ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τίποτε περισσότερο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενόψει της εισαγωγής της «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα ΑΕ» στο Xρηματιστήριο - που, ταυτόχρονα, αποτελεί ένα ιδανικό πρόσχημα - όλη η χώρα βομβαρδίζεται από τη γνωστή και ακριβοπληρωμένη διαφημιστική καμπάνια. Μια εκστρατεία πλύσης εγκεφάλου και διαπαιδαγώγησης στον «πρακτικό καπιταλισμό», όπου προβάλλεται το ιδεώδες της επιχειρηματικής σύμπραξης του κράτους με το ιδιωτικό κεφάλαιο, της εκμετάλλευσης, δηλαδή, της δημόσιας περιουσίας και χρήματος από τον ιδιωτικό τομέα. Πρωταγωνιστές της καμπάνιας είναι οι ίδιοι οι επιχειρηματίες, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία που τους πρόσφερε η κυβέρνηση να μεγαλουργήσουν. Και, βέβαια, το γεγονός αυτό προβάλλεται ως ιδανικό, σωστό και αποτελεσματικό.

Μια ολόκληρη κοινωνία και ειδικά οι εργάτες, οι δημιουργοί κάθε πλούτου, αναλώνουν τις δυνάμεις τους και στερούνται ακόμη και τα απολύτως απαραίτητα - πέρα κι από όσα τους κλέβουν - προκειμένου να φτιαχτούν υποδομές, που κάποιοι «έξυπνοι» επιχειρηματίες αξιοποιούν για το δικό τους, ακόμη μεγαλύτερο, κέρδος και συσσώρευση πλούτου.

Και μετά από όλα αυτά, έρχεται η κυβέρνηση και προσπαθεί να πείσει ότι διαφέρει η πολιτική της από αυτήν της ΝΔ, μόνο και μόνο επειδή το ...δηλώνει! Κι όμως, η αλήθεια είναι ότι τίποτα περισσότερο από το ΠΑΣΟΚ δε θα μπορούσε να κάνει η ΝΔ...

Το παράπονο του Εκτορα

Παραπονέθηκε ο υφυπουργός Υγείας Εκτωρ Νασιώκας για το σχόλιό μας με τίτλο «Ξένα κόλλυβα» της 31.12.2003 με το οποίο σχολιάζαμε τις ευχετήριες κάρτες που έστειλε τούτες τις μέρες, θέτοντας το ερώτημα αν «ένα μέλος της κυβέρνησης μπορεί να χρησιμοποιεί υλικό του υπουργείου του για να καλύψει τις προεκλογικές του ανάγκες».

Ο Εκτωρ Νασιώκας διαβεβαίωσε τη στήλη ότι έστειλε 5.000 ευχετήριες επιστολές με δικά του έξοδα, αλλά σημείωσε ότι μπορεί να ξέφυγε και καμία επιστολή που έστειλε με τη στάμπα του υπουργείου Υγείας.

Εμ, ξεφεύγουν τέτοια πράγματα σε προεκλογικές (και εσωκομματικές) περιόδους, που αντί για αποδοχή των ευχών προκαλούν σχόλια; Πάντως όμως και στη μια και στην άλλη περίπτωση το σχόλιό μας ότι οι κάρτες έχουν ως απώτερο στόχο την αλίευση ψήφων παραμένει...

Τιμές... Ακη

Τις πρώτες μέρες του 2004 οι φόβοι βγήκαν αληθινοί. Οι απαιτήσεις των ημερών και οι τιμές των προϊόντων, σε συνδυασμό με την πραγματικότητα των χαμηλών μισθών και συντάξεων, οδήγησαν σε ασφυκτικές καταστάσεις, στον αυτοπεριορισμό ή στην επίπλαστη καταναλωτική επάρκεια του «πλαστικού χρήματος» και των «εορτοδανείων».

Ποιος μπορεί να δει κάτι θετικό σε αυτή την κατάσταση; Μα ο υπουργός Ανάπτυξης φυσικά. Σε συνέντευξή του στις 30 Δεκέμβρη, ο Α. Τσοχατζόπουλος επέμεινε να δηλώνει: «Το μεγάλο πλεονέκτημα του καταναλωτή είναι ότι ακριβώς, όταν δει πως κάτι είναι έξω από την ομαλή τιμολογιακή του εξέλιξη, δεν το αγοράζει».

Μια δήλωση που ταιριάζει μόνο σε μια κοινωνία που υπόκειται σε «συνθήκες εργαστηρίου». Γιατί μόνο σε αυτές τις συνθήκες υπάρχει η επιλογή ανάμεσα σε προϊόντα παρόμοιας ποιότητας με διαφορετικές τιμές.

Στην πραγματική ζωή ο λαός λέει «ό,τι πληρώνεις παίρνεις». Με λίγα λόγια, ή όλα τα προϊόντα που θέλεις θα τα βρεις ακριβά, ή κάποιο φθηνότερο θα είναι και χειρότερο.

Ομως, αν είσαι υπουργός του ΠΑΣΟΚ ή γενικά υπέρμαχος της, ίδιας, πολιτικής που πρεσβεύουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μπορείς να βρεις πλεονεκτήματα και στη στέρηση...

Παραγγέλματα για το Κυπριακό

Η επιστολή Μπους προς Σημίτη για το Κυπριακό και η απάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού προς τον Αμερικανό πρόεδρο, που αμέσως ακολούθησε αυτή την επιστολή, είναι ενδεικτικά του νέου «διεθνούς δικαίου», της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Ο Τζ. Μπους λοιπόν, προτρέπει, ουσιαστικά διατάζει, τον Κ. Σημίτη, να προβεί σε ορισμένες συγκεκριμένες ενέργειες. Στις ενέργειες αυτές περιλαμβάνεται και η άσκηση επιρροής εκ μέρους του Ελληνα πρωθυπουργού προς τον πρόεδρο της Κύπρου.

Χωρίς προσχήματα, ούτε καν με τη χρήση διπλωματικής γλώσσας που επιβάλλει το πρωτόκολλο γι' αυτού του είδους τις επιστολές, ο Αμερικανός πρόεδρος ξετυλίγει την πολιτική του υπό τη μορφή εντολών που περιλαμβάνονται στο κείμενο της επιστολής του:

Πρώτο: «Τα μέρη θα πρέπει να επιστρέψουν άμεσα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων...».

Δεύτερο: «Σας παροτρύνω να ακολουθήσετε άμεσα αυτή την προσέγγιση...».

Τρίτο: «Σας ζητώ να ενθαρρύνετε τον πρόεδρο κ. Παπαδόπουλο να πράξει το ίδιο...».

Και το παράγγελμα: «Τώρα είναι η στιγμή για δράση».

Οι εξελίξεις που δρομολογούνται για το Κυπριακό και όσα υπαγορεύονται από τους Αμερικανούς, καμία σχέση δεν έχουν με την ιστορική πλέον ανάγκη δίκαιης και βιώσιμης λύσης του προβλήματος, με σεβασμό στην υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στα δικαιώματα του κυπριακού λαού και στην ειρηνική συνύπαρξη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Αυτά που δρομολογεί η αμερικανική παρέμβαση έχουν να κάνουν άμεσα με την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για την Κύπρο και το ρόλο που επιφυλάσσουν στα πλαίσια αυτών των σχεδίων σε Ελλάδα και Τουρκία.

Η επιστολή Μπους είναι αποκαλυπτική και ως προς αυτό. Κάνει λόγο για «μια συνολική και μόνιμη συμφωνία... που θα ωφελήσει την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και την Τουρκία και όλη τη διεθνή κοινότητα» και για «δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος, η οποία θα είναι προς όφελος και των δύο πλευρών στο νησί, αλλά και των συμφερόντων ασφαλείας της Ελλάδος και της Τουρκίας».

Οταν βέβαια ο Μπους μιλάει για «όφελος της διεθνούς κοινότητας» και «συμφέροντα ασφάλειας Ελλάδας και Τουρκίας» που θα εξυπηρετηθούν από τη λύση του Κυπριακού, είναι σαφές ότι μιλάει με όρους το περιεχόμενο των οποίων υπηρετεί τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Οπου λοιπόν ο όρος «διεθνής κοινότητα» εννοεί τη «νέα τάξη» και όπου ο όρος «ασφάλεια», εννοεί την επιβολή της στους λαούς. Οσο για την απάντηση του Κ. Σημίτη δε θα μπορούσε να ήταν άλλη από το να ευχαριστήσει τον Μπους «για το σταθερό ενδιαφέρον σας για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος».

Πέρα όμως από την όποια τελική έκβαση, ως προς τη λύση του Κυπριακού, με αυτή την παρέμβαση του Μπους δημιουργούνται νέα τετελεσμένα. Ουσιαστικά ο Αμερικανός πρόεδρος ζητά να τεθεί υπό κηδεμονία η Κυπριακή Δημοκρατία και ο Ελληνας πρωθυπουργός το αποδέχεται αυτό. Μια τέτοια αντιμετώπιση επιφυλάσσει μεγαλύτερους κινδύνους και από αυτή καθ' αυτή, την «καλή» ή «κακή» λύση του Κυπριακού.

Μια περίπτωση...

Τα τυπικά, νομικά επιχειρήματα που καλύπτουν καθημερινές μικρές ή και μεγάλες θλιβερές ιστορίες περισσεύουν στις περισσότερες περιπτώσεις. Δεν αναιρούν ωστόσο τις εντυπώσεις και, κυρίως, τις συνέπειες μιας καταστροφής, νομότυπης, αλλά και χαρακτηριστικής για το πώς δουλεύει αυτό το σύστημα - καρμανιόλα ονείρων και φιλοδοξιών. Το όραμα με το οποίο ανατρέφονται οι Ελληνες επί γενιές, «να πιάσουμε την καλή» γράφεται με μεγάλα χρυσά γράμματα. Αντίθετα, η κατάπτωσή του γράφεται με μικροσκοπικά γραμματάκια στις σελίδες των εφημερίδων, τα οποία δεν μπορούν να διαβαστούν από την πλειονότητα των αναγνωστών. Μια τέτοια περίπτωση αφορά την ανακοίνωση ενός αναγκαστικού πλειστηριασμού για λογαριασμό της ΕΤΒΑ, στη Σάμο. Μια ξενοδοχειακή μονάδα 67 δωματίων, που η τιμή του επίσημα εκτιμάται στα 2.939.000 ευρώ, εκατό μέτρα από τη θάλασσα, θα «χτυπηθεί» στον πλειστηριασμό για να πληρωθούν στην τράπεζα 134.330 ευρώ και 56 λεπτά. Το τελευταίο ποσό αποτελεί και την τιμή εκκίνησης. Ταυτόχρονα, αποτελεί και την απόδειξη ότι το «αμέρικαν ντριμ» μπορεί, τόσο στη χώρα που ανακαλύφθηκε, όσο και σε κάθε γωνιά του κόσμου, να προκαλέσει απέραντη οδύνη και συντριβή.

Bravo!!!

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΤΑΞΕΙ, είπαμε να τον «σπρώχνουν» τα συμφέροντα τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά δεν πάει πολύ να μας προκύπτει και... δημοφιλέστερος Ελληνας πολιτικός στη Βαλκανική; Σε λίγο θα τον ονομάσουν και... Ρήγα Φεραίο του 21^ου αιώνα.

Δεν υπερβάλλουμε, κάπως έτσι μας τα παρουσίασε τα πράγματα το πρωτοχρονιάτικο «Βήμα», δημοσιεύοντας έρευνα της «Κάπα Ρισέρτς». Ετσι όπως πάνε όμως τα πράγματα, μάλλον δεν πρέπει να ασχολούμαστε με το τι είδαμε και ακούσαμε, αλλά με το τι θα δούμε και θα ακούσουμε ακόμη.

Ολα αυτά βέβαια συμβαίνουν στο δημοκρατικό και πολυφωνικό κόμμα - πρότυπο που λέγεται ΠΑΣΟΚ: Ενα κόμμα στην κυβέρνηση που (πέρυσι) «έφαγε» τον γραμματέα του χωρίς να μπει στον κόπο να το δικαιολογήσει και φέτος δείχνει να αλλάζει αρχηγό με τη «δημοκρατικότατη» διαδικασία της φημολογίας των ΜΜΕ και των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων.

Κάνοντας πάντως και μια μίνι αποτίμηση της έως τώρα σεναριολογίας η πιο καλή ήταν αυτή η πρόβλεψη που θέλει τον Γιώργο Παπανδρέου να αναλαμβάνει άμεσα πρωθυπουργός και να τοποθετεί στο υπουργείο Εξωτερικών τον... Θεόδωρο Πάγκαλο. «Κουφό», αλλά... ακούστηκε.

ΔΑΚΤΥΛΙΚΑ αποτυπώματα και γενικό ηλεκτρονικό έλεγχο για όσους έρχονται και για όσους φεύγουν, προβλέπει μεταξύ άλλων η νέα διαδικασία για όσους επισκέπτονται τις ΗΠΑ στο 2004 και εφεξής. Εξαιρούνται 28 μόλις χώρες από τη διαδικασία και σε αυτές δε συμπεριλαμβάνεται η Ελλάδα.

Τα μέτρα θεωρούνται αυστηρότερα από όσα ίσχυαν και, όπως καταλαβαίνετε, όλα είναι πιθανά για όποιον αποφασίσει να κάνει αυτό το ταξίδι με την «τρομο-τρέλα» που ως γνωστόν δέρνει τους Αμερικανούς. Τελικά, η απόσταση από τον ξάδερφο στην Αστόρια μέχρι το... Γκουαντανάμο μπορεί να αποδειχθεί πολύ μικρή.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εκπτώσεις μέσα στην εκλογική περίοδο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά, όπως φάνηκε για άλλη μια φορά, την κατάσταση που έχει δημιουργήσει στην αγορά η ασυδοσία που έχει εκχωρήσει στους κάθε λογής κερδοσκόπους, με αποτέλεσμα τις ανεξέλεγκτες ανατιμήσεις και την κλιμάκωση της ακρίβειας. Ετσι, πριν καλά καλά τελειώσουν οι γιορτές και μπει ο καινούριος χρόνος ο υφυπουργός Ανάπτυξης Κ. Κουλούρης έσπευσε να υπογράψει την απόφαση με την οποία καθορίζεται το διάστημα διενέργειας των χειμερινών εκπτώσεων από τις 15 Γενάρη μέχρι τις 28 Φλεβάρη. Βεβαίως, ο λόγος για τον οποίο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης επέδειξε τέτοια σπουδή για την ανακοίνωση των εκπτώσεων δεν είναι τα αδιέξοδα που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική για τα λαϊκά νοικοκυριά και για τους εκατοντάδες χιλιάδες μικρεμπόρους που βλέπουν τα ταμεία των μαγαζιών τους άδεια. Ο λόγος είναι οι επιπτώσεις της ακρίβειας, όπως αποτυπώνονται στο ποσοστό του επίσημου πληθωρισμού, που είναι φανερό ότι κινδυνεύει να αναζωπυρωθεί κάτω από το νέο κύμα ανατιμήσεων που έρχεται τις επόμενες μέρες. Χώρια που θέλουν να τους βρει η προεκλογική περίοδος μέσα στις εκπτώσεις... Ιδιαίτερα άμα γίνουν 7 ή 14 Μάρτη, όπως έντονα φημολογείται...

Κατευθυνόμενοι οι «σεκιουριτάδες»

Η πρόσφατη επίθεση των «σεκιουριτάδων» του Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας κατά του δημοσιογράφου του «Αλτερ», δείχνει - εκτός των άλλων - ότι υπάρχουν κάποιοι που δε θέλουν να έρθει στο φως της δημοσιότητας η απαράδεκτη κατάσταση, που επικρατεί στα περισσότερα νοσοκομεία και η οποία ταλαιπωρεί όχι μόνο τους ασθενείς, αλλά και τους εργαζόμενους στο χώρο της υγείας. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους αρμοδίους της κυβέρνησης και τα «τσιράκια» τους - πρόεδροι των ΠΕΣΥ και μάνατζερ των νοσοκομείων - που διαχειρίζονται την «ανθυγιεινή» πολιτική. Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο: Αποδεικνύεται τώρα ότι η παράδοση της φύλαξης των νοσοκομείων σε ιδιωτικές εταιρίες «σεκιούριτι» - σε ιδιώτες παραδίδονται, επίσης, η καθαριότητα, η σίτιση κι άλλοι τομείς - δεν είχε σκοπό να βάλει τάξη στα νοσοκομεία, αλλά να τα «προφυλάξει» από τα «αδιάκριτα» μάτια της «κοινής γνώμης». Και θα πρέπει, επίσης, να επισημανθεί η αγένεια και ενίοτε η αγριότητα, με την οποία οι «σεκιουριτάδες» φέρονται στους ασθενείς και, κυρίως, στους συγγενείς τους, όταν διαμαρτύρονται για τις συνθήκες νοσηλείας. Ομως, δεν ακούσαμε κάποιους από το «Αλτερ», ή τους άλλους που αντέδρασαν - και δικαίως - στην επίθεση των «σεκιουριτάδων» εναντίον του δημοσιογράφου, να ζητούν να σταματήσει η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στο σύστημα δημόσιας υγείας. Γιατί, άραγε; Εκτός κι αν πιστεύουν ότι φταίνε μόνον οι συγκεκριμένοι τραμπούκοι του Νοσοκομείου της Νίκαιας κι όχι το όλο «σύστημα» που τους «φτιάχνει» και τους χρησιμοποιεί...

Οι επιπτώσεις του «κοινωνικού εταιρισμού»

Ποιος, τελικά, ωφελήθηκε και ποιος έχασε από την πολυδιαφημισμένη αύξηση της πίτας του ΑΕΠ, η οποία το 2003 ξεπέρασε το 4%; Για παράδειγμα, οι πέντε μεγάλοι ντόπιοι τραπεζικοί όμιλοι, σύμφωνα με τους δημοσιευμένους ισολογισμούς τους, αύξησαν τη μάζα των κερδών τους κατά 33%, δηλαδή δέκα φορές πάνω από τον επίσημο τιμάριθμο. Από την άλλη πλευρά, περικόπτοντας θέσεις εργασίας (κυρίως με την εφαρμογή προγραμμάτων «εθελούσιας» εξόδου εργαζομένων), κατάφεραν να μειώσουν τα μισθολογικά κονδύλια, τα οποία για το 2003 αυξήθηκαν μόλις 1,1%, δηλαδή πολύ κάτω ακόμη και από τον επίσημο τιμάριθμο.

Είναι φανερό το γεγονός ότι φέτος αυξήθηκε ακόμη περισσότερο η εκμετάλλευση των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων της χώρας. Πλάτη στην ασυδοσία της εργοδοσίας και του μεγάλου κεφαλαίου έβαλαν η κυβέρνηση, οι διαβόητες διαρθρωτικές αλλαγές και οι διάφορες «συνδιαχειριστικές» λογικές του λεγόμενου «κοινωνικού εταιρισμού», τα κόμματα, που, με το έναν ή τον άλλο τρόπο, στηρίζουν αυτήν την πολιτική και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Ο δικός μας μονόδρομος

Οσο αυτοί πανηγυρίζουν για τον ερχομό του νέου «μεσσία», τόσο περισσότερο τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα πρέπει να ανασκουμπώνονται για να δώσουν τη σκληρή μάχη της επιβίωσης και της βελτίωσης της θέσης τους. Απ' αυτό ξεκινάμε το 2004. Τα 519 ευρώ του κατώτερου μισθού είναι η γραμμή του αίσχους για μια πολιτική που διαρκώς δίνει στους λίγους, παίρνει από τους πολλούς. Οπως εντοπίζει στην ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ, «το 2004 βρίσκει συνολικά την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας σε χειρότερη θέση».

Αυτή η αλήθεια δεν κρύβεται. Από μόνη της, όμως, δεν αρκεί για να δοθούν με όρους αντεπίθεσης οι μάχες που βρίσκονται μπροστά. Τα μέτωπα είναι πολλά κι όσο πιο καθαρό γίνεται το πού και ποιος είναι ο εχθρός, τόσο καλύτερα. Γιατί δίπλα στην πλουτοκρατία και μάλιστα σε ρόλο εμπροσθοφυλακής για την προώθηση των συμφερόντων της βρίσκονται τόσο οι πολιτικοί υπάλληλοι του κεφαλαίου όσο και δυνάμεις που δρουν στο εσωτερικό του μαζικού λαϊκού κινήματος σε ρόλο πέμπτης φάλαγγας. Ποιος μπορεί σοβαρά σήμερα να ισχυριστεί πως η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι άμοιρη ευθυνών για τη σκληρότητα με την οποία βιώνουν την πραγματικότητα οι εργαζόμενοι; Οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχουν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο για να προωθηθεί η μακροχρόνια λιτότητα, για να μην αναπτυχθούν αγώνες.

Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με θέσεις και αιτήματα που εκφράζουν τα σύγχρονα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων (τα 1.100 ευρώ για κατώτερο μισθό είναι ένα από αυτά), μέσα από τεράστιες δυσκολίες, κόντρα στη μοιρολατρία και στην υποταγή που σκόπιμα καλλιεργούν οι πολιτικοσυνδικαλιστικές δυνάμεις του κεφαλαίου, πάλεψε και τη χρονιά που πέρασε για να οργανώσει την αντίσταση των εργαζομένων για την ανατροπή των αντεργατικών αντιλαϊκών πολιτικών. Για το επόμενο διάστημα, καθώς θα μεγαλώνει ακόμα περισσότερο η επιθετικότητα του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, όπως σημειώνει το ΠΑΜΕ, «το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα επωμίζεται νέας ποιότητας ευθύνες, για να οργανώσει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, να αλλάξει τους συσχετισμούς, να ταράξει τα νερά μέσα στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα και να πρωτοστατήσει στο να οξυνθεί η ταξική πάλη και να πολλαπλασιάζεται η δυναμική της αγωνιστικής προοπτικής. Να χτίζει τις συμμαχίες του με τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους και την προοδευτική διανόηση».

Η ανταπόκριση στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για να δυναμώσει η πάλη κόντρα στη μοιρολατρία και στην υποταγή πρέπει να είναι άμεση. Για την εργατική τάξη αυτός είναι ο μονόδρομος. Το «ραντεβού» στους δρόμους του αγώνα έχει δοθεί. Για να υπερασπίσουμε καταχτήσεις, να διευρύνουμε δικαιώματα και να χτίσουμε ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση.

Στο νέο χρόνο

Χαμογελάς καινούριε μου

μα δε θα με τουμπάρεις,

γιατί κι εσύ, το 'χεις σκοπό,

το ξέρω, να με γδάρεις,

έτσι γελάκια κι οι παλιοί

κάναν τις πρώτες μέρες

κι έπειτα με ξετίναξαν

για τα καλά οι λέρες!

***

Χαμογελάς καινούριε μου

και δίνεις υποσχέσεις,