Χρήμα, πολύ χρήμα, χρήμα που αντιπροσωπεύει ιδιοποίηση πλούτου αρπαγμένου από την κοινωνική παραγωγή, κυκλοφορεί, αλλάζει χέρια, δε χάνεται, συγκεντρώνεται. Κάθε τέτοια αρπαχτή αφήνει πίσω της συντρίμμια. Και οργή. Η αστική τάξη και εδώ - όπως ήδη κι αλλού - δηλώνει ευθέως πως αναζητά λύσεις που να εκτονώνουν τη λαϊκή οργή. Κι αυτές τις λύσεις δεν τις αναζητά, βεβαίως, σ' αυτό που χαρακτηρίζει «σοσιαλιστική λύση του παρελθόντος», αλλά στη συγκρότηση μιας «νέας κοινωνικής πλειοψηφίας» που θα «αποκηρύσσει» το νεοφιλελευθερισμό, χωρίς να θίγει την αγορά. Κάνει, μάλιστα, καθαρό ότι βιάζεται. Το αίτημα των αστών βρίσκει γρήγορη ανταπόκριση και εδώ όπως και αλλού, όπου συγκροτούνται με διάφορες...