Εξαιρετικά... ανήσυχος εμφανίζεται ο δήμαρχος Καλυβίων και στέλεχος του ΣΥΝ Π. Φιλίππου για τη διάσωση του δημόσιου χαρακτήρα τμήματος της παραλίας του Λαγονησίου που ανήκει στα όρια του δήμου. Ομως, αυτό φαίνεται ότι δεν τον εμπόδισε, ως πρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ, να συναινέσει στις κυβερνητικές προθέσεις ξεπουλήματος των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων και ακινήτων, ανάμεσα σε αυτές και της παραλίας του Ελληνικού, αναγνωρίζοντας την «ανάγκη» δραστηριοποίησης διαφόρων οικονομικών σχημάτων (βλέπε ιδιώτες). Η τακτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών, μάλλον στερεί την αξιοπιστία από τις προθέσεις του κ. Φιλίππου... Κι αυτό με τη σειρά του επιβάλλει την παραπέρα εγρήγορση των δημοτών και όλων όσοι πραγματικά ανησυχούν για την τύχη των ελεύθερων χώρων.

Ακόμη μεγαλύτερα φοροπρονόμια και φοροελαφρύνσεις απολαμβάνει από φέτος το μεγάλο κεφάλαιο. Και, μάλιστα, ακόμη περισσότερα κι απ' όσα του έδωσε απλόχερα η κυβέρνηση με το φορολογικό νόμο (Δεκέμβρης 2004). Του λόγου το αληθές προκύπτει και από τον ισολογισμό που δημοσιοποίησε ο Ομιλος της «Τράπεζας Πειραιώς» για το α' τρίμηνο του 2005, όπου ομολογούν πως ο «πραγματικός φορολογικός συντελεστής διαμορφώθηκε στο 23,1%». Στα «χαρτιά», με βάση το νόμο που πέρασε από τη Βουλή η κυβέρνηση της ΝΔ, ο τυπικός συντελεστής για τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους θα συνεχίσει να πέφτει στα επόμενα χρόνια και σε ορίζοντα τετραετίας (το 2007) θα μειωθεί στο 25%.

Το μεγάλο κεφάλαιο κάνοντας χρήση διαφόρων φορολογικών διατάξεων και άλλων διευκολύνσεων παίρνει... προκαταβολικά και στο πολλαπλάσιο τις φοροελαφρύνσεις που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση της ΝΔ, «σε ορίζοντα τετραετίας». Οπως αποκαλύπτεται, η πλουτοκρατία ήδη φορολογείται με ακόμα χαμηλότερους από τους τυπικά ισχύοντες συντελεστές και μάλιστα σε μια περίοδο που τα λαϊκά στρώματα σηκώνουν τα πρόσθετα φορολογικά βάρη.

Ακριβά τσιμπούσια κάνει ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ Τζ. Καραμίχας με λεφτά που πληρώνουν οι αγρότες! Ο κ. Καραμίχας λαμβάνει καθαρό μισθό για τις... υπηρεσίες που προσφέρει 3.600 ευρώ και ποιος ξέρει τι άλλο ακόμα, ενώ παράλληλα η ΠΑΣΕΓΕΣ του πληρώνει και μια εταιρική κάρτα 1.200 ευρώ το μήνα.

Η κάρτα αυτή είναι της ΑΤΕ και ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ αξιοποιεί όλο το ποσό της σε διάφορα πολυτελή ρεστοράν και ξενοδοχεία... Για παράδειγμα στις 18/4/2005 ο κ. Καραμίχας εκεί στα μέρη του Λυκαβηττού «φόρτωσε» την κάρτα με 346,90 ευρώ, ενώ στις 26/4/2005 έκανε 241,50 ευρώ λογαριασμό σε μαγαζί της Πλάκας. Ο πρόεδρος φαίνεται πως έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις και επισκέπτεται πολύ συχνά συγκεκριμένα ακριβά μαγαζιά της Αθήνας κάνοντας μεγάλους λογαριασμούς. Για παράδειγμα σε λιγότερο από 10 μέρες πήγε 5 φορές σ' ένα μαγαζί πληρώνοντας με την πιστωτική κάρτα 539,10 ευρώ συνολικά. Ενδεχομένως ο κ. Καραμίχας να βολεύεται θεωρώντας τον εαυτό του ιδιοκτήτη μεγάλης ιδιωτικής εταιρίας... Ομως η ΠΑΣΕΓΕΣ δεν είναι τέτοιο πράγμα και κυρίως δεν είναι «μαγαζί» του!

Τα καμώματά του απέχουν πολύ από το ήθος - τουλάχιστον - που οφείλει να έχει ένας πρόεδρος της κορυφαίας συνεταιριστικής οργάνωσης της χώρας και μάλιστα σε πολύ δύσκολους καιρούς για αγρότες και συνεταιρισμούς.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνον που, για να πηγαίνει στο ΕΚΟΦΙΝ ο υπουργός Οικονομίας και να περηφανεύεται για τα επιτεύγματα της ελληνικής κυβέρνησης στο συγκεκριμένο θέμα και τις θαυμάσιες προοπτικές που ανοίγουν τα μέτρα στις τράπεζες και τις άλλες μεγάλες επιχειρήσεις, κάτι δεν πάει καλά...

Οπως καταλαβαίνετε, οι ομόλογοί του στο εν λόγω συμβούλιο δε χαίρονται όταν ακούν πράγματα όπως «ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων», «κατάργηση της μαύρης εργασίας», «αντιμετώπιση της μεγάλης εισφοροδιαφυγής», «μείωση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου ωραρίου εργασίας», «μείωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης», «αύξηση των συντάξεων» κλπ.

Αλλα θέλουν να τους λένε και συγκεκριμένα τα ακριβώς αντίθετα από τα προηγούμενα και, φυσικά, για συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης. Αν συνοδεύονται, μάλιστα, με επιχειρήματα του τύπου «σύγκλιση δικαιωμάτων» κλπ, ακόμη καλύτερα.

ΕΝΤΕΛΩΣ ΨΥΧΡΑ η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία «Τζένεραλ Μότορς» ανακοίνωσε την περικοπή 25.000 θέσεων εργασίας. Μιλάμε για μια μεσαία ελληνική πόλη ανεργίας. Ετσι για να αντιληφθούμε τα μεγέθη...

Ο λόγος; Ποιος άλλος από την ανταγωνιστικότητα και την αναζήτηση ακόμη μεγαλύτερης κερδοφορίας, η οποία θα επιτευχθεί μέσω της μείωσης του κόστους, μια και είναι πάντα ο μόνος τρόπος, που γνωρίζουν οι κεφαλαιοκράτες.

Αυτά για τους υπερασπιστές της «ανταγωνιστικότητας» που επιμένουν να μας λένε (ευθέως ή πλαγίως) ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση οφείλει να ανταγωνιστεί τις «επιδόσεις» και το «οικονομικό μοντέλο» των ΗΠΑ.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΥΤΕ ΕΝΑ, ΟΥΤΕ ΔΥΟ, αλλά 738 εκατομμύρια ευρώ πρέπει -λέει- να επιστρέψει η Ελλάδα στην ΕΕ λόγω ατασθαλιών στις παροχές του Γ' ΚΠΣ. Οταν λέμε «η Ελλάδα» εννοούμε οι φορολογούμενοι φυσικά. Οι οποίοι πρέπει να αναρωτηθούν τώρα τι κέρδισαν πραγματικά (και) από αυτό το «Πλαίσιο Στήριξης».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πρέπει να έχουν πολύ θράσος όσοι το σκέφτηκαν, αφού πράγματι στο «πράσινο προχωράνε», όχι όμως στην ενίσχυσή του, αλλά στην πλήρη αποψίλωσή του στο όνομα της εξυπηρέτησης κάποιων μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Και μάλιστα όταν η Αθήνα είναι ουραγός ανάμεσα στις άλλες πόλεις της Ευρώπης με μόνο 2,5 τετραγωνικά μέτρα πράσινου ανά κάτοικο...

Να θυμίσουμε στον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, ότι μόλις πρόσφατα ψηφίστηκε το μεταολυμπιακό νομοσχέδιο, που φέρει φαρδιά - πλατιά και την υπογραφή του, με το οποίο προωθείται το ξεπούλημα των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, μαζί με τους ελεύθερους χώρους που τους περιβάλλουν; Να του θυμίσουμε ότι για μια τεράστια έκταση στο Ελληνικό εξήγγειλε ο ίδιος την οικοπεδοποίηση; Να του θυμίσουμε ότι στο Γουδί και τον Ελαιώνα υπόσχονται να «φυτεύσουν» γήπεδα και άλλες εγκαταστάσεις και ότι στην παραλία Τζιτζιφιών και τον Ιππόδρομο, ετοιμάζουν ένα τείχος από μεγαθήρια;

Αν ο υπουργός νομίζει ότι με το μοίρασμα αυτές τις μέρες μερικών γλαστρών με φυτά, όλα αυτά αυτά θα ξεχαστούν, είναι βαθιά νυχτωμένος...

Σε «στρατηγείο» για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που θέλουν να κάνουν «μπίζνες» στα Βαλκάνια... ανέδειξε την Ελλάδα ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας, χτες σε ελληνο-ρουμανική οικονομική εκδήλωση. Αμέσως πριν την είχε χαρακτηρίσει «σταυροδρόμι», «διεθνή κόμβο» και «πύλη εισόδου στην Ευρώπη».

Με την ίδια λογική θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Ελλάδα είναι «κέντρο διερχομένων» αν σκεφτεί κανείς και τα σούρτα φέρτα των Αμερικανών πεζοναυτών λίγα χρόνια πριν, στη διάρκεια της ιμπεριαλιστικής επίθεσης στη Γιουγκοσλαβία. Μάλιστα, ειδικά γι' αυτή την περίπτωση, θα ήταν πιο κατάλληλος ο χαρακτηρισμός «αμέρικαν μπαρ».

Αλλά με βάση την κυβερνητική πολιτική, η Ελλάδα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «μεσιτικό γραφείο», αφού έχουν βαλθεί να ξεπουλήσουν ό,τι δημόσιο ακίνητο ξέφυγε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Και ο κατάλογος με τις σχετικές... διακρίσεις είναι ατέλειωτος. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να της στερήσει κάποιος το χαρακτηρισμό του «φορολογικού παραδείσου» για τις μεγάλες επιχειρήσεις ή της χώρας των ...«θαυμάτων», όπου οι συνταξιούχοι ζουν με συντάξεις που δε φτάνουν ούτε για το ενοίκιο των σπιτιών τους...

Κάποτε, ο ιδρυτής της ΕΡΕ και μετέπειτα της ΝΔ, Κ. Καραμανλής (με υπουργό Συντονισμού τον Π. Παπαληγούρα, πατέρα του σημερινού υπουργού Δικαιοσύνης), κατηγορήθηκε για «σοσιαλμανία», επειδή προχώρησε σε κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων. Στη δεκαετία του 1980, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «κοινωνικοποίησε» τις «προβληματικές» επιχειρήσεις. Στη δεκαετία του 1990, πάλι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό και πάλι τον Α. Παπανδρέου και μετέπειτα τον Κ. Σημίτη, ξεκίνησαν και κλιμάκωσαν το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων. Κι ας κατάγγειλαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, το 1993, για την τότε απόπειρα εκποίησης του ΟΤΕ.

Τα παραπάνω, αποτελούν ορισμένες μόνο στιγμές, από την ιστορία των τελευταίων 40 χρόνων της χώρας μας. Και παρ' ότι, με μια πρώτη ματιά, μπορεί κάποιος να βγάλει το συμπέρασμα, ότι οι προαναφερόμενες πολιτικές ήταν αλλοπρόσαλλες και αντιφατικές, αφού τη μια κρατικοποιούσαν και την άλλη αποκρατικοποιούσαν, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, ο πρώτιστος στόχος των κυβερνώντων ήταν η εξυπηρέτηση των συνολικών συμφερόντων της άρχουσας τάξης, η απρόσκοπτη λειτουργία και ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, οι τελικά κερδισμένοι δεν ήταν οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Σήμερα, τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ τάσσονται ανοιχτά κατά του «κρατικισμού». Στην πραγματικότητα, προωθούν και εφαρμόζουν μια πολιτική παράδοσης «ζωτικού χώρου» (δημόσιες επιχειρήσεις, έργα και υποδομές, υπηρεσίες, κλπ.) στην άμεση εκμετάλλευση και ασύδοτη κερδοσκοπική δράση των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων. Και το κάνουν, γιατί αυτό απαιτούν οι ανάγκες συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίων και παραγωγής. Για να αντιμετωπίσουν τις εντεινόμενες συνεχώς δυσκολίες αναπαραγωγής του συστήματος.

Την ίδια στιγμή, βέβαια, είναι έντονα «κρατικιστές», σε όσους τομείς συμφέρει την πλουτοκρατία. Με κυβερνητικές - κρατικές αποφάσεις και παρεμβάσεις προωθούνται και εφαρμόζονται οι κάθε λογής «απελευθερώσεις» (εργασιακές σχέσεις, ωράριο, κλπ.), το ξεθεμελίωμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η συνεχής υποβάθμιση και πολύμορφη ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Παιδείας και της Πρόνοιας. Το ίδιο συμβαίνει με τη συνεχή ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών και τη νομοθετική θωράκιση του συστήματος. Με κυβερνητικές - κρατικές αποφάσεις και παρεμβάσεις επιβάλλονται, επίσης, η σκληρή μονόπλευρη λιτότητα (μισθοί, μεροκάματα, συντάξεις, αντιλαϊκή φορολογία, κλπ.), τα μέτρα κατά της μικρομεσαίας αγροτιάς, οι συνεχώς ενισχυόμενες επιδοτήσεις, προνόμια και φοροαπαλλαγές των βιομηχάνων και λοιπών εκπροσώπων της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Και, βέβαια, με κυβερνητικές - κρατικές αποφάσεις μετατρέπονται οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας σε «μισθοφορικό παράρτημα» του ΝΑΤΟ και του ευρωστρατού, συμμετέχουν Ελληνες στρατιώτες σε πολυεθνικές ή ΝΑΤΟικές δυνάμεις κατοχής, κλπ., κλπ.