ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Επικίνδυνες ελλείψεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αναμφίβολα, σε τίποτε δε βοηθά η κινδυνολογία και η καλλιέργεια πανικού, σχετικά με τη γρίπη των πτηνών. ΄Η, για να είμαστε πιο ακριβείς, βοηθά αποκλειστικά και μόνο στην «τρελή» αύξηση των κερδών των φαρμακοβιομηχάνων και, ιδιαίτερα, όσων παράγουν τα εμβόλια της γρίπης και το διαβόητο φάρμακο «Ταμιφλού». Χαρακτηριστική απόδειξη αποτελεί το γεγονός πως η φαρμακοβιομηχανία «ROCHE» (ΡΟΣ), παραγωγός του τελευταίου φαρμάκου, σημείωσε αύξηση των κερδών της, κατά 263%, μόνο στους πρώτους εννέα μήνες του 2005.

Από την άλλη, όμως, εξίσου επικίνδυνος είναι και ο όποιος εφησυχασμός. Οπως και οι δραματικές ελλείψεις στις απαραίτητες υποδομές του τομέα της Δημόσιας Υγείας, που δεν επιτρέπουν τη συστηματική παρακολούθηση και τον ουσιαστικό έλεγχο της πορείας του φαινομένου. Για παράδειγμα, στο Ινστιτούτο Αναφοράς στο Κέντρο Λοιμωδών και Παρασιτικών Νοσημάτων Θεσσαλονίκης - το μοναδικό διαπιστευμένο κέντρο στην Ελλάδα, που μπορεί να κάνει τις σχετικές εξετάσεις - εργάζονται μόνο δύο (2) επιστήμονες. Και, βέβαια, είναι αδύνατο να ανταποκριθούν στον όγκο της εργασίας που παρουσιάζεται τελευταία και συνεχώς αυξάνεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι την Τρίτη έφτασαν στο Κέντρο για εξέταση εκατόν δέκα (110) δείγματα νεκρών πουλιών από διάφορες περιοχές της χώρας και την Τετάρτη προστέθηκαν σ' αυτά άλλα 47.

Αραγε, χρειάζεται τόσο πολλή σκέψη το ζήτημα και δεν προχωρούν αμέσως οι αρμόδιοι στην έκτακτη ενίσχυση του Κέντρου, ώστε να ανταποκριθεί με επάρκεια στις επείγουσες ανάγκες;

Η θεραπεία

«Τα "πουλιά" του Aλφρεντ Χίτσκοκ επαληθεύονται. Με παραγωγούς τα ερευνητικά κέντρα της πολεμικής βιομηχανίας και με κομπάρσους τις αναλώσιμες ψυχές αυτής της γης. Γιατί, μη μου πείτε πως έτσι ξαφνικά οι κλώσες άρχισαν να βγάζουν καρκίνο αντί για αβγά! H προοπτική εμφάνισης και ραγδαίας εξάπλωσης ανεξέλεγκτων θανατηφόρων ιών είναι τόσο ανατριχιαστική όσο όλες οι ταινίες τρόμου της Αμερικής. Μακάρι να πέσω έξω, αλλά πολύ φοβάμαι ότι ο Νοστράδαμος θα μας βλέπει από ψηλά και θα γελάει. Οπως πάμε, το μεταλλαγμένο Δυτικό δίποδο θα στρώνει το τραπέζι του με όλα τα καλά, αλλά δε θα τολμάει ακόμα και ένα ψίχουλο να φάει. Από τη στιγμή που η επιστήμη διαπλέκεται τόσο ερωτικά και τόσο ηδονικά με την τυφλή, ανελέητη και ακόρεστη πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία, ε, τότε, κάθε είδος τροφής μπορεί να μεταλλαχτεί σε πυρηνική βόμβα. Εδώ που φτάσαμε τα εμβόλια είναι ασπιρίνες. H θεραπεία είναι μόνο μία. Σκοτώνεις τον ιμπεριαλισμό, σώζεις τον Ανθρωπο!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χtεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων»

«Λαμπρές» γαλάζιες ιδέες

«Πρέπει και οι πολίτες να καταλάβουν ότι πρέπει το κράτος να βοηθήσει τους επιχειρηματίες και να δώσει κίνητρα. Και όλοι μας πρέπει να έχουμε μια άλλη νοοτροπία, πιο φιλική στην επιχειρηματική δραστηριότητα και θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι και η οικονομία μας πολλές φορές χρειάζεται γενναίες, τολμηρές και γρήγορες αποφάσεις. Και από τη στιγμή που έγινε η αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου, προς αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε». Τάδε έφη ο βουλευτής της ΝΔ Αρης Σπηλιωτόπουλος και φυσικά δεν προκαλούν καμία έκπληξη, αφού αυτή είναι η κυρίαρχη πολιτική της ΝΔ. Ομως, ο πρώην εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, που αγωνίζεται φιλότιμα για την υπουργοποίησή του, δε σταματά εκεί. Τολμά και θέτει τα επόμενα βήματα που είναι απλά θέμα χρόνου να τα υλοποιήσει η γαλάζια διακυβέρνηση. Ζητά ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις στους φορολογικούς συντελεστές για τις επιχειρήσεις, επειδή αυτές που έχουν δοθεί είναι «παρωνυχίδα» (σ.σ. μιλάμε για 10 μονάδες - από το 35% στο 25%!). Παράλληλα, επιτίθεται κατά των εργαζομένων που ζητούν μεγαλύτερους μισθούς, γιατί έτσι «μπλοκάρουν την όποια πολιτική απόφαση διευκολύνει τη δήθεν για αυτούς "εχθρική" επιχειρηματική δραστηριότητα» και επιπλέον οι επιχειρήσεις φεύγουν και πάνε σε άλλες χώρες και κλείνουν τα εργοστάσια... Δεν αμφιβάλλουμε ότι το μέλλον του φέρελπι γαλάζιου στελέχους είναι λαμπρόν... Εκτός και τον προλάβουν ανεπιθύμητες εξελίξεις...

Διαχειριστικό το πρόβλημα...

Προς στιγμή, νομίζαμε ότι πρόκειται για θεωρητικό λάθος, αλλά τελικά, είναι απλώς οι αντιφάσεις των πολιτικών - συνδικαλιστικών επιλογών που αναγνωρίζουν το πρόβλημα, αλλά αρνούνται τη σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική. Ο λόγος για την πλειοψηφία που δημιουργήθηκε στην ΟΛΜΕ (ΠΑΣΚ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ - ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ) και την εισήγηση που αυτή κατέληξε και «κατέβασε» στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ. Στο κείμενο αυτό, σημειώνεται ότι οι σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της «καπιταλιστικής ανασυγκρότησης». Παρακάτω το πρόβλημα της «καπιταλιστικής ανασυγκρότησης», γίνεται πρόβλημα της μιας μόνο μορφής καπιταλιστικής διαχείρισης της «ανασυγκρότησης» και συγκεκριμένα των «νεοφιλελεύθερων πολιτικών» και λίγο παρακάτω το πρόβλημα εντοπίζεται πλέον στην «πολιτική λιτότητας» της κυβέρνησης.

Μετά από μια τέτοια ανάλυση, είναι επόμενο στο διά ταύτα να προτείνονται αγώνες για την ανατροπή «αυτής της πολιτικής», δηλαδή της νεοφιλελεύθερης και δίνονται ευχές για αναδιανομή του εισοδήματος. Τι θα προκύψει από την ανατροπή του «νεοφιλελευθερισμού» και ποιος θα κάνει την αναδιανομή του εισοδήματος; Προφανώς, μια σοσιαλδημοκρατική διαχείριση της «καπιταλιστικής ανασυγκρότησης»...

Υ.Γ.: Αφού το πρόβλημά τους είναι απλά και μόνο διαχειριστικό και αφού τον καπιταλισμό τον έχουν δεδομένο και δεν έχουν καμιά διάθεση να συγκρουστούν μαζί του, γιατί κοροϊδεύουν τον εαυτό τους μιλώντας για «καπιταλιστική ανασυγκρότηση»;

Τα διάβασαν ανάποδα

Τουλάχιστον ερωτηματικά, για να μην πούμε τίποτα χειρότερο, μας προκάλεσε χτες το πρωί η στάση ορισμένων συντακτών του ΦΛΑΣ και το σχετικό, υποτίθεται, ρεπορτάζ που παρουσίασαν για τη συζήτηση στη Βουλή, που αφορούσε το σταθμό και κατά βάση ήταν αναμάσημα προβοκατόρικου κειμένου που δημοσίευσε η «Αυγή». Κάποιοι από τους εμφανιζόμενους ως επώνυμοι δημοσιογράφοι, αφού τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ της τροπολογίας του ΠΑΣΟΚ, διαστρέβλωσαν σκόπιμα τις θέσεις που ανέπτυξε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ και τις παρουσίασαν ως άρνηση του Κόμματος για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στο «ΦΛΑΣ». Κοντά σ' όλα τα άλλα, μάλιστα, δεν τους άρεσε και η θέση του Αντώνη Σκυλλάκου ότι η τροπολογία που κατέθεσαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «δεν παρέχει την παραμικρή εγγύηση, δεν προβλέπει τίποτα για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων όλων όσοι εργάζονται».

Παγιδευμένοι στη λογική του μικρότερου κακού αυτοί, οι προβαλλόμενοι ως επώνυμοι δημοσιογράφοι, αυτοί που κατά τεκμήριο έχουν περισσότερο, από άλλους συναδέλφους τους, διασφαλισμένη και τη θέση τους και τα - από διάφορες εργοδοτικές πηγές - εισοδήματά τους, πολύ γρήγορα ξέχασαν όσα έλεγαν τις προηγούμενες βδομάδες. Οτι οι εργαζόμενοι στο σταθμό δίνουν ενωμένοι τον αγώνα τους, προασπιζόμενοι τις θέσεις εργασίας όλων όσοι θέλουν να παραμείνουν στο σταθμό. Την ίδια στιγμή, αν και το γνωρίζουν πολύ καλά, δείχνουν να τους διαφεύγει ότι η καλύτερη προετοιμασία του εδάφους για τα χειρότερα σε βάρος των εργαζομένων, είναι τα παζαρέματα για το μικρότερο κακό. Κι έτσι, ουσιαστικά, αυτοί οι επώνυμοι, διαχωρίζουν και τη θέση τους από εκείνους που, στα πλαίσια κάποιου... σωτήριου επιχειρηματικού σχήματος, θα βρεθούν στα σίγουρα εκτός «ΦΛΑΣ» και χωρίς δουλιά...

Σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο δημιουργίας κάποιου συνεταιρισμού, λέει, των εργαζομένων που θα αναλάμβανε το σταθμό και τον ισχυρισμό που οι ίδιοι δημοσιογράφοι διατύπωσαν, ότι δήθεν το ΚΚΕ άλλαξε τις απόψεις που είχε για τους συνεταιρισμούς, μάλλον δεν είναι καλοδιαβασμένοι. Το ΚΚΕ ήταν και εξακολουθεί με συνέπεια να υποστηρίζει τη δυνατότητα δημιουργίας παραγωγικών - κύρια - συνεταιρισμών, όμως αυτό σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει ότι οι κομμουνιστές τάσσονται υπέρ της σύστασης ψευτοσυνεταιριστικών σχημάτων, τα οποία τις περισσότερες φορές αποτελούν τον προθάλαμο για να απορροφηθεί κάποια οικονομική δραστηριότητα από το μεγάλο επιχειρηματικό κεφάλαιο. Στους παροικούντες μάλιστα την Ιερουσαλήμ είναι γνωστή η τύχη που επιφύλαξαν οι κυβερνώντες στους αγροτικούς συνεταιρισμούς και τους αγρότες - μέλη τους, γνωστή η εξέλιξη του ψευτοσυνεταιρισμού ΕΤΒΑ - εργαζομένων στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, γνωστό το ...«καταβρόχθισμα» κάποιων συνεταιριστικών ενώσεων μικρών τεχνικών εταιριών από τα μεγαθήρια που κάνουν κουμάντο στο τομέα των μεγάλων έργων.

Κρίμα, γιατί ειδικά όσοι έχουν εκπομπές και ανοιχτά μικρόφωνα στο λόγο τους, καλό είναι με πιο υπεύθυνο τρόπο να ακούν και να κατανοούν τις απόψεις που αναπτύσσονται από τα κόμματα στη Βουλή και να μη διαβάζουν τα πράγματα ανάποδα. Εξίσου χρήσιμο θα ήταν να θυμούνται ότι αρκετά πριν εμφανιστούν οι συντάκτες διαφόρων τροπολογιών, το ΚΚΕ πρώτο και μόνο αυτό, είχε φέρει στη Βουλή το θέμα του «ΦΛΑΣ» και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σ' αυτόν. Τα προβλήματα ΟΛΩΝ των εργαζομένων...

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Τα ... σκανδαλισμένα

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η ΣΚΑΝΔΑΛΟΛΟΓΙΑ δεν αφορά την κυβέρνηση», δήλωσε χτες, εξερχόμενος από το Μέγαρο Μαξίμου, ο Γιώργος Αλογοσκούφης, ενώ το ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι κάνει υπεύθυνη αντιπολίτευση με προτάσεις και δε σκανδαλοθηρεί...

Αφού είναι έτσι τα πράγματα, μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει πώς γίνεται και η σκανδαλολογία είναι μονίμως στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, όπου ποτέ δε βρίσκουν θέση τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου;

Πώς συμβαίνει, δηλαδή, και παρασύρονται σχεδόν οι πάντες σε τέτοιου είδους «κόντρες»; Κάποιος κρυφός μηχανισμός τους ξεγελάει, ή, μήπως, δεν μπορούν να συγκρατήσουν τους εαυτούς τους;

Κοντά, όμως, είναι η συζήτηση του προϋπολογισμού (άλλωστε γι' αυτό και η συνάντηση Καραμανλή - Αλογοσκούφη), οπότε εύκολα θα διαπιστώσει κανείς ποιος θέλει όντως να μιλήσει για τα προβλήματα και ποιος θέλει να σκανδαλολογήσει.

ΣΑΝ ΠΩΛΗΤΗΣ σε ...λαϊκή αγορά εμφανίστηκε χτες ο υπουργός Ανάπτυξης, Δημήτρης Σιούφας, σε συνέδριο του «Εκόνομιστ», διαλαλώντας τα προϊόντα του, που δεν είναι άλλα από τις περίφημες συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Μίλησε για «μεγάλες ευκαιρίες», «διευκολύνσεις» στις επιχειρήσεις και άλλα τέτοια «ελκυστικά», δείχνοντας ιδιαίτερα αγχωμένος, προκειμένου να διατεθεί το «προϊόν» στην αγορά.

Πάντως, οι ...ξεπουληματικές προθέσεις - τουλάχιστον - των κυβερνώντων είναι αδιαμφισβήτητες. Αλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουν, για του είδους αυτού τα έργα, έχουν ήδη θέσει υπό αναίρεση, τόσο τα δικαιώματα των εργαζομένων, όσο και τις αμοιβές και τους όρους εργασίας. Και πέραν αυτών, είναι διατεθειμένοι να κάνουν κι άλλες παραχωρήσεις.

Ακόμη και το τι έργα θα γίνουν το συζητάνε και η επιλογή των τελευταίων μόνο με κριτήρια του τι πραγματικά χρειάζεται η χώρα δε θα γίνεται.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το μόνο πρόβλημα βρίσκεται στο ότι αυτό που πουλάνε δεν είναι δικό τους. Πρόκειται για περιουσία του ελληνικού λαού και για τα δικαιώματά του.

Προαναγγελία αντεργατικών ανατροπών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνο εγκωμιαστικά σχόλια είχε ο πρόεδρος του ΣΕΒ όταν πριν από ενάμιση μήνα έβγαινε από το Μέγαρο Μαξίμου μετά από συνάντησή του με τον πρωθυπουργό: «Είναι προφανές ότι διανύουμε μια περίοδο τομών και μεταρρυθμίσεων, η οποία θα συνεχιστεί και στο μέλλον» δήλωνε ο Οδ. Κυριακόπουλος, διατρανώνοντας την ικανοποίηση του Συνδέσμου για το «πρώτο κύμα των μεταρρυθμίσεων» που πέρασε μέσα στο καλοκαίρι η κυβέρνηση της ΝΔ. Το «διάλειμμα» που ακολούθησε δεν άρεσε καθόλου στην ηγεσία των βιομηχάνων και χτες επανήλθε για να «υπενθυμίσει» στην κυβέρνηση το «καθήκον» της. Η στρατηγική της ήπιας προσαρμογής δεν ήταν αρκετά ριζοσπαστική και αποτελεσματική για τη διαχείριση της κατάστασης, δηλώνει σε συνέντευξή του στην οικονομική εφημερίδα «Εξπρές» και προσθέτει: «Ο χρόνος τρέχει και η κυβέρνηση δε συνειδητοποιεί, στο βαθμό που θα θέλαμε, ότι έχει κόστος για την οικονομία και τις επιχειρήσεις». Προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνειών στην κυβέρνηση, διευκρινίζει ότι το Ασφαλιστικό αποκτά εκρηκτικές καταστάσεις και επισημαίνει ότι χάθηκαν 20 μήνες, στη διάρκεια των οποίων θα μπορούσε να είχε ολοκληρωθεί ο «κοινωνικός διάλογος». Πριν από μία εβδομάδα είχε θέσει στον υπουργό Απασχόλησης το ζήτημα της «απελευθέρωσης» των απολύσεων... Υπάρχει καμία αυταπάτη για το χρόνο και τους στόχους του «δεύτερου κύματος μεταρρυθμίσεων», δηλαδή της ολοκλήρωσης της κατεδάφισης των εργασιακών δικαιωμάτων;

Οι πατέντες...

Μια ανακοίνωση με την οποία θριαμβολογεί εξέδωσε χτες η πολυεθνική εταιρία φαρμάκων «Pfizer».

Με απόφαση που εξέδωσε (12/10/2005) το Ανώτατο Δικαστήριο της Μεγάλης Βρετανίας επικύρωσε στην προαναφερόμενη εταιρία την αποκλειστικότητα της βασικής πατέντας που καλύπτει την Ατορβαστατίνη, δραστική ουσία του φαρμάκου «Lipitor», (σ.σ. είναι για τα τριγλυκερίδια και τη χοληστερίνη) έως το Νοέμβρη του 2011. Μετά την έκδοση της απόφασης, ο Πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής της «Pfizer Hank McKinnell» δήλωσε: «Πρόκειται για μία σημαντικότατη νίκη όχι μόνο για την "Pfizer" αλλά και για όλους τους ερευνητές επιστήμονες, οι οποίοι στοχεύουν σε καινοτόμες ιατρικές ανακαλύψεις που ωφελούν τις σημερινές αλλά και τις μελλοντικές γενιές ασθενών σε ολόκληρη την υφήλιο. Η εν λόγω δικαστική απόφαση συνάδει με τη θεμελιώδη αρχή ότι οι νόμοι περί πατεντών ισχύουν για να υποστηρίζουν και να ενθαρρύνουν τους πρωτοπόρους στον τομέα της ιατρικής και όχι για να τους υπονομεύουν».

Και η «Pfizer» έχει κάθε λόγο να διαφυλάσσει τις πατέντες των φαρμάκων της ως κόρη οφθαλμού, καθώς - όπως ανακοίνωσε η ίδια (10/5/2004) - έχει καταφέρει να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ στον κλάδο υποβάλλοντας 20 αιτήσεις νέων φαρμάκων κατά την περίοδο 2001 - 2006...

... και κέρδη με ουρά

Ιδού τώρα κι ένα δείγμα του τι σημαίνει πατέντα και μάλιστα από την προαναφερόμενη πολυεθνική των φαρμάκων.

Ανακοινώνοντας (5/8/2004) η «Pfizer» τα οικονομικά αποτελέσματα του Β΄ τριμήνου 2004 ανέφερε ότι τα έσοδά της αυξήθηκαν κατά 24% και ανήλθαν σε 12,274 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Και υπογράμμιζε: «Καθένα από τα δέκα σημαντικά προϊόντα της εταιρείας (Lipitor, Norvasc, Zoloft, Celebrex, Neurontin, Zithromax, Viagra, Fungustatin, Bextra και Xalatan) σημείωσε έσοδα που ξεπερνούν το μισό δισεκατομμύριο δολάρια, στο πρώτο μισό του 2004. Μόνο στο δεύτερο τρίμηνο, το Lipitor, το φάρμακο με τις περισσότερες πωλήσεις στον κόσμο, σημείωσε έσοδα της τάξης των 2,363 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, παρουσιάζοντας έτσι αύξηση 17% έναντι του αντίστοιχου τριμήνου του 2003».

Είναι μετά να μην πανηγυρίζεις για τέτοιες αποφάσεις, όταν σου εξασφαλίζουν τέτοια έσοδα με τα αντίστοιχα κέρδη;

Αθεράπευτες ευρω-αυταπάτες

Τελικά, ο εγκλωβισμός μερικών μερικών - παρότι αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί - στη λογική του «ευρωμονόδρομου» είναι τόσο μεγάλος και τόσο αθεράπευτος, που αρνούνται ακόμη και τις πλέον εξόφθαλμες εμπειρίες.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι πρόσφατες δηλώσεις του Ν. Κωνσταντόπουλου, πρώην προέδρου του ΣΥΝ και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. «Η πορεία της ΠΓΔΜ προς την Ευρώπη προϋποθέτει αποδοχή του ευρωπαϊκού πλαισίου που συνίσταται στη μη αμφισβήτηση των συνόρων, στη μη αμφισβήτηση της κρατικής οντότητας των υπαρχόντων κρατών» είπε ο Ν. Κωνσταντόπουλος, «ξεχνώντας» ότι η Κύπρος είναι πλέον μέλος της ευρωένωσης, αλλά το διαβόητο «ευρωπαϊκό πλαίσιο» δεν της εξασφάλισε ούτε καν την απομάκρυνση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων από το βόρειο τμήμα της.

Και ο Ν. Κωνσταντόπουλος συμπλήρωσε: «Αν ο κ. Μπερνς θέλει να γίνει βαλκανιάρχης, δεν μπορεί να το κάνει αυτό σε βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας, αλλά και της σταθερότητας της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων, που έχουν ιστορικό προορισμό την ένταξή τους στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση». Προφανώς, επειδή είναι Αμερικανός και μόνον ένας Ευρωπαίος μπορεί να γίνει βαλκανιάρχης..!

Αραγε, αν οι «εκβιασμοί» προέρχονταν από την ευρωένωση, τι θα έλεγαν στο ΣΥΝ; Θα την υποστήριζαν ή θα έριχναν το φταίξιμο στο νεοφιλελευθερισμό, αντιτάσσοντας έναν... καπιταλιστικό μετασχηματισμό;

Τα σχέδια της ΚΕΔΚΕ

Μια σειρά από θέσεις - προτάσεις που επικυρώνουν την πολιτική της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας(ΚΕΔΚΕ) να αναλάβουν οι δήμοι μεγαλύτερο κομμάτι στην άσκηση αντιλαϊκής εξουσίας, ετοιμάζει η προσκείμενη σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ ηγεσία της, ώστε αυτές να επικυρωθούν από το ετήσιο συνέδριό της που διεξάγεται το Νοέμβρη, στη Ρόδο. Μια πρώτη γεύση των σχετικών αντιλαϊκών προτάσεων δόθηκε με πιο ολοκληρωμένο τρόπο χτες - στη συνεδρίαση του Διοικητικού της Συμβουλίου, όπου συζητήθηκαν η «φορολογική εξουσία» και η «απασχόληση».

Οι θέσεις που παρουσιάστηκαν προωθούν τη λειτουργία των δήμων μέσα από την είσπραξη και διαχείριση φόρων, με ταυτόχρονη μείωση της κρατικής επιχορήγησης που εισπράττουν και την ανάληψη νέων αρμοδιοτήτων που θα χρηματοδοτούνται από καθορισμένα φορολογικά έσοδα και στις οποίες θα δουλεύουν εργαζόμενοι ανασφάλιστοι, χωρίς πλήρη εργασία. Εν ολίγοις, η ΚΕΔΚΕ έρχεται να συνεισφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στην αναπαραγωγή και συνοχή του συστήματος, προωθώντας επιλογές σε όφελος αυτού και σε βάρος των εργαζομένων. Υπηρεσίες που βαφτίζονται δήθεν «ισχυροποίηση» των δήμων, στο πλαίσιο της «ανάγκης» να συγκλίνει η ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση με την ευρωπαϊκή!

Η περίφημη αυτή σύγκλιση «βλέπει» και προωθεί αλλαγές στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης της χώρας, τέτοιες, που στρέφονται σε βάρος των εργαζομένων, προωθώντας ταυτόχρονα και την ωφέλιμη για το σύστημα «κοινωνική συνοχή». Με λίγα λόγια, επιδιώκεται η μεταφορά του οικονομικού και πολιτικού «κόστους» συγκεκριμένων αντιλαϊκών επιλογών (όπως είναι η ιδιωτικοποίηση των παρεχόμενων υπηρεσιών, δημοτικών ή κρατικών, σε Υγεία, Πρόνοια, Εκπαίδευση κλπ.) από το κεντρικό κράτος στις κατώτερες βαθμίδες διοίκησης, δηλαδή περιφέρειες, νομαρχίες, δήμους. Επιτυγχάνεται έτσι η διάχυση των ευθυνών και η απορρόφηση των λαϊκών αντιδράσεων πριν φτάσουν στην πηγή του κακού.

Σ' αυτό το πλαίσιο και με τις λέξεις «εργαζόμενοι», «δημότες» να απουσιάζουν ακόμα και από τα κείμενα των προτάσεών της, η ΚΕΔΚΕ προτείνει οι δήμοι να επιβάλουν νέους φόρους στους δημότες και να αναλάβουν νέες αρμοδιότητες, να προωθηθούν τοπικά εταιρικά σχήματα, με τη συμμετοχή του ιδιωτικού κεφαλαίου, που θα αναλάβουν να βρουν δουλιά σε «ευπαθείς» κυρίως ομάδες. Η δουλιά που προσφέρεται είναι αυτή του ανασφάλιστου, με ημερομηνία λήξης και αφορά κυρίως προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας, τα οποία θα κληθούν να ξαναπληρώσουν τα λαϊκά στρώματα, μέσα από φόρους, αφού δε θεσμοθετείται η χρηματοδότησή τους.

Είναι προφανές ότι πέρα από τις οικονομικά σκληρές συνέπειες που επιφέρουν τέτοιες πολιτικές στους εργαζόμενους, επιχειρείται και η καλλιέργεια κλίματος ανοχής έως αποδοχής στην ιδέα ότι κάθε υπηρεσία πρέπει να αγοράζεται και, ανάλογα με το τίμημα που θα καταβάλλεται, αυτή θα είναι καλή ή όχι. Προβάλλει επιτακτική η ανάγκη να αναδειχτούν, και στις επερχόμενες εκλογές, εκείνες οι δυνάμεις που θα συγκρούονται με τις αντιλαϊκές επιλογές. Μια πολιτική μάχη από την οποία δεν κρίνεται αν ο υποψήφιος είναι «συμπαθητικός», «καλός» και «όμορφος», αλλά αν η πολιτική που θα ακολουθήσει θα φορτώσει στις πλάτες των εργαζομένων ακόμα μεγαλύτερα βάρη, σαν αυτά που θέλει να υλοποιήσει η ΚΕΔΚΕ.