Πέμπτη 20 Μάη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πάνε κι έρχονται...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ηταν που ήταν μετρημένοι, φεύγουν και μερικοί... Ο λόγος για την ΚΕΔΑ και την αποχώρηση απ' αυτήν των Μ. Κοψίδη, Αντ. Ντρέκου και Μιχ. Κάχρη. Η πρώτη, σύμφωνα με ανακοίνωσή της, χρεώνει στην ηγεσία του ΣΥΝ τη διαμόρφωση μιας «νοσηρής κατάστασης που ανέκοψε το εγχείρημα (σ.σ. του ΣΥΡΙΖΑ) και τη δυναμική του». Οι δεύτεροι αποχωρούν από την ΚΕΔΑ και χρεώνουν στην πλειοψηφία της «την ακύρωση της ενιαίας καθόδου στις ευρωεκλογές» και αποφασιστική συμβολή «στη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ». Την ίδια στιγμή, η τάση της Ανανεωτικής Συσπείρωσης του ΣΥΝ μιλά για «ουσιαστική διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, αναμενόμενη σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας» και παραδέχεται ότι το μόρφωμα δε στηριζόταν στη «μεγαλύτερη δυνατή συνεννόηση σε προγραμματική βάση», με αποτέλεσμα «την κατάρρευση του σχήματος μέσα από τις αντιφάσεις του».

Κι ενώ το «μακράς πνοής» και με «στρατηγική σημασία» εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται στα εξ ων συνετέθη, αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές και λίγους μήνες μετά τη συγκρότησή του, η ηγεσία του ΣΥΝ διαλαλεί πως κατέρχεται στις ευρωεκλογές «με το "άρμα" του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς», όπως γράφει η χτεσινή «Αυγή». Κι ας μην έχει δημοσιεύσει ακόμη συγκεκριμένα, πόσα και ποια ευρωπαϊκά κόμματα έχουν βάλει την υπογραφή τους στην ιδρυτική διακήρυξη...

Τελικά, ποια είναι η θέση τους;

Δε λέμε, θετικό είναι το γεγονός πως η χτεσινή «Αυγή» έκανε πρωτοσέλιδο θέμα της την αναμενόμενη απόφαση της Κομισιόν, να δώσει «πράσινο φως» στο γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι Bt-11 της «Syngenta», χαρακτηρίζοντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή «πλασιέ» των μεταλλαγμένων, αλλά χρωστά - όπως και η ηγεσία του ΣΥΝ - κάποιες εξηγήσεις. Οταν, το περασμένο φθινόπωρο, έγινε στο Ευρωκοινοβούλιο συζήτηση, σχετικά με τη συνύπαρξη της καλλιέργειας γενετικά τροποποιημένων και συμβατικών προϊόντων, με ευθύνη του παραγωγού, ο Αλ. Αλαβάνος, ευρωβουλευτής τότε του ΣΥΝ, ψήφισε υπέρ και ο Μιχ. Παπαγιαννάκης προτίμησε να απουσιάσει...

Δε νομίζουν η «Αυγή» και η ηγεσία του ΣΥΝ πως έχουν χρέος, ιδιαίτερα μπροστά στις ευρωεκλογές, να ξεκαθαρίσουν ποια είναι η θέση τους στο συγκεκριμένο ζήτημα και γιατί τη μια φορά υποστηρίζουν το μεν και την άλλη το αντίθετο;

Η αγορά εργασίας στις ΗΠΑ...

Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην αγορά εργασίας των ΗΠΑ και στους δεσμοφύλακες - ανθρωποειδή στις φυλακές του Αμπού Γκράιμπ στη Βαγδάτη; Ιδού μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από αρθρογράφο της βρετανικής εφημερίδας «Γκάρντιαν»: «Σύμφωνα με έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εργασίας, τον Απρίλη δημιουργήθηκαν 288.000 νέες θέσεις εργασίας. Περισσότερο από το 82% των νέων θέσεων εργασίας αφορούν τον τομέα των υπηρεσιών και κυρίως των εστιατορίων. Το ίδιο διάστημα χάθηκαν 272.000 θέσεις στον κατασκευαστικό τομέα. Δεν προκαλεί έκπληξη λοιπόν ότι στην έκθεση για την οικονομία του Αμερικανού προέδρου, το Φλεβάρη, προτείνεται η ιδέα να καταχωρηθούν τα εστιατόρια γρήγορης εστίασης στην κατηγορία των εργοστασίων. Δε δημιουργήθηκαν όμως όλες οι νέες θέσεις εργασίας στον τομέα της εστίασης. Με περισσότερους από δύο εκατ. Αμερικανούς στις φυλακές, οι φρουροί στις φυλακές αυξήθηκαν υπερβολικά. Και εδώ ακριβώς συνδέεται η αμερικανική αγορά εργασίας με τις εικόνες από τη φυλακή Αμπού Γκράιμπ».

... και οι δεσμοφύλακες της Βαγδάτης

Και το άρθρο συνεχίζει: «Οι νεαροί στρατιώτες που κατηγορούνται για το σκάνδαλο των βασανιστηρίων είναι νέοι που δουλεύουν σε εστιατόρια γρήγορης εστίασης, φρουροί σε φυλακές, απολυμένοι εργάτες εργοστασίων της περίφημης ανάκαμψης της οικονομίας του Μπους. Τα βιογραφικά των στρατιωτών που αντιμετωπίζουν κατηγορίες για κακομεταχείριση Ιρακινών κρατουμένων έρχονται κατ' ευθείαν από την έκθεση του υπουργείου Εργασίας για τον Απρίλιο. H φτώχεια των στρατιωτών που εμπλέκονται στα βασανιστήρια δεν τους καθιστά περισσότερο ούτε λιγότερο ένοχους. Γίνεται όμως σαφέστερο ότι η έλλειψη καλών θέσεων εργασίας και η κοινωνική ανισότητα στις HΠA έφερε αυτούς τους νέους στο Ιράκ. Είναι τα ξεχασμένα παιδιά του Μπους που πήγαν στο Ιράκ για να ξεφύγουν από τις δουλειές στα Μακ Ντόναλντς, στις φυλακές και στα εργοστάσια που κλείνουν».

Η «πηγή του κακού»

Σήμερα ο Κ. Καραμανλής συναντάται με τον Τζορτζ Μπους και, με την ευκαιρία των διαπιστευτηρίων του νέου πρωθυπουργού της Ελλάδας στο «μεγάλο αφεντικό», ας συνεχίσουμε τη συζήτηση για τα βασανιστήρια στο Ιράκ. Κι επειδή αρκετοί, όταν αναφέρονται στο θέμα, δείχνουν με το δάκτυλο το πρόσωπο της 21χρονης Αμερικανίδας στρατιωτίνας, Λίντι Ινγκλαντ, θα λέγαμε ότι «βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος». Διότι, όπως αν δεν υπήρχε ο Φρανκενστάιν δε θα υπήρχαν τα τέρατα - δολοφόνοι, έτσι κι αν δεν υπήρχε ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, δε θα υπήρχαν οι στρατιώτες - βασανιστές. Κι αν στα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου η ευθύνη του δράστη συνυπάρχει, πολλές φορές, μ' αυτήν του ηθικού αυτουργού, εν προκειμένω, που το έγκλημα των βασανιστηρίων διενεργείται με άνωθεν εντολή, ο εντολέας είναι ο κατ' εξοχήν υπεύθυνος.

Αλλά, ούτε και ο ισχυρισμός ότι τα βασανιστήρια στο Ιράκ αποδεικνύουν τον εκβαρβαρισμό των Αμερικανών είναι σωστός στην ολότητά του. Αν μεν αναφέρεται στους στρατιωτικούς, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ισχύει, συμπληρώνοντας, όμως, πως η πλήρης αλήθεια είναι ότι, από καταβολής κόσμου και στο διάβα των αιώνων, κάθε στρατός κατοχής συμπεριφέρεται βάρβαρα και γι' αυτό ουδείς κατακτητής έτυχε της αγάπης του κατακτημένου. Και θα υπενθυμίσουμε πως, εκτός των Αμερικανών, υπάρχουν κι άλλοι, άλλης εθνικότητας, που βασανίζουν Ιρακινούς, επισημαίνοντας, μάλιστα, ότι οι Βρετανοί φαίνεται να είναι πιο «μάστοροι», αλλά ξέρουν να το κρύβουν καλύτερα.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αν ο ισχυρισμός περί εκβαρβαρισμού συμπεριλαμβάνει και τον αμερικανικό λαό, είναι λαθεμένος. Οχι μόνον επειδή ο απλός Αμερικανός δε συνευθύνεται για τα διεθνή εγκλήματα των κυβερνήσεών του, αλλά και γιατί αυτός ο λαός, παρά το μικρό χρονικό διάστημα ιστορικής διαδρομής του αμερικάνικου έθνους, έχει δώσει πολλά στον πολιτισμό της ανθρωπότητας. Και δεν πρέπει κανείς να λησμονεί ότι ανέδειξε ένα ισχυρό κίνημα ειρήνης, το οποίο έδωσε νικηφόρα μάχη στην περίοδο του πολέμου στο Βιετνάμ και σήμερα αγωνίζεται για το σταμάτημα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε διάφορες χώρες.

Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, να βρούμε την πραγματική «πηγή του κακού» για την ντροπή των βασανιστηρίων στο Ιράκ. Κι αυτή δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στον ιμπεριαλισμό. Αυτός, πολεμοχαρής και βάρβαρος εκ της φύσεώς του, διαθέτει τους Φρανκενστάιν, που μετατρέπουν τους στρατιώτες σε βασανιστές. Βεβαίως, βασανιστήρια δε γίνονται μόνο στις χώρες που καταχτάει ο ιμπεριαλισμός, αλλά κι αλλού. Ομως, παντού το αίτιο μετάλλαξης του ανθρώπου σε κτήνος είναι το ίδιο: Η πρόθεση επιβολής και η διάθεση εκμετάλλευσης, ακόμη και με τον πλέον κτηνώδη τρόπο. Κι αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού, ως το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Να, γιατί πρέπει να «φύγει από τη μέση»...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Τα ακριβά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΥΞΗΣΕΙΣ στις τιμές των εισιτηρίων των πλοίων ζητούν τώρα οι εφοπλιστές - ακτοπλόοι γιατί αυξάνεται - όπως λένε - το κόστος λόγω των τιμών του πετρελαίου. Μόνο που και πέρσι είχαν ακριβώς το ίδιο αίτημα χωρίς να υπάρχει πετρελαϊκή κρίση. Οπως και ακόμη παλιότερα...

Το μόνο πραγματικό πρόβλημα είναι ότι, όπως και πέρσι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έτσι και φέτος η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι πανέτοιμη να συναινέσει στο αίτημά τους.

Αν «τα βάλουμε κάτω» μια φορά, είναι σίγουρο πως μετά τα κέρδη που έχουν συλλέξει επί δεκαετίες τώρα, μπορούν να «αντέξουν» χωρίς την παραμικρή απώλεια, ακόμα και αν οι επιβάτες μετακινούνται τσάμπα.

ΣΥΜΦΩΝΑ πάντως με τις πρώτες μετρήσεις που γίνονται, η άμεση επιβάρυνση των ελληνικών νοικοκυριών από τις απαρχές του κύματος ακρίβειας που βιώνουμε με πρόσχημα το πετρέλαιο θα είναι 50 με 100 ευρώ το μήνα.

Αραγε όσοι μιλάνε για την αγοραστική αξία των μισθών στην Ελλάδα, για δείκτες και συγκλίσεις στην ΕΕ, υπολογίζουν και αυτές τις επιπτώσεις ή αυτές θεωρούνται ασήμαντες λεπτομέρειες;

ΔΗΛΑΔΗ αποτελούν και ...επίτευγμα τα 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανά η Ελλάδα για την περίφημη «ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων» και τα διαφημίζει ο πρωθυπουργός όπου βρεθεί κι όπου σταθεί στις ΗΠΑ;

Μάλλον δε θα έχει την ίδια ...χαρά και περηφάνια ο Κώστας Καραμανλής όταν θα αναφέρει το ίδιο ποσό αποτιμώντας το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων και θα πρέπει να μας εξηγήσει πού πήγαν τα χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων.

Και δε λέμε τίποτε, για τους εργαζόμενους, όταν θα τους έρθει η «λυπητερή»...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δυνατόν να είναι ένοχος ο βασανιστής Αμερικανός στρατιώτης στις διαβόητες φυλακές του Αμπου Γκράιμπ και αθώοι αυτοί που τον έστειλαν εκεί, εκείνοι που του έδωσαν εντολές και αυτοί που δημιούργησαν τις συνθήκες για τις βαρβαρότητες αυτές.


Γρηγοριάδης Κώστας

Κι επειδή είναι επίσης αδύνατον να είναι όλοι αθώοι, τότε μένει η λύση να είναι όλοι ένοχοι, την οποία καταλαβαίνει οποιοσδήποτε σε αυτόν τον πλανήτη.

Ερχονται στα λόγια μας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επειδή το θέμα του πληθωρισμού ξανάρχεται στο προσκήνιο και όταν γράφουμε εμείς, για τεράστια κέρδη του εγχώριου κεφαλαίου και για πληθωρισμό, που οφείλεται σ' αυτά ακριβώς τα κέρδη και όχι στις εξευτελιστικές αυξήσεις στα μεροκάματα, στους μισθούς και τις συντάξεις, οι κάθε λογής οπαδοί της «ελεύθερης αγοράς» και του ευρωμονόδρομου χαμογελούν συγκαταβατικά, αντιγράφουμε το παρακάτω απόσπασμα, από το χτεσινό άρθρο του Ν. Νικολάου στο «Βήμα», με τίτλο «Ο πληθωρισμός κερδών ταλανίζει την οικονομία»: «Υπάρχουν όμως όντως εισοδήματα που τροφοδότησαν την υψηλή ζήτηση. Είναι τα εισοδήματα όλων εκείνων των στρωμάτων που ευνοήθηκαν προκλητικά από την προηγούμενη κυβέρνηση. Τα εισοδήματα όλων εκείνων που μοιράστηκαν τη σπάταλη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, τα εισοδήματα που διογκώνουν τη φοροδιαφυγή και η διακίνηση του μαύρου χρήματος και προπαντός τα εισοδήματα από κέρδη. Δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα. Ο πληθωρισμός είναι ενδημικός τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, γιατί την ίδια περίοδο καταγράφεται κυριολεκτικά μια επέλαση των κερδών, τα οποία αυξήθηκαν στην τριετία 2000 - 2002 και έφθασαν τα ιστορικώς υψηλά επίπεδα που είχαν καταγράψει το 1972 - '73, επί δικτατορίας δηλαδή, όταν απαγορεύονταν οι απεργίες!».

Δεν επιτρέπονται... πολυτέλειες

Αν νομίζετε, πάντως, ότι τα όσα παραδέχεται το αναφερόμενο στο διπλανό σχόλιο άρθρο, σημαίνει και την οποιαδήποτε αλλαγή πολιτικής, είτε στην κυβέρνηση, είτε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, κάνετε λάθος. Δεν επιτρέπει τέτοιες... πολυτέλειες η λογική του ευρωμονόδρομου, την οποία ακολουθούν με ιδιαίτερη προσήλωση και τα δυο κόμματα. Τα επιτελεία της κυβέρνησης ετοιμάζουν ήδη τους νέους μποναμάδες για το μεγάλο κεφάλαιο, οι οποίοι θα οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερα κέρδη απ' ό,τι μέχρι σήμερα (παραπέρα μείωση φόρων, ακόμη περισσότερα προνόμια, κίνητρα, διευκολύνσεις, επέκταση της μερικής απασχόλησης, παραπέρα αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κλπ.). Μέτρα, τα οποία βρίσκονταν και στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και, μάλιστα, σε υψηλή προτεραιότητα.

Και μπορεί, βέβαια, η ηγεσία του τελευταίου να το παίξει τώρα... αντιπολίτευση, όταν τα προαναφερόμενα μέτρα ανακοινωθούν επίσημα, αλλά οι... διαφωνίες της θα είναι τέτοιες και τόσες, όσες και της ΝΔ, όταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ εφάρμοζαν την ίδια πολιτική και έστρωναν το δρόμο για την έκρηξη των κεφαλαιοκρατικών κερδών.

Αγεφύρωτο χάσμα

Μπορεί τα επίσημα κέρδη των τραπεζών να ανέρχονται στο αστρονομικό ύψος των δισεκατομμυρίων ευρώ και να σημείωσαν πέρσι μια αύξηση-πρόκληση, που ήταν μεγαλύτερη του 50%, δηλαδή 16πλάσια του επίσημου πληθωρισμού, αλλά ο κ. Νανόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της «Γιούρομπανκ», έχει διαφορετική γνώμη. Μύθος είναι τα τραπεζικά υπερκέρδη, δήλωσε στους δημοσιογράφους, εξηγώντας ότι τα τραπεζικά κέρδη του 2003 ήταν λιγότερα απ' αυτά του 2000. Προσδοκά βέβαια - συμπλήρωσε - ότι φέτος θα ξανακερδίσουν όσα και το 2000...

Οπως καταλαβαίνετε, το τεράστιο και αγεφύρωτο χάσμα δεν υπάρχει μόνον ανάμεσα στα κέρδη των τραπεζών και στους μισθούς των εργαζομένων, αλλά και στα κριτήρια θεώρησης και αντιμετώπισης του ζητήματος. Εμείς θέλουμε, απλώς, να σημειώσουμε ότι τα κέρδη των τραπεζών και μόνο φτάνουν για να διπλασιαστεί ο αριθμός των δασκάλων και καθηγητών της δημόσιας εκπαίδευσης σε όλη τη χώρα...

Η ... ανησυχία

Ανησυχούν οι εμπορικοί σύλλογοι για την εφαρμογή αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης και καλά κάνουν, αφού η κυβέρνηση της ΝΔ δεν κρύβει ότι οι έμποροι - επαγγελματίες - βιοτέχνες (ΕΒΕ), μαζί με τους μισθωτούς, προσφέρουν τη δυνατότητα μιας νέας φορολογικής αφαίμαξης, για να ισοσκελίσει τις νέες παροχές προς τους βιομήχανους.

Τώρα, πώς γίνεται η ανησυχία αυτή να μεταφράζεται για την ΕΣΕΕ σε μια πρόταση για περαίωση παλιών υποθέσεων με πρακτικές αντικειμενικών κριτηρίων και μια τέτοια πρόταση να τη χαιρετίζει ο Εμπορικός Σύλλογος Πειραιά, που επίσης απεύχεται την επαναφορά των αντικειμενικών κριτηρίων, είναι μια άλλη υπόθεση.

Μια υπόθεση, που έχει να κάνει με το συνδικαλισμό, που υποκλίνεται στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποθεώνει τον «κοινωνικό διάλογο» της υποταγής στην πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων και αγνοεί επί της ουσίας τα προβλήματα των μικρών ΕΒΕ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Χαϊδεύουν τους κερδοσκόπους

Εχει επισημανθεί από τους πολιτικούς και οικονομικούς αναλυτές, ότι η νέα κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές της 7ης Μάρτη, είναι μια κυβέρνηση... προσεκτικών κινήσεων. Θες ότι έχει διδαχτεί από την εμπειρία της «άγριας» κυβέρνησης της ΝΔ της περιόδου '90 - '93, θες γιατί θέλει να ξεμπερδέψει με τις ευρωεκλογές και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το σίγουρο είναι πως κρατά χαμηλούς τόνους. Ο πρωθυπουργός και τα πρωτοκλασάτα στελέχη, προτιμούν να καταγγέλλουν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αποφεύγοντας έτσι να υπεισέλθουν στην ουσία της πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης. Κάνοντας γενικώς και αορίστως εξαγγελίες - μέσα στις οποίες χωρούν όλοι και όλα, για το τι θα κάνουν σαν κυβέρνηση - αποφεύγουν σαν ο διάολος το λιβάνι να αποκαλύψουν τα συγκεκριμένα μέτρα πολιτικής που ετοιμάζονται να πάρουν.

Φυσικά ούτε είχαμε, ούτε και έχουμε την παραμικρή αμφιβολία για το τι είδους πολιτική θα εφαρμόσει η κυβέρνηση της ΝΔ. Οχι γιατί κατεχόμαστε από στερεότυπα και ιδεοληψίες για το συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Τη ΝΔ δεν την κρίνουμε μόνο από τη στάση που τήρησε σαν αντιπολίτευση - όπου και λειτούργησε σαν μοχλός «δεξιάς» πίεσης προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται σήμερα σαν κυβέρνηση το μέγα θέμα της ακρίβειας.

Η ιστορία με τις τιμές του πετρελαίου είναι αρκετά απλή. Υπάρχει κατ' αρχάς το πρόβλημα της διεθνούς κερδοσκοπίας, η οποία έχει εκτινάξει τις διεθνείς τιμές σε επίπεδα πάνω από τα 40 δολάρια το βαρέλι. Η άνοδος των διεθνών τιμών πετρελαίου, έχει να κάνει με τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και τον έλεγχο γεωστρατηγικών σημείων του πλανήτη ακόμη και με πολέμους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο έλεγχος των πρώτων υλών και των πηγών ενέργειας, πρώτα και κύρια του πετρελαίου, είναι από τις πλέον βασικές επιδιώξεις της αμερικανικής πολιτικής στον πλανήτη. Μπορεί να κάνει κάτι η κυβέρνηση στο θέμα αυτό; Ασφαλώς όχι.

Μπορεί όμως να κάνει κάτι για να βάλει φρένο στις αλυσιδωτές αυξήσεις τιμών των υγρών καυσίμων στην Ελλάδα, που τροφοδοτούν κύμα ανατιμήσεων και σε μια σειρά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Θα μπορούσε να παρέμβει στα δύο διυλιστήρια και στις πέντε εταιρίες εμπορίας πετρελαιοειδών και να τους πει: σταματήστε τα κερδοσκοπικά παιχνίδια στην ελληνική αγορά. Θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία για τις τιμές που πωλούν τα διυλιστήρια στις εταιρίες και οι εταιρίες στο λιανικό εμπόριο. Θα μπορούσε - αν ήθελε - να αποκαλύψει το κερδοσκοπικό παιχνίδι που παίζουν οι εταιρίες αυτές σε βάρος των εκατομμυρίων καταναλωτών. Αλλά δε θέλει, γιατί οι πολιτικές της επιλογές - που τη θέλουν «άγγελο προστάτη» της «ελεύθερης αγοράς» - δεν της επιτρέπουν να έρθει σε σύγκρουση με το κερδοσκοπικό κύκλωμα.

Ετσι, ενώ τα λαϊκά στρώματα τσουρουφλίζονται από την ακρίβεια, ο υπουργός Οικονομίας υπεραμυνόταν της «ελεύθερης αγοράς», υποστηρίζοντας πως η ακρίβεια δεν οφείλεται στην... ολιγοπωλιακή διάρθρωση της αγοράς των καυσίμων, αλλά στην άνοδο των διεθνών τιμών. Οτι το... ολιγοπωλιακό πετρελαϊκό κύκλωμα εκμεταλλεύεται τις διεθνείς εξελίξεις για να κερδοσκοπεί σε βάρος των εργαζομένων, αποτελεί το «πιστεύω» του κ. Αλογοσκούφη...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ