«Η Αριστερά σήμερα είναι ό,τι πιο συντηρητικό υπάρχει στην Ελλάδα, δεν θέλει να αλλάξει απολύτως τίποτα», αποφάνθηκε (στη ΝΕΤ) ο Κυρ. Μητσοτάκης, παίρνοντας τη σκυτάλη της θρασύτατης επίθεσης κατά των εργατικών αγώνων και του ΚΚΕ από τον πρόεδρο της ΝΔ και αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι δε διστάζει να κάνει το άσπρο - μαύρο προκειμένου να παρουσιάσει το κόμμα του και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας ως δήθεν δύναμη ανατροπής των «κακώς κειμένων» και την εφαρμοζόμενη βάρβαρη πολιτική ως δήθεν «προοδευτική». Παμπάλαιο παραμύθι, που όμως δεν έχει δράκο. Ο ίδιος ο βουλευτής εξάλλου δεν μπόρεσε να κρύψει με το παράδειγμα που ανέφερε αμέσως μετά ότι «συντήρηση» θεωρεί τα εργασιακά - λαϊκά δικαιώματα, τη δωρεάν Υγεία και Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, ενώ «πρόοδο» το σάρωμά τους για χάρη της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Ιδού το επιχείρημα που επικαλέστηκε για να στηρίξει τον άθλιο ισχυρισμό του: «Οταν βλέπω την Αριστερά να ψηφίζει χθες "όχι" σε όλα (σ.σ. στον εφαρμοστικό νόμο των υπουργείων Υγείας και Εργασίας), μα δεν υπήρχε ένα άρθρο σε αυτό το νομοσχέδιο σε ό,τι αφορά τον περιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης που να είναι σωστό; Είναι μια μηδενιστική αντίληψη που λέει ότι "εμείς δεν θα αλλάξουμε τίποτα σε αυτή χώρα και αν χρειαστεί θα βγούμε και στα πεζοδρόμια"». Περισσεύει το θράσος από τον γαλάζιο βουλευτή που του περνάει από το μυαλό έστω και για αστείο ότι θα μπορούσε ποτέ το ΚΚΕ να γίνει σαν τα μούτρα τους και να κρατάει μαζί τους το «μαχαίρι» που σφάζει το λαό, εξυμνώντας μάλιστα την καπιταλιστική βαρβαρότητα ως τελευταία λέξη της προόδου.
Με τη σοσιαλδημοκρατία
Το «Die Linke» είναι γερμανικό κόμμα, αδελφό του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, «συγκάτοικοι» στο «Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς». Χτες ο Κ. Ερνστ, αντιπρόεδρος του «Die Linke», δήλωσε, σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ότι ο υποψήφιος των σοσιαλιστών για τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία Φρανσουά Ολάντ βρίσκεται πιο κοντά στις θέσεις του κινήματός του απ' ό,τι σε εκείνες των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών. «Το πρόγραμμα του Ολάντ προσεγγίζει περισσότερο το δικό μας απ' όσο των Σοσιαλδημοκρατών», ανέφερε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τάγκεσπιγκελ». Ενθουσιωδώς υποδέχτηκε την πρόταση του Φ. Ολάντ για φορολόγηση έως και 75% ορισμένων εισοδημάτων των πλουσιοτέρων πολιτών στη Γαλλία. «Ελπίζω ο Ολάντ να το εννοεί σοβαρά. Αυτό πυροδοτεί μία αλλαγή στην Ευρώπη. Θα πρέπει κι εμείς επίσης στη Γερμανία να δημιουργήσουμε μία συμμαχία για να αυξήσουμε το μέγιστο όριο της φορολογίας στο 53% τουλάχιστον, όπως γινόταν στα χρόνια του καγκελαρίου Χέλμουτ Κολ», πρόσθεσε ο Κ. Ερνστ.
Οι δηλώσεις του δεν χρήζουν κάποιου ιδιαίτερου σχολιασμού, είναι αρκούντως αποκαλυπτικές από μόνες τους. Τα έργα και οι ημέρες της σοσιαλδημοκρατίας είναι γνωστά στους λαούς της Ευρώπης. Δοσμένη η αφοσίωσή της στην υπεράσπιση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Γνωστό είναι και το φλερτ των ευρωοπορτουνιστών με τη σοσιαλδημοκρατία. Δεν αποτελούν βέβαια «αθώες κορασίδες» που αφελώς καταπίνουν αμάσητα τα ωραία λόγια και τις υποσχέσεις των σοσιαλδημοκρατών. Ο ευρωοπορτουνισμός είναι δύναμη πλήρως ενσωματωμένη στο σύστημα, επιδιώκει να το διαχειριστεί και συγχρόνως να ξεγελάσει τους λαούς πασπαλίζοντας τις διαχειριστικές τους προτάσεις με «αριστερή» χρυσόσκονη. Και για να το κάνει δεν διστάζει να εξωραΐζει το ρόλο δυνάμεων που έχουν κυριολεκτικά διαπράξει εγκλήματα σε βάρος των λαών, για το καλό της πλουτοκρατίας. Ο,τι έκανε και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εδώ πριν το γυρίσει στον «αντιμνημονιακό ανένδοτο», αν και ακόμα αναπολεί το παλιό δήθεν καλό ΠΑΣΟΚ και αγκαλιάζει ευχαρίστως δυνάμεις που το εγκαταλείπουν προκειμένου να διασωθούν πολιτικά οι ίδιες, να ξεγελάσουν το λαό και να αποτρέψουν τη συνάντησή του με τις προτάσεις του ΚΚΕ. Ακόμα και τώρα καλλιεργεί στο λαό τη «νοσταλγία» μιας ξεπερασμένης σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, που έθεσε τις βάσεις για όσα σήμερα βιώνουν οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Δεν απέχουν αυτά και πολύ από το ζεστό χειροκρότημα του Γερμανού ομοϊδεάτη τους προς τον Φ. Ολάντ και όχι επειδή αυτός υποσχέθηκε - προεκλογική περίοδος γαρ... - μεγαλύτερη φορολόγηση των υψηλότερων εισοδημάτων, αλλά και γιατί τα προγράμματά τους μοιάζουν...
Κερδοσκοπία και με τα σκουπίδια
Η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στην ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων της Αττικής, που θα έχει ως συνέπεια οι λαϊκές οικογένειες να πληρώνουν ακόμη πολλαπλάσια ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας.
Οπως δήλωσε πριν μερικές μέρες, μιλώντας στην επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής ο υπουργός ΠΕΚΑ Γ. Παπακωνσταντίνου, η προκήρυξη της Α' φάσης των διαγωνισμών από τον Ενιαίο Διαβαθμιδικό Σύνδεσμο Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ) για την κατασκευή και λειτουργία από ιδιωτικές εταιρείες των τεσσάρων εγκαταστάσεων στην Αττική με ΣΔΙΤ, θα γίνει μέσα στο Μάρτη.
Σε ιδιώτες, επίσης, θα ανατεθεί και η δημιουργία υποδομών για τη διαχείριση των επικινδύνων αποβλήτων, σύμφωνα με το σχεδιασμό του ΥΠΕΚΑ, που προβλέπει δύο τέτοιες εγκαταστάσεις στη χώρα.
Ολοι αυτοί οι σχεδιασμοί ελάχιστη σχέση έχουν με την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας. Στο μόνο που αποσκοπούν είναι η εξυπηρέτηση ελάχιστων μονοπωλιακών ομίλων, που χρόνια τώρα καραδοκούν να βγάλουν τεράστια κέρδη ακόμη και από τα σκουπίδια...
Το πραγματικά καινούριο
Από το σάπιο και το παλιό τίποτα νέο δεν μπορεί να γεννηθεί. Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση των εργαζομένων και του λαού σε όλους εκείνους που μπροστά στα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης, που και οι ίδιοι υπηρέτησαν, εμφανίζονται τώρα σαν Μεσσίες, που θα αλλάξουν δήθεν τα πράγματα προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Κριτήριο για το καινούριο που ευαγγελίζονται, είναι η στρατηγική που υπηρέτησαν και υπηρετούν. Πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ λένε πως θα φτιάξουν δικά τους κόμματα και πως αυτό είναι ελπίδα για το λαό. Λένε ψέματα. Οι διαφωνίες με τα πρώην κόμματά τους, εκφράστηκαν κάτω από την πίεση που ασκεί η λαϊκή δυσαρέσκεια για την κυρίαρχη πολιτική και αυτή πάνε να ενσωματώσουν ξανά στο σύστημα.
Αλλοι, πάλι, στο πλαίσιο της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ, πλασάρουν σαν «νέο» τις προτάσεις που καταθέτουν με «πλατφόρμες», λέγοντας πως το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει. Είναι δημαγωγοί και υποκριτές. Οι προτάσεις τους για την οικονομία είναι ίδιες και απαράλλακτες με αυτές που υπηρέτησαν από κυβερνητικές ή στελεχικές θέσεις. Οι προτάσεις τους για το πολιτικό σύστημα οδηγούν στην παραπέρα αντιδραστικοποίησή του, για θωράκιση της δικτατορίας των μονοπωλίων. Εκτός όλων των άλλων, προσπαθούν όλοι να παρουσιάσουν την κρίση σαν σύμπτωμα της κακής διαχείρισης ή μιας παθογένειας στο πολιτικό σύστημα, για να συγκαλύψουν ότι η αίτια της είναι ο σάπιος καπιταλισμός, τον οποίο όλοι τους υπηρετούν.
Οι οπορτουνιστές παρουσιάζουν σαν «νέο» την «προοδευτική κυβέρνηση» που οραματίζονται. Οι προτάσεις τους όμως είναι φτιαγμένες από τα υλικά της αστικής διαχείρισης και στόχο έχουν να θωρακίσουν ό,τι πιο σάπιο και αντιδραστικό εκπροσωπεί σήμερα η ιμπεριαλιστική ΕΕ, την οποία φυλάνε σαν κόρη οφθαλμού. Η ΝΔ βλέπει το «νέο» στην ανάπτυξη, την οποία δήθεν θα φέρει η δική της διαχείριση. Πρόκειται για «ανάπτυξη» που πατάει πάνω στα αποκαΐδια των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, και από την οποία έχει να ωφεληθεί μόνο το παλιό και γερασμένο, δηλαδή οι καπιταλιστές. Αλλοι, δήθεν προοδευτικοί, λένε πως η ελπίδα για το λαό βρίσκεται σε νέα πρόσωπα, αποσπώντας τα σκόπιμα από την πολιτική που αυτά θα υπηρετούν.
Με «νέα» πρόσωπα και ιδέες ήρθε στο προσκήνιο η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία αποδείχτηκε η πιο αντιδραστική και η πιο επικίνδυνη για το λαό τις τελευταίες δεκαετίες. Ποιος δε θυμάται σήμερα τις παράτες των τότε «νέων» υπουργών, όπως ο Δρούτσας, η Μπιρμπίλη και άλλοι, ή την παρουσία του Καμίνη στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο. Ο μετέπειτα δήμαρχος Αθήνας, είναι σήμερα από τους μεγαλύτερους διώκτες των λαϊκών δικαιωμάτων, μπροστάρης στην προσπάθεια των αστών να βάλουν το κίνημα στο γύψο. Τίποτα καινούριο δεν μπορούν να φέρουν αυτοί που με τη στρατηγική τους υπηρετούν το σάπιο και ξεπερασμένο, τον καπιταλισμό και την εξουσία των μονοπωλίων. Το καινούργιο θα το γεννήσει η πάλη του λαού για την ανατροπή τους, η συμπόρευση με το ΚΚΕ. Θα είναι η λαϊκή εξουσία και οικονομία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και τον πλούτο που σήμερα καταλήγει στα παράσιτα. Μια κοινωνία χωρίς καπιταλιστές. Αυτό είναι το πραγματικά καινούριο.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Κέρδη για το κεφάλαιο φτώχεια για το λαό...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΜΕ «σλόγκαν» το «είναι κεφάτος γυρίζει απ' του Βερόπουλου» την θυμάστε;
Ε, όποιος άκουσε τη δήλωση του πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου περί του ότι «γυρίζω στην Αθήνα αισιόδοξος» μετά τη Σύνοδο Κορυφής, μάλλον τη θυμήθηκε.
Τι... ψώνισε από το «σούπερ μάρκετ» των Βρυξελλών ο πρωθυπουργός; Ε, αυτό είναι σαφές: Εξι πολύ συγκεκριμένα μέτρα για τη στήριξη του κεφαλαίου. Χρήμα κατευθείαν στις τσέπες του.
Τα μέτρα μιλάνε από μόνα τους: Λεφτά στους κατασκευαστές δρόμων, λεφτά στους ιδιώτες των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, λεφτά στις τράπεζες, λεφτά στους επενδυτές, λεφτά στα μεγαλο-τρωκτικά του ΕΣΠΑ!
Τι ψώνισε για τους εργαζόμενους; Οπως δήλωσε έναν «ενάρετο δρόμο ανάπτυξης». Σε απλά ελληνικά, μεγαλύτερη ανεργία, φτώχεια, ανέχεια, εξαθλίωση, κατάργηση παροχών, εξαφάνιση δικαιωμάτων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας.
Αν με τον όρο «ενάρετος» εννοεί μία... ασκητική ζωή για αυτούς που δουλεύουν και παράγουν τον πλούτο της χώρας, τότε ναι ο όρος ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Μόνο που συνήθως οι ασκητές το κάνουν εθελοντικά.
Αντιθέτως εδώ έχουμε μία διορισμένη κυβέρνηση παρασκηνίου και διαβουλεύσεων και το «δικαίωμα» να εκλέξουμε μια παρόμοια (αλλιώς... χρεοκοπούμε) στην περίπτωση που θελήσουν να μας δώσουν το δικαίωμα να ψηφίσουμε για το θεαθήναι.
Γρηγοριάδης Κώστας
Προφανώς στην Ευρωπαϊκή Ενωση των πολλών «ελευθεριών» εκτιμάται ως «ελευθερία» το να λειτουργούν οι «δημοκρατικοί πολίτες» σε καθεστώς γκεμπελικής τρομοκρατίας, απειλών, περιορισμών, αποκλεισμών και καταστολής.
Οπως έχουμε ξαναπεί, όταν... χοντραίνει το παιγνίδι, πέφτουν οι μάσκες και φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο του συστήματος που έχει κάνει... καραμέλα τη λέξη «ελευθερία».
Γιατί οι μόνοι ελεύθεροι σε αυτό είναι οι κεφαλαιούχοι που διεκδικούν το να κερδοσκοπούν χωρίς όρια, να εκμεταλλεύονται όσο θέλουν και να συντρίβουν εφόσον χρειαστεί τη ζωή των ανθρώπων.
Εγκώμια για δήμιους
Γρηγοριάδης Κώστας
Τα εγκωμιαστικά λόγια που ακούστηκαν στη σύνοδο του Γιούρογκρουπ πρόβαλε με έμφαση στις δηλώσεις που έκανε αργότερα ο Ευ. Βενιζέλος. «Είχε καιρό να ακούσει η Ελλάδα καλά λόγια», δήλωσε περιχαρής, επειδή πρόκειται για εγκώμια των εταίρων της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Τα εγκώμια αυτά, όπως προκύπτει ξεκάθαρα από τη δήλωση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χ. Β. Ρομπάι, που τόνισε ότι «οι ελληνικές αρχές έλαβαν αποφασιστικά μέτρα σε εσωτερικό επίπεδο, τήρησαν τις δεσμεύσεις τους κι αυτό το χαιρετίζουμε!», τα απέσπασε η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου για την αποφασιστικότητα που επιδεικνύει στον ανελέητο σφαγιασμό του λαού και την ταχύτητα υλοποίησης των άγριων μέτρων. Ο υπουργός Οικονομικών ομολόγησε ότι οι αξιωματούχοι της ΕΕ και οι υπουργοί Οικονομικών συνεχάρησαν την κυβέρνηση για τη νομοθέτηση των λεγόμενων «προαπαιτούμενων δράσεων» - 100 τον αριθμό σύμφωνα με τον υπουργό - που στην πραγματικότητα είναι 100 μαχαίρια που πετσοκόβουν άγρια τα δικαιώματα και τη ζωή του λαού. Στις «προαπαιτούμενες δράσεις» είναι η μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22%, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, το τσεκούρεμα του ήδη γλίσχρου επιδόματος ανεργίας στα 360 ευρώ το μήνα, οι άγριες κρατικές περικοπές σε δημόσιες υγειονομικές, φαρμακευτικές και κοινωνικές παροχές και άπειρα άλλα που περιλαμβάνονται στους εφαρμοστικούς νόμους και θα κάνουν πιο βασανιστικό το μαρτύριο του λαού. Δικαιολογημένα, λοιπόν, τα «καλά λόγια» που απέσπασε η κυβέρνηση από τους συμμάχους της. Το λαό όμως άλλα εύσημα πρέπει να τον καίνε, πώς δηλαδή με την πάλη του θα γκρεμίσει τη δικτατορία των μονοπωλίων και θα οικοδομήσει μια κοινωνία χωρίς καπιταλιστές ώστε να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει.
Θέλουν «άλλο μείγμα»...
«Η μονόδρομη πολιτική της καθολικής μείωσης των μισθών και των συντάξεων και της αύξησης της φορολόγησης πρέπει άμεσα να αντικατασταθεί από δράσεις ενίσχυσης της δημόσιας και ιδιωτικής επένδυσης και της απασχόλησης». Αυτά γράφει ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, σε σχετικό άρθρο του σε οικονομική ιστοσελίδα, σε μια προσπάθεια να «πείσει» για την ανάγκη «ανάπτυξης», αφού, όπως ισχυρίζεται, «η Ελλάδα θα καταφέρει να αποπληρώσει το καινούριο χρέος και να διατηρήσει σε βιώσιμα επίπεδα το έλλειμμά της όταν μπει σε τροχιά ανάπτυξης».
Τα όσα ισχυρίζεται ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου δεν είναι κάτι άλλο απ' τη γνωστή θέση που κατά καιρούς έχουν προβάλει και μια σειρά από δήθεν «αντιμνημονιακές» δυνάμεις, ότι χρειάζεται «άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής», που θα δίνει έμφαση στην «ανάπτυξη». Εδώ, όμως, προκύπτουν - τουλάχιστον - δύο ερωτήματα. Πρώτον: Ολα αυτά τα μέτρα που μέχρι σήμερα έχουν παρθεί δεν αφορούν ακριβώς την «ανάπτυξη»; Δηλαδή, κυβέρνηση, πλουτοκρατία και τρόικα, στο όνομα ακριβώς της «ανάπτυξης», δεν έχουν θυσιάσει τα δικαιώματα, τους μισθούς και τις συντάξεις των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων; Χρησιμοποιεί και αυτός την ίδια επιχειρηματολογία όσων ισχυρίζονται ότι τα μέτρα είναι «αναποτελεσματικά». Ομως τα μέτρα κάθε άλλο παρά αναποτελεσματικά είναι για το κεφάλαιο, το οποίο με αυτόν τον τρόπο αντισταθμίζει τα κέρδη που λόγω της κρίσης χάνει μέσα απ' τη μείωση των μισθών.
... υπέρ των μονοπωλίων
Το δεύτερο ερώτημα που μπαίνει είναι «ανάπτυξη» για ποιον; Ανάπτυξη υπέρ των μονοπωλίων ή υπέρ του λαού; Διότι ένα «άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής», που όμως θα αφήνει αλώβητα τα μονοπώλια, θα έχει τις ίδιες επιπτώσεις για το λαό, για τους εργαζόμενους, για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Θα χτυπάει την τιμή της εργατικής δύναμης, ακριβώς γιατί το κεντρικό πρόβλημα της πλουτοκρατίας είναι ότι στην κρίση χάνει κέρδη. Αρα, οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν ούτε κι απ' αυτό.
Εκείνο που χρειάζεται δεν είναι ένα «άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής», αλλά μια Λαϊκή Οικονομία, με Λαϊκή Εξουσία, που θα στοχεύει ακριβώς στην καρδιά του προβλήματος, αφού με την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής θα βάζει στο κέντρο τα συμφέροντα και τις ανάγκες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων. Οι εργαζόμενοι δε χρειάζονται κανένα «άλλο μείγμα». Χρειάζεται να παλέψουν για μια κοινωνία όπου θα κάνουν οι ίδιοι κουμάντο.
Στοχοποιούν λαούς και κινήματα
Ενας σύνθετος και πολυπλόκαμος μηχανισμός από στρατιωτικούς και παραστρατιωτικούς μηχανισμούς, ενδεδυμένοι και με το μανδύα των «μη κυβερνητικών οργανώσεων», διαμορφώνεται στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, έτοιμος να αναλάβει ρόλο σιδερένιας γροθιάς ενάντια στους λαούς και στα κινήματά τους. Το πλαίσιο δράσης αυτού του μηχανισμού καθορίζεται από τις κατευθύνσεις του ΝΑΤΟικού δόγματος περί «ασύμμετρων απειλών», όπως επικυρώθηκε στη σύνοδο της Λισαβόνας (Νοέμβρης 2010). Εκεί περιγράφονται συγκεκριμένες μη στρατιωτικές - μη πολεμικές «απειλές», που μπορούν να αξιοποιηθούν σαν πρόσχημα για επέμβαση στο εσωτερικό χωρών, όπως η «τρομοκρατία», η εσωτερική ασφάλεια και σταθερότητα, η ενεργειακή ασφάλεια, ο κυβερνοπόλεμος, η μετανάστευση, η κλιματική αλλαγή κλπ. Παρεμφερής με τα παραπάνω είναι και η «έξυπνη άμυνα», που θα αποτελέσει βασικό θέμα συζήτησης στην επικείμενη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, στο Σικάγο.
Στα σχέδια αυτά ενσωματώνονται κλιμακωτά και οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις. Ενδεικτικές είναι οι ασκήσεις που κατά καιρούς διεξάγουν, μόνες τους ή στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, συγκαλυμμένα ή απροκάλυπτα. Οπως έγινε γνωστό, σχεδιάζεται για τον ερχόμενο Νοέμβρη η διεξαγωγή στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας άσκησης «Προχωρημένης εκπαίδευσης Αμυνας - Φρούρησης», με σενάριο «ατομικής τακτικής μάχης σε κλειστούς χώρους», δηλαδή σε κατοικημένες περιοχές. Στις αρχές Φλεβάρη είχε αφιχθεί στον ίδιο χώρο μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ, με μέλη των γνωστών «Seals», δύναμη η οποία αναλαμβάνει μυστικές επιχειρήσεις σε ξένα εδάφη, όπως αυτή της εξόντωσης του Οσάμα μπιν Λάντεν στο Πακιστάν. Η δύναμη αυτή πήρε μέρος σε άσκηση συνεκπαίδευσης ελληνικών και αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων στον κόλπο των Μεγάρων.
Παράλληλα, προετοιμάζεται να γίνει στη Θεσσαλονίκη, στις 12-18 Μάρτη, σεμινάριο για εκπαίδευση ιδιωτών - παραστρατιωτικών σε «επιχειρήσεις υψηλής έντασης σε περιοχές υψηλού κινδύνου». Οι δραστηριότητες αυτές συνδέονται με τη συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο «Συντονιστικό Κέντρο Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ» (NSCC). Το σχετικό νομοσχέδιο για την ελληνική συμμετοχή εγκρίθηκε τον Αύγουστο στη Βουλή από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. σαν «Μνημόνιο κατανόησης» με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Πυρήνα και κορμό του NSCC, αποτελούν οι αμερικανικές Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων. Με τη συγκρότηση του NSCC, επιχειρείται η καθιέρωση ενός ενιαίου επιχειρησιακού χώρου και αντίστοιχου επιχειρησιακού κέντρου στις Βρυξέλλες, υπό Αμερικανό διοικητή, το οποίο τίθεται υπεράνω των χωρών - μελών και με ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναλαμβάνει αποστολές «ανορθόδοξου πολέμου» και εντός των χωρών - μελών, σε συνεργασία ακόμα και με τις αποκαλούμενες «μη κυβερνητικές οργανώσεις».
Ολα αυτά, εν μέσω βαθιάς και συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης, αντικειμενικά παραπέμπουν σε προετοιμασία των κατασταλτικών μηχανισμών για επεμβάσεις στο εσωτερικό των χωρών, με στόχο τη θωράκιση του αστικού συστήματος, όταν κρίνεται ότι αυτό κινδυνεύει από τους λαούς και τα κινήματά τους. Αυτή είναι η δική τους πλευρά και στόχευση. Η άλλη πλευρά, αυτή του εργατικού λαϊκού κινήματος, έχει την πείρα και τη δύναμη να εμποδίσει και να ακυρώσει τα σχέδιά τους, παλεύοντας οργανωμένα σε κάθε χώρα για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων. Για λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που έχουν τα χέρια τους βαμμένα με αίμα.
2η Εκδοση 
Feeds
