Τρίτη 10 Ιούλη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Το χρώμα της ελπίδας

Οι πρώτες ομάδες των διαδηλωτών φθάνουν στη Γένοβα και τις επόμενες μέρες η πόλη αναμένεται να κατακλυστεί από δεκάδες χιλιάδες ενόψει της Συνόδου των ηγετών τωv επτά πλουσιότερων βιομηχανικών χωρών του κόσμου και της Ρωσίας, στις 20 ως 22 Ιούλη. Πριν ακόμη αρχίσουν οι διαδηλώσεις, οι διαδηλωτές πέτυχαν την πρώτη τους νίκη. Η κυβέρνηση της Ιταλίας έντρομη από τις αναμενόμενες μεγάλες και μαχητικές εκδηλώσεις αποφάσισε να μεταφέρει τον τόπο της Συνόδου σε ένα κρουαζιερόπλοιο, το οποίο θα είναι κυκλωμένο από πολεμικά πλοία, μεταξύ τους και ένα αεροπλανοφόρο...!

Ηδη, δέκα μέρες πριν την έναρξη της Συνόδου των «οκτώ», ελάχιστοι ασχολούνται με το τι θα γίνει μέσα στη Σύνοδο. Το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης, διεθνώς, ασχολείται κυρίως με τα όσα αναμένεται να συμβούν έξω απ' αυτήν, στους δρόμους της Γένοβας όπου αναμένεται να διαδηλώσουν πάνω από 150.000 διαδηλωτές από όλες τις χώρες της Ευρώπης, αλλά και από τον υπόλοιπο κόσμο. Καθώς πλησιάζουμε στις κρίσιμες ημερομηνίες ζωντανεύει η συζήτηση για το διαμορφούμενο κίνημα κατά της «παγκοσμιοποίησης» το οποίο μετά το Σιάτλ, τη Νίκαια, την Πράγα, το Κεμπέκ, το Γκέτεμποργκ, τη Γενεύη, τη Βαρκελώνη και το Σάλτσμπουργκ ετοιμάζει τώρα τη δυναμική του εμφάνιση στη Γένοβα.

Στη συζήτηση αυτή επιβεβαιώνεται ότι αυτό το κίνημα δε χαρακτηρίζεται μόνο από τους «κοινούς παρονομαστές» αλλά και τις αντιφάσεις του. Οπως και όλα τα κινήματα, έτσι κι αυτό είναι ένα πεδίο ιδεολογικής και πολιτικής αναζήτησης, συζήτησης και αντιπαράθεσης. Ενα κρίσιμο ερώτημα που αφορά στο μέλλον και την προοπτική του κινήματος κατά της «παγκοσμιοποίησης», είναι η σύνδεση των διεθνικών κινητοποιήσεων με τις κινητοποιήσεις εκεί όπου η «παγκοσμιοποίηση» παίρνει σάρκα και οστά. Οι διαδηλώσεις που προαναφέραμε και αναμένεται να κορυφωθούν στη Γένοβα γεννούν ελπίδες και ενθουσιασμό στους λαούς όλου του κόσμου για μια μαχητική και νικηφόρα αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες πολιτικές και την παγκόσμια καπιταλιστική «αναδιάρθρωση».

Ομως, αλήθεια, τι νόημα έχει μια μεγάλη διαδήλωση στη Γένοβα κατά της «παγκοσμιοποίησης», όταν μένει αναπάντητη η επιχείρηση κατεδάφισης των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης στην κάθε χώρα ξεχωριστά, όταν μένει αναπάντητο το κύμα των ομαδικών απολύσεων από τις επιχειρήσεις, όταν μένει αναπάντητος ο «τρομονόμος», όταν μένει αναπάντητο το έγκλημα διαρκείας του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια; Αν το ζητούμενο είναι ένα κίνημα που θα έχει αποτελέσματα στη μάχη κατά της «παγκοσμιοποίησης» τότε θα κρίνεται και στη διεθνική του αλλά και στην τοπική, εθνική του παρουσία. Και αν λάβουμε υπόψη τις τελευταίες κινητοποιήσεις του Γκέτεμποργκ, της Γενεύης και του Σάλτσμπουργκ, το κίνημα κατά της «παγκοσμιοποίησης» αποκτά μια νέα ποιότητα. Μια ποιότητα που οφείλεται στην αυξανόμενη συμμετοχή των εργαζομένων, της εργατικής τάξης και των ταξικών συνδικάτων.

Η «πολυχρωμία» αυτού του κινήματος, δηλαδή το γεγονός ότι στη Γένοβα, όπως και στις προηγούμενες διαδηλώσεις, συμμετέχει ένα πλήθος οργανώσεων με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές, είναι ασφαλώς μια πηγή δυναμισμού και ζωντάνιας. Αυτό όμως δεν αποκλείει, αλλά αντίθετα επιβάλλει την εις βάθος συζήτηση για το παρόν και το μέλλον αυτού του κινήματος. Οταν μάλιστα γίνεται εμφανής προσπάθεια χειραγώγησής του, από την πλευρά των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και της «κεντροαριστεράς».

Κάποιοι, όμως, που κατά τα άλλα ορκίζονται στην «αυτονομία» των κινημάτων, φαίνεται ότι επιθυμούν την «πολυχρωμία», με μια μόνο εξαίρεση: να λείπει το... «κόκκινο». Και αν ακόμα αναγνωρίζουν ότι «μόνο η αντίσταση γεννά ελπίδα», όπως ο Γ. Βότσης χτες στην «Ελευθεροτυπία», θέλουν να «ξεχνούν» ότι η ελπίδα έχει και κόκκινο, πολύ κόκκινο χρώμα...

Αλλά θα επανέλθουμε.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ