Τετάρτη 9 Απρίλη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οι ευθύνες στην κυβέρνηση

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν αιφνιδίασαν, παρά μόνο όσους το ήθελαν, οι δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντ. Φριντ περί ύπαρξης «μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας». Οπως ο ίδιος ο Αμερικανός αξιωματούχος ανέφερε, η «μακεδονική γλώσσα» διδάσκεται στη σχολή διπλωματών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εδώ και χρόνια. Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί διάλεξε αυτή τη στιγμή, δηλαδή την «επομένη» της απόφασης της συνόδου του ΝΑΤΟ και λίγο πριν την αναμενόμενη έναρξη των νέων διαπραγματεύσεων για την ονομασία της ΠΓΔΜ υπό τον Μ. Νίμιτς, να το ανακινήσει. Οσο και αν αργότερα, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ καθώς και η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησαν να αποσυνδέσουν το ζήτημα της ύπαρξης μακεδονικής εθνότητας με τις συνομιλίες για την ονομασία της ΠΓΔΜ, είναι ολοφάνερο ότι το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Και γι' αυτό ακριβώς φρόντισαν οι ΗΠΑ, που έχουν αναλάβει υπό την άμεση καθοδήγησή τους τα παζάρια, να το βγάλουν «πάνω στο τραπέζι». Αναμφίβολα, οι ευθύνες βρίσκονται στην πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, που αφ' ενός έχει ευλογήσει και «νομιμοποιήσει» την απροσχημάτιστη παρέμβαση των ΗΠΑ στις συνομιλίες για την ονομασία της ΠΓΔΜ και αφ' ετέρου δεν τόλμησε να δώσει καμία ουσιαστική απάντηση στους ανιστόρητους και προβοκατόρικους ισχυρισμούς του Ντ. Φριντ. Ας μη διαφεύγει ότι εδώ και χρόνια στο διαδικτυακό τόπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ γίνεται λόγος για «μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα...

Κρύβουν τους νεκρούς

Η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί να κρύψει τις συνέπειες από τις άθλιες εργασιακές σχέσεις που έχουν μετατρέψει σε παγίδες θανάτου τους τόπους δουλειάς. Χτες η υφυπουργός Απασχόλησης, με αφορμή το γεγονός ότι ο Απρίλης έχει ανακηρυχτεί μήνας για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία, «παραποίησε» προκλητικά τα στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) για να κρύψει τον αριθμό ακόμα και αυτών των επίσημα καταγεγραμμένων θανατηφόρων εργατικών «ατυχημάτων».

Η Σοφία Καλαντζάκου προκλητικά ισχυρίζεται ότι «το 2003 τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ, έφθασαν τα 120, ενώ το 2007 αριθμούσαν τα 94». Ομως, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΣΕΠΕ, το 2003 οι νεκροί εργάτες έφθασαν τους 145 και το 2007 τους 115. Με άλλα λόγια, η υφυπουργός εξαφάνισε 46 νεκρούς εργάτες τα δύο αυτά χρόνια. Ο πραγματικός αριθμός των νεκρών είναι βέβαια πολύ μεγαλύτερος. Κάτι που έχει επιβεβαιώσει και ο Γ. Γιακουμάτος όταν ως υφυπουργός Απασχόλησης στις 27 Απρίλη 2006 επιβεβαιώνε ότι «δηλώνεται ίσως και λιγότερο από το 65% των εργατικών ατυχημάτων».

Η υφυπουργός Σ. Καλαντζάκου «παραποίησε» τα επίσημα στοιχεία, αφαιρώντας από αυτά τους εργάτες που έχασαν τη ζωή από παθολογικά αίτια! Συνειδητά προσπαθούν να διαγράψουν τους θανάτους από παθολογικά αίτια για να αθωώσουν τις άθλιες συνθήκες στους χώρους δουλειάς. Συνειδητά δεν καταγράφουν τις επαγγελματικές ασθένειες και τους θανάτους από αυτές, καταργούν τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, διατηρούν υποστελεχωμένες τις ελεγκτικές υπηρεσίες. Με μια φράση, συνειδητά προωθούν όλα εκείνα τα μέτρα που κάνουν φτηνότερη για το κεφάλαιο την εργατική δύναμη. Και έρχονται μετά να τιμήσουν δήθεν τους νεκρούς εργάτες, θεσπίζοντας υποκριτικά επετείους για την Υγιεινή και την Ασφάλεια.

Το δέντρο και το δάσος

Τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδας (ΕΣΥΕ), που καταγράφουν τις εξελίξεις στον τιμάριθμο (πληθωρισμό) το Μάρτη του 2008, είναι άκρως αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, ο επίσημος τιμάριθμος αυξάνεται με ρυθμό 4,4% το χρόνο. Δηλαδή και στα στοιχεία της ΕΣΥΕ αποτυπώνεται ανάγλυφα η έξαρση του πληθωρισμού, αφού ο ετήσιος ρυθμός αύξησης (4,4%) είναι πολύ μεγαλύτερος τόσο σε σχέση με πέρσι όσο και σε σχέση με το μέσο όρο της ΕΕ. Και, βέβαια, τα ίδια τα στοιχεία της ΕΣΥΕ μάς πληροφορούν ότι οι ανατιμήσεις σε δεκάδες είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης (ψωμί, αλεύρι, αυγά, γαλακτοκομικά και τυροκομικά προϊόντα, βενζίνες, πετρέλαιο θέρμανσης κλπ.) αυξάνονται με ρυθμό από 10% μέχρι και 45%.

Ωστόσο, ο επί των Οικονομικών υπουργός της κυβέρνησης, επιχειρώντας να ρίξει στάχτη στα μάτια των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς, τα εισοδήματα των οποίων εξανεμίζονται, υποστηρίζει πως για την ακρίβεια φταίει μόνο ο «εισαγόμενος πληθωρισμός». Δηλαδή, κατά τον κύριο υπουργό, για την ακρίβεια, δε φταίνε ούτε η κυβέρνηση (που με τους νόμους για την «απελευθερωμένη αγορά» ευλογά την κερδοσκοπική ασυδοσία) ούτε βέβαια οι μεγαλοεπιχειρηματίες (που, ελέω απελευθέρωσης των τιμών, ανεβάζουν όποτε και όσο θέλουν τις τιμές), αλλά μόνο οι αυξήσεις στις διεθνείς τιμές πετρελαίου, τροφίμων και πρώτων υλών.

Με την τακτική αυτή η κυβέρνηση της ΝΔ - όπως έκαναν στο παρελθόν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - επιμένει να κοιτάζει και να δείχνει στους εργαζόμενους ως μόνο ένοχο το «δέντρο» (δηλαδή τις διεθνείς τιμές) και όχι το δάσος (που είναι οι κερδοσκοπικές ανατιμήσεις που επιβάλλουν οι εγχώριοι μεγαλοεπιχειρηματίες). Και, φυσικά, αντί να μιλάνε για την ουσία, που είναι ο πληθωρισμός κερδών, επιμένουν να αναπαράγουν την αντιδραστική θεωρία ότι για τον πληθωρισμό φταίνε οι ...μισθοί!

Διπλό «όχι» και με δημοψήφισμα

Με συνοπτικές διαδικασίες η «μεταρρυθμιστική Συνθήκη» της ΕΕ οδεύει ολοταχώς προς επικύρωση. Το περιεχόμενό της καθιστά επιτακτικά αναγκαία την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα με πρόταγμα ένα διπλό ενιαίο ΟΧΙ στην ίδια τη Συνθήκη και στη μήτρα που τη γέννησε, το ευρωενωσιακό ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα. Αυτό το ΟΧΙ είναι που φοβούνται όσοι στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της ΕΕ απορρίπτουν ή κωφεύουν στο αίτημα για δημοψήφισμα, που εδώ και καιρό έχει καταθέσει και το ΚΚΕ, προκειμένου να αποφανθεί ο ίδιος ο λαός για μια Συνθήκη - όλεθρο για τα δικαιώματά του.

Η «μεταρρυθμιστική Συνθήκη» είναι η επαναφορά του περιβόητου «ευρωσυντάγματος», του οποίου η προώθηση σκόνταψε στο ΟΧΙ που διατύπωσαν οι λαοί της Γαλλίας και της Ολλανδίας στα εκεί δημοψηφίσματα. Το «πέπλο» σιωπής που την περιβάλλει σκοπό έχει να κρατήσει στο σκοτάδι τον ελληνικό λαό και να τον φέρει προ τετελεσμένων όταν η Συνθήκη επικυρωθεί από τη Βουλή. Χρέος κάθε αγωνιστή, κάθε ανθρώπου που προβληματίζεται, να συμβάλει ώστε να μη συμβεί αυτό.

Με την εν λόγω Συνθήκη η ΕΕ γίνεται πιο αντιδραστική, πιο μιλιταριστική, πιο άγρια στην επίθεσή της στα λαϊκά συμφέροντα, στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των λαών και, ταυτόχρονα, ατσαλώνει τη θωράκισή της απέναντι στα λαϊκά κινήματα. Μεταξύ άλλων θεσμοθετεί δικαίωμα στρατιωτικών επεμβάσεων υιοθετώντας το δόγμα του «προληπτικού πολέμου». Θεσμοθετεί το δικαίωμα πολιτικής και στρατιωτικής παρέμβασης στις εσωτερικές εξελίξεις των κρατών - μελών. Υπονομεύει την ομοφωνία και καθιερώνει την αρχή της ειδικής πλειοψηφίας. Ενισχύει αποφασιστικά αστυνομικές και κατασταλτικές εξουσίες στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής εσωτερικής τάξης και ασφάλειας. Περιορίζει ασφυκτικά ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Αναπτύσσει νέες πολιτικές εκμετάλλευσης των εργαζομένων και κατεδάφισης εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Δείγμα του τι θα ακολουθήσει αν αυτή η Συνθήκη εφαρμοστεί αποτελούν πρόσφατες αποφάσεις του ευρωδικαστηρίου που χτυπάνε ευθέως τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τους εργατικούς αγώνες.

Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να χάσει άλλο χρόνο. Να απαιτήσει τώρα δημοψήφισμα για να απορρίψει τη Συνθήκη και την ίδια την ΕΕ, να ενωθεί στη δράση με το σύνθημα της ανυπακοής, της απειθαρχίας, της αποδέσμευσης για να αδυνατίζει και να υπονομεύεται αυτό το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα. Κάθε ριζοσπάστης, κάθε άνθρωπος που προβληματίζεται οφείλει να δώσει μαζί με τους κομμουνιστές τη μάχη της ενημέρωσης του λαού, ώστε το ΟΧΙ στη Συνθήκη και στην ΕΕ να είναι πάνδημο ως πράξη αντίστασης και πίεσης. Να διατυπωθεί ακόμα κι απ' αυτούς που δεν έχουν πειστεί ότι η αποδέσμευση απ' την ΕΕ πρέπει να είναι στόχος πάλης ενταγμένος στον άλλο δρόμο ανάπτυξης, υπέρ του λαού, σε βάρος των μονοπωλίων, εναντίον των ιμπεριαλιστικών δεσμεύσεων.

Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, του διαλόγου που ανοίγει και στη βάση της συσσωρευμένης λαϊκής πείρας μπορεί και θα αναδειχτεί η ανάγκη ο λαός να καταδικάσει πολιτικά τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», που συμφωνούν και υλοποιούν τις αντιδραστικές πολιτικές της ΕΕ, που αποδέχονται τη νέα Συνθήκη εκφράζοντας την ελληνική πλουτοκρατία, η οποία βλέπει σ' αυτήν ένα πολύτιμο εργαλείο για ταχύτερη προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ένα όπλο στο πόλεμό της κατά της εργατικής τάξης και των δικαιωμάτων της. Η ανάγκη τελικά να ενισχύσει το ΚΚΕ στην οικοδόμηση του λαϊκού μετώπου, για τη λαϊκή εξουσία.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Οι ΝΑΤΟικές απαιτήσεις...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΣ ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΝ πια οι κυβερνώντες με την «εθνική επιτυχία» του Βουκουρεστίου.

Αν συνεχίσουν έτσι, στο τέλος θα μας πουν ότι ο Κώστας Καραμανλής ηγείται του ...παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού μετώπου ενάντια στις ΗΠΑ.

Πράγμα ...ελαφρώς αντιφατικό για τον πρωθυπουργό μιας χώρας, που στέλνει στρατεύματα όπου ζητήσουν οι Αμερικανοί. Στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και, φυσικά, στο Κόσσοβο.

Επίσης όσο πιο πολύ προβάλλουν αυτά που έγιναν στο Βουκουρέστι, τόσο περισσότερο πρέπει να φοβάται κανείς αυτά που θα γίνουν μετά το Βουκουρέστι.

Ιδίως, όταν δεν ξέρεις τι συζητάνε με τις ΗΠΑ και πόσα θέματα και ποια έχουν βάλει στο τραπέζι.

Δεν ξέρεις, βέβαια, αλλά υποψιάζεσαι. Γιατί από απαιτήσεις, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ άλλο τίποτε.

Και οι κυβερνώντες θα κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να πείσουν για την προσήλωσή τους στις αρχές της «συμμαχίας».

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ δε χρειάζεται καν να τους καταγγείλεις. Τα λένε μόνοι τους.

Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο υφυπουργός Ανάπτυξης Χρ. Φώλιας για την Ενέργεια, η Ελλάδα «εξελίσσεται σ' ένα αξιόπιστο διαμετακομιστικό κέντρο»!

Και είναι περήφανοι οι κυβερνώντες γι' αυτό, οπότε το διαφημίζουν κιόλας.

Εχουμε γίνει ένα διαμετακομιστικό κέντρο των πολυεθνικών, από όπου περνάνε με χίλια δυο προνόμια οτιδήποτε τους καπνίσει.

Με τα προσχήματα, μάλιστα, περί προστασίας του περιβάλλοντος, μας πουλάνε «εναλλακτικό» ρεύμα κερδίζοντας δισεκατομμύρια.

Οσον αφορά, όμως, τις δικές μας ενεργειακές υποδομές, έχουμε διαπιστώσει την αποτελεσματικότητά τους με τα μπλακ-άουτ για ψύλλου πήδημα.

Αυτά, την ίδια ώρα που όποιος ιδιώτης το επιθυμεί κάνει προνομιακές συμβάσεις σε βάρος της ΔΕΗ.

Τελικά, η μόνη «αξιοπιστία» που έχουμε είναι ότι μπορεί να μας εκμεταλλευτεί όποιος θέλει, με όποιους όρους θέλει, όποτε θέλει.


Γρηγοριάδης Κώστας

Το μόνο γιατρικό

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πέρα από κάθε αμφιβολία, η θορυβώδης έφοδος των διωκτικών αρχών στις εγκαταστάσεις της άρσης βαρών και του φαρμακοποιού στον Κολωνό αποτελούν σπασμωδικές και εντυπωσιοθηρικές κινήσεις, που επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τη βούληση της κυβέρνησης να μη αγγίξει τη ρίζα του προβλήματος. Είναι ολοφάνερο ότι για πολλοστή φορά η κυβέρνηση επιχειρεί μια επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος, ακριβώς επειδή η σαπίλα είναι ευρέως διαδεδομένη και η ίδια βρίσκεται στο κέντρο της. Προσπαθεί να καταστήσει συνένοχους τους πάντες «γενικώς» και «ατομικώς», ακριβώς για να μείνει στο απυρόβλητο η πολιτική που παράγει το ντόπινγκ. Η πολιτική των υπερκερδών των πολυεθνικών, το κυνήγι των μεταλλίων και του χρήματος, η εκμετάλλευση των «εθνικών θριάμβων», κ.ο.κ. Με κάθε τρόπο, πρώτα απ' όλα οργανωμένο, η νεολαία οφείλει να αντισταθεί στο ντοπάρισμα που θέλουν να της κάνουν, αλλά πρέπει να 'χει καθαρό στο μυαλό της ότι αυτή η δυσώδης κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται ούτε από τα μέσα ούτε με ημίμετρα. Με άλλα λόγια, το μόνο γιατρικό είναι η ανατροπή της πολιτικής που τη γεννάει...

Χιούμορ;!... «Πιτσιρίκου» με χυδαιότητες;

Με το ψευδώνυμο «Πιτσιρίκος» κυκλοφορεί στην πιάτσα ένας τύπος που εξαργυρώνει την αναγνωρισιμότητα που απέκτησε ως μπλόγκερ γράφοντας σε εφημερίδα που διανέμεται δωρεάν και «ξερνώντας» από τα μικρόφωνα του ραδιοφώνου του «ΣΚΑΪ», κάτι οχετούς σαν τον χτεσινό που παραθέτουμε: «Η κ. Παπαρήγα πάλι είναι ντοπαρισμένη από παλιά με χάπια σοβιετικής παρασκευής και προέλευσης που η επήρειά τους δε σταματάει ποτέ. Οταν θα έρθει εκείνη η μαύρη ώρα η κ. Παπαρήγα να αποχαιρετίσει αυτόν τον κόσμο τον μικρό, τον μέγα, δε θα τη θάψουν γιατί από τη Σοβιετική ντόπα δε θα λιώνει με τίποτα. Θα την πάνε κατευθείαν στο μαυσωλείο του Λένιν. θα κάνει κάτι χαρές ο Λένιν...».

Είμαστε βέβαιοι ότι τα πιτσιρίκια γενικώς ούτε μικρόνοα είναι, ούτε κυκλοφορούν σε διάφορες πιάτσες «ντοπαρισμένα» κυριολεκτικώς ή μεταφορικώς. Ο συγκεκριμένος αποτελεί την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Να τον χαίρονται αυτοί που τον ανέθρεψαν, τον εξέθρεψαν και τον απελευθέρωσαν για να κάνουν τη χυδαία δουλειά τους...

«Ανανεωτικά» ανεμοσκορπίσματα

Θυμάστε τον «ντόρο» που είχε προκληθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη δημόσια τοποθέτηση του Δ. Χατζησωκράτη υπέρ του ευρωστρατού; Χτες, ο ίδιος επανήλθε στο ζήτημα αυτό, δηλώνοντας ευθαρσώς στα «ΝΕΑ» ότι «γενικώς είμαστε υπέρ της προοπτικής αποδέσμευσης της χώρας και της ΕΕ από το ΝΑΤΟ. Στην προοπτική εκτός ΝΑΤΟ, η ΕΕ πρέπει να έχει τη δυνατότητα να υπερασπίζεται μόνη της την ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητά της. Δε νοείται να καταφεύγει στην προστασία των ΗΠΑ. Αρα, θα έχει τον δικό της στρατό». Αυτά τα εξόχως «ανανεωτικά» και «αριστερά» προτείνει ο ΣΥΝ. Η άποψη, βέβαια, της «αποδέσμευσης» της ΕΕ από το ΝΑΤΟ δε νομίζουμε ότι χωράει κανένα σοβαρό σχολιασμό.

Ζαλάδα που αρέσει!

«Μας κατηγορούν πολλοί και ιδιαίτερα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι έχουμε πάθει ίλιγγο, ότι έχουμε ζαλιστεί (...). Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ζαλιστεί (...). Εχουμε ζαλιστεί να βλέπουμε τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΑΣΚΕ να συνυπογράφει με τη ΔΑΚΕ την ντροπιαστική συμφωνία με τον ΣΕΒ για τη συλλογική σύμβαση εργασίας. Εχουμε ζαλιστεί να βλέπουμε συμμετοχή των στελεχών του ΠΑΣΟΚ στα συλλαλητήρια για το ασφαλιστικό και την ίδια στιγμή να φέρνει η κυβέρνηση ένα πακέτο σκληρών αλλαγών για τις εργασιακές σχέσεις με τη συνυπογραφή κορυφαίου στελέχους του ΠΑΣΟΚ». Κι όμως το είπε. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας, στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή. Δεν είπε βέβαια πόσο πολύ τους αρέσει αυτή η ζάλη στην Κουμουνδούρου. Γιατί αλλιώς πώς να εξηγηθεί η παρουσία τους, όλων και του ιδίου του Αλ. Τσίπρα, στο πλευρό των στελεχών του ΠΑΣΟΚ να διαδηλώνουν...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ψήφο στην Πανσπουδαστική

Σήμερα ψηφίζουν 150.000 φοιτητές και σπουδαστές στους συλλόγους τους. Μπορεί οι φοιτητικές εκλογές να μην απασχόλησαν φέτος έντονα τις σελίδες των εφημερίδων, μπορεί να φαίνεται το κλίμα «υποτονικό» σε σύγκριση με πέρσι (που έγιναν οι μεγάλες κινητοποιήσεις), όμως μην έχει κανείς αμφιβολία ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις ποντάρουν σ' αυτές τις εκλογές, πήραν θέση προεκλογικά, είναι ήδη έτοιμες να αξιοποιήσουν το όποιο αποτέλεσμά τους.

Η ΝΔ εμφανίζει τη δύναμη της ΔΑΠ ως επιβεβαίωση της πολιτικής της από τη νεολαία, της πολιτικής που εφαρμόζεται στην ανώτατη εκπαίδευση και όχι μόνο. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μόλις προχτές στη Νομική, προσπάθησε να παρουσιάσει ως αιτήματα του κόμματός του όσα εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση, να πλασάρει ως οράματα της νεολαίας, την ιδιωτικοποιημένη εκπαίδευση και την αμορφωσιά... ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με λέξεις, όπως ελπίδα, νίκη, πρωτοπορία, καινοτομία, εφαρμόζουν και στηρίζουν την πολιτική, που στέλνει τους νέους μαζικά στην ανεργία, στη μερική απασχόληση, στους μισθούς πείνας, την πολιτική που διαγράφει το δικαίωμα των νέων να πάρουν κάποτε σύνταξη, που υποθηκεύει το μορφωτικό τους υπόβαθρο, που τους υπαγορεύει - από σήμερα και για μια ζωή - να ζουν με σκυμμένο το κεφάλι.

Ανάλογη επένδυση κάνει στις φοιτητικές εκλογές και ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας να εισάγει το δημοσκοπικό κλίμα που του δίνει αυξημένα ποσοστά και στις φοιτητικές κάλπες. Διατηρεί όμως τους τόνους χαμηλότερα, γνωρίζοντας το συσχετισμό που υπάρχει στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα, γνωρίζοντας ότι αυτός ο συσχετισμός δε διαμορφώνεται, ούτε αλλάζει με τηλεοπτικές εμφανίσεις και επικοινωνιακά τρικ. Ανάλογη προσπάθεια έκανε και πέρσι, που προσπάθησε να εξαργυρώσει τη συμμετοχή του στις κινητοποιήσεις, έως και να τις οικειοποιηθεί, αλλά οι φοιτητές στις κάλπες τού γύρισαν την πλάτη. Οσο για τους αριστεριστές που στηρίζουν τα ΕΑΑΚ, προσδοκούν να εμφανιστούν ως δύναμη συνεπής στα προβλήματα των φοιτητών και σπουδαστών, δρώντας τυχοδιωκτικά, αφού βαφτίζουν ως κίνημα τις μορφές πάλης με αιτήματα «εντός των τειχών» σαν τη διαβόητη εντατικοποίηση των σπουδών.

Οι δυνάμεις της ΚΝΕ και της ΠΚΣ δίνουν τη μάχη των εκλογών με την υπεροχή των θέσεών τους και της διαρκούς αγωνιστικής δράσης τους στο πλευρό των φοιτητών για τις πραγματικές τους ανάγκες. Η Πανσπουδαστική έχει πρωτοπόρα δράση στους αγώνες της νεολαίας, όχι για να τους «αξιοποιήσει» προκειμένου να στήσει το δικό της «μαγαζάκι», αλλά για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής, για να μπει στο επίκεντρο της πάλης της νεολαίας η διεκδίκηση για το μέλλον που της αξίζει, και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και συνολικά.

Γι' αυτό και δε χαϊδεύει με κολακείες τ' αυτιά των φοιτητών, δε διστάζει να καταγγείλει την κρίση που μαστίζει και σήμερα το φοιτητικό κίνημα, κρίση που δεν ξεπερνιέται απλά με τη μαζική συμμετοχή των φοιτητών - σπουδαστών στις κινητοποιήσεις. Ψήφος στην Πανσπουδαστική σήμερα, δε σημαίνει γενικώς και αορίστως ...αγώνες. Σημαίνει επιλογή αναζωογόνησης και ισχυροποίησης του ίδιου του φοιτητικού κινήματος στην κατεύθυνση της αλλαγής των συσχετισμών. Σημαίνει σύλλογοι, που θα ζωντανεύουν από τη συμμετοχή των φοιτητών σε αυτούς, σε κάθε διαδικασία, δραστηριότητα και αγώνα τους. Σημαίνει συμπόρευση με το ταξικό εργατικό κίνημα, στο δρόμο της ρήξης και της αντεπίθεσης όχι μόνο για τη μόρφωση, αλλά συνολικά για τη ζωή που αξίζει στη νεολαία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ