Τρίτη 31 Μάη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα λόγια και τα έργα

Γρηγοριάδης Κώστας

Τη γνωστή λαϊκή παροιμία «παρηγοριά στον άρρωστο...» θύμιζαν οι πρώτες δηλώσεις της γαλλικής ηγεσίας και των καρεκλοκένταυρων των Βρυξελλών, μετά το ηχηρό «όχι» του λαού της Γαλλίας στο «ευρωσύνταγμα». Ολοι τους έκαναν ιδιαίτερη αναφορά στο «δημοκρατικό δικαίωμα του γαλλικού λαού», στον «πρωτοφανή και ουσιαστικό διάλογο», «τη μεγάλη συμμετοχή στο δημοψήφισμα, ως απόδειξη της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά της ΕΕ», κλπ., κλπ. Κάποιοι, μάλιστα, κάλεσαν τις κυβερνήσεις και των άλλων χωρών - μελών της ευρωένωσης, να μιμηθούν το παράδειγμα της Γαλλίας...

Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Οταν ο Γάλλος Πρόεδρος Σιράκ αποφάσιζε τη διενέργεια του δημοψηφίσματος, οι δημοσκοπήσεις έδιναν 70% υπέρ του «ναι». Προφανώς, πίστευε, ότι θα έκανε έναν «περίπατο», «επενδύοντας» την έγκριση του «ευρωσυντάγματος» με τη λαϊκή πλειοψηφία. Οταν οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι το ποσοστό του «όχι» αυξάνεται και μειώνεται αυτό του «ναι», τότε μπήκαν μπροστά τα «μεγάλα μέσα» και ο γαλλικός λαός υπέστη μια πρωτοφανή και πανευρωενωσιακή επιχείρηση χειραγώγησης των συνειδήσεων, κινδυνολογίας, εκβιασμών και απειλών.

Αλλωστε, υπάρχουν πάμπολλες αποδείξεις, για το πού πραγματικά γράφουν οι ηγεσίες της ευρωένωσης τα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών και τον ουσιαστικό διάλογο. Μια απ' τις πολλές και τα όσα δεν έχουν γίνει στη χώρα μας, σχετικά με το «ευρωσύνταγμα». Ούτε δημοψήφισμα, ούτε ενημέρωση, ούτε διάλογος...

Πόσο κοστίζει η ζωή;

Η «Ολυμπιακή Αεροπορία» είναι μια ακόμη επιχείρηση και, μάλιστα, βρίσκεται σε πορεία εξυγίανσης - λένε οι κυβερνώντες, τωρινοί και προηγούμενοι. Τι σημαίνουν αυτά, εκτός πολλών άλλων; Οτι τα πάντα κοστολογούνται. Ακόμη και οι ανθρώπινες ζωές. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ότι η μεταφορά φιαλών αίματος, που προέρχονται από την εθελοντική αιμοδοσία, ζυγίζονται και κοστολογούνται σαν... κοινά εμπορεύματα! Δε μας εκπλήσσει. Αλλωστε στον καπιταλισμό όλα έχουν την... τιμή τους. Ακόμα και όταν μιλάμε για τη ζωή των ανθρώπων, δε διστάζουν να βάλουν στο «ίδιο τσουβάλι» το εμπόρευμα μιας επιχείρησης και το αίμα που θα σώσει μια - ή περισσότερες - ζωές. Τόσος είναι ο παραλογισμός και η σήψη του σημερινού συστήματος...

Η σκληρή πραγματικότητα

Στη νέα τουριστική πολιτική και στις δυνατότητες ανάπτυξης του ελληνικού τουρισμού αναφέρθηκε χτες ο υφυπουργός Τουρισμού Αν. Λιάσκος, μιλώντας σε Ουκρανούς δημοσιογράφους που επισκέπτονται την Ελλάδα. Την ίδια ώρα, το Κέντρο Καταναλωτών επιβεβαίωνε από τη μεριά του μια παγιωμένη κατάσταση: Οι 4 στους 10 Ελληνες δε θα κάνουν φέτος διακοπές και η συντριπτική πλειοψηφία επικαλείται οικονομικούς λόγους. Από αυτούς που θα κάνουν διακοπές, οι περίπου 7 στους 10 θα πάνε σε ιδιόκτητο ή συγγενικό - φιλικό σπίτι και μόνο οι 3 στους δέκα θα αναζητήσουν ξενοδοχείο ή ενοικιαζόμενο δωμάτιο. Επίσης, μόνο οι 3 στους δέκα θα κάνουν διακοπές τουλάχιστον 20 ημερών.

Βέβαια, το υπουργείο Τουρισμού δαπανά αρκετά χρήματα για την τόνωση του «εσωτερικού τουρισμού» με το σύνθημα «Μένουμε Ελλάδα». Χρήματα που εξυπηρετούν τους Ελληνες μεγαλοξενοδόχους. Με την ίδια λογική αύξησε τα κονδύλια και για το πρόγραμμα τουρισμού του ΕΟΤ. Το σοβαρότερο πρόβλημα όμως δεν είναι αν και πόσο πιάνουν τόπο τα λεφτά που σκορπάει η κυβέρνηση. Το πρόβλημα βρίσκεται στη συνολική αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Αυτή διαμορφώνει τη σκληρή πραγματικότητα, μέσα στην οποία ζουν οι εργαζόμενοι. Αυτή στερεί από τα λαϊκά στρώματα το δικαίωμα στην αναψυχή...

Ποιον ικανοποιεί ο «Θησέας»

«Ζωή στην περιφέρεια και ικανοποίηση στους πολίτες» θεωρεί το υπουργείο Εσωτερικών ότι θα δώσει ο «Θησέας» - πρόγραμμα στο οποίο συγκεντρώνονται κονδύλια για έργα στους δήμους. Τα κονδύλια, κατά 75% προέρχονται από χρήματα που, έτσι κι αλλιώς, θα διαχειρίζονταν οι δήμοι, δηλαδή από την κρατική επιχορήγηση που εισπράττουν κάθε χρόνο.

Την ίδια ώρα, η συνολική κρατική επιχορήγηση παραμένει σε εξευτελιστικά επίπεδα. Πρόβλημα, το οποίο η κυβέρνηση θεωρεί, ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί με τις διαβόητες «συμπράξεις» μεταξύ των δήμων και του ιδιωτικού κεφαλαίου. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και το πρόγραμμα «Θησέας» και, βέβαια, ενισχύεται και επεκτείνεται συνεχώς η γενικότερη λογική της ανταποδοτικότητας. Δηλαδή, να πληρώνουν οι δημότες για κάθε υπηρεσία, που τους παρέχεται. Με άλλα λόγια και παρά τις «μεγάλες κουβέντες» των αρμοδίων, οι δήμοι μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε μοχλούς προώθησης της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, της πολύμορφης ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου και της φορομπηξίας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Σα να ήταν κυβέρνηση...

Η στήριξη και η απόλυτη συμφωνία του ΠΑΣΟΚ, στα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης, με αιχμή - αυτές τις μέρες - την επαίσχυντη συμφωνία στον ΟΤΕ, «φωνάζει» από μακριά. Ακόμα και ο φιλικός Τύπος του ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να το αναγνωρίσει, κάνοντας λόγο βέβαια για «αντιφατική στάση» και «αμηχανία». Επί της ουσίας, καμία αντιφατική στάση, καμία αμηχανία δε διακατέχει την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Απλά, για να μη χρεωθεί το ΠΑΣΟΚ το κόστος αυτής της διευκόλυνσης που παρέχει στην κυβέρνηση, εκ των υστέρων, και αφού διαπίστωναν ότι σημαντική μερίδα από εργαζόμενους, οπαδοί, ψηφοφόροι τους, ακόμα και μέλη τους, έμειναν εμβρόντητοι από τη στάση της ηγεσίας του κόμματος, αυτή έσπευσε να θολώσει τα νερά...

Αλλωστε, αυτή δεν είναι καινούρια, αλλά είναι η πάγια τακτική του ΠΑΣΟΚ. Η «δουλιά» να γίνει, αρκεί να μη χρεωθεί το κόμμα τις συνέπειες! Η διγλωσσία, η διπροσωπία, το «άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε» έχουν γίνει επιστήμη από την ηγεσία του και τα στελέχη του. Ειδικότερα για την πορεία του ΟΤΕ και τις εξελίξεις σε αυτόν, ο κόσμος έχει «αρκετά ράμματα για τη γούνα τους...». Δεν αξίζει εδώ να υπενθυμίσουμε το περίφημο σύνθημα, στις αρχές της δεκαετίας του '90, «ούτε μία μετοχή στους ιδιώτες», το οποίο επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ κατάντησε κουρέλι και φτάσαμε στην ιδιωτικοποίησή του κατά 65%. Ούτε χρειάζεται να ξανα-σημειώσουμε ότι πριν λίγες βδομάδες, σε ερωτηματολόγιο του ΠΑΣΟΚ, ρωτούσαν τα μέλη τους για τη μονιμότητα στο Δημόσιο.

Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και η σημερινή γραμμή ΠΑΣΟΚ, που συνοψίζεται στο εξής: «Ναι» στις αναδιαρθρώσεις, «ναι» στα μέτρα, αλλά με κοινωνική συναίνεση και αλληλεγγύη..! Δηλαδή, ενώ στηρίζουμε με τα μπούνια την κυβέρνηση, ενώ δίνουμε διαπιστευτήρια στον ΣΕΒ και στην ΕΕ, την ίδια στιγμή κλείνουμε και το μάτι στο πόπολο ...με «θελκτικές» λέξεις. Οτι, δηλαδή, αυτά που γίνονται, χρειάζονται μεν, αλλά - εμείς το ΠΑΣΟΚ - θα τα κάναμε ανώδυνα ...με αλληλεγγύη και συναίνεση! Μόνο που αυτή η αλληλεγγύη που επικαλούνται καμιά σχέση δεν έχει με την αλληλεγγύη μεταξύ εργατών. Ο στόχος τους είναι η «αλληλεγγύη» που πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι στις επιδιώξεις του κεφαλαίου! Το ίδιο και η συναίνεση που προβάλλουν. Είναι επί της ουσίας, η επιδίωξη, να μαντρωθούν οι εργαζόμενοι στους στόχους και τις επιλογές της κυρίαρχης τάξης, που φορέας της είναι και το ΠΑΣΟΚ.

Δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ, και από τη θέση της αντιπολίτευσης, βαράει τον ίδιο χαβά που είχε όταν ήταν και στην κυβέρνηση. Κάποιες «υψηλές» νότες, που πετάει, σε τίποτα δεν αλλάζει τη δικομματική «συμφωνία». Το ΠΑΣΟΚ αποδεικνύεται επικίνδυνο για τα λαϊκά συμφέροντα, όπως ακριβώς και η ΝΔ, και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αναδεικνύεται περίτρανα ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όπως και η ηγεσία της ΝΔ, είναι στρατευμένες «ψυχή τε και σώματι» στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας. Σαν τέτοιες και οι δύο πρέπει να αντιμετωπιστούν από τους εργαζόμενους, ακόμα και από τους απλούς οπαδούς και ψηφοφόρους τους.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τα δημοψηφισματικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΙΠΑΜΕ, ΔΕΝ τους άρεσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Γαλλία για τη συνταγματική συνθήκη της ευρωένωσης, αλλά το να είναι και προκλητικοί, παραπάει. Για τους ιθύνοντες της ΕΕ μιλάμε φυσικά!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι προχτεσινές δηλώσεις του Μ. Μπαρόζο. Από τη μια, έκανε τεμενάδες στην έκφραση του δημοκρατικού δικαιώματος του γαλλικού λαού και από την άλλη, δήλωνε ότι όλα συνεχίζονται κανονικά... Λες και είχε πλειοψηφήσει το «ναι»...

Οσο για τον αρμόδιο για θέματα εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ και πρώην γραμματέα του ΝΑΤΟ, Χ. Σολάνα, είχε μείνει στην προεκλογική φάση της άκρατης κινδυνολογίας. Συνέχιζε να μιλάει για κίνδυνο «παράλυσης της ΕΕ»...

Μάλλον, όλ' αυτά είναι ένα μεγάλο μάθημα για πολλούς στη χώρα μας. Για το πώς αντιμετωπίζονται οι ευρωπαϊκοί λαοί, για το πώς γίνονται αποδεκτοί μόνο όταν σκύβουν το κεφάλι και λένε «ναι» σε οτιδήποτε και για το πώς οι Ευρωπαίοι πρωθυπουργοί και κυβερνήσεις συνασπίζονται όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα που εκπροσωπούν.

Μόνο που αυτή τη φορά μάλλον την πάτησαν και σίγουρα θα έπρεπε να σιωπούν τώρα, μετά από όσα έχουν πει και όσα έχουν κάνει.

ΩΣΤΕ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ «ανεύθυνες» και οι νέες καταγγελίες για την καταπάτηση των ανθρωπίνων στη βάση του Γκουαντανάμο, σύμφωνα με τους Αμερικανούς και συγκεκριμένα το Γενικό Επιτελείο Στρατού των ΗΠΑ!

Μάλιστα, όπως υποστήριξαν οι εν λόγω κύριοι, το... φαγητό των κρατουμένων είναι θαυμάσιο, ενώ προστατεύονται οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των κρατουμένων...

Προφανώς, το γεγονός πως δεν κάνουν τον κόπο να πληροφορήσουν τον οποιονδήποτε για το πόσοι και ποιοι είναι οι κρατούμενοι, θεωρείται λεπτομέρεια...

Ετσι όπως πάνε, σε λίγο θα μας πουν ότι πρόκειται για κάποιο είδος ...επίγειου παραδείσου, όπου κάνουν διακοπές και ψυχαγωγούνται όσοι θεωρούνται ύποπτοι για «τρομοκρατικές ενέργειες».


Παπαγεωργίου Βασίλης

Η... διαφωνία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ωραίοι είναι στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΚΕ. Αφού έδωσαν το «πράσινο φως» στους συνδικαλιστές τους στον ΟΤΕ να υπογράψουν, μαζί με τη ΔΑΚΕ, την επαίσχυντη συμφωνία με τη διοίκηση του Οργανισμού, τώρα κάνουν πως δε γνώριζαν τίποτε για... το φόνο και τους ρίχνουν το ανάθεμα.

Βέβαια, όποιος προσέξει τα όσα λέει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη της αξιωματικής «αντιπολίτευσης», θα παρατηρήσει ότι δε διαφωνούν με την «εθελούσια έξοδο» χιλιάδων εργαζομένων του ΟΤΕ. Ούτε με την κατάργηση της μονιμότητας για τους νεοπροσλαμβανόμενους και την αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Δε διαφωνούν, επίσης, με τη γενικότερη πολιτική ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των πρώην ΔΕΚΟ και του δημόσιου τομέα και, επομένως, με τη λήψη των ανάλογων αντεργατικών μέτρων. Στο μόνο που εμφανίζονται να διαφωνούν είναι το ποιος θα πληρώσει το κόστος της «εθελούσιας εξόδου». Δε συμφωνούμε να φορτωθεί στον κρατικό προϋπολογισμό ή στο ΙΚΑ, λένε εν χορώ τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, ο Ν. Χριστοδουλάκης χαρακτηρίζει ένα τέτοιο ενδεχόμενο «μεταρρύθμιση "σοβιετικού τύπου" και "μαϊμού", η οποία ουδόλως ταιριάζει με τα ήθη των ανταγωνιστικών οικονομιών» (χτεσινά «Νέα»). Λες κι αν πληρώσει το όποιο κόστος ο ΟΤΕ και οι μεγαλομέτοχοί του, δε θα το μετακυλίσουν στους εργαζόμενους αμέσως μετά...

Θέλουν ακόμη περισσότερα

Την περασμένη Τετάρτη ανακοινώθηκε η κατάπτυστη και βαθιά αντεργατική συμφωνία της διοίκησης του ΟΤΕ και της «εργατοπατερικής» πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) της Ομοσπονδίας Εργαζομένων (ΟΜΕ - ΟΤΕ). Συμφωνία, η οποία απέσπασε τα δημόσια συγχαρητήρια της κυβέρνησης, αφού θα εξυπηρετήσει τα μέγιστα στην κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στον Οργανισμό, στις πρώην ΔΕΚΟ και το δημόσιο τομέα και, βέβαια, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας (με άλλα λόγια, των κερδών) τόσο του ΟΤΕ όσο και των άλλων επιχειρήσεων.

Την άλλη μέρα, η διοίκηση του ΟΤΕ ανακοίνωσε τα οικονομικά αποτελέσματα του Οργανισμού, για το πρώτο τρίμηνο του 2005. Σύμφωνα με αυτά, τα κέρδη του ΟΤΕ σημείωσαν θεαματική αύξηση κατά 88,6%, φτάνοντας τα 90,7 εκατομμύρια ευρώ. Γεγονός, το οποίο προεξοφλεί ετήσια κέρδη αρκετά μεγαλύτερα από 400 εκατ. ευρώ, στο τέλος του 2005. Προφανώς, όμως, οι πολυεθνικές - μεγαλομέτοχοι του ΟΤΕ - θέλουν πολύ περισσότερα. Κι ακόμη περισσότερο το θέλει η κυβέρνηση, ώστε να γίνει «ελκυστικότερος» ο ΟΤΕ, για τους επίδοξους «επενδυτές», αφού σχεδιάζει το ξεπούλημα άλλου ενός πακέτου μετοχών (περίπου τις μισές από το 35% που έχει παραμείνει στα χέρια του Δημοσίου). Και, μάλιστα, τούτη τη φορά, σκοπεύει να δώσει μαζί και τη διεύθυνση (μάνατζμεντ) του Οργανισμού...

Στάχτη στα μάτια

Γιατί, εξανίσταται τώρα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, για την αντεργατική συμφωνία, που υπέγραψαν οι ομοτράπεζοί του στο ΠΑΣΟΚ και την ΠΑΣΚΕ, διοικούντες την ΟΜΕ - ΟΤΕ, μαζί με τους ΔΑΚίτες εταίρους τους; Από τις αρχές Μάρτη είχε μονογραφηθεί η σχετική συμφωνία και παρά τις έντονες καταγγελίες του ΠΑΜΕ, αλλά και την αρκετή δημοσιότητα του θέματος, δεν έκανε το παραμικρό, για να τη σταματήσει. Και πέρα απ' αυτό, αποτελεί ή όχι βασικό άξονα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΚΕ (όπως και της ΝΔ και της ΔΑΚΕ) η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων; Είναι ή όχι το προαναφερόμενο γραμμένο φαρδιά - πλατιά στις θέσεις του κόμματός του, αλλά και στις αποφάσεις της ΓΣΕΕ, που έχουν πάρει μαζί με τη ΔΑΚΕ;

Αυτές τις κατευθύνσεις εφάρμοσαν οι ομοϊδεάτες του στον ΟΤΕ. Και το δηλώνουν δημόσια. «Στις σημερινές συνθήκες και το σκληρό ανταγωνισμό μάς ενδιαφέρει καταρχήν να υπάρχει υγιής εταιρεία, ώστε να μπορούμε να περιφρουρήσουμε και τα θεμελιακά δικαιώματά μας». Ετσι απαντά ο Γ. Παναγόπουλος, πρόεδρος της ΟΜΕ - ΟΤΕ, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και, βέβαια, της ΠΑΣΚΕ, σε όσους τον καταγγέλλουν και τον επικρίνουν. Ούτε καν περνά απ' το μυαλό του ότι «ανταγωνιστική και υγιής εταιρεία», σημαίνει άκρως «ανθυγιεινά» μέτρα για τους εργαζόμενους.

Ας σταματήσει, λοιπόν, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, να ρίχνει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων...

Κατήφορος

Και για να καταλάβετε ακόμη καλύτερα σε ποιον ολέθριο κατήφορο μπορεί να οδηγήσει τους εργαζόμενους ο εγκλωβισμός τους στην προαναφερόμενη λογική της ανταγωνιστικότητας και των «υγιών επιχειρήσεων», διαβάστε το παρακάτω σχόλιο, που δημοσιεύτηκε στη χτεσινή «Απογευματινή», με τον τίτλο «Ηρθε η ώρα τους»:

«Δεν πίστευε στ' αυτιά της η Φωτεινή Πιπιλή την Παρασκευή το απόγευμα.

Εβγαλε στον αέρα τον οργανωτικό γραμματέα της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ Ρίζο Ρίζο να σχολιάσει τη συμφωνία του ΟΤΕ και τον άκουσε να λέει: "Στα πλαίσια του ανταγωνισμού, δεν μπορεί να δίνονται 500 δισεκατομμύρια στον ΟΤΕ. Εγώ είμαι υπέρ του υγιούς ανταγωνισμού. Δεν μπορεί να αντέξει ο ΟΤΕ; Αν δεν μπορεί να αντέξει, να κλείσει"!

Πρώτη φορά ακούσαμε συνδικαλιστή να επιχειρηματολογεί υπέρ απολύσεων εργαζομένων.

Εμμέσως και υπέρ των ανταγωνιστών του ΟΤΕ στο χώρο του ιδιωτικού τομέα (υποθέτουμε υπέρ της TELLAS, στην πιο επιεική ανάγνωση αυτής της δήλωσης). Από ό,τι φαίνεται η κρίση θα μας βοηθήσει να δούμε πώς σκέπτονται οι συντεχνίες στις ΔΕΚΟ. Ωφέλιμο!».

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«ΟΧΙ» ελπίδας και ανατροπής

Η Γαλλία «των από κάτω» νίκησε και μαζί της γιορτάζουν «οι από κάτω» σ' όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Νίκησε ενάντια σε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία τρομοκράτησης, εκφοβισμού και καταστροφολογίας. Νίκησε ενάντια σε μια τεράστια προπαγανδιστική μηχανή, στην οποία συμμετείχαν η γαλλική κυβέρνηση, τα κόμματα του «ναι», «δεξιοί» και «σοσιαλιστές», το σύνολο των μέσων ενημέρωσης, οι Βρυξέλλες και οι «εθελοντές» τύπου Κον Μπεντίτ, Σρέντερ, Μπερλουσκόνι, Γ. Παπανδρέου, Ντ. Μπακογιάννη κ.ά. Νίκησε κόντρα στους φόβους της, τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούσαν χρόνια τώρα τα «βαποράκια» του «μονόδρομου» της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το γαλλικό «όχι» στο λεγόμενο «ευρωσύνταγμα», υπό τις συνθήκες διεξαγωγής του προχτεσινού δημοψηφίσματος, αποτελεί μια πράξη ανυπακοής και απειθαρχίας στα κελεύσματα, τις ντιρεκτίβες και τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η απόδειξη γι' αυτό έρχεται από τις αντιδράσεις εκείνων που αισθάνονται να διακυβεύονται «τα ιερά και τα όσια» της ΕΕ των μονοπωλίων, των τραπεζιτών, των πολέμων, της καταστολής. Αντιδράσεις που έφτασαν στα όρια της υστερίας, σαν τη δήλωση του Γάλλου πρώην ευρωβουλευτή Ολιβιέ Ντιαμέλ, ο οποίος έντρομος διαπίστωσε ότι «η Γαλλία βρίσκεται στο δρόμο... μπολσεβίκικης οπισθοδρόμησης», σαν τις κυρίες της «καλής ρωσικής κοινωνίας», τον Οκτώβρη του 1917, που κλεισμένες στα ιδιαίτερα διαμερίσματά τους, τσίριζαν: «Ερχονται οι Μπολσεβίκοι...»!

Ο γαλλικός λαός έφτασε στο «όχι» ξεκινώντας όχι από μία, αλλά από πολλές, διαφορετικές αφετηρίες. Ωστόσο, η πρώτη σοβαρή μελέτη του αποτελέσματος αποδεικνύει, πέραν πάσης αμφισβήτησης, ότι πρόκειται για ένα «όχι» των λαϊκών στρωμάτων, των εργαζομένων, των αγροτών, των μικρομεσαίων, της νεολαίας. Αυτών δηλαδή που έπαθαν και έμαθαν. Και αυτή την αλήθεια δεν μπορεί να συγκαλύψει καμιά εκ του πονηρού «ανάλυση» που επιχειρεί να συμψηφίσει στο «όχι» τα ξενοφοβικά σύνδρομα ή τα εθνικιστικά ανακλαστικά. Είναι ένα «όχι» στην πολιτική της κυβέρνησης Σιράκ - Ραφαρέν, είναι ένα «όχι» στην πολιτική του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, είναι ένα «όχι» που αντανακλά μια συνεχώς διευρυνόμενη λαϊκή αντίσταση και ανυπακοή κατά της ίδιας της υπόστασης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το αποτέλεσμα του γαλλικού δημοψηφίσματος υπογραμμίζει τη σημασία της πάλης των εργαζομένων της πόλης και του χωριού, όλων των στρωμάτων που πλήττονται από τις πολιτικές της ΕΕ και των κυβερνήσεων σε εθνικό επίπεδο, αλλά και με συντονισμό σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εξάλλου, δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι την «επόμενη μέρα» το μεγάλο κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό θα επιχειρήσουν, ακόμη σκληρότερα (και δολιότερα) να επιβάλλουν τη θέληση και την πολιτική τους. Στο «οπλοστάσιό» τους έχουν όχι μία, αλλά πολλές ακόμη Συνθήκες για να κάνουν τη δουλιά τους. Η πάλη των λαών είναι αυτή που θα μετουσιώσει το γαλλικό «όχι» σε πραγματική δύναμη αντίστασης, ανυπακοής, ανατροπής και ρήξης με την ΕΕ. Για την Ευρώπη της ισότιμης συνεργασίας, της ειρήνης, της φιλίας, της κοινωνικής προόδου, του σοσιαλισμού.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ