίδι θα χαθεί και η βία θα γίνει ενδημική!» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΘΕΛΟΥΝ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΣΚΛΑΒΟΥΣ: «Τρομάζει, αλλά και, επιτέλους, αφυπνίζει την κοινωνία και λειτουργούς των θεσμών της το ξέσπασμα της οργής της νεολαίας, η οποία βγήκε δυναμικά στους δρόμους, χωρίς διάθεση να υποχωρήσει αν δεν δει μια δικαίωση του αγώνα της. Δεν πρόκειται να την ικανοποιήσουν δηλώσεις απλής κατανόησης και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, αλλά συγκεκριμένες πράξεις (...) Μόνο με αύξηση των δαπανών, γενναιόδωρη και όχι μίζερη, με αναμόρφωση των προγραμμάτων, με ελεύθερη την πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της Παιδείας για να φτάσουμε στη διά βίου εκπαίδευση, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα ικανοποιηθούν τα αιτήματα των οργισμένων (...) όσοι έχουν συναίσθηση της ευθύνης τους, είναι ώρα να μη μείνουν στα λόγια, αλλά να αναλάβουν πρωτοβουλίες ουσιαστικής αντιμετώπισης της κρίσης, πριν έρθουν τα χειρότερα» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).