ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η απάντηση

Γρηγοριάδης Κώστας

Παρ' ότι, η σχετική ενημέρωση για το «ευρωσύνταγμα» είναι μικρή και, σε μεγάλο βαθμό, μονόπλευρη και χειραγωγημένη από την κυβέρνηση και το κατεστημένο γενικότερα. Παρ' ότι, τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ, αρνήθηκαν τη διοργάνωση ενός ουσιαστικού δημόσιου διαλόγου, για το «ευρωσύνταγμα». Παρά το συνεχή και πολύμορφο βομβαρδισμό των συνειδήσεων με τη λογική του δήθεν «ευρωμονόδρομου», τα υγιή αντανακλαστικά των εργαζομένων και του λαού μας δηλώνουν παρόντα.

Σε δημοσκόπηση, σχετικά με το «ευρωσύνταγμα», που παρουσιάστηκε προχτές το βράδυ, σε τηλεοπτική εκπομπή του «Μέγκα», το 43% των ερωτηθέντων δήλωσε, ότι θα ψήφιζε σίγουρα ή μάλλον «κατά», το 30% θα ψήφιζε σίγουρα ή μάλλον «υπέρ», ενώ το 27% δεν απάντησε. Με άλλα λόγια, το «όχι» υπερτερεί και ο καθένας μπορεί να καταλάβει ποια κατάσταση θα διαμορφωνόταν, εάν υπήρχε ουσιαστική ενημέρωση κι ένας διεξοδικός δημόσιος διάλογος. Οσοι, επομένως, αναρωτιούνταν γιατί δεν πραγματοποιείται δημοψήφισμα στη χώρα μας και η κυβέρνηση, μαζί με το ΠΑΣΟΚ έσπευσαν να επικυρώσουν το «ευρωσύνταγμα» στη Βουλή, πήραν την απάντησή τους. Ολα όσα λέγονται, περί δημοκρατίας, λαϊκής συμμετοχής, κοινωνικής συναίνεσης κλπ, ισχύουν αποκλειστικά και μόνον όταν οι εργαζόμενοι και ο λαός συμφωνούν με τις θελήσεις των κυβερνώντων. Οταν συμβαίνει το αντίθετο, πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων...

Μαχητικά F16 κατά διαδήλωσης

Με ...καινοτόμες μεθόδους και μορφές συνεχίζεται η «αποκατάσταση της ελευθερίας και της δημοκρατίας» στο Αφγανιστάν, σύμφωνα με όσα μεταδίδουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Τις προάλλες, για παράδειγμα, η ΝΑΤΟική διοίκηση των δυνάμεων κατοχής έστειλε πολεμικά αεροπλάνα F16 να διαλύσουν μια διαδήλωση μερικών χιλιάδων ανθρώπων.

Ναι, σωστά διαβάσατε. Οταν οι τοπικές αρχές του Ταχάρ (Βορειοανατολικό Αφγανιστάν) απέτυχαν να αποτρέψουν μια διαδήλωση για την καθαίρεση ενός διευθυντή εκπαίδευσης και τα μετέπειτα επεισόδια με τους «αντιφρονούντες», η ΝΑΤΟική διοίκηση έστειλε οπλισμένα μαχητικά αεροσκάφη F16, τα οποία πέταξαν σε χαμηλό ύψος πάνω από τους αντιμαχόμενους. Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, η ...προειδοποίηση έγινε απόλυτα κατανοητή από τους διαδηλωτές, οι οποίοι έσπευσαν να κρυφτούν, φοβούμενοι τα χειρότερα...

Ανευ σημασίας..!

Η εταιρία «Μονσάντο» είναι ο γνωστός αμερικανικός κολοσσός της Βιοτεχνολογίας και των γενετικά τροποποιημένων σπόρων. Η εταιρία αυτή, λοιπόν, έκανε μια μυστική έρευνα, ταΐζοντας ποντίκια με γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής, τα ποντίκια παρουσίασαν κάποια στιγμή ανωμαλίες στα εσωτερικά τους όργανα (νεφρά, κλπ.) και στο αίμα τους. Αλλα ποντίκια, που συμμετείχαν στην ίδια έρευνα, αλλά τρέφονταν με κανονικό καλαμπόκι, δεν παρουσίασαν τέτοια προβλήματα.

Η εταιρία «Μονσάντο», βέβαια, δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα την προαναφερόμενη έρευνα. Η αποκάλυψη έγινε από τη βρετανική εφημερίδα «Ιντιπέντεντ», η οποία έφερε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας το γεγονός και μια σειρά κρίσιμα στοιχεία της έρευνας. Σε απαντητική της ανακοίνωση, η αμερικανική πολυεθνική δεν αρνήθηκε τη διενέργεια της έρευνας και τα όσα δημοσιοποίησε η βρετανική εφημερίδα, αλλά χαρακτηρίζει τα όσα παρατηρήθηκαν στα ποντίκια, ως άνευ σημασίας..! Κάπως έτσι, απαντούν και οι αρμόδιοι στα εύλογα και ακόμη περισσότερο κρίσιμα ερωτήματα του καθένα, εάν υπάρχει κίνδυνος δημιουργίας ανάλογων ανωμαλιών και σε ανθρώπους, όταν καταναλώνουν με τον έναν ή άλλο τρόπο γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. Προφανώς, θεωρούνται και τα ερωτήματα αυτά, ως άνευ σημασίας...

«Απολύτως απαράδεκτη»

Βέβαια και σε πλήρη αντίθεση με όσα αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο, υπάρχουν και δηλώσεις διαφόρων αξιωματούχων των ΗΠΑ και της ΕΕ, σύμφωνα με τις οποίες τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα δεν αποτελούν κίνδυνο για τον άνθρωπο. Επικαλούνται, μάλιστα, διάφορες... έρευνες που αποδεικνύουν υποτίθεται το παραπάνω. Στα όσα αποκάλυψε η «Ιντιπέντεντ», όμως, ήρθε να προστεθεί η πρόσφατη δήλωση του καθηγητή Β. Darvas, ο οποίος ηγήθηκε του ερευνητικού προγράμματος της ουγγρικής κυβέρνησης σχετικά με τις ενδεχόμενες επιπτώσεις στο περιβάλλον του μεταλλαγμένου καλαμποκιού ΜΟΝ 810. Από το πείραμα αποδείχτηκαν οι επιπτώσεις που προκαλεί το συγκεκριμένο προϊόν σε ένα είδος πεταλούδας, αλλά και άλλους φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς, με αποτέλεσμα η ουγγρική κυβέρνηση να απαγορεύσει την καλλιέργεια του συγκεκριμένου προϊόντος. Ο Β. Darvas προχώρησε σε ευθεία καταγγελία της αμερικανικής εταιρίας «Monsanto», η οποία αρνήθηκε να παραχωρήσει στους Ούγγρους ερευνητές τα απαραίτητα στοιχεία για να συνεχίσουν την έρευνά τους και να διαπιστώσουν, πιθανά, και άλλα επιβλαβή στοιχεία του συγκεκριμένου προϊόντος. Η πράξη αυτή είναι «απολύτως απαράδεκτη», είπε ο Ούγγρος καθηγητής, προσθέτοντας ότι η συγκεκριμένη πρακτική αποδεικνύει το πόσο λίγο λαμβάνουν υπόψη τους οι πολυεθνικές της βιοτεχνολογίας τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Ολα για το κέρδος

Δε χρειαζόταν νά 'ναι κανείς μάντης για να γνωρίζει από πριν, ότι το κυβερνητικό «πακέτο» με τα μέτρα για τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, το ασφαλιστικό και τις ιδιωτικοποιήσεις, αργά ή γρήγορα θα έμπαινε στην ημερήσια διάταξη. Οι κομμουνιστές το έλεγαν από την πρώτη στιγμή. Υποστήριζαν, μάλιστα, ότι αν δεν αλλάξουν τα πράγμα ριζικά, αν δεν ανατραπεί, δηλαδή, αυτή η κατάσταση, δε θα μπορούσε - από τη σκοπιά του κεφαλαίου - να γίνει διαφορετικά. Η πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου στις σύγχρονες συνθήκες, απαιτεί την ολόπλευρη κλιμάκωση αυτών των πολιτικών. Οι περιβόητες «αναδιαρθρώσεις» δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων, με το οποίο η άρχουσα τάξη προσπαθεί να αντιμετωπίσει το συνεχές βάθεμα των δυσκολιών αναπαραγωγής του συστήματός της σ' αυτή τη φάση της εξέλιξης του καπιταλισμού. Και το κάνει, βεβαίως, με τον γνωστό της από πάντα τρόπο. Την κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους, την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Οι ρυθμίσεις του κράτους της οικονομικής ολιγαρχίας, οι κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις, ανέκαθεν στόχευαν στην ενίσχυση της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Οπως και να διαβαστούν οι διάφορες παραλλαγές των πολιτικών που κατά καιρούς εφαρμόζονταν, από πίσω πάντα είναι η επιδίωξη για όλο και μεγαλύτερα υπερκέρδη, η διευκόλυνση των διαδικασιών συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίων και παραγωγής, οι διαφόρων μορφών ενισχύσεις προς τους καπιταλιστές. Μόνο που ανάλογα με τη συγκεκριμένη καμπή στην οποία βρίσκεται το σύστημα και την ένταση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων, οι πολιτικές εμφανίζονται σαν τις διαφορετικές όψεις ενός και μόνο νομίσματος. Ετσι, πριν μερικές δεκαετίες το δημόσιο προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, κατασκεύαζε υποδομές με τους φόρους των λαϊκών στρωμάτων, ενώ τώρα τα έργα τα αναλαμβάνουν επιχειρηματικοί όμιλοι, αλλά το... μάρμαρο, το πληρώνει και πάλι ο λαός.

Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου μπορεί να απαιτούν, και απαιτούν, την παραπέρα παράδοση στους ιδιώτες του ΟΤΕ, του ΟΠΑΠ, των τραπεζών, των ΕΛΠΕ και της ΔΕΗ, μπορεί να αξιώνουν -και αξιώνουν - την προώθηση των «Συμπράξεων» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αλλά εκείνο που κύρια έχουν αναθέσει στο πολιτικό τους προσωπικό - πριν στο ΠΑΣΟΚ, τώρα στη ΝΔ - είναι η επιβολή των αναγκαίων ρυθμίσεων για να τσεπώσουν μεγαλύτερα κέρδη. Πώς προκύπτουν τα κέρδη; Από τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης των εργαζομένων. Γι' αυτό ακριβώς και πρωταρχικό μέλημα των αναδιαρθρώσεων, των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων, είναι η πλήρης ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, οι μισθοί κάτω από τις συλλογικές συμβάσεις, η μείωση των εργαζομένων που θα βγαίνουν στη σύνταξη, η εξόντωση των αυτοαπασχολούμενων που κατέχουν κάποιοια μερίδια αγοράς κ.ο.κ.

Οι προσανατολισμοί της οικονομικής ολιγαρχίας και των κομμάτων της είναι πέρα για πέρα ξεκάθαροι. Γι' αυτό ακριβώς, «δεν πρέπει - όπως τονίζεται στην προχτεσινή ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος - να υπάρξει άλλος χαμένος χρόνος. Θα έρθουν ακόμη χειρότερες μέρες, αν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα του χωριού και της πόλης δε δώσουν τη δική τους απάντηση».

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Τα δημοψηφισματικά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΡΑΓΕ, ΣΕ τι ακριβώς διαφέρουν οι προσεγγίσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο θέμα του ΟΤΕ, που προκλήθηκε τόσος θόρυβος χτες μετά τη δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου, που αποφάσισε τελικά ότι η περίφημη «συμφωνία» στον Οργανισμό είναι «πρόκληση για την κοινωνία»!

Ο μεν υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης δηλώνει ότι αυτή η εξέλιξη θα αποτελέσει οδηγό και για τις υπόλοιπες ΔΕΚΟ, ενώ ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δηλώνει πως ο ΟΤΕ αποτελεί «αντικείμενο ιδιαίτερου δημόσιου και κοινωνικού ενδιαφέροντος».

Προφανώς, όταν μιλά για δημόσιο και κοινωνικό ενδιαφέρον δεν εννοεί τον φορολογούμενο πολίτη που θέλει φτηνές και σωστές υπηρεσίες. Αλλιώς θα είχε φροντίσει το ΠΑΣΟΚ να μην είχε ξεπουλήσει «μερικώς» τον ΟΤΕ επί των ημερών του...

Οσο για τη θέση του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με την «εθελούσια έξοδο» χιλιάδων εργαζομένων, είναι πράγματι εκπληκτική: Γίνεται λέει «χωρίς κριτήρια, αδιακρίτως και με προκλητικό τρόπο». Προφανώς είναι υπέρ των αποχωρήσεων με ...κριτήρια και διακριτικά να μη μας καταλάβουν!!!

Οπως ακριβώς κάνανε από το 1999 έως το 2004, όταν έφυγαν «εθελοντικά» από τον ΟΤΕ περισσότεροι από 8.000 εργαζόμενοι...

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ... ΤΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ερμηνείας του γαλλικού «όχι» στο «ευρωσύνταγμα» που βλέπουμε και στην κρατική και στην ιδιωτική τηλεόραση. Πώς γίνεται, βρε παιδί μου, και όταν αναλύουν το πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από την εξέλιξη βρίσκουν ...μόνον αρνητικές συνέπειες!

Πρόβλημα - λένε - στις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, προβλήματα θα δημιουργηθούν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, πρόβλημα και στη συνοχή της ΕΕ και άλλα διάφορα.

Κι όλως... συμπτωματικά, όλα τα παραπάνω από το κακό στο χειρότερο πήγαιναν μέχρι σήμερα...

Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν έχει προτείνει κανείς να ...κηρύξουμε τον πόλεμο στο γαλλικό λαό για την «αναίδειά» του να μην υιοθετήσει τη συνθήκη του «ευρωσυντάγματος».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι όλ' αυτά, την ώρα που κι άλλη δημοσκόπηση φανερώνει ότι και στη χώρα μας προπορεύεται το «όχι» και, μάλιστα, άνετα...

Κι αν αμφιβάλλουν γι' αυτό, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα... Ας κάνουν δημοψήφισμα!

Η... έκπληξη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δηλώνουν έκπληκτοι και εξαπατημένοι. Για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μιλάμε και τα όσα λέει τώρα σε βάρος των συνδικαλιστικών στελεχών της ΠΑΣΚΕ στον ΟΤΕ. Και δεν το λέμε, μόνον ή κυρίως, επειδή γνώριζαν, από μήνες τώρα, τόσο ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ όσο και οι υπόλοιποι, πού οδηγούνται τα πράγματα στον ΟΤΕ. Ούτε επειδή η κατάπτυστη συμφωνία της διοίκησης του ΟΤΕ και της ΟΜΕ-ΟΤΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) συμβαδίζει πλήρως με την πολιτική και πρακτική του ΠΑΣΟΚ κι ας ισχυρίζονται τα αντίθετα. Τα λέμε, γιατί οι ίδιοι έχουν «εκπαιδεύσει» την ΠΑΣΚΕ του ΟΤΕ - όπως και στις άλλες πρώην ΔΕΚΟ και άλλους χώρους του δημοσίου - στις «αξίες» του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Τόσα χρόνια, από τη μια, τα συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΑΣΚΕ στην ΟΜΕ - ΟΤΕ έβαζαν «πλάτη» στην εφαρμογή και υλοποίηση των αντιλαϊκών αποφάσεων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ («απελευθέρωση» τηλεπικοινωνιών, ξεπούλημα ΟΤΕ, αντιδραστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, «εθελούσιες εξόδους», κλπ. κλπ.) και από την άλλη, οι τότε κυβερνώντες τους εξασφάλιζαν μια σειρά προνόμια και, βέβαια, τα απαραίτητα μέσα ώστε να ελέγχουν τους εργαζόμενους του ΟΤΕ και να αποσπούν τις αναγκαίες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. 'Η, μήπως, δε γνωρίζει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ότι σε οποιαδήποτε μετάθεση, απόσπαση, πρόσληψη, «καλό πόστο», επιλογή προϊσταμένων, κλπ., κλπ., είχαν καθοριστική γνώμη τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ;

Ας μην παριστάνουν τους έκπληκτους, επομένως. Η ΠΑΣΚΕ του ΟΤΕ, απλώς, συνεχίζει στο δρόμο του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που αυτοί τους «εκπαίδευσαν».

Τα διλήμματα

Μπροστά σ' ένα κρίσιμο δίλημμα βρίσκεται ο Ζ. Σιράκ, γράφουν οι περισσότερες εφημερίδες. Οι κατευθύνσεις της ΕΕ (βλέπε σύνοδος Λισαβόνας, κλπ.), όπως και τα συμφέροντα της γαλλικής πλουτοκρατίας, απαιτούν τη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, που εφαρμόζει μέχρι σήμερα. Το δυνατό «όχι» της περασμένης Κυριακής, όμως, αφορά πρώτα και κύρια σ' αυτή την πολιτική και η τυχόν συνέχισή της θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε όξυνση των κοινωνικών συγκρούσεων. Τι θα διαλέξει, λοιπόν, ο Σιράκ, αναρωτιούνται οι αρθρογράφοι...

Και δε λέμε, υπαρκτό είναι το προαναφερόμενο δίλημμα. Αλλωστε, μπροστά στο ίδιο ακριβώς πρόβλημα βρίσκονται οι κυβερνήσεις όλων των καπιταλιστικών χωρών, μαζί και της δικής μας. Απλώς, στη Γαλλία έγινε περισσότερο φανερό και έντονο, λόγω του αποτελέσματος της περασμένης Κυριακής. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι να αναρωτιούνται εάν ο Σιράκ θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Εκτός και υπάρχουν αφελείς, που πιστεύουν ότι η αλλαγή πρωθυπουργού και τα όποια, περισσότερα ή λιγότερα «φτιασίδια» και τρικ εξωραϊσμού, σημαίνουν άλλη πολιτική...

Η «βιασύνη» του... εκσυγχρονισμού

Οσο κι απίστευτη φαίνεται να είναι η παρακάτω ιστορία, που εκτυλίχτηκε σε αμαξοστοιχία του ΟΣΕ, άλλο τόσο είναι αληθινή. Πρωταγωνιστές της, μια Λαρισαία γυναίκα με τα δυο παιδιά της και εκτυλίχτηκε στο σταθμό της Θήβας. Νηπιαγωγός η γυναίκα, ξεκίνησε το ταξίδι της από τη Λάρισα για τη Θήβα, όπου υπηρετεί, με την 501 αμαξοστοιχία του ΟΣΕ. Μαζί είχε και τα παιδιά της, ηλικίας 7 και 8 ετών. Φτάνοντας στη Θήβα, λοιπόν, κατέβασε στην αποβάθρα τα παιδιά κι ανέβηκε και πάλι στο τρένο για να πάρει τη βαλίτσα της. Δεν πρόλαβε, όμως, να κατέβει η ίδια καθώς η αμαξοστοιχία ξεκίνησε με γοργούς ρυθμούς την πορεία της. Η ίδια παρέμεινε μέσα βλέποντας τα παιδιά της να κλαίνε και να τρέχουν από πίσω. Οι φωνές της να σταματήσει το τρένο, δεν εισακούστηκαν. Ετσι κατέβηκε στον επόμενο σταθμό της Οινόης, απ' όπου και επέστρεψε στη Θήβα βρίσκοντας, ευτυχώς, τα παιδιά της.

Η βιασύνη για την εκκίνηση του τρένου δε γνωρίζουμε πού ακριβώς οφείλεται. Αξίζει να σημειωθεί, όμως, ότι στα πλαίσια του διαβόητου εκσυγχρονισμού του ΟΣΕ και της ιδιωτικοποίησής του, η διοίκηση του Οργανισμού δίνει ακόμα και πριμ - ένα ευρώ ανά «κερδισμένο» λεπτό από το συνήθη χρόνο των δρομολογίων - στους μηχανοδηγούς, όταν φτάσουν πιο γρήγορα από τον προβλεπόμενο χρόνο στον προορισμό τους. Ο... εκσυγχρονισμός «βιάζεται», βλέπετε...

Ελα ντε!...

Αντιγράφουμε απόσπασμα από άρθρο του Π. Κοροβέση στην εφημερίδα «Η ΕΠΟΧΗ» (22/5/2005): «Στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σοσιαλδημοκράτες της Σουηδίας συμμαχούν με το Χίτλερ, που όλη τη δεκαετία του τριάντα είχαν στενούς δεσμούς με τους Ναζί... Από το Β' Παγκόσμιο η Σουηδία βγήκε πολύ πλούσια. Ολη της η βιομηχανία στον πόλεμο, δούλευε για την πολεμική βιομηχανία του Γ' Ράιχ... Για να φτιάξει την εικόνα της, η σοσιαλδημοκρατία, μετά τη συνεργασία με τους Ναζί, κάνει μεγάλες παραχωρήσεις για να φτιάξει το κοινωνικό κράτος της, που όντως στάθηκε υπόδειγμα... Από το χιτλερισμό στον αμερικανισμό και από το κράτος πρόνοιας στον ούλτρα νεοφιλελευθερισμό.... Και όλα όσα έγιναν στο όνομα του λαού, επιχειρήσεις, σπίτια, τράπεζες κ.λπ. σήμερα είναι ανεξέλεγκτες καπιταλιστικές εταιρίες που κινούνται με τους νόμους της αγοράς. Και ό,τι έχει απομείνει, συστηματικά και μεθοδικά διαλύεται. Για ποιο σοσιαλισμό να μιλάμε;».

Μόνιμη δουλιά για όλους

Η κατάπτυστη σύμβαση στον ΟΤΕ ανοίγει το δρόμο για την πλήρη κατάργηση της σταθερής και πλήρους εργασίας στο δημόσιο τομέα. Η «άρση της μονιμότητας» αποτελεί στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου και των κομμάτων που προωθούν και στηρίζουν την πολιτική του. Εργαζόμενος με πλήρη δικαιώματα σημαίνει και μεγαλύτερο κόστος για τον εργοδότη. Η δουλιά με δικαιώματα αποτελεί τροχοπέδη στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η υπόσκαψη στο δικαίωμα της σταθερής εργασίας εντάθηκε μετά την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και των άλλων πρώην ΔΕΚΟ. Ο θεσμός των εκτάκτων, των συμβασιούχων και των εργαζομένων σε εργολάβους, έχει ριζώσει εδώ και πολλά χρόνια στις πρώην ΔΕΚΟ. Αντίστοιχα, στις δεκάδες θυγατρικές, οι ελαστικές μορφές εργασίας κυριάρχησαν ολοκληρωτικά.

Οι δυνάμεις του κεφαλαίου προβάλλουν το επιχείρημα ότι η άρση της μονιμότητας καταργεί την ανισότητα ανάμεσα στους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Το επιχείρημα είναι εκ του πονηρού. Η υποτιθέμενη κατάργηση αυτής της ανισότητας μεγαλώνει την ανεργία, εντείνει την εκμετάλλευση και αυξάνει τη φτώχεια των εργατών. Στόχο έχει να καλλιεργήσει σύγχυση και να διχάσει την εργατική τάξη. Να συγκαλύψει τον πραγματικό αντίπαλο που δεν είναι άλλος από την πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, την οποία απαρέγκλιτα εφαρμόζουν τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ. Προπαγανδίζουν από κοινού την εξίσωση προς τα κάτω των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Είναι οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που επί των κυβερνήσεών τους αξιοποίησαν τη μονιμότητα για να αλώσουν τη συνείδηση χιλιάδων εργαζομένων. Οι ίδιοι φρόντισαν να υπονομεύσουν το δικαίωμα στη σταθερή και πλήρη εργασία, ταυτίζοντάς τη με το «βόλεμα» και την τακτοποίηση «ημετέρων». Σήμερα, «πατώντας» στα αποτελέσματα της δικής τους πολιτικής, υπερασπίζονται την κατάργηση της μονιμότητας, προβάλλοντας σαν ιδανικό μοντέλο για τον εργαζόμενο την εργασιακή περιπλάνηση και τη διά βίου κατάρτιση. Η πολιτική τους είναι σε πλήρη αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα όλων των εργαζομένων.

Σε συνθήκες επέλασης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, η μονιμότητα των εργαζομένων αποτελεί μέτρο άμυνας από τον εκβιασμό της απόλυσης και την τρομοκρατία. Η άρση της θα κάνει τους εργαζόμενους πιο ευάλωτους στις εργοδοτικές πιέσεις. Η πολιτική ομηρία και η εργασιακή ανασφάλεια θα συντελέσουν στην κάμψη των αντιδράσεων, θα διευκολύνουν το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής. Κανένας εργαζόμενος, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα δεν έχει συμφέρον από την κατάργηση της μονιμότητας.

Το δικαίωμα στη μόνιμη εργασία για όλους, με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο και πλήρη τα ασφαλιστικά και όλα τα εργασιακά δικαιώματα, πρέπει να αποτελεί στόχο πάλης για το σύνολο της εργατικής τάξης. Σήμερα, η κατάργηση της μονιμότητας ταυτίζεται με τη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, με την αύξηση των εργαζομένων που δουλεύουν με ελάχιστα έως μηδενικά δικαιώματα. Η διέξοδος για την εργατική τάξη βρίσκεται στη συσπείρωση δυνάμεων και στην ολομέτωπη σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου. Για την εξουσία των εργατών και των συμμάχων τους, που θα μετατρέψει σε λαϊκή περιουσία τους στρατηγικούς τομείς της παραγωγής, θα καταργήσει κάθε μορφή «ευέλικτης» και ελαστικής σχέσης εργασίας, ταυτόχρονα με την κατάργηση της εκμετάλλευσης.