«Οι μάσκες έπεσαν! Η πολιτική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο Κοινοβούλιο και κυρίως στο κοινωνικό επίπεδο, με πρόσχημα τη συμπαράσταση στον κυπριακό λαό, επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα με πολιτική υπέρ των μονοπωλίων, αφού δε διστάζει να συνεργαστεί και με εθνικιστές. Υλοποιείται η πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ για κυβέρνηση από τη "λαϊκή δεξιά" μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το "νέο" ΠΑΣΟΚ βήμα το βήμα διαμορφώνεται»... Αυτά μεταξύ άλλων σημείωνε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σε σχόλιό του σχετικά με τη συμφωνία συνεργασίας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων, στην οποία κατέληξαν οι πρόεδροι των δύο κομμάτων μετά τη συνάντησή τους την περασμένη Παρασκευή.
Πριν αλέκτωρ φωνήσαι επιβεβαιώθηκε με την κοινή ανακοίνωση για την παρέλαση της 25ης Μάρτη που εξέδωσαν στο Ηράκλειο Κρήτης ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι Οικολόγοι - Πράσινοι. Τα «δοκιμαστικά» προχωράνε, κατά καιρούς και κατά τόπους, με διάφορα προσχήματα. Κι ας μην έχει αμφιβολία ο λαός, η παράσταση που του ετοιμάζουν, εάν ανέβει, θα είναι για τον ίδιο τραγωδία.
«Κοινή δράση» ενάντια στα μνημόνια...
«Οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς, που επιδιώκουν τον ταξικό προσανατολισμό του εργατικού κινήματος, και πρώτα απ' όλα και κυρίως η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και το ΠΑΜΕ, δεν πρέπει να χάσουν ούτε στιγμή» έσπευσε να σημειώσει σε άρθρο του μετά το συνέδριο της ΓΣΕΕ το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Δημ. Στρατούλης. Ενώ, προσδιορίζοντας το στόχο της κοινής αυτής δράσης, εξηγεί ότι «Θα πρέπει να αναζητήσουν τρόπους και δρόμους κοινής δράσης και συμπαράταξης» και να σηκώσουν «πλέον το κύριο βάρος των αγώνων ενάντια στα μνημόνια, και στην κυβέρνηση που τα υπηρετεί». Συμπληρώνει ακόμα πως «οι συνεργαζόμενες δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς μπορούν και πρέπει να συμπορευτούν μέσα στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες και με άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις, οι οποίες αποδεσμεύονται και αντιπαρατίθενται στην ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, που αποτελούν τα βασικά στηρίγματα των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα».
Είναι σίγουρο, πως, το επόμενο διάστημα το κάλεσμα σε «κοινή δράση» των «αριστερών», «αντιμνημονιακών» δυνάμεων θα δυναμώσει. Οσο πιο καθαρά αποκαλύπτεται πως πρόβλημα των εργατών δεν είναι απλά το μνημόνιο, αλλά η μήτρα που γεννά κάθε μνημόνιο, δηλαδή το κεφάλαιο, η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του, τόσο θα πυκνώνουν και οι προσπάθειες παραπλάνησης των εργατών.
... για να τη γλιτώσουν όσοι τα επιβάλλουν
Οι διεργασίες και οι ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό ήδη οδηγούν στην αναμόρφωση και του τοπίου στο συνδικαλιστικό κίνημα (βλέπε ίδρυση παράταξης «ΕΜΕΙΣ» από πρώην στελέχη της ΠΑΣΚΕ, ίδρυση ξεχωριστής παράταξης από τον Ανδρέα Κολλά, επίσης πρώην κεντρικό στέλεχος της ΠΑΣΚΕ). Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχαίρει για την «αναμόρφωση» αυτή, σπεύδει να μιλήσει για «αντιπαράθεση» με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, καλλιεργεί την εντύπωση ότι το ζήτημα είναι απλά να αλλάξει ο τίτλος της πλειοψηφίας στη ΓΣΕΕ. Λες και αν σταματήσουν να πλειοψηφούν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, θα σταματήσει και να κυριαρχεί ο συμβιβασμός και η υποταγή.
Γιατί, το πρόβλημα των εργατών δεν είναι μόνο η σημερινή κυβέρνηση. Είναι γενικά η άσκηση της εξουσίας προς όφελος των καπιταλιστών, που θα εξακολουθήσουν να έχουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής και με μια «αριστερή κυβέρνηση» (για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει ότι θα παλέψει το συνδικαλιστικό κίνημα, εδώ επικεντρώνει τη δράση του, υπονομεύοντας το κίνημα). Σ' αυτά τα σχέδια, τα σχέδια δηλαδή καθυπόταξης του κινήματος στον έναν ή τον άλλο διαχειριστή της αστικής εξουσίας, ποτέ δε θα μπορούσαν να συναινέσουν οι δυνάμεις που έχουν αληθινά ταξικό προσανατολισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει με την όρεξη. Επειτα, καλά θα κάνουν να μη συνδέουν άσχετα πράγματα. Ο ταξικός προσανατολισμός του ΠΑΜΕ δεν έχει καμιά σχέση με τον «ταξικό προσανατολισμό» που ανακαλύπτει στην ΑΠ ο Δημ. Στρατούλης. Πόσο δηλαδή «ταξικό» είναι το να συναινείς στη μετατροπή του επικουρικού ταμείου σε «επαγγελματικό» χτυπώντας το δημόσιο χαρακτήρα της Ασφάλισης, όπως έκανε η ΑΠ σε Φάρμακο και σούπερ μάρκετ; Πόσο «ταξικό» είναι να βγαίνουν να επιχειρηματολογούν υπέρ της «υγιούς επιχειρηματικότητας»; 'Η διαφορετικά είναι ταξικό, αλλά υπέρ των καπιταλιστών...
Τα περί επίθεσης στον ελληνισμό
Λόγω των εξελίξεων στην Κύπρο, αστικά κόμματα, από τους Ανεξάρτητους Ελληνες μέχρι και τη Χρυσή Αυγή, άλλοι παράγοντες του αστικού κόσμου, διάφοροι δημοσιολόγοι, ο ΣΥΡΙΖΑ, όσοι χρόνια ολόκληρα παραμύθιαζαν τον κόσμο με θεωρίες περί νέων γεωστρατηγικών ισορροπιών που χαράσσονται στην περιοχή εξαιτίας των κοιτασμάτων καυσίμου, περί συμμαχιών με το Ισραήλ (άρα και τις ΗΠΑ), τριπλών συμμαχιών με Τελ Αβίβ και Μόσχα, που θα έρθουν ανοίγοντας κρουνούς χρηματοδότησης για την ανάπτυξη που τάχα θα ωφελήσει και το λαό, τώρα που οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου από κοινού με την ΕΕ και το ΔΝΤ επιβάλλουν ελεγχόμενη χρεοκοπία και αντιλαϊκά μνημόνια, καταφεύγουν σε νέο μύθευμα: Οτι η «κακή Γερμανία» επιτίθεται στον ελληνισμό και μιλούν για πατριωτική αντιμετώπισή της.
Αυτό το αστικό ιδεολόγημα προβάλλεται για να κρύψει την ουσία, το ταξικό περιεχόμενο τέτοιων εννοιών. Θέλουν να αποσιωπήσουν πως ό,τι συμβαίνει (και) στην Κύπρο είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Παρακάμπτουν ότι για να εξασφαλίσει στήριξη των κυπριακών τραπεζών, η προηγούμενη ακόμη κυβέρνηση ζήτησε να μπει στον περιλάλητο μηχανισμό της ΕΕ. Πέρασε 25 νομοσχέδια προετοιμασίας του κυπριακής έκδοσης μνημονίου περιλαμβάνοντας μειώσεις μισθών, συντάξεων κλπ. Τα τότε μέτρα συν όσα αποφασίζονται τώρα («κούρεμα» καταθέσεων κλπ, με την ομόφωνη γνώμη όλων των κρατών μελών της ΕΕ και της κυπριακής κυβέρνησης, όχι μόνο με απόφαση του Βερολίνου) είναι μια μορφή ελεγχόμενης χρεοκοπίας για τη διαχείριση της κρίσης υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου στην Κύπρο. Μέτρα και διαχείριση που οπωσδήποτε θα μεγαλώσουν το κυπριακό χρέος, χρέος που θα το φορτώσουν στις πλάτες του λαού. Του λαού, όχι του «ελληνισμού». Πατριωτισμός του λαού είναι η ταξική πάλη για τις δικές του ανάγκες, το δικό του δίκιο κόντρα στον πατριωτισμό του κεφαλαίου και των κερδών.
Στην Κύπρο, όπως γίνεται ήδη, η απαίτηση από τους προμηθευτές να πληρώνονται τοις μετρητοίς θα τσακίσει τους μικρομεσαίους ΕΒΕ. Οι αναπόφευκτες ελλείψεις στην αγορά και οι ανατιμήσεις θα επιβαρύνουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Το χτύπημα στο ασφαλιστικό σύστημα (αφού ουσιαστικά κατάσχονται κατατεθειμένα στις τράπεζες αποθεματικά των Ταμείων) πλήττει τους χαμηλοσυνταξιούχους, όσους πλήρωναν μια ζωή για να πάρουν τώρα ψίχουλα. Οι μισθοί και οι συντάξεις θα τσακιστούν.
Τίποτε από αυτά δεν αφορά τους καπιταλιστές ή πιο σωστά όλους τους καπιταλιστές γιατί η κρίση κάποιους λίγους θα τους βλάψει, χωρίς να σημαίνει ότι θα πεινάσουν. Θα ζουν όπως και πριν. Στη Λευκωσία μιλούν ήδη για μεγαλοκατάθετες που έχοντας από πριν πληροφορίες έβγαλαν έγκαιρα τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Αλλά και να χάσουν κάτι τώρα τα μονοπώλια, θα το βγάλουν πίσω πολλαπλάσιο. Θα βρουν χώρο να επανεπενδύσουν κεφάλαιά τους αγοράζοντας μπιρ-παρά ιδιωτικοποιούμενες επιχειρήσεις, να τις επανδρώσουν με φτηνό, δίχως δικαιώματα εργατικό δυναμικό, να εξαφανίσουν άλλα, μικρότερα κεφάλαια που προηγούμενα τους στερούσαν μερίδια από την πίτα της διαβόητης αγοράς.
Μνημόνια, «λύσεις εντός ευρώ», ευρωμονόδρομος, συμπόρευση με τη μια ιμπεριαλιστική δύναμη ή την άλλη, μόνο παγίδες είναι για το λαό, που δεν τις στήνουν ομιχλώδεις ξένες δυνάμεις, αλλά τα ντόπια και ξένα μονοπώλια σε αγαστή συνεργασία προκειμένου να σαρώσουν λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες. Γι' αυτό και μονόδρομος για τους λαούς είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η ανατροπή της αστικής πολιτικής με εργατική λαϊκή εξουσία.
Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ
Φασίστες υπέρ τραπεζιτών και ολιγαρχών
Γρηγοριάδης Κώστας
«Ενάντια στην Ευρώπη των τραπεζιτών», «Η εθνοκτόνα οικονομία των τραπεζών», «Στόχος των τοκογλύφων η διάλυση της κυπριακής οικονομίας» τιτλοφορούνται μερικές από τις αναρτήσεις στην ιστοσελίδα των φασιστοειδών της Χρυσής Αυγής, που αναπαράγουν λίγο - πολύ τσιτάτα που χρησιμοποιούσε μέχρι πρότινος και ο ΣΥΡΙΖΑ. Κραυγάζουν οι χρυσαυγίτες μήπως κρύψουν από το λαό ότι (μαζί και με άλλα κόμματα και μορφώματα των αστών) αυτούς ακριβώς είχαν και έχουν έγνοια, τους τραπεζίτες, τους τοκογλύφους και ολιγάρχες, γι' αυτούς προορίζουν τον πλούτο του λαού και του τόπου. Φωνάζουν μήπως ξεχαστούν τοποθετήσεις τους, όπως αυτή το Σεπτέμβρη του 2012 στη Βουλή, όταν εμφανίζονταν ανοιχτά υπέρ της στήριξης και ενίσχυσης των τραπεζών, άρα και των επιχειρηματικών ομίλων - μεγαλομετόχων τους. Ελεγε τότε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπός τους, Χρ. Παππάς, στη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών: «Κάποια προβλήματα που αντιμετωπίζει (σ.σ. το τραπεζικό σύστημα) είναι για τους εξής λόγους: Πρώτον, μείωση των καταθέσεων. Δεύτερον, αποκλεισμός από τη διατραπεζική αγορά για βραχυχρόνιο δανεισμό. Τρίτον, τον ουσιαστικά αδύνατο μακροχρόνιο δανεισμό μέσω έκδοσης ομολόγων με παροχή εγγυήσεων. Και τέταρτον, την εμφάνιση διαρκώς αυξανόμενων επισφαλειών στα δάνεια που έχει χορηγήσει σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, λόγω της ύφεσης και της δραματικής μείωσης των εισοδημάτων. Παράλληλα, αυξάνονται οι αιτήσεις για ρύθμιση χρεών». Και αφού παπαγάλιζε γνωστά επιχειρήματα τραπεζιτών και κυβερνώντων για να δικαιολογήσουν την ανάγκη ενίσχυσης των τραπεζών, κατέληγε στο προκείμενο: «Ετσι, θα πρέπει να απαιτούνται νέα μέτρα ενίσχυσης της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών».
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ο δε εκπρόσωπος Τύπου της νεοναζιστικής οργάνωσης, Ηλ. Κασιδιάρης, τέλη Οκτώβρη 2012, σε γιορτή μίσους που διοργάνωσαν στο Αλσος Στρατού (με ναζιστικούς χαιρετισμούς κ.λπ.), ζητούσε «εθνικοποίηση και συγχώνευση όλων των φαλιρισμένων ιδιωτικών τραπεζών», θέση που επανέλαβε ξανά και ξανά ζητώντας ουσιαστικά να φορτωθεί ο λαός τα χρέη μεγαλοτραπεζιτών. Στο ίδιο πλαίσιο ραγιαδισμού και υποτέλειας απέναντι στους ολιγάρχες του πλούτου, έλεγε τότε ο Κασιδιάρης ότι «(...) απαιτούνται και νέες συμμαχίες (...) πρωτίστως απαιτείται μια στροφή οικονομική και πολιτική προς τη Ρωσία». Παραμύθιαζε τον ελληνικό λαό τάζοντάς του λύσεις (σαν αυτές που χαντάκωσαν και τον κυπριακό λαό, με «ομόδοξους ορθόδοξους», «ξανθόν γένος» και κοιτάσματα) στοιχίζοντάς τον πίσω από τον έναν ιμπεριαλιστή ή τον άλλον, οδηγώντας τον στη χρεοκοπία. Αυτοί είναι οι χρυσαυγίτες, δούλοι στα αφεντικά, στα μονοπώλια, τα συμφέροντα των οποίων ανοιχτά και ξεδιάντροπα προπαγανδίζουν, στηρίζουν με κάθε μέσο, ενάντια στο εργατικό κίνημα. Γι' αυτό όπου τους βρίσκει ο λαός πρέπει να τους αντιμετωπίζει με κάθε μέσο ως εχθρό του.
Ο καημός είναι για την ΕΕ
Γρηγοριάδης Κώστας
Στενάζουν οι λαοί των κρατών - μελών της Ευρωένωσης απ' τα αλλεπάλληλα μέτρα σε βάρος τους και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έναν καημό έχει, μη και κινδυνεύσει το οικοδόμημα των μονοπωλίων. Αποκαλύπτεται περίτρανα πως τα «όχι» και τα «ναι» στα ευρωενωσιακά διαβούλια διατυπώνονται απ' τη σκοπιά των μονοπωλιακών συμφερόντων και όχι των λαών αλλά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το χαβά της...
Πηχυαίος ο πρωτοσέλιδος τίτλος χτες της «Αυγής»: «Η Μέρκελ καίει την ευρωζώνη»! Και μια μέρα πριν ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης να άγχεται απ' τη συχνότητα του ρ/σ «Βήμα»: «Θα σας έλεγα ότι πολιτικά αυτό που πρέπει να κρατήσουμε ως παρακαταθήκη (...) ένα "όχι" για πρώτη φορά από επίσημη κυβέρνηση της Ευρώπης και αυτό επαναλαμβάνω είναι μια παρακαταθήκη για το μέλλον, διότι αν δεν υπάρξουν "όχι" απέναντι σε αυτή τη βαθιά και πολύπλευρη κρίση που μαστίζει την Ευρώπη, πολύ φοβάμαι ότι αυτό που θα συζητάμε κάποια άλλη στιγμή μεταξύ μας θα είναι γιατί διαλύθηκε η Ευρώπη (...) Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ κρίσιμα. Αυτή η στρατηγική είναι αδιέξοδη. 'Η θα την αλλάξουμε ή θα κλαίμε όλοι μαζί για την Ευρώπη που χάσαμε.»...
Ποιος τους υπολογίζει τους λαούς; Να μη διαλυθεί η ΕΕ, αυτό είναι το ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο όνομα της συνοχής της αξιώνει να ειπωθεί ένα ομόφωνο «ναι» σε ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, περισσότερο γενναιόδωρο προς τους καπιταλιστές για να «τρέξουν» τις επενδύσεις τους. Το γεγονός ότι αυτό αν γίνει, θα γίνει στα ερείπια εργασιακών, ασφαλιστικών και άλλων δικαιωμάτων των λαών, αποτελεί ασήμαντη λεπτομέρεια για τους απολογητές της Ευρωένωσης. Το γεγονός, δηλαδή, ότι όλα τα μείγματα διαχείρισης, και το σημερινό που ο ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα φορτώνει στη Μέρκελ και το άλλο που ζητά να υπάρξει και εφαρμόζεται π.χ. στις ΗΠΑ, έχουν τον ίδιο πυρήνα, το γονάτισμα των λαών και των δικαιωμάτων τους.
Συνειδητή διαστρέβλωση...
Να διαμορφώσει κλίμα ενόψει του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ επιχειρεί το «Εθνος» και για να προσδώσει αξιοπιστία στα έωλα σενάρια που δημοσιεύει, φέρνει στα μέτρα τους παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα, στη Συνδιάσκεψη της ΚΟ Θεσσαλίας, την οποία δημοσίευσε την περασμένη Κυριακή ο «Ριζοσπάστης».
Υπό τον τίτλο «Μυρίζει... μπαρούτι» γράφει ότι η Αλέκα Παπαρήγα «επιτέθηκε στους διαφωνούντες, χαρακτηρίζοντας μάλιστα και μέλη της Κεντρικής Επιτροπής "αγράμματα"! Επίσης άσκησε κριτική σε στελέχη του κόμματος, τα οποία, όπως είπε, στο 18ο Συνέδριο, αν και είχαν αντιρρήσεις, είχαν σιωπήσει, αλλά τώρα θεωρούν ότι είναι πιο εύκολο λόγω του εκλογικού αποτελέσματος να εκφράσουν τις διαφωνίες τους. Εκανε λόγο, συγκεκριμένα, για "οπορτουνισμό". Οπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά προοιωνίζονται ότι το Συνέδριο του ΚΚΕ θα εξελιχθεί σε πεδίο ανοικτής αντιπαράθεσης...».
Το... σενάριο πριν βρει φιλοξενία στις σελίδες του «Εθνους» αναρτήθηκε σε διάφορες γνωστές και μη εξαιρετέες ιστοσελίδες, όπως αυτή που διατηρεί ο Π. Λαφαζάνης. Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο μαζί το πρόσωπο. Ο αστικός Τύπος και ο οπορτουνισμός μοιράζονται, σε ό,τι αφορά στο ΚΚΕ, κοινό στόχο, όπως αποκαλύπτει και ο ευσεβής πόθος που διατυπώνεται στην τελευταία γραμμή του σχολίου.
... ακόμα και στο αυτονόητο
Η Αλέκα Παπαρήγα σε μια καθαρά πολιτική παρέμβαση είπε το αυτονόητο: «Διάβαζα π.χ. στον προσυνεδριακό διάλογο -κι εσείς βεβαίως θα διαβάσατε- ότι στην Ελλάδα υποχώρησε λέει η ανάπτυξη του καπιταλισμού γιατί κλείσανε επιχειρήσεις. Μα αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, φέρνει κρίση, φέρνει συγκέντρωση. Και υποχωρεί, λένε, ο καπιταλισμός, αν είναι δυνατόν! Δηλαδή είναι μη αναπτυγμένος ο καπιταλισμός λόγω κρίσης! Δηλαδή βλέπει κανείς, σύντροφοι, τι συμβαίνει, όταν στελέχη είμαστε και αγράμματα. Και τα στελέχη δε δικαιολογούμαστε να είμαστε αγράμματα, να είμαστε μάλιστα μέλη της ΚΕ μερικά χρόνια και να είμαστε αγράμματοι! Εντάξει, πιο συγκαταβατικά μπορεί να το δει κανείς και να μη φαίνεται η αγραμματοσύνη μας στις σχετικά εύκολες στιγμές, αλλά όταν επέρχεται ο φόβος της σύγκρουσης, η προσωπική υποχώρηση κλπ., τότε τι γίνεται με την αγραμματοσύνη; Γιατί, άμα έχεις και δυσκολίες και είσαι κι αγράμματος βράστα κι άστα, πού πάει το πράγμα. Γιατί δε θεωρώ, ότι χρειάζεται εδώ να κάνω κάποια άλλη εκτίμηση συγκεκριμένη γύρω απ' αυτά τα πράγματα. Και μ' αυτή την έννοια και τα μέλη του Κόμματος απέναντι στα στελέχη πρέπει να είναι πάρα πολύ αυστηρά. Να είστε απέναντι σε μας στα στελέχη γιατί η αγραμματοσύνη δε βοηθά, είναι αυτό που είπε ένας σύντροφος, ούτε η γνώση αρκεί χωρίς τη δράση, αλλά ούτε μόνο η δράση».
Το «όχι» που θα πιάσει τόπο
Την προπαγάνδα του φόβου και του φρονηματισμού επιστρατεύει η κυβέρνηση σε Ελλάδα και Κύπρο, μετά την απόφαση της κυπριακής Βουλής να απορρίψει το αρχικό σχέδιο του Γιούρογκρουπ για τις τράπεζες και τα όσα ακολούθησαν. Οπως ισχυρίζονται, όποιος πάει κόντρα στις συλλογικές αποφάσεις της Ευρωένωσης, το πληρώνει με σκληρότερα μέτρα. Αρα, λένε, εναλλακτική στο πλαίσιο αυτού του συστήματος δεν υπάρχει και το καλύτερο που έχει να κάνει ένας λαός είναι να δέχεται αδιαμαρτύρητα όσα του ετοιμάζουν. Πράγματι, το «όχι» της κυπριακής Βουλής είναι διδακτικό για τον κυπριακό και τους άλλους λαούς στα κράτη μέλη της Ευρωένωσης, που βλέπουν το ένα μετά το άλλο τα δικαιώματά τους να εξαϋλώνονται, όχι όμως από τη σκοπιά που το παρουσιάζουν οι αστικές δυνάμεις.
Τι δε λένε; Οτι ανεξάρτητα από τους ρυθμούς και τη μεθόδευση, η αναδιάρθρωση και συρρίκνωση του κυπριακού τραπεζικού τομέα ήταν προσυμφωνημένη ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους εταίρους της. Στο πλαίσιο αυτής της αναδιάρθρωσης, μέρος της συνολικής διαχείρισης της κρίσης, η καταστροφή κεφαλαίου είναι δεδομένη για μερίδες της πλουτοκρατίας. Το ίδιο έγινε και στην Ελλάδα με το PSI, όπου επιπλέον «κουρεύτηκαν» τα αποθεματικά των Ταμείων και οι αποταμιεύσεις των μικροομολογιούχων. Το ίδιο ισχύει και με τα μέτρα που περιέχονται στο επικείμενο μνημόνιο, το οποίο συμπεριλήφθηκε στην απόφαση του Γιούρογκρουπ. Οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό και οι ιδιωτικοποιήσεις είναι προσυμφωνημένες. Είναι στρατηγική της ΕΕ και δεν επιβάλλονται σαν «τιμωρία» στον κυπριακό λαό, όπως προσπαθούν να τον πείσουν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Κύπρο.
Αρα, όσοι λένε ότι με την αποδοχή της πρώτης απόφασης οι επόμενες κινήσεις κυβέρνησης και τρόικας θα ήταν λιγότερο επώδυνες για τα λαϊκά στρώματα, κοροϊδεύουν το λαό και θέλουν να τον κοιμίσουν. Η πραγματικότητα είναι ότι το «όχι» των κομμάτων στην Κύπρο, καμιά σχέση δεν είχε με το «όχι» του λαού. Το αστικό πολιτικό σύστημα στην Κύπρο προσδοκούσε λιγότερο επώδυνες λύσεις για το τραπεζικό σύστημα και τους άλλους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους με την αναζήτηση χρημάτων από εναλλακτικές πηγές - ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία, ακόμα και με παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Την ίδια ώρα, όλα τα κόμματα αποδέχονταν σαν δεδομένο το ευρωπαϊκό πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης, αφού στην Κύπρο δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που να βάζουν ζήτημα αποδέσμευσης από την ΕΕ, πολύ περισσότερο με ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας.
Ποιο είναι το δίδαγμα που πρέπει να βγάλουν οι λαοί από την Κύπρο; Οτι στο έδαφος της αστικής διαχείρισης της κρίσης, καμιά μανούβρα, καμιά διαπραγμάτευση και καμιά συμμαχία με τον έναν ή τον άλλο ιμπεριαλιστή δεν μπορεί να δώσει αποτέλεσμα υπέρ του λαού. Για να πιάσει τόπο ένα «όχι», πρέπει να ειπωθεί με τη στεντόρεια φωνή ενός λαού που αρνείται να θυσιαστεί για να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση. Πρέπει να έχει περιεχόμενο ενάντια στην ΕΕ και τα μονοπώλιά της, να ακυρώνει ελιγμούς των αστών και τερτίπια του τύπου «έξω από το ευρώ, αλλά μέσα στην ΕΕ», αυταπάτες και κοροϊδία για καλύτερη διαπραγμάτευση. Το «όχι» που μπορεί να βγάλει νικητή το λαό θα είναι γέννημα της πάλης του για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.
Feeds
