Ενα τεράστιο πλέγμα συμφερόντων, ανταγωνισμών και αντιφατικών σχέσεων ανάμεσα σε κράτη ανέδειξε η Σύνοδος Κορυφής της περασμένης βδομάδας, όπου σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά αποφασίστηκαν ξανά τα γνωστά ευχολόγια για τις προκλήσεις της τουρκικής κυβέρνησης. Το βέβαιο είναι ότι τα Ελληνοτουρκικά αντιμετωπίζονται από την ΕΕ ως μέρος του παζαριού που διεξάγει με την Τουρκία, κυρίως τα ισχυρότερα κράτη - μέλη της, για μια μεγάλη γκάμα θεμάτων, που ξεκινούν από το Μεταναστευτικό και φτάνουν μέχρι τις οικονομικές και στρατιωτικές τους σχέσεις. Για παράδειγμα, η Γερμανία, που ενδιαφέρεται περισσότερο απ' όλους για το Μεταναστευτικό, εξάγει παράλληλα στην Τουρκία όπλα αξίας πάνω από 500 εκατ. ευρώ τα τελευταία χρόνια, ενώ οι ισπανικές τράπεζες είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στις διακυμάνσεις της τουρκικής οικονομίας. Ολα αυτά πέφτουν στο τραπέζι και διαμορφώνουν τη «συναλλακτική σχέση» που επιδρά στις αποφάσεις της ΕΕ για την Τουρκία. Το παζάρι έχει όμως και την «εσωτερική» του διάσταση. Δεν είναι άλλη από τους ανταγωνισμούς στην ΕΕ για το διαμοιρασμό των ωφελημάτων και της ζημιάς από τη διαχείριση της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης. Για παράδειγμα, η Ιταλία και άλλες πιο «ευάλωτες» οικονομίες ζητούν πενταετή παράταση των εξαιρέσεων από το «σύμφωνο σταθερότητας» και είναι σίγουρο ότι για να αποσπάσουν τέτοιες δεσμεύσεις, ρίχνουν στο τραπέζι διάφορα ανταλλάγματα, όπως έδειξε και η στάση τους στη Σύνοδο Κορυφής. Αν όλα αυτά τα συνδυάσει κανείς με τη μεγάλη εικόνα των ανταγωνισμών ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπου ο στόχος της «διατλαντικής συνοχής» αποκτά προτεραιότητα, με τη συμβολή και της ελληνικής αστικής τάξης, εύκολα μπορεί να αποκωδικοποιήσει τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για τα Ελληνοτουρκικά και όχι μόνο.

Σελίδες επί σελίδων με «πληρωμένες καταχωρήσεις» γεμίζουν αυτές τις μέρες, με αφορμή την έκδοση της λεγόμενης «ψηφιακής βίβλου» και της αναμενόμενης για σήμερα δημοπράτησης των συχνοτήτων. «Γνώστες» του αντικειμένου και «παράγοντες της αγοράς» επισημαίνουν τη σημασία των δικτύων 5G για τη «μεταμόρφωση» της οικονομίας, με τα δισ. των επιδοτήσεων και των άλλων διευκολύνσεων να δημιουργούν «μεγάλες ευκαιρίες» για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Το ροντέο των επιχειρηματικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών πίσω από τη λεγόμενη ψηφιοποίηση της οικονομίας είναι «ένα το κρατούμενο» και γεννά νέους κινδύνους για τους λαούς. Τι μέλλον όμως επιφυλάσσει για τους εργαζόμενους η αξιοποίηση αυτών των δυνατοτήτων της επιστήμης και της τεχνολογίας από το κεφάλαιο; Οπως οι ίδιοι ομολογούν, στην «καλύτερη» περίπτωση το μέλλον των εργαζομένων στη νέα ψηφιακή εποχή θα είναι αυτό των «ψηφιακών νομάδων», που θα προσφέρουν την εργατική τους δύναμη όπου, όπως και όποτε έχει ανάγκη το κεφάλαιο, μετακινούμενοι στην αχανή «έρημο» μιας αγοράς εργασίας, την απογυμνωμένη από κάθε εργατικό δικαίωμα και ωράριο, με την εκμετάλλευση να τρέχει με νέες «ασύλληπτες ταχύτητες». Αυτό παρουσιάζουν ως «σύγχρονο» και «καινοτόμο» οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους!

Από κοντά και διάφοροι άλλοι, που λένε ότι η «μετάβαση» αυτή μπορεί να γίνει με «δίκαιο» τάχα τρόπο, ντύνοντας με τον φερετζέ του «προοδευτισμού» τους στόχους του κεφαλαίου. Στην πραγματικότητα, όμως, αν κάτι δείχνει η όλη συζήτηση, είναι ότι με κανένα μπάλωμα και κανένα σχέδιο δεν γεφυρώνεται το απύθμενο βάθος των κοινωνικών αντιθέσεων και των αδιεξόδων του εκμεταλλευτικού συστήματος, όπου οι μεγάλες δυνατότητες γίνονται «κατάρα» για τους λαούς. Μόνο η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, η νέα σοσιαλιστική κοινωνία, με τις νέες σχέσεις παραγωγής, μπορεί να «απογειώσει» και να απελευθερώσει τις δυνάμεις αυτές προς όφελός τους.

1497 Ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος εξερευνητής Βάσκο Ντε Γκάμα περνά το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας. Ηταν ο πρώτος Ευρωπαίος που διέπλευσε από το νότιο άκρο της αφρικανικής ηπείρου.

1770 Γεννιέται ο μεγάλος Γερμανός πιανίστας και συνθέτης της κλασικής μουσικής Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν.

1773 Οι άποικοι της Βοστόνης κάνουν ρεσάλτο σε τρία πλοία και ρίχνουν στη θάλασσα όλο το εγγλέζικο τσάι που προοριζόταν να δασμολογηθεί για λογαριασμό της Αγγλίας, πριν εισαχθεί στη νέα ήπειρο. Το επεισόδιο θεωρείται το προανάκρουσμα της αστικής επανάστασης που θα ακολουθούσε για την ανεξαρτησία. Τρία χρόνια αργότερα, ένα συνέδριο θα κήρυσσε την ανεξαρτησία και την έναρξη του αγώνα ενάντια στη βρετανική αποικιοκρατία.

1821 Δολοφονείται κατ' εντολή των προκρίτων - εφοπλιστών της Υδρας ο επαναστάτης ηγέτης Αντώνης Οικονόμου. Ο Οικονόμου (πλοίαρχος, μέλος της Φιλικής Εταιρίας), παρακάμπτοντας με εξέγερση τους προύχοντες της Υδρας, είχε σηκώσει στις 28 Μάρτη τη σημαία της Επανάστασης, μπαίνοντας επικεφαλής ενός ευρύτερου κοινωνικοπολιτικού δημοκρατικού κινήματος.

1859 Πεθαίνει ο Γερμανός συγγραφέας Βίλχελμ Καρλ Γκριμ (αδερφοί Γκριμ).

1920 Σεισμός 8,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ χτυπά την επαρχία Γκάνσου της Κίνας, σκορπώντας το θάνατο σε 200.000 άτομα.

1926 Ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη ο Απόλλων Καλαμαριάς.

1944 Οι εγχώριες αστικές και βρετανικές δυνάμεις επιτίθενται με όλα τα μέσα σε κάθε μέτωπο της Αθήνας και του Πειραιά.

1964 Την αποπυρηνικοποίηση των Βαλκανίων προτείνει, με μήνυμά του προς τον Γ. Παπανδρέου, ο Σοβιετικός πρωθυπουργός Α. Κοσίγκιν.

1974 Πεθαίνει ο κομμουνιστής ποιητής Κώστας Βάρναλης. Το 1919 πήγε στο Παρίσι με υποτροφία και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, φιλολογίας και κοινωνιολογίας. Τότε προσχώρησε στον μαρξισμό και τον διαλεκτικό υλισμό και αναθεώρησε τις προηγούμενες απόψεις του για την ποίηση, τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Διετέλεσε για πολλά χρόνια καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, ενώ εργάστηκε για βιοποριστικούς λόγους και ως δημοσιογράφος. Υπήρξε κομμουνιστής με διαρκή προσφορά και συμμετοχή στους αγώνες της εργατικής τάξης. Τιμήθηκε με το Βραβείο «Λένιν» για την Ειρήνη το 1959 στη Μόσχα. «Εφυγε» στις 16 Δεκέμβρη 1974, πλήρης ημερών και έργου.

1981 Οι 316 επιστήμονες που συμμετέχουν στο Ελληνογαλλικό Συμπόσιο Κοινωνικής Ψυχιατρικής, που διεξάγεται στην Ελλάδα, καταγγέλλουν πως οι 1.700 ασθενείς που νοσηλεύονται στο Ψυχιατρείο της Λέρου βρίσκονται καθηλωμένοι σε κατάσταση ζωντανών - νεκρών.

1991 Το Καζακστάν γίνεται η τελευταία Σοβιετική Δημοκρατία που αποσχίζεται και ανεξαρτητοποιείται, ολοκληρώνοντας τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Πρώτος Πρόεδρος της αστικής δημοκρατίας πλέον του Καζακστάν γίνεται ο Ν. Ναζαρμπάγιεφ, ΓΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος του Καζακστάν την περίοδο των αντεπαναστατικών ανατροπών.