Ποια είναι η «αγωνία» και ο «αδύνατος κρίκος» του νέου κυβερνητικού σχήματος; Αν θα... «ταιριάξει» ο Ν. Χριστοδουλάκης με τον Α. Τσοχατζόπουλο, ώστε να «πατήσει γκάζι» η κυβέρνηση στην οικονομία, εννοείται για να «τρέξει» πιο γρήγορα τα αντιλαϊκά μέτρα. Οσο και αν φαίνεται απίστευτο, κάποιοι επιμένουν να εμφανίζουν τον Α. Τσοχατζόπουλο ως εκφραστή μιας «άλλης πολιτικής». Αστεία πράγματα. Ο Α. Τσοχατζόπουλος ποτέ δε δημιούργησε πρόβλημα ως υπουργός στην υλοποίηση των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων επιλογών. Αντίθετα, τα στήριξε και συνέβαλε αποφασιστικά στην υλοποίησή τους, και μάλιστα αξιοποιώντας στο έπακρο το «φωτοστέφανο» του «διαφωνούντα», που είχαν κάποιοι σκόπιμα καλλιεργήσει. Αυτό, χωρίς καμία αμφιβολία, θα κάνει και τώρα. Από την άλλη, στο πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όλοι τους απέδειξαν έμπρακτα ότι αυτό που τους ενδιαφέρει και το βάζουν πάνω από όλα είναι να διατηρήσουν με κάθε τρόπο την εξουσία. Τους είναι εντελώς αδιάφορο αν για την επίτευξη αυτού του στόχου θα χρειαστεί να πέσουν χιλιάδες «πτώματα» από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αν στείλουν στρατιώτες στο Αφγανιστάν, αν θα εφαρμόσουν νέους «τρομονόμους», κ.ο.κ. Ο μόνος τρόπος να σταματήσουν είναι η οργανωμένη λαϊκή δράση. Κανένας άλλος.
Πώς δεν ξέρει...
Δεν έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν, ότι δε γνωρίζει τίποτε από το υπουργείο Ανάπτυξης ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Για παράδειγμα, δεν είναι σωστό, πως δε γνωρίζει από ξεπουλήματα δημοσίων επιχειρήσεων, που αποτελούν και μια βασική ευθύνη του συγκεκριμένου υπουργείου. Πέρα από την προώθηση της ιδιωτικοποίησης της πολεμικής βιομηχανίας, για την οποία είχε την πρώτη ευθύνη μέχρι προχτές, αποτελεί χαρακτηριστική απόδειξη και το γεγονός, πως όταν το υπουργείο Ανάπτυξης μεθόδευε το ξεπούλημα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στη γερμανική εταιρία HDW, ο Ακης Τσοχατζόπουλος ανέθετε στην ίδια εταιρία την κατασκευή των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού, και μάλιστα - όπως λέγεται - σε υπερβολικά εξογκωμένες τιμές. Τώρα, απλώς, παίρνει εξ ολοκλήρου την υπόθεση της ιδιωτικοποίησης των ναυπηγείων στα χέρια του. Φανταζόμαστε, πως οι Γερμανοί της HDW δε θα έχουν το παραμικρό πρόβλημα...
Κάμερες, κάμερες παντού
Σ' ένα απέραντο στούντιο του «Μπιγκ Μπράδερ» επιχειρεί να μετατρέψει τα Ναυπηγεία Ελευσίνας ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης, που ανακοίνωσε ότι θα τοποθετήσει κάμερες σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Επικαλείται παραγγελία από Αμερικανούς στο ναυπηγείο και απαιτεί τη μόνιμη και αδιάλειπτη παρακολούθηση των εργαζομένων. Θέλει, με άλλα λόγια, να κάνει καθεστώς το χαφιεδιλίκι και, μάλιστα, τεχνολογικά αναβαθμισμένο και για 24 ώρες το 24ωρο. Στα σχέδια του εργοδότη αντέδρασε έντονα ήδη το Σωματείο των Εργαζομένων, κάνοντας καθαρό ότι σε καμιά περίπτωση δε θα δεχτεί την τοποθέτηση κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης των εργαζομένων εντός των χώρων του ναυπηγείου.
Θα είχαν τους λόγους τους
Εκτός από τους «γελαστούς», κατά τη διάρκεια της χτεσινής ορκωμοσίας στο προεδρικό Μέγαρο, υπήρχαν και οι «σκυθρωποί». Δύο μάλιστα από αυτούς, οι Α. Τσοχατζόπουλος και Β. Παπανδρέου, είχαν στήσει το ιδιαίτερο πηγαδάκι τους, μακριά από τους υπόλοιπους της κυβέρνησης. Προφανώς, θα είχαν τους λόγους τους. Και για τα δυο εννοούμε. Και για το «σκυθρωπόν» και για το «πηγαδάκι»...
«Θα σε στηρίξω και στη νέα σου θέση»(!) ακούστηκε να λέει ο κ. Χριστόδουλος προς τον Α. Τσοχατζόπουλο, κατά τη διάρκεια της χτεσινής ορκωμοσίας της κυβέρνησης. Αν, πάντως, η «βοήθεια» του αρχιεπισκόπου αποδώσει όσο και η ...προηγούμενη, τότε ο πρώην υπουργός Αμυνας μάλλον θα πρέπει να ελπίζει «να βάλει ο Θεός το χέρι του»...
Αλλαξοκαρεκλιές...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΟΧΙ, ΔΕΝ σχετίζεται τελικά η έλευση του χειμώνα (με χιόνια στα ορεινά της χώρας όπως λένε οι μετεωρολόγοι) με την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης. Είπαμε ότι έχουν πλέον μάθει «και οι πέτρες» τι σημαίνει εκσυγχρονισμός αλλά δεν επηρεάζει (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) τις καιρικές συνθήκες.
Πάντως δε συντρέχει λόγος ανησυχίας. Οι «πρώην» παρέδωσαν και οι «νυν» παρέλαβαν χωρίς παρατράγουδα και περιπέτειες. Οπότε από σήμερα μπορούν να ξεκινήσουν την εφαρμογή των επιταγών και των κατευθύνσεων του τελευταίου συνεδρίου. Γι' αυτό φυσικά... συντρέχει λόγος ανησυχίας, όπως καταλαβαίνετε.
Οσο για το στίγμα της νέας κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός μίλησε για «κοινωνική ευαισθησία». Την τελευταία φορά που αναφέρθηκε σε τέτοιο πράγμα σας θυμίζουμε ήταν όταν... επιχείρησε να περάσει τα γνωστά σε όλους μέτρα για το ασφαλιστικό.
Μια και το έφερε η κουβέντα, όμως, ελπίζουμε να μην πήρε το σχετικό ντοκουμέντο μαζί του στο υπουργείο Εξωτερικών ο Γιαννίτσης και να το άφησε στα συρτάρια του υπουργείου Εργασίας για να το βρει ο Ρέππας. Οχι τίποτε άλλο μα αν κατά λάθος το παρουσιάσει σε καμιά διεθνή συνάντηση δικαίως θα μας αποκαλέσει οποιοσδήποτε «κράτος που υποθάλπει την τρομοκρατία».
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ Νέα Δημοκρατία... το βιολί της. Ζητά να μάθει τι συμβάσεις υπέγραψαν πριν φύγουν οι υπουργοί και τα στελέχη της περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι και από ραδιόφωνο σε ραδιόφωνο μιλώντας για σκάνδαλα!
Αν τους αρέσει να παίζουν με το Λαλιώτη τέτοια παιγνίδια (εδώ που τα λέμε, μία σου μία μου τούς πάει κι αυτός) είναι δικαίωμά τους. Με τη διαφορά ότι καλό θα ήταν να το κάνουν μόνοι τους χωρίς να παρενοχλούν την πολιτική ζωή. Με το χαμό που γίνεται, τουλάχιστον διεθνώς, είναι προφανές, ότι έχουμε σοβαρότερα πράγματα να πούμε.
Γρηγοριάδης Κώστας
Αντιλαϊκός μπούσουλας
Η τελευταία Σύνοδος των 15 υπουργών Οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΚΟΦΙΝ), που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στο Λουξεμβούργο, ήταν η πρώτη Σύνοδος των υπουργών Οικονομίας που πραγματοποιήθηκε μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη, στις ΗΠΑ. Και ενώ θεωρούνταν δεδομένο ότι το χτύπημα αυτό στην καρδιά του καπιταλισμού, θα είχε αρνητικές επιδράσεις σ' ορισμένους τομείς της οικονομίας ο κύκλος της οποίας άγγιζε το πεδίο της ύφεσης, οι 15 καλούνταν να αποφασίσουν πώς θα αντιδράσουν στη νέα κατάσταση.
Ετσι έκαναν τις ακόλουθες πολύ χρήσιμες διαπιστώσεις. Εκτίμησαν ότι η διεθνής οικονομία, και κατά συνέπεια και αυτή της ευρωζώνης, βρίσκεται σε κατάσταση αβεβαιότητας. Πέρα από τα ζητήματα που έχουν σχέση με τις εξελίξεις στην οικονομία, η κατάσταση επηρεάζεται από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ και οι κολαούζοι της Ευρωπαίοι σύμμαχοι. Αυτό δεν το αναφέρανε αλλά προκύπτει από τα συμφραζόμενα. Η εκτίμηση που έκαναν οι οικονομικοί υπουργοί για τη διεθνή οικονομία είναι η ακόλουθη. Η ιαπωνική οικονομία βρίσκεται σε καθεστώς ύφεσης με αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτή των ΗΠΑ σε στασιμότητα με ρυθμούς ανάπτυξης κάτω του 1% και στην ευρωζώνη παρατηρείται επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης, που το 2001 θα φτάσει στο 1,5% αντί 3,2% που προβλεπόταν αρχικά. Το καταλυτικό συμπέρασμα που προκύπτει από τις εκτιμήσεις αυτές, είναι ότι η υιοθέτηση της άγριας πολιτικής διαχείρισης της «παγκοσμιοποίησης» όχι μόνο δεν έσωσε τον καπιταλισμό από τις κρίσεις - όπως διατείνονταν διάφοροι αστοί πολιτικοί και αναλυτές τη δεκαετία του '90 - αλλά οι επιπτώσεις είναι παρούσες και δραματικές για τους εργαζόμενους. Οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις εργαζόμενων σε τομείς που πλήττονται από την κρίση είναι το πιο ζωντανό πειστήριο, ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη φέρνει μαζί της το σπέρμα της κρίσης. Το συμπέρασμα αυτό οι 15 υπουργοί Οικονομίας, ως γνήσιοι Φαρισαίοι προτίμησαν να το αποσιωπήσουν...
Το καθοριστικό ζήτημα στο οποίο απάντησαν οι 15 ήταν πώς θα αντιμετωπίσουν τη νέα κατάσταση. Εδώ υπήρξε πλήρης ομοφωνία. Εχοντας προφανώς μελετήσει προηγούμενες κρίσεις του συστήματος, κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι αυτό που πρέπει να διατηρηθεί σαν κόρη οφθαλμού είναι το επίπεδο του καπιταλιστικού κέρδους. Αυτό δηλαδή που ο Μαρξ αναφέρει σαν αντίδοτο στην πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους. Με κριτήριο αυτό αποφάσισαν να ενισχύσουν τις πολιτικές εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, της μόνης που παράγει κέρδος. Αποφάσισαν από τη μια πλευρά να συνεχιστούν οι σκληρές δημοσιονομικές πολιτικές, γιατί συνδέονται με την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης την τιμή και της οποίας μειώνουν. Από την άλλη αποφάσισαν ενίσχυση των κρατικομονοπωλιακών μέτρων άμεσης στήριξης του κεφαλαίου (φορολογία, μέτρα ενίσχυσης επιχειρηματικότητας κλπ). Με δυο λόγια, οι άνθρωποι συνομολόγησαν ότι τις συνέπειες και της νέας κρίσης θα τις πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Και μ' αυτό τον μπούσουλα προχωρούν.
Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ
Υποστήριξη με προϋποθέσεις
Γρηγοριάδης Κώστας
Αν θελήσει να βγάλει κανείς ένα συμπέρασμα από τις χτεσινές εφημερίδες σχετικά με τον ανασχηματισμό, τότε αυτό δεν είναι άλλο από το εξής: Και η «νέα» κυβέρνηση τυγχάνει της ολόπλευρης στήριξης των μεγάλων συγκροτημάτων του Τύπου. Τούτη τη φορά, όμως, «υπό προϋποθέσεις», ακριβώς για να είναι πιο αποτελεσματική η πίεση προς αυτήν. Πρώτον, να παραγάγει έργο άμεσα, εξ ου και δε δίνεται παρά ολιγοήμερη «περίοδος χάριτος». Δεύτερον, ότι ο ορίζοντάς της είναι το 2004. Αφήνεται, μάλιστα, να εννοηθεί σαφώς ότι αν μέχρι τότε έχει «πετύχει» να φέρει σε πέρας την αποστολή που της έχει ανατεθεί, τότε θα υπάρξει «ανανέωση της εμπιστοσύνης». Διαφορετικά θα τη στείλουν στην αντιπολίτευση ως «αποτυχημένη». Ο Κ. Σημίτης «πρέπει να κεντρίσει τους ίππους(!) έτσι ώστε στα δυόμισι χρόνια που απομένουν ως τις επόμενες εκλογές να δοθούν λύσεις στα προβλήματα και να τεθούν οι βάσεις για έναν νέο αναπτυξιακό κύκλο», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο χτεσινό πρωτοσέλιδο άρθρο του «Βήματος», κάτω από τον εύγλωττο τίτλο «Κυβέρνηση λευκής επιταγής».
Πάντα, βέβαια, η κυβέρνηση Σημίτη είχε την υποστήριξη των βαρόνων των ΜΜΕ. Με τους εργαζόμενους και το λαό τα 'βρισκε μπαστούνια, όπως έγινε και με το Ασφαλιστικό.
Στη... θέση της και η ΕΥΠ
Επιτέλους, αυτός ο ανασχηματισμός έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Και πρώτα απ' όλα την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, την πρώην ΚΥΠ.
Το Σεπτέμβρη του 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, προκειμένου να «αποχουντοποιήσει» την αμαρτωλή ΚΥΠ, την ξεριζώνει από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και τη στέλνει στο... «Καθαρτήριο» του υπουργείου Προεδρίας. Το 1984, αφού προφανώς το πρώτο στάδιο της κάθαρσης ολοκληρώθηκε, ο Ανδρέας Παπανδρέου την περνάει για... σεμινάρια εκδημοκρατισμού στην άμεση ευθύνη του πρωθυπουργού, όπου, το 1986, μετά από μια δίχρονη «αναμορφωτική» πορεία αναβαπτίζεται και «εθνικοποιείται», ως Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, κάτω από τον έλεγχο του υπουργείου Προεδρίας. Εκεί τη βρίσκει η κυβέρνηση της ΝΔ το 1992, η οποία, αναγνωρίζοντας τις... βαθιές αλλαγές που έχουν συντελεστεί, τη διατηρεί σ' αυτή τη θέση, όπου παρέμεινε μέχρι προχτές. Καιρός ήταν λοιπόν να επιστρέψει εκεί από όπου ξεκίνησε. Στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Εικόνες
Αποσπασματικές, αλλά με κάποια σημασία εικόνες, από τη χτεσινή ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης: Ο μοναδικός υπουργός τον οποίο ασπάστηκε χτες ο κ. Χριστόδουλος ήταν ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης, Φ. Πετσάλνικος. Θυμίζουμε, ότι αντικατέστησε τον Μ. Σταθόπουλο...
Ο Κ. Σημίτης, επίσης, εξέφρασε τη μεγάλη του χαρά στην κ. Ε. Κούρκουλα για τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση. Αλλά αν ήταν να πάρει τέτοια χαρά, γιατί δεν την είχε υπουργοποιήσει νωρίτερα;...
Φωνάζει ο κλέφτης...
«Οσο για το ΚΚΕ, είναι δυνατόν ένα αριστερό κόμμα να λέει "ούτε κλαίμε ούτε γελάμε" μπροστά στην τραγωδία της 11ης Σεπτέμβρη; Είναι δυνατόν να λέει ότι η τρομοκρατία είναι πρόβλημα αλλά δε με αφορά; Σε στιγμές που επιβάλλουν συσπείρωση, το ΚΚΕ χτυπάει το ΣΥΝ, χτυπάει τον Κοροβέση, χτυπάει όλη την εκτός ΚΚΕ Αριστερά!»... Τάδε έφη ο γνωστός και μη εξαιρετέος Γ. Δραγασάκης του ΣΥΝ σε εκδήλωση στο Αιγάλεω και το αντιγράφουμε κατά λέξη από τη χτεσινή «Αυγή». «Μανούλα» στη διαστρέβλωση. Από μας κανένα άλλο σχόλιο...
«Γενική επιστράτευση» κατά του πολέμου
Μέσα στο ζοφερό κλίμα της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας και του τρομοπολέμου, που βιώνει η ανθρωπότητα, μαζί και ο ελληνικός λαός, μια ελπίδα ξεπροβάλλει και έρχεται να λειτουργήσει σαν αντίρροπη δύναμη, κόντρα στις δυνάμεις της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που γεννάει τον πόλεμο. Κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης, που ανασχηματισμένη πλέον έχει ως μοναδικό της στόχο την επιτάχυνση της αντιλαϊκής της πολιτικής και την ακόμα πιο αποτελεσματική εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.
Είναι η ελπίδα που γεννιέται μέσα από τις λαϊκές αντιδράσεις στον πόλεμο, τον οποίο οι δυνάμεις της νέας τάξης θέλουν να κάνουν αποδεκτό από τους λαούς. Θέλουν να μας κάνουν όλους να μάθουμε να ζούμε με αυτόν, να τον θεωρούμε σαν κάτι φυσιολογικό και αναγκαίο. Είναι η ελπίδα που ξεπροβάλλει μέσα από την αναπτυσσόμενη και διαρκώς ογκούμενη αμφισβήτηση, εκ μέρους των λαϊκών δυνάμεων, του οικοδομήματος το οποίο στήνεται με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και μέσα σ' αυτό απειλείται να φυλακιστούν λαϊκά δικαιώματα, ελευθερίες και κατακτήσεις που με αίμα και αγώνες γενιών ολόκληρων κερδήθηκαν.
Αυτό που αναδεικνύεται είναι ότι η λαϊκή παρέμβαση μπορεί, οργανωμένη, να αποκτήσει υπόσταση και να επιβάλει την παρουσία της στις εξελίξεις. Οι λαοί ν' αποτελέσουν τον καταλύτη ανατροπής των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Στο χέρι μας είναι να κάνουμε την ελπίδα πράξη. Απέναντι στον παγκόσμιο τρομοπόλεμο, τον οποίο εδώ και καιρό σχεδίαζαν οι ιμπεριαλιστές και βρήκαν τώρα την ευκαιρία να ξεκινήσουν, να παραταχτούν οι πραγματικές κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας, οι λαοί. Μπορούμε να στηρίξουμε την ελπίδα στη λαϊκή συσπείρωση, την εγρήγορση και την πολύμορφη δράση. Να κηρύξουμε τον πόλεμο στον ...πόλεμο με όλες μας τις δυνάμεις όσο ακόμα είναι καιρός, εντείνοντας τις προσπάθειες με ακόμα περισσότερη ορμή.
Η πανστρατιά αυτή του αγώνα και της ελπίδας απαιτεί δύο δράσεις, πάνω στις οποίες θεμελιώνεται ο αντίποδας του ιμπεριαλισμού: Πρώτη δράση η ανάδειξη, ενθάρρυνση και ενίσχυση, σε όλα τα επίπεδα, κάθε αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού σκιρτήματος και δεύτερη δράση οι πρωτοβουλίες συντονισμού και κοινής δράσης λαϊκών φορέων, μαζικών οργανώσεων και οποιασδήποτε δύναμης μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συστρατευθεί σε αυτό τον αντιπολεμικό ...πόλεμο.
Γιατί περί πολέμου πρόκειται, αφού βασικό χαρακτηριστικό αυτής της λαϊκής πανστρατιάς είναι η ανάγκη «γενικής επιστράτευσης» όλων των δυνάμεων και των εφεδρειών, που υπάρχουν και γιατί ακόμα δεν είναι μια μάχη, μία σύγκρουση από την οποία κρίνεται ένα επιμέρους ζήτημα για μια δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά κρίνεται η ειρήνη, κρίνονται θεμελιώδη δικαιώματα και κατακτήσεις για πολλά χρόνια. Κρίνονται πράγματα που συνθέτουν την ίδια την υπόσταση λαών, χωρών και συνολικά της ανθρωπότητας. Σε αυτό το προσκλητήριο θα είμαστε όλοι παρόντες!
Feeds
