ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πλήρης ταύτιση και συστράτευση

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ολοι θα έπρεπε να μου ζητούν όχι να συνταχθώ με την κυβέρνηση αυτή, αλλά να αποφύγω κάθε ταύτιση μαζί της». Την δήθεν «τολμηρή» αυτή αξίωση πρόβαλε κατά τη διάρκεια της χτεσινής ομιλίας του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του ο Α. Σαμαράς. Ομως μάταια θα αναζητούσε κανείς να βρει στην υπόλοιπη ομιλία του μία πρόταση ή ένα μέτρο που να διαχωρίζει την πολιτική του κόμματός του από την πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας. Και φυσικά, δεν έφταιγε το θέμα της ομιλίας (δημοψήφισμα, εκλογές), αλλά επειδή πράγματι υπάρχει στρατηγική ταύτιση και σύμπλευση στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Δεν υπάρχει αντιλαϊκός νόμος ή «διαρθρωτική αλλαγή» που να έχει πάρει η κυβέρνηση και να μη έχει τύχει της έμπρακτης στήριξης της ηγεσίας της ΝΔ. Ακριβώς αυτή την αλήθεια επιχειρεί να συσκοτίσει με φραστικά πυροτεχνήματα όπως το παραπάνω ο πρόεδρος της ΝΔ, αλλά και πλήθος από «σκληρούς» χαρακτηρισμούς για την κυβέρνηση. Με τεχνάσματα και σοφίσματα επιχειρεί να διαφοροποιηθεί από την κυβέρνηση στο ζήτημα του δημοψηφίσματος, επιχειρώντας να διαχωρίσει τη δανειακή σύμβαση από το νέο μνημόνιο διαρκείας που τη συνοδεύει. Τη δανειακή σύμβαση και το «κούρεμα» του χρέους ο πρόεδρος της ΝΔ τα επικροτεί, αλλά θέλει να αποφύγει τη ταύτιση με την κυβέρνηση στο νέο μνημόνιο, κρατώντας την ίδια υποκριτική και δημαγωγική στάση που κράτησε στο αρχικό μνημόνιο. Κανέναν όμως δεν ξεγελά η ηγεσία της ΝΔ γιατί ο λαός γνωρίζει πολύ καλά ότι αποδείχτηκε στην πράξη ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης και της τρόικας για την εφαρμογή του μνημονίου.

Τάζει «καλή» καπιταλιστική διαχείρηση

Λαγούς με πετραχήλια έταξε στο λαό ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας χτες βράδυ στη ΝΕΤ. Απαλλαγή από το μνημόνιο και τη λιτότητα, αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας που έχει τρωθεί κατά την άποψή του, λαϊκή κυριαρχία κ.λπ. κ.λπ. Ολο το «πακέτο» προσφορά του «νέου συνασπισμού εξουσίας» με «πυρήνα» τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αν ο λαός το «ψωνίσει» με την ψήφο του στις επόμενες εκλογές.

Δεν έκανε, όμως, τον κόπο να μας πει το πλέον ουσιώδες: Πώς ακριβώς θα ασκεί ο λαός την κυριαρχία του όταν η χώρα θα παραμένει στην ΕΕ, αδιαπραγμάτευτο αυτό για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Αυτή καθαυτή η συμμετοχή σε μια διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση σημαίνει εκχώρηση τμήματος της εθνικής κυριαρχίας, σημαίνει αποδοχή της στρατηγικής της, που είναι υπέρ των συμφερόντων των μονοπωλίων.

Πώς ακριβώς θα ασκεί ο λαός την κυριαρχία του, όταν τα μέσα παραγωγής του πλούτου θα εξακολουθούν να ελέγχονται απ' τους κεφαλαιοκράτες, συνεπώς και ο πλούτος που παράγεται μέσω αυτών; Πώς ακριβώς μπορεί να είναι κυρίαρχος ένας λαός φτωχός, άνεργος, αναγκασμένος να πουλάει την εργατική του δύναμη για να εξασφαλίζει τα προς το ζην και με δεδομένο ότι το κεφάλαιο θα την αγοράζει όσο το δυνατόν φτηνότερα;

Κυρίαρχος λαός σημαίνει ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής του πλούτου, σημαίνει ότι αυτός κάνει κουμάντο στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, αυτός είναι ο αποδέκτης του προϊόντος του μόχθου του. Κυρίαρχος λαός σημαίνει χώρα αποδεσμευμένη από την ιμπεριαλιστική ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία. Κυρίαρχος λαός, τελικά, σημαίνει λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Μισθός 67 ευρώ!

Κάποιος Ινδός κέρδισε σε τηλεοπτικό παιχνίδι της χώρας του ένα τόσο σημαντικό ποσό, που στο τέλος της εκπομπής φιλούσε τα πόδια του παρουσιαστή, που προφανώς τον θεώρησε ευεργέτη του. Ο νέος άνδρας είπε ότι με τα κερδισμένα θα καταφέρει να απαλλαγεί από τα χρέη του, θα φτιάξει σπίτι στους γονείς του και την αδελφή του και θα μπορέσει να ζήσει μια πιο άνετη ζωή από αυτήν που είχε μέχρι σήμερα.

Πάντως, ο τύπος δεν είναι όποιος κι όποιος, εξηγούσε το ρεπορτάζ. Είναι πτυχιούχος Ανώτατης Σχολής, εργάζεται ως προγραμματιστής σε εταιρεία παραγωγής λογισμικού και θεωρείται ότι ανήκει σε εκείνη την ομάδα των τυχερών συμπατριωτών του, που έχει ξεφύγει από τη μιζέρια της ανεργίας και του υποσιτισμού.

Για την ιστορία και επειδή ορισμένοι λένε ότι στο φόντο της ανταγωνιστικότητας που πρέπει να κατακτήσει η ελληνική οικονομία καλό είναι να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, να αναφέρουμε ότι ο μισθός του εν λόγω Ινδού προγραμματιστή είναι (μάλλον ήταν) 87 δολάρια, ή 67 ευρώ το μήνα.

Αυτά ακούνε ορισμένοι εκπρόσωποι των καπιταλιστών στη χώρα, κάνουν τους μηχανιστικούς τους υπολογισμούς και τρελαίνονται.

Περί ... «αποστασίας»

Τα γνωστά μυθεύματα περί «αποστασίας» επιστρατεύει πάλι το επιτελείο του ΠΑΣΟΚ με αφορμή τις διαφωνίες βουλευτών του για το δημοψήφισμα και την ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά κυρίως σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους. Είναι κουραστικοί. Το παραμύθι της αποστασίας το είχαν επικαλεστεί και πριν λίγους μήνες, όταν το ΠΑΣΟΚ πάσχιζε να περάσει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, τα εξαπτέρυγα του Γ. Παπανδρέου ανακάλυπταν «αποστασία» και «οργανωμένο σχέδιο ανατροπής» επειδή κάποιοι βουλευτές «κλώτσαγαν» φραστικά. Σαν «αποστασία» παρουσιάζουν και τώρα τις προτάσεις βουλευτών τους που προτιμούν τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης, από κοινού με τη ΝΔ, προκειμένου να γίνει πιο αποτελεσματική η ...διαχείριση της κρίσης. Είναι όμως και γελοίοι, αφού αυτοί που τώρα αναμασούν τα περί «αποστασίας» είναι οι ίδιοι που - και σε προσωπικό επίπεδο - με επικεφαλής τον Γ. Παπανδρέου εκλιπαρούσαν τον περασμένο Ιούνη τη ΝΔ, να δημιουργήσουν από κοινού κυβέρνηση εθνικής ενότητας, για την υλοποίηση του αντιδραστικού - αντιλαϊκού τους προγράμματος. Μια προοπτική που από τότε παρέμεινε με κάθε επισημότητα μέσα στα σχέδια και τις στοχεύσεις του ΠΑΣΟΚ, άλλο που για δικούς της λόγους δεν ανταποκρίνεται μέχρι στιγμής η ΝΔ.

Αποστασία σημαίνει ν' αλλάξεις στρατόπεδο. Να απορρίψεις τις τάξεις και τις κοινωνικές ομάδες που υπηρετούσες και να συνταχθείς με αντιτιθέμενα συμφέροντα. Να αρνηθείς, για παράδειγμα, τη συμπόρευση με την εργατική τάξη και τους λαϊκούς αγώνες και να γίνεις μίσθαρνο όργανο της άρχουσας τάξης και των επιχειρηματιών. 'Η το αντίθετο, να είσαι στο αστικό στρατόπεδο και περάσεις με αυτό της εργατικής τάξης. Κάνουν κάτι τέτοιο όσοι βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ δείχνουν να διαφοροποιούνται από τις τρέχουσες κυβερνητικές επιλογές; Οχι. Τα συμφέροντα του κεφαλαίου είχαν για αλφαβητάρι, τα ίδια ακριβώς συμφέροντα κρίνουν ότι θα εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά με τις προτάσεις για κυβερνήσεις συνεργασίας με τη ΝΔ, πρώτος εμπνευστής των οποίων είναι ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου. Γιατί, όπως έλεγε διαμαρτυρόμενη χτες η Μ. Ξενογιαννακοπούλου, «το ΠΑΣΟΚ εξάντλησε επί μήνες κάθε δυνατότητα και ευκαιρία για να υπάρξει συναίνεση», αλλά «δεν υπάρχει κανείς που να αναλάβει μερίδιο της ευθύνης». Αυτός είναι ο καημός του ΠΑΣΟΚ. Δεν του αρκεί που το ΛΑ.Ο.Σ. ψήφισε το μνημόνιο - ταφόπλακα για τις τύχες των εργαζομένων και βάζει πλάτη στις περισσότερες κυβερνητικές επιλογές. Δεν του φτάνει που η ΝΔ στηρίζει και ψηφίζει τα περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται στη Βουλή. Του είναι λίγο που με κάθε ευκαιρία τάσσεται υπέρ των στρατηγικών επιλογών η Μπακογιάννη. Καημός του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα τώρα που φουντώνει η λαϊκή αντίδραση και το κίνημα δείχνει τάσεις ανόδου, είναι να ισχυροποιήσει όσο γίνεται περισσότερο το κυβερνητικό σχήμα, ώστε να γίνει πιο αποδοτική η πολιτική υλοποίηση της υπέρβασης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου με τη χειραγώγηση του λαού.

Τα περί «αποστασίας» βουλευτών και στελεχών, είναι ...«περσινά ξινά σταφύλια», που λέει ο λαός. Εκείνο, πάντως, που έχει σημαντική αξία, σήμερα που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ο πόλεμος της οικονομικής ολιγαρχίας εναντίον των εργαζομένων, είναι να συνειδητοποιηθεί η ανάγκη, εργαζόμενοι και άλλες λαϊκές δυνάμεις που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ να δραπετεύσουν όσο γίνεται πιο μαζικά από το κόμμα αυτό και να συστρατευτούν στην υπόθεση της αντίστασης και ανατροπής μιας πολιτικής που ήδη έχει προκαλέσει καταστροφικά αποτελέσματα για το λαό.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Παγίδα του λαού το δημοψήφισμα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΑΕΙ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΥΤΟ το δημοψήφισμα. Από το Γενάρη στο Δεκέμβρη και από το Δεκέμβρη στο Φλεβάρη.

Κι όλα αυτά την ώρα που δεν ...μαζεύονται, σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, οι 151 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που υποτίθεται ότι θα το αποφασίσουν.

Κατά τα άλλα υπάρχει απόλυτος σεβασμός στους θεσμούς, στη λαϊκή ετυμηγορία, στο Σύνταγμα και γενικώς στη νομιμότητα, όπως μας λένε.

Μόνο και μόνο από το αλαλούμ της όλης ιστορίας όμως ακόμη και ο πλέον ανόητος μπορεί να καταλάβει τι γίνεται.

Οτι δηλαδή το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η «γνώμη του ελληνικού λαού». Εναν τρόπο να παγιδεύσουν το λαό ψάχνουν, με το δημοψήφισμα ή με άλλους μηχανισμούς. Απλά διαφωνούν για το ποια είναι η καλύτερη παγίδα.

Ενδεικτικό είναι και το τι γράφουν οι κυριότερες εφημερίδες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Αλλες συμφωνούν με την κίνηση Παπανδρέου και άλλες όχι. Ολες τους όμως συμφωνούν στις πολιτικές λιτότητας για την Ελλάδα.

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΛΟ ΧΑΜΟ έχουμε και το πρωθυπουργικό περιβάλλον να διαρρέει και τον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου να μας δηλώνει ότι τον ...πολεμούν συμφέροντα.

Ακόμη και αν δεχθούμε τον ισχυρισμό του, δεν είναι αυτονόητο πως όταν σε πολεμούν συμφέροντα είσαι με το μέρος του λαού.

Μπορεί ωραιότατα να σε πολεμούν συμφέροντα γιατί συντάσσεσαι με ...άλλα συμφέροντα.

Κι από αντικρουόμενα συμφέροντα στον όμορφο καπιταλιστικό κόσμο μας, άλλο τίποτε. Το αντίθετο θα λέγαμε, η ρίζα όλων των προβλημάτων είναι ο ανταγωνισμός τους.

Ομως υπάρχει ένα απλό και σαφέστατο κριτήριο για να καταλάβουν οι εργαζόμενοι ποιος εξυπηρετεί συμφέροντα και ποιος όχι: Η πολιτική που εφαρμόζεται.

Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ ουδεμία σχέση έχει με τα λαϊκά συμφέροντα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Φτηνά κόλπα

Γρηγοριάδης Κώστας

«H αριστερά κάνει εκ του ασφαλούς κριτική ως να ήταν εκτός διαχείρισης της εξουσίας από το 1974 μέχρι σήμερα. Η αριστερά διοίκησε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με κακά αποτελέσματα, διοίκησε στα ΑΕΙ με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα και είχε καταλυτική επίδραση σε επίπεδο ιδεών από την μεταπολίτευση και μετά. Είναι συνυπεύθυνη για την σημερινή κατάσταση».

Αυτά έλεγε χτες στη Βουλή ο Ν. Δένδιας, βουλευτής της ΝΔ, προσπαθώντας να βάλει το ΚΚΕ στο κάδρο της αστικής διαχείρισης και να επιμερίσει τις ευθύνες για τη βαρβαρότητα που βιώνει σήμερα ο λαός. Δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος από τα αστικά κόμματα που επιχειρεί να παρουσιάσει το ΚΚΕ σαν μέρος του πολιτικού προβλήματος και όχι σαν λύση του. Προσβάλλει, όμως, και τη μνήμη, και την κρίση του λαού, ο οποίος γνώρισε από πρώτο χέρι τη διοίκηση των κομμουνιστών στους δήμους. Τότε που κομμουνιστές δήμαρχοι, όπως ο Π. Μακρής στην Καισαριανή, συγκρούονταν με θεούς και δαίμονες του αστικού κράτους, με τους ίδιους τους αστούς, για να διασφαλίσουν και να διευρύνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, να υπερασπιστούν και να αξιοποιήσουν για το λαό ελεύθερους χώρους που ορέγονταν μεγαλοεπιχειρηματίες. Οσο για τα πανεπιστήμια, η ΔΑΠ, παράταξη της ΝΔ, είναι αυτή που πλειοψηφεί στα εκφυλισμένα όργανα τα τελευταία χρόνια, έχοντας μαζί με την ΠΑΣΠ και τους οπορτουνιστές την ευθύνη για το γεγονός ότι το φοιτητικό κίνημα είναι κυριολεκτικά απόν από τους σημερινούς εργατικούς λαϊκούς αγώνες. Οσο για την κυριαρχία της «αριστεράς» στο επίπεδο των ιδεών, το επιχείρημα στόχο έχει να ενοχοποιήσει για τη σημερινή κατάσταση τους μαζικούς εργατικούς αγώνες των περασμένων δεκαετιών, που κατάφεραν να αποσπάσουν κατακτήσεις από το αστικό κράτος. Φτηνά τα κόλπα του Δένδια και των άλλων. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και το σύστημα της εκμετάλλευσης, που συνυπηρετούν με τις παραφυάδες τους, έχουν την αποκλειστική ευθύνη για τη σημερινή αντιλαϊκή βαρβαρότητα. Γι' αυτό η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στην ανατροπή τους με ισχυρό ΚΚΕ.

Προσόν η θητεία στο ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο;

Στα μέσα Δεκέμβρη του 2008, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. επικύρωσαν στη Βουλή το «μνημόνιο κατανόησης» για το ΝΑΤΟικό στρατηγείο «χαμηλής ετοιμότητας» HQ-NDC/GR, στη Θεσσαλονίκη, πρώην Γ΄ Σώμα Στρατού, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Με τη συγκεκριμένη συμφωνία περί ίδρυσης και λειτουργίας του ΝΑΤΟικού επιτελείου, η Ελλάδα εμπλέκεται βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ταυτόχρονα αναλαμβάνει την υποχρέωση να φιλοξενεί στο έδαφός της πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα του ΝΑΤΟ, για τις ανάγκες και τους σκοπούς του ΝΑΤΟ. Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά με αφορμή τις σαρωτικές αλλαγές που έκανε προχτές το ΚΥΣΕΑ στις Ενοπλες Δυνάμεις, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά, παρά τις προσπάθειες του υπουργού Αμυνας να διασκεδάσει χτες τις εντυπώσεις. Στη θέση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, τοποθετήθηκε ο αντιστράτηγος που ως τώρα ήταν διοικητής στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Θεσσαλονίκης. Μήπως η θητεία του αυτή θεωρήθηκε το ισχυρότερο προσόν του, σε μια περίοδο που κλιμακώνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και σχεδιασμοί στην Ελλάδα και ταυτόχρονα μεγαλώνει η οργανική εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε αυτές; Λέμε μήπως...

Φαιδρότητες και θρασύτατα ψέματα

Ασυγκράτητα γέλια και ψυχαγωγία προκαλεί στο λαό το θέαμα που προσφέρει ο πρωθυπουργός, παρουσιάζοντας τον εαυτό του και την κυβέρνηση ως δήθεν διωκόμενους και θύματα του λυσσαλέου πολέμου που έχουν εξαπολύσει εναντίον τους τα διαπλεκόμενα συμφέροντα! Το παραμύθι το ξεκίνησε αμέσως μετά την καταστροφική για το λαό απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης για το «κούρεμα» του χρέους, το συνέχισε στη νυχτερινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και είναι ολοφάνερο ότι θα συνεχίσει να το αναμασάει μέχρι να γίνει, αν γίνει, το δημοψήφισμα. Ο λόγος είναι προφανής: Επιδιώκει με θρασύτατα ψέματα να καλλιεργήσει την εικόνα ότι τάχα η κυβερνητική πολιτική ...θίγει τραπεζίτες, ΜΜΕ και άλλα οικονομικά συμφέροντα και γι' αυτό αντιδρούν στο δημοψήφισμα και τον πολεμάνε! Στο ερώτημα που ο ίδιος έθεσε, τι άλλαξε και «λύσσαξαν» τα άλλα κόμματα καθώς και τα περισσότερα ΜΜΕ ενάντια στην πρόταση αυτή (σ.σ. εννοεί το δημοψήφισμα), απάντησε ως εξής μιλώντας στο Υπουργικό Συμβούλιο: «Είναι σαφές τι άλλαξε. Καταρχήν, συμφωνήθηκε το νέο δάνειο, κάποιοι τραπεζίτες ανησυχούν, κάποια ΜΜΕ είναι υπερχρεωμένα, ενώ παράλληλα προχωράει η έρευνα των καταθέσεων στην Ελβετία. Οσοι έπαιξαν στη χρεοκοπία της χώρας, κατανόησαν ότι έχασαν τα χρήματά τους, το ίδιο και όσοι πόνταραν στην επιστροφή στη δραχμή. Προφανώς, αυτά είναι που άλλαξαν - και όχι μόνο - το κλίμα». Πρόκειται, βέβαια, για φαιδρότητες και συνειδητά ψέματα για να κρύψουν την μία και μοναδική αλήθεια: ότι δηλαδή το «κούρεμα» του χρέους σημαίνει νέα γενναία ενίσχυση των τραπεζών, άρα συμβολή στη διευκόλυνση του κεφαλαίου από τις συνέπειες της κρίσης, και μια νέα σφοδρή επίθεση σε βάρος του βιοτικού επιπέδου, των μισθών, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων του λαού, μια ανεξέλεγκτη δηλαδή χρεοκοπία του λαού, για να σωθεί η κερδοφορία της πλουτοκρατίας.

Ο λαός μπορεί να νικήσει

Οι εξελίξεις σε Ελλάδα και ΕΕ απαιτούν ένταση της λαϊκής επαγρύπνησης. Τις επόμενες μέρες και μήνες, ανεξάρτητα με το ποιες θα είναι οι επιλογές που θα προσπαθήσει να επιβάλει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, το βέβαιο είναι ότι θα μεγαλώσουν οι απειλές και οι εκβιασμοί στο λαό να αποδεχτεί τα βάρβαρα μέτρα που τον οδηγούν πιο βαθιά στη φτώχεια, για να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση. Αυτός είναι ο πυρήνας του πολιτικού ζητήματος σήμερα: Αν από την κρίση θα σωθεί το κεφάλαιο ή ο λαός. Οσο πλατύτερα κατανοείται αυτό το βασικό διακύβευμα, τόσο πιο αποτελεσματικός θα γίνεται ο αγώνας των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων να αποκρούσουν τα μέτρα και να ανοίξουν δρόμους προς όφελος των πραγματικών τους αναγκών και συμφερόντων.

Με αυτό το κριτήριο, και με δεδομένους τους ισχυρούς ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για το ποια μερίδα της αστικής τάξης θα χάσει τα λιγότερα από την αναπόφευκτη καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, πρέπει να ιδωθεί και η τακτική της κυβέρνησης, που στριμώχνεται ολοένα και περισσότερο από τη λαϊκή πίεση και δυσαρέσκεια για την πολιτική της. Την ίδια ώρα, το αστικό πολιτικό σύστημα δυσκολεύεται να επιβάλει άμεσα άλλη εναλλακτική λύση στη διακυβέρνηση για διαχείριση της κρίσης, μεγαλώνοντας τους κραδασμούς, που σε μια πορεία μπορεί να αποδειχτούν επικίνδυνοι για τη σταθερότητά του.

Ανεξάρτητα από επιμέρους σκοπιμότητες, η πρόταση της κυβέρνησης για δημοψήφισμα δεν έχει στόχο να καταγράψει τη λαϊκή θέληση, αλλά να συμβάλει στην προώθηση προ - αποφάσεων που υπηρετούν την πλουτοκρατία. Από αυτήν τη σκοπιά, η θέση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα δεν κρίνεται από το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ερώτημα του δημοψηφίσματος, αλλά από το περιεχόμενο που αντικειμενικά δίνει το κάθε κόμμα στην επιλογή του. Για παράδειγμα, η ΝΔ εμφανίζεται να λέει ΟΧΙ στο διαφαινόμενο δημοσκοπικό ερώτημα, συμφωνεί όμως με την εφαρμογή της συμφωνίας που χρεοκοπεί το λαό για να σωθεί το κεφάλαιο. Ο ΛΑ.Ο.Σ. λέει κι αυτός ΟΧΙ, αλλά ζητάει κυβέρνηση συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να θωρακιστεί το αστικό σύστημα σε βάρος του λαού. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σκίζει τα ρούχα του για το ΟΧΙ στη νέα δανειακή σύμβαση, αλλά στο διά ταύτα ζητάει να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στο «σκληρό πυρήνα» της ΕΕ, να συναφθούν νέα δάνεια με καλύτερους δήθεν όρους, να διαγραφεί μέρος του χρέους, όπως κάνει και η κυβέρνηση.

Στο ερώτημα «με τα μονοπώλια ή με το λαό», όλοι τους τοποθετούνται ευθέως ή διά της τεθλασμένης με τα μονοπώλια, τα οποία γίνονται πιο επιθετικά σε συνθήκες κρίσης και πασχίζουν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους με μεγαλύτερη αφαίμαξη του εργαζόμενου λαού. Απάντηση από την πλευρά των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων μπορεί να δώσει μόνο η λαϊκή παρέμβαση με οργάνωση στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, με ισχυρό ΚΚΕ. Να απαιτήσει ο λαός εκλογές αντί για δημοψήφισμα και αν αυτό τελικά γίνει, να δώσει στο ΟΧΙ αντιιμπεριαλιστικά και αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά. Να τρομάξει αυτούς που θέλουν να τον φοβίσουν, με οργανωμένη ταξική πάλη να τους νικήσει, να τους ανατρέψει.