«Διάλεξα εν πλήρει συνειδήσει τον δρόμο έξω απ' το σύστημα», είπε ο Τσίπρας στη συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και πέσαν απ' τα γέλια ακόμα και τα τσιμέντα σε ΕΕ, Λευκό Οίκο και όπου αλλού ο πρώην πρωθυπουργός έκλεινε τα ντιλ των μνημονίων με τους «εταίρους» και των συμφωνιών με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ. Οσο κι αν παριστάνει τον Μεσσία που αποσύρθηκε στην έρημο του «αντισυστημισμού» (τρομάρα του) για να αναβαπτιστεί - ξεπλυθεί «στην κολυμπήθρα της κοινωνίας», κάθε λέξη της συνέντευξης βγάζει την αγωνία του συστήματος για την «παράλυση των θεσμών» του αστικού κράτους, τη «φθορά» του πολιτικού συστήματος και ιδιαίτερα της σοσιαλδημοκρατίας που δυσκολεύεται να «ανοίξει έναν δρόμο διαφυγής» (όπως ο ίδιος λέει), σε συνθήκες μάλιστα «αναταραχών» και πολεμικής προετοιμασίας. Αποτυπώνονται έτσι τα αδιέξοδα από τη στρατηγική σύμπλευση όλων, με την τρισέλιδη συνέντευξη να μοιάζει περισσότερο με ...οδηγό αυτοβελτίωσης και τον Τσίπρα να μοιράζει συμβουλές κι ορμήνιες «να αλλάξουμε εμείς πρωτίστως ηθικά, αξιακά, πολιτισμικά» και άλλα τέτοια. Ο,τι χρειαστεί δηλαδή, αρκεί να μην αποφασίσει ο λαός να αλλάξει τη βάρβαρη πραγματικότητα, να οργανωθεί και να παλέψει σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την κυβέρνηση, το αστικό κράτος και όσους τα υπερασπίζονται. Σαν να λέμε ...πιο σύστημα δεν γίνεται.

«Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» η σοσιαλδημοκρατία για την Παλαιστίνη, καθώς στα λόγια υπερασπίζεται τον αγώνα του λαού της, από την άλλη όμως φυλάει σαν κόρη οφθαλμού τη στρατηγική σχέση της Ελλάδας με το κράτος - δολοφόνο. Μετά τις αμίμητες δηλώσεις του Κώστα Ζαχαριάδη, μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν μπορεί να διακοπεί η στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ γιατί είναι σχέσεις «με βάθος», σειρά παίρνει ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης. Σε συνέντευξή του δήλωσε ότι βλέπει θετικά την «εκεχειρία» και πιστώνει θετικό πρόσημο στον Τραμπ για την κατάπαυση του πυρός. Ξέπλυμα κανονικό δηλαδή των ΗΠΑ, που με τη στήριξή τους το Ισραήλ αιματοκυλάει δυο χρόνια τώρα τον λαό της Γάζας και διαπράττει γενοκτονία! Τα «προοδευτικά» εξαπτέρυγα του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού δεν είναι απαραίτητα μόνο για να περιβάλλονται με φωτοστέφανο οι πιο στυγνοί χασάπηδες, αλλά και για να νομιμοποιείται το σχέδιο Αμερικανών και Ισραηλινών να μετατρέψουν τη Γάζα σε προτεκτοράτο τους, όπως προβλέπει το λεγόμενο «σχέδιο Τραμπ». Ο λαός δεν θα τους κάνει τη χάρη να γίνει λιβανιστήρι των ΗΠΑ και του κράτους - τρομοκράτη στη Μέση Ανατολή. Η αλληλεγγύη του στον Παλαιστινιακό λαό και στον αγώνα του να αποκτήσει ανεξάρτητο κράτος είναι αδιαπραγμάτευτη και δεν νοθεύεται από κανένα σοσιαλδημοκρατικό τερτίπι, που στο τέλος της ημέρας φοράει την προβιά του «ειρηνιστή» στους μεγαλύτερους εγκληματίες.

Ποιο είναι το πρόβλημα του αντεργατικού νομοσχεδίου που συζητιέται από σήμερα στην Ολομέλεια, σύμφωνα με τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας; Οτι ...καταστρατηγείται η 11ωρη ανάπαυση! Αυτό επαναλαμβάνουν εδώ και μια βδομάδα στη Βουλή εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, εγκαλώντας ουσιαστικά την κυβέρνηση ότι «παραβιάζει» την ευρωπαϊκή Οδηγία της 13ωρης δουλειάς, αφού το 13ωρο μαζί με τα διαλείμματα δεν αφήνει «χώρο» για 11 ώρες ανάπαυσης τη μέρα... Μόνο που η ίδια η ύπαρξη του 11ωρου ως «ελάχιστος χρόνος ανάπαυσης» είναι που κατοχυρώνει στην πράξη το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου. Η ύπαρξη της Οδηγίας της ΕΕ, που όλοι μαζί έχουν ψηφίσει, είναι που δίνει «κάλυψη» στη 13ωρη εργασία, μετατρέποντας το 8ωρο σε «μουσειακό είδος». Αραγε, υπάρχει τρόπος «υπεράσπισης» των εργασιακών δικαιωμάτων μέσω αυτής της ευρωενωσιακής βαρβαρότητας; Υπάρχει «υπεράσπιση του 8ωρου» και ταυτόχρονα «υπεράσπιση της 11ωρης ανάπαυσης», που στην πράξη σημαίνει 13 ώρες δουλειάς την ημέρα; Τα μαθηματικά δεν βγαίνουν. Γι' αυτό η σοσιαλδημοκρατία αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά «υπουργείο αντιπολίτευσης» της κυβέρνησης. Γι' αυτό οι δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα έχουν υπογράψει μέχρι και 16 ώρες δουλειάς την ημέρα, ενώ έχουν βαλθεί να υπονομεύσουν τη σημερινή απεργία, π.χ. μέσω της ΓΣΕΕ. Γι' αυτό «ούτε ψύλλος στον κόρφο τους» οι διεκδικήσεις για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, για σταθερό εργάσιμο χρόνο χωρίς «αστερίσκους» και «μέσους όρους» που σμπαραλιάζουν τη ζωή των εργαζομένων. Και, βέβαια, γι' αυτό οι εργαζόμενοι με τη σημερινή τους απεργία δίνουν αποφασιστική απάντηση τόσο στην κυβέρνηση όσο και στους «σωτήρες» των υπόλοιπων αστικών κομμάτων που μοιράζονται τις «δόξες» στο θάψιμο εργασιακών δικαιωμάτων.

1964 Ο Νικίτα Χρουστσόφ καθαιρείται και στη θέση του Α' Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΣΕ εκλέγεται ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ.

1974 Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνωρίζει την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης ως μοναδικό εκπρόσωπο του παλαιστινιακού λαού. Οι ΗΠΑ αρνούνται να συνταχθούν με τον ΟΗΕ.

1905 Ιδρύεται στην Πετρούπολη το πρώτο σοβιέτ των εργατών.

1936 Στα γραφεία της Γενικής Ασφάλειας Πειραιά δολοφονείται με βασανιστήρια ο χημικός Μήτσος Μαρουκάκης, στέλεχος του ΚΚΕ.

1944 Ενώ ο λαός της πρωτεύουσας συνέχιζε τους πανηγυρισμούς από την προηγούμενη μέρα για την Απελευθέρωση, στον Πειραιά ο ΕΛΑΣ έδινε μάχες εναντίον των Γερμανών για τη σωτηρία των λιμενικών εγκαταστάσεων, της «Ηλεκτρικής Εταιρείας» (ΠΑΟΥΕΡ) και όλων των εργοστασίων. Στην ηρωική και νικηφόρα για τον ΕΛΑΣ «μάχη της Ηλεκτρικής» έχασαν τη ζωή τους 11 παλικάρια.

1946 Η Ασφάλεια κλείνει τα γραφεία του ΕΑΜ Μακεδονίας - Θράκης στη Θεσσαλονίκη.

1985 Πεθαίνει ο κομμουνιστής χαράκτης Τάσσος (Αναστάσιος Αλεβίζος). Εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ το 1930 και κατόπιν στο ΚΚΕ. Τα πρώτα του ζωγραφικά σχέδια δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Νέοι Πρωτοπόροι» το 1932. Στη διάρκεια της Κατοχής και της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, δούλεψε στην Επιτροπή Διαφώτισης της ΚΟΑ με καθοδηγήτρια την Ηλέκτρα Αποστόλου. Η προσφορά του στον παράνομο Αντιστασιακό Τύπο ήταν μεγάλη.

Το 1944 πήρε μέρος στην πανελλήνια έκθεση στην οποία συμμετείχαν οι εικαστικοί του ΕΑΜ και φυλακίστηκε για 40 μέρες στις Φυλακές «Αβέρωφ» μαζί με τους Κεφαλληνό, Κορογιαννάκη και Κανά. Συμμετείχε επίσης το 1945 στα λευκώματα «Για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά» και «Θυσιαστήριο της λευτεριάς». Το 1945, όταν ιδρύθηκε από το ΚΚΕ η εκδοτική εταιρεία «Τα Νέα Βιβλία», ο Τάσσος ανέλαβε καλλιτεχνικός υπεύθυνος.

Ιδιαίτερη και ξεχωριστή στιγμή αποτελεί η εικονογράφηση των εξώφυλλων των δίσκων της Σωτηρίας Μπέλλου. Κατά την περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών, έζησε αυτοεξόριστος εκτός Ελλάδας και φιλοτέχνησε έργα κοινωνικής διαμαρτυρίας. Tο 1978 με αφορμή το 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ - το πρώτο νόμιμο μετά το 1945 - ο Τάσσος κυκλοφόρησε το λεύκωμα «Δέκα επιλογές από την ποίηση του Γ. Ρίτσου» και τη «Χαρακτική» του.