Τρίτη 10 Ιούλη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το λάθος τους ήταν ότι δεν μπόρεσαν...

«ΕΡ.: Κύριε Ευθυμίου, ένα θέμα διαχειριστήκατε, αυτό του Ασφαλιστικού, αποτολμήσατε ας πούμε μια ρήξη και μετά τα πήρατε όλα πίσω...

ΑΠ.: Με συγχωρείτε, κ. Παπαχρήστο. Ποιος διαφωνεί ότι το Ασφαλιστικό είναι ένα πρόβλημα που αφορά κάθε Ελληνα και κάθε Ελληνίδα και πρέπει οπωσδήποτε να διασφαλιστεί το θεμελιώδες, που είναι το αίσθημα ασφαλείας του πολίτη στη μακρά προοπτική της ζωής του; Κανείς δε διαφωνεί.

ΕΡ.: Το αυτονόητο μου λέτε.

ΑΠ.: Οχι. Το αίσθημα ευθύνης γύρω απ' αυτό οδήγησε στην πρωτοβουλία του Ασφαλιστικού. Εμείς αναγνωρίσαμε ότι ετέθη με λάθος τρόπο και το αναγνωρίσαμε μέσα από την αντίδραση και του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, που έστειλε το μήνυμα της ελληνικής κοινωνίας στην κυβέρνησή του.

ΕΡ.: Αναγνωρίζετε ότι ήταν λάθος δηλαδή;

ΑΠ.: Ηταν λάθος.

ΕΡ.: Τι ήταν λάθος;

ΑΠ.: Το γεγονός ότι δεν αναδείξαμε σε καμιά περίπτωση θεμελιώδεις πλευρές της πρότασης διαλόγου που καταθέσαμε, τις οποίες τις θεωρήσαμε αυτονόητες και δεν τις περιλάβαμε καθόλου στην παρουσίαση των θέσεών μας».

Οπως θα καταλάβατε, ήδη, το απόσπασμα που παραθέσαμε είναι από συνέντευξη του Π. Ευθυμίου. Δημοσιεύτηκε στα χτεσινά «Νέα» και αναδημοσιεύσουμε αυτούσιο ένα εκτενές απόσπασμα, για να αγανακτήσετε κι εσείς, όσο κι εμείς, όταν τη διαβάσαμε.

Οι άνθρωποι όχι μόνον πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα να κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους και το λαό, αλλά και το κάνουν και προκλητικά, με περίσσιο θράσος και υποκρισία.

... να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους

Το άκρον άωτον της πρόκλησης και της κοροϊδίας, βέβαια, είναι ο υπουργικός ισχυρισμός πως το κυβερνητικό λάθος στο θέμα του Ασφαλιστικού βρίσκεται στον τρόπο που τέθηκε το ζήτημα. `Η, αλλιώς, στο γεγονός πως δεν ανέδειξαν θεμελιώδεις πλευρές της πρότασης διαλόγου, για τις οποίες ο κ. υπουργός αφήνει να εννοηθεί ότι είναι θετικές για τους εργαζόμενους. Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο κ. υπουργός ομολογεί πως το λάθος τους είναι απλά και μόνο το γεγονός πως δεν κατάφεραν να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους, όπως το κατάφεραν τόσες και τόσες φορές.

Θέσαμε το Ασφαλιστικό με λίγο - πολύ ωμό τρόπο, παραδέχεται ουσιαστικά ο Π. Ευθυμίου και αυτό είχε ως συνέπεια να ξεσηκωθούν οι εργαζόμενοι, ακόμη και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Δεν το μπερδέψαμε, δεν το καμουφλάραμε με τα συνήθη μεγάλα και ψεύτικα λόγια, όπως έχουμε κάνει με τόσα και τόσα άλλα ζητήματα. Τα θεωρήσαμε αυτονόητα και δεν τα περιλάβαμε καθόλου στην παρουσίαση των θέσεών μας...

Αυτοί είναι οι κυβερνώντες, τα σχέδια και οι επιδιώξεις τους. Αντιμετωπίστε τους ανάλογα, όπως ακριβώς τους αξίζει.

Εμμονή στις αντιλαϊκές πολιτικές

Και μη βιαστεί κανένας, να μας καταλογίσει, ότι παρερμηνεύουμε και αδικούμε τον υπουργό Παιδείας και έναν εκ των πλέον θερμών οπαδών του «εκσυγχρονιστικού» κυβερνητικού ρεύματος.

Πρώτον, γιατί τα ίδια ακριβώς λένε και οι συνάδελφοί του, όπως ο Τ. Γιαννίτσης, ο Γ. Παπαντωνίου, ο Ν. Χριστοδουλάκης, ο Αλ. Παπαδόπουλος κλπ κλπ. Δεύτερον, γιατί ποτέ δεν πήραν πίσω την ουσία των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων, που είχαν εξαγγείλει, αλλά αντίθετα τα έχουν επαναφέρει, με τον ένα ή άλλο τρόπο και με κάθε ευκαιρία, από τότε αρκετές φορές. Τρίτον, γιατί ανάλογες είναι και οι προτάσεις, που έχουν καταθέσει στην Ευρωπαϊκή Ενωση και, επομένως και οι δεσμεύσεις, που έχουν αναλάβει. Τέταρτο, γιατί αυτά και ακόμη περισσότερα απαιτούν οι μεγαλοβιομήχανοι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και γενικότερα το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, το οποίο συχνά - πυκνά τελευταία κάνει ιδιαίτερα αισθητές τις απαιτήσεις του. Και πέμπτο, γιατί, ακόμη και χτες, ο Κ. Σημίτης, μιλώντας στην ΚΕ του κυβερνώντος κόμματος, προσδιόρισε ως πρώτο στόχο του ΠΑΣΟΚ τον εξής: «Να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις στην Υγεία, την Παιδεία και την Ασφάλιση, ώστε η Ελλάδα να καταστεί ένα δυνατό κοινωνικό κράτος που προστατεύει τους αδύνατους».

Οπως βλέπετε, τούτη τη φορά, η εμμονή στα σκληρά αντεργατικά μέτρα, συνοδεύεται και με το ανάλογο καμουφλάζ...

Και με επίσημη σφραγίδα

Ηταν γνωστό στους πάντες. Τώρα έχει και την επίσημη σφραγίδα του υπουργείου Εργασίας. Μιλάμε για τη ζούγκλα που επικρατεί στη λεγόμενη αγορά εργασίας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας, που πραγματοποίησαν μεικτά κλιμάκια των υπηρεσιών του ΙΚΑ και του ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας) οι 4 στους 10 εργαζόμενοι ήταν ανασφάλιστοι, οι 3 στις 10 επιχειρήσεις ήταν αναπόγραφες, οι 5 στις 10 δεν είχαν καταστάσεις προσωπικού, στο 30% δεν υπήρχαν ατομικές συμβάσεις των εργαζομένων, στο 35% δε χορηγούνταν εξοφλητικές αποδείξεις και στο 25% δεν υπήρχε το απαιτούμενο από τη νομοθεσία βιβλίο αδειών.

Και όχι μόνον αυτά. Στο 20% των επιχειρήσεων σημειώνεται υπέρβαση του συμφωνημένου ωραρίου των εργαζομένων. Μια υπέρβαση, η οποία αφορά το 50% του συνόλου των εργαζομένων στις επιχειρήσεις αυτές.

Και τι κάνει η κυβέρνηση; Μα, τι άλλο..; Πιστεύει, πως η παραπέρα «απελευθέρωση της αγοράς εργασίας» θα οδηγήσει, τελικά, στην αντιμετώπιση των προαναφερομένων προβλημάτων... Και μετά, μιλάνε και για τα προβλήματα των ασφαλιστικών Ταμείων...

Τα συμπεράσματα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΞΕΚΑΘΑΡΑ είναι τα συμπεράσματα, που προέκυψαν από τη χτεσινή ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και, ίσως, και ...ελπιδοφόρα. Αλλαγή πολιτικής, φυσικά, δεν μπορούμε να περιμένουμε, αλλά, μάλλον, θα είναι ...πλούσιο το θέαμα μέχρι και το συνέδριο.

Μιλάμε για παράσταση πολλών «αστέρων», αφού τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος έδειξαν ότι είναι ορεξάτα και για κόντρες και για καταγγελίες και για υπονοούμενα, με φόντο φυσικά την ΠΑΣΟΚική εξέδρα των συνέδρων, που όμοια της δεν υπάρχει άλλη...

«Ο Θεός να βάλει το χέρι του», σχολίασε ο Γεράσιμος Αρσένης, βγαίνοντας από τη συνεδρίαση, αλλά με δεδομένο ότι ...ο Θεός δεν εκλέγεται σύνεδρος, φοβούμαστε ότι δε θα μπορέσει να βοηθήσει...

Σκεφτείτε, μάλιστα, ότι όλα τα στελέχη μέχρι τον Οκτώβριο θα έχουν πάει διακοπές και θα επιστρέψουν ξεκούραστοι και φρεσκάτοι. Οσο για τα περί ενότητας που έλεγε ο Σημίτης, μάλλον μόνον ο Πασχαλίδης και ο Μαντέλης τα άκουσαν και τα ενστερνίστηκαν.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να παραλείψουμε να ευχαριστήσουμε τα τηλεοπτικά κανάλια, που χτες έδωσαν μια νέα πνοή στον πολιτικό βίο της χώρας, παρουσιάζοντας τις υπαρξιακές και πολιτικές ανησυχίες του Νότη Σφακιανάκη, ο οποίος ζήτησε «μοναρχία μέσα από δημοψήφισμα», ως εναλλακτική λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας.

Επίσης να ευχαριστήσουμε και για την αναφορά στην επιστροφή της Αντζελας Δημητρίου από το Ντουμπάι, όπου εμμέσως θίχτηκαν θέματα των σχέσεων Ελλάδας και αραβικού κόσμου.


Γρηγοριάδης Κώστας

Φανταστείτε, δηλαδή, να μπούμε και στον Αύγουστο, όπου οι ειδήσεις (εννοούμε οι πραγματικές) είναι ακόμα λιγότερες. Αραγε, τι άλλο έχουμε να ακούσουμε και να δούμε! `Η, μάλλον, καλύτερα μην μπείτε στον κόπο. Απλά κλείστε την τηλεόραση.

ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ θα θέλαμε από τον υπουργό Πολιτισμού κ. Ευάγγελο Βενιζέλο: Τα δεκαχίλιαρα που εκτόξευε το Σαββατοκύριακο ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος σε συγκρότημα δημοτικής μουσικής εντάσσονται ή όχι στην κυβερνητική πολιτική οικονομικής ενίσχυσης της πολιτιστικής μας παράδοσης;

Το χρώμα της ελπίδας

Οι πρώτες ομάδες των διαδηλωτών φθάνουν στη Γένοβα και τις επόμενες μέρες η πόλη αναμένεται να κατακλυστεί από δεκάδες χιλιάδες ενόψει της Συνόδου των ηγετών τωv επτά πλουσιότερων βιομηχανικών χωρών του κόσμου και της Ρωσίας, στις 20 ως 22 Ιούλη. Πριν ακόμη αρχίσουν οι διαδηλώσεις, οι διαδηλωτές πέτυχαν την πρώτη τους νίκη. Η κυβέρνηση της Ιταλίας έντρομη από τις αναμενόμενες μεγάλες και μαχητικές εκδηλώσεις αποφάσισε να μεταφέρει τον τόπο της Συνόδου σε ένα κρουαζιερόπλοιο, το οποίο θα είναι κυκλωμένο από πολεμικά πλοία, μεταξύ τους και ένα αεροπλανοφόρο...!

Ηδη, δέκα μέρες πριν την έναρξη της Συνόδου των «οκτώ», ελάχιστοι ασχολούνται με το τι θα γίνει μέσα στη Σύνοδο. Το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης, διεθνώς, ασχολείται κυρίως με τα όσα αναμένεται να συμβούν έξω απ' αυτήν, στους δρόμους της Γένοβας όπου αναμένεται να διαδηλώσουν πάνω από 150.000 διαδηλωτές από όλες τις χώρες της Ευρώπης, αλλά και από τον υπόλοιπο κόσμο. Καθώς πλησιάζουμε στις κρίσιμες ημερομηνίες ζωντανεύει η συζήτηση για το διαμορφούμενο κίνημα κατά της «παγκοσμιοποίησης» το οποίο μετά το Σιάτλ, τη Νίκαια, την Πράγα, το Κεμπέκ, το Γκέτεμποργκ, τη Γενεύη, τη Βαρκελώνη και το Σάλτσμπουργκ ετοιμάζει τώρα τη δυναμική του εμφάνιση στη Γένοβα.

Στη συζήτηση αυτή επιβεβαιώνεται ότι αυτό το κίνημα δε χαρακτηρίζεται μόνο από τους «κοινούς παρονομαστές» αλλά και τις αντιφάσεις του. Οπως και όλα τα κινήματα, έτσι κι αυτό είναι ένα πεδίο ιδεολογικής και πολιτικής αναζήτησης, συζήτησης και αντιπαράθεσης. Ενα κρίσιμο ερώτημα που αφορά στο μέλλον και την προοπτική του κινήματος κατά της «παγκοσμιοποίησης», είναι η σύνδεση των διεθνικών κινητοποιήσεων με τις κινητοποιήσεις εκεί όπου η «παγκοσμιοποίηση» παίρνει σάρκα και οστά. Οι διαδηλώσεις που προαναφέραμε και αναμένεται να κορυφωθούν στη Γένοβα γεννούν ελπίδες και ενθουσιασμό στους λαούς όλου του κόσμου για μια μαχητική και νικηφόρα αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες πολιτικές και την παγκόσμια καπιταλιστική «αναδιάρθρωση».

Ομως, αλήθεια, τι νόημα έχει μια μεγάλη διαδήλωση στη Γένοβα κατά της «παγκοσμιοποίησης», όταν μένει αναπάντητη η επιχείρηση κατεδάφισης των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης στην κάθε χώρα ξεχωριστά, όταν μένει αναπάντητο το κύμα των ομαδικών απολύσεων από τις επιχειρήσεις, όταν μένει αναπάντητος ο «τρομονόμος», όταν μένει αναπάντητο το έγκλημα διαρκείας του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια; Αν το ζητούμενο είναι ένα κίνημα που θα έχει αποτελέσματα στη μάχη κατά της «παγκοσμιοποίησης» τότε θα κρίνεται και στη διεθνική του αλλά και στην τοπική, εθνική του παρουσία. Και αν λάβουμε υπόψη τις τελευταίες κινητοποιήσεις του Γκέτεμποργκ, της Γενεύης και του Σάλτσμπουργκ, το κίνημα κατά της «παγκοσμιοποίησης» αποκτά μια νέα ποιότητα. Μια ποιότητα που οφείλεται στην αυξανόμενη συμμετοχή των εργαζομένων, της εργατικής τάξης και των ταξικών συνδικάτων.

Η «πολυχρωμία» αυτού του κινήματος, δηλαδή το γεγονός ότι στη Γένοβα, όπως και στις προηγούμενες διαδηλώσεις, συμμετέχει ένα πλήθος οργανώσεων με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές, είναι ασφαλώς μια πηγή δυναμισμού και ζωντάνιας. Αυτό όμως δεν αποκλείει, αλλά αντίθετα επιβάλλει την εις βάθος συζήτηση για το παρόν και το μέλλον αυτού του κινήματος. Οταν μάλιστα γίνεται εμφανής προσπάθεια χειραγώγησής του, από την πλευρά των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και της «κεντροαριστεράς».

Κάποιοι, όμως, που κατά τα άλλα ορκίζονται στην «αυτονομία» των κινημάτων, φαίνεται ότι επιθυμούν την «πολυχρωμία», με μια μόνο εξαίρεση: να λείπει το... «κόκκινο». Και αν ακόμα αναγνωρίζουν ότι «μόνο η αντίσταση γεννά ελπίδα», όπως ο Γ. Βότσης χτες στην «Ελευθεροτυπία», θέλουν να «ξεχνούν» ότι η ελπίδα έχει και κόκκινο, πολύ κόκκινο χρώμα...

Αλλά θα επανέλθουμε.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Θα χρειαστούν πολύ περισσότερα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τη διακοπή της επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων, βάσει των οποίων σχηματίζεται αρχείο από την ΑΕ με την επωνυμία "ΕΝΑ Τηλεοπτικές και κινηματογραφικές επιχειρήσεις ΑΕ" για τους σκοπούς της εκπομπής "Μεγάλος Αδελφός", που πρόκειται να προβληθεί από τον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤΕΝΝΑ ΤV ΑΕ», διατάσσει η πρόσφατη απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Στην πεντασέλιδη απόφαση σημειώνονται επίσης, ότι «... οδηγείται σε εξαφάνιση η ιδιωτική ζωή ως πυρήνας της ανθρώπινης προσωπικότητας», ενώ τονίζεται ότι «η αναλαμβανόμενη υποχρέωση τείνει στον εξευτελισμό της αξίας του ανθρώπου».

Πρόκειται, για μια θετική απόφαση και, ταυτόχρονα, παρέμβαση της Αρχής Προστασίας. Αν νομίζετε, όμως, ότι συνεπάγεται και το άδοξο τέλος -πριν καν αρχίσει- του εξευτελιστικού τσίρκου του «Μεγάλου Αδελφού», κάνετε λάθος. Δυστυχώς, στις μέρες μας, «η αξία του ανθρώπου» δεν εμποδίζει την προώθηση των σκοπών και επιδιώξεων των μεγάλων επιχειρήσεων, μέσα στις γνωστές συνθήκες απελευθέρωσης της ασυδοσίας τους και κυριαρχίας των «νόμων της αγοράς». Αλλωστε, τι κάνει και μέχρι σήμερα η πλειοψηφία των τηλεοπτικών προγραμμάτων;

Θα χρειαστούν πολύ περισσότερα, για να μην προστεθεί και ο «Μεγάλος Αδελφός» στα μέχρι σήμερα τηλεοπτικά «σκουπίδια». Και, κυρίως, θα χρειαστεί η αποφασιστική αντίδραση του οργανωμένου μαζικού κινήματος.

Η αποδοκιμασία και τα κανάλια

Με δημοσίευμα της κυριακάτικης εφημερίδας «Το Παρόν», ασχολείται ο χτεσινός «Ναυτίλος» του Στάθη και σημειώνει: «Η αποδοκιμασία του κ. Πρωθυπουργού στον Λυκαβηττό, επειδή εξ αιτίας του καθυστέρησε η έναρξη μιας παράστασης κατά μιαν περίπου ώρα, κατεγράφη στις εφημερίδες (και τα ραδιόφωνα) με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - με τη σημαντική, μάλιστα, υποσημείωση ότι μ' αυτήν την αποδοκιμασία εξεφράσθησαν κι άλλα «σπασμένα», ουκ ολίγα επ' εσχάτοις.

Ομως στην τηλεόραση και τα δελτία ειδήσεων το γεγονός απεκρύβη, όχι βεβαίως επειδή δεν αξιολογήθηκε ως σημαντικό, αλλά μάλλον επειδή αξιολογήθηκε ως πολύ σημαντικό! Δεν ξέρω αν αυτό είναι "επίτευγμα" του κ. Πανταγιά (όπως δείχνει να λέει το ρεπορτάζ), αλλά η λογοκρισία της πραγματικότητος παραπέμπει σε ολοκληρωτικές προθέσεις. Μάλιστα, η λογοκρισία μιας "δημοσιευμένης ήδη πραγματικότητος", εκτός από ολοκληρωτική διάθεση, δείχνει και μεγάλη απελπισία. Εσχατη δε κουτοπονηριά.

Η "λογική" ότι τις εφημερίδες τις διαβάζουν 800.000 άνθρωποι, αλλά την τηλεόραση τη βλέπουν 8.000.000 σημαίνει, για όσους την ενστερνίζονται: να γλιτώσουμε τώρα ό,τι μπορούμε, πριν φθάσουμε να μη γλιτώνουμε με τίποτα...».

Ο «τηλε-τσακωμός»

Δε φτάνει που «τσακώθηκαν» χτες οι Κακλαμάνης - Παναγιωτακόπουλος, «τσακώθηκαν» και κανάλια λόγω του ...τσακωμού. Ο λόγος; Μόνο δυο τηλεοπτικοί σταθμοί είχαν καταφέρει να γράψουν το «επεισόδιο» και μόλις το αντιλήφθηκαν οι υπόλοιποι, έγινε «χαμός», με τους δεύτερους να καταγγέλλουν τους πρώτους, αφού αυτοί παραβίασαν τη συμφωνία, βάζοντας κάμερες στην αίθουσα συνεδριάσεων της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και θα είχαν τα «επίμαχα» πλάνα στα βραδινά δελτία ειδήσεων, ενώ οι υπόλοιποι όχι. Αυτό, βλέπετε, ήταν η «είδηση» από μια ολόκληρη συνεδρίαση της ΚΕ ενός κυβερνώντος κόμματος. Ο «τσακωμός»...

Δεν ξέρουμε, βέβαια, πώς λύθηκε το «πρόβλημα», αλλά, στα πλαίσια της ...τηλεδημοκρατίας μας, θα μπορούσαν οι Κακλαμάνης - Παναγιωτακόπουλος να επαναλάβουν τον τσακωμό τους, για τις ανάγκες και των υπολοίπων τηλεοπτικών σταθμών...

Συγκρούσεις και πάλι στο Μπράντφορντ

Associated Press

Δεν είναι η πρώτη φορά που ξεσπούν διαδηλώσεις και συγκρούσεις στο Μπράντφορντ, την πόλη αυτή της Βόρειας Αγγλίας, όπου ζουν γύρω στους 70.000 μετανάστες από χώρες της Ασίας. Οι προηγούμενες έγιναν πριν από δυο μήνες περίπου. Τούτη τη φορά, όμως, ήταν οι πλέον έντονες της τελευταίας δεκαετίας, όπως τουλάχιστον μεταδίδουν οι ανταποκριτές. Απανθρακωμένα οχήματα, σπασμένα παράθυρα και καμένα κτίρια ήταν η εικόνα της πόλης, ξημερώνοντας Δευτέρα, μετά το τέλος του διήμερου των επεισοδίων, μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Κι όπως είχε συμβεί και τις προηγούμενες φορές, οι ταραχές προκλήθηκαν από το ακροδεξιό κόμμα του Εθνικού Μετώπου, το οποίο ήθελε σώνει και καλά να διαδηλώσει στη συγκεκριμένη πόλη τις ρατσιστικές του θέσεις και συνθήματα. Η επιδίωξη αυτή προκάλεσε τις αναμενόμενες αντιδράσεις των Ασιατών μεταναστών και η κατάσταση δεν άργησε να τεθεί εκτός ελέγχου, παρά την κινητοποίηση μεγάλου αριθμού αστυνομικών, ακόμη και έφιππων, όπως και ειδικών κατασταλτικών δυνάμεων.

Αν αναρωτιέστε τι λέει και τι κάνει για όλ' αυτά η κυβέρνηση Μπλερ, θα απαντούσαμε: Ουσιαστικά τίποτε. Αλλωστε, δεν έδειξε να προβληματίζεται ούτε από το γεγονός πως στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές του Ιούνη το ακροδεξιό Βρετανικό Εθνικό Κόμμα αποκόμισε ορισμένα κέρδη...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Καθαρή» αντιλαϊκή πρόκληση

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον πρωθυπουργό ότι δεν παρουσίασε με σαφήνεια τους «καθαρούς στόχους» της κυβερνητικής πολιτικής για το επόμενο διάστημα. Μια αποκωδικοποίηση -υπόθεση εύκολη μετά από τόσα χρόνια «εκσυγχρονιστικής» κυριαρχίας- της χτεσινής ομιλίας του στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ είναι αρκετή για να καταδείξει ότι ο Κ. Σημίτης θα κάνει ό,τι μπορεί για να συνεχίσει να παραμένει ο εκλεκτός της άρχουσας τάξης. Χρειάζεται απλά, κάποια «πίστωση χρόνου» μέχρι το Συνέδριο, το οποίο, όπως προέκυψε ξεκάθαρα από την πρωθυπουργική ομιλία, θα αποτελέσει το ορόσημο της νέας αντιλαϊκής επίθεσης, την αφετηρία για το, «καθυστερημένο», «δεύτερο κύμα εκσυγχρονισμού».

Ο Κ. Σημίτης δε μάσησε τα λόγια του, μίλησε «καθαρά», είπε δηλαδή αυτά που ήθελαν να ακούσουν τα «μεγάλα αφεντικά». «Με το συνέδριό μας -είπε- θα σηματοδοτήσουμε μια νέα πολιτική περίοδο με πρωταγωνιστή τις πρωτοπόρες δυνάμεις του τόπου, μια πολιτική περίοδο αγώνα ενάντια στις δυνάμεις της συντήρησης, τα οικονομικά και συντεχνιακά συμφέροντα, τις κατεστημένες κοινωνικές δυνάμεις που θέλουν να δεσμεύσουν, να ποδηγετήσουν και να υποτάξουν την πολιτική στα μέτρα τους». Αν η φράση «πρωτοπόρες δυνάμεις του τόπου» αντικατασταθεί από δυνάμεις του κεφαλαίου και τα «οικονομικά και συντεχνιακά συμφέροντα» από τις διεκδικήσεις και τους δίκαιους αγώνες των εργαζομένων, προβάλει ολοκάθαρα το «όραμα» και η «στρατηγική στόχευση» του πρωθυπουργού. Δεν παρέλειψε επίσης να προσδιορίσει και τη χρησιμότητα και σκοπιμότητα της σύγκλισης του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ σ' αυτόν το σχεδιασμό. Το συνέδριο, είπε, πρέπει να δώσει στο ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση «δύναμη και αποφασιστικότητα να αλλάξει τα πράγματα στη χώρα», πρέπει να δώσει «νέα δυναμική».

Εκεί που δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφιβολιών και αυταπατών ήταν στην κατεύθυνση προς την οποία πρέπει «να αλλάξουν τα πράγματα». Οι «τρεις μεγάλοι καθαροί στόχοι» στους οποίους επικέντρωσε τη δράση της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα, αποτελούν στην πραγματικότητα την ολοκλήρωση της νεοφιλελεύθερης επέλασης, η υλοποίηση της οποίας θα σημάνει τη διαμόρφωση βαρύτατων τετελεσμένων σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των λαϊκών μαζών. Ποια είναι η «τριπλή πρόκληση» που έθεσε ο Κ. Σημίτης; Πρώτον, η «ολοκλήρωση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων» στην Παιδεία, την Υγεία και την Κοινωνική Ασφάλιση. Οι επεξηγήσεις μάλλον περιττεύουν. Δεύτερον, «η ενδυνάμωση της διεθνούς θέσης της χώρας», προφανέστατα στο πλαίσιο του ρόλου του χωροφύλακα της νέας τάξης στην περιοχή. Εξάλλου το είπε ευθέως: «Η Ελλάδα πρέπει να αυξάνει διαρκώς την ισχύ (!) της, ώστε να διασφαλίζει τα συμφέροντά της και να μπορεί να δρα σταθεροποιητικά στην περιοχή». Τρίτον, «η σφυρηλάτηση μιας νέας εθνικής αυτοπεποίθησης», που αποτελεί απόρροια των παραπάνω και το «οραματικό στοιχείο» τους.

Οι «ευγενικοί» και φιλόδοξοι αυτοί στόχοι γίνονται ολοένα και πιο δύσκολοι στην εφαρμογή τους. Γιατί, όπως φάνηκε και από τη χτεσινή θεαματική πτώση του Χρηματιστηρίου, η «αγορά» θέλει άμεσα και χειροπιαστά αποτελέσματα για να δείξει την «εμπιστοσύνη» της. Θέλει, για παράδειγμα, εδώ και τώρα ξεπούλημα της «Ολυμπιακής», άνευ όρων εκχώρηση του «φιλέτου» των ιδιωτικοποιήσεων, «λύση» του Ασφαλιστικού κ.ο.κ. Κυρίως όμως η υλοποίηση των αντιλαϊκών αυτών στόχων «σκοντάφτει» στους λαϊκούς αγώνες που ολοένα και περισσότερο δυναμώνουν. Οι μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στο Ασφαλιστικό δεν αποτελούν, όπως θέλουν, μια παρένθεση που έκλεισε. Είναι μια ελπιδοφόρα παρακαταθήκη και ένα κεκτημένο του λαϊκού κινήματος, που μπορεί τώρα να οργανώσει από καλύτερες θέσεις την αντεπίθεσή του. Είναι τώρα πιο ώριμο και βέβαια δεν τρέφει αυταπάτες σχετικά με το ρόλο του «εκσυγχρονιστικού» ή του «καλού» ΠΑΣΟΚ.

«Εξω»!

Τι γυρεύει

η αρμάδα

των κουρσάρων

στην Ελλάδα;

Τι γυρεύει

εδώ πέρα

του πλανήτη μας

η λέρα

με τη μαύρη της

παντιέρα;

* * *

Τι γυρεύουν

εδώ κάτω

οι σφαγείς

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ;

Τι γυρεύουν

οι γαλέρες

που σκορπούν

φρίκη και σφαίρες

και μετά στήνουν

βεγγέρες;

* * *

Μακριά

οι δολοφόνοι

όλη η Ελλάδα

αξιώνει,

μακριά

κι ας πάει

στον πάτο

και ακόμα

παρακάτω

η αρμάδα

όλη του ΝΑΤΟ!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ