Πέμπτη 3 Απρίλη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Χωρίς ντροπή...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Στη συλλογική μνήμη του λαού μας περίλαμπρη θέση κατέχει ο λαός της Αμερικής. Οι Ελληνες δεν ξεχνάμε όσους μας συμπαραστάθηκαν σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές. Η συμμετοχή των ΗΠΑ στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο σηματοδότησε την αγαστή συνεργασία που ακολούθησε στα πλαίσια του ελεύθερου κόσμου και απέδειξε περίτρανα πως η συγγραφή της ιστορίας είναι υπερεθνική υπόθεση».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το μήνυμα, που απέστειλε ο υφυπουργός Εξωτερικών, Γ. Μαγκριώτης - με αφορμή την επέτειο της 25ης Μάρτη - στους ανά τον κόσμο ομογενείς και απόδημους Ελληνες! Και δε λέμε, πολλοί λαοί κατέχουν περίλαμπρη θέση στη συλλογική μνήμη του λαού μας, αλλά οι πλέον αξιοσημείωτες «συμπαραστάσεις» των ΗΠΑ προς την Ελλάδα, που γνωρίζουμε εμείς, στη διάρκεια των τελευταίων εξήντα χρόνων, είναι οι εξής: Η ωμή επέμβασή τους, πριν και κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, η κατοπινή τους «βοήθεια» στην οικοδόμηση του γνωστού σε όλους μετεμφυλιακού κράτους (της Δεξιάς, που λέει συχνά πυκνά ο Κ. Σημίτης), στην καθοδήγηση και οργάνωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος το 1967, στην τραγωδία της Κύπρου το 1974, στο «φύτευμα» της Ελλάδας με βάσεις του θανάτου, κλπ.

Γι' αυτά καμαρώνει ο υφυπουργός Εξωτερικών και, μάλιστα, ανήμερα της επετείου της 25ης Μαρτίου; Μα, δεν ντρέπονται λιγάκι;..

Απλές παρατηρήσεις

Ανδρες των ειδικών δυνάμεων, μετά από επιτυχή επιχείρηση, απελευθέρωσαν από το νοσοκομείο της πόλης Νασιρίγια, την 19χρονη Τζέσικα Λιντς, η οποία είχε αιχμαλωτιστεί από τους Ιρακινούς τις προηγούμενες μέρες. Αυτό ανακοίνωσε χτες το στρατηγείο των εισβολέων και αναμετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Δηλαδή, δεν είναι αλήθεια ότι οι Ιρακινοί εκτελούν όσους Αμερικανούς πιάνουν αιχμαλώτους και, ιδιαίτερα, όσους δεν εμφανίστηκαν στην τηλεόραση, όπως η προαναφερόμενη; Ούτε είναι αλήθεια ότι τους βάζουν σε σκοτεινά και ανήλιαγα υπόγεια και μπουντρούμια, χωρίς νερό και φαγητό; Κι όχι μόνο δε συμβαίνουν τα προηγούμενα, αλλά, απ' ό,τι φαίνεται, όταν οι αιχμάλωτοι έχουν ανάγκη περίθαλψης, βρίσκονται στο κρεβάτι κάποιου νοσοκομείου, παρά τα γνωστά σε όλους τεράστια προβλήματα των Ιρακινών, λόγω του 12ετούς εμπάργκο και της εισβολής.

Απλές παρατηρήσεις από μια είδηση, που μετέδωσε το στρατηγείο των δυνάμεων εισβολής.

Προβλήματα στη μοιρασιά

Δε φτάνουν στον Τ. Μπλερ το ισχυρό αντιπολεμικό κίνημα στη Μ. Βρετανία και οι αντίστοιχες έντονες αντιδράσεις μέσα στο κόμμα του, έχει τώρα κι άλλα προβλήματα. Πληθαίνουν οι πληροφορίες και τα δημοσιεύματα βρετανικών εφημερίδων, που λένε, ότι η μοιρασιά της λείας, στη μετα-Σαντάμ εποχή, δεν παίρνει σοβαρά υπόψη της τα συμφέροντα των βρετανικών μονοπωλίων. Σύμφωνα, με τα δημοσιεύματα αυτά, η Βρετανίδα υπουργός Εμπορίου έχει ήδη ασκήσει πιέσεις στις υπηρεσίες του Αμερικανού απόστρατου στρατηγού Τζέι Γκάρνερ, νυν επικεφαλής της «Υπηρεσίας Ανοικοδόμησης και Ανθρωπιστικής Βοήθειας» του Αμερικανικού Πενταγώνου και αυριανό -όπως όλοι λένε και εφόσον οι ΗΠΑ νικήσουν- τοποτηρητή στο Ιράκ.

Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «Ομπσέρβερ», η οποία «καρφώνει» τον 64χρονο στρατηγό εν αποστρατεία, ότι ανήκει στο περιβάλλον των «γερακιών» Ντικ Τσένι, Ντ. Ράμσφελντ, Πολ Γούλφοβιτς και των συμφερόντων, που αυτοί εξυπηρετούν, ενώ διατηρεί παράλληλα και τη θέση του προέδρου της SY Coleman, μιας εταιρίας όπλων, η οποία είναι θυγατρική ενός μεγαλύτερου ομίλου ηλεκτρονικών συστημάτων, που παρέχει τεχνική υποστήριξη στο σύστημα πυραύλων «Πάτριοτ».

Ζητάει και τα ρέστα

Πρόκειται για κατάντια. Ο λόγος για τις θέσεις που διατύπωσε προχτές ο προπαγανδιστής της κυβερνητικής πολιτικής, υπουργός Τύπου Χρ. Πρωτόπαππας. Με αφορμή την ανακοίνωση της Ενωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), η οποία αποδοκίμασε την «έκκλησή» του, να φύγουν από το Ιράκ οι Ελληνες πολεμικοί ανταποκριτές και να επιστρέψουν στην Αθήνα, ο Χρ. Πρωτόπαππας, εξέφρασε τη... λύπη του «για το επίπεδο της ανακοίνωσης της ΕΣΗΕΑ». Και πρόσθεσε με νόημα: «Εμείς κάναμε το καθήκον μας και διευκολύναμε αυτούς που ήθελαν να φύγουν. Αν κάτι μας "πίεσε", είναι ο σεβασμός μας στην ανθρώπινη ζωή και το ενδιαφέρον μας για τους Ελληνες πολίτες».

Τι να πει κανείς! Αντί να ακολουθήσει τη λαϊκή παροιμία «η σιωπή είναι χρυσός», ο πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ και σήμερα επίσημος προπαγανδιστής της κυβερνητικής πολιτικής Χρ. Πρωτόπαππας, ζητάει και τα ρέστα. Οσο για το σεβασμό του στην ανθρώπινη ζωή, ας πάει να τον εκφράσει στη Σούδα, όπου νυχθημερόν φορτώνονται στα αμερικανικά υποβρύχια και αεροπλάνα οι «Τόμαχοκ» και οι βόμβες που σκορπίζουν τον όλεθρο...

Η φιλανθρωπία της σκοπιμότητας

Οι εικόνες της φρίκης, της πιο ωμής βαρβαρότητας κατά του λαού του Ιράκ κατακλύζουν την καθημερινότητά μας. Η οργή, ο αποτροπιασμός και ο πόνος για ό,τι βιώνουν τα παιδιά και ο πολύπαθος πληθυσμός είναι λογικό να πνίγουν κάθε άνθρωπο. Ποιος δε βουρκώνει με την εικόνα του δύστυχου πατέρα που βάζει το μικρό παιδί του (ό,τι απέμεινε μετά από το χτύπημα της «έξυπνης βόμβας») στην καρότσα του φορτηγού; Ποιον δε λυγάει το σπαραχτικό κλάμα του παιδιού με τις γάζες στο κεφάλι, το μοιρολόι της μαυροντυμένης μάνας που δεν πρόλαβε να χαρεί το «βλαστάρι» της; Ο ελληνικός λαός έχει πολλές φορές δείξει την αλληλεγγύη του σε κάθε δοκιμαζόμενο λαό και από το υστέρημά του έχει προσφέρει σε ανθρωπιστική βοήθεια, όπως κάνει και τώρα.

Αυτό το θετικό και ελπιδοφόρο στοιχείο, όμως, γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθεί προπαγανδιστικά, ως η «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», για να ξεπλυθούν οι ευθύνες. Γιατί για τα εγκλήματα που και σήμερα συντελούνται οι εγκληματίες δεν είναι ανώνυμοι. Εχουν ταυτότητα. Είναι οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Ιμπεριαλισμός, δηλαδή καπιταλισμός που σαπίζει, και πόλεμος πάνε χέρι χέρι. Οι πασαρέλες τις τελευταίες μέρες κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε διάφορες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις σε ένα πράγμα αποσκοπούν: Να κρύψουν την ουσιαστική και πρακτική συμπόρευση με τους Αγγλοαμερικάνους δολοφόνους.

Γιατί δεν μπορεί οι κύριοι αυτοί να εμφανίζονται σαν ανθρωπιστές και φιλειρηνιστές, την ίδια στιγμή που συναινούν ώστε η χώρα μας να δίνει «γην και ύδωρ» και διευκολύνσεις για τη διεξαγωγή του βρώμικου πολέμου. Δεν μπορεί από την αμερικάνικη σούπερ-βάση της Σούδας να τροφοδοτούνται αεροπλάνα και βαπόρια που ξερνάνε το θάνατο, και η κυβέρνηση με τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς της και τον «λογομαχούντα αντιαμερικάνο» Κ. Λαλιώτη να εμφανίζονται ως ευαίσθητοι για το ανθρώπινο δράμα και υπέρμαχοι της ειρήνης.

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία, που μαζικά, από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε η εισβολή στο Ιράκ, βγήκαν στους δρόμους και απαίτησαν το σταμάτημά του, που διατράνωσαν την απαίτηση να μην εμπλακεί η χώρα μας στο μακελειό, δεν πρέπει να δώσουν συγχωροχάρτι στους υποκριτές ...φιλάνθρωπους. Η συνενοχή στο έγκλημα είναι έγκλημα. Οσο και αν σήμερα με πολύ συστηματικό τρόπο διάφοροι μηχανισμοί συμβάλλουν στην απόκρυψη της αλήθειας ότι η χώρα μας συμμετέχει στον πόλεμο κατά του λαού του Ιράκ. Η έκφραση της αλληλεγγύης του λαϊκού κόσμου, που δίνει ανθρωπιστική βοήθεια για να ανακουφίσει όσο μπορεί τα παιδιά του Ιράκ, δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτικαντισμό και τις δημόσιες σχέσεις ορισμένων. Η καλύτερη συνεισφορά στον ιρακινό λαό είναι το δυνάμωμα στη χώρα μας και διεθνώς του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, σε ρήξη με τις πολιτικές που στηρίζουν ή συναινούν στη βαρβαρότητα.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Το πλιάτσικο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΟΙ «σύμμαχοι» φροντίζουν για την ...απελευθέρωση, την ειρήνευση και την καλλιέργεια του δυτικού πολιτισμού στο Ιράκ και, μάλιστα, για πολλές μελλοντικές γενιές. Το απέδειξε το χτεσινό τους χτύπημα σε μαιευτήριο...

Θεωρούν, φαίνεται, τόσο μεγάλη πληγή για τον ιρακινό λαό τη διακυβέρνησή του από τον Σαντάμ Χουσεΐν, που βρήκαν την καλύτερη λύση. Δεν άφησαν κάποια παιδιά να μεγαλώσουν, ώστε να μην υποφέρουν.

Αυτά, την ώρα που ο δικός μας πρωθυπουργός αγχώνεται για το ρόλο που θα έχει ο ΟΗΕ μετά τη λήξη του πολέμου. Για το ρόλο που έχει την ώρα του πολέμου ...κουβέντα.

Θα συνιστούσαμε, πάντως, στους Ευρωπαίους σοσιαλιστές και τους κάθε λογής παρόμοιους «φιλειρηνιστές», να είναι φειδωλοί στις δηλώσεις τους, περί «ανασυγκρότησης» του Ιράκ και την αντίστοιχη συμμετοχή της ΕΕ, όπως και της διεθνούς κοινότητας, όπως ονομάζουν τους κάθε λογής συνεταίρους τους.

Ας περιμένουν πρώτα να δουν το σύνολο των υπό ανασυγκρότηση χωρών και μετά θέτουν τις όποιες απαιτήσεις τους στη μοιρασιά. `Η, μήπως, θεωρούν ότι το Ιράκ είναι η τελευταία χώρα που χτυπούν οι ΗΠΑ;

Αν δεν το έχουν ακόμη καταλάβει, αναζητείται ήδη ο επόμενος υποψήφιος. Θα είναι το Ιράν; Η Συρία; Η Βόρεια Κορέα; Και μετά από αυτές, ποιος;

Στο μεταξύ, έχουμε και τον Πάουελ να περιοδεύει σε Τουρκία και Ευρώπη και όλοι οι ομόλογοί του της ΕΕ «σκίζονται» για το ποιος θα τον πρωτοδεί και θα συζητήσει μαζί του, για την «ανασυγκρότηση» του Ιράκ. Πράγματι, στο θέμα αυτό, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ενιαία φωνή και στάση...

Δυστυχώς όμως, για κάποιους, πρόλαβαν οι Τούρκοι και, μάλλον, έκαναν καλύτερο παζάρι, μια και διαθέτουν ...χρησιμότερη «γην και ύδωρ» να διαθέσουν, σε σχέση με άλλους που πολύ θα ήθελαν να βρεθούν σε τέτοιες μοιρασιές της λείας.


Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ βάφτισε το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο προσφύγων ο υπουργός Ναυτιλίας και μας το παρουσιάζει ως κίνηση επίλυσης του προβλήματος. Να υποθέσουμε πως, όταν καταστρέφονται ολόκληρες χώρες απ' τον πόλεμο, θα πτοήσει τους δουλέμπορους η ...ελληνική νομοθεσία;

Τα εθνικά συμφέροντα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στη δεκαετία του 1950, η τότε Δεξιά, με τη συνεργασία του τότε Κέντρου και υπό την αιγίδα του παλατιού έδεσαν χεροπόδαρα την Ελλάδα στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ κι έσπειραν τη χώρα με αμερικανο-ΝΑΤΟικές βάσεις του θανάτου. Το βασικό επιχείρημα που πρόβαλλαν ήταν η προστασία των εθνικών συμφερόντων και, ιδιαίτερα, η υπεράσπιση της δημοκρατίας και της ελευθερίας από τον εκ βορρά κίνδυνο. Τα επόμενα χρόνια, ο από βορρά κίνδυνος αποδείχτηκε μια τεράστια απάτη, οι δημοκρατικές ελευθερίες του λαού μας κακοποιήθηκαν άγρια, αποκλειστικά και μόνον από τους προαναφερόμενους και τα μόνα «εθνικά συμφέροντα», που ικανοποιήθηκαν, ήταν αυτά της εγχώριας ολιγαρχίας του πλούτου. Αποκορύφωμα αυτής της περιόδου ήταν η αμερικανόπνευστη στρατιωτική δικτατορία του 1967 και η τραγωδία της Κύπρου το 1974.

Μετά τη μεταπολίτευση, η πλήρης χρεοκοπία των προχουντικών θεωριών επέβαλαν την αλλαγή του τροπαριού. Ο κίνδυνος πλέον μετατοπίστηκε προς ανατολάς, από τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία και τα εθνικά συμφέροντα παίρνουν την έκφραση της υπεράσπισης της εθνικής ακεραιότητας της χώρας και του Κυπριακού. Τι επιβάλλουν τα εθνικά αυτά συμφέροντα; Μα, τι άλλο, τη συνέχιση και ακόμη μεγαλύτερη πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, από τη μια, αλλά και της τότε ΕΟΚ, από την άλλη. Τη μεγαλύτερη, δηλαδή, πρόσδεση και υποταγή σ' αυτούς, που ευθύνονται, στον έναν ή άλλο βαθμό, τόσο για το Κυπριακό, όσο και για την επιθετικότητα των κυρίαρχων δυνάμεων της Αγκυρας.

... ποιοι κερδίζουν...

Κέρδισαν ή έχασαν, με την πολιτική αυτή, τα προαναφερόμενα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας, στα 30 περίπου χρόνια, που πέρασαν από το 1974; Η απάντηση είναι ολοφάνερη. Η επιθετικότητα της Αγκυρας είναι σήμερα περισσότερο ενισχυμένη και έχει πλέον συγκεκριμενοποιηθεί με τις γκρίζες ζώνες, τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο και τις καθημερινές πλέον εναέριες παραβιάσεις και διάφορες άλλες προκλήσεις, ενώ το Κυπριακό βυθίζεται όλο και περισσότερο στο γνωστό σε όλους βάλτο, πηγαίνοντας συνεχώς από το κακό στο χειρότερο.

Στην ίδια περίοδο, βέβαια, η επίσημη Ελλάδα πρόσφερε τη συμβολή της στην ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης, αποδείχνοντας στην πράξη, ότι αυτή ήταν κίνδυνος για τους βόρειους γείτονές μας και όχι το αντίθετο. Εδωσε, επίσης, τη συμβολή της στο διαμελισμό της Πρώην Γιουγκοσλαβίας, στον πόλεμο ενάντια στη Σερβία, συμμετέχει στις Ενοπλες Δυνάμεις κατοχής (τις λεγόμενες ειρηνευτικές) στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, συμπαρατάχτηκε στην «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία του Τζ. Μπους, έχει στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν και σε μια σειρά άλλες χώρες, κλπ., κλπ.

Στην ίδια περίοδο, επίσης, πάλι βγαίνουν κερδισμένα τα «εθνικά συμφέροντα» της ολιγαρχίας. Ενισχύουν παραπέρα τους δεσμούς τους, με το υπερατλαντικό και δυτικοευρωπαϊκό μεγάλο κεφάλαιο. Επεκτείνουν τις κερδοφόρες δραστηριότητές τους στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Βαλκανικής, κλπ., κλπ. Οι εργαζόμενοι και ο λαός υφίστανται τις χωρίς τέλος μονόπλευρες λιτότητες, την ανεργία, τις εντεινόμενες ανισότητες, κλπ., κλπ.

... και ο πόλεμος στο Ιράκ

Γιατί, τα θυμηθήκαμε όλ' αυτά; Πρώτον, γιατί οι κυβερνώντες επικαλούνται και πάλι τα εθνικά συμφέροντα, για να δικαιολογήσουν την εμπλοκή της Ελλάδας στον άδικο, παράνομο και βάρβαρο πόλεμο ενάντια στο Ιράκ. Και δεύτερον, γιατί, ο υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος, σε χτεσινή ραδιοφωνική του συνέντευξη στο «Σκάι» συγκεκριμενοποίησε τα εθνικά αυτά συμφέροντα, στο Κυπριακό και στον κίνδυνο εξ ανατολών. Ομολόγησε με σαφήνεια, μάλιστα, ότι η κυβέρνηση παρέχει ό,τι της ζητήθηκε από τους Αμερικανούς, για τον πόλεμο στο Ιράκ, γιατί σ' αυτούς προσβλέπει, τόσο για τη λύση του Κυπριακού, όσο και για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας.

Οχι, δε θα χαρακτηρίσουμε ανιστόρητο τον κ. Βενιζέλο. Τόσο αυτός, όσο και οι κυβερνώντες γενικότερα, γνωρίζουν καλά την πρόσφατη ιστορία της χώρας μας. Οπως γνωρίζουν καλά, ότι όσο ψέμα ήταν το επιχείρημα του από βορρά κινδύνου, άλλο τόσο ψέματα είναι και οι σημερινοί ισχυρισμοί τους. Η εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο μόνο ζημιές θα φέρει στο λαό και τη χώρα και στο παραμικρό δε θα ωφελήσει τα αναφερόμενα από τον υπουργό, ως εθνικά συμφέροντα. Θα ωφελήσει, όμως, τις πολυεθνικές και τους απανταχού κεφαλαιοκράτες, ανάμεσά τους και την εγχώρια ολιγαρχία του πλούτου. Γι' αυτό και ο καημός της κυβέρνησης, για το καθεστώς τής μετά Σαντάμ εποχής. Με άλλα λόγια, για τη μοιρασιά της λείας...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Καπιταλιστική ζούγκλα

Ο ιρακινός λαός αντιστέκεται ακόμα ηρωικά. Σε καθημερινή βάση θρηνεί δικά του παιδιά που δολοφονούνται στυγνά από τα γεράκια του πολέμου. Στις πλάτες του, όμως, ακόμα και πάνω στα άψυχα κορμιά, στήνονται από τώρα τα σχέδια της ...ανοικοδόμησης. Σ' αυτό το πλιάτσικο, σ' αυτή τη θηριωδία, φιλοδοξούν να συμμετάσχουν, εκτός από τους Αμερικανοβρετανούς φονιάδες, κυβερνήσεις και περιβόητοι «άξονες» που δήθεν μέχρι σήμερα είχαν ταχθεί κατά του πολέμου. Χτες, αυτές τις «φιλοδοξίες» εξέφρασε ο Ελληνας πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, μιλώντας ουσιαστικά ως εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, από το βήμα της «συνόδου των Ευρωπαίων σοσιαλιστών», αφού «ευχήθηκε» ο πόλεμος να τελειώσει το συντομότερο, ζήτησε ο ΟΗΕ να παίξει πρωταρχικό ρόλο στην «ανοικοδόμηση» που θα ακολουθήσει... Εντελώς προκλητικά, ζήτησε ουσιαστικά να αναλάβει ο ΟΗΕ τη μεσιτεία ανάμεσα στις αμερικανικές και στις ευρωπαϊκές εταιρίες!

«

Πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους για τον ευρύτερο δυνατό επιμερισμό της ευθύνης και της συμμετοχής στο έργο της ανασυγκρότησης», ήταν η χαρακτηριστική φράση του Ελληνα πρωθυπουργού. Χωρισμό σε μερίδια κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής και αποκατάσταση του βομβαρδισμένου τοπίου στο Ιράκ θέλουν οι Ευρωπαίοι κεφαλαιούχοι και ο Κ. Σημίτης αναλαμβάνει να μεταφέρει το μήνυμα στη «διεθνή κοινότητα». Εξάλλου, η κυβέρνησή του μπορεί να αποτελέσει τον καλύτερο εκφραστή τέτοιων επιδιώξεων, όχι μόνο γιατί έτυχε να βρίσκεται στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και γιατί έχει φροντίσει να μη δυσαρεστήσει τον αμερικανικό παράγοντα. Οι βάσεις της Σούδας, του Αράξου και του Ακτίου δουλεύουν «πυρετωδώς» εδώ και μήνες και προσφέρουν ύψιστης στρατηγικής και στρατιωτικής σημασίας υπηρεσίες στους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές. Η συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο είναι μεγάλη και σημαντική. Μετά τη συμμετοχή στις δολοφονίες άμαχου πληθυσμού, η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει άλλη μια «δύσκολη» αποστολή!

Θυμήθηκε, λοιπόν, ο Ελληνας πρωθυπουργός το διεθνές δίκαιο και το επικαλέστηκε, προκειμένου να γίνει με ίσους όρους το παζάρι. Δήλωσε στήριξη στο διεθνές δίκαιο, όταν, με τις συμφωνίες και τις συνθήκες που ανάμεσα στις πρώτες υπέγραψε και η ελληνική κυβέρνηση, το έχουν καταλύσει πλήρως, υιοθετώντας πιο «ευέλικτους» όρους, όπως «νέο δόγμα» του ΝΑΤΟ, «προληπτικά» χτυπήματα, «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις. Οι ιμπεριαλιστές και οι σύμμαχοί τους είναι σίγουρο ότι και στο μέλλον θα χρησιμοποιούν κατά το δοκούν τον ΟΗΕ. Είτε για να παίρνουν την ...έγκρισή του για νέους πολέμους, είτε για να παίξει το ρόλο του «επιδιαιτητή» στο πλιάτσικο. Στη ζούγκλα, όταν ένα ζώο παραδοθεί στα σαγόνια των θηρίων, μέχρι να λιώσει, από επάνω του περνούν και άλλα ζώα. Ολα θέλουν ένα κομμάτι από τη λεία για να επιβιώσουν. Ολα αυτά στη ζούγκλα, με μόνο στόχο την επιβίωση... Στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, αύριο στο Ιράκ, για να αυξήσουν τα κέρδη τους, να ξεπεράσουν την ύφεση τα οικονομικά «τραστ», να δημιουργηθούν νέα προτεκτοράτα, προκειμένου οι ιμπεριαλιστές να ελέγχουν ολόκληρο τον πλανήτη...

Συνενοχή

Τι κι αν η Ελλάδα

δεν κρατάει

στο χέρι το μαχαίρι,

ένοχη είναι και αυτή,

καλά ο καθείς το ξέρει,

αφού στους σφάχτες

του Ιράκ,

βοήθεια προσφέρει.

*

Τι κι αν η Ελλάδα

αναφωνεί

πως θέλει την ειρήνη

είναι στους φόνους

συνεργός,

έχει κι αυτή ευθύνη,

αφού παρέχει συνδρομή

στους εισβολείς,

στα κτήνη.

*

Τι κι αν η Ελλάδα

δεν κρατάει

η ίδια αυτή την κάννη,

είναι σαφώς συνένοχη

για όσα ο σφάχτης κάνει,

αφού έχει δώσει στο φονιά

της Σούδας το λιμάνι!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ