Γρηγοριάδης Κώστας

Η αριστεία, όπως την εννοούν η κυβέρνηση και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν έχει καμία σχέση με το νόημα της λέξης. Η αριστεία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις επιθυμίες που έχουν κάθε φορά οι επιχειρήσεις, σ' αυτή την κατεύθυνση επιβραβεύεται η αριστεία.

Ο νόμος - πλαίσιο με τις «διορθώσεις» της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ δεν αλλάζει κατεύθυνση, θέλει ακριβώς αυτό: Απόλυτη σύνδεση πανεπιστημίων και επιχειρήσεων, μια μεγάλη μάζα με πτυχία χωρίς αξία και μια μικρή ελίτ «αρίστων» που βάζουν το μυαλό τους να δουλεύει όχι για την ανάπτυξη της επιστήμης, αλλά για τα κέρδη των επιχειρήσεων που θα επενδύουν στο πανεπιστήμιο και θ' αγοράζουν πατέντες. Οι δύο πρώην υπουργοί Παιδείας δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα μ' αυτή την κατεύθυνση... Αλίμονο...

Εντείνεται η προπαγάνδα των αστικών μέσων ενημέρωσης που θέλουν να ρίξουν όλο το βάρος για την περιβόητη «κρίση χρέους» (σ.σ.: που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η καπιταλιστική οικονομική κρίση) στους ίδιους τους εργαζόμενους και μάλιστα σε ορισμένους δημόσιους υπάλληλους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο κύριο άρθρο της «Καθημερινής της Κυριακής», όπου αναφέρεται: «Οι Ελληνες φορολογούμενοι έχουν πληρώσει επί δεκαετίες άχρηστους δημόσιους οργανισμούς και φορείς, κατ' εξακολούθησιν "άρρωστους" ή παραβατικούς δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι ουδέποτε απομακρύνονται, και πλαστές ή αδικαιολόγητες συντάξεις και επιδόματα. Προφανώς και φταίνε οι ίδιοι οι πολιτικοί για την απερίγραπτη σπατάλη και διαφθορά που μας έφερε στο σημερινό χάλι. Τώρα όμως αυτοί πρέπει να πάρουν επιτέλους τις αποφάσεις τους χωρίς ταμπού και δισταγμούς».

Μας λένε, δηλαδή, ότι κύριος παράγοντας ευθύνης για τη σημερινή οικονομική κρίση είναι το «κακό» κράτος και οι κακοί δημόσιοι υπάλληλοι. Τι δε λένε, όμως;

Οτι, πρώτον, τα φαινόμενα δεν αφορούν όλους τους δημόσιους υπάλληλους, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι σκληρά εργαζόμενοι. Δεύτερον, ότι αυτή την κατάσταση στο Δημόσιο («σπατάλη και διαφθορά») και με τις «πλαστές ή αδικαιολόγητες συντάξεις», δεν τη διαμόρφωσαν γενικά κάποιοι ...«πολιτικοί» - όπως αναφέρει - αλλά συγκεκριμένες κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αυτοί, δηλαδή, που εξακολουθούν να (συν)κυβερνούν και σήμερα. Είναι γέννημα θρέμμα του δικού τους πολιτικού συστήματος, αυτού του συστήματος που οι ίδιοι στηρίζουν ολόπλευρα. Τρίτον, ότι σπατάλη και διαφθορά και κακοδιαχείριση, στο δημόσιο τομέα, υπάρχει σε όλες τις χώρες του κόσμου. Και στις ΗΠΑ και στη Γερμανία και στη Γαλλία, παντού, έχουν κατά καιρούς αποκαλυφθεί σκάνδαλα, στα οποία συμμετέχουν δημόσιοι υπάλληλοι.

Το ζήτημα της διαφθοράς και της σπατάλης στο δημόσιο τομέα, είναι σύμφυτο με τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης της οικονομίας. Σε μερικές, μάλιστα, χώρες η «διαπλοκή» είναι επίσημο στοιχείο της πολιτικής πρακτικής (π.χ. στις ΗΠΑ, όπου η προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων προέδρων ανοιχτά στηρίζεται και χρηματοδοτείται από πολυεθνικές).

Ας σταματήσει, λοιπόν, η «Καθημερινή» να «παίζει» με τη νοημοσύνη των εργαζομένων. Για την κρίση δε φταίνε κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε κάποιες «πλαστές συντάξεις», που το ίδιο πολιτικό σύστημα ανέχτηκε. Ακόμη και στο ίδιο το χρέος που οι ίδιοι οι αστοί οικονομολόγοι θεωρούν ως αιτία της κρίσης, αυτά τα ποσά είναι ...σταγόνα στον ωκεανό.

Γρηγοριάδης Κώστας

Με μερικές... ασήμαντες προϋποθέσεις όμως: Να ρεύσει χρήμα στις τράπεζες μέσω κοινοτικών κονδυλίων και να γίνουν γρήγορα οι αποκρατικοποιήσεις!

Πώς γίνεται κάθε φορά το συμφέρον της Εθνικής Οικονομίας να είναι ταυτόσημο με το συμφέρον των μετόχων των τραπεζών (και των φίλων τους, εφοπλιστών και βιομηχάνων); Παράξενη σύμπτωση.

Οταν μάλιστα συμβαίνει την ίδια αντίληψη να έχει και η εκάστοτε κυβέρνηση, τότε πραγματικά φαίνεται πως η τύχη παίζει περίεργα παιγνίδια. Συμπτώσεις επί συμπτώσεων...

Για όσους πάντως δεν πιστεύουν ότι η τύχη παίζει κάποιο ρόλο σε αυτά τα πράγματα, είναι προφανές ότι μας δουλεύουν χωρίς τέλος και έλεος.

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΒΑΣΙΚΑ είδη διατροφής προβλέπει για το επόμενο διάστημα η ένωση των εμπόρων και προφανώς... κάτι ξέρει επί του θέματος.

Φαίνεται ότι για κάποιο περίεργο λόγο οι απελευθερώσεις των αγορών, τα μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, οι καταργήσεις των ωραρίων και ο ελεύθερος ανταγωνισμός... δε λειτουργούν!

Κι όμως όλα τα μέτρα που πάρθηκαν σε αυτήν την κατεύθυνση έγιναν με μοναδικό στόχο την ενίσχυση του καταναλωτή μέσω της μείωσης των τιμών.

Γρηγοριάδης Κώστας

Δηλαδή και μικρότεροι μισθοί θα υπάρχουν και μεγαλύτερη ακρίβεια. Δεν μπορούν να ελέγξουν την κρίση τους σε κανένα επίπεδο. Η αγορά, ακόμη και των βασικών αγαθών, γίνεται να αποτελεί εξαίρεση;

Γρηγοριάδης Κώστας

Το να φιλοξενεί ένα τέτοιο σχόλιο μία οποιαδήποτε άλλη εφημερίδα θα μπορούσε, ίσως, να περάσει απαρατήρητο. Είναι συνηθισμένο τα αστικά ΜΜΕ να προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους αναγνώστες ότι πρέπει να αξιολογούν τους πολιτικούς όχι από το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής τους αλλά από το αν... κυκλοφορούν και διασκεδάζουν ανάμεσά τους.

Ομως, το ότι το παραπάνω σχόλιο φιλοξενείται στην «Αυγή», πριν δυο μέρες, με τον τίτλο «Ο Πρόεδρος του λαού...» χρειάζεται να σημειωθεί. Δε θα μιλήσουμε περί... συμπάθειας προς Ομπάμα γιατί αυτή έχει αποδειχτεί με πιο σοβαρές παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ (βλ. όταν παίνευε τη στήριξη που πρόσφερε η αμερικανική κυβέρνηση στις τράπεζες των ΗΠΑ). Η αλήθεια είναι, πάντως, πως δεν έχει όρια η αφοσίωση με την οποία «Αυγή» και ΣΥΡΙΖΑ πασχίζουν να εξαφανίσουν κάθε ταξική προσέγγιση της πραγματικότητας, να φιλοτεχνήσουν το... «καθημερινό» και «ανθρώπινο» προφίλ εκμεταλλευτών και ιμπεριαλιστών, να κάνουν τελικά ό,τι περνά από το χέρι τους ώστε να μεγαλώνουν τη σύγχυση των εργαζομένων κρύβοντας τη ρίζα (άρα και τη λύση) των προβλημάτων τους...

Πυκνώνουν μέρα με τη μέρα τα σενάρια για το πώς θα διαμορφωθεί τελικά το νέο αντιασφαλιστικό πακέτο που ετοιμάζεται να σερβίρει η συγκυβέρνηση στο λαό. Κοινός παρονομαστής όλων είναι οι εκβιασμοί και τα ψευτοδιλήμματα που επιστρατεύουν για να δεχτεί η εργατική τάξη να υποστεί τη νέα ληστεία. Αστοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές, όλοι τους πλέον γράφουν και μιλούν σα να είναι αυτονόητο και... φυσιολογικό να λεηλατηθεί ξανά η ζωή εκατοντάδων χιλιάδων που για χρόνια δουλεύουν σκληρά με την ελπίδα ότι (τουλάχιστον) θα έχουν αξιοπρεπή γηρατειά. Κι ας είναι οι εργαζόμενοι οι μόνοι που συστηματικά πληρώνουν τις εισφορές τους στα Ταμεία, την ώρα που κράτος και μεγαλοεργοδότες τα έχουν βουλιάξει στα χρέη. Κι ας κινδυνεύουν με τη σχεδιαζόμενη αύξηση ορίων ηλικίας ή / και ενσήμων ακόμα και να χάσουν οριστικά τη δυνατότητα να πάρουν σύνταξη αφού η ανεργία, η υποαπασχόληση και τα «λουκέτα» γεννούν καθημερινά σε χιλιάδες τον εφιάλτη της «αιώνιας απασχόλησης» στα σύγχρονα γκέτο για 3 ή 4 ένσημα το μήνα...

Η επίθεση στις συνειδήσεις των εργαζομένων θα ενταθεί με κάθε αγριότητα αλλά και μαεστρία, έτσι ώστε να πείθεται η εργατική τάξη με κάθε τρόπο ότι είναι μοιραίο και αναπόφευκτο να χειροτερεύει η ζωή της. Να παραπλανάται από διάφορα «εναλλακτικά» σενάρια που της παρουσιάζουν και να μη βλέπει ότι ... «εναλλαγές» υπάρχουν μόνο για το πώς ή το πότε θα υποστεί τα βάσανα και τις στερήσεις που γι' αυτή συνεπάγεται η έξοδος από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό - για παράδειγμα - πως στα «εναλλακτικά» σενάρια που πλέον προωθούνται είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 ή η κατάργηση κάθε δυνατότητας πρόωρης συνταξιοδότησης. Ομως τέτοιες «επιλογές» αποσκοπούν στο να μαθαίνει η εργατική τάξη να διαλέγει πάντα μεταξύ «λύσεων» εξίσου οδυνηρών για την ίδια. «Λύσεων» που θα της επιβάλλουν περισσότερα χρόνια δουλειάς σε συνθήκες που τη σακατεύουν, που εξοντώνουν τη σωματική και ψυχική της υγεία. Να μην πέσουν οι εργάτες στην παγίδα της εξαπάτησης. Να μη δεχτούν να μπει ταφόπλακα στην Κοινωνική Ασφάλιση. Να οργανωθούν και να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο τις κατακτήσεις και το δίκιο τους.