ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το «ίδιο όνειρο»;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αρθρογράφος της «Ημερησίας» επιχειρεί τάχα να κατασκευάσει θεωρία των δύο άκρων. Ούτε λίγο ούτε πολύ άτεχνα και με κυνισμό (πράγμα που αποκαλύπτει και τη σκοπιμότητα) παραλληλίζει το ΚΚΕ με το ΛΑ.Ο.Σ. και με εξυπναδούλες του τύπου «η κοινή γνώμη λίγες διαφορές αντιλαμβάνεται στο δημόσιο λόγο της κ. Κανέλλη, του κ. Καρατζαφέρη ή του κ. Χριστόδουλου...» επιχειρεί να διαμορφώσει πραγματικότητα εκεί που δεν υπάρχει. Αφού όμως το έγραψε, πιστεύει πως τη διαμόρφωσε κιόλας και πλέον ακάθεκτος ορμάει και προτρέπει: «Η ηγεσία του ΚΚΕ θα μπορούσε να προβληματίζεται για το πώς θα υπερ-προβάλλει τις διαφορές του με το ΛΑ.Ο.Σ.»... Πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν αυτόματα: Πώς γίνεται και πύκνωσαν τέτοια και παραπλήσια δημοσιεύματα, ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες; Το «ίδιο όνειρο» είχαν όλοι; Δεύτερο, πώς γίνεται επίσης και όλοι αυτοί, που χρόνια τώρα δίνουν βήμα στον Καρατζαφέρη για κάθε επιστητό να κόπτονται για το δήθεν συντηρητισμό του ΚΚΕ; Η αλήθεια είναι ότι κόπτονται κυριολεκτικά που το Κόμμα αρνείται πεισματικά να στηρίξει το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής. Που αρνείται να παραδώσει τα χαρακτηριστικά του και να πάψει να αγωνίζεται με συνέπεια και αταλάντευτα για τα λαϊκά συμφέροντα. Να μεταλλαχτεί στην τόσο αρεστή στα αφεντικά τους «σύγχρονη και προοδευτική αριστερά». Αυτό το χατίρι δεν πρόκειται να τους γίνει, γιατί το ΚΚΕ έχει διαλέξει να μην είναι αρεστό στα αφεντικά, για να αρέσει μόνο στους εργαζόμενους!

Επιλεκτική αμνησία...

Εκλογές έρχονται και η αξιωματική αντιπολίτευση θυμήθηκε πάλι - τι άλλο; - το «βρώμικο '89». Αρχισαν, λοιπόν, στελέχη της να «υπενθυμίζουν» την τρίμηνη κυβέρνηση Τζανετάκη, η οποία έγινε από τη ΝΔ και τον τότε Συνασπισμό, και αποσιωπούν την πεντάμηνη κυβέρνηση Ζολώτα που ακολούθησε και έγινε από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον τότε Συνασπισμό και η οποία μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει εξαρχής. Οπως είναι φυσικό, οι ανάγκες της αντιΚΚΕ «πράσινης» προπαγάνδας, τους κάνουν να έχουν επιλεκτική μνήμη, αφού δεν αναφέρονται στην τελευταία καθόλου, λες και δεν υπήρξε ποτέ. `Η, μήπως, δεν τους ...παίρνει επειδή συμμετείχαν, οπότε καταρρέει αυτόματα η σαθρή τους προπαγάνδα; Και καλά αυτοί. Μπας και νομίζουν ότι μαζί τους έχει πάθει ομαδική αμνησία και ολόκληρος ο ελληνικός λαός;

Ταξίματα

«Λαγούς με πετραχήλια» έταξε αντιπροσωπεία του Τομέα Υγείας του ΠΑΣΟΚ που συναντήθηκε χτες με το προεδρείο της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας - Πειραιά (ΕΙΝΑΠ), ψηφοθηρώντας, στο φόντο των δραματικών προβλημάτων που εκδηλώνονται το τελευταίο διάστημα στο χώρο της Υγείας - προβλήματα που έχουν τη βάση τους στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της εμπορευματοποίησης που εφαρμόζουν ταυτόσημα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Τολμώντας να μιλήσει για «τις οριακές καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί λόγω έλλειψης προσωπικού, τα προβλήματα της χρηματοδότησης των νοσοκομείων και τις διεκδικήσεις των νοσοκομειακών γιατρών».

Οι νοσοκομειακοί γιατροί και τα λαϊκά στρώματα ξέρουν ότι, όπως ακριβώς και η κυβέρνηση της ΝΔ, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ καταδίκασαν το δημόσιο κομμάτι του τομέα Υγείας στην υποχρηματοδότηση και τη δραματική υποστελέχωση, τους εργαζόμενους στην υπερεντατικοποίηση και την αφαίρεση δικαιωμάτων και τους ασθενείς σε άγριες πληρωμές από την τσέπη τους. Και θα δώσουν την αναγκαία απάντηση σ' αυτήν την ξετσίπωτη πολιτική και στην κάλπη.

Το ψέμα δείχνει το φόβο τους

Τα ψεύδη και οι λαθροχειρίες δε λείπουν από τη δράση των παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε όλους τους συνδικαλιστικούς χώρους. Κάνουμε για πολλοστή φορά αυτήν τη διαπίστωση, με αφορμή τις ψευτιές της ΠΑΣΚ στους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης όπου ολοκληρώνεται η εκλογική διαδικασία, ότι δήθεν η ΔΑΚΕ συμμάχησε με το ΠΑΜΕ στο σύλλογο των Λεχαινών Ηλείας για να αφαιρέσει την έδρα από την ΠΑΣΚ!

Ξέρουν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, δεν υφίσταται κανενός είδους συμμαχία με τη ΔΑΚΕ, αλλά ποιούν την επιθυμία τους πραγματικότητα για να σπεκουλάρουν ενάντια στις ταξικές δυνάμεις. Οσο για την έδρα που έχασε η ΠΑΣΚ στα Λεχαινά, την κέρδισαν άλλοι.

Αλλά όπως φαίνεται, ο φόβος της ΠΑΣΚ και κάθε παράταξης που στηρίζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την κυβερνητική πολιτική τόσο της ΝΔ σήμερα όσο και του ΠΑΣΟΚ παλιότερα, δεν είναι η μια έδρα παραπάνω ή η μια έδρα παρακάτω. Ο πραγματικός τους φόβος είναι το ΠΑΜΕ, με τις θέσεις και τη δράση του, τη γραμμή κάθετης σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική και τις συμβιβασμένες ηγεσίες του κλάδου, το ΠΑΜΕ που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα όχι μόνο για τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών, αλλά συνολικά για το δικαίωμα των παιδιών του λαού στη μόρφωση.

Φρένο στην επικίνδυνη πολιτική

Σε φάση έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, σε συνδυασμό με την ενιαία στρατηγική στην άκρατη επιθετικότητά του, έχει περάσει το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αυτήν την πραγματικότητα αναδεικνύει η επιμονή των ΗΠΑ, για την εγκατάσταση του λεγόμενου συστήματος αντιπυραυλικής προστασίας στην Ευρώπη, την οποία έχουν αποδεχτεί και κράτη -μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αποτελεί απειλή για τους λαούς και όχι, βέβαια, μέσον αποτροπής και ανάσχεσης κάποιας άλλης υποθετικής απειλής, όπως επικαλούνται οι Αμερικανοί.

Το πρόγραμμα αυτό τείνει να εξελιχθεί σε βασικό εργαλείο στις διεθνείς σχέσεις των Αμερικανών, επιδιώκοντας και με τη χρήση του την προώθηση της στρατηγικής τους. Η «αντιπυραυλική ασπίδα» χρησιμοποιείται, στο βαθμό που περιβάλλεται και με ΝΑΤΟικό μανδύα, ως καταλύτης για την ενίσχυση των ΗΠΑ στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Χρησιμοποιείται στις σχέσεις των ΗΠΑ με τις άλλες χώρες του παγκόσμιου καπιταλιστικού φόρουμ της ομάδας χωρών του G-8 και ειδικότερα στις σχέσεις με τη Ρωσία και με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είτε ως στοιχείο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, είτε ως μέσον ρυμούλκησης ευρωπαϊκών χωρών στο αμερικανικό άρμα. Επίσης, διαμορφώνει το πλαίσιο για ένταση της παγκόσμιας κούρσας των εξοπλισμών, πράγμα που υπαγορεύεται από το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ και τα στρατηγικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, η «αντιπυραυλική ασπίδα» εξελίσσεται και σε στρατηγικό όπλο του αμερικανικής έμπνευσης «αντιτρομοκρατικού» πολέμου, συμπληρώνοντας έτσι όλο το φάσμα των επιδιώξεων της αμερικανικής πολιτικής.

Με δεδομένες αυτές τις επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς των Αμερικανών, αυτό που αναμένεται είναι η παραπέρα ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά και η οριστική επιβολή των ιμπεριαλιστικών σχεδίων σε διάφορα ανοιχτά μέτωπα ή το άνοιγμα νέων μετώπων. Δεν είναι τυχαίο ότι την περίοδο αυτή έχουν μπει στο τραπέζι θέματα, όπως η οριστικοποίηση του καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου, ενώ ανοίγουν άλλα περιφερειακά μέτωπα και εντείνονται οι ανταγωνισμοί για ζητήματα που αφορούν τους αγωγούς πετρελαίου και αερίου.

Μέσα σε αυτήν την ιμπεριαλιστική καταιγίδα, η μόνη ασφαλής θέση μιας χώρας είναι η αποστασιοποίησή της από αυτά τα σχέδια, η εναντίωσή της και όχι η συμμετοχή της σε αυτά. Εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, για την ειρήνη και το μέλλον του ελληνικού λαού, η στάση της κυβέρνησης της ΝΔ, που, μέσω της υπουργού Εξωτερικών, έχει εκφράσει την υποστήριξή της στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, την αποδοχή ένταξης της Ελλάδας στην «αντιπυραυλική ασπίδα», αλλά και, συνολικά, η στάση των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που έχουν υιοθετήσει και εντάξει στο ελληνικό δόγμα «άμυνας και ασφάλειας» όλο το νεοταξικό σκεπτικό των ΗΠΑ και της ΕΕ, αποδεχόμενες τα περί ασύμμετρων απειλών, διεθνούς τρομοκρατίας.

Αυτές οι εξελίξεις προσφέρονται για την εξαγωγή γενικότερων πολιτικών συμπερασμάτων που αφορούν και τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Τα ίδια ιμπεριαλιστικά κέντρα που σχεδιάζουν την «αντιπυραυλική ασπίδα» σχεδιάζουν και την επίθεση σε παγκόσμια κλίμακα στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, στα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες, ενώ εγκυμονούν κινδύνους για το λαό μας. Και αυτό το μέτωπο πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου για το λαό. Με την αποδυνάμωση της δικομματικής εναλλαγής, θα δυσκολέψει τα κόμματα της πλουτοκρατίας να συνεχίζουν την ίδια επικίνδυνη πολιτική. Η αντιιμπεριαλιστική πάλη πρέπει να συνοδευτεί με την ψήφο καταδίκης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και την ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Περί «δεύτερης ευκαιρίας»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ και «δεύτερη ευκαιρία» για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας, χαρακτήρισε ο υπουργός Οικονομίας την άρση της επιτήρησης...

***

Δηλαδή, οι εργαζόμενοι τι ακριβώς πετύχανε για να δοκιμάσουν και τη «δεύτερη ευκαιρία»; Πέτυχαν να αυξηθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων σε βάρος των δικών τους εισοδημάτων και να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο η ζωή τους...

***

Και ποια θα είναι η «δεύτερη ευκαιρία»; Τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που σχεδιάζονται για το Ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις, την Παιδεία, την Υγεία κ.ά...

***

Αυτό, φυσικά, αν αφεθούν ανενόχλητοι να προωθούν την πολιτική του κεφαλαίου. Γιατί, αν ο λαός κάνει ένα πρώτο βήμα στις επερχόμενες εκλογές και απορρίψει όλες τις δυνάμεις της δικομματικής εναλλαγής και ψηφίσει ΚΚΕ, τότε μπορεί να μπει φρένο στην όρεξη της πλουτοκρατίας και να ανοίξει ο δρόμος για διαφορετικές εξελίξεις...

***

ME ΟΛΑ ΑΥΤΑ τα πολύ αντικομμουνιστικά που σαν έτοιμοι από καιρό παρουσιάζουν στα ΜΜΕ οι του ΠΑΣΟΚ (Πάγκαλος, Διαμαντοπούλου κ.ά.) τι επιδιώκουν;

***

Να τους πάρουμε είδηση τόσο εμείς όσο και ο λαός, ή να διαμορφώσουν καινούρια αντικομμουνιστική κοινή γνώμη;

***

Αν είναι για το πρώτο, δε χρειάζεται να μπαίνουν στον κόπο γιατί τους ξέρουμε από καιρό. Αν πάλι είναι για το δεύτερο, ας πάρουν τις ευθύνες τους...

***

ΕΝΔΟΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ καυγάς έχει στηθεί αυτές τις μέρες στη Γερμανία, στη Σύνοδο της G8... Τα παραμύθια για το περιβάλλον και για τις φτωχές χώρες είναι για να μη φαίνεται ο πραγματικός καυγάς που γίνεται για το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των αγορών του κόσμου...

***

Οι λαοί σε ετοιμότητα, γιατί «όταν μαλώνουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια»... Και, το κυριότερο, δεν έχουν καμιά δουλιά να διαλέξουν κανέναν ιμπεριαλιστή... Αυτοί τη δουλιά τους και οι λαοί τη δική τους...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλαβάνος χωρίς σχόλια

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αλλά το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να το κάνει (σ.σ. να κόψει ψήφους από τη ΝΔ) μέσω της ακροδεξιάς, και μέσω της στήριξης της ακροδεξιάς η οποία αναδεικνύεται πανταχού παρούσα σε πολλά φιλικά προς το ΠΑΣΟΚ ΜΜΕ». Αλέκος Αλαβάνος, Κυριακή 3/6, στη Συνδιάσκεψη της Οργάνωσης Β' Αθήνας.

Ο Αλέκος Αλαβάνος χτες Τετάρτη, απαντώντας στην ερώτηση (Ρ/Σ ALPHA) αν συμφωνεί με την Αλ. Παπαρήγα και το ΚΚΕ ότι το ΠΑΣΟΚ ευνοεί τον ΛΑ.Ο.Σ. ώστε να μειώσει τη δύναμη της ΝΔ και ότι τα φιλικά Μέσα προς το ΠΑΣΟΚ παίζουν το ίδιο παιχνίδι: «Δε χρησιμοποιώ ούτε την ορολογία, ούτε το σκεπτικό, ούτε τις αντιλήψεις της κυρίας Παπαρήγα. Είπα ότι βρισκόμαστε σ' ένα παράλογο σύστημα, το οποίο δημιουργεί ανώμαλες καταστάσεις».

Προφανώς, τα σχόλια περιττεύουν...

Δωρεάν πρόσβαση επί... πληρωμή

Την περασμένη βδομάδα και συγκεκριμένα την Πέμπτη, ο Αλέκος Αλαβάνος, πρόεδρος του ΣΥΝ, περιόδευσε στην Κορινθία. Μεταξύ των «σταθμών» της περιοδείας του ήταν και το Λουτράκι, όπου είχε συνάντηση με παράγοντες της περιοχής. Μεταξύ αυτών και οι δημοτικοί σύμβουλοι (στελέχη του ΣΥΝ) της παράταξης του δημάρχου Γιώργου Γκιώνη, που στήριξε ο ΣΥΝ στις εκλογές. Αυτά το μεσημέρι.

Το βράδυ της ίδιας μέρας μίλησε στην Κόρινθο, στον κινηματογράφο «ΛΑΪΣ», όπου μεταξύ άλλων τόνισε «για το κίνημα για ελεύθερες παραλίες»: «Αυτά που είδαμε για το ρόλο του Συνασπισμού στην υπόθεση της παιδείας, βλέπουμε τώρα να επαναλαμβάνονται στο θέμα της οικολογίας, και ειδικότερα στο δικαίωμα δωρεάν και ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών στον αιγιαλό, που αποτελεί, κατά το Σύνταγμα, δημόσιο αγαθό».

Την ίδια στιγμή που ο Αλ. Αλαβάνος τόνιζε τα παραπάνω, οι δύο δημοτικοί σύμβουλοι και στελέχη του ΣΥΝ - με τους οποίους είχε συναντηθεί το μεσημέρι - στο δημοτικό συμβούλιο που βρισκόταν σε εξέλιξη ψήφιζαν ομόφωνα την παράδοση της παραλίας του Λουτρακίου στα ιδιωτικά συμφέροντα. Συγκεκριμένα, άναψαν το «πράσινο» φως για να στηθούν ξαπλώστρες και ομπρέλες κατά μήκος της παραλίας που θα εκμεταλλεύονται ουσιαστικά τα καταστήματα που βρίσκονται πάνω σε αυτή. Με λίγα λόγια, δωρεάν πρόσβαση επί... πληρωμή. Συνασπισμένα πράγματα, δηλαδή, όλα κι όλα.

Δε χάνει ευκαιρία...

Θα μιλούσαμε για αντικομμουνιστικό παραλήρημα, αν ήταν η πρώτη φορά. Αν δεν είχε καλοπεράσει στη συνείδηση. Ομως ο Θ. Πάγκαλος δε χάνει ευκαιρία να αποδείξει το αντίθετο. Δηλαδή ότι κάνει συνειδητά αντικομμουνισμό. Ετσι για άλλη μια φορά χτες μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Αλφα», άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Κατά τη γνώμη του, το ΚΚΕ προσάπτει στο ΠΑΣΟΚ... εξ αντικειμένου ευθύνη σε ό,τι αφορά στο ΛΑ.Ο.Σ. και στην εξόφθαλμα προνομιακή προβολή του από φίλα προσκείμενα στο ΠΑΣΟΚ ΜΜΕ. Σε μια απόπειρα να εξηγήσει τι εννοεί, έκανε τους εξής νοητικούς ακροβατισμούς: «Είναι η αρχή της εξ αντικειμένου ευθύνης. Θυμάμαι τότε που ήμουν στο ΚΚΕ διαβάζοντας την ιστορία του κινήματος προέκυπταν και εκτελέσεις στελεχών που είχαν γίνει με βάση την εξ αντικειμένου ευθύνη. Δηλαδή εξ αντικειμένου ευθυνόμαστε εμείς γιατί αν πάρει ο κ. Καρατζαφέρης ψήφους από τον κ. Καραμανλή;»! Αν δε βγαίνει και πολύ νόημα είναι γιατί και ο ίδιος ο Θ. Πάγκαλος καταλαβαίνει πως το τι κάνει «νιάου - νιάου στα κεραμίδια» δεν μπορεί να είναι σκύλος που μιμείται τη φωνή γάτας... Δε σταμάτησε όμως εκεί. Κατά το «φωνάζει ο κλέφτης» οχυρώθηκε πίσω από κατηγορίες του τύπου «το ΚΚΕ έχει κάνει μέτωπο με τη ΝΔ. Το έχω ζήσει στη Βουλή. Εχουν κάνει μέτωπο κανονικό. Δεν ξέρω αν έχουν κάνει συμφωνία στο παρασκήνιο ή το έχουν αποφασίσει εξ αντικειμένου και πορεύονται παράλληλα χωρίς να συναντιούνται». Ιδανικό καταφύγιο η συκοφαντία, αλλά ας μας πει κανένα νόμο του ΠΑΣΟΚ που κατάργησε η ΝΔ όταν ανέλαβε κυβέρνηση. Ας μας πει σε ποια κατεύθυνση πολιτικής διαφωνεί με αυτή της ΝΔ; Αλλά, ας μην μπει στον κόπο γιατί διαβάζουμε το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και βγάζουμε συμπέρασμα...

... να πει τον καημό του

Πάντως, δεν μπορούσε να μην καταλήξει για άλλη μια φορά στα γνωστά περί του ότι το ΚΚΕ κινείται στα όρια της κοινοβουλευτικής νομιμότητας, ότι «δεν έχουν αποδεχτεί πλήρως την κοινοβουλευτική δημοκρατία και το λέει το καταστατικό τους ότι η εξουσία μπορεί να καταληφθεί μέσω της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ή με άλλα μέσα». Για να επιβεβαιώσει πως όλος του ο καημός είναι να παραμείνει ο λαός στο περιθώριο, με μόνο δικαίωμα να επιλέγει κάθε τέσσερα χρόνια ποιος από το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής θα αναλαμβάνει να διαχειρίζεται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό και η επίθεση στο ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ διακηρύσσει ανοιχτά και παλεύει να βγει ο λαός στο προσκήνιο και να γίνει πραγματικός πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

Κόντρα στο σταθερό σύστημα

Δε χρειάζεται πολλή φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς ότι από την επαύριο των εκλογών, όποτε κι αν αυτές γίνουν, θα παραδοθεί η σκυτάλη της σημερινής κυβέρνησης σε μια νέα κυβέρνηση, που, ανεξάρτητα αν θα είναι το χρώμα της γαλάζιο ή πράσινο, θα συνεχίσει τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις σε όλους τους τομείς από το σημείο που τις αφήνει η παρούσα κυβέρνηση. Και είναι εύκολο να οδηγηθεί κανείς σ' αυτό το συμπέρασμα ρίχνοντας απλά μια ματιά στις εξαγγελίες και τις δηλώσεις των στελεχών τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, που πλειοδοτούν σε δεσμεύσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο ή κρίνοντας από την πολιτική εμπειρία όλων των τελευταίων χρόνων, εφόσον «δοκιμάστηκαν» πια και τα δυο κόμματα και είναι νωπές οι μνήμες από τη διακυβέρνηση τόσο του ενός όσο και του άλλου.

Το κοινό στοιχείο των μέτρων και συνολικότερα της πολιτικής τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ είναι ότι εξαπολύεται με μεγαλύτερη αγριότητα για τους νέους ανθρώπους. Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, οι νόμοι που έχουν ήδη περάσει, αλλά και η συζήτηση που ανοίγει για το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, οι αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση έχουν άμεση αναφορά στις νέες ηλικίες, στους κάτω των 40 χρόνων εργαζόμενους. Αντίστοιχα, τα βάρη της Υγείας και της Πρόνοιας πέφτουν όλο και περισσότερο στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών, ιδιαίτερα στα νέα ζευγάρια, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες ασφυκτιούν όλο και περισσότερο, ενώ γενικεύονται η ανασφάλεια και οι κίνδυνοι που εγκυμονεί η όλο και στενότερη εμπλοκή της χώρας στους πολεμικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ανά τον κόσμο.

Οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής χτυπούν πρώτα και κύρια τους νέους ανθρώπους, ακριβώς γιατί δεν πρόκειται για πρόσκαιρα μέτρα, αλλά για σχεδιασμό σε βάθος χρόνου. Στους νέους ανθρώπους σήμερα επιδιώκουν να μαθαίνουν από τα σπάργανα να ζουν κάνοντας παραχωρήσεις σε δικαιώματά τους, αφαιρώντας κατακτήσεις του παρελθόντος. Και πέρα από τη διάρκεια, αυξάνεται και η ένταση αυτών των μέτρων, γίνονται όλο πιο σκληρά, εξοντωτικά για τα λαϊκά στρώματα, που εντοπίζουν ότι όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Τους νέους τους μαθαίνουν να δουλεύουν σε ανασφάλιστη δουλιά, με μερική απασχόληση και εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, να μην έχουν ελεύθερο χρόνο, να δυσκολεύονται να κάνουν οικογένεια. Ετσι τα κόμματα που υπηρετούν τη στρατηγική του κεφαλαίου, κάνουν επίθεση και στη συνείδηση της νέας γενιάς, ώστε να εξασφαλίσουν στρατιές υποταγμένων εργαζομένων από την παρούσα, αλλά και τις επόμενες γενιές.

Αυτό θα πει «σταθερότητα» του συστήματος: Η διαρκής υποταγή μεγάλων μαζών εργαζομένων σε αλλότρια συμφέροντα, στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ε, αυτού του συστήματος τη σταθερότητα οι εργαζόμενοι πρέπει να την τσαλακώσουν άσχημα, κάνοντας τα πρώτα βήματα από τώρα ακόμα, από την καθημερινή τους δράση και από τις εκλογές, που είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να εκφραστούν ταξικά, αποδυναμώνοντας το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής, αποδυναμώνοντας τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση, ενισχύοντας όμως ταυτόχρονα τη ριζοσπαστική πολιτική πρόταση και δράση του ΚΚΕ. Για να ανοίγουν το δρόμο όπου θα πάρουν την υπόθεση της ζωής τους, που βρίσκεται στα χέρια της πλουτοκρατίας, στα δικά τους χέρια.