Ενα απόγευμα κράτησε η χαρά τους για άνοδο στα χρηματιστήρια. Νέα βουτιά από χτες.

Η καπιταλιστική κρίση είναι μπροστά. Και έξω και εδώ.

Παρά τις αυτάρεσκες εκτιμήσεις της κυβέρνησης ότι η πολιτική της περνά χωρίς αντιδράσεις, τα σύννεφα πυκνώνουν: Εφτασαν ήδη τους 1 στους 7, από 1 στους 10 οι απλήρωτοι λογαριασμοί στη ΔΕΗ. Τα νέα παιδιά παρά την εφευρετικότητα της νιότης για το πέρασμα του «καθεμέρα», μετράνε ήδη τις μέρες αντίστροφα, καθώς πλησιάζει ο Σεπτέμβρης του τέλους όποιας ανεμελιάς έχει απομείνει. Τότε που οι οικογενειακοί λογαριασμοί θα είναι όλοι απλήρωτοι. Τότε που ο γονιός δεν θα μπορεί να απλώσει άλλο τις φτερούγες του και να καθησυχάσει το παιδί πως «δεν τρέχει τίποτα» (για την κατάσταση που επικρατεί σε πολλά από τα εργατόσπιτα υποψιάζουν τα στοιχεία για νέα μείωση του μαθητικού πληθυσμού).

Οπως με το «ευρωομόλογο» έτσι και με τις διαδηλώσεις σε διάφορες χώρες, περισσεύουν οι νονοί και οι διεκδικητές της πατρότητας.

Για το ευρωομόλογο διαγκωνίζονται για το ποιος είναι ο πατέρας της ιδέας το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ.

Για τις διαδηλώσεις έσπευσαν να δηλώσουν νονοί τα «Νέα», η «Ελευθεροτυπία» και η «Αυγή».

Κοινό στοιχείο η σπουδή τους να στραφεί η προσοχή οπουδήποττε αλλού εκτός από το κύριο: την καπιταλιστική κρίση που δε σηκώνει γιατρειά, αντίθετα απαιτεί τον νεκροθάφτη της.

Ο μικροαστός όπου γης ζητάει περισσότερη αστυνομία.

Το αστικό κράτος σπεύδει να ικανοποιήσει τη ζήτηση.

Μάλιστα, για να μην υπάρχει «πολυνομία» απλουστεύει τη λίστα των αδικημάτων σε ένα: «έγκλημα κατά της περιουσίας».

Μια τέτοια κατηγορία τα χωράει όλα.

Ο τελευταίος που θα συλληφθεί θα αναρωτιέται τι συνέβη κι ούτε θα του περνά απ' το μυαλό ότι ο ίδιος ζήτησε να τον συλλάβουν.

Παρ' όλα αυτά, η προσπάθεια των αστών να καλύψουν τη βία του συστήματός τους, δείχνοντας τη βία στην αντίσταση, δεν μπορεί να κρύψει αυτό που βιώνει ο καθένας.

Οι αστοί ξορκίζουν το δημιούργημά τους, ψάχνουν διέξοδο εντός του συστήματος με ύπουλους συνειρμούς.

Την ώρα που η «Καθημερινή» προσπαθεί να δημιουργήσει συνειρμό μεταξύ βίας και ΚΚΕ, ο Τσίπρας κουνώντας το δάχτυλο στο ΚΚΕ αξίωσε να μη βάζει το κίνημα στόχο το σοσιαλισμό αλλά ένα ευρωομόλογο.

Από κοντά η «Αυγή» θυμήθηκε ως και τον Μαρξ για να διαπιστώσει πως στο Λονδίνο διαδηλώνουν με σύνθημα για περισσότερη δημοκρατία! Οι οπορτουνιστές έχουν ένα παράξενο αίσθημα προστατευτισμού για τον καπιταλισμό. Ούτε σαν λέξη δεν επιτρέπουν να ακούγεται το όνομά του.

Κατανοητή η γνώση που έχουν οι ίδιοι για ένα σύστημα που έχει φάει τα ψωμιά του και απειλεί να πάρει μαζί του στον τάφο κι ό,τι έχει απομείνει ζωντανό.

Δουλειά μας εμείς: Σε κάθε γειτονιά, σπίτι το σπίτι, σε κάθε χώρο δουλειάς, εργάτη τον εργάτη, υπάλληλο τον υπάλληλο, σε κάθε μαγαζί αυτοαπασχολούμενου, στο χωράφι του φτωχομεσαίου αγρότη. Να δείξουμε όλη την εικόνα. Να συμβάλουμε στη συλλογική οργάνωση καθενός που από την ίδια την εμπειρία του πια μπορεί να κατανοήσει πως όχι μόνο δεν έχει γιατρειά το σύστημα αλλά και επείγει η ανατροπή του.

Δεν είναι περίπατος αυτός ο δρόμος, είναι όμως ο μόνος δρόμος.

«Οσο πιο γρήγορα τα λαϊκά στρώματα συνειδητοποιήσουν το πόσο χρεοκοπημένη, αδιέξοδη και επικίνδυνη γι' αυτά είναι η στρατηγική των κομμάτων που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό, τόσο πιο γρήγορα θα γίνουν ικανά να αποκρούσουν και να ανατρέψουν τα μνημόνια διαρκείας και να καθορίσουν τις εξελίξεις σε όφελός τους», σημείωνε το χτεσινό πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» και το κύριο άρθρο του θύμιζε πως έγκαιρα οι κομμουνιστές έδειξαν την κρίση και το χαρακτήρα της αλλά και το πεπερασμένο του συστήματος.

Η συγκαλυμμένη βαρβαρότητα που ονομάζουν «ανάπτυξη» (αναφερόμενοι στα καπιταλιστικά κέρδη), παρά την παράταση που πήρε με την ανατροπή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, παρά την ένεση που πήρε με τους «μισθούς Κίνας», έχει φτάσει σ' ένα όριο που απειλεί να συμπαρασύρει στα Τάρταρα τα πάντα.

Ανάγκη των καιρών η ανατροπή. Σ' αυτήν την ανάγκη ανταποκρίνεται το ΚΚΕ, προκαλώντας την ανησυχία των αστών...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Χρεοκοπημένη και επικίνδυνη η στρατηγική υπεράσπισης του καπιταλισμού

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ανάσα από Fed στις αγορές

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Φρέναραν την κατρακύλα

Η ΝΙΚΗ: Η κρίση εκτοξεύει τα επιτόκια καταθέσεων

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Επί ποδός πολέμου το Λονδίνο

Η ΑΥΓΗ: Βρετανία: Εξέγερση στα ερείπια του κοινωνικού κράτους

ΑΥΡΙΑΝΗ: Πτώση της κυβέρνησης το φθινόπωρο βλέπουν οι Αμερικανοί

Ο ΛΟΓΟΣ: Βοηθήστε μας γρήγορα...

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εγκλήματα ο νέος εξωφρενικός ΦΠΑ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Μίνι κραχ στο εκπαιδευτικό σύστημα

ΤΑ ΝΕΑ: Πέντε χρόνια άδεια και μειωμένο ωράριο

ΕΘΝΟΣ: Εφάπαξ στο Δημόσιο μετά 22 μήνες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Παρέδωσε τα κλειδιά του Αιγαίου στην Αγκυρα

«Εχοντας πάντα υπόψη τους τον εφιάλτη των οικονομικών κρίσεων, οι αστοί και τα επιτελεία τους έκαναν πάντοτε τα πάντα, για να αποτρέψουν το ξέσπασμά τους, ή να καθυστερήσουν την εκδήλωσή τους (...) Για να διατηρούν όσο γίνεται περισσότερο ευνοϊκές συνθήκες για τα επιχειρηματικά κεφάλαια, πάντα προωθούσαν μέτρα και πολιτικές, που κύριο στόχο είχαν τους εργαζόμενους, τις αμοιβές και τις κατακτήσεις τους. Παράλληλα, όμως, αξιοποιούσαν και άλλα εργαλεία, τα οποία λειτούργησαν ως μέσα παρέμβασης στον οικονομικό κύκλο, με στόχο να αποσοβηθούν οι οικονομικές κρίσεις (...) τα μέτρα του λεγόμενου προστατευτισμού, τα τέλη εμπορίου και οι δασμοί στις εισαγωγές, οι ρυθμίσεις για την ελεγχόμενη κίνηση κεφαλαίων, οι κρατικές παρεμβάσεις ακόμα και για τον προσδιορισμό των τιμών πώλησης μιας σειράς προϊόντων, όλα αυτά ήταν εργαλεία, που εξασφάλιζαν, σε μιαν ορισμένη εποχή, θετικούς δείκτες ανάπτυξης και κερδοφορίας του κεφαλαίου (...) προς όφελος αυτών των ίδιων και άλλων ομάδων, έπαιξε και το άλλο "φάρμακο", οι ρυθμίσεις που οδήγησαν στην απελευθέρωση των αγορών και της κίνησης των κεφαλαίων, παρά το γεγονός ότι φαινομενικά κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση.

(...) Η βέβαιη "ανάσα" που δόθηκε στο σύστημα για να επιμηκύνει την περίοδο της υψηλής συγκυρίας, ήταν η ανατροπή του σοσιαλισμού στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και το "άνοιγμα προς τον έξω κόσμο" της Κίνας, που τελικά λειτούργησε ως το σύγχρονο Ελντοράντο για τους κεφαλαιοκράτες - άρπαγες του πλούτου που παράγουν οι λαοί (...) συνθλίβοντας ταυτόχρονα τους εργαζόμενους στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, ολόκληρη η τελευταία εικοσαετία - εικοσιπενταετία ήταν περίοδος ιδιαίτερα υψηλής κερδοφορίας, ασύλληπτης συσσώρευσης κεφαλαίων, πρωτοφανούς συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης.

(...) Οι αντιφάσεις, οι αντιθέσεις και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, που τόσα χρόνια αναπαράγονταν καμουφλαρισμένα κάτω από την ευφορία της μεγάλης κερδοφορίας, τώρα βγαίνουν στην επιφάνεια με εκρηκτικό τρόπο. Ποτέ, σ' ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο, οικονομική κρίση δεν αγκάλιασε τόσο μεγάλη χρονική περίοδο και δεν κόστισε τόσο πολύ σε καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, γεγονός που δείχνει το μέγεθος της αδυναμίας των αστών, που, μην έχοντας πλέον άλλα "φάρμακα" στη διάθεσή τους, εντείνουν ακόμα περισσότερο την επιθετικότητά τους, σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του καπιταλιστικού κόσμου. Αποδεικνύουν έτσι το πόσο σάπιο, αντιδραστικό και ιστορικά ξεπερασμένο είναι το σύστημά τους, αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα για κλιμάκωση της λαϊκής πάλης στην κατεύθυνση της ανατροπής του»

(από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΞΟΡΚΙΖΟΥΝ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥΣ: «Πριν από μερικά χρόνια ήταν τα προάστια του Παρισιού. Ακολούθησε προ τριετίας ο ελληνικός «Δεκέμβρης». Τώρα είναι το Λονδίνο. Μέσα σε μία δεκαετία σε τρία διαφορετικά σημεία της Ευρώπης, ολόκληρες γειτονιές παραδόθηκαν στη βία, με αφορμή κάποια απρόβλεπτα περιστατικά (...) Πρόκειται για εκρηκτικό μείγμα, του οποίου οι εκδηλώσεις με την ίδια ευκολία μπορεί να ωθήσουν σε έξοδο από το τέλμα αλλά και σε τραγωδία. (...) Οι συνεκτικοί ιστοί που διαπερνούν πάντα την ελληνική κοινωνία μπορεί να απορροφήσουν πολλούς κραδασμούς (...) θα χρειαστεί να αλλάξουμε νοοτροπία, συμπεριφορά και τρόπο ζωής για να μη γίνουμε ζούγκλα» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΨΑΧΝΟΥΝ ΔΙΕΞΟΔΟ: «Οι άγριες νύχτες στο Λονδίνο δεν είναι παροδικό φαινόμενο (...) Σε τέτοιου είδους εξεγέρσεις τα πολιτικά κόμματα ή ομάδες με πολιτική σκέψη δεν μπορούν να προτάξουν πολιτικό λόγο (...) οι πολιτικοί της Ευρώπης στην πλειονότητά τους αρνούνται να δουν ότι όλη αυτή η αγριότητα είναι αποτέλεσμα της σκληρής οικονομικής πολιτικής των κρατών τους (...) αρνούνται να το παραδεχτούν (...) γιατί (...) δεν μπορούν να παρεκτραπούν από την πολιτική του καπιταλισμού, από τον κανιβαλισμό αυτής της πολιτικής, που δημιουργεί κοινωνίες απόκληρων, εξαθλιωμένων (...) Εχουμε πολλή αγριότητα να ζήσουμε ακόμη όσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιμένουν στη σκληρή, αυταρχική οικονομική πολιτική τους. Οι αστυνομικές δυνάμεις θα φανούν λίγες για τη διαφύλαξη της δημόσιας τάξης και ασφάλειας» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ: «Θα ήταν παρακινδυνευμένο να μιλήσει κανείς για επαναστατική κατάσταση. Σίγουρα, όμως, βρισκόμαστε μπροστά σε φαινόμενα εξεγέρσεων, που ενοποιούνται ολοένα και περισσότερο με το αίτημα για "πραγματική δημοκρατία παντού"» (από το κύριο άρθρο στην ΑΥΓΗ).

ΜΕ ΥΠΟΥΛΟΥΣ ΣΥΝΕΙΡΜΟΥΣ: «Στο εσωτερικό της Ελλάδας, ο Σεπτέμβρης προαλείφεται ιδιαίτερα θερμός, σε οικονομικό επίπεδο (..) και ακόμη περισσότερο στον κοινωνικό τομέα. Η κ. Αλέκα Παπαρήγα προανήγγειλε ουσιαστικά ότι οι κινητοποιήσεις θα κλιμακωθούν (...) αν στο μεταξύ οι ταραχές στο Λονδίνο και αλλού κλιμακωθούν, δεν αποκλείεται να δώσουν και πάλι αφορμή για νέες βίαιες εκδηλώσεις στη χώρα μας (...) ειδικά αν τα πράγματα ξεφύγουν από τον έλεγχο εδώ ή διεθνώς» (ο Α. Στάγκος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).