Την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει γιατί... έχασε 140.000 ψήφους σε σχέση με τις εκλογές του Ιούνη του 2012 (δηλαδή το 8,45% της τότε εκλογικής του δύναμης), η «Αυγή» κάνει τη φοβερή «διαπίστωση», σε χτεσινό πρωτοσέλιδο κείμενό της, ότι... «το ΚΚΕ έχει προσκρούσει σε ξέρα»! Μάλλον γιατί, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές της Κυριακής σημείωσε άνοδο, τόσο σε ποσοστό (6,1% έναντι 4,5% τον Ιούνη του 2012) όσο και σε ψήφους (έλαβε 70.000 παραπάνω)...

Η «Αυγή», μάλιστα, συνεχίζει τα «ανέκδοτά» της και στις μέσα σελίδες της, όπου - προσπερνώντας ακόμα και τους «μετρ» του σχετικού είδους σεναριογράφους αστικών εφημερίδων - τιτλοφορεί κείμενό της κάνοντας λόγο για «δύσκολες μέρες για την ηγεσία του Περισσού»... Εκεί, όμως, που δίνει πραγματικά τα ρέστα της είναι όταν προσπαθεί να δικαιολογήσει όλα αυτά τα φαιδρά, κάνοντας λόγο για «αποτυχία της ηγεσίας του κόμματος να επανασυσπειρώσει τους ψηφοφόρους (...) σε μια εκλογική διαδικασία που η ψήφος είναι αντικειμενικά πιο "χαλαρή" σε σχέση με τις κοινοβουλευτικές εκλογές»!

Ετσι είναι... Οι εκλογές που ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε ως δημοψήφισμα, γανώνοντας τα αυτιά του λαού με κάλπικα διλήμματα, τώρα που δεν τον βολεύει η άνοδος του ΚΚΕ γίνονται στο άψε - σβήσε μια... «χαλαρή εκλογική διαδικασία»! Μονά - ζυγά δικά τους!

«Τέλος, πέρα από το κοινό αντιφασιστικό μέτωπο, πρέπει να δούμε τι ιστορία μαθαίνουν τα παιδιά μας στα σχολεία και στα σπίτια τους. Διότι στα νέα παιδιά φαίνεται πως δεν έχει "περάσει" το μήνυμα του ναζισμού και πόσο αυτός έβλαψε την πατρίδα μας» (Δ. Παπαδημούλης στο ρ/σ Alpha). Τώρα τους πήρε ο πόνος; Πού ήταν όταν η ΕΕ, που έχουν κορώνα στο κεφάλι τους, εξίσωνε το φασισμό με τον κομμουνισμό; Οταν έκανε τα στραβά μάτια στην αποκατάσταση των συνεργατών των ναζί σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και επικροτούσε τις διώξεις κομμουνιστών, αντιφασιστών αγωνιστών; Τι έκαναν οι δυνάμεις του όταν όλα αυτά πέρναγαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στις σχολικές αίθουσες, όπου τα παιδιά του λαού διδάσκονται τον αντικομμουνισμό;

«Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπλοκάρει τα ξεπουλήματα», είναι ο τίτλος ρεπορτάζ της χτεσινής «Αυγής». Διαβάζοντάς τον ο αναγνώστης περιμένει να δει καμιά κυβερνητική απόφαση για σταμάτημα κάποιας ιδιωτικοποίησης. Αντί αυτού διαβάζει: «Μπλόκο στη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης να δώσει γην και ύδωρ σε ιδιώτες, ξεπουλώντας τη δημόσια περιουσία, βάζουν τόσο η απόφαση του ΣτΕ (Συμβούλιο της Επικρατείας) για την ΕΥΔΑΠ, όσο και η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ». Νίκησε ο ΣΥΡΙΖΑ και φοβήθηκε το ΣτΕ... αυτό λέει το ρεπορτάζ. Δε λέει, όμως, ότι την ίδια στιγμή απορρίφθηκαν οι προσφυγές για ΔΕΠΑ, ΕΥΑΘ, Ελληνικό, λιμάνια, όπου οι ιδιωτικοποιήσεις θα γίνουν κανονικότατα. Ο,τι και αν εννοούν δεν μπορεί να «τους παίρνει κανείς τοις μετρητοίς», είναι για γέλια...

1738 Γεννιέται ο Γάλλος γιατρός Ιωσήφ Ιγνάτιος Γκιγιοτέν, το όνομα του οποίου πήρε η γκιλοτίνα.

1871 Η Παρισινή Κομμούνα πνίγεται στο αίμα. Η αγριότητα των νικητών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Σχεδόν 100.000 Παριζιάνοι πλήρωσαν με φυλακή, εξορία, εκτόπιση ή θάνατο. Σ' ένα τηλεγράφημά του, εκείνων των ημερών, ο Θιέρσος (πρωθυπουργός της Γαλλίας, πρωταγωνιστής της αντεπανάστασης) ομολογούσε: «Η γη στρώθηκε από τα πτώματά τους και το φρικιαστικό αυτό θέαμα θα χρησιμεύσει για να δοθεί ένα μάθημα». Οντως, το μάθημα δόθηκε. Το προλεταριάτο στο εξής όφειλε να μη δείξει τόσο υπερβολική μεγαλοψυχία απέναντι στους ταξικούς εχθρούς του, όση έδειξε η Κομμούνα στις κυρίαρχες τάξεις της Γαλλίας.

Τα γεγονότα της εποχής εκείνης ανέδειξαν για πρώτη φορά την εργατική τάξη στην εξουσία, έστω και για 72 μέρες, και απέδειξαν, για πρώτη φορά, στην ιστορία της ταξικής πάλης και των επαναστάσεων ότι η εργατική τάξη βρίσκεται στο προσκήνιο των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων «ως τάξη για τον εαυτό της», χειραφετημένη πολιτικά από την αστική τάξη. Οπως έγραψε χαρακτηριστικά ο Μαρξ στο έργο του «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία», «ήταν η πρώτη επανάσταση με την οποία η εργατική τάξη αναγνωρίστηκε ανοιχτά ως η μόνη τάξη που ήταν ακόμα ικανή για κοινωνική πρωτοβουλία».

Το ιστορικό έργο της Κομμούνας είναι έργο ζωτικής σημασίας για την ταξική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, για την ίδια την επανάσταση, για τη θεωρητική μόρφωση και διαπαιδαγώγηση του υποκειμενικού παράγοντα, που αντικειμενικά επωμίζεται το καθήκον της εκπλήρωσης της ιστορικής του αποστολής: Να δρα με κάθε μέσο και αποτελεσματικά, ώστε να γίνεται ο μοχλός για το νομοτελειακό πέρασμα στην ανώτερη κοινωνική βαθμίδα της ιστορίας, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

1926 Στην Πορτογαλία εκδηλώνεται πραξικόπημα και εγκαθιδρύεται δικτατορικό καθεστώς.

1937 Ο Νέβιλ Τσάμπερλεν (Κόμμα των Συντηρητικών) αναλαμβάνει πρωθυπουργός της Βρετανίας. Ο Τσάμπερλεν θα πρωταγωνιστήσει στην πολιτική της Βρετανίας απέναντι στη χιτλερική Γερμανία και την «ενθάρρυνση» της επιθετικότητάς της έναντι της Σοβιετικής Ενωσης. Θα παραιτηθεί υπέρ του Ουίνστον Τσόρτσιλ στις 10 Μαΐου του 1940, προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού λόγω του πολέμου.

1937 Πεθαίνει ο Αυστριακός γιατρός και ψυχολόγος Αλφρεντ Αντλερ, ιδρυτής της σχολής της ατομικής ψυχολογίας.

1940 Ο βασιλιάς Λεοπόλδος υπογράφει την παράδοση του Βελγίου στους Γερμανούς, έπειτα από μόλις 18 μέρες εχθροπραξιών και παρά το γεγονός ότι τους Βέλγους είχαν ενισχύσει και στρατεύματα από τη Γαλλία, τη Βρετανία και την Ολλανδία.

1941 Με πρωτοβουλία των κομμουνιστών ιδρύεται στην Αθήνα η οργάνωση της Εθνικής Αλληλεγγύης (ΕΑ). Η Εθνική Αλληλεγγύη έγινε στα χρόνια της Κατοχής μια από τις μαζικότερες εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις, προσφέροντας μεγάλες υπηρεσίες στην αντίσταση.

1957 Μεγάλη 24ωρη απεργία σε Αθήνα, Πειραιά, Λαύριο και Ελευσίνα, με αιτήματα «30% αύξηση στα μεροκάματα» και «ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις.»

1987 Ο Ιωάννης Παύλος Β΄ γίνεται ο πρώτος πάπας που επισκέπτεται τη Βρετανία μετά το σχίσμα του 1531, το οποίο οδήγησε στην ίδρυση της Αγγλικανικής Εκκλησίας.

1997 Η «17 Νοέμβρη» εκτελεί στον Πειραιά τον εφοπλιστή Κωνσταντίνο Περατικό.

2003 Πεθαίνει ο Βέλγος χημικός Ιλια Πρίγκοζιν, με σημαντικό έργο στο πεδίο της θερμοδυναμικής. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1977