«Αυτό είναι ένα βασικό σημείο το οποίο θέλω να καταθέσω στις επαφές μου με τη γερμανική πολιτική ηγεσία, να τους εξηγήσω ότι δεν μπορούν να βασίζονται σε ένα πολιτικό προσωπικό που οδήγησε τη χώρα στα βράχια»... Δε θα μπορούσε να περιγράψει με μεγαλύτερη σαφήνεια τους πραγματικούς λόγους των επαφών του με τη γερμανική κυβέρνηση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Με την παραπάνω φράση του, από τη συνέντευξη που έδωσε στην «Ντόιτσε Βέλε», ο Αλ. Τσίπρας ουσιαστικά ομολογεί ότι αυτό που επιδιώκει είναι να πείσει τη γερμανική κυβέρνηση ότι το κόμμα του μπορεί να αποτελέσει την αξιόπιστη εναλλακτική λύση διαχείρισης της εξουσίας, πάντα εντός του ευρώ και του ευρωμονόδρομου, επικαλούμενος την «αποτυχία» των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Θέλει λοιπόν να γίνει αποδεκτός και να αναγνωριστεί ως άξιος διαχειριστής από την κυβέρνηση της ισχυρότερης οικονομίας της ΕΕ και δε διστάζει για το σκοπό αυτό να τους εκλιπαρεί και δημόσια. Αναγνώριση και αποδοχή είχε ζητήσει πριν από μερικούς μήνες και από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία με το ίδιο ακριβώς επιχείρημα. «Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία πρέπει πάντως να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα που βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ»(!), δήλωνε απροσχημάτιστα ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» στις 7 Οκτώβρη του περασμένου έτους, συμπληρώνοντας μάλιστα με έμφαση ότι «μιλάει την ίδια γλώσσα με τον Χέλμουτ Σμιτ». Από τότε δεν έκρυβε ότι καίγεται να συναντήσει την Α. Μέρκελ. Οταν είχε ερωτηθεί τότε αν έχει στείλει ποτέ κάποιον ειδικό εντεταλμένο στην καγκελαρία, είχε δώσει την εξής καταπληκτική απάντηση: «Μα, αν το κάναμε, θα το λέγαμε; Υπάρχουν, ως γνωστόν, πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται». Οι ριζοσπάστες, οι άνθρωποι του μόχθου, οφείλουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους γιατί αυτό που δεν χρειάζεται τώρα ο λαός είναι νέα εξαπάτηση, νέα απογοήτευση.
Ε, όχι και «μυαλό» του ΚΚΕ...
Στην αρχή, πιστέψαμε ότι πρόκειται για μια ατυχή εικονογράφηση του άρθρου που δημοσιεύεται στην «iefimerida» με τίτλο: «Γιατί ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας προφήτευε ότι η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ και γιατί επιμένει», όπου δεσπόζει φωτογραφία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, που μαζί με άλλα στελέχη του Κόμματος, επικεφαλής κινητοποίησης, πορεύονται σε δρόμο της Αθήνας.
Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας όμως, όταν αμέσως μετά διαβάσαμε: «Σχηματικά θα λέγαμε ότι αν ο Γιάννης Βαρουφάκης είναι ο θεωρητικός του ΣΥΡΙΖΑ, ο Κώστας Λαπαβίτσας είναι το "μυαλό" του ΚΚΕ. Συνήθως τον παρακολουθούμε μέσω skype από το Λονδίνο όπου εργάζεται και είναι από τις πρώτες φωνές που ακούστηκαν για χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή, όταν και τα δύο θέματα αποτελούσαν ταμπού, μετά το ξέσπασμα της ελληνικής δημοσιονομικής κρίσης»...
Πρόκειται για ασυγχώρητη άγνοια του συντάκτη ή για σκόπιμη λαθροχειρία; Ο Κ. Λαπαβίτσας ουδεμία σχέση έχει με το ΚΚΕ. Αν και δε γνωρίζουμε το είδος της σχέσης που διαθέτει με τον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο δεν έχει κρύψει τη συμπάθειά του για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του οποίου συχνά - πυκνά πλαισιώνει εκδηλώσεις.
Το να επιχειρείται να χρεωθεί στο ΚΚΕ ο «θεωρητικός της δραχμής», του οποίου οι επεξεργασίες δε συναντώνται πουθενά με αυτές του ΚΚΕ, δεν μπορεί να οφείλεται σε άγνοια και εν πάση περιπτώσει δεν μας ενδιαφέρει κιόλας. Για να το πούμε «χοντρά» έτσι που να το καταλαβαίνει και ο συντάκτης του άρθρου, για το ΚΚΕ το πρόβλημα προς επίλυση είναι ο καπιταλισμός, η αστική εξουσία, η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής που επιτρέπει σε μια δράκα κηφήνες να καρπώνονται τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Δεν είναι το νόμισμα με το οποίο αυτή η κλεψιά θα γίνεται.
... και να αγωνιά για τον καπιταλισμό
Το ΚΚΕ δεν έχει κανένα άγχος για τη βιωσιμότητα του χρέους και για το αν αυτή θα διαμορφωθεί σε επίπεδα τέτοια που να επιτρέπουν στο κράτος να επιστρέψει στις αγορές. Το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει το χρέος που σώρευσε η πλουτοκρατία και καλεί το λαό να μην το αναγνωρίσει ούτε εκείνος, να αρνηθεί την ευθύνη της αποπληρωμής του. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μιλά για μονομερή διαγραφή του από μια άλλη, λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα αποδεσμεύσει τη χώρα απ' την ΕΕ, κι όχι απλά και μόνο απ' την Ευρωζώνη.
Εξάλλου, από μόνο του το απόσπασμα δήλωσης του Κ. Λαπαβίτσα, που αναρτά η «iefimerida», ψυλλιάζει τον καθένα ότι ο εν λόγω κύριος ουδεμία σχέση έχει με το ΚΚΕ. Λέει, λοιπόν, ο ίδιος: «Δε θεωρώ ότι υπάρχει συμμαχία των άκρων ανάμεσα σε εμένα και τον κ. Ρουμπινί. Δε μου φάνηκε καθόλου ότι βρίσκεται στα άκρα. Είναι λάτρης του καπιταλισμού, αντιλαμβάνεται εύκολα ποιες πολιτικές θέτουν τον καπιταλισμό σε κίνδυνο. Συμφωνώ μαζί του ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί οδηγούν σε αδιέξοδο».
Παραπλανούν
Δεν είναι λίγες οι φορές που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διατείνεται πως το μνημόνιο απέτυχε, πως το πρόγραμμα που συνομολογήθηκε από τρόικα και κυβέρνηση για την Ελλάδα είναι αναποτελεσματικό. Μόλις, χτες, ο Αλ. Τσίπρας μετά τη συνάντησή του με τον Β. Σόιμπλε ισχυρίστηκε ότι τα «σχέδια λιτότητας έχουν αποτύχει» και ότι «τα μνημόνια τα απέρριψε η ίδια η ζωή». Η πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης, λένε, είναι αναποτελεσματική. Ετσι πασχίζουν να περάσουν στη λαϊκή συνείδηση ότι πρέπει να αλλάξει το μείγμα πολιτικής διαχείρισης, να γίνει αποτελεσματικό, γιατί θα είναι ωφέλιμο για το λαό.
Απέτυχε - λένε - το πρόγραμμα γιατί ο λαός πτώχευσε, γιατί η καπιταλιστική οικονομία βουλιάζει στην ύφεση και γιατί το χρέος δε μειώνεται. «Ξεχνούν» ότι στον καπιταλισμό πολιτική που να απογειώνει και τα κέρδη και τη λαϊκή ευημερία δεν υπάρχει. Και το «ξεχνούν» προβάλλοντας ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, στη βάση ενός γενναίου «κουρέματος» του χρέους, που, όπως λένε, θα επαναφέρει την καπιταλιστική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης. Αλλά το ελληνικό πρόγραμμα - δηλαδή, δανειακές συμβάσεις και μνημόνια - πέτυχε το στόχο του: Τη ραγδαία υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης. Παράλληλα, πέτυχε το σφαγιασμό δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα που άπτονται του δικαιώματος του λαού στην πρόσβαση σε δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας κ.λπ.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συσκοτίζει πως ήταν η καπιταλιστική κρίση αυτή που έφερε τα μνημόνια ως ανάγκη των μονοπωλίων να προστατευτούν κατά τη διάρκειά της, αντισταθμίζοντας την πτώση των κερδών τους και να διαμορφώσουν στην ανάπτυξη συνθήκες γοργής και μεγάλης κερδοφορίας. Ανάγκη διαρκή, ενιαία παντού, όπως μαρτυρά η ευρωενωσιακή στρατηγική που προωθείται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση, όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε μπορεί να την ανακόψει η ακύρωσή του. Αυτό μαρτυρά και η εμπειρία άλλων κρατών με μείγμα διαχείρισης παρεμφερές με αυτό που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα μνημόνια πέτυχαν τους στόχους της τάξης στα μέτρα και για τις ανάγκες της οποίας συνομολογήθηκαν. Εντός της ΕΕ και στο πλαίσιο της εξουσίας των μονοπωλίων είναι αδύνατον να καταργηθούν. Καταρχήν ισχύει ήδη πανευρωπαϊκό μνημόνιο διαρκείας, το λεγόμενο Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Κατά δεύτερον η καπιταλιστική ανάπτυξη, στο όνομα της οποίας πίνει νερό η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, προϋποθέτει πάμφθηνη εργατική δύναμη, εργατική τάξη δίχως στοιχειώδη δικαιώματα. Ετσι θωρακίζεται η ανταγωνιστικότητα, έτσι υπηρετείται ο στόχος για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κερδοφορία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί τον ευρωμονόδρομο, δεν αμφισβητεί γενικά μια στρατηγική - καταπέλτη σε βάρος του λαού, αλλά μια μορφή της. Γι' αυτό συντάσσεται με τις κυβερνήσεις του λεγόμενου ευρωπαϊκού Νότου στα πλαίσια των ευρωενωσιακών ανταγωνισμών, οι χώρες των οποίων βρίσκονται επίσης σε βαθιά κρίση. Ακόμα κι αν διαπραγματευτεί όπως υπόσχεται και πετύχει «κούρεμα» του χρέους, τα σπασμένα θα πληρώσει και πάλι ο λαός ενώ οι καπιταλιστές θα εξασφαλίσουν ζεστό κρατικό χρήμα για την ενίσχυση των επενδύσεών τους. Να γιατί προβάλλει η ανάγκη το εργατικό - λαϊκό κίνημα να αντιπαλέψει κάθε πολιτική διαχείρισης και τους φορείς της. Με την οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης σε χώρους δουλειάς και γειτονιές με ταξικό περιεχόμενο και προσανατολισμό ανατροπής του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, αποδέσμευσης απ' τις λυκοσυμμαχίες του. Μόνο σε τέτοια ρότα μπορεί να βάλει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Νόμοι προστασίας της εργοδοτικής ασυδοσίας
Παπαγεωργίου Βασίλης
Οι νόμοι του αστικού συστήματος είναι κομμένοι και ραμμένοι να εξυπηρετούν σε κάθε επίπεδο τα συμφέροντα των εργοδοτών και το γεγονός αυτό έχει αποδειχτεί πολλές φορές. Αυτό συνέβη και με τον Παναγιώτη Παπανικολάου έναν από τους ηρωικούς απεργούς χαλυβουργούς με πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς μέσα στο κάτεργο της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» του Μάνεση. Ο Π. Παπανικολάου από τους πιο πρωτοπόρους απεργούς απολύθηκε αμέσως μετά την απεργία, καθώς η εργοδοσία του Μάνεση τον «κατηγόρησε» για ...«ψευδομαρτυρία». Αυτό, καθώς σε κάθε «εργατοδικείο» που έστηνε η εργοδοσία και ο απεργοσπαστικός της μηχανισμός κατά τη διάρκεια της απεργίας ήταν αυτός που πήγαινε και υποστήριζε το σωματείο του και την απεργία τους. Ηταν αυτός που, επίσης, κατέθεσε και για το δυστύχημα με την πτώση του γερανού πριν από δύο χρόνια, με αποτέλεσμα έναν νεκρό εργάτη και έναν ακόμα καμένο σε όλο του το κορμί και κατήγγειλε τις συνθήκες «Νταχάου» που επικρατούν μέσα στο εργοστάσιο. Μετά την απόλυσή του, λοιπόν, τον περασμένο Ιούλη - εκτός από τις υπόλοιπες νομικές διαδικασίες που κίνησε - απευθύνθηκε στα γραφεία του ΟΑΕΔ και έκανε αίτηση για να του χορηγήσουν το επίδομα ανεργίας, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει. Ο καιρός πέρναγε και ο ΟΑΕΔ αργούσε να του εγκρίνει το επίδομα, επιτείνοντας τα προβλήματα επιβίωσης που έτσι κι αλλιώς αντιμετώπιζε από την πολύμηνη απεργία, αλλά και τη μη καταβολής της αποζημίωσης λόγω της κατηγορίας του Μάνεση. Τελικά, μόλις πριν από λίγες μέρες ο ΟΑΕΔ του γνωστοποίησε, ότι δε θα του χορηγήσει το επίδομα γιατί σύμφωνα με ...νόμο του 1920 δεν το δικαιούται, επειδή υπάρχει σε βάρος του κατηγορία «ψευδομαρτυρίας»!!! Αυτή είναι η εργοδοσία και αυτοί είναι οι νόμοι που το αστικό κράτος έχει φροντίσει να δημιουργήσει, για να εξυπηρετήσει με κάθε τρόπο όλα τα συμφέροντά της. Οπως, άλλωστε, πριν από λίγο καιρό, με βάση τους αντεργατικούς νόμους, έθεσε σε διαθεσιμότητα όλο το προσωπικό και έκλεισε το εργοστάσιο, για το οποίο, με προσωπική εντολή του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, στάλθηκε ολόκληρος στρατός από ΜΑΤ, προκειμένου να το ανοίξουν.
Γρηγοριάδης Κώστας
Πίσω από την προπαγάνδα «των άκρων»
Γρηγοριάδης Κώστας
Δεν του ξέφυγε του γραμματέα της ΝΔ, Μ. Κεφαλογιάννη, όταν με αφορμή τη χτεσινή επίθεση με πυροβολισμούς στα κεντρικά γραφεία της ΝΔ ζήτησε από όλες τις πολιτικές δυνάμεις να καταδικάσουν «τα άκρα και τις ακρότητες, από όπου και αν προέρχονται, από την άκρα Δεξιά έως την άκρα Αριστερά». Η άτιμη και ύπουλη θεωρία των άκρων, που ανασύρεται εκ νέου από την ηγεσία της ΝΔ, επιβεβαιώνει περίτρανα τη βούλησή της να αξιοποιήσει τις βομβιστικές επιθέσεις των τελευταίων ημερών για να πλήξει τους αγώνες του λαού και το λαϊκό - εργατικό κίνημα. Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος της βαθιά αντιδραστικής θεωρίας των άκρων, που εξισώνει τον πολιτικό αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για τα δικαιώματά τους, τον πολιτικό αγώνα του ΚΚΕ, με τις συμμορίες της Χρυσής Αυγής και άλλων μηχανισμών, κρατικών και μη, που έχουν στόχο να τσακίσουν αυτό το κίνημα. Γι' αυτό η συγκυβέρνηση έστειλε τα ΜΑΤ στη «Χαλυβουργία» στον Ασπρόπυργο καταργώντας στην πράξη και με την αστυνομική βία το δικαίωμα της απεργίας, προετοιμάζεται να καταργήσει τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, ενισχύει τους μηχανισμούς καταστολής. Επιστρατεύουν τη θεωρία των άκρων για να περάσουν με τις μικρότερες αντιδράσεις τα μέτρα και τις φιλομονοπωλιακές διαρθρωτικές αλλαγές που κάνουν κόλαση τη ζωή του λαού. «Την κόλαση δεν την φέρνουν οι διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά αυτοί που έδιωξαν επιχειρήσεις και εργοστάσια από αυτόν τον τόπο. Οσοι παρέλυαν τις πόλεις και ζητούσαν παροχές και προνόμια. Την κόλαση τη φέρνει η έλλειψη ανταγωνιστικότητας», διακήρυσσε χαρακτηριστικά τον περασμένο Νοέμβρη στη Βουλή ο Αντ. Σαμαράς, αποκαλύπτοντας όμως άθελά του τα πραγματικά άκρα, το κεφάλαιο και την εργασία. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό που επιδιώκει με κάθε μέσο η κυβέρνηση είναι η υποταγή της εργασίας στο κεφάλαιο.
Διαπιστευτήρια στο σύστημα...
«Οι πρώτοι που καταδικάζουμε και παλεύουμε την ανομία, σε όλες τις μορφές της, είμαστε εμείς. Η παραβατικότητα πρέπει να παταχθεί, ο νόμος ισχύει για όλους», είπε σε συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας στον «Real Fm». Και οι νόμοι που έφτασαν το μισθό στα 586 ευρώ μεικτά; Και οι νόμοι που μείωσαν δραστικά τις συντάξεις μετατρέποντάς τες σε φιλοδωρήματα; Και οι νόμοι για την Υγεία - Πρόνοια, που καταδικάζουν την πλειοψηφία των εργαζομένων να μην έχουν, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν, ούτε υπηρεσίες Υγείας, ούτε φάρμακα ενώ κόβουν τα πενιχρά επιδόματα στα ΑμΕΑ, που τσακίζουν την Ειδική Αγωγή; Και ο πρόσφατος φοροληστρικός νόμος; Και ο νόμος αύξησης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και ο νόμος αύξησης της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος που καταδικάζουν τα λαϊκά νοικοκυριά να μην έχουν ούτε θέρμανση; Ετσι, συλλήβδην, οι άγριοι αντεργατικοί νόμοι που ενισχύουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες πρέπει να γίνουν αποδεκτοί από τους εργαζόμενους, να υποταχτούν σ' αυτούς; Ισος ο μεγαλοεπιχειρηματίας με τον εργάτη, τον αυτοαπασχολούμενο, το φτωχό αγρότη απέναντι σ' αυτούς τους νόμους; Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τη βαρβαρότητα των νόμων των αστών στους οποίους καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ το λαό να υποταχτεί. Την ταξική ανισότητα λέει ισότητα ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ας προπαγανδίζει ότι στηρίζει τους αγώνες του λαού για την ικανοποίηση των αναγκών του, ας προπαγανδίζει ότι σ' αυτούς θα στηριχτεί για να εφαρμόσει τη δήθεν φιλολαϊκή πολιτική του.
Γιατί όταν φιλοδοξεί να διαχειριστεί το αστικό πολιτικό σύστημα, τότε είναι φυσιολογικό και επόμενο να υπηρετήσει και αυτή τη νομιμότητά του. Οταν η πρότασή του δε συνιστά εναλλακτική λύση προς όφελος του λαού, τότε είναι φυσιολογικό και επόμενο να ψαρεύει εκλογικό ακροατήριο, υιοθετώντας από τις πιο συντηρητικές μέχρι τις δήθεν «πιο ριζοσπαστικές» θέσεις.
... με τη φιλοδοξία του καλού διαχειριστή
Το ζητούμενο είναι οι εργαζόμενοι, ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα του λαού να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για το τι σημαίνει αυτή η αποθέωση της νομιμότητας εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Με αυτό το επιχείρημα της «πάταξης της ανομίας και της παραβατικότητας», που υιοθετεί και ο Αλ. Τσίπρας, αποκαλύπτεται και σε ποιου όφελος είναι η πολιτική του. Δίνει διαπιστευτήρια στο σύστημα, ότι θα το διαχειριστεί ενάντια στο λαό. Επίσης, με το επιχείρημα της «πάταξης της ανομίας και της παραβατικότητας», η κυβέρνηση ενισχύει την καταστολή σε βάρος του λαού και των αγώνων του. Το κυνήγι της ανομίας δεν αφορά τις καταλήψεις και τα γκαζάκια. Αυτά ποτέ δεν τα φοβήθηκε το σύστημα. Αλλωστε, τις καταλήψεις και τις ομάδες (μηχανισμούς), που στεγάζουν, το ίδιο το σύστημα τις έχει όλα αυτά τα χρόνια υπό την προστασία του, τις έχει πολλαπλά αξιοποιήσει σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Το κυνήγι της ανομίας, για το οποίο γίνεται λόγος, δεν αφορά ούτε τα σκάνδαλα, που βγαίνουν από τα σπλάχνα του συστήματος.
Πίσω από τα κυνηγητά των καταλήψεων, πίσω από τις κορόνες περί πάταξης της ανομίας, βρίσκεται η πρόθεση της κυβέρνησης να εντείνει τον αυταρχισμό και την καταστολή σε βάρος του κινήματος. Στο όνομα της νομιμότητας, βγαίνουν οι απεργίες παράνομες, στο όνομα της νομιμότητας γίνεται το κυνήγι των μεταναστών, στο όνομα της νομιμότητας διώκονται από την εφορία οι λαϊκές οικογένειες, που δεν έχουν να πληρώσουν τα δυσβάσταχτα χαράτσια και τους φόρους.
Σε αυτήν την αστική νομιμότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει τα δικά του διαπιστευτήρια, γιατί είναι δύναμη που φιλοδοξεί να διαχειριστεί το καπιταλιστικό σύστημα και τη νομιμότητά του. Οπως δίνει διαπιστευτήρια στους ιμπεριαλιστές, στις ΗΠΑ (Brooking Institute) και τον Σόιμπλε.
Για την επέμβαση στο Μάλι
Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Μάλι της Δυτικής Αφρικής, που προετοιμαζόταν εδώ και αρκετό καιρό ξεκίνησε και τυπικά την περασμένη Παρασκευή με μπροστάρη τη Γαλλία και το «σοσιαλιστή» πρόεδρό της που βομβαρδίζουν τη χώρα. Το πρόσχημα που χρησιμοποιείται και πάλι είναι η δράση ισλαμιστών. Στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένη χώρα, η ευρύτερη περιοχή και όλη η μαύρη ήπειρος είναι στο στόχαστρο πολλών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των μονοπωλίων τους. Η λεγόμενη «περιοχή των Μεγάλων Λιμνών» στην Αφρική όπου έχουν ανακαλυφθεί τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων έχει γίνει το «μήλον της Εριδος» για πολλούς ανταγωνιστές, ενώ στο παιχνίδι έχουν μπει δυναμικά ανερχόμενες δυνάμεις στο διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Βραζιλία και άλλες.
Εκτός από το γαλλικό ιμπεριαλισμό, που δήθεν ...ευαίσθητος για το λαό του Μάλι σπεύδει να προλάβει, οι ΗΠΑ ήδη από το 2007 έχουν συγκροτήσει τo στρατηγείο Αφρικής (AFRICOM), δημιουργούν βάσεις και υποδομές σε μια σειρά χώρες και γειτονικές του Μάλι, και έχουν ανακοινώσει από τον Ιούλη του 2012 την ανάπτυξη ταξιαρχίας τουλάχιστον 3.000 στρατιωτών, χωρίς να υπολογίσει κανείς τους συμβούλους που δρουν στο έδαφος.
Οι τελευταίες εξελίξεις στο Μάλι επιβεβαιώνουν αυτό που καταγράφουν οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Θ. 6), για τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και μάλιστα σε περίοδο συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης, όπου σημειώνεται: «η διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τη συγκεκριμένη περίοδο, εστιάζεται στον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς τους, των πηγών νερού, των θαλάσσιων διαδρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, με χαρακτηριστικές εστίες έντασης την Κασπία, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο, την Αφρική, τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και την Αρκτική. Δυναμώνει ο κίνδυνος και πιο γενικευμένων περιφερειακών συγκρούσεων, ακόμα και ενός γενικότερου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Σε αυτά τα πλαίσια αναδιατάσσονται ιμπεριαλιστικοί άξονες για τον έλεγχο αγορών και εδαφών».
Η λυκοσυμμαχία της ΕΕ με δύο εκθέσεις που ψηφίστηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο στις 23 Νοέμβρη 2012 (καταψήφισε το ΚΚΕ), δηλώνει έτοιμη να επεκτείνει τις επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο. Στην έκθεση με τίτλο «Εφαρμογή της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας» ζητείται αύξηση των στρατιωτικών αποστολών και επιχειρήσεων και η χρηματοδότησή τους από το Ταμείο Σταθερότητας και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης, και δίνεται έμφαση στα Δυτικά Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στο Κέρας της Αφρικής, στην Σομαλία, στο Νότιο Σουδάν και το Μάλι. Το πρόσχημα της «τρομοκρατίας», «φυσικών ή ανθρωπογενών καταστροφών», «επιθέσεων στον κυβερνοχώρο», ακόμη και «πανδημίες» ή «ενεργειακές ελλείψεις» αναδεικνύεται και ζητείται η υποχρεωτική συμμετοχή όλων των χωρών - μελών στις επεμβάσεις.
Είναι φανερό ότι η χώρα μας όντας ενταγμένη στις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με ευθύνη των αστικών κυβερνήσεων, βρίσκεται μπλεγμένη στον ανταγωνισμό που κάνει τον ελληνικό λαό θύτη και ταυτόχρονα θύμα στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Γι' αυτό αποκτά ζωτική σημασία για τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα η πρόταση που μόνο το ΚΚΕ διατυπώνει για αποδέσμευση από την ΕΕ, από το ΝΑΤΟ και από όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και οργανισμούς με Λαϊκή Εξουσία, απαραίτητη προϋπόθεση για τη λαϊκή ευημερία, την ειρήνη και το δικαίωμα των λαών να καθορίζουν οι ίδιοι το μέλλον τους.
Feeds
