Τρίτη 19 Απρίλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα κοινά σημεία

Γρηγοριάδης Κώστας

Η κουβέντα για το Ασφαλιστικό πλέον άνοιξε για τα καλά και ακούγονται διάφορες ιδέες και προτάσεις. Και μπορεί οι τελευταίες να φαίνονται διαφορετικές, αλλά στο βάθος τους έχουν δυο βασικά και αλληλένδετα μεταξύ τους κοινά σημεία. Από τη μια, απαλλάσσουν τους μεγαλοεργοδότες και το κράτος από τις σχετικές ευθύνες τους και τα οικονομικά βάρη για την αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων και από την άλλη, θέλουν να ρίξουν τα βάρη αυτά στις πλάτες των εργαζομένων.

Τις προάλλες, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ έκανε τη δική του πρόταση, περί πρόσθετου φόρου στους... υψηλόμισθους των 1.200 ευρώ. Χτες, ήταν η σειρά του Γ. Δραγασάκη (ΣΥΝ). Πρότεινε, μιλώντας στην εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» της ΝΕΤ, να δώσει η κυβέρνηση τον ΟΠΑΠ στο ΙΚΑ - πουλάει που τον πουλάει, όπως είπε - ώστε το τελευταίο να έχει έσοδα απ' τα μερίσματα, μιας και ο ΟΠΑΠ είναι ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση. Με την πρόταση συμφώνησε και ο συμμετέχων στην εκπομπή Χρ. Πολυζωγόπουλος.

Ουαί κι αλίμονο, όμως, αν αυτά συνιστούν αριστερή πρόταση -όπως τη θέλει ο Γ. Δραγασάκης. Και δυο φορές αλίμονο για εκείνους, που ξόδεψαν μια ζωή κι έκτισαν με αίμα τα ασφαλιστικά τους ταμεία, αν περιμένουν μια σύνταξη της προκοπής απ' τα μερίσματα του τζόγου.

Ο καημός της δημάρχου...

Θα ήθελε να είναι Γαλλίδα για να ψηφίσει «Ναι» στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη στο δημοψήφισμα που γίνεται στη Γαλλία στις 29 Μάη, δήλωσε εις Παρισίους η δήμαρχος Αθηναίων Ντόρα Μπακογιάννη.

Πρόταση της στήλης: Για να μη μείνει η δήμαρχος με τον καημό, ας πείσει τον αρχηγό του κόμματός της και πρωθυπουργό της χώρας, Κ. Καραμανλή, να κάνει ένα δημοψήφισμα για το «ευρωσύνταγμα» και να ψηφίσει το «Ναι» της - αλλά και να δει πόσα ελληνικά «Οχι» χωράει ο σάκος της Ευρώπης.

Και μεταξύ μας, μ' ένα τέτοιο δημοψήφισμα μπορεί να φανεί ποια είναι και η απήχηση του... απομονωμένου ΚΚΕ, που τάσσεται κατά του «ευρωσυντάγματος» και της ευρωένωσης «μαμάς» του.

Συντάξεις πείνας

Το 3% των συνταξιούχων παίρνει σύνταξη έως 199 ευρώ το μήνα. Το 6% από 200 έως 299 ευρώ. Το 10% από 300 έως 399 ευρώ. Το 45% από 400 έως 499 ευρώ. Το 7% από 500 έως 799 ευρώ. Το 7% από 800 έως 999 ευρώ και το 9% από 1.000 ευρώ και πάνω. Αυτή είναι η κατανομή των 500.000 περίπου συνταξιούχων του ΙΚΑ, σύμφωνα με το ύψος των συντάξεών τους, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του Ιδρύματος. Και για να μην κουραστείτε με προσθέσεις, σημειώνουμε εμείς, ότι το 64% παίρνει σύνταξη μέχρι 499 ευρώ, ενώ το 84% παίρνει σύνταξη έως 799 ευρώ.

Με άλλα λόγια, ένα μεγάλο μέρος και, πάντως, η πλειοψηφία των συνταξιούχων του ΙΚΑ ζει στη φτώχεια, με λιγότερες ή περισσότερες δυσκολίες, με λιγότερες ή περισσότερες στερήσεις. Και θα μπορούσε αυτό, να γίνει πιθανά κατανοητό, εάν ο συνολικά παραγόμενος πλούτος δεν ήταν επαρκής. Τούτο, όμως, δεν ισχύει. Ο παραγόμενος από τους εργαζόμενους πλούτος φτάνει και περισσεύει. Κι όχι μόνο για ικανοποιητικές συντάξεις, αλλά και για ικανοποιητικούς μισθούς, πραγματικά δωρεάν, αποκλειστικά δημόσια και υψηλού επιπέδου Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια κλπ., κλπ. Αυτή είναι η αλήθεια κι όλα όσα διαφορετικά ακούγονται τις μέρες αυτές - όπως και τα πολύ περισσότερα που θ' ακουστούν στο μέλλον - είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων.

Παραγωγή φτώχειας...

Σε 2.450.503 άτομα - Ελληνες και αλλοδαποί - ανέρχονται οι άμεσα ασφαλισμένοι του ΙΚΑ, σύμφωνα και πάλι με τα επίσημα στοιχεία. Απ' όλους αυτούς, το 45% είναι ασφαλισμένο με μισθούς μέχρι 500 ευρώ, το 35% περίπου από 500 μέχρι 1.000 ευρώ κι ένα 11% από 1.000 μέχρι 1.200 ευρώ. Με άλλα λόγια, το 91% του συνόλου είναι ασφαλισμένο με μισθούς μέχρι 1.200 ευρώ.

Ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος ότι οι μισθοί αυτοί - ιδιαίτερα της πρώτης και δεύτερης κατηγορίας - είναι χειρότεροι κι από μισθούς πείνας και παίρνοντας υπόψη ότι μόλις το 28% του συνόλου των ασφαλισμένων δουλεύει όλο το χρόνο, ενώ ο μέσος όρος ημερομισθίων ανά μήνα είναι 17, τα παραπάνω στοιχεία οδηγούν στο ολοφάνερο συμπέρασμα ότι δημιουργείται ήδη μια νέα στρατιά πάμφτωχων συνταξιούχων. Κι αυτό, εφόσον διατηρηθεί το σημερινό απαράδεκτο νομοθετικό πλαίσιο των όρων και προϋποθέσεων συνταξιοδότησης, όπως έχει διαμορφωθεί με τους νόμους «Σιούφα» (1992) και «Ρέππα» (2002).

Την ίδια στιγμή, βέβαια, οι 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι, μαζί με όσους εργάζονται ανασφάλιστοι, παράγουν ετησίως έναν απροσμέτρητο πλούτο, που στο μεγάλο μέρος του καταλήγει στα θησαυροφυλάκια των κεφαλαιοκρατών. Για να μπορεί το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού να απολαμβάνει όσα και το φτωχότερο 60% του συνολικού πληθυσμού.

Τα ... πολεμικά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ πράγματι θεωρεί ότι βρίσκεται σε πόλεμο με τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη - όπως δήλωσε ο Θοδωρής Ρουσόπουλος χτες - δεν το γνωρίζουμε. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι βρίσκεται σε πόλεμο με τον ...ίδιο τον πολίτη.

Σε ό,τι αφορά, μάλιστα, στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, μιλάμε για πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας, που τείνουν να εξελιχθούν σε πραγματική σύρραξη, όσο περνάει ο καιρός.

Μάλιστα, οι κυβερνώντες δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν όλα τους τα ...όπλα. Η Εφορία σε ρόλο πυροβολικού να ρίχνει κατά «δικαίων και αδίκων», η ακρίβεια να αποτελεί τις «ειδικές δυνάμεις», που κάνουν σαμποτάζ στο «καλάθι της νοικοκυράς», ενώ οι αεροπορικές επιδρομές με αυξήσεις του ΦΠΑ συνεχίζονται ανελλιπώς.

Οσο για ...«κατάπαυση του πυρός», δεν προβλέπεται για πολύ πολύ καιρό, αφού όλα δείχνουν ότι η «εκστρατεία» δε θα τελειώσει, παρά μόνον όταν δεν απομείνει κανείς να αντιστέκεται.

ΑΣ ΜΗΝ ΚΟΠΙΑΖΕΙ τόσο πολύ ο υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Αλογοσκούφης, να μας πείσει για την αξιοπιστία του, λέγοντας πως τα όποια οικονομικά μέτρα παρθούν στο μέλλον έχουν ήδη ανακοινωθεί και είναι γνωστά από τον οικονομικό προγραμματισμό της κυβέρνησης. Εχουμε ήδη καεί...

Αν, μάλιστα, επικαλείται τα προγράμματα που καταθέτει προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι μάλλον περιττό να του θυμίσουμε πόσες φορές έχει υποχρεωθεί να τα αναθεωρήσει, να τα αλλάξει και να τα τροποποιήσει. Και, μάλιστα, πάντα, προς χειρότερη κατεύθυνση...

Βλέπετε, όταν τα πράγματα μπορούν να πάνε ...προς το χειρότερο, η Κομισιόν επιδεικνύει περισσή ανεκτικότητα και δεκτικότητα, επιτρέποντας κάθε μέτρο εκτός προγράμματος που επιβαρύνει τον κόσμο.

Μόνον όταν πρόκειται για καμιά φιλολαϊκή παροχή, τότε, και η Κομισιόν, και η κυβέρνηση επιστρατεύουν το Σύμφωνο Σταθερότητας και την ανάγκη προσήλωσης στον προγραμματισμό που έχει προκύψει από αυτό.


Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΑΣΟΚική ασυλία...

Το ΠΑΣΟΚ τώρα ζητά «ασυλία». Απαιτεί να μην κρίνεται ο αντιπολιτευτικός του λόγος και η πολιτική του, γιατί αυτό δεν είναι «φυσιολογικό»! Ναι, το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Χρ. Παπουτσής, με συνέντευξή του, στην «Κυρ. Ελευθεροτυπία», ούτε λίγο - ούτε πολύ, ζήτησε από το ΚΚΕ να μην πολιτεύεται «σαν να υπάρχει συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στη χώρα», γιατί το κόμμα του έχει «πλήρη συναίσθηση του ρόλου» του ως «αξιωματικής αντιπολίτευσης»... Την ταξική πολιτική υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, που στήριξε, στηρίζει και είναι αποφασισμένο να υπερασπιστεί το ΠΑΣΟΚ, ο Χρ. Παπουτσής ζητά από το κόμμα της εργατικής τάξης να την αφήσει στο «απυρόβλητο», γιατί το κόμμα του έχει, δήθεν, «καθαρό προσανατολισμό ενάντια στην κυβέρνηση» και τη «συντηρητική της πολιτική»!

Προφανώς, ο Χρ. Παπουτσής θεωρεί ότι η φραστική εκτόνωση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ στα τηλεοπτικά «παράθυρα» με τους ομολόγους τους της ΝΔ, οι «αντιδεξιές κορόνες» και η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση σε τριτεύοντα θέματα, είναι ικανά να κρύψουν από το λαό την πλήρη σύμπνοια των δύο κομμάτων στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής και να του εξασφαλίσουν, μάλιστα, και τον τίτλο του ...εκφραστή των λαϊκών συμφερόντων.

Οταν από τη θέση της κυβέρνησης το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε μια σκληρή πολιτική λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και σήμερα παρέχει «αντιπολιτευτική» στήριξη στην κυβέρνηση, ζητά ...ήπια μεταχείριση. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιζητά «ασυλία», προκειμένου σαν γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, σε μια κοινή πορεία με την κυβέρνηση, να προωθήσει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Ζητά, μάλιστα, και «συσπείρωση» όλων των «προοδευτικών δυνάμεων της κοινωνίας σε ένα πρόγραμμα προοδευτικής διακυβέρνησης»!!! Επιδιώκει «κοινωνική συναίνεση» για να «βοηθήσει» τη ΝΔ, όπως και αυτή έπραξε στο πρόσφατο παρελθόν ως αξιωματική αντιπολίτευση για να μετατραπούν οι εργασιακές σχέσεις σε «λάστιχο», να γκρεμιστούν τα θεμέλια της Κοινωνικής Ασφάλισης, να ξεπουληθεί η κρατική περιουσία, να επισπευσθεί η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας και της Παιδείας.

Το ΚΚΕ κτυπά και αντιπαλεύει ακριβώς αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική, γνήσιοι εκφραστές της οποίας στη χώρα μας είναι και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, οι οποίοι, μάλιστα, παίζουν και το ίδιο παιχνίδι σε βάρος του λαού εδώ και πολλά χρόνια. Με την εναλλαγή στην εξουσία επιχειρούν να εξαπατήσουν τα λαϊκά στρώματα, ασκώντας, δήθεν, κριτική ο ένας στην πολιτική του άλλου, μέχρι τη στιγμή της ανάληψης της εξουσίας, όπου συνεχίζουν να εφαρμόζουν την πολιτική των προκατόχων τους. Επειδή δε ζούμε στη χώρα των «λωτοφάγων», δεν ξεχνάμε ότι το δικομματικό σύστημα ζει και βασιλεύει, συνειδητοποιούμε ότι η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση χρόνο με το χρόνο διευρύνονται, είτε σε «πράσινο», είτε σε «γαλάζιο» φόντο, δίνουμε τη μάχη για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής. Σ' αυτόν τον αγώνα καλούμε τους εργαζομένους να συνειδητοποιήσουν ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι διαχειριστές του ίδιου συστήματος και έχουν συμφέρον να τους εγκαταλείψουν και, σε κοινή δράση με το ΚΚΕ και τις αντιμονοπωλιακές δυνάμεις του τόπου, να ενισχύσουν τη λαϊκή συμμαχία και να σταθούν απέναντι στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκπροσώπους του.


Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Επιδοτούνται οι πλούσιοι!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χρόνια τώρα καταγγέλλει το ΚΚΕ πως οι επιδοτήσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ κάνουν τους πλούσιους αγρότες - ή τις αντίστοιχες καπιταλιστικές επιχειρήσεις - πλουσιότερους, ενώ οι μικρομεσαίοι αγρότες οδηγούνται στο ξερίζωμα και την εξαφάνιση. Οι εκάστοτε κυβερνώντες, βέβαια, επέμεναν και επιμένουν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, αλλά τα όποια υπάρχοντα στοιχεία δεν τους δικαιώνουν.

Πρόσφατα, στη Μ. Βρετανία η κυβέρνηση του Τ. Μπλερ υποχρεώθηκε, μετά από επίμονο αίτημα μαζικών οργανώσεων, να κοινοποιήσει έναν κατάλογο 100.000 ονομάτων και τα ποσά των επιδοτήσεων που εισέπραξαν. Τι αποδείχτηκε; Δεν είναι οι μικροί αγρότες που επωφελούνται από τη... γενναιοδωρία των Βρυξελλών, αλλά οι μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις και η παραδοσιακή αριστοκρατία των γαιοκτημόνων, ανάμεσά τους η βασίλισσα Ελισάβετ, ο πρίγκιπας Κάρολος και μια σειρά κόμητες και δούκες. Το ίδιο συμπέρασμα είχε προκύψει και στη Δανία, όταν η αντίστοιχη κυβέρνηση είχε δώσει στη δημοσιότητα τα ονόματα των ανθρώπων που έλαβαν επιδοτήσεις από την ΚΑΠ και το ύψος των επιδοτήσεων αυτών.

Ερχόμενοι ξανά στα δικά μας, λοιπόν, και επειδή η κυβέρνηση της ΝΔ και προσωπικά ο Κ. Καραμανλής ορκίζονται στη διαφάνεια, τους προκαλούμε να κάνουν το ίδιο. Στο κάτω κάτω της γραφής, γιατί να μη γνωρίζουν οι εργαζόμενοι και, ιδιαίτερα, οι αγρότες ποιοι εισέπραξαν τα 2,78 δισ. ευρώ που πήρε η χώρα μας το 2004;

Χειροτερεύουν τα πράγματα

Οι φτωχοί και μικρο-μεσαίοι αγρότες, βέβαια, το γνωρίζουν από πρώτο χέρι, αλλά τη φορά αυτή το επιβεβαιώνουν και τα επίσημα στοιχεία. Μιλάμε, για τις εντεινόμενες συνεχώς οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, καθώς το κόστος παραγωγής αυξάνεται και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς, ενώ τα έσοδά τους μένουν στάσιμα ή μειώνονται και η ακρίβεια της ζωής δεν κάνει διακρίσεις, ανάμεσα στους εργαζόμενους των πόλεων και της υπαίθρου.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας (ΕΣΥΕ), τον περασμένο Φλεβάρη, το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων αυξήθηκε κατά 6,4% σε σύγκριση με πέρυσι, ενώ τα έσοδα των αγροτών μειώθηκαν κατά 0,2%. Κι όπως καταλαβαίνετε, τα στοιχεία αυτά αφορούν στο σύνολο της αγροτιάς, μαζί και τις αγροτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Με άλλα λόγια, τα πράγματα για τους φτωχούς και μικρομεσαίους αγρότες είναι πολύ χειρότερα...

Θαλαμηγοί και κότερα...

«Σάλος» έχει προκληθεί στην ΕΕ από την αποκάλυψη ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, πέρασε τις διακοπές του -αμέσως μετά το διορισμό του στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - στη θαλαμηγό του Ελληνα δισεκατομμυριούχου, Σπύρου Λάτση. Είναι βέβαια αστείες οι δικαιολογίες που ψέλλισε διά στόματος της εκπροσώπου του ο ίδιος ο Μπαρόζο, ότι τάχα δεν παραβίασε τον «κώδικα συμπεριφοράς» των εν ενεργεία μελών της Κομισιόν! Δε γνωρίζουμε τι ορίζει ο συγκεκριμένος κώδικας, αλλά οι πάντες γνωρίζουν ότι οι αξιωματούχοι της Κομισιόν είναι (αχυρ)άνθρωποι των πολυεθνικών και «πολιτικό προσωπικό» τους. Γι' αυτό και υπάρχει μεγάλη δόση υποκρισίας στον όλο θόρυβο, αφού ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είναι από τους ηγέτες της Ευρώπης και των ΗΠΑ που φιλοξενείται στη θαλαμηγό του Λάτση και άλλων «δισεκατομμυριούχων». Οπως και το εγχώριο πολιτικό προσωπικό έχει γνωρίσει μέρες δόξας σε θαλαμηγούς και κότερα...

Πάει κι αυτό...

Πάμπολλες φορές είχε σημειώσει η στήλη, πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες ακόμη, ότι η επιχείρηση «Ολυμπιακό πράσινο», η οποία θα άλλαζε δήθεν την όψη της Αθήνας, θα αποδειχθεί ένα μεγάλο φιάσκο. Δέκα μήνες μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, λοιπόν, και καθώς έρχεται το καλοκαίρι, τα όσα λέγαμε τότε επιβεβαιώνονται πέρα για πέρα.

Ενα μεγάλο μέρος του πράσινου (δέντρα, θάμνοι, κλπ.), που φυτεύτηκε προολυμπιακά - μερικοί το υπολογίζουν στο 30% - έχει ήδη ξεραθεί. Το υπόλοιπο βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και περιμένει τις κάψες του καλοκαιριού για να παραδώσει την τελευταία του πνοή.

Θυμίζουμε ότι το Ολυμπιακό πρόγραμμα φυτεύσεων του ΥΠΕΧΩΔΕ περιλάμβανε 820.000 δέντρα και 14 εκατομμύρια θάμνους, συνολικού κόστους 250 εκατομμυρίων ευρώ (85 δισ. δραχμές). Και δε γνωρίζουμε, βέβαια, σε ποιο ποσοστό υλοποιήθηκε, αλλά οι γνωρίζοντες τα πράγματα λένε πως οι βασικές αιτίες της σημερινής κατάστασης βρίσκονται στην έλλειψη φροντίδας και συντήρησης, σε φυτεύσεις, που δεν έγιναν με σωστό τρόπο και κυρίως στο σωστό χρόνο, σε λαθεμένη επιλογή φυτών, κλπ.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «πέταξε» για λόγους ...φινέτσας μερικές δεκάδες δισ. δραχμές, η κυβέρνηση της ΝΔ αποτέλειωσε το «έργο» και οι μόνοι κερδισμένοι είναι όποιοι «αετονύχηδες» τα «τσέπωσαν»...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί

Με τη συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Καθημερινή», ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, καταρρίπτει ένα στερεότυπο, εν πολλοίς αποπροσανατολιστικό, που χρησιμοποιήθηκε κατ' επανάληψη από τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις για την ανάλυση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Δηλαδή, της αντίθεσης μεταξύ στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας, όπου η μεν πρώτη ευθύνεται για την επεκτατικότητα και την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ενώ η δεύτερη είτε είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει, είτε διαφοροποιείται σε πολιτικό επίπεδο.

«

Αν υπάρχει ένταση στο Αιγαίο, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η αναχαίτιση και παρενόχληση των τουρκικών αεροσκαφών στο διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου, είναι η κύρια πηγή έντασης», δήλωσε ο κ. Ερντογάν, διαλύοντας τις απλοϊκές αναλύσεις, στις οποίες κατέφευγε κυρίως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να τις αποφεύγει και η κυβέρνηση της ΝΔ. Αναλύσεις που είχαν στόχο τη δικαιολόγηση της εξωτερικής τους πολιτικής. Ωστόσο, το σημαντικότερο που προκύπτει από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού της Τουρκίας είναι η σαφής πρόθεση της τουρκικής κυβέρνησης όχι μόνο να συντηρήσει, αλλά και να διευρύνει τον κατάλογο των τουρκικών διεκδικήσεων έναντι της Ελλάδας.

Η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων ακολουθεί τους γενικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς του αμερικανο - ΝΑΤΟικού παράγοντα στην περιοχή. Από αυτή την άποψη, η στάση της τουρκικής ηγεσίας έρχεται να υπογραμμίσει αυτήν ακριβώς τη διάσταση. Εξάλλου, δε θα πρέπει να ξεχνούμε ότι το στάτους στο Αιγαίο φέρει τη σφραγίδα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Είτε με το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» του κ. Σημίτη, είτε με τη «Συμφωνία της Μαδρίτης», που υπαγορεύτηκε από την τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, στις δύο κυβερνήσεις.

Στο πλαίσιο αυτών των σχεδιασμών, η ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, η διχοτόμηση και η «συνδιαχείρισή» του φαίνεται ότι αποτελούν στοιχεία της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Φυσικά, μια τέτοια διευθέτηση απαιτεί την παραίτηση της Ελλάδας από την άσκηση κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Και όπως φαίνεται, οι ελληνικές κυβερνήσεις μεθοδεύουν αυτό το συμβιβασμό, προτάσσοντας το ΝΑΤΟικό και αμερικανικό συμφέρον στην περιοχή έναντι του ελληνικού, κάτω από την άποψη ότι αυτό δεν προκαλεί βλάβη των ελληνικών συμφερόντων, αφού εντός των συμμαχικών οργανισμών υπάρχει «κοινό συμφέρον».

Προφανώς στο καθεστώς της «γενικής διευθέτησης», που επιχειρούν οι ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, τόσο η τουρκική επιμονή, όσο και η υποχωρητικότητα της ελληνικής κυβέρνησης, συντείνουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Δηλαδή, σε ένα καθεστώς «περιορισμένης κυριαρχίας», το οποίο θα τελεί υπό την αιγίδα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών «φίλων».



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ