Τετάρτη 1 Οχτώβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Κοινωνικές αλχημείες»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέγας αλχημιστής αποδεικνύεται η κυβέρνηση όταν πρόκειται να παρουσιάσει το κοινωνικό της έργο. Περίτρανη απόδειξη η σύνταξη του κοινωνικού προϋπολογισμού, όπου, όπως ισχυρίζεται, αύξησε τις δαπάνες στο 27,7% του ΑΕΠ και έτσι «έπιασε» τον μέσο κοινοτικό όρο. Μόνον αυτό που πραγματικά «έπιασε» η κυβέρνηση είναι το ανώτατο όριο της αντεργατικής και αντιλαϊκής της πολιτικής. Και αυτό γιατί: Αυτό που λέμε κοινωνικές δαπάνες, δεν είναι οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, αλλά οι δαπάνες που πληρώνει συνολικά η κοινωνία, δηλαδή οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Τα στοιχεία της Γιουροστάτ επιβεβαιώνουν ότι την αύξηση των κοινωνικών δαπανών, ως ποσοστό του ΑΕΠ, την πλήρωσαν αποκλειστικά οι εργαζόμενοι. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι, μέσω των εισφορών τους στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και των κοινωνικών πόρων, πληρώνουν περισσότερα για τις συντάξεις, την Υγεία και την Πρόνοια απ' ό,τι πλήρωναν στο παρελθόν. Μάλιστα, ενώ πληρώνουν περισσότερα, οι συντάξεις, οι υπηρεσίες Υγείας και οι παροχές Πρόνοιας μειώνονται καθημερινά. Την ίδια στιγμή μειώθηκαν αισθητά και οι κρατικές δαπάνες για τον ίδιο σκοπό. Χαρακτηριστικό της αλχημείας είναι και το γεγονός ότι ο «κοινωνικός προϋπολογισμός» παρουσιάζει τις δαπάνες σε τρέχουσες και όχι σε σταθερές τιμές, με αποτέλεσμα η αύξηση των δαπανών να είναι της τάξης του 200%, 300% και 400% σε σύγκριση με την περασμένη δεκαετία. Αλλά με τέτοια τρικ, το μόνο που καταφέρνει η κυβέρνηση είναι να γίνεται περίγελος...

Γουίλις για φτύσιμο

Ορισμένοι είναι τόσο ξεφωνημένοι υπερασπιστές του ιμπεριαλισμού και της βαρβαρότητάς του, που είναι ικανοί όταν τους φτύνουν να νομίζουν ότι βρέχει. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο γνωστός «σκληρός» του Χόλιγουντ, Μπρους Γουίλις, που - άκουσον, άκουσον! - αποφάσισε να δώσει ένα εκατομμύριο δολάρια σε αυτόν που θα συλλάβει τον Σαντάμ, εκφράζοντας ταυτόχρονα την επιθυμία να τον αφήσει να κάτσει μια ώρα μαζί του. Αυτή την ανακοίνωση έκανε ο εν λόγω κύριος που πήγε να διασκεδάσει τα στρατά των ΗΠΑ στο Ιράκ την περασμένη Παρασκευή. Δεν έμεινε όμως σε αυτή την... προσφορά. Δήλωσε ανερυθρίαστα, επίσης, ότι διαφωνεί με τα ΜΜΕ, που θέλουν «να παρουσιάσουν τον πόλεμο στο Ιράκ ως κακό πόλεμο» και συμπλήρωσε «οι Ιρακινοί είναι ευχαριστημένοι που είμαστε εδώ». Εμείς τι να πούμε; Και το φτύσιμο χαμένο θα πάει.

Τσουχτερές αυξήσεις

Δεν έχουν τέλος οι ανατιμήσεις, που ανεξέλεγκτα επιβάλλουν στα ασφάλιστρα των οχημάτων οι ασφαλιστικές εταιρίες φέρνοντας τους υποχρεωτικά ασφαλισμένους οδηγούς μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις, κάθε φορά που ανανεώνουν τα συμβόλαιά τους. Ανατιμήσεις ακόμα και πάνω από 30% σε ένα εξάμηνο αντικρίζουν οι πελάτες των εταιριών και... τρίβουν τα μάτια τους, ελπίζοντας αρχικά ότι μπορεί και να πρόκειται για λάθος. Μόνο που δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Πρόκειται για τα αποτελέσματα της «απελευθέρωσης» των ασφαλίστρων που η κυβέρνηση με κάθε τρόπο υπερασπίζεται και εξυπηρετεί δίνοντας γην και ύδωρ στις ασφαλιστικές και παρέχοντάς τους το δικαίωμα να θησαυρίζουν σε βάρος των γιωταχήδων. Οσο για τους λεονταρισμούς του υφυπουργού Ανάπτυξης Κ. Κουλούρη ότι δήθεν διαφωνεί με νέες αυξήσεις δεν είναι αρκετοί, ούτε να ξεγελάσουν τους ασφαλισμένους ούτε, βέβαια, να ανακόψουν την κερδοσκοπία. Πολύ, δε, περισσότερο που την ίδια στιγμή προωθεί μια σειρά από ρυθμίσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ασφαλιστικών.

Ορντινάντσες

«Πέρασε στα ψιλά αλλά είναι ειδησάρα με τα όλα της. Τρεις πρώην ηγέτες πρώην σοσιαλιστικών χωρών - μεταξύ αυτών ο κουλτουριάρης Χάβελ και ο εργατοπατέρας Λεχ Βαλέσα - ζητούν με δημοσιευμένη φυσικά επιστολή τους τη δημιουργία ταμείου για την εκδίωξη του Φιντέλ Κάστρο. Δεν ξέρω πόσο καλά αντιληφθήκατε το μέγεθος της δημοκρατικής ανησυχίας και της παγκόσμιας προσφοράς αυτών των πολιτικών. Οι οποίοι στη διάρκεια της αμερικανικής εφόδου στη Βαγδάτη, συναθροίστηκαν πίσω από τις ορντινάντσες για να σκουπίζουν τις στάχτες από τα πούρα του Τζον Γουέιν. Ούτε λίγο ούτε πολύ ζητάνε να καταβάλουμε τον οβολό μας για να συγκεντρωθούν δολάρια που θα κατευθυνθούν στην τσέπη της κουβανέζικης αντιπολίτευσης. Δηλαδή σαν να λένε εντελώς χυδαία και κυνικά: Αν επιθυμείτε να επιστρέψει η Κούβα στην τσόχα και στην Τρούμπα της ελεύθερης αγοράς, πρέπει να δώσετε λεφτά. Αμ, πώς αλλιώς θα αγοραστούν όπλα και συνειδήσεις; Θα μου πείτε και τι ξέρουν αυτοί. A, μην το λέτε. Ομιλούν εκ πείρας και Αλληλεγγύης!». Του Δ. Δανίκα από τη «Στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».

«Βέτο»: Ενα ταμπού (!) λιγότερο...

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει σχετικά νωρίς διατυμπανίσει τη θέση της, και μάλιστα διά των πλέον αρμοδίων χειλέων: «Η Ελλάδα δεν έχει ταμπού όσον αφορά την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΕΕ», είχε δηλώσει ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Παπανδρέου, στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι, το 1999. Το γεγονός ότι λίγες μέρες πριν από τη Διακυβερνητική Διάσκεψη της Ρώμης, που ξεκινάει το Σάββατο, η ελληνική αποστολή αποφάσισε να προσέλθει στις εργασίες, έχοντας εκ των προτέρων αφαιρέσει από τις αποσκευές της το δικαίωμα του «βέτο», επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές...

***

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ανακόλουθο με τις διακηρύξεις του και απολύτως πρόθυμο να εκπληρώσει τις «συμμαχικές υποχρεώσεις» του προς τις μεγάλες δυνάμεις. Ετσι, λοιπόν, από τα «δεν απεμπολούμε το δικαίωμα του βέτο» - πρόκειται για τη γνωστή φράση-κλισέ του Α. Παπανδρέου τη δεκαετία του '80 - περάσαμε λίγο αργότερα στους γνωστούς «αστερίσκους» και τώρα πια στην πλήρη στοίχιση με τις επιδιώξεις των ισχυρών.

Η κυβέρνηση Σημίτη πετά τη μάσκα και φέρεται (και) σε επίπεδο θεσμικής συγκρότησης της ΕΕ, όπως φέρεται και σε επίπεδο πρακτικό. «Ναι σε όλα» και «μάλιστα σε όλα»! Πρόκειται για το δόγμα της ...«ισχυρής Ελλάδας»!

Η έκδοση του νέου Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα έχει ως ελληνικό επίμετρο την προσαρμογή της κυβέρνησης Σημίτη στις απαιτήσεις του γαλλογερμανικού άξονα. Αλλωστε, ο κ. πρωθυπουργός δεν κουράζεται να λέει ότι τάσσεται υπέρ μιας «υπερεθνικής κυβέρνησης», την οποία - κατά τη γνώμη του - «έχει ανάγκη» η ΕΕ και ως εκ τούτου όλα τα περί «εθνικής κυριαρχίας» ακούγονται στα αυτιά των «εκσυγχρονιστών» σαν κουραφέξαλα...

***

Ακρως ενδιαφέρουσα είναι η επιχειρηματολογία των κυβερνώντων για να «περάσουν» στην κοινή γνώμη τα νέα τους «διαπιστευτήρια» υποτέλειας στο ιμπεριαλιστικό διευθυντήριο των Βρυξελλών. Οπως λένε - και είναι ενδεικτικές οι χτεσινές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου - το ΠΑΣΟΚ «αναγνωρίζει ότι η ΕΕ των 25 δεν μπορεί να λειτουργήσει με το βέτο» και ότι «με το βέτο σε ισχύ δεν είναι δυνατόν να λαμβάνονται αποφάσεις στην Ευρώπη των 25»...

Ακόμα και για το ΠΑΣΟΚ, όμως, υπάρχει ένα είδος κυνισμού που ξεπερνά τα όρια. Και τα ξεπέρασαν! Φτάνουν, λοιπόν, να λένε οι «ταγοί» αυτού του τόπου: «Μα και τόσα χρόνια που είχαμε το βέτο, πότε το χρησιμοποιήσαμε;»! Η παραπάνω θα ήταν μια πρωτοφανής στάση ραγιαδισμού, αν δεν είχε προηγηθεί η γνωστή λογική των Ιμίων. «Μα και τόσο καιρό που δεν τα είχαν διεκδικήσει οι Τούρκοι ποιος ήξερε ότι είναι δικά μας» (!!!), έλεγαν για την υπόθεση των Ιμίων. Κατόπιν ήρθε η Μαδρίτη με τη γνωστή συμφωνία «συνδιαχείρισης» του Αιγαίου...

Τώρα, με την ίδια σχεδόν επιχειρηματολογία, έρχονται να καταστήσουν «συνδιαχειριστή» το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, για θέματα που άπτονται της ασφάλειας και της άμυνας της χώρας!


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τα κρατικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΙ ΜΕΝ υποτίθεται πως ήδη χτίζουν και εκσυγχρονίζουν το κράτος της διαφάνειας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης. Οι δε υπόσχονται την «επανίδρυσή» του και εξαγγέλλουν τη δημιουργία ενός «κράτους δικαίου, πραγματικά κοινωνικού και ακομμάτιστου».

Την ίδια στιγμή, και οι μεν και οι δε ομολογούν πως η πολιτική τους θα συνεχίσει να κινείται και αύριο στα γνωστά και αντιλαϊκά μονοπάτια των «ευρωμονοδρόμων», των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών, της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, των αποκρατικοποιήσεων, της συνεχούς υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης των τομέων της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας, της συνεχούς και πολύμορφης ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου, κλπ., κλπ.

Και το εύλογο στον καθένα ερώτημα είναι: Πως συμβιβάζονται τα τελευταία, με τα πρώτα; Είτε οι μεν κερδίσουν τις επόμενες εκλογές, είτε οι δε, δε θα έχουν ως πρώτο μέλημα την εφαρμογή της αντιλαϊκής αυτής πολιτικής; Δε θα χρησιμοποιήσουν το κράτος, ως το βασικό μοχλό για την υλοποίησή της; 'Η, μήπως, θα εφαρμόζουν άλλη πολιτική στον ιδιωτικό τομέα και άλλη στο δημόσιο;

Οι απαντήσεις είναι φανερές στον καθένα. Ολα όσα λένε για το κράτος, τόσο η κυβέρνηση, όσο και η ηγεσία της ΝΔ, αναφέρονται στην πραγματικότητα σε όποιες αλλαγές θα καταστήσουν το σημερινό κράτος περισσότερο ικανό και αποτελεσματικό στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής τους και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων «εχόντων και κατεχόντων». Περισσότερο ικανό και καπάτσο στη χειραγώγηση και καταστολή της λαϊκής δυσαρέσκειας, των αναπόφευκτων αντιδράσεων και αγώνων. Τα υπόλοιπα είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και για προεκλογική αποκλειστικά και μόνο κατανάλωση...


Παπαγεωργίου Βασίλης

Κράτος κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, δημοκρατίας και διαφάνειας, κλπ., θα υπάρξει μόνον όταν ο οργανωμένος λαός κατακτήσει την εξουσία και βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις. Μόνον όταν η χώρα κινηθεί στο δρόμο που επιβάλλουν τα λαϊκά συμφέροντα, ενάντια στο κυρίαρχο σήμερα κατεστημένο της ολιγαρχίας και τον ιμπεριαλισμό.

Με άλλα λόγια, όταν η λαϊκή εξουσία χτίσει το δικό της κράτος, για να εφαρμόσει τη δική της, ριζικά διαφορετική πολιτική. Αυτή είναι η αλήθεια. Και αδιαμφισβήτητη γι' αυτό απόδειξη, τα όσα συμβαίνουν δεκαετίες τώρα....

Προεκλογικο-λυρικά «μπαλώματα»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ηταν το Απρίλη του 2000, σε προεκλογική περίοδο, όταν ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, δεσμευόταν ότι σύντομα θα έδινε λύση στο στεγαστικό πρόβλημα της Λυρικής Σκηνής, με την ανέγερση ενός λυρικού θεάτρου, αντάξιου της ιστορίας και της προσφοράς της ΕΛΣ. Η τετραετία λήγει με την προεκλογική υπόσχεση ανεκπλήρωτη και τη Λυρική δέσμια μιας στενάχωρης πραγματικότητας. Και τώρα, ξανά εν μέσω προεκλογικής περιόδου, η κυβέρνηση θυμήθηκε και πάλι το κτιριακό πρόβλημα της Λυρικής. Μόνο, που τις μεγάλες και αθετημένες υποσχέσεις διαδέχτηκαν άλλες μίζερες και εμβαλωματικές, οι οποίες μάλιστα βαπτίστηκαν από τον υπουργό Πολιτισμού σαν η «μόνιμη και οριστική λύση» του κτιριακού προβλήματος της Λυρικής. Οι παλαιότερες αποφάσεις - προτάσεις για ανέγερση του νέου κτιρίου στο Γκάζι ή στο Φαληρικό Δέλτα, έπεσαν στο κενό. Η «λύση» της κυβέρνησης των εκσυγχρονιστών προβλέπει ως νέα στέγη της ελληνικής όπερας, την παλαιά και προβληματική του θεάτρου «Ολύμπια» που «θα» ανακαινιστεί και «θα» αναβαθμιστεί. Εξάλλου, η «μεγάλη επένδυση», όπως είπε ο Ε. Βενιζέλος, έγινε «με την επέκταση του Μεγάρου Μουσικής, που ως δημόσιος χώρος (!) έχει τεράστιες δυνατότητες». Μετά τα υπόγεια του Μεγάρου, πού να βρεθούν χρήματα για τη Λυρική, που ακόμη και εάν πραγματοποιηθεί αυτή η προεκλογική υπόσχεση θα έχει και πάλι μία σκηνή, ενώ το Μέγαρο τέσσερις. Η κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της. Οι άνθρωποι του Πολιτισμού ας κάνουν τις δικές τους.

Ζήτημα πολιτικής

«Θα προχωρήσει ή δε θα προχωρήσει η κυβέρνηση στην παράδοση της ΔΕΠΑ, αφού αποδείχτηκε ότι το ενδιαφέρον ήταν μικρό;» (σ.σ. μόνο μία προσφορά για την εξαγορά του 35% υποβλήθηκε και αυτή «φτωχή», όπως εκτιμούν οι ειδικοί). Αυτό ήταν το ερώτημα που διατυπωνόταν χτες. Το ερώτημα το απάντησε άμεσα ο Ν. Χριστοδουλάκης, ο οποίος δήλωσε ότι ο «διαγωνισμός προχωράει κανονικά». Κανείς δε θα πρέπει να έχει αμφιβολίες για τις προθέσεις της κυβέρνησης. Δεν την ενδιαφέρει καν το όποιο τίμημα, την ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, δηλαδή να παραδώσει τις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Αυτό είναι το ζητούμενο. Αλλωστε και την ΕΛΠΕ ο διαγωνισμός είχε κηρυχτεί άγονος, όμως η κυβέρνηση αποφάσισε ότι έπρεπε να τη χαρίσει στο Λάτση και τη χάρισε... Ποιοι διαγωνισμοί κ.ο.κ.; Είναι ζήτημα πολιτικής!

Μηχανισμός παραπλάνησης

Σύμφωνα με το πρόγραμμα εκδόσεων της Στατιστικής Υπηρεσίας, η δημοσίευση της έρευνας οικογενειακών προϋπολογισμών του β' τριμήνου του 2003, έπρεπε να γίνει χτες 30 Σεπτέμβρη. Ομως η Στατιστική Υπηρεσία έσπευσε να το δώσει στη δημοσιότητα αρκετά νωρίς και συγκεκριμένα μια μέρα πριν το ΠΑΣΟΚ δώσει στη δημοσιότητα τη «Χάρτα Σύγκλισης». Ηθελαν με τον τρόπο αυτό να δώσουν «αέρα στα πανιά» της κυβέρνησης, επειδή η συγκεκριμένη έρευνα κατέγραφε πτώση της ανεργίας στο 8,9% του εργατικού πληθυσμού.

Η κυβερνητική προπαγάνδα φυσικά πανηγύριζε και θριαμβολογούσε. «Ρίξαμε την ανεργία» φωνασκούσαν οι κυβερνητικοί μανδαρίνοι. Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Λίγες ημέρες αργότερα ο Μανώλης Δρετάκης με εμπεριστατωμένο άρθρο του σε οικονομική εφημερίδα αποδείκνυε ότι η κυβέρνηση «μείωσε» την ανεργία με προσφυγή σε παραπλανητικά στοιχεία. Συγκεκριμένα οι καλοί αναλυτές της ΕΣΥΕ, αντί να χρησιμοποιήσουν στην έρευνά τους τα στοιχεία της απογραφής του 2001, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τα υποεκτιμημένα στοιχεία της απογραφής του 1991. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο η καταγεγραμμένη (υπάρχει και αδήλωτη) ανεργία είναι σήμερα 9,5%.

Μετά απ' όλα αυτά εμείς τι να πούμε; Οτι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την ΕΣΥΕ σαν μηχανισμό... στατιστικής παραπλάνησης; Σιγά την είδηση...

Ρατσιστικές αντιλήψεις

Τις χιτλερικές και βαθιά ρατσιστικές θεωρίες, περί αρίας φυλής, επιχειρεί να νεκραναστήσει ένας Δανός, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ααρχους. Σύμφωνα, με όσα μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, ο Χέλμουτ Νίμποργκ τάσσεται υπέρ της παρακίνησης των «ευφυών» και υψηλής μόρφωσης γονέων να κάνουν περισσότερα παιδιά και υπέρ της αποθάρρυνσης της εντατικής αναπαραγωγής των ανθρώπων που κατατάσσονται στις «κατώτερες κοινωνικές βαθμίδες», ώστε να εξασφαλιστεί ένα καλύτερο μέλλον για την κοινωνία της χώρας του. Οι τάσεις στη Δανία είναι ανησυχητικές και έχουμε όλο και περισσότερα παιδιά με προβλήματα, δηλώνει ο Χ. Νίμποργκ, προτείνοντας την εγκατάλειψη της «πολιτικής ορθότητας» και την εφαρμογή «μιας επιλεκτικής διαδικασίας που θα επιτρέψει τη βελτίωση των επόμενων γενιών και την αποφυγή της αύξησης των εκφυλισμένων στον πληθυσμό». Κι όλ' αυτά, τα δικαιολογεί με το επιχείρημα, πως «η ευφυια είναι κληρονομική», σε πλήρη και ριζική αντίθεση με όσα σχετικά έχουν αποδείξει οι επιστήμες, εδώ και αρκετές δεκαετίες τώρα.

Σημειώνουμε το γεγονός, όχι μόνον ως αξιοπερίεργο γενικά, αλλά και γιατί νομίζουμε πως αποτελεί ένα ακόμη σύμπτωμα της εντεινόμενης συνεχώς κρίσης του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κατά παραγγελία δίκη

Οταν το Φλεβάρη του 2000 ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» παρουσίαζε σε ειδική ένθετη έκδοσή του τη «Μαύρη Βίβλο των διώξεων της κυβέρνησης Σημίτη», η οποία περιλάμβανε τη μέχρι τότε κρατική και παρακρατική δράση σε βάρος των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ούτε που φανταζόμασταν πόσο πιο μαύρο μέλλον επιφύλασσε αυτή η κυβέρνηση για τα δικαιώματα, ειδικά για τα εργατικά δικαιώματα. Για παράδειγμα, τότε, στη «Μαύρη Βίβλο» καταγγελλόταν απλά ως μία από τις περιπτώσεις και η επ' αυτοφώρω σύλληψη του ασφαλίτη που βιντεοσκοπούσε τις διαδηλώσεις των οικοδόμων και καταγραφόταν η κυβερνητική προσπάθεια να συγκαλύψει το θέμα. Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να έχει καταδικαστεί με βαριά ποινή ο Γραμματέας της Ομοσπονδίας Οικοδόμων γι' αυτήν ακριβώς την επ' αυτοφώρω σύλληψη του ασφαλίτη.

Σε λίγες μέρες, την ερχόμενη Δευτέρα, η κυβέρνηση καθίζει στο σκαμνί 7 ηγετικά στελέχη του ΠΑΜΕ, της Ομοσπονδίας και του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, με την κατηγορία ότι κατέλαβαν το υπουργείο Εργασίας στις 5 του Απρίλη του 2001. Πρόκειται για εκείνη την κινητοποίηση που εξελίχθηκε σε ολοήμερη διαδήλωση χιλιάδων και χιλιάδων εργαζομένων σε όλο το μήκος και πλάτος της οδού Πειραιώς, από την Ομόνοια ως κάτω την Κουμουνδούρου. Ηταν η κινητοποίηση που έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια που ανάγκασαν την κυβέρνηση να αποσύρει προς στιγμήν το σχέδιο Γιαννίτση για το Ασφαλιστικό.

Η κυβέρνηση - και πριν απ' αυτήν τα μεγάλα αφεντικά της - δεν εγκατέλειψαν ποτέ το σχέδιό τους για πλήρη ανατροπή του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος. Ηδη έχουν κάνει ένα μεγάλο βήμα με το νόμο Ρέππα και ετοιμάζουν την επόμενη έφοδο. Το ΠΑΜΕ έχει εκτιμήσει ήδη ότι «όσο θα βαθαίνει η αντιλαϊκή πολιτική τόσο η κρατική τρομοκρατία και η καταστολή θα αποτελούν το βασικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της ΕΕ σε βάρος της εργατικής τάξης». Και πράγματι οι κατηγορίες που απευθύνει η κυβέρνηση σε βάρος των 7 στελεχών του ΠΑΜΕ επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση μεθοδευμένα ποινικοποιεί τη δημόσια ζωή, ενισχύει τον αυταρχισμό και πολλαπλασιάζει τις επιθέσεις της σε βάρος δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών.

Κανείς, πια, δεν μπορεί να εφησυχάζει. Δε χτυπούν καν «την πόρτα του διπλανού». Χτυπούν ευθέως τη συνδικαλιστική δράση όπου και όπως εκφράζεται. Η βιομηχανία διώξεων ξεκινά από τις απλές απαγορεύσεις που επιβάλλουν οι βιομήχανοι μέσα στους χώρους δουλιάς και φτάνει στις καταδίκες από τα δικαστήριά τους. Η μαχητική υπεράσπιση του ΠΑΜΕ και της δράσης του, η υπεράσπιση όλων εκείνων των συνδικάτων που με συνέπεια πορεύονται στη γραμμή της ταξικής πάλης, αναγορεύονται σε καθήκον πρώτης γραμμής. Ετσι που να γίνεται απόλυτα καθαρό ότι κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τις ζωντανές δυνάμεις του εργατικού κινήματος στο να αξιοποιούν κάθε φορά τις μορφές πάλης που θα εξυπηρετούν στη συγκεκριμένη στιγμή το κίνημα και την εργατική τάξη.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ