ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Πόλεμος» στην TV

Ο Ν. Χατζηνικολάου ήταν, επί 13 συνεχή χρόνια, το «σήμα κατατεθέν» του MEGA. Και ξάφνου, φέτος, τ' αφεντικά του καναλιού αποφάσισαν να περιορίσουν το ρόλο του. Μη αποδεχόμενος την επαγγελματική υποβάθμισή του, έφυγε από το σταθμό - βεβαίως με το αζημίωτο, αφού τσέπωσε μια παχυλή αποζημίωση - και πήγε στον ALPHA, όπου ανέλαβε την πρώτη διευθυντική θέση. Προβλήματα υπάρχουν στο MEGA και με τον Αλ. Παπαχελά - γνωστό και για τις γνωριμίες και τις διασυνδέσεις του με την αμερικανική διοίκηση - επειδή δεν πήρε τη θέση του αποχωρούντος Χατζηνικολάου, όπως του είχαν υποσχεθεί κάποιοι από τους ιδιοκτήτες. Βεβαίως, οι αποχωρούντες αναπληρώθηκαν, πάραυτα, από «νέα φιντάνια» του σταθμού και η ζωή συνεχίζεται κανονικά στο «μεγάλο κανάλι».

Ο Στ. Θεοδωράκης ήταν το «καμάρι» της κρατικής τηλεόρασης, καθότι «έφερνε τηλεθέαση». Φαίνεται, όμως, ότι είχε άλλες φιλοδοξίες και «την έκανε με ελαφριά πηδηματάκια» για τον ALPHA. Εκεί, για μικρό χρονικό διάστημα, έγινε «καπετάν ένας», αλλά στη συνέχεια, σαν πήγε ο Χατζηνικολάου, παραμερίστηκε κι αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Φυσικά, «δε θα πάει χαμένος», καθώς για «καμάρια» σαν κι αυτόν κάνουν «κρα» τ' αφεντικά και των κρατικών και των ιδιωτικών καναλιών. Κι άλλα τηλεοπτικά αστέρια αναμένεται να μετακινηθούν από μαγαζί σε μαγαζί, καθότι η περίοδος των «τηλεοπτικών μεταγραφών» δεν τέλειωσε ακόμα και τ' αφεντικά των ΜΜΕ θα συνεχίσουν ν' ανακατεύουν την «τράπουλα» με το διαθέσιμο τηλεοπτικό προσωπικό.

Ομως, αν και, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι το θέμα αφορά στα τηλεοπτικά πρόσωπα, δεν πρόκειται καθόλου περί αυτού. Οι εξελίξεις στο τηλεοπτικό πεδίο έχουν βαθύτερες στοχεύσεις. Πρόκειται για μια διαδικασία προετοιμασίας της βιομηχανίας των ΜΜΕ, προκειμένου να ανταποκριθεί στην κατάσταση που αναμένεται να διαμορφωθεί στη χώρα μας τα επόμενα χρόνια. Η διαδικασία αυτή δεν εξελίσσεται και τόσο «ειρηνικά», καθώς οι μεγαλοϊδιοκτήτες των ΜΜΕ, που αποτελούν τον «πυρήνα» της άρχουσας τάξης, συνασπίστηκαν σε αντίπαλα «στρατόπεδα», ανάμεσα στα οποία ξέσπασαν σκληρές «μάχες», για το ποιος θα έχει το μεγαλύτερο μεράδι στην τηλεοπτική αγορά, ούτως ώστε να μπορεί να επηρεάσει υπέρ του, τις κοινωνικο - οικονομικο - πολιτικές εξελίξεις.

Οσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, οι «μάχες», ανάμεσα στα «θηρία» για τη διασφάλιση περισσότερου «ζωτικού χώρου» στο τηλεοπτικό πεδίο της «ενημέρωσης», θα οξύνονται. Ο «πόλεμος» αυτός, που έχει απώλειες και εκ των ενόντων, δεν αφορά, ουδόλως, την ενημέρωση του λαού. Για την αληθινή κι αντικειμενική πληροφόρηση των πολιτών αδιαφορούν πλήρως οι «καναλάρχες» και δεν πιστεύει κανείς ότι ο ερχομός του ενός, ή του άλλου τηλεοπτικού αστέρος σ' ένα κανάλι μπορεί ν' αλλάξει το ρόλο του. Αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα «τραβήξουν» περισσότερους τηλεθεατές, ώστε ν' αυξήσουν κι άλλο τα κέρδη τους από τις διαφημίσεις και για ν' αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη, ώστε να επηρεάζουν αποτελεσματικότερα τις κυβερνητικές αποφάσεις...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Οι «θεομπαίχτες... »

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι θεομπαίχτες βγήκαν παγανιά», είναι ο τίτλος της ανακοίνωσης, που εξέδωσε η Γραμματεία Μαγνησίας του ΠΑΜΕ, προκειμένου να καταγγείλει στους εργαζόμενους τη «βιομηχανία» ανέξοδων κι απατηλών προεκλογικών υποσχέσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με στόχο να ξεγελάσουν το λαό και να υφαρπάσουν την ψήφο του. Πράγματι, είναι να οργίζεται κανείς ακούγοντας τους «μπαγαπόντηδες» της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διαγωνίζονται σε ψεύτικα τάματα, που ξεκινούν από την προσφορά νέων θέσεων εργασίας και την αύξηση μισθών και συντάξεων και φτάνουν μέχρι την καταπολέμηση της αισχοκέρδειας και της ακρίβειας, από τον ...κουλουροκυνηγό Κουλούρη.

Αυτό το όργιο «βλαχοπολιτικής», που αναμένεται να λάβει ακόμα πιο κωμικές διαστάσεις με τις ομιλίες των Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή από το «μπαλκόνι» της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, υποτιμά τη νοημοσύνη των εργαζομένων, οι οποίοι δεν μπορούν ν' ανέχονται την προκλητική κοροϊδία τους.

Και η απάντησή τους στην επιχείρηση εξευτελισμού τους, δεν μπορεί να είναι άλλη από το να γυρίσουν επιδεικτικά την πλάτη στον δικομματισμό και να ρίξουν το βάρος τους στον αγώνα για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, υπέρ των ριζοσπαστικών δυνάμεων, βοηθώντας στην ενίσχυση του ΚΚΕ στη Βουλή και στο λαό.

Ο καπιταλισμός και οι αυταπάτες

Στα χάλια της βρίσκεται η ολλανδική οικονομία. Μόνο το τελευταίο τρίμηνο το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 0,9%, ενώ και η κατανάλωση σημείωσε πτώση για πρώτη φορά από το 1993. Σε άνοδο βρίσκεται και η ανεργία που έφτασε στο 5,5%. Μόλις χτες ωστόσο, η κυβέρνηση ενέκρινε καινούριες περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό ύψους 4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι περικοπές θα επιτευχθούν κυρίως από το πάγωμα των κοινωνικών επιδομάτων. Το τελευταίο πακέτο περικοπών ήρθε να προστεθεί σε αυτές που ανακοινώθηκαν νωρίτερα φέτος ύψους 48 δισ. ευρώ, που περιλάμβαναν τη μείωση των κρατικών εξόδων για το σύστημα Υγείας. Οι περικοπές γίνονται για να μείνει το κρατικό έλλειμμα εντός του ορίου του 3% που ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΟΝΕ. Τα αντιλαϊκά μέτρα της ολλανδικής κυβέρνησης όχι μόνο δεν αποτελούν την απάντηση που περιμένουν οι εργάτες της Ολλανδίας, αλλά θα κάνουν την κρίση και τη θέση τους χειρότερη. Αυτά συμβαίνουν στον καπιταλισμό, αυτά έχουν οι αυταπάτες...

Ο Σμόκοβος ρέει...

Οι Θεσσαλοί είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν και να εντείνουν τον αγώνα τους για την εκτροπή του Αχελώου - ενός έργου πνοής και ζωής για την υπό τον κίνδυνο ερημοποίησης θεσσαλική πεδιάδα - καθώς γνωρίζουν ότι μόνο πιέζοντας μπορούν να πετύχουν το στόχο τους, γνωστού όντος ότι η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ενωση δε θέλουν το έργο, γιατί δε θέλουν την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής στη χώρα μας.

Αυτή η αγωνιστική πίεση ήταν που ανάγκασε την κυβέρνηση να προχωρήσει το έργο του φράγματος Σμοκόβου στην Καρδίτσα, εντάσσοντας και τα έργα μεταφοράς και διανομής νερού στο σχετικό πρόγραμμα του ΥΠΕΧΩΔΕ και αποφασίζοντας να διατεθούν γι' αυτό τα κονδύλια που απαιτούνται. Για να γίνει, όμως, αυτό χρειάστηκε πολύχρονος και σκληρός αγώνας των Θεσσαλών αγροτών. Να σημειώσουμε ότι το έργο άρχισε πριν 20 χρόνια κι ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, ενώ πριν λίγο καιρό οι εργασίες είχαν σταματήσει, λόγω μη πληρωμής των εργολάβων - το αποκάλυψε μετά από επίσκεψή του επιτόπου ο βουλευτής του ΚΚΕ, Ν. Γκατζής - και χρειάστηκαν νέες δυναμικές παρεμβάσεις των φορέων της περιοχής, για να ξαναρχίσουν...

Ο Αχελώος ακόμα...

Την ανησυχία τους για την πορεία των έργων εκτροπής του Αχελώου εξέφρασαν, για μια ακόμα φορά, τα μέλη της Πανθεσσαλικής Συντονιστικής Επιτροπής για την εκτροπή του άνω ρου του Αχελώου (ΠΑΣΕ) - συμμετέχουν νομάρχες, δήμαρχοι κι άλλοι εκπρόσωποι φορέων της περιοχής - κατά τη συνεδρίασή τους στη Λάρισα. Η διαβεβαίωση της κυβέρνησης ότι, οσονούπω, επαναδημοπρατείται το έργο του φράγματος στη Συκιά, δε φαίνεται να πείθει τους Θεσσαλούς, γνωστής ούσης της ανυποληψίας των κυβερνώντων, που έχουν μετατρέψει τον Αχελώο σε «σήμα κατατεθέν» της ΠΑΣΟΚικής ψευτιάς.

Προς τούτο οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΕ επιδιώκουν άμεσα συναντήσεις με τον πρωθυπουργό, την υπουργό ΠΕΧΩΔΕ και τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, προκειμένου να λάβουν συγκεκριμένες και χειροπιαστές δεσμεύσεις. Επιπλέον, θα επισκεφτούν την Αιτωλοακαρνανία, με στόχο να άρουν τις ανησυχίες και το κλίμα αντιπαλότητας που κάποιοι επιχειρούν να δημιουργήσουν ανάμεσα στους φορείς των δυο νομών, μ' αφορμή τον Αχελώο.

Ολοι για τη λεία νοιάζονται

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΛΟΙ ΜΕ την «ανάπτυξη» του Ιράκ είναι. Και οι Γερμανοί, και οι Γάλλοι, και οι Ευρωπαίοι γενικώς και φυσικά πάνω από όλα οι Αμερικανοί που φρόντισαν να το «αναπτύξουν» επιμελώς τα τελευταία χρόνια. Κατά της κατοχής στο Ιράκ όμως δεν έχει δηλώσει κανένας.

Γιατί βέβαια, όταν ο Κόφι Αναν εγκαλεί του Αμερικανούς για ελλιπή μέτρα ασφάλειας στη Βαγδάτη, μάλλον δε δείχνει να αμφισβητεί την κατοχή, ενώ οι αναφορές σε ενισχυμένο ρόλο του ΟΗΕ από τους υπόλοιπους του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι φανερό πως στη διαχείριση του πετρελαίου αναφέρονται.

ΣΒΑΡΝΑ ΤΟΥΣ... δρόμους μάς ανακοίνωσε ότι παίρνει από Δευτέρα η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης και θα συναντηθεί εκ νέου με τους παράγοντες στο χώρο των τροφίμων φοβούμενη - λέει - τις ανατιμήσεις του Σεπτέμβρη.

Τώρα το για ποιο λόγο θα «πειστούν» οι βιομήχανοι τροφίμων να μην κερδίσουν κάτι τις περισσότερο εφόσον μπορούν και η «ελεύθερη αγορά» τους διασφαλίζει κάθε σχετικό δικαίωμα, μόνον ο Ακης Τσοχατζόπουλος μπορεί να μας το εξηγήσει.

ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ το πρόσφατο (και λίαν αμαρτωλό) παρελθόν διαφαίνονται στην... «οικονομία» και σίγουρα δε δημιουργούνται από μόνες τους. Για τα περί της Σοφοκλέους μιλάμε. Ολο και πιο πολλά δημοσιεύματα δίνουν τόνους αισιοδοξίας και ολοένα και διάφοροι «παράγοντες» ενθαρρύνουν τις... επενδύσεις.

Για την ώρα το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχει αποφύγει τις δηλώσεις, όμως αυτό μάλλον οφείλεται στις τελευταίες εσωκομματικές φασαρίες στο ΠΑΣΟΚ με τα «πόθεν έσχες» παρά στο ότι άλλαξαν μυαλά.

Πάντως ευελπιστούμε ότι οι «παθόντες» του 2000 έχουν φρονιμέψει και δε θα μπλέξουν πάλι στον εν λόγω μηχανισμό που επιβεβαιώνει ακόμη περισσότερο σήμερα ότι ουδεμία σχέση έχει με την έννοια της ανάπτυξης.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Νέος κατασταλτικός μηχανισμός

Οταν το 1999 η κυβέρνηση καθιέρωνε την υπηρεσία των συνοροφυλάκων, προχωρούσε στη συγκρότηση ενός ακόμη ένοπλου ένστολου σώματος, το οποίο θα χρησιμοποιούσε για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σκοπών στο απώτερο μέλλον. Στόχος της κυβέρνησης τότε βέβαια δεν ήταν η ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων, αλλά η έμμεση αύξηση των δυνάμεων καταστολής. Σήμερα, τέσσερα χρονιά μετά, οι κυβερνώντες με νομοσχέδιο που συζητήθηκε στη Βουλή τις προηγούμενες μέρες και έγινε νόμος του κράτους, έρχονται να «υλοποιήσουν» αυτούς τους σχεδιασμούς αύξησης των δυνάμεων καταστολής.

Η δήλωση του αρμόδιου υπουργού ήταν ξεκάθαρη: οι αρμοδιότητες των συνοριακών φυλάκων «πρέπει να επεκταθούν για την τήρηση της έννομης τάξης». Δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα, ο υπουργός μοίρασε τις νέες αρμοδιότητες στους συνοροφύλακες, οι οποίοι πλέον αποκτούν «δικαιώματα» φρούρησης και μεταγωγής κρατουμένων και φρούρησης αστυνομικών υπηρεσιών και κρατητηρίων. Η κυβέρνηση λοιπόν δημιούργησε ένα ακόμη «αστυνομικό σώμα» και δεν πρόκειται για μια αυθαίρετη διαπίστωση, αρκεί κανείς να ανατρέξει στην αύξηση του ποσοστού των δυνάμεων των συνοροφυλάκων, το οποίο πλέον φτάνει το 20% των δυνάμεων της Ελληνικής Αστυνομίας! Πλέον, 7.000 συνοροφύλακες, με δικά τους τμήματα ακόμα και στην τελευταία γωνιά της χώρας, θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από την κυβέρνηση, όχι μόνο για τη φύλαξη των συνόρων, αλλά γενικότερα ως δύναμη καταστολής. Ηδη, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουν καταγραφεί κατά τις οποίες οι συνοροφύλακες έχουν χρησιμοποιηθεί κατά των Ελλήνων πολιτών.

Την ίδια στιγμή που οι δουλέμποροι συνεχίζουν ανεξέλεγκτα να εκμεταλλεύονται χιλιάδες λαθρομετανάστες και να μπαινοβγαίνουν στη χώρα, η κυβέρνηση επιχειρεί να εμπεδώσει - κάτω βεβαία από το γενικότερο κλίμα που επικρατεί τόσο μέσα στους κόλπους της ΕΕ, όσο και στις ΗΠΑ αλλά και σε πολλές άλλες χώρες του πλανήτη - ένα κλίμα αστυνομοκρατίας σε όλη την ελληνική επικράτεια. Με πρόσχημα την «πάταξη» του εγκλήματος, οι συνοροφύλακες θα αποτελέσουν έναν ακόμη κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό, ο οποίος θα κινηθεί κυρίως ενάντια στο λαϊκό διεκδικητικό κίνημα και καθόλου δεν αποκλείεται να χρησιμοποιηθεί ενάντια σε διαδηλώσεις ή άλλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των αγροτών, της νεολαίας.

Το κράτος λοιπόν ενισχύει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του και θωρακίζει τις «άμυνές» του ενόψει των νέων αντιλαϊκών επιθέσεων που θα εξαπολύσει... Η εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα οφείλουν και πρέπει να δυναμώσουν τις γραμμές του κοινωνικοπολιτικού αγώνα, ώστε μαζικά και μαχητικά να αντιπαλέψουν την καταστολή, να διεκδικήσουν τη διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών να ενισχύσουν συνολικά το πεδίο των ταξικών αγώνων ενάντια στη νεοταξίτικη πολιτική της κυβέρνησης και του μεγάλου κεφαλαίου, στην προοπτική διαμόρφωσης του λαϊκού μετώπου πάλης για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Ξυπνούν «άτυπες» ανησυχίες περί SARS

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πλησιάζει το τέλος του θέρους, υπενθυμίζουν επιδημιολόγοι, που αναμένουν με ανησυχία τα πρώτα κρύα του χειμώνα στη σινική ενδοχώρα ή σε οποιαδήποτε περιοχή του πλανήτη μην αποκλείοντας μια νέα, ίσως χειρότερη, επάνοδο του SARS... Της σοβαρής ασθένειας που έως πριν μερικούς μήνες προκάλεσε το θάνατο τουλάχιστον 800 ανθρώπων και τη μόλυνση αρκετών χιλιάδων.

Ηδη από χτες στο Γκουανγκντόνγκ της Κίνας ιολόγοι της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) και Κινέζοι επιστήμονες συνεδριάζουν, επιχειρώντας να συνθέσουν τα κομμάτια του παζλ με τα έως τώρα λιγοστά δεδομένα για την ταυτότητα των ταχύτατα μεταλλασσόμενων κορονο-ιών που εμφανίστηκαν ως οι πρωταίτιοι του συνδρόμου. Στο Βανκούβερ του Καναδά, πάλι, ειδικοί επιστήμονες της ΠΟΥ εξετάζουν ένα νέο κρούσμα ηπιότερης μορφής άτυπης πνευμονίας που εκδηλώθηκε σε οίκο ευγηρίας...

Η απειλή, λοιπόν, παραμονεύει... Τι γίνεται, όμως, με τα βιοτεχνολογικά εργαστήρια φαρμακευτικών εταιριών, που είχαν κρούσει την πόρτα αρμόδιων οργανισμών για την κατοχύρωση πατέντας γύρω απ' την αναγνώριση γενετικών χαρακτηριστικών των ιών που προκαλούν το SARS; Η σιγή ιχθύος που τηρούν σήμερα μοιάζει «εκκωφαντική». Οχι απαραίτητα γιατί οι έρευνες τούς σταμάτησαν. Αλλά ενδεχομένως επειδή, παρά τις προσδοκίες και τις φιλοδοξίες ορισμένων, η κούρσα αναμέτρησης επιστημόνων και πολυεθνικών φαρμακευτικών κολοσσών ακόμη και με τους κορονοϊούς... παίρνει χρόνο. Ισως, πολύ περισσότερο, απ' όσον θέλουν οι μεγαλοεπενδυτές ή επιθυμούν - προκειμένου να «θυμούνται» εγκαίρως - τα διαπλεκόμενα δίκτυα μαζικής ποδηγέτησης, ήτοι ΜΜΕ...

Κιτρινισμός και σουρεαλισμός

«Οι ΗΠΑ δεν κέρδισαν τον πόλεμο. Ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν πράκτορας της CIA και διαθέτει μυστικά όπλα εξωγήινων πολιτισμών. Οσο για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν; Αυτός μόλις αγόρασε σπίτι στις όχθες του Τίγρη». Αυτά, σύμφωνα με τηλεγράφημα του «Ρόιτερς», είναι θέματα που γεμίζουν τις σελίδες των εφημερίδων της Βαγδάτης. Το χάος μιας καθημερινότητας χρωματισμένης με τα μελανά χρώματα της αμερικανο-βρετανικής κατοχής αντανακλάται σε ένα «ρεπορταζιακό» μείγμα θεωριών συνωμοσίας, υποψιών, φημών και φαντασίας. Η κουβέντα του καφενείου γίνεται «αίφνης» κεντρικό θέμα στις εφημερίδες ή «τροφή» νεοφώτιστων σχολιαστών μεταξύ σοβαρού και αστείου. Οπως για παράδειγμα, λίγο μετά την προ δύο βδομάδων έκρηξη στην ιορδανική πρεσβεία... Οι εφημερίδες της Βαγδάτης ήταν γεμάτες από δηλώσεις αυτοπτών μαρτύρων που ορκίζονταν πως τα αμερικανικά ελικόπτερα υπερίπταντο ύποπτα πάνω απ' την πρεσβεία. Παρόμοιες φήμες κυκλοφορούν αυτές τις μέρες με αφορμή τη βομβιστική επίθεση και στα γραφεία του ΟΗΕ... Η ορθολογική ανάλυση σπανίζει στις σελίδες των εφημερίδων της Βαγδάτης αποφαίνονται, λοιπόν, οι Δυτικοί αναλυτές. Οχι άδικα, αλλά ούτε και ανεξήγητα. Ομως, ο ορθολογισμός και η διαλεκτική των πραγμάτων δεν είναι, εν πολλοίς, «απολεσθέντα» μόνον για τους κατοίκους της «μεταπολεμικής»(;) Βαγδάτης. Δεκάδες παρόμοια «ρεπορτάζ» κραυγαλέα ή δυσδιάκριτα κίτρινων εφημερίδων κυκλοφορούν και καταναλώνονται απ' τους «πολιτισμένους» κατοίκους του Λονδίνου, του Σίδνεϊ, της Μαδρίτης, της Αθήνας... Ομως, ακόμη και μέσα απ' τις φήμες, τις επιδερμικές προσεγγίσεις ή τις συνομωσιολογίες ενός λαού μπορεί κάποιος να διακρίνει καθαρότερα ορισμένα πράγματα... Οπως τους ευσεβείς πόθους, τις μύχιες υποψίες και ιδιαίτερα: Την ενδόμυχη αλλά ευρέως διογκούμενη «ανάγκη» προσέγγισης μιας σουρεαλιστικής πραγματικότητας, όπως η σημερινή, με επίσης σουρεαλιστικούς τρόπους...

Το «άγχος» του Κοϊζούμι...

Δεύτερες σκέψεις βασανίζουν αυτές τις δύσκολες μέρες ορισμένους απ' τους ηγέτες που έσπευσαν να συνδράμουν την κυβέρνηση του Τζ. Ου. Μπους στα μετά του «τέλους» της αμερικανο-βρετανικής εισβολής στο Ιράκ... Παράδειγμα η περίπτωση του Τόκιο, όπου η κυβέρνηση του Ιάπωνα πρωθυπουργό Γιουνισίρο Κοϊζούμι ήθελε εντός βδομάδων να είχε αποστείλει στη Βαγδάτη τους πρώτους απ' τους εκατοντάδες στρατιωτικούς αξιωματούχους και μηχανικούς για να βοηθήσουν -με το αζημίωτο...- στην «ανοικοδόμηση» του Ιράκ.

Ομως, με την επικείμενη - και δύσκολη όπως προβλέπεται - αναμέτρηση στους κόλπους των κυβερνώντων «Φιλελεύθερων Δημοκρατών» για τη νέα ηγεσία της παράταξης, ο Κοϊζούμι φαίνεται να ταλανίζεται από «εφιάλτες». Και γιατί δεν του βγαίνουν εύκολα τα χαρτιά για μια ακόμη ανάδειξή του στην κορυφή των Φιλελεύθερων Δημοκρατών. Και επειδή διαισθάνεται το πολιτικό (μεταξύ άλλων) υψηλό ρίσκο που ενδεχομένως να συμπαρασύρει και αυτόν και την κυβέρνησή του στο κενό. Και διότι τώρα μοιάζει να αναγνωρίζει πως άλλο τα επί χάρτου σχέδια και άλλο οι επί του εδάφους ασκήσεις στις ιμπεριαλιστικές περιπέτειες της Ουάσιγκτον... Γι' αυτό και πλέον, ο ιαπωνικός Τύπος αντανακλά τις δεύτερες σκέψεις των κυβερνητικών αξιωματούχων για μια ενδεχόμενη αναβολή - για του χρόνου...- της ιαπωνικής αποστολής στο Ιράκ. Ανάγκη γαρ και οι ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες του Τόκιο «προσαρμόζονται» στη ρευστή και συγκεχυμένη πραγματικότητα της διεθνούς σκηνής...