ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υπάλληλοι του κάθε Λαναρά

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το πρόβλημα αυτό έχει και τη λύση. Και λύση είναι το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, το ελληνικό Δημόσιο και οι τράπεζες, πρέπει να δώσουν τα χρήματα που απαιτούνται, ώστε το επιχειρηματικό σχέδιο που βρίσκεται σε εξέλιξη να προωθηθεί, να μη χαθεί καμία θέση εργασίας, να αναπτυχθεί η εταιρεία». Τα παραπάνω είναι ένα μόνο μέρος όσων δήλωσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, μετά τη χτεσινή τριμερή συνάντηση που έγινε με εκπροσώπους του Λαναρά στο υπουργείο Απασχόλησης.

Αποδεικνύοντας, τη συνέπεια με την οποία η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ευθυγραμμίζεται με τις απαιτήσεις της «ανταγωνιστικότητας», ο Γ. Παναγόπουλος κάλεσε εκατοντάδες απλήρωτους - για πάνω από 2,5 μήνες - εργάτες να πέσουν στην «παγίδα» που στήνεται, για άλλη μια φορά, σε βάρος της εργατικής τάξης. Να δεχτούν να γεμίσει ξανά ο Λαναράς τις τσέπες του με ζεστό χρήμα και οι ίδιοι να γίνουν θεατές στο πολυπαιγμένο έργο που έχει παιχτεί όλα τα προηγούμενα χρόνια: «Λουκέτα» και νέες απολύσεις. Μάλιστα, ενισχύοντας ουσιαστικά τις πιέσεις και τους εκβιασμούς που δέχονται οι εργαζόμενοι, συμπλήρωσε ότι «η εταιρεία αυτή δραστηριοποιείται σε νομούς της χώρας που δεν έχουν την πολυτέλεια να χάσουν ούτε μία θέση. Ούτε ο Εβρος, ούτε η Ροδόπη, ούτε η Ημαθία, ούτε η Εύβοια έχουν τέτοιες πολυτέλειες». Γίνεται όλο και πιο καθαρό με ποιανού την πλευρά συμπαρατάσσεται η σημερινή πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Σε βαθμό τέτοιο μάλιστα, ώστε ο πρόεδρός της να μιλάει όπως ένα καλά εκπαιδευμένο στέλεχος των επιχειρήσεων του Λαναρά και του κάθε Λαναρά...

Το «επιχειρησιακό σχέδιο»...

Δηλώνουν ότι βρίσκονται στο πλευρό των εργατών, ενώ απροκάλυπτα έχουν αναλάβει το ρόλο του στρατηγικού συμμάχου της εργοδοσίας στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει νέα προνόμια, επιπλέον τζάμπα χρήμα. Ο λόγος για τον Δήμαρχο Νάουσας Α. Καραμπατζό, το περιφερειακό τμήμα Κεντροδυτικής Μακεδονίας του Οικονομικού Επιμελητηρίου, αλλά και άλλους εκλεκτούς του δικομματισμού, συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στην Κομοτηνή, που ζητούν από την κυβέρνηση να υιοθετήσει το αίτημα του Λαναρά, να μπει εγγυητής το ελληνικό δημόσιο για να συνεχίσουν να τον χρηματοδοτούν οι πιστώτριες τράπεζες ώστε να υλοποιήσει το επιχειρησιακό σχέδιο του Ομίλου. Μια θέση που στηρίζει τόσο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και με ελάχιστες παραλλαγές σιγοντάρει απροκάλυπτα και ο ΣΥΝ.

Πρόκειται για ένα επιχειρησιακό σχέδιο που ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια με το κλείσιμο του εργοστασίου της ΤΡΙΚΟΛΑΝ, και συνεχίστηκε με το λουκέτο στα κλωστήρια «Β» και «Ολυμπιακή» και τη μέχρι σήμερα δραματική συρρίκνωση του προσωπικού σε όλα τα εργοστάσια του Ομίλου σε Νάουσα, Πέλλα, Θεσσαλονίκη, Ροδόπη και Εβρο. Στο ίδιο πνεύμα με διαφορετικά λόγια και οι ΣΥΝεταίροι του εργοδοτικού συνδικαλισμού στην Κομοτηνή απαιτούν τη λύση να τη δώσουν οι τράπεζες, οι ιδιωτικές τράπεζες, και αν χρειαστεί, να «λειτουργήσουν» και τα εργοστάσια.

... και οι συμβουλάτορες

Ολοι τους μια φωνή και μια γροθιά παλεύουν για τα συμφέροντα του Λαναρά. Στο όνομα δήθεν να μην κλείσουν τα εργοστάσια και προκύψουν μαζικές απολύσεις εργαζομένων, ζητούν να αναλάβει να πληρώσει ο εργαζόμενος λαός τα χρέη του Λαναρά και το σχέδιο παραπέρα συρρίκνωσης του προσωπικού μέχρι να γίνει «ανταγωνιστικός». Δε μας ξαφνιάζει η τοποθέτησή τους. Είναι οι ίδιοι, που στην περίπτωση της Νάουσας, ζητούσαν από τους εργαζόμενους να αποδεχτούν το σχέδιο του Λαναρά για μαζικές απολύσεις προβάλλοντας το φόβο του ολοκληρωτικού λουκέτου σε όλα τα εργοστάσια. Σήμερα 4 χρόνια μετά, χρησιμοποιούν την ίδια κινδυνολογία για να εξασφαλίσουν νέο χρήμα στον «ευεργέτη» τους και συναίνεση των εργαζομένων στα σχέδια για νέες μαζικές απολύσεις. Η πολιτική τους είναι αδιέξοδη, είναι επικίνδυνη για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι τους έχουν γυρίσει την πλάτη και τραβούν στο δρόμο του αγώνα, με οδηγό την ταξική Ομοσπονδία του κλάδου των κλωστοϋφαντουργών.

Σοσιαλδημοκρατικές σαπουνόφουσκες

Για εναλλακτική πολιτική πρόταση κάνει λόγο ο ΣΥΝ, επιχειρώντας, καπηλευόμενος αριστερή φρασεολογία, να αρθρώσει μια πρόταση, υποτίθεται, εναλλακτικής διακυβέρνησης, αλλά, στην ουσία, καπιταλιστικής διαχείρισης, μια σοσιαλδημοκρατική σαπουνόφουσκα. Οι βασικοί άξονες αυτής της πρότασης περιέχονται στην εισήγηση και στην απόφαση της τελευταίας ΚΠΕ του ΣΥΝ, αλλά και στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου του Α. Τσίπρα.

Το πολιτικό στίγμα της πρότασης περιγράφεται σαφώς. «Οφείλουμε», αναφέρεται, «να εκπονήσουμε ένα ανταγωνιστικό προγραμματικό πολιτικό σχέδιο, σε ρήξη με το νεοφιλελευθερισμό», όπως και «να αμφισβητήσουμε την ιδεολογική ηγεμονία των νεοφιλελεύθερων δογμάτων και αξιών». Επικεντρώνονται σε μια συγκεκριμένη μορφή καπιταλιστικής διαχείρισης και αυτό δε γίνεται τυχαία. Αφήνουν στο απυρόβλητο τη σοσιαλδημοκρατία, που είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Πρόκειται για μία πρόταση, που εκ των προτέρων είναι ναρκοθετημένη από την ίδια την πολιτική και τις στρατηγικές επιλογές του ΣΥΝ. Οι κεντρικοί άξονες, γύρω από τους οποίους θα κινείται η πρόταση του ΣΥΝ, αναιρούνται από την ίδια τη στάση του απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο ευρωμονόδρομος είναι ασύμβατος ακόμα και με τα όποια εκσυγχρονιστικά τολμήματα σε κάποια έστω μερική φιλολαϊκή κατεύθυνση, αφού οι επιλογές των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων είναι ανάγκη του κεφαλαίου για να συντηρήσει το ποσοστό του κέρδους του και να αντεπεξέλθει στον εσωτερικό ανταγωνισμό του κεφαλαίου. Αυτό το γνωρίζουν, αλλά το ζητούμενο γι' αυτούς δεν είναι να υπάρχει διέξοδος στα λαϊκά προβλήματα, αλλά η πολιτική διαχείρισης της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Ο βίος και η πολιτεία του ΣΥΝ ανατρέπουν και ακυρώνουν έναν προς έναν τους «άξονες» αυτούς:

Μιλάνε για «ανάκτηση του δημόσιου πλούτου». Προφανώς και γνωρίζουν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις που γίνονται και η επέλαση των πολυεθνικών μονοπωλίων στη δημόσια περιουσία καθοδηγούνται και κατευθύνονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις επιθυμίες των μονοπωλίων.
Μιλάνε για «αναδιανομή του πλούτου σε όφελος των οικονομικά ασθενέστερων και μιας ριζοσπαστικής φορολογικής μεταρρύθμισης». Φαίνεται πως έχουν ...ξεχάσει ότι στον πυρήνα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκεται η με κάθε μέσον αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Είναι αυτή η πολιτική των φοροαπαλλαγών για τα κέρδη του κεφαλαίου, των ιδιωτικοποιήσεων, των πιο βάρβαρων εργασιακών σχέσεων, των αντιασφαλιστικών νόμων, των αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων» στην Παιδεία, στην Υγεία, κ.α.
Μιλάνε, ακόμα, για «υιοθέτηση ενός μοντέλου ανάπτυξης και εργασίας με βάση τις δημόσιες επενδύσεις προς όφελος της κοινωνίας». Να τους θυμίσουμε πως η πολιτική του ευρωμονόδρομου υπαγορεύει τα λεγόμενα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και στα κρατικά μονοπώλια, αλλά και σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής (Πανεπιστήμια, Σχολεία, Νοσοκομεία, Πολιτισμός κ.ά.). Επίσης, τα πρόστιμα της ΕΕ στην «Ολυμπιακή» και στα Ναυπηγεία γιατί έλαβαν κρατική χρηματοδότηση.
Μιλάνε για «διεύρυνση της δημοκρατικής συλλογικής λειτουργίας και των δικαιωμάτων». Τι να πρωτοθυμίσουμε, τους ευρωτρομονόμους, τα ευρωεντάλματα σύλληψης, τα ευρωφακελώματα, τη συμφωνία ανταλλαγής πληροφοριών με τις ΗΠΑ;
Εκεί, όμως, που η υποκρισία ξεχειλίζει, είναι το ενδιαφέρον του ΣΥΝ για την «αναζωογόνηση της περιφέρειας». Κάνουν σα να ...έπεσαν από τον Αρη και δεν ξέρουν πως ο μαρασμός της υπαίθρου είναι καθοδηγούμενος από την ΕΕ και την Κοινή Αγροτική Πολιτική.

Παρ' όλα αυτά, θα μπορούσαν να πουν ότι έχουν ...«αλλάξει». Αντίθετα, χτες, ο Α. Τσίπρας διακήρυξε «πείτε όχι σ' αυτήν τη Συνθήκη για μια καλύτερη Συνθήκη». Δηλαδή, για έναν «καλύτερο» ευρωμονόδρομο, που, σε κάθε περίπτωση, θα είναι οδοστρωτήρας του κεφαλαίου πάνω στους εργαζόμενους.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Η... δημοκρατία τους

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΓΝΟΙΑ δηλώνει ένας στους δύο πολίτες για τη λειτουργία της Βουλής, σύμφωνα με επίσημη δημοσκόπηση. Μάλλον κάποιους βολεύει αυτή η άγνοια...

Είναι βέβαιο πως ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ θα ήθελαν ο μέσος πολίτης να ξέρει τι γίνεται στον υποτιθέμενο «υπέρτατο θεσμό της δημοκρατίας».

Αν μάθει ο κόσμος ότι το 80% όσων ψηφίζονται στην αίθουσα του Κοινοβουλίου είναι ευρωπαϊκές οδηγίες, που απαγορεύεται να αλλάξουν έστω και σε ένα κόμμα, ίσως καθίσει να σκεφτεί μερικά πράγματα...

Κι ακόμη περισσότερο αν πληροφορηθεί πώς αυτές τις οδηγίες τις ψηφίζουν τα τελευταία 20 χρόνια παρέα και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα του ποιος είναι κυβέρνηση και ποιος αντιπολίτευση.

Αντιθέτως, τίποτε από όλα αυτά - τα άσχημα κατ' αυτούς - δε θα συμβεί αν το μόνο που προβάλλεται από τη Βουλή είναι οι τηλεοπτικού τύπου κόντρες Καραμανλή - Παπανδρέου.

Αντε και κανένα καβγαδάκι ή καμιά φραστική ακρότητα κάποιων βουλευτών.

ΓΙΑΤΙ Ο Γ. ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ είπε χτες στον αντίστοιχο υπουργό Οικονομίας της Γερμανίας ότι στην Ελλάδα «πρέπει να συνεχιστούν οι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις»;

Είναι απλό: Γιατί χρειάζεται πού και πού να βλέπουν κάποιους να συμφωνούν μαζί τους και όχι να ξινίζουν.

Γνωρίζει, βλέπετε, τι σχολιάζει ο μέσος Ελληνας όταν ο υπουργός Οικονομίας εκφράζει αυτές τις απόψεις του, που σημαίνουν ιδιωτικοποιήσεις και λιτότητα.

Και χρησιμοποιούμε τη λέξη «σχολιάζει», απλά για λόγους ευγένειας, γιατί στην πραγματικότητα το βρισίδι πάει σύννεφο.

ΩΣΤΕ ΤΟΣΟ πολλούς «αντάρτες» έχει η Νέα Δημοκρατία όσους γράφονται; Πώς και δεν τους είχαμε καταλάβει τόσο καιρό ότι ήταν... διαφωνούντες;

Μήπως γιατί δεν τους είδαμε να καταψηφίζουν ούτε μία κεντρική κυβερνητική επιλογή;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μάλλον έχει μπερδευτεί η πολιτική διαφωνία με την προσπάθεια προσωπικής προβολής σε όλη αυτή την ιστορία.

Οπορτουνισμός και στο Ευρωκοινοβούλιο

Σχεδόν δυο χρόνια πριν άρχισε η «συζήτηση» από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου για την αύξηση του αριθμού των ευρωβουλευτών και των χωρών που προέρχονται για τη συγκρότηση πολιτικής ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο. Είναι προφανής ο στόχος. Η ΕΕ και οι δυνάμεις που τη στηρίζουν ενδιαφέρονται να αποκλείσουν ή να περιορίσουν κυρίως τις δυνάμεις που αμφισβητούν την ΕΕ και είναι ενάντια σ' αυτήν και την πολιτική της.

Ενα χρόνο πριν από τις εκλογές, μ' ένα στημένο παιχνίδι, κατέληξαν τελικά να αυξήσουν τον αριθμό των βουλευτών από 20 σε 25 και των χωρών από 6 σε 7.

Υπήρξε πρόταση του Λαϊκού και Σοσιαλιστικού Κόμματος για αύξηση στους 30 βουλευτές και σε 7 τις χώρες και στη συνέχεια διαπραγμάτευση που κατέληξε στους 25 και 7, αντίστοιχα.

Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει αντίθετο και με τη ρύθμιση που υπήρχε και ενάντια σε κάθε αύξηση και τον κανονισμό συνολικά που είναι αντιδημοκρατικός.

Ανάλογη θέση είχαν διατυπώσει και οι δυνάμεις που συγκροτούν την GUE/NGL. Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταψήφισαν οποιαδήποτε νέα αύξηση. Πώς ψήφισε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, το Λαϊκό και Σοσιαλιστικό Κόμμα υπερψήφισε και τροπολογία για την αύξηση από 20 σε 25 και την έκθεση συνολικά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δε σώζεται καν από τη θεωρία του μικρότερου κακού, δηλαδή «μπροστά στο 30 προτιμά το 25». Γιατί, αν το ισχυριστεί θα έπρεπε να καταψηφίσει την έκθεση συνολικά, εκφράζοντας την πολιτική του αντίθεση. Αλλά ...νυν υπέρ πάντων η ΕΕ.

Μετακινήσεις ευρω-στρατευμάτων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν έβαλαν στο στόχαστρο μόνον τους μετανάστες οι υπουργοί Εσωτερικών της ΕΕ με τις αποφάσεις που πήραν στις Κάννες, αλλά και τους «εντός των συνόρων» λαούς της ΕΕ. Συγκεκριμένα συμφώνησαν, στο πλαίσιο της δημιουργίας της κοινής ευρωπαϊκής αστυνομίας (Γιουροπόλ), να υπάρχει η δυνατότητα μετακίνησης αστυνομικών από το ένα κράτος - μέλος στο άλλο με διάφορες δικαιολογίες! Οπως συγκεκριμένα δήλωσε η Γαλλίδα υπουργός Εσωτερικών Μισέλ Αλιότ Μαρί «καταλήξαμε σε καταρχήν συμφωνία για μια σειρά θεμάτων ασφαλείας μεταξύ των οποίων η δημιουργία Ευρωπαϊκής Αστυνομίας». Οπως εξήγησε, η προσπάθεια συγκρότησης ευρωπαϊκής αστυνομίας θα ξεκινήσει με την αποστολή αστυνομικών μιας χώρας - μέλους σε άλλη για «επιχειρησιακούς λόγους», για διάστημα 1 - 3 μηνών κατά τα πρότυπα συνεργασιών που αναπτύσσονται σήμερα, για τις ανάγκες μεγάλων αθλητικών, για παράδειγμα, γεγονότων. Επιπλέον, όμως, προωθείται η μετακίνηση αστυνομικών για τις ανάγκες αστυνόμευσης περιοχών μιας ευρωπαϊκής χώρας, όπου παρατηρείται μεγάλη συγκέντρωση πολιτών μιας άλλης. Θα μπορούν, για παράδειγμα, Βρετανοί αστυνομικοί να έρχονται σε ελληνικά τουριστικά θέρετρα, όπου παραθερίζουν Βρετανοί πολίτες. Ολα αυτά, μαζί με την κοινή μεταναστευτική πολιτική, αναμένεται να επικυρωθούν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον Οκτώβρη, σφίγγοντας περισσότερο τις αλυσίδες γύρω από τους λαούς.

Τα ΑμΕΑ σε αγωνιστική ετοιμότητα

Τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ) χρησιμοποιούνται ως μέσο πίεσης από τα Υπεραστικά και Αστικά ΚΤΕΛ ΑΕ καθώς και τα ΚΤΕΛ για να εισπράξουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερες επιδοτήσεις απ' το κράτος. Ετσι απειλούν να σταματήσουν μετά τις 15 Ιούλη 2008 να μεταφέρουν τα ΑμΕΑ χωρίς την είσπραξη κομίστρου - όπως προβλέπεται απ' τις διατάξεις του Ν. 2072/1992 (Α 125) και της ΠΥΣ 99/1990 - επειδή τα υπουργεία Οικονομίας και Υγείας δεν τους κατέβαλαν τα ποσά που αντιστοιχούν για την κάλυψη αυτής της δαπάνης της προηγούμενης περιόδου.

Από κοντά και η ηγεσία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμΕΑ) που με επιστολή της προς τους υπουργούς Γιώργο Αλογοσκούφη και Δημήτρη Αβραμόπουλο εκφράζει την «έντονη αγανάκτηση και δυσαρέσκεια σύσσωμου του αναπηρικού κινήματος». Πάντως το αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα που διεκδικεί δημόσιες συγκοινωνίες με δωρεάν μετακίνηση -συμπεριλαμβανομένων και των ΑμΕΑ - για όλο το λαό δεν μπορεί να το εκφράσει η συμβιβασμένη ηγεσία της ΕΣΑμΕΑ που εξαντλεί τη διαμαρτυρία της μόνο στις πιέσεις να πληρώσει η κυβέρνηση τα χρωστούμενα στους λεωφορειούχους.

Η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων προειδοποιεί προς κάθε κατεύθυνση (κυβέρνηση και λεωφορειούχους) ότι είναι σε ετοιμότητα για αγωνιστική παρέμβαση, στην περίπτωση που προστεθούν, εκτός από αυτά που υπάρχουν, εμπόδια στη ζωή των ΑμΕΑ.

Η «πράσινη» απάτη

Το τελευταίο διάστημα, αρκετοί έχουν βαλθεί να μας πείσουν για τα αγαθά της λεγόμενης «πράσινης» οικονομίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ με σειρά εκδηλώσεων, με τελευταία την προχτεσινή που διοργάνωσε το υπουργείο Εξωτερικών, με θέμα την «πράσινη επιχειρηματικότητα». Το ΠΑΣΟΚ μέσα από επίσημα κείμενα και τις ομιλίες του προέδρου του Γ. Παπανδρέου και άλλων στελεχών του. Και, βέβαια, από κοντά ακολουθούν διάφορες «μη κυβερνητικές οργανώσεις» που τάχα ενδιαφέρονται για το περιβάλλον. Τι σημαίνει, όμως, «πράσινη» οικονομία στην πράξη; Σημαίνει, όπως το περιέγραψε ωμά αρθρογράφος έκδοσης της ALPHA BANK, που αποκάλυψε πριν λίγους μήνες ο «Ριζοσπάστης», να πάψει το περιβάλλον να θεωρείται δημόσιο αγαθό και να παραδοθούν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας του στην αγορά, δηλαδή στο μεγάλο κεφάλαιο για να το... σώσει! Στο ίδιο κεφάλαιο, δηλαδή, που δε θεωρεί το περιβάλλον τίποτε άλλο παρά την πηγή άντλησης και καταλήστευσης φυσικών πόρων, το φυσικό χώρο, για να ασκεί την ανεξέλεγκτη δραστηριότητά του και να απορρίπτει τα απόβλητά του!

Η «πράσινη» πολιτική που όλοι αυτοί ευαγγελίζονται, προτρέποντας τις επιχειρήσεις να βάλουν πλάτη, δεν αποτελεί παρά την πλήρη επιβεβαίωση της παροιμίας «βάζουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα». Κι αυτό γιατί η καπιταλιστική ανάπτυξη με στόχο το κέρδος, που κατά τα άλλα υπηρετούν και θαυμάζουν, προϋποθέτει την εμπορευματοποίηση της γης, της ενέργειας, του νερού, κάθε φυσικού οικοσυστήματος. Πρόκειται για μια πολιτική, που όπως εφαρμόζεται και στη χώρα μας: Αντί να προστατεύει τις ακτές και τους ελεύθερους χώρους τις παραδίδει βορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Αντί να προστατεύει τα δάση, ακόμη και με νομοθετήματα, οπλίζει τα χέρια των εμπρηστών. Αντί να προστατεύει την υγεία του λαού επιτρέπει βιομηχανίες να μολύνουν ποτάμια, όπως ο Ασωπός, και να τον ποτίζουν καρκινογόνο νερό.

Ο υφυπουργός Εξωτερικών, Π. Δούκας, προ ημερών το είπε καθαρά: «Οι πράσινες μπίζνες είναι οι καλύτερες μπίζνες»! Η «πράσινη» οικονομία επιχειρεί, δηλαδή, να δημιουργήσει νέα πεδία δράσης για την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι βέβαια για να προστατευτεί το περιβάλλον και η υγεία του λαού. Στο πλαίσιο αυτό, άλλωστε, γίνεται προσπάθεια: Να δικαιολογηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα της ενέργειας και να προωθηθούν οι ιδιωτικές επενδύσεις στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, στήνοντας αιολικά πάρκα ακόμη και σε ...εθνικούς δρυμούς. Να δικαιολογηθούν ακόμη και ένοπλες επεμβάσεις με πρόσχημα το περιβάλλον. Να παγιωθούν «ευέλικτοι μηχανισμοί» δήθεν καταπολέμησης των κλιματικών αλλαγών, με το γνωστό «εμπόριο ρύπων» που επιτρέπει στις επιχειρήσεις, αντί να εφαρμόζουν αντιρρυπαντική τεχνολογία, να αγοράζουν «δικαιώματα», για να βομβαρδίζουν με περισσότερους ρύπους. Να γίνει μαζική στροφή στην παραγωγή βιοκαυσίμων από πολύτιμες τροφές, οδηγώντας ολόκληρους λαούς στην πείνα και την εξαθλίωση.

Ας είμαστε, λοιπόν, καθαροί: Καμιά «πράσινη» - καπιταλιστική εννοείται - οικονομία και ανάπτυξη δεν μπορεί να σώσει τον πλανήτη και να προστατεύσει το περιβάλλον. Γιατί απλούστατα προϋποθέτει την καταλήστευση και καταστροφή του περιβάλλοντος, αφού το θεωρεί ως πρώτη ύλη για τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Πρόκειται, επομένως, για μια τεράστια «πράσινη» απάτη!