Τις πρώτες μέρες έλεγαν ότι δεν ξέρανε και βρήκαν χειρότερα απ' ό,τι περίμεναν.

Μετά, είπαν πως δεν ήταν έτοιμη η κυβέρνηση για τις λεπτομέρειες.

Τώρα, διαπιστώνουν μια «δυσλειτουργία» μεταξύ των κυβερνητικών στελεχών.

Ετσι κερδίζει χρόνο η κυβέρνηση, ενώ τα μέτρα ενάντια στο λαϊκό εισόδημα πέφτουν βροχή και το ταμείο των καπιταλιστών ανακάμπτει, δηλαδή καταγράφουν αυξανόμενα κέρδη.

Εσύ πληρώνεις σταθερά. Κάθε μέρα, σα να μην άλλαξε κυβέρνηση, πληρώνεις ακριβά. Γιατί η κυβέρνηση άλλαξε, αλλά δεν άλλαξε η πολιτική που εφαρμοζόταν και συνεχίζει να εφαρμόζεται. Βέβαια, αυτό ήταν προβλέψιμο, αλλά ποιος άκουγε όσους και προεκλογικά έδειχναν το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ σαν πιστό αντίγραφο του προγράμματος της ΝΔ, όπως το δικό της ήταν επίσης αντίγραφο της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ κι όλα μαζί ένας μπούσουλας που δείχνει σταθερά δεκαετίες τώρα ποιο ταμείο πρέπει να γεμίζει (του κεφαλαίου) και ποιο ταμείο να αδειάζει (των εργατών)...

Κι όμως, το φίλτρο για να καταλάβει κάποιος ποιος κερδίζει και ποιος χάνει είναι απλό: Ενός εργάτη πριν ακόμα πάρει στο χέρι το μεροκάματο του έχει κρατηθεί ένα υπέρογκο ποσό για άμεσο φόρο και εισφορές. Συνεχίζει να πληρώνει απ' ό,τι φτάνει τελικά στα χέρια του εξωφρενικά ποσά σε έμμεσους φόρους. Και ό,τι μείνει το πληρώνει επίσης ίσα για να εξασφαλίζει την αναπαραγωγή της εργατικής του δύναμης. Ο εργάτης δεν κάνει αποταμίευση, «για τις δύσκολες στιγμές» που λέγανε παλιά, αντίθετα προσθέτει χρέη, ή ρίχνει το επίπεδο της διαβίωσής του. Αυτό το μείγμα παραμένει αναλλοίωτο δεκαετίες. Οπως παραμένει σταθερό το γεγονός ότι σ' αυτές τις δεκαετίες όλο και «νέα τζάκια» καπιταλιστών προστίθενται στα παλιότερα. Από πού αντλούν τον πλούτο; Από τη δουλειά αυτωνών που βλέπουν το ταμείο τους διαρκώς στο μείον.

Οσο αυτό γίνεται πλατύτερη συνείδηση και εξεγείρει, τόσο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που κατέχει η αστική τάξη αυξάνουν την ένταση της προπαγάνδας που στοχεύει να πείσει πως η σημερινή κατάσταση πραγμάτων όχι μόνο είναι μονόδρομος, αλλά και λαϊκή απαίτηση! Τα πρόσφατα «γκάλοπ» ήρθαν για να περάσουν την άποψη ότι τα λαϊκά στρώματα, περίπου τρισχαρούμενα, είναι έτοιμα να διαδηλώσουν για να τους επιβληθούν κι άλλοι περιορισμοί στο εισόδημα. Η αστική τάξη θέλει να φτάσει τα πράγματα στο «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Δεν της αρκεί ότι τα λαϊκά στρώματα δείχνουν να υποτάσσονται προς το παρόν στο «μη χείρον βέλτιστον». Γνωρίζει πως αυτό ανατρέπεται μέσα από τη γνώση ότι δεν είναι μονόδρομος η λιτότητα. Θέλει - επιδιώκει την απόλυτη υποταγή, θέλει να πετύχει μια ανεπίστρεπτη ιδεολογική κυριαρχία, σε σημείο που ο εργάτης πράγματι να πιστέψει πως η καλοπέραση των καπιταλιστών είναι ο δικός του δρόμος για τον παράδεισο. Αυτό, ακόμα, δεν το έχουν πετύχει.

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι αυτή η επιδίωξη μπορεί να στραπατσαριστεί.

Οι αστοί δεν είναι μόνοι τους στο γήπεδο. Απέναντί τους υπάρχει ήδη αγωνιστικό μέτωπο των εργατών, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, υπάρχει το ΚΚΕ.

Ο «τσαμπουκάς» που επικαλείται η κυβέρνηση, μπορεί να σπάσει εύκολα. Εχει ξαναγίνει, θα ξαναγίνει.

Δεν είναι στα γονίδια η υποταγή. Αντίθετα. Είναι η αντίσταση, είναι η αντεπίθεση, είναι η διεκδίκηση, είναι η διαρκής επιδίωξη για να γίνει η ζωή καλύτερη. Να λες όχι, να ζητάς τι θες και να επιβάλεις το κόστος σ' αυτόν που πρέπει να το πληρώσει. Σ' αυτόν που ζει σε βάρος αυτών που παράγουν.

Στην κοινωνική μας πραγματικότητα αυτό σημαίνει ένταξη στα ταξικά σωματεία, οργανωμένη άρνηση, αποτελεσματική διεκδίκηση, πολιτική επιλογή.

Σημαίνει ισχυρότερο ΚΚΕ. Σ' αυτούς που ήδη διαπιστώνουν πως είχε δίκιο το ΚΚΕ προεκλογικά, μπορούν να προστεθούν κι άλλοι, πολλοί. Η ψήφος που επικαλείται η κυβέρνηση μπορεί να αμφισβητηθεί στην πράξη, με αγώνες προσανατολισμένους στη διεκδίκηση της ικανοποίησης όλων των αναγκών των λαϊκών οικογενειών βάζοντας ρότα για άλλη πολιτική και εξουσία. Τα κέρδη των καπιταλιστών μπορούν να χτυπηθούν τόσο άμεσα οικονομικά όσο και πολιτικά. Αυτό πρέπει να γίνει.

Ασχετο: Οι νεκροί και οι ζωντανοί προστίθενται. Στα θύματα του ενός και μοναδικού συστήματος που τη ζωή την υπολογίζει με όρους στατιστικά δικαιολογημένων απωλειών πολέμου.

Οι νεκροί που ξεβράζονται στον Εβρο είναι δικοί μας. Είναι άνθρωποι που έχουν δικαίωμα να ζουν σαν άνθρωποι στις πατρίδες τους αλλά εξορίζονται είτε από την εξαθλίωση της εκμετάλλευσης είτε από τον τρόμο της στρατιωτικής επέμβασης. Αυτοί που δημιουργούν το πρόβλημα τους παρουσιάζουν και σαν απειλή. Θέλουν να μεταφέρουν την αντιπαράθεση μεταξύ εργατών. Ούτε στιγμή να μην ξεχνάς πως ένας είναι ο εχθρός. Οπως στη Μανωλάδα έτσι και στην Καλαβρία οι εργάτες δουλεύουν και οι κηφήνες εισπράττουν. Οπως στην Πάτρα έτσι και στην Καλαβρία το αστικό κράτος πήρε το μέρος των αφεντικών απελαύνοντας εργάτες. Το «κάτω τα ξερά σας από τους μετανάστες» είναι από τα ελάχιστα που πρέπει να γίνει.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΟΡΘΩΣΕΙ ΕΜΠΟΔΙΑ στην επίθεση κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Εκατό ημέρες αρρυθμίας

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Ενιαίος ΦΠΑ για όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες

Η ΑΥΓΗ: Ασφυκτική ευρω-κηδεμονία

ΤΑ ΝΕΑ: Ως τις 300.000 ευρώ αφορολόγητο α' κατοικίας

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Χάος στην αγορά ακινήτων

Η ΧΩΡΑ: 100 ημέρες άνευ ουσίας

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ο Γολγοθάς των υπουργών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΔΗΜΟΥΣ - ΝΟΜΑΡΧΙΕΣ - ΝΠΔΔ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΛΟΥΚΕΤΟ ΣΕ 650 ΔΗΜΟΥΣ

ΕΘΝΟΣ: ΝΕΟΣ ΧΑΡΤΗΣ με 370 Δήμους - μαμούθ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 13 μικροί «πρωθυπουργοί»

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «ΒΟΜΒΙΣΤΗΣ» της συναίνεσης ο Χρυσοχοΐδης

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΟΧΙ των γενναίων τσολιάδων στους θρασείς βομβιστές

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ του Ελληνικού

«Ανείπωτη αποδεικνύεται πως είναι τελικά η τραγωδία στο Θρακικό Πέλαγος με την ανεύρεση από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και μέχρι χθες το μεσημέρι 21 πτωμάτων λαθρομεταναστών, 14 ανδρών, 6 γυναικών και ενός αγοριού ηλικίας μόλις δύο χρόνων» (το θέμα στο ΕΘΝΟΣ).

«Στους δύο πυλώνες του συστήματος, οι ομοιότητες είναι τραγικές: 15,3 εκατομμύρια άνεργοι στην Αμερική (διπλάσιοι σε σχέση με πρόπερσι), 15,7 εκατομμύρια άνεργοι στην ευρωζώνη. Στις δύο μεγαλύτερες και πλουσιότερες περιοχές της Δύσης, η ίδια εικόνα του συστήματος. Οι στρατιές των ανέργων διαψεύδουν τους αισιόδοξους οικονομολόγους (...) Εκτός από τους αριθμούς των ανέργων, υπάρχουν κι άλλοι (...) Το πρακτορείο Μπλούμπεργκ έλεγε πως το 2007 τα κουπόνια τροφίμων στο Μιζούρι, στο Μέιν και το Μίσιγκαν είχαν απορροφηθεί σε ποσοστό 89-100% από τους δικαιούχους. Τα πράγματα χειροτέρεψαν ακόμη περισσότερο από τότε. Οι "Τάιμς της Νέας Υόρκης" γράφουν πως "ένας στους οκτώ ενηλίκους και ένα στα τέσσερα παιδιά στην Αμερική" σιτίζονται με κουπόνια. Οπως γράφει το ιστολόγιο "Ουάσιγκτον", τα κουπόνια είναι σήμερα ό,τι ήταν τα συσσίτια με τις σούπες στη μεγάλη κρίση του 1929. Ομως, ο πιο τραγικός είναι ένας άλλος αριθμός. Σε έρευνά του, ο οικονομολόγος Τζέιμς Γκαλμπρέιθ διαπίστωσε πως από όλα τα μέτρα που παίρνει η αμερικανική κυβέρνηση το πιο αποδοτικό για την οικονομία είναι τα κουπόνια: κάθε δολάριο που δαπανά σε κουπόνια τροφίμων αποδίδει στην οικονομία 1,73 δολάρια, πολύ περισσότερα δηλαδή από όσα αποδίδουν οι επενδύσεις σε υποδομές (1,59) ή οι επιστροφές φόρων (1,26). Αυτή είναι για την ώρα η καλύτερη πρόταση που έχει να κάνει το σύστημα: το πέρασμα από τον πολιτισμό της εργασίας στον πολιτισμό των κουπονιών» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗΣ: «Οσο κι αν δεν μας αρέσει η προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας στους ρυθμούς των Βρυξελλών, προκειμένου να βγει από την κρίση, είναι ως έναν βαθμό αναγκαίο κακό (...) το σχέδιο που έλεγε ότι έχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το οποίο περιελάμβανε, υποτίθεται, ενίσχυση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων χωρίς πάγωμα μισθών, χωρίς φόρους και με αναπτυξιακή προοπτική, παραμένει στα συρτάρια καθώς θεωρείται ανέφικτη η εφαρμογή του (...) Παρ' όλα αυτά οι πολίτες κάνουν υπομονή, ελπίζουν ακόμα, είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν την κυβέρνηση, την εμπιστεύονται και το έδειξαν οι δύο χθεσινές δημοσκοπήσεις. Τα περιθώρια λοιπόν της κυβέρνησης είναι ακόμα πολλά για να βγάλει τη χώρα από την κρίση με κοινωνικές θυσίες αλλά και με αξιοπρέπεια». (το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

Ο «ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ»: «"Ο λαός στις 4 του Οκτώβρη μας έδωσε την εντολή με τον τσαμπουκά μας να σπάσουμε το σάπιο παρελθόν και να πάμε μπροστά" απάντησε η υπουργός στους αγρότες που ζητούσαν εξηγήσεις για τις αποζημιώσεις». (το θέμα στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ)

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Είναι ψέμα που εμποδίζει τη λαϊκή αντεπίθεση ο ισχυρισμός ότι η κρίση απαιτεί συναίνεση, ότι η "ανάκαμψη", δηλαδή η έξοδος από την κρίση, είναι εθνικός στόχος και μας αφορά όλους. Η αλήθεια είναι ότι και στη χρονιά της κρίσης υπήρξε πακτωλός κερδών, ενώ η περίοδος των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης όχι μόνο δεν οδήγησε στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών αλλά αντίθετα επιδείνωσε δραματικά το επίπεδο ζωής της λαϊκής οικογένειας (...) Οι εργαζόμενοι τώρα πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, να απαιτήσουν να πληρώνουν τα μονοπώλια, το μεγάλο κεφάλαιο». (από την ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)