ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τους «ενώνει» ο καημός του καπιταλισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Να πω εδώ ότι το ΚΕΑ (...) έχει καταθέσει λεπτομερείς προτάσεις που δίνουν έμφαση (...) και στην αναθεώρηση των ευρωσυνθηκών στην κατεύθυνση ακύρωσης των κριτηρίων "σταθερότητας" (...) Τα κριτήρια αυτά πρέπει να αντικατασταθούν με κριτήρια για την απασχόληση, την ανάπτυξη, για να ανοίξει ο δρόμος για τις δημόσιες επενδύσεις», δήλωσε η Ρ. Δούρου, στέλεχος του ΣΥΝ, χτες, στον ρ/σ «Κόκκινο». Συμπληρώνουμε ότι μία απ' τις προτάσεις του ΚΕΑ αφορά στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ταμείου για την ανάπτυξη.

Στο ίδιο πνεύμα η ΔΗΜΑΡ σε ανακοίνωσή της αναφέρει: «Είναι αναγκαίο να προχωρήσουν άμεσα αναπτυξιακά έργα που θα τονώσουν την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα στον αντίποδα της λογικής της αποψίλωσης των μισθών και της εσωτερικής υποτίμησης (...) Η δημιουργία ενός ξεχωριστού ταμείου που θα αξιοποιεί τα αδιάθετα των άλλων ταμείων και θα παρέχει τη δυνατότητα αξιοποίησής τους από τις υπερχρεωμένες χώρες με στόχο την τόνωση της ανάπτυξης είναι εφικτό και χρήσιμο μέτρο».

Τα δύο κόμματα, παρά τη μεταξύ τους αντιπαλότητα, τα ενώνουν περισσότερα απ' όσα τα χωρίζουν. Κι αυτό επιβεβαιώνεται με μια απλή ανάγνωση των θέσεων και προτάσεών τους που όλες κατατείνουν στη διαχείριση του καπιταλισμού, την οποία «μασκαρεύουν» και παρουσιάζουν σαν δήθεν φιλολαϊκή παρότι τέτοια δεν μπορεί να υπάρξει, ειδικά στις σημερινές συνθήκες. Η ανάπτυξη στην οποία αναφέρονται και παρουσιάζουν σαν πανάκεια είναι καπιταλιστική ανάπτυξη. Κι αν απ' αυτήν δεν ωφελήθηκε σε τίποτα ο λαός στο παρελθόν, πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να ωφεληθεί στο μέλλον όταν και εάν επανέλθει το σύστημα σε τροχιά ανάπτυξης. Τα μέτρα που παίρνονται σήμερα το εγγυώνται. Εγγυώνται φτώχεια στους λαούς, κέρδη και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας για το μεγάλο κεφάλαιο στη μετά την κρίση εποχή της αναιμικής ανάκαμψης. Ο στόχος αυτός είναι εχθρικός προς τα λαϊκά συμφέροντα. Εχθρικές για το λαό και το κίνημα είναι και όσες δυνάμεις τον εισηγούνται και υπερασπίζονται.

Αυταπάτες για να κερδίσουν χρόνο

Με το φόβο της λαϊκής οργής να τους κατατρέχει οι στυλοβάτες της συγκυβέρνησης κάνουν ό,τι περνάει απ' το χέρι τους για να την κατευνάσουν. Ο Γ. Καρατζαφέρης χτες (ρ/σ ΝΕΤ) εξέφρασε την ανησυχία ότι η νέα σφαγή δικαιωμάτων «μπορεί να επιτείνει και να επισπεύσει μια "κυοφορούμενη" εξέγερση», προειδοποιώντας τα ευρωενωσιακά επιτελεία ότι «μια τέτοια εξέγερση δεν θα περιοριστεί στην Αθήνα μόνο» και ότι «αν περάσουμε αυτά τα πράγματα, δεν είμαι σίγουρος ότι θα διατηρήσουμε την κοινωνική συνοχή (...) Εχει αρχίσει ένας βρασμός στην κοινωνία (...) Να μην αφήσουμε τα πράγματα να φτάσουν σε έκρηξη».

Ετσι, σκαρφίστηκε ορισμένες προτάσεις με την ελπίδα πως θα δράσουν πυροσβεστικά στη λαϊκή οργή. Για παράδειγμα, «να ζητήσουμε ένα "πάγωμα" των μέτρων για μια περίοδο 3 χρόνων»! Και: «Είπα ότι θα κάνω τελική ανάλυση και διαπραγμάτευση, αν αυτό το σχέδιο έχει την έγκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αυτό που μας κατέθεσε η τρόικα βρίθει θεμάτων και θέσεων που αντίκεινται στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Πρέπει να δούμε τη νομιμότητά του. Να περάσει από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να καλέσουν το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, τις Επιτροπές Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να δούμε πού όλα αυτά συνάδουν».

«Παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του»! Αυταπάτες στο λαό ώσπου οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου να βρουν τους τρόπους να περάσουν τα μέτρα προς όφελός του, δίχως «να ανοίξει ρουθούνι». Πολύ περισσότερο ο Γ. Καρατζαφέρης, που αυτοκατατάσσεται σημαιοφόρος της εφαρμογής των άγριων αντιλαϊκών μέτρων για να γλιτώσει η χώρα τη χρεοκοπία. Τώρα για να εμφανίσει άλλοθι αντίστασης στα μέτρα που θέλει να εφαρμοστούν, τσακίζοντας το λαό αλλά χωρίς αντιδράσεις, κάνει πως ψάχνει «νομιμότητα» στην ΕΕ, όπου έχουν συναποφασιστεί, νομίζοντας πως θα αποπροσανατολίσει λαϊκές δυνάμεις. Σαλτιμπάγκικες κωλοτούμπες φαιδράς προπαγάνδας... Για το λαό όμως δεν υπάρχει κανένα πια περιθώριο αναμονής. Η «σφαγή» του είναι προαποφασισμένη. Και θα την υλοποιήσουν να δεν τον βρουν απέναντί τους, συσπειρωμένο και αποφασισμένο να δώσει τη μάχη για τα δίκια του μέχρι τη νίκη του.

«Τζογάρετε για να έχετε Ταμεία»!

Τι βρήκε να προτείνει η ΝΔ (διά στόματος υπεύθυνου τομέα εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης) με αφορμή και το νέο πετσόκομμα των επικουρικών συντάξεων, που «ψήνεται»; Να αξιοποιηθούν «ποσοστό των εσόδων από τα κρατικά λαχεία» καθώς και «μέρος των εσόδων από τυχερά παιχνίδια»! Οι άνθρωποι, αφού ξεπέρασαν κάθε όριο, αφού συνέτριψαν το λαό, διέλυσαν τα Ταμεία και γενικά την Κοινωνική Ασφάλιση, έρχονται τώρα και προτείνουν στους ασφαλισμένους: Τζογάρετε για να έχουν έσοδα τα Ταμεία, γυρίστε τον... «τροχό της τύχης» μπας και τη γλιτώσουν τα Ταμεία.

Δεν είναι απλά προκλητικοί. Είναι αποφασισμένοι να συντρίψουν τους εργάτες. Μάλιστα, ενδιαφέρον έχει και η συγκεκριμένη πρόταση αυτής της λογικής: «Πρέπει να συγκρατηθεί η εσωτερική ζήτηση και να διαφυλαχθεί η κοινωνική συνοχή». Τι λέει δηλαδή - και αποκαλύπτει ταυτόχρονα - ο εκπρόσωπος της ΝΔ; Ας καλυφθεί για λίγο το πρόβλημα με τις επικουρικές, ας «κουκουλωθεί» προκειμένου να διαφυλαχθεί η «κοινωνική συνοχή», να εξασφαλιστεί η «ηρεμία», δηλαδή ας «δουλέψουμε» τους εργαζόμενους για να τους χειραγωγήσουμε ώστε να προχωρήσουν ανενόχλητα τα αντιλαϊκά σχέδια.

Υποκρισία

Σύσσωμα τα αστικά κόμματα και ο Τύπος τους, έτρεξαν να αποκηρύξουν σαν προσβολή στην «εθνική αξιοπρέπεια» την πρόταση που «έπεσε» στο Γιούρογκρουπ για διορισμό επιτρόπου από την ΕΕ, που θα αναλάβει την εποπτεία του προϋπολογισμού, προκειμένου η εφαρμογή του να μην αποκλίνει από τα συμφωνηθέντα με την τρόικα. Οι αντιδράσεις είναι υποκριτικές και στόχο έχουν να θολώσουν τη συμφωνία όλων, όχι μόνο με τα βάρβαρα μέτρα που παίρνονται με πρόσχημα τη «δημοσιονομική σταθερότητα», αλλά και στη διαδικασία με την οποία μεθοδεύεται ο εκβιασμός και το τσάκισμα του λαού.

Αυτό που θέλουν να κρύψουν οι αστοί πίσω από τις ψευτοπατριωτικές κορόνες τους, είναι ότι στο όνομα των συμφερόντων τους και προκειμένου να πτωχεύσει ο λαός, έχουν ήδη εγκρίνει την αυξημένη εποπτεία στα δημοσιονομικά όλων των χωρών - μελών της ΕΕ, άρα και της Ελλάδας, στηρίζοντας την «οικονομική διακυβέρνηση» και το νέο ενισχυμένο σύμφωνο σταθερότητας. Η διαφορά είναι ότι, εξαιτίας της ανισομετρίας στην καπιταλιστική ΕΕ, για χώρες που βρίσκονται χαμηλότερα στην πυραμίδα, η «εποπτεία» αυτή φαντάζει σαν «κηδεμονία», ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί ενδοκαπιταλιστική ρύθμιση, που απαντά στα γενικά συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης.

Το ενισχυμένο σύμφωνο σταθερότητας, που συμφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Δεκέμβρη και οριστικοποιήθηκε στη χτεσινή Σύνοδο, προβλέπει μεταξύ άλλων ότι: «Οι προϋπολογισμοί των γενικών κυβερνήσεων θα είναι ισοσκελισμένοι ή πλεονασματικοί (...) ο συγκεκριμένος κανόνας θα περιληφθεί στο εθνικό δίκαιο των κρατών - μελών σε συνταγματικό ή ισοδύναμο επίπεδο (...) Τα κράτη - μέλη που υπόκεινται στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος θα υποβάλλουν στην Επιτροπή και το Συμβούλιο προς έγκριση πρόγραμμα οικονομικής εταιρικής σχέσης, στο οποίο θα περιγράφονται λεπτομερώς οι απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (...) παρακολούθηση και αξιολόγηση από την Κομισιόν των προσχεδίων προϋπολογισμού των κρατών - μελών της ζώνης του ευρώ καθώς και την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας. Οταν η Κομισιόν εντοπίζει ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις μη συμμόρφωσης με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, θα ζητά αναθεώρηση του προσχεδίου προϋπολογισμού».

Ολα τα παραπάνω, έχουν την έγκριση του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ. και της Μπακογιάννη, που βλέπουν την «οικονομική διακυβέρνηση» σαν εργαλείο για την παραπέρα «πολιτική ενοποίηση» της ΕΕ, προκειμένου αυτή να γίνει πιο επιθετική ενάντια στους εργαζόμενους. Επί της ουσίας, η πρόταση που τέθηκε στο Γιούρογκρουπ και άλλες παρόμοιες, αποτελούν εξειδίκευση στην πράξη όσων συμφώνησαν τα κράτη - μέλη, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, για την αυξημένη εποπτεία στα δημοσιονομικά τους από την Κομισιόν. Αρα, υποκριτικές και προκλητικές για το λαό οι αντιδράσεις των αστικών κομμάτων, που θέλουν να τον κάνουν να πιστέψει ότι υπάρχουν δήθεν «κόκκινες γραμμές» στα όσα διαβουλεύονται με την τρόικα, σαν προϋπόθεση για τα δάνεια. Μόνη «κόκκινη γραμμή» τους είναι τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, για τα οποία τσακίζουν τους εργάτες και το λαό. Πραγματικός πατριωτισμός, είναι η πάλη για την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας τους. Για να πτωχεύσει το κεφάλαιο και όχι ο λαός.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Πραγματικός «επίτροπος» τα συμφέροντα του κεφαλαίου...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΕΤΣΙ θα επιστρέψει από τις Βρυξέλλες ο Λουκάς Παπαδήμος και θα μας ανακοινώσει μία ακόμη ... εθνική επιτυχία!

Ποια θα είναι αυτή; Κάτι του είδους «θα σας κόψουμε τους μισθούς, θα καταργήσουμε τον 13^ο και 14^ο, θα σας μειώσουμε τις συντάξεις, θα διαλύσουμε τα ταμεία, θα περικόψουμε τον προϋπολογισμό για υγεία - παιδεία - ασφάλιση. Ομως δεν θα έχουμε επίτροπο»!!!

Δεν ξέρουμε αν περιμένουν κιόλας ...πανηγύρια σε όλη την χώρα για την περήφανη στάση της κυβέρνησης, να χτυπάνε χαρμόσυνα οι καμπάνες και όλα τα σχετικά.

Τι να πει κανείς, ωραίο το σενάριό τους περί ... νέας εθνικής απελευθέρωσης, το έργο όμως είναι κακοσκηνοθετημένο και δεν το πιστεύει κανένας.

Αφήστε που μάλλον για την ...λέξη επίτροπος και όχι την ουσία της είναι η όλη φασαρία. Εκτός αν πιστεύει κανείς ότι όλα τα «κλιμάκια» που έχουν μαζευτεί στην Αθήνα παρέχουν όντως... τεχνική βοήθεια.

Οσον αφορά τον πραγματικό «επίτροπο», αυτός είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των πολυεθνικών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών. Κι αυτή η επιτροπεία ισχύει εδώ και δεκαετίες.

ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΑ δελτία ειδήσεων δεν συζητάμε καν! Προφανώς είναι εντελώς μέσα στο κόλπο.

Αλλιώς δεν εξηγείται οι ίδιοι που έχουν πανηγυρίσει την ένταξη της χώρας στην «ευρωπαϊκή οικογένεια», τη συνθήκη του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, οποιαδήποτε ευρωπαϊκή οδηγία ως ... «εκσυγχρονισμό», ξαφνικά να μας μιλάνε για ...ευρωπαϊκούς δογματισμούς και να εξεγείρονται κατά των ευρωπαϊκών αποφάσεων.

Υπάρχουν στιγμές που ...κουνάς το κεφάλι σου για να διαπιστώσεις αν ακούς καλά. Αν δεν ήταν τόσο τραγική η κατάσταση των εργαζομένων και των συνταξιούχων θα ήταν πραγματικά μια αστεία παράσταση όλο αυτό που βλέπουμε κάθε απόγευμα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΔΕΗ του καπιταλισμού

Γρηγοριάδης Κώστας

Καλαμάτα, Μεσσήνη, Μάνη, Πύλος, Κορώνη, Μελιγαλάς.

Είναι 6 από τις περιοχές που η ΔΕΗ παίρνει τα μέτρα της, προκειμένου να μείνουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα σπίτια, μικρομάγαζα και εργαστήρια, εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι και οικογένειες. Ολοι αυτοί που δεν έχουν να πληρώσουν σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση στερεί δουλειά, μεροκάματα και τζίρους για να ενισχυθεί το μεγάλο κεφάλαιο.

Η ΔΕΗ Καλαμάτας αναζητά ιδιωτικό συνεργείο που θα αποσυνδέει ή θα επανασυνδέει το ηλεκτρικό ρεύμα «λόγω χρέους». Αν ακούσει κανείς να μιλούν τα κεντρικά στελέχη της ΔΕΗ, θα φανταστεί ότι μοναδική έγνοια που έχουν είναι το κοινωνικό σύνολο και η προστασία του. Μόνο που στο «δια ταύτα», προστασία του κοινωνικού συνόλου εννοούν όχι το λαό, αλλά τους «έχοντες και κατέχοντες». Σε λαϊκούς ανθρώπους κόβουν το ρεύμα. Και η ζωή χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα στον 21ο αιώνα είναι ζωή στο σκοτάδι και αποκλεισμός από βασικές προϋποθέσεις επιβίωσης.

Τι σημαίνει αποσύνδεση του ρεύματος «λόγω χρέους»; Σημαίνει ότι άνθρωποι που δυσκολεύονται ακόμη και να εξασφαλίσουν το φαγητό τους, θα πρέπει να «τιμωρηθούν» και με τη διακοπή του ηλεκτρικού.

Είναι ένας πόλεμος, ταξικός και ανελέητος. Αλλά και μια απόδειξη. Η ΔΕΗ, είναι το μαγαζί που κόβει το ρεύμα αν δεν την πληρώσεις. Η ΔΕΗ, όπως θα έπρεπε να είναι, όπως το ΚΚΕ λέει ότι πρέπει να είναι, θα εξασφάλιζε ότι ηλεκτρικό ρεύμα έχουν όλοι. Αλλά αυτό στον καπιταλισμό δε γίνεται.

Η ΔΕΗ όπως πρέπει να είναι, 100% δημόσια, μέσα σε ένα ενιαίο φορέα ενέργειας, με όρους λαϊκής οικονομίας και εξουσίας, θα υπηρετούσε πρώτα απ' όλα το λαϊκό συμφέρον.

Γι' αυτό και πρέπει να τελειώνουμε κάποια στιγμή με τα «πρέπει» του καπιταλισμού: πρέπει να πληρώσεις, πρέπει να κερδίσει ο μέτοχος, πρέπει να γίνουν επενδύσεις στα Βαλκάνια, πρέπει να αυξηθεί η τιμή, πρέπει να μπει εκβιαστικός φόρος, πρέπει να εισπραχθεί και πάει λέγοντας...

Κοκοστημένο θέατρο «ευρωαλληλεγγύης»

«Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι θα το δώσει (σ.σ. το νέο μνημόνιο) στον κ. Σουλτς, το νέο πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου», δήλωσε μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών ο Γ. Καρατζαφέρης, επιβεβαιώνοντας τη συμμετοχή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στο κακοστημένο θέατρο του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. και την μπαρούφα που αμόλησε για το αν είναι το νέο μνημόνιο ...«σύννομο με τη Συνθήκη της Λισαβόνας»! Φυσικά κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα το λαό και επιχειρούν να θολώσουν τα νερά για την ενιαία στάση που τηρούν τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης στη σφαγή των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων. Ομως, η παράσταση κατέρρευσε πριν καλά καλά ανέβει. Πριν προλάβει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να παραδώσει το νέο μνημόνιο στον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου και πρώην επικεφαλής των σοσιαλιστών ευρωβουλευτών, ο Μ. Σουλτς δήλωσε ευθέως σε γερμανική εφημερίδα ότι «η Ελλάδα θα πρέπει να ζήσει με το γεγονός ότι εκείνοι που δίνουν πολλά χρήματα για την ανόρθωση της χώρας, πρέπει να συμμετέχουν και στις αποφάσεις για το πώς θα μοιραστούν τα χρήματα αυτά - κάτι που συνεπάγεται περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα». Για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται ότι τα περί «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» είναι αέρας κοπανιστός και αυτό που μετράει είναι η εξυπηρέτηση των συνολικών συμφερόντων της πλουτοκρατίας, η οποία περνάει μέσα από την υλοποίηση της συνθήκης της Λισαβόνας που είναι μια ακόμη αντιλαϊκή Συνθήκη ενίσχυσης των μεγαλοεπιχειρηματιών.

«Εναλλακτικές» για το θεαθήναι

«Ελπίζω να μη χρειαστεί να αποφασίσουμε πάνω σε αυτό, αλλά όταν έρθει η στιγμή, θα πάρουμε τις αποφάσεις μας, με επίγνωση όλων των συνεπειών μας. Δεν είναι απλά ζητήματα». Με αυτή τη φράση απάντησε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σε δημοσιογραφική ερώτηση (στο «Real Fm») που θεώρησε δεδομένο ότι δε θα καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός επειδή «και οι τρεις αρχηγοί είπαν ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει». Είναι φανερό ότι ο Π. Καψής επιχειρεί να «μαζέψει» το κλίμα που διαμορφώθηκε από ένα τμήμα των αστικών ΜΜΕ που καλλιέργησαν την εντύπωση περί ύπαρξης τάχα «κόκκινων γραμμών» και μάλιστα για τους μισθούς και τα «δώρα» των εργαζομένων, πράγμα που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Παρομοίως δεν υπήρξε εντολή των τριών αρχηγών προς τον πρωθυπουργό να βάλει «βέτο» στις Βρυξέλλες γι' αυτά τα θέματα. Πρώτα απ' όλα, γιατί κανένα από τα τρία κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου δεν έχει βάλει ποτέ ούτε θα μπορούσε «κόκκινες γραμμές» για χάρη των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των εργαζομένων. Η μόνη κόκκινη γραμμή που έχουν τα τρία κόμματα της μαύρης συγκυβέρνησης είναι η διάσωση και η υπεράσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας και αυτό ακριβώς επιβεβαιώθηκε και στη σύσκεψη της Κυριακής στο Μέγαρο Μαξίμου. Οι δήθεν «εναλλακτικές προτάσεις» που κατέθεσαν οι τρεις αρχηγοί για να σωθούν τάχα ο 13ος και 14ος μισθός, έγιναν περισσότερο για το θεαθήναι και τη δική τους διάσωση, ενώ τα «ισοδύναμα μέτρα» είναι το ίδιο καταστροφικά για τους εργαζόμενους και το λαό...

Η υπερ-κοροϊδία

Οσο εντείνεται ο πόλεμος που έχουν εξαπολύσει ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, ορισμένοι επανέρχονται να ερμηνεύουν την κρίση που ταλανίζει την κοινωνία, ως κρίση υπερκατανάλωσης και νεοπλουτισμού τους. Προκειμένου, μάλιστα, να γίνουν αληθοφανείς επικαλούνται τον υψηλό βαθμό δανεισμού των λαϊκών νοικοκυριών και ταυτόχρονα στα φαινόμενα προκλητικής διαβίωσης - πλουτισμού προσώπων που, καθόλου τυχαία, είναι γνωστά στο πανελλήνιο. Τέτοιου είδους προσεγγίσεις είναι εντελώς αντιδραστικές. Σε μια κοινωνία που αδιάλειπτα για μια εικοσιπενταετία έχουν εξασφαλίσει τεράστια κέρδη στο κεφάλαιο, στη βάση της συστηματικής μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων, είναι περισσότερο από προκλητικό να υποστηρίζεται ότι η κρίση προκλήθηκε από την υπερκατανάλωση και μάλιστα των εργαζομένων. Σε ποιον καταλογίζουν υπερβολική κατανάλωση; Στο 25% του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας; Στο ένα εκατομμύριο που είναι οι επίσημα άνεργοι; Στο άλλο εκατομμύριο που υπο-απασχολείται; Στους συνταξιούχους που είναι καταδικασμένοι να ζουν με 400 και 500 ευρώ; 'Η στους χιλιάδες νέους και νέες που κορνιζάρουν τα πτυχία τους;

Η αστική τάξη προκειμένου να επιβραδύνει την εξέλιξη του οικονομικού κύκλου, που οδηγεί κατευθείαν στην οικονομική κρίση, μαζί με τις φρούδες ελπίδες, πράγματι «πούλησε» αυτά τα χρόνια στους εργαζόμενους «φτηνά δάνεια», έτσι λειτουργεί η επιχειρηματική κερδοφορία. Υπήρξαν λαϊκά νοικοκυριά που προσέφυγαν στον τραπεζικό δανεισμό για να τα βγάλουν πέρα, αφού δεν έφτανε ο μισθός. Για να καλύψουν κάποια πρώτη ανάγκη, για να στείλουν το παιδί στο φροντιστήριο, να πληρώσουν κάποιο έκτακτο έξοδο. Για να κλείσουν «τρύπες» που άνοιγε η πολιτική λιτότητας, σε βάρος των εργαζομένων. Βέβαια, στις παρυφές της άρχουσας τάξης ευδοκίμησαν διάφορα «λουλούδια», μικροαστικά στρώματα σύμμαχοι των αστών. Αναπαράγοντας τα πρότυπα και την ηθική του συστήματος και ένα υπερκαταναλωτικό στυλ ζωής, παρασιτισμού και νεοπλουτισμού, με αξίες και αρχές που ήταν και εξακολουθούν να είναι αποκρουστικές για τους εργαζόμενους. Δεν προκάλεσαν όμως αυτοί την κρίση.

Το κόλπο είναι παλιό. Οσοι προσπαθούν να συσκοτίσουν την πραγματική ουσία των σχέσεων παραγωγής της ανηλεούς εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης από το κεφάλαιο, ανέκαθεν μαγείρευαν την αλήθεια με το ψέμα και παρουσιάζοντας ως κανόνα ακραία φαινόμενα που γεννά ο ίδιος ο καπιταλισμός σαν σύστημα, επιχειρούσαν να αθωώσουν τους κεφαλαιοκράτες για την κρίση, μοιράζοντας ευθύνες σε ...όλα τα μέλη της κοινωνίας. Και αυτοί και η τάξη που υπηρετούν καταβρόχθισε τα πάντα, ενοχοποιούν εμάς επειδή δήθεν όλοι υπερκαταναλώναμε. Ετσι κάνουν ότι δικαιολογούν κάθε μέτρο και πολιτική που υποτίθεται ...επαναφέρει την τάξη και τις λογικές αναλογίες. Πρόκειται για κλασικούς απολογητές του συστήματος, εχθρούς του λαού, που επιχειρούν να προσφέρουν σανίδα σωτηρίας στην άρχουσα τάξη. Η οικονομική κρίση, είναι κρίση υπερσυσσώρευσης των κεφαλαίων που έχουν στα χέρια τους τα παράσιτα της άρχουσας τάξης. Είναι κρίση αδυναμίας να εξασφαλιστούν κέρδη για όλα τα συσσωρευμένα κεφάλαια. Κρίση καπιταλιστική που οδηγεί στην καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια της εργατικής δύναμης και που θα εκτονωθεί μόνο όταν καταστραφούν τόσα κεφάλαια, ώστε να μπορούν να έχουν ικανοποιητικά κέρδη εκείνα που θα διασωθούν. Ολα τα άλλα, είναι φιοριτούρες που επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό των θυμάτων αυτής της κρίσης, των λαϊκών στρωμάτων για να τα υποτάξουν στην πολιτική εξόντωσής τους και να σωθεί το σύστημα. Στην αντεπίθεση ο λαός ενάντια σ' αυτή τη σωτηρία.