Μπορεί η κυβέρνηση να βάζει δήθεν ημερομηνίες λήξης σε κάποια από τα σκληρά μέτρα και τα χαράτσια, μπορεί να τα βαφτίζει «έκτακτα», όπως τη λεγόμενη «εισφορά αλληλεγγύης», αλλά η πείρα λέει ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που περνάνε και υλοποιούνται παραμένουν σα βραχνάς στο λαιμό του λαού, μέχρι ο ίδιος να τα αποτινάξει με την πάλη του.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Γερμανίας, όπου το 1991, ύστερα από την επανένωση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με την πρώην Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας και στο όνομα της «αλληλεγγύης» προς τα νέα ομόσπονδα κρατίδια προκειμένου να «ανοικοδομηθεί η οικονομία» στις περιοχές της πρώην Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, επιβλήθηκε μια «προσαύξηση αλληλεγγύης» στους φόρους (Solidaritaetszuschlag ή Soli, όπως την ονομάζουν οι Γερμανοί στην καθημερινότητά τους). Ο φόρος αυτός συνδέθηκε εξαρχής και με το κόστος του Πολέμου του Κόλπου... Αυτός ο φόρος, δεκαεννέα χρόνια μετά από την πρώτη του είσπραξη το 1992, ισχύει ακόμα και καταβάλλεται από τους Γερμανούς. Μάλιστα, σήμερα έχει αυξηθεί και κυμαίνεται στο 5,5% του φόρου εισοδήματος, από 3,75% που ήταν αρχικά.

Δεν υπάρχει περιθώριο για αυταπάτες. Κάθε φορά που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα δέχονται ή δε θα αντιδρούν οργανωμένα και δυναμικά στα βάρβαρα μέτρα για τη σωτηρία της πλουτοκρατίας, οι εκβιαστές, δηλαδή η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι θα μονιμοποιούν και θα κλιμακώνουν την αντιλαϊκή καταιγίδα.

Ακρως επιθετική για το σύνολο των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα είναι η φημολογία που αναπτύσσεται τις τελευταίες μέρες περί «εξαιρέσεων» από το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας που μπορεί να ισχύσουν για ορισμένες δημόσιες εταιρείες. Κατ' αρχήν η φημολογία ξεκινάει από το υπουργείο Υποδομών, μέσω κάποιων «νύξεων» που έχει κάνει σε συνεντεύξεις του ο νέος υπουργός Μ. Βορίδης περί διαφωνίας του με την «οριζόντια εφαρμογή του μέτρου» στις δημόσιες συγκοινωνίες και στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Στην προσπάθεια του υπουργού να οικοδομήσει ένα «μετριοπαθές» και «λογικό» πολιτικό προφίλ μαζί με γνωστά «παπαγαλάκια» των αστικών ΜΜΕ, σιγοντάρουν και διάφοροι «γαλαζοπράσινοι» συνδικαλιστές στους συγκεκριμένους χώρους, σε μια εμφανή προσπάθεια να «φρονιμέψουν» τους συναδέλφους τους και να κάμψουν τις αγωνιστικές τους διαθέσεις.

Η φαιδρότητα όλου αυτού του εγχειρήματος προκύπτει από το γεγονός ότι ήδη οι αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας λειτουργούν οριακά από άποψης αριθμού προσωπικού, με ειδικότητες εργαζομένων, όπως των οδηγών και των ηλεκτροτεχνιτών, να εργάζονται σε εξαντλητικούς ρυθμούς. Πληροφορίες του «Ρ» αναφέρουν ότι ήδη εδώ και καιρό ακόμη και στελέχη των διοικήσεων των εταιρειών αστικών συγκοινωνιών έχουν εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις για το κατά πόσο μπορεί να μειωθεί το προσωπικό τους, υπό το σκεπτικό ότι αυτό έχει ήδη μειωθεί από τις υποχρεωτικές μετατάξεις που προέβλεπε η νομοθετική ρύθμιση Ρέππα περί «εξυγίανσης» των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς.

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα έντεχνο «επικοινωνιακό φτιασίδωμα» του υπουργού του ΛΑ.Ο.Σ., που αποσκοπεί εξάλλου στην υπονόμευση του κινήματος στους συγκεκριμένους χώρους και στον κατακερματισμό του κινήματος των δημόσιων υπαλλήλων, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα ευρύτερες πολιτικές στοχεύσεις...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι πάντες θέλουν να βγούμε από την ύφεση και όσο πιο πολύ το θέλουν, κι όσο πιο πολύ το προσπαθούν, ...τόσο βαθύτερα μπαίνουμε στην ύφεση. Κι ολοένα χειροτερεύουν τα πράγματα.

Είναι δυνατόν ξαφνικά όλοι αυτοί να έγιναν ανίσχυροι και να μην μπορούν να κάνουν τίποτε; Μάλλον απίθανο. Προφανώς, αλλού είναι το μυστικό.

Και βρίσκεται στο ότι κάθε άλλο παρά επιθυμούν αυτοί να βγουν οι λαοί από την ύφεση. Τις πολυεθνικές προσπαθούν να βγάλουν από το βούρκο, που οι ίδιες και η «ελεύθερη αγορά» δημιούργησαν και, ταυτόχρονα, βέβαια τρώγονται σαν τα σκυλιά μεταξύ τους για τίνος τα μονοπώλια θα την βγάλουν καθαρή και κερδισμένα.

Ολοι μαζί, φυσικά, πρέπει κάπου να ...πατήσουν και το στήριγμα αυτό θα είναι το βιοτικό επίπεδο των λαών.

ΕΥΤΥΧΩΣ, ΠΑΝΤΩΣ, που έχουμε εδώ αυτόν τον καλό τεχνοκράτη τον Χορστ Ράιχενμπαχ, που διαβεβαίωσε για μία ακόμη φορά ότι κοιμάται και ξυπνάει με το άγχος να βαδίσει η Ελλάδα «στην ανάπτυξη».

Υποθέτουμε ότι αν αυτή η «ανάπτυξη» συνδέεται με κάποιες ...γερμανικές επενδύσεις σε εξευτελιστικές τιμές και με όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους, τόσο το καλύτερο.

Βέβαια, ο συγκεκριμένος τεχνοκράτης δηλώνει «πιο πολύ Ευρωπαίος παρά Γερμανός». Τι να πούμε; Ισως πρέπει να τον πιστέψουμε...

Αλλωστε, υπάρχουν πολλές μεγάλες εταιρείες στην ΕΕ που και κοινοπραξίες κάνουν, και βάζουν στο μάτι πάντα ευνοϊκές επενδύσεις. Κι αυτών τα συμφέροντα (τα ...ευρωπαϊκά) κάλλιστα μπορεί να εξυπηρετήσει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Απολογισμός με θετικό πρόσημο για τα συνολικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας είναι αυτός που παρουσίασε το επικοινωνιακό επιτελείο της ΝΔ με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων του Α. Σαμαρά στην προεδρία, πράγμα που ήταν απολύτως αναμενόμενο. Τα «επιτεύγματα» της νέας ηγεσίας που αναφέρονται στο σημείωμα (non paper) είναι σημαντικά: «τολμηρές προτάσεις για την αναθεώρηση του συντάγματος», εννοείται σε σαφώς πιο αντιδραστική κατεύθυνση, το «Ζάππειο 1» και το «Ζάππειο 2», δηλαδή πολυδιαφημισμένη δήθεν εναλλακτική πρόταση στο μνημόνιο που όπως αποδείχθηκε περίτρανα ήταν το απαραίτητο συμπλήρωμά του με δέσμη φιλομονοπωλιακών μέτρων, καθώς και η επιστολή με τις έγγραφες δεσμεύσεις που έστειλε ο Α. Σαμαράς στους επικεφαλής της τρόικας. Με άλλα λόγια, στον απολογισμό περιγράφεται η στοχοπροσήλωση της ηγεσίας της ΝΔ στην άκρως εχθρική για τα λαϊκά συμφέροντα εφαρμοζόμενη πολιτική, που με λόγια και έργα έχει στηρίξει τα δύο προηγούμενα χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή έριχνε στάχτη στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων ωρυόμενη ότι δε δίνει «συναίνεση στο λάθος». Η ταύτιση όμως με τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούσαν κυβέρνηση και τρόικα ήταν πλήρης και γι' αυτό η συγκυβέρνηση ήρθε ως αναπόφευκτη εξέλιξη γιατί, όπως είπε τις προάλλες ο Ευ. Βενιζέλος, «δεν υπάρχει κανένα περιθώριο τώρα ούτε για δημαγωγίες ούτε για ρητορείες ούτε για λαϊκισμούς ούτε για να παριστάνεις την αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση ή τη συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση». Ο λαός χρειάζεται να εγκαταλείψει μαζικά τα κόμματα της πλουτοκρατίας και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ για την ανατροπή των εξοντωτικών μέτρων της μαύρης συγκυβέρνησης και συνολικά της εξουσίας των μονοπωλίων.

Κάθε άλλο παρά αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό «αποπνέει» η δήλωση του υπευθύνου για θέματα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής της ΔΗΜ.ΑΡ. Γ. Γεωργάτου, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό. Είπε μεταξύ άλλων: «Χωρίς επίλυση της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης θα συνεχίζεται το αιματοκύλισμα στη Μέση Ανατολή, θα τροφοδοτείται ο εξτρεμισμός πέρα από κάθε όριο και θα αποσταθεροποιείται η περιοχή (...) η ειρήνη είναι η καλύτερη εγγύηση για την ασφάλεια του Ισραήλ, αλλά και η προϋπόθεση της κυριαρχίας, της ανάπτυξης και της δημοκρατίας για τους Παλαιστίνιους. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, τα αραβικά κράτη, το σύνολο της Διεθνούς Κοινότητας, αλλά και οι ίδιοι οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια και να υποστηρίξουν όλες τις πρωτοβουλίες που θα προωθούν μια μόνιμη και δίκαιη ειρήνη».

Αυτό δεν είναι ίσες αποστάσεις από θύτη και θύμα, είναι νερό στο μύλο του θύτη. Ούτε αιματοκύλισμα, ούτε κατοχή, ούτε αποκλεισμός, ούτε εγκληματική στέρηση βασικών για τη ζωή αγαθών, ούτε άρνηση του δικαιώματος των παλαιστινίων να έχουν τη δική τους πατρίδα, τίποτα απ' αυτά που διαπράττει το Ισραήλ με τη θηριώδη πολεμική μηχανή, δε «συγκινούν» τη ΔΗΜ.ΑΡ. Αυτό που βλέπει ο κόσμος όλος, αρνείται να το δει. Βλέπει γενικώς κάποιους να συγκρούονται και απευθύνει συστάσεις για ειρήνευση, ώστε να μην τροφοδοτείται ο εξτρεμισμός (υποθέτουμε εννοεί των παλαιστινίων) και για να εξασφαλίσει το Ισραήλ την ...ασφάλειά του που απειλείται προφανώς απ' τους παλαιστίνιους! Και καλεί και τους λύκους να φυλάξουν τα πρόβατα. Αυτούς δηλαδή που όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα στην κατεύθυνση της δίκαιης επίλυσης του παλαιστινιακού αλλά στήριξαν και στηρίζουν το δολοφονικό έργο του Ισραήλ. Αν οι παλαιστίνιοι έχουν τέτοιους «φίλους», τι να τους κάνουν τους εχθρούς;...