Πέμπτη 17 Γενάρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Μοντέλο» ΑΤΕ στα λιπάσματα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Συνεχίζεται το βρώμικο παιχνίδι με την τελευταία λιπασματοβιομηχανία της χώρας. Αφού η «Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων» του ομίλου Λαυρεντιάδη, μετατράπηκε σε ELFE, τώρα μεθοδεύεται η επιχείρηση να σπάσει σε δύο κομμάτια σε καλό και κακό, κατά τα πρότυπα της ΑΤΕ. Και το εργοστάσιο αυτό θα παραδοθεί προφανώς «καθαρό» και κοψοχρονιά σε κάποιο νέο επίδοξο μεγαλοεπενδυτή. Η ακολουθούμενη πολιτική έδειξε και στην περίπτωση της ΑΤΕ, αλλά θα δείξει και τώρα πως από τέτοιου είδους μεθοδεύσεις επωφελούνται μόνο οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα σπασμένα πληρώνουν πάντα η αγροτιά και η εργατιά. Γίνεται φανερό πως πολιτική διάλυσης και ιδιωτικοποίησης των λιπασματοβιομηχανιών της χώρας, που χάρη του επιχειρηματικού κέρδους ακολουθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τώρα μαζί και η ΔΗΜΑΡ, προκαλεί πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις. Μέχρι τώρα τρεις από τις τέσσερις λιπασματοβιομηχανίες της χώρας (Δραπετσώνας, ΑΕΒΑΛ Πτολεμαΐδας, ΒΦΛ Θεσσαλονίκης) έκλεισαν και χιλιάδες εργαζόμενοι απολύθηκαν, αυξήθηκαν απότομα οι εισαγωγές, ενώ οι συνεχείς ανατιμήσεις ανάγκασαν τους φτωχούς αγρότες να ξεπαραδιάζονται για να αγοράσουν λιπάσματα. Για παράδειγμα, μέσα στον τελευταίο χρόνο, το κόστος της βασικής λίπανσης αυξήθηκε κατά 38%! Το εργοστάσιο στην Καβάλα δεν πρέπει να κλείσει, αλλά να λειτουργήσει σε όφελος της αγροτιάς και των εργαζομένων. Το ΚΚΕ από χρόνια θίγει το συγκεκριμένο πρόβλημα με παρεμβάσεις και συγκεκριμένες προτάσεις, κεντρικό σημείο των οποίων είναι η δημιουργία ενιαίου φορέα λιπασματοβιομηχανίας, για παραγωγή φτηνών και καλής ποιότητας λιπασμάτων, που θα καλύπτουν τις ανάγκες των φτωχών αγροτών και την υπόθεση της στήριξης της αγροτικής οικονομίας, για την παραγωγή φτηνών και ποιοτικών προϊόντων. Ομως μία τέτοια επιλογή, μπορεί να καρποφορήσει μόνο, ενταγμένη σε ένα συνολικό σύστημα οικονομικών σχέσεων, που στο επίκεντρό της θα έχει τις ανάγκες του λαού συνολικά και όχι τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Πρώτα εγκλωβίζουν, μετά διχάζουν

Συνεχίζονται σχεδόν καθημερινά από Αστυνομία και Λιμενικό οι συλλήψεις μεταναστών που επιχειρούν να φύγουν από τη χώρα, να συνεχίσουν το ταξίδι τους για αλλού στην ΕΕ. Στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που ανέλαβαν αστικές κυβερνήσεις στις Βρυξέλλες («Δουβλίνο», «Σένγκεν») η Ελλάδα μετατρέπεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών με μεγάλα προβλήματα να δημιουργούνται και για τους ντόπιους, έδαφος που βρίσκουν τα φασιστοειδή για να χύνουν το δηλητήριό τους προκειμένου να αποπροσανατολίζουν το λαό από τα πραγματικά αίτια των προβλημάτων τους. Μόνη διέξοδος η πρόταση του ΚΚΕ: Ταυτόχρονα με ανοιχτούς κι οργανωμένους χώρους φιλοξενίας που να παρέχουν όλες τις απαραίτητες συνθήκες διαβίωσης για τους μετανάστες, να τους δίνονται ταξιδιωτικά έγγραφα να ταξιδέψουν όπου θέλουν, να αναγνωρίζονται πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα σε όσους μένουν εδώ, όχι στο διαχωρισμό ανάμεσα σε ντόπιους και αλλοδαπούς βιοπαλαιστές που μόνο ωφελημένο βρίσκει το μεγάλο κεφάλαιο. Η πρόταση όμως προϋποθέτει ρήξη με την ΕΕ και τους κανόνες της και σ' αυτό αντιδρούν κόμματα και μορφώματα των αστών, πιστά όλα στα μεγάλα συμφέροντα που εκφράζει η ευρωένωση, στυλοβάτες του συστήματος που στην «πρέσα» του δεν ξεχωρίζει Ελληνα από ξένο εργάτη.

Περί... ανάπτυξης

Ανάπτυξη με Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), δηλαδή με ξεπούλημα έργων στο ιδιωτικό κεφάλαιο, υποσχέθηκε ο αρμόδιος υπουργός, Κ. Χατζηδάκης, σε συνέντευξη Τύπου, παρουσία του πρωθυπουργού, Κ. Σαμαρά. Στην υπόθεση αυτή μπαίνουν για τα καλά και οι περιφέρειες της χώρας, μέσω των οποίων προχωρά η πλήρης ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων. Μετά την Αττική και μια σειρά άλλων περιφερειών προχωρούν στους διαγωνισμούς για την ανάθεση του επενδυτικού αυτού «φιλέτου» σε ιδιώτες, με όρους που αποβαίνουν σε όφελός τους και σε βάρος του λαού, με πρώτη συνέπεια την αύξηση των τελών που θα πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες. Χαρακτηριστικά σημειώνεται στο σχετικό νόμο ότι στην περίπτωση των ΣΔΙΤ, «για την ασφάλεια των συμβάσεων, επιτρέπεται να εκχωρούν τα έσοδά τους, που προέρχονται από τις εισφορές των μελών τους ή τα τέλη παροχής των υπηρεσιών τους», οι οποίες εισφορές «προέρχονται από το ανταποδοτικό τέλος καθαριότητας». Εξίσου σοβαρές αναμένονται και οι συνέπειες στη δημόσια υγεία, αφού τη μέθοδο διαχείρισης, την τεχνολογία δηλαδή επεξεργασίας των απορριμμάτων, ουσιαστικά θα προκρίνει ο ιδιώτης, με προφανές κριτήριο αυτό του μεγαλύτερου κέρδους.

Τέτοια ανάπτυξη που θα απομυζεί παραπέρα το πενιχρό εισόδημα της λαϊκής οικογένειας ώστε να πηγαίνει κατευθείαν στις τσέπες των επιχειρηματικών ομίλων, προωθεί η κυβέρνηση.

Ποιος ωφελείται;

Με αφορμή τις πρόσφατες επιθέσεις στο σπίτι του αδελφού του κυβερνητικού εκπροσώπου και εναντίον των κεντρικών γραφείων της ΝΔ, πυκνώνει η αρθρογραφία στον αστικό Τύπο που πασχίζει να αποσυνδέσει τέτοιου είδους ενέργειες από μηχανισμούς διεκπεραίωσης κάθε είδους προβοκάτσιας. Απορρίπτουν κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο και, άλλοι εμμέσως, άλλοι ευθέως, ενοχοποιούν γενικά και αόριστα τη «βία απ' όπου κι αν προέρχεται», τσουβαλιάζοντας το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τους αγώνες και την πρωτοπορία του. Στο κρίσιμο ερώτημα «ποιος ωφελείται» από τέτοιου είδους ενέργειες, δεν απαντούν, μιας και η απάντηση τους αποκαλύπτει. Δε θα σκαλίσουμε παλιές γνωστές ιστορίες, στοιχεία που έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας για το πώς κράτη και μυστικές υπηρεσίες αξιοποίησαν ή έστησαν προβοκάτσιες για να πετύχουν τους σκοπούς τους σε βάρος των λαών. Ας έρθουμε στα πιο πρόσφατα.

Ηταν ή όχι ο αμερικάνικος και ευρωενωσιακός ιμπεριαλισμός που ωφελήθηκαν απ' το τρομοκρατικό χτύπημα στους δίδυμους πύργους στις ΗΠΑ, πριν μια δεκαετία περίπου; Με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας επέδραμαν εναντίον χωρών και λαών, των οποίων τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους δρόμους μεταφοράς ενέργειας εποφθαλμιούσαν, εξασφαλίζοντας με τη δύναμη των όπλων χρυσές δουλειές και κέρδη για τα μονοπώλιά τους. Με το ίδιο πρόσχημα θωράκισαν την αστική εξουσία και το αστικό κράτος με τρομο-νομοθετήματα, που διαμόρφωσαν ακόμα πιο αυστηρό πλαίσιο για τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες. Ποιος ωφελήθηκε απ' την πυρπόληση της τράπεζας «Μαρφίν» στην Αθήνα και τους νεκρούς εργαζομένους της; Το περιστατικό επέδρασε στην ανακοπή της δυναμικής των αγώνων που είχαν αναπτυχθεί, εκφοβίζοντας τους ανθρώπους του μόχθου, που χωρίς προηγούμενη εμπειρία αγώνων μαζικά συμμετείχαν τότε στις κινητοποιήσεις. Αυτή η εξέλιξη προφανώς και δεν ωφέλησε το εργατικό - λαϊκό κίνημα και συνολικά το λαό.

Ανεξαρτήτως ποιοι κινούν τα νήματα των επιθέσεων που σήμερα εκδηλώνονται, αυτές αντικειμενικά ρίχνουν νερό στο μύλο της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού, που με αξιοζήλευτα αντανακλαστικά ανέσυρε τη βολική θεωρία των άκρων, στοχοποιώντας το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Δεν πρέπει να ξεχνά ο λαός ότι η «τρομοκρατία» αποτέλεσε το ιδανικό άλλοθι για να προχωρήσουν οι τρομονόμοι και στην Ελλάδα, ο δεύτερος σε συμμόρφωση προς τον ευρωτρομονόμο. Σ' αυτούς, τα όρια ανάμεσα στο οργανωμένο έγκλημα και στην πολιτική δράση είναι σκόπιμα δυσδιάκριτα.

Θυμίζουμε ότι σαν «τρομοκρατική πράξη» ορίζεται και η κατάληψη δημόσιου χώρου. Με βάση αυτόν τον ορισμό συμβολικές καταλήψεις κτιρίων, δρόμων, απεργίες στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, στον ΟΣΕ, σε λιμάνια και αεροδρόμια και άλλες δραστηριότητες μπορούν να χαρακτηρίζονται τρομοκρατικές, να τιμωρούνται με εξοντωτικές ποινές, να οδηγούν ακόμη και στη διάλυση των συνδικαλιστικών ή και πολιτικών φορέων που θα θεωρηθούν «υπεύθυνοι» για τις πράξεις αυτές. Γι' αυτό ο λαός με την οργανωμένη αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη του και τους διεκδικητικούς του αγώνες για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών του πρέπει να έχει μέτωπο και σε όλο το πλέγμα του αστικού νομικού οπλοστασίου, που συμβάλλει μαζί με την κρατική καταστολή στο χτύπημα των αγώνων του.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Να μην «τσιμπήσουν» οι μικροί έμποροι

Γρηγοριάδης Κώστας

«Απουσία ουσιαστικού διαλόγου» διαπίστωσε τάχα... έκπληκτος και δυσαρεστημένος ο πρόεδρος της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) Β. Κορκίδης, μετά τη συνάντηση με τον υπουργό Ανάπτυξης με αντικείμενο τον αγορανομικό κώδικα που περιλαμβάνει την κατάργηση της αργίας της Κυριακής δηλώνοντας ταυτόχρονα οτι είναι ενάντια στην κατάργηση. Αλλά αντί να καλέσει σε αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας, εξάντλησε την... αγωνιστικότητά του σε ανέξοδες αερολογίες περί ασυνεννοησίας τάχα μεταξύ των υπουργείων για το θέμα των αποδείξεων, σε αποπροσανατολιστικές θεωρητικολογίες για «συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης και συνδικαλιστών», ενώ στα «ψιλά» πέρασε το θέμα της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Ζητάει, δε, «επανεξέταση» των άρθρων του αγορανομικού κώδικα που αφορά τις εκπτώσεις και τις Κυριακές, ενώ στην πραγματικότητα και επί της ουσίας καμία διάσταση απόψεων δεν υπάρχει ανάμεσα στη συγκεκριμένη πλειοψηφία και στις στοχεύσεις συγκυβέρνησης και μονοπωλίων, όπως προκύπτει από τις επίσημες ανακοινώσεις της. Αυτοί μια χαρά τα βρίσκουν. Οσο για τις πληροφορίες που θέλουν τον κύριο Κορκίδη να «απειλεί» με παραίτηση από τη ΝΔ της οποίας είναι στέλεχος, κατηγορώντας, τάχα, την πολιτική ηγεσία του υπουργείου ότι εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, καθόλου δε σημαίνει ότι ξαφνικά αναδείχτηκε σε υπερασπιστή των συμφερόντων των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ. Τα εσωκομματικά τους μπορούν να τα βρουν μόνοι τους. Οι μικρέμποροι και οι αυτοαπασχολούμενοι δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» από κάτι τέτοια. Αντίθετα, να έχουν καθαρό ότι ο μόνος δρόμος για να εξασφαλίσουν την ίδια τη δουλειά τους, την αξιοπρεπή διαβίωση περνάει μέσα από τον αγώνα για την ανατροπή των μονοπωλίων, μαζί με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Ανταγωνιστικότητα με εξόντωση του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

«Γιατί αν καταρρεύσει η ΔΕΗ, είτε είναι φθηνό το τιμολόγιο είτε όχι, δεν θα υπάρχει καθόλου». Το σαθρό και παντελώς ανυπόστατο εκβιαστικό δίλημμα είχε επικαλεστεί πρόσφατα ο υπουργός Ανάπτυξης, Κ. Χατζηδάκης, για να δικαιολογήσει τις νέες υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος στα λαϊκά νοικοκυριά. Η, προσχηματική σε κάθε περίπτωση, αγωνία της κυβέρνησης για την «κατάρρευση της ΔΕΗ» εξαφανίζεται ως διά μαγείας όταν πρόκειται να στηριχθεί η κερδοφορία της βιομηχανίας και ειδικά της ενεργοβόρας. Μόλις μια μέρα μετά την ανακοίνωση των εξοντωτικών αυξήσεων μέχρι 25% στα λαϊκά νοικοκυριά, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει ένα νέο «δώρο» στους βιομήχανους μειώνοντας δραστικά το «ενεργειακό κόστος». Συγκεκριμένα, όπως γράφει η χτεσινή «Καθημερινή», εξετάζεται η μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο βιομηχανικό ρεύμα υψηλής τάσης από 2,5 ευρώ η μεγαβατώρα στο 0,5% ευρώ (!), ενώ η μείωση του ΕΦΚ στο ρεύμα που καταναλώνει η μέση τάση μειώνεται από τα 5 ευρώ η μεγαβατώρα στα 2,5 ευρώ! Επίσης, εξετάζεται μείωση του ΕΦΚ στο φυσικό αέριο για βιομηχανική χρήση από 5,4 ευρώ η μεγαβατώρα στο 0,54 ευρώ! Οπως αναφέρει η εφημερίδα, το θέμα έθεσε ο ΣΕΒ στη συνάντηση που είχε τις προάλλες με τον πρωθυπουργό, ενώ στέλεχος ενεργοβόρας βιομηχανίας κλιμακώνοντας τον εκβιασμό δηλώνει στην ίδια εφημερίδα: «`Η θα κλείσουμε ή δεν θα πληρώνουμε τη ΔΕΗ». Τίποτα από τα δύο δε θα συμβεί, γιατί η κυβέρνηση φροντίζει να πληρώνει ο λαός πανάκριβα το ηλεκτρικό ρεύμα, ακριβώς για να μπορεί να το προσφέρει δωρεάν στους βιομήχανους. Μπορεί εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά να αδυνατούν να εξοφλούν τους λογαριασμούς και τα ληξιπρόθεσμα χρέη τους προς τη ΔΕΗ, μπορεί να ξεπαγιάζουν στα σπίτια τους, αλλά οι επιχειρηματικοί όμιλοι μπορούν πρώτα να μην πληρώνουν το χαράτσι - χρωστάνε 130 εκατομμύρια - και τώρα τους χαρίζουν και το ηλεκτρικό ρεύμα για χάρη της ανταγωνιστικότητας και της απρόσκοπτης κερδοφορίας των «επενδυτών»...

Ταχέως προς ιδιωτικοποίηση ο ΟΣΕ

Με την ολοκλήρωση των διαδικασιών διαχωρισμού δραστηριοτήτων του ομίλου ΟΣΕ η τρικομματική κυβέρνηση θέτει στο τελικό της στάδιο την επιχείρηση παράδοσης του εθνικού σιδηροδρόμου στα ιδιωτικά μονοπώλια. Οπως αναφέρουν σχετικές πληροφορίες από πλευράς υπουργείου Υποδομών, μέχρι τον προσεχή Μάρτη η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα έχει «περάσει» στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων), αισιοδοξώντας ότι τον Ιούνη θα ξεκινήσει η διαδικασία υποβολής προσφορών για την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης ακόμη μίας δημόσιας επιχείρησης. Αξίζει να πούμε ότι την τελευταία τριετία στο πλαίσιο της «εξυγίανσης» του σιδηροδρόμου, περίπου το 50% των εργαζομένων της ΤΡΑΙΝΟΣΕ έχει αποχωρήσει από την εταιρεία (λόγω συνταξιοδότησης ή αποσπάσεων σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου), ενώ οι εναπομείναντες εργαζόμενοι έχουν υποστεί περικοπές στη μισθοδοσία τους, που σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζουν και το 40%. Αντίστοιχα, έχει καταργηθεί μια σειρά δρομολογίων σε όλη τη χώρα - στην Πελοπόννησο δεν υφίσταται πια τρένο και το ακριβοπληρωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο της περιοχής μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε παλιοσίδερα - διατηρώντας μόνο τα πλέον «εμπορικά», στα οποία βέβαια έχουν σημειωθεί πολύ μεγάλες αυξήσεις στα εισιτήρια. Η πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα αποτελέσει την πρώτη πράξη ξεπουλήματος του σιδηροδρόμου, γιατί στη συνέχεια αναμένονται ανάλογες εξελίξεις και για τον κλάδο συντήρησης τροχαίου υλικού (ανεξάρτητη εταιρεία πλέον), ενώ και η ακίνητη περιουσία θα μπει σε διαδικασία «αξιοποίησης», δηλαδή παράδοσης σε ιδιώτες.

Τα παραπάνω καταδεικνύουν τη «σπουδή» που επέδειξαν οι κυβερνήσεις των δυόμιση τελευταίων χρόνων ώστε να καταστήσουν το τρένο όσο το δυνατόν πιο «ελκυστικό» γίνεται για τους ενδιαφερόμενους μονοπωλιακούς ομίλους, αφαιρώντας την ίδια ώρα από τα λαϊκά στρώματα τη δυνατότητα μετακίνησης με ένα φτηνό, ασφαλές και αξιόπιστο μέσο μεταφοράς. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή είχε προειδοποιήσει ότι η ολοκλήρωση της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης και αυτής της δημόσιας επιχείρησης μόνο δεινά έχει να προσφέρει στον εργαζόμενο λαό της χώρας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

Βγαλμένες από τα παλιά κιτάπια των καπιταλιστών είναι μία προς μία, όλες μαζί, οι συνταγές διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Οι τάχα εναλλακτικές επιλογές ανάμεσα στη λεγόμενη «περιοριστική» και την «επεκτατική» δημοσιονομική πολιτική έχουν να κάνουν μοναχά με τα γυρίσματα των καιρών, με τις συγκυρίες και τις εκάστοτε ανάγκες των μονοπωλίων, όπως αυτές διαμορφώνονται από τη φάση της οικονομικής κρίσης σε συνθήκες διευρυμένης κερδοφορίας και υπερσυσσώρευσης, και ξανά πίσω σε νέες οικονομικές κρίσεις, στη διαδικασία που αναγκαστικά και αναπότρεπτα οδηγεί σε νέα καταστροφή κεφαλαίων.

Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη των μονοπωλίων είναι και οι αναπαλαιωμένες συνταγές που βγαίνουν ξανά σήμερα στην επιφάνεια από τους διάφορους καλοθελητές του εκμεταλλευτικού συστήματος. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται σήμερα στο ίδιο γήπεδο, στο έδαφος της σωτηρίας του εκμεταλλευτικού συστήματος που έχει φάει τα ψωμιά του, που δεν παίρνει γιατριά, που αναγκαστικά τσακίζει το λαό, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις δεκαετιών πίσω, προκειμένου να τα αφήσει ως μόνιμη παρακαταθήκη στην ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Η τέτοια δικομματική και άλλη αντιπαλότητα έρχεται να παγιδεύσει το λαό στις σταθερές επιλογές του κεφαλαίου, να εξοβελίσει την ανάγκη οργάνωσης και ταξικής συσπείρωσης απέναντι στη βαρβαρότητα της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Ο εσμός των «σκληρών» διαχειριστών του εκμεταλλευτικού συστήματος, όπως συγκεκριμένα ο Γερμανός υπουργός των Οικονομικών Β. Σόιμπλε, δε θα είχε πρόβλημα να «ανταλλάξει» (τέτοιες) απόψεις με τους «εναλλακτικούς» του ΣΥΡΙΖΑ. Και η μια και η άλλη άποψη, αλλά πάνω απ' όλα η διαχειριστική πολιτική που τη συνοδεύει και υπηρετεί, είναι εξίσου χρήσιμη για δαύτους μα ταυτόχρονα καταστροφική για το λαό. Ελάχιστη, μέχρι και καμιά, σημασία έχουν οι δημόσιες δηλώσεις (Τσίπρα - γερμανικής κυβέρνησης) που έγιναν με αφορμή τη συνάντηση του Βερολίνου. Αλλωστε, πρόκειται για χιλιοειπωμένες φούσκες των πολιτικών διαχειριστών τους, όπως αυτές του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, που διαβεβαίωνε, δεξιά και αριστερά, για το γεγονός ότι «είμαστε εταίροι, άρα, έχουμε κοινά συμφέροντα και κοινούς αντιπάλους», ακόμη ότι το κόμμα του θα βρει τη... χρυσή τομή, κάποιο άλλο μείγμα διαχείρισης, προκειμένου να δοθεί η «δυνατότητα στην οικονομία να ανακάμψει»...

Η ελπίδα για το λαό βρίσκεται στο να τοποθετήσει το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις, με τα «πόδια κάτω και το κεφάλι πάνω». Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι τόσο οι ίδιοι οι «εταίροι» της λυκοσυμμαχίας, οι κυβερνήσεις τους με τα μονοπώλια που στηρίζουν και υπηρετούν, όσο και οι «κοινοί αντίπαλοί» τους, άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, μονοπώλια και κυβερνήσεις στο βαθμό που διαγκωνίζονται μεταξύ τους για τη μοιρασιά της λείας τους, του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. Ολοι μαζί, και καθένας από το πόστο του, υπηρετούν εξίσου καλά το ίδιο σχέδιο.

Ακόμη και όταν οι καπιταλιστές περάσουν σε φάση διευρυμένης κερδοφορίας, που οι ίδιοι την ευαγγελίζονται, ο λαός θα είναι γονατισμένος, χωρίς δικαιώματα, αναγκαστικά και βίαια οπισθοδρομημένος πολλές δεκαετίες πίσω. Γι' αυτό οι κομμουνιστές επιμένουν ότι φιλολαϊκή διέξοδος από την καπιταλιστική κρίση, με τα μονοπώλια να συνεχίζουν να αλωνίζουν στο επίπεδο της οικονομίας και της παραγωγής, δεν μπορεί ούτε και θα μπορούσε να υπάρξει, ανεξάρτητα από το ποιος μπορεί να βρίσκεται στους κυβερνητικούς θώκους. Η προοπτική για το λαό βρίσκεται στην ολική ανατροπή αυτής της πολιτικής, στην πλήρη ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ