Τρίτη 12 Φλεβάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δήμαρχοι στην υπηρεσία του κεφαλαίου

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τούτες τις μέρες, το ΠΑΜΕ, τα συνδικάτα, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται σ' αυτό, δίνουν όλες τους τις δυνάμεις για την απόκρουση των αντιλαϊκών σχεδιασμών της κυβέρνησης και των βιομηχάνων, για να έχει επιτυχία η αυριανή απεργία και οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα. Την ίδια ώρα, ο Δήμαρχος της Αθήνας (ΝΔ) Ν. Κακλαμάνης και ο Δήμαρχος της Φιλαδέλφειας (ΣΥΝ) Στ. Κόντος, βάζουν πλάτη στην αντιασφαλιστική επίθεση, εξαπολύοντας σαφάρι αποκαθήλωσης των αφισών και των υλικών του ΠΑΜΕ που προπαγανδίζουν την απεργία.

«Οι δήθεν "υπερασπιστές των εργαζομένων" και δήθεν "πολέμιοι της κυβερνητικής πολιτικής" όπως ο δήμαρχος της Φιλαδέλφειας, στέλεχος του ΣΥΝ, κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους. Στην πράξη με τη στάση τους διευκολύνουν την κυβέρνηση και τους πολιτικούς της εκπροσώπους στην αντιασφαλιστική επίθεση», σημειώνει το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του. Είναι, βέβαια, καθαρό ότι το ΠΑΜΕ δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Θα συνεχίσει αταλάντευτα, αποφασιστικά με όλους τους τρόπους την ενημέρωση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Θα πάρει τα αναγκαία μέτρα, ώστε να μην περάσει η φίμωση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος από τα ΜΜΕ, την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους Δημάρχους, η στάση των οποίων πρέπει να αποτελέσει κριτήριο για τους εργαζόμενους μπροστά και στην αυριανή απεργία.

Θράσος και πρόκληση

Επίθεση κατά της ΕΣΚ-ΟΤΕ εξαπέλυσε η ΠΑΣΚΕ με τη συνδρομή της ΔΑΚΕ στο τελευταίο Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας (ΟΜΕ-ΟΤΕ). Αιτία της επίθεσης η δράση των ταξικών δυνάμεων και η απήχηση των θέσεών τους στους εργαζόμενους της επιχείρησης. Συγκεκριμένα η ΕΣΚ-ΟΤΕ είχε καλέσει τους εργαζόμενους να μη συμμετέχουν στη διαδικασία του συστήματος «αξιολόγησης», που έχει επιβάλλει η εργοδοσία και οδηγεί στην ολοκλήρωση του απόλυτου διευθυντικού δικαιώματος σε συνδυασμό με αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζονται ήδη.

Το κάλεσμα βρήκε απήχηση σε ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων, γεγονός που ενόχλησε την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας (η θέση της για το σύστημα αξιολόγησης ήταν να βαθμολογούν οι εργαζόμενοι τους εαυτούς τους με άριστα γιατί έτσι, λέει, θα αχρήστευαν το σύστημα), η οποία στο Γενικό Συμβούλιο εγκάλεσε τις ταξικές δυνάμεις γιατί δεν υπακούουν στις αποφάσεις της!

Μπροστά σ' αυτή την απαίτηση της πλειοψηφίας που θεωρεί ότι η Ομοσπονδία είναι τσιφλίκι της, οι ταξικές δυνάμεις απάντησαν ότι λογαριασμό δίνουν μόνο στους εργαζόμενους και η δράση τους έχει ως βάση την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Το θράσος ωστόσο της πλειοψηφίας πρέπει να προβληματίσει τους εργαζόμενους στον Οργανισμό και να απαντηθεί αποφασιστικά απ' όλους. Πολύ περισσότερο που αντικειμενικά διευκολύνει τα αντιδραστικά σχέδια της εργοδοσίας.

Ποια γιορτή;

«Μαύρη» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί για το περιβάλλον στη χώρα μας η 2 Φλεβάρη, η οποία έχει καθιερωθεί ως «Παγκόσμια Μέρα Υγροτόπων».

Για του λόγου το ασφαλές, αρκεί να δώσουμε μόνο δύο παραδείγματα:

  • Το πρώτο αφορά την υποβάθμιση της λίμνης Κορώνειας που βρίσκεται πλέον στο χείλος της καταστροφής, όπως καταδείχτηκε και σε πρόσφατη ημερίδα της ΚΟΘ του ΚΚΕ.
  • Το δεύτερο αφορά έρευνα που διανεμήθηκε πρόσφατα στους βουλευτές για 700 υγροτόπους που βρίσκονται σε 75 νησιά του Αιγαίου, οι οποίοι αλλοιώνονται και ρυπαίνονται έντονα, αλλά και συρρικνώνονται καθημερινά λόγω εκχερσώσεων, μπαζωμάτων και παράνομης δόμησης.

Και για όλα αυτά βέβαια υπεύθυνη είναι η πολιτική που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που ενισχύει την ασυδοσία του κεφαλαίου να μολύνει και να καταστρέφει ασύστολα και αυτόν τον πολύτιμο φυσικό δημόσιο πλούτο της χώρας μας.

Κανένα περιθώριο για «γιορτές και πανηγύρια», λοιπόν...

Προσπάθεια υποταγής

Ο αντιπρόεδρος της ισραηλινής κυβέρνησης Χαΐμ Ραμόν δήλωσε χτες ότι ένας «συνδυασμός ενεργειών» θα μπορούσε να ανατρέψει τους ηγέτες της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας εντός μηνών. «Πιστεύω ότι ένας συνδυασμός ενεργειών κατά της Χαμάς στη Γάζα θα θέσει τέλος στο καθεστώς της Χαμάς στη Γάζα. Αυτό δε θα διαρκέσει πολύ. Θα πάρει μερικούς μήνες, ίσως ένα χρόνο», τόνισε ο Ραμόν. Δεν ξέρουμε αν με το «συνδυασμό ενεργειών» ο αντιπρόεδρος της ισραηλινής κυβέρνησης εννοεί επιλεκτικές δολοφονίες των μελών της εκλεγμένης κυβέρνησης, ή μεγαλύτερη σκλήρυνση του αποκλεισμού που έχουν επιβάλει σε ενάμισι περίπου εκατομμύριο ανθρώπους, ή ακόμα εισβολές σαν αυτές που συνηθίζει ο ισραηλινός στρατός, ή τέλος συνδυασμό όλων αυτών, που έτσι και αλλιώς μέχρι τώρα εφαρμόζει με την ουσιαστική υποστήριξη των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστών. Πάντως, ουσιαστικά ομολογεί πως στόχος της ισραηλινής κυβέρνησης δεν είναι καμιά «ειρήνη», αλλά η προσπάθεια υποταγής του παλαιστινιακού λαού.

Ηττα της πλουτοκρατίας

Καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει. Τα σενάρια αναμόρφωσης και αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, που ολοένα και ανακινούνται με τη μία ή την άλλη μορφή, απηχούν την ανησυχία, αλλά και την προετοιμασία της άρχουσας τάξης μπροστά στο ενδεχόμενο να αποδειχτεί ότι η δικομματική εναλλαγή στη διακυβέρνηση της χώρας «έφαγε τα ψωμιά της». Πολλά τα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ μιας τέτοιας εξέλιξης. Η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Η πορεία φθοράς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η δυσκολία της κυβέρνησης μπροστά στις λαϊκές αντιστάσεις να προχωρήσει τάχιστα στην υλοποίηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Οπως κι αν την ονομάζουν όμως αυτή την κυοφορούμενη αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, «εναλλακτική», «ριζοσπαστική», «προοδευτική», δεν παύει να είναι μια υπό διαμόρφωση συνταγή με τα ίδια υλικά, των οποίων την πικρή γεύση ο λαός γνωρίζει πολύ καλά. Το περιτύλιγμα μόνο θα αλλάξει, μπας και θαμπωθούν οι εργαζόμενοι.

Το ζητούμενο βέβαια σήμερα, αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος κι ο λαός του, δεν είναι μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, αλλά μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Το ζήτημα δεν είναι ένα κίνημα εναντίον της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αλλά ένα κίνημα ισχυρό εναντίον της πολιτικής που αυτά τα κόμματα πρεσβεύουν κι όσων έχουν συμφέρον απ' αυτήν, των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού.

Το οπλοστάσιο της άρχουσας τάξης μπορεί να αποδειχτεί ανεξάντλητο σε εναλλακτικά σχήματα διακυβέρνησης, χωρίς να διακινδυνεύσει ούτε ευρώ απ' τα κέρδη της, ούτε στο ελάχιστο καμία απ' τις επιλογές που αποσκοπούν στην ενίσχυση της θέσης και της κυριαρχίας της. Η άρχουσα τάξη είναι ο πραγματικός αντίπαλος της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Την εξουσία της καθόλου δε θίγουν όσοι ευαγγελίζονται «εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης» όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ. Μιλάνε για «ελεγχόμενη αγορά», αλλά ούτε το περίγραμμα του πώς αυτή θα ελεγχθεί δε δίνουν. Είναι λαλίστατοι για τη γενιά των 600 ευρώ, για την αναδιανομή του πλούτου, αλλά σιωπούν ως προς το πώς θα γίνει κάτι τέτοιο;

Ο ριζοσπαστισμός κάθε πολιτικής δύναμης και συνακόλουθα της πολιτικής της πρότασης κρίνεται στο πώς προσεγγίζει το ζήτημα της οικονομίας. Εκεί όπου αναπαράγονται οι καπιταλιστικές εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής. Εκεί όπου παράγεται πλούτος άφθονος που τον καρπώνεται η πλουτοκρατία. Αλλαγή υπέρ του λαού σημαίνει ανατροπή στο πολιτικό και στο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο. Οχι ξαναμοίρασμα των εδρών του κοινοβουλίου. Μια τέτοια ανατροπή προϋποθέτει ταξική αναμέτρηση, ρήξη, σύγκρουση. Δεν απαντάνε όμως όσοι μιλάνε για αλλαγή τον αγώνα ποιας τάξης θέλουν να οργανώσουν, να καθοδηγήσουν, ποια τάξη θα νικήσει και βεβαίως ποια θα χάσει. Είναι κοροϊδία η τοποθέτηση του ΣΥΝ στην απόφαση του Συνεδρίου περί «περιορισμού των εκμεταλλευτικών καπιταλιστικών σχέσεων».

Για το λαό μια λύση υπάρχει πραγματικά εναλλακτική. Η ήττα όχι απλώς των αστικών πολιτικών κομμάτων, αλλά της πλουτοκρατίας. Η απεξάρτηση ήταν και είναι η λύση, όχι τα υποκατάστατα. Η νίκη της εργατικής τάξης, του λαού, προϋποθέτει όξυνση της πάλης τους, πολιτικοποίησή της, την ενότητά τους στο πλαίσιο μιας ισχυρής λαϊκής συμμαχίας για τη μόνη πραγματικά εναλλακτική εξουσία, τη λαϊκή εξουσία.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Τα ψέματα για την ακρίβεια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ τι κάνουν οι οικογένειες και οι συγγενείς των υπουργών αυτής της κυβέρνησης, προφανώς όμως χαλάνε πολλά λεφτά στα ψώνια.

Μόνο που αυτό δε δίνει κανένα δικαίωμα στον υπουργό Ανάπτυξης να κοροϊδεύει τον κόσμο, λέγοντας ότι ...η «καταναλωτική μανία» φταίει για την ακρίβεια.

Μιλάμε για μια χώρα που οι μισθοί των εργαζομένων είναι 500-600 ευρώ και οι συντάξεις 300 ευρώ.

Αυτή όμως η δήλωση δεν ήταν μια «ατυχής στιγμή» του συγκεκριμένου υπουργού. Είναι η αντίληψη που έχουν όλοι οι κυβερνώντες.

΄Η - ακόμη χειρότερα - όσοι έχουν βαθιά πίστη στην αρχή του ότι η «απελευθέρωση της αγοράς» και ο «ανταγωνισμός» επιφέρουν πτώση των τιμών.

Ούτε ο ...Ανδρέας Ανδριανόπουλος (που λέει ο λόγος) δεν το λέει πια αυτό. Ομως αποτελεί πολιτική πρακτική και πολιτική πρόταση και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Εκτός αν το ΠΑΣΟΚ (που έβγαλε και οργίλη ανακοίνωση) άλλαξε άποψη για το θέμα κι εμείς δεν το πληφορηθήκαμε.

Ακριβώς λοιπόν επειδή δεν είμαστε ...ηλίθιοι καταναλωτές, δεν πρόκειται να «αγοράσουμε» τα ψέματα που μας πουλάνε και οι μεν και οι δε.

ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ για το «τι θα πει» ο πρωθυπουργός την Παρασκευή για το Ασφαλιστικό στη Βουλή. Το θέμα όμως είναι τι ...δε θα πει.

Δεν εννοούμε την αλήθεια. Αυτή σίγουρα δε θα την πει, μια και αυτά που ετοιμάζουν για τους ασφαλισμένους ούτε λέγονται ούτε περιγράφονται.

Αυτό που σίγουρα όμως δεν πρέπει να πει είναι η «τελευταία λέξη». Αυτή πρέπει να την πουν οι εργαζόμενοι με τους μαζικούς αγώνες τους.

Και να είναι «καθαρή». Μακριά από τις παγίδες περί ...«εφαρμογής του νόμου Ρέππα», που ξεδιάντροπα προωθούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.


Γρηγοριάδης Κώστας

Στρουθοκαμηλισμός έναντι των ΝΑΤΟικών

Γρηγοριάδης Κώστας

Απροσχημάτιστη και εξόφθαλμη είναι πλέον η υποστήριξη που προσφέρουν οι ΗΠΑ και ισχυρές χώρες της ΕΕ (Γερμανία) στην ΠΓΔΜ, για να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Οι ίδιοι ισχυροί προστάτες της ΠΓΔΜ ταυτόχρονα έχουν στείλει ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση της ΝΔ ότι δε βλέπουν «με καλό μάτι» την υποβολή ενός βέτο ενάντια στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Τα όσα ειπώθηκαν στη «διεθνή Διάσκεψη Ασφάλειας» που έγινε το Σαββατοκύριακο στο Μόναχο, δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες. Ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Γκέιτς δήλωσε ευθέως ότι η «Μακεδονία», η Αλβανία και η Κροατία πρέπει να γίνουν πλήρη μέλη του ΝΑΤΟ για την «ενίσχυση της σταθερότητας στην περιοχή και των δυνατοτήτων της Συμμαχίας». Και πρόσθεσε: «Υπάρχει και θα υπάρξει υποστήριξη της υποψηφιότητας (της ΠΓΔΜ) μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής του Βουκουρεστίου». Απολύτως ευθυγραμμισμένος ο Γερμανός ΥΠΕΞ Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ: «Ξέρουμε ότι υπάρχει ένα θέμα με το όνομα, επειδή το θέτει ένα κράτος - μέλος, παρ' όλα αυτά η επίσημη θέση της Γερμανίας είναι ότι οι τρεις χώρες της Χάρτας της Αδριατικής πρέπει να λάβουν πρόσκληση ένταξης», είπε.

Παρ' όλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση επιμένει να στρουθοκαμηλίζει: «Εμείς, όπως γνωρίζετε, σεβόμαστε απολύτως την εμπιστευτικότητα της διαδικασίας. Δεν πρόκειται να αναφέρω κάτι άλλο», ήταν η απάντηση του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου, όταν ρωτήθηκε χτες αν η κυβέρνηση θα βάλει βέτο αν χρειαστεί...

Οι παραμυθάδες της «ακρίβειας»

Με δεδομένη και νομικά κατοχυρωμένη την ελευθερία των μονοπωλίων να διαμορφώνουν τις τιμές των προϊόντων σύμφωνα με το ύψος των υπερκερδών τους, αυτό που έχει απομείνει στους πολιτικούς εκφραστές και υπηρέτες των συμφερόντων τους είναι να (επιχειρούν να) εμπαίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Και αυτό ακριβώς κάνουν εδώ και δύο περίπου δεκαετίες οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις. Τα παραμύθια που έχει ακούσει όλα αυτά τα χρόνια ο λαός είναι πραγματικά απίστευτα. Το μεγαλύτερο απ' όλα βέβαια είναι ότι «ο υγιής (sic) ανταγωνισμός θα ρίξει τις τιμές». Και σε αυτό επιμένουν ακόμα και όταν η πραγματικότητα τους διαψεύδει περίτρανα... Στη συνέχεια ανακάλυψαν τους «κακούς» κερδοσκόπους και τα «καρτέλ»... Ποτέ τους όμως δεν τιμώρησαν κάποιον «κακό». Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να δηλώνουν με στόμφο μπροστά στο λαϊκό ακροατήριο ότι «θα κόψουν τα χέρια των κερδοσκόπων» (Χρ. Φώλιας πριν από μερικές βδομάδες). Ο ίδιος υπουργός κατάπιε χτες τους λεονταρισμούς του και έριξε την ευθύνη ...στους καταναλωτές, στη λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»... «Πρέπει (σ.σ. ο καταναλωτής) να έχει καλύτερη ενημέρωση, να επιβραβεύει τον καλό και να τιμωρεί τον κακό έμπορο», αποφάνθηκε με κάθε σοβαρότητα, κάνοντας ένα ακόμα βήμα στην αυτογελοιοποίηση.

Οπου φτωχός κι η μοίρα του;

Πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τους Ελληνες της λεγόμενης τρίτης ηλικίας έδειξε έρευνα που χρηματοδότησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε 11 χώρες της ΕΕ και σε 31.000 άτομα άνω των 50 ετών. Ας δούμε μερικά από αυτά:

  • Οι Ελληνες άνω των 50 ετών είναι οι φτωχότεροι μεταξύ των Ευρωπαίων συνομηλίκων τους - όχι βέβαια ότι η κατάσταση και στις άλλες χώρες είναι καλή. Συγκεκριμένα, με κάποια δυσκολία ή και με μεγάλη δυσκολία τα βγάζει πέρα το 71,3% των Ελλήνων της ηλικίας αυτής, έναντι 41,1% του μέσου όρου των ευρωπαϊκών χωρών.
  • Πάνω από τους οκτώ στους δέκα Ελληνες (80,9% συγκεκριμένα) από 50 έως 74 χρόνων που έχουν άσχημη ή πολύ άσχημη υγεία είναι ταυτόχρονα και φτωχοί. Ακόμη χειρότερα μάλιστα είναι τα πράγματα όταν η ηλικία είναι πάνω από τα 75 χρόνια.

Η έρευνα αυτή δεν επιβεβαιώνει τίποτε άλλο από το ρητό «όπου φτωχός κι η μοίρα του». Ας όψεται βέβαια η πολιτική που εφαρμόζει γενικότερα η ΕΕ, αλλά και εδώ οι κυβερνήσεις τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ.

ΥΓ: Η έρευνα έδειξε, όμως, και ένα ευχάριστο για τους Ελληνες άνω των 50 ετών: Είναι οι πιο αισιόδοξοι και έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά μελαγχολίας. Ισως γι' αυτό και η κυβέρνηση παίρνει όλα αυτά τα αντιασφαλιστικά μέτρα. Για να μας κάνει και ως προς αυτό πιο «Ευρωπαίους»: σκυφτούς, μελαγχολικούς, μοιραίους κι αγέλαστους! Ευχαριστούμε, μα δε θα πάρουμε και θα αγωνιστούμε γι' αυτό αύριο με το ΠΑΜΕ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Συνεχίζουμε αισιόδοξοι

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙΔΑ

Οι ακατάλυτοι δεσμοί αίματος που δημιούργησε με το λαό επιτρέπουν στον «Ρ» να συνεχίζει, ως όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ και με την ολόπλευρη βοήθεια του Κόμματος, τον ενημερωτικό, διαφωτιστικό και οργανωτικό ρόλο του για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Γιατί ο «Ρ», ως αδιάλλακτος και αμετανόητος αγωνιστής για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, όλων των καταπιεσμένων, μαζί με το ΚΚΕ, παραμένει «καρφί στο μάτι» της άρχουσας τάξης. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να τον λυγίσει, όπως τίποτα δεν μπόρεσε να λυγίσει το ΚΚΕ, γιατί μιλά για την αλήθεια και το δίκιο των καταπιεσμένων ενάντια στ' άδικο της ολιγαρχίας του πλούτου. Ούτε οι επιθέσεις των διαχειριστών της εξουσίας του κεφαλαίου, ούτε και η υπονομευτική δουλειά που αποτόλμησαν, ακόμη και από τα μέσα, οι οπορτουνιστές στα 1990-1991, δεν μπόρεσαν να σταματήσουν το «Ρ» και ούτε θα καταφέρουν ποτέ να τον βάλουν στο χέρι!

Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει να δίνει τη μάχη για την προώθηση της στρατηγικής του ΚΚΕ, της συγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία. Που εκφράζεται με την παρουσία του σ' όλα τα μέτωπα πάλης και τη μαχητική προβολή των στόχων τους, συνδέοντας τους σημερινούς κοινωνικοπολιτικούς αγώνες με το αύριο, με την υπόθεση της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση. Και το κάνει αντιπαλεύοντας πολύμορφες δυσκολίες και τα εμπόδια. Εχοντας, πάντα, ως αναντικατάστατο στήριγμα την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος, τις Κομματικές Οργανώσεις, την ΚΝΕ, την αγάπη των κομμουνιστών, των φίλων και οπαδών του Κόμματος, άλλων προοδευτικών ριζοσπαστικών ανθρώπων. Βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή κάθε κοινωνικού, πολιτικού και ιδεολογικού αγώνα. Πασχίζει να γίνεται καθημερινά καλύτερος, πληρέστερος, περισσότερο ζωντανός και μαχητικός, αντάξιος των καλύτερων στιγμών της μεγάλης του ιστορίας και ηρωικής παράδοσης.

Σήμερα, νέα, σύνθετα και πολύπλοκα καθήκοντα και απαιτήσεις μπαίνουν μπροστά στην εφημερίδα του Κόμματος. Η επιχείρηση χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων, μέσω των αστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - κυρίως των ηλεκτρονικών - παίρνει νέες ποιοτικά διαστάσεις, στοχεύοντας ίσα στις λαϊκές και νεολαιίστικες συνειδήσεις. Αυτές που θέλουν να μπολιάσουν με την ψυχολογία της ανεκτικότητας στη σαπίλα μιας ιστορικά ξεπερασμένης κοινωνίας, στο όνομα της αλήθειας ενός κόσμου ξένου με τη ζωή τους.

Αυτές τις συνειδήσεις που εμείς πασχίζουμε να αλλάξουμε, προκειμένου να χειραφετούνται από την πολιτική που τις εξαναγκάζει στην υποταγή, προκειμένου να μπουν συνειδητά στον αγώνα για το δικό τους μέλλον. Τα 10.000 φύλλα υπενθυμίζουν σε όλους μας την ευθύνη για βαθιά μελέτη του «Ρ», αλλά κυρίως σαλπίζουν για ένταση των προσπαθειών για διάδοσή του ανάμεσα στους εργάτες, στον ελληνικό λαό. Η μελέτη και η διάδοση του «Ρ», η άνοδος της κυκλοφορίας του αποτελεί πρώτιστο καθήκον όλων των κομμουνιστών, των οπαδών και των φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, όλων των πρωτοπόρων αγωνιστών που συσπειρώνονται στην πάλη ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου. Χωρίς το «Ριζοσπάστη», η καθημερινή μας δράση για την ανάπτυξη των κοινωνικοπολιτικών αγώνων, της ταξικής πάλης, της πολιτικής πάλης, είναι αδύνατο να πραγματοποιείται.

Αναμφίβολα, αποτελεί την «άλλη φωνή» στο χώρο της έντυπης ενημέρωσης, καθώς είναι η μόνη εφημερίδα που παλεύει ασυμβίβαστα για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Είναι η μόνη εφημερίδα που αντιπαλεύει αταλάντευτα το εκμεταλλευτικό κεφαλαιοκρατικό καθεστώς, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Στον ίδιο δρόμο συνεχίζουμε!



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ