Παπαγεωργίου Βασίλης

«Μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι η τρομοκρατία θα μπορούσε να επιτύχει τους στόχους της και να παραμείνει απρόσβλητη για 27 ολόκληρα χρόνια χωρίς χρηματοδοτική στήριξη και χωρίς το δανεισμό της πείρας και την προστασία των μυστικών υπηρεσιών. Οι μυστικές υπηρεσίες διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη γέννηση, στην ανάπτυξη και στην ύφανση του μύθου των τρομοκρατικών οργανώσεων».

Στην ίδια συνέντευξη μιλά και για την προσωπική του περιπέτεια, θέτοντας ένα κρίσιμο ερώτημα: «Για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα πριν από τον Ιούνη του 1987 αλλά και για ένα επίσης μεγάλο διάστημα μετά την απόπειρα εναντίον μου βρισκόμουν υπό την "προστασία" της ΚΥΠ. Το βασανιστικό ερώτημα που με απασχόλησε τότε και που με απασχολεί και σήμερα είναι πώς αυτοί οι εμπειρότατοι πράκτορες της ΚΥΠ δεν αντελήφθησαν ότι οι τρομοκράτες της "1ης Μάη" με παρακολουθούσαν επίσης. ΄Η, μήπως, τους αντελήφθησαν;».

Ολο και λιγότερο πείθουν τους ανά τον κόσμο πολίτες τα όσα λέει η αμερικανική ηγεσία και τα επιχειρήματα με τα οποία συνοδεύει την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» της. Ακόμη και στη Μεγάλη Βρετανία, όπου η κοινή γνώμη, μετά την 11η Σεπτέμβρη, υποστήριζε σε μεγάλα ποσοστά τον «αντιτρομοκρατικό πόλεμο», η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει. Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε προχτές στην εφημερίδα «Σάντεϊ Τάιμς», η πλειοψηφία των Βρετανών διαφωνούν με τη διάθεση βρετανικών στρατευμάτων σε μία επιχείρηση εναντίον του Ιράκ. Και όχι μόνον αυτό, αλλά περίπου ο ένας στους δύο Βρετανούς θεωρεί ότι ο Τ. Μπλερ έχει γίνει «η μαριονέτα» του Τζορτζ Μπους.

Η κρίση φέρνει γκρίνια, ο ανταγωνισμός τη δυναμώνει ακόμη περισσότερο και, πολλές φορές, τη φτάνει στο επίπεδο των άγριων «αλληλομαχαιρωμάτων» και «καρφωμάτων». Κάπως έτσι, μπορεί κανείς να περιγράψει με απλά λόγια τις συνεχιζόμενες εξελίξεις και όσα περί σκανδάλων αποκαλύπτονται, στο χώρο των μεγάλων -κυρίως των αμερικανικών- επιχειρήσεων. Το τελευταίο επεισόδιο του σχετικού σίριαλ έχει συμπεριλάβει το μεγαλύτερο παγκοσμίως χρηματοπιστωτικό όμιλο της «Σίτιγκρουπ», ο οποίος κατηγορείται ότι «βοήθησε» στην απόκρυψη του χρέους της γνωστής χρεοκοπημένης εταιρίας ενέργειας «Ενρον». «Η "Τσέιζ" και η "Σίτικορπ" ήξεραν τι έκανε η "Ενρον" και βοήθησαν σε αυτές τις ενέργειες, κερδίζοντας σημαντικά ποσά», δήλωσε ο Αμερικανός γερουσιαστής Καρλ Λέβιν, πρόεδρος της Διαρκούς Υποεπιτροπής Ερευνών της Γερουσίας. Κι όπως κατέθεσε στην προαναφερόμενη επιτροπή ο επικεφαλής της επτάμηνης έρευνας, Μπομπ Ρόουτς, η «Τσέιζ» χρησιμοποιούσε ανάλογες πρακτικές σε άλλες επτά εταιρίες και η «Σίτικορπ» σε άλλες τρεις τουλάχιστον.

Θα 'χουμε και συνέχεια, δηλαδή...

Στο φόντο, βέβαια, των λεγομένων οικονομικών σκανδάλων στις ΗΠΑ ξεδιπλώνεται μια έντονη και, λίγο έως πολύ, αποπροσανατολιστική φιλολογία, για την κατάρρευση των μέχρι σήμερα θεσμών και κανόνων δήθεν διαφάνειας και ελέγχου της σύγχρονης καπιταλιστικής οικονομίας, την ανάγκη επιδιόρθωσης ή αντικατάστασής τους με νέους κανόνες κλπ, κλπ. Οι σχετικώς φιλολογούντες, όμως, κρύβουν με ιδιαίτερη επιμέλεια, ότι τα όσα ονομάζουν σκάνδαλα, αποτελούν μια μόνιμη και συνηθισμένη πρακτική των μεγάλων επιχειρήσεων και των κεφαλαιοκρατών ιδιοκτητών τους. Στην πραγματικότητα, όταν μιλούν για αποτυχία των σχετικών θεσμών και κανόνων, εννοούν την αδυναμία των τελευταίων, να εμποδίσουν τη δημοσιοποίηση των προαναφερομένων συνηθισμένων πρακτικών. Την αδυναμία τους, να κρατήσουν το συνεχώς οξυνόμενο μονοπωλιακό ανταγωνισμό στα πλαίσια της καπιταλιστικής «νομιμότητας» και «ευπρέπειας». Και, βέβαια, σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους, προσπαθούν να εμποδίσουν τη σκέψη των εργαζομένων, να προχωρήσει παραπέρα και να αναζητήσει τα βαθύτερα αίτια αυτών των φαινομένων. Θέλουν να τους πείσουν, ότι το σύστημα έχει ή μπορεί να βρει τους κατάλληλους θεσμούς και γιατροσόφια, ώστε και η πίτα να είναι στο ταψί και ο σκύλος χορτάτος... Και οι πολυεθνικές να συσσωρεύουν αμέτρητα πλούτη και οι εργαζόμενοι να περνούν καλά... Ελα, όμως, που δεν έχουν -ούτε και ποτέ θα βρουν- άλλο δρόμο ξεπεράσματος της κρίσης τους, απ' αυτόν, που φορτώνει τις βαριές και πολύμορφες συνέπειές της στις πλάτες των εργαζομένων και των λαών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βλέπετε, για κάτι τέτοια η κυβέρνησή μας δεν περιμένει την τελευταία στιγμή. Μέσα στο κατακαλόκαιρο φροντίζει για να περάσει όμορφα, ανθηρά και κονομημένα ...Χριστούγεννα.

Οσο για τους οδηγούς (αυτούς, που σε ποσοστό 90% χρωστάνε και θα χρωστάνε για πολύ ακόμα τα οχήματα που αγόρασαν με καταναλωτικά δάνεια), δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πληρώσουν. Και αυτό το χαράτσι και τα συνεχώς αναβαθμισμένα πρόστιμα και την υποχρεωτική αυξημένη εισφορά στις ασφαλιστικές εταιρίες...

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ της θύελλας, που θα ξεσπάσει, μάλλον, είναι οι γνωστές μας πια «διαφωνίες» μεταξύ ΗΠΑ και Βρετανίας, ενόψει (μιας ακόμα) επέμβασης στο Ιράκ. Εγκριση του ΟΗΕ ζητούν, λέει, οι Βρετανοί και άλλες τέτοιες αστειότητες. Είναι γνωστό ότι οι λύκοι αρχίζουν να τσακώνονται μόλις εντοπίσουν τη λεία τους...

Βεβαίως, αυτά που προετοιμάζονται δε θεωρούνται από κανέναν «τρομοκρατικές ενέργειες» με την τρέχουσα στην ελληνική ειδησεογραφία έννοια. Σαν να μην πρόκειται, να σκοτωθεί εκεί κόσμος ή λες και οι δικαιολογίες, που προβάλλονται περί διεθνούς δικαίου, είναι από κανέναν πιστευτές.

Αυτή κι αν είναι τρομοκρατία με «ιδεολογικό μανδύα». Μόνον, που αυτές τις «γιάφκες» δεν προτίθεται ο Χρυσοχοΐδης να τις «ανακαλύψει», ούτε ο Σημίτης να μιλήσει για δημοκρατία.

Αλήθεια, δε μας είπαν τι σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση. Θα δώσει για μια ακόμα φορά την «αρωγή» της, με τη συμμετοχή ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, ή ακόμη δεν της έχουν εξηγήσει το ρόλο που θα παίξει;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θα δούμε. Κάτι θα βρουν τα αρμόδια επιτελεία «επικοινωνίας»...

«Αντάρτικη οργάνωση», που πήρε το όνομά της «από την ιδιαιτέρως βίαιη εξέγερση των φοιτητών τον Νοέμβριο του 1973». Ιδεολογικά χαρακτηρίζεται «μαρξιστική - λενινιστική» και ο φερόμενος ως ηγέτης της, Αλ. Γιωτόπουλος, «θαύμαζε τον αντάρτη Τσε Γκεβάρα». Είναι ορισμένα αποσπάσματα από την ανταπόκριση της κ. Ανθής Καρασάβα, σχετικά με την υπόθεση της «17Ν», στην αμερικανική εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», της 19ης Ιούλη. Και αφού αναφέρονται αρκετά στοιχεία, από τις πρόσφατες συλλήψεις και άλλα συναφή, η ανταπόκριση κλείνει με μία φράση, σημειώνοντας ότι το 1973 υπήρχε δικτατορία στην Ελλάδα. Μια μέρα αργότερα, η έτερη μεγάλη εφημερίδα του συγκροτήματος, η «Σικάγο Τρίμπιουν» φιλοξενεί ανταπόκριση πάλι της κ. Καρασάβα, όπου αποφεύγονται οι χαρακτηρισμοί περί «μαρξιστικής - λενινιστικής», αλλά η «17Ν» παραμένει «ανταρτική οργάνωση»,

Το ίδιο εμφανής είναι η εμμονή της μεγαλύτερης μερίδας του αμερικανικού Τύπου να χαρακτηρίζει την 17Ν «αντάρτικη ομάδα» -δηλαδή κάτι σαν τους αντάρτες των απελευθερωτικών κινημάτων ανά τον κόσμο- ενώ το σύνολο, σχεδόν, του ευρωπαϊκού Τύπου, όπου υπάρχει αναφορά στη «17Ν» γίνεται σαφώς λόγος για «τρομοκρατική ομάδα». Προφανώς, δεν αποτελεί παρανόηση η συγκεκριμένη εμμονή, αλλά έκφραση μιας αντίληψης που υπάρχει και καλλιεργείται συστηματικά στις ΗΠΑ, ότι «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Τώρα, αν οι εναντίον αφορούν σε πραγματικούς κοινωνικούς επαναστάτες, διαδηλωτές, αντάρτες, ή απλώς πρόκειται για «μυστηριώδεις» στυγνούς τρομοκράτες, λίγη σημασία έχει. Ολοι πρέπει να φαίνονται ίδιοι.

Μόνο γέλιο θα μπορούσε να προκαλέσει η παρακάτω δήλωση του εκπροσώπου του Λευκού, Αρι Φλάισερ, αν δεν ήταν εξόχως αποκαλυπτική και τραγική. Σχολιάζοντας την ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στην πόλη της Γάζας, την περασμένη Τρίτη, που στοίχισε τη ζωή σε 17 ανθρώπους, εκ των οποίων οι 11 ήταν μικρά παιδιά, ο Φλάισερ εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκεια της αμερικανικής ηγεσίας για το θάνατο αθώων και επέκρινε σφοδρά την ισραηλινή ηγεσία.

Οταν, όμως, του έγινε η, ομολογουμένως, εύστοχη δημοσιογραφική παρατήρηση: «μα πώς επικρίνετε τόσο έντονα το Ισραήλ για το θάνατο αμάχων, όταν και οι αμερικανικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν έχουν, επανειλημμένως, πλήξει αμάχους», ο Φλάισερ απάντησε με το εξής ...αποστομωτικό: «Εμείς δε σκοτώνουμε ποτέ επίτηδες αμάχους, παρά μόνον όταν γίνεται λάθος. Η ισραηλινή ηγεσία, όμως, γνώριζε ότι το συγκεκριμένο σημείο ήταν εξαιρετικά πυκνοκατοικημένο». Ετσι λύθηκαν όλες οι απορίες. Μπορεί οι εκατόμβες των νεκρών αμάχων να μην έχουν τελειωμό, αλλά το σημαντικό είναι αν δολοφονούνται επίτηδες ή κατά λάθος...

Α, να μην το ξεχάσουμε: Από την επόμενη κιόλας μέρα, η ισραηλινή ηγεσία εγκατέλειψε τις θριαμβολογίες και μίλησε για «λανθασμένες πληροφορίες»...

Θυμάστε μια παλιά ιστορία, με τον τίτλο «Ναρκωτικά αντί όπλων»; Αν όχι, σας θυμίζουμε ότι ήταν μια επιχείρηση της ΣΙΑ και συμπεριλάμβανε τη διακίνηση ναρκωτικών, ώστε με τις αντίστοιχες εισπράξεις, να χρηματοδοτείται ο εξοπλισμός διαφόρων συμμοριών και ακροδεξιών οργανώσεων ανά τον κόσμο, κυρίως στη Λατινική Αμερική, πριν μερικές δεκαετίες.

Την παλιότερη αυτή ιστορία, μας θύμισε μια έκθεση της αστυνομίας του Καναδά, η οποία ήρθε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας, από το τηλεοπτικό δίκτυο CTV. Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, ένα μέρος από το χασίς που διακινείται κάθε χρόνο στον Καναδά χρησιμοποιείται για να χρηματοδοτήσει τις τρομοκρατικές οργανώσεις στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν.

Οπως καταλαβαίνετε, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ισως, κάτι περισσότερο να γνωρίζει η ΣΙΑ, ως πρώτη διδάξασα...