Οι εξελίξεις σε Ελλάδα και ΕΕ απαιτούν ένταση της λαϊκής επαγρύπνησης. Τις επόμενες μέρες και μήνες, ανεξάρτητα με το ποιες θα είναι οι επιλογές που θα προσπαθήσει να επιβάλει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, το βέβαιο είναι ότι θα μεγαλώσουν οι απειλές και οι εκβιασμοί στο λαό να αποδεχτεί τα βάρβαρα μέτρα που τον οδηγούν πιο βαθιά στη φτώχεια, για να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση. Αυτός είναι ο πυρήνας του πολιτικού ζητήματος σήμερα: Αν από την κρίση θα σωθεί το κεφάλαιο ή ο λαός. Οσο πλατύτερα κατανοείται αυτό το βασικό διακύβευμα, τόσο πιο αποτελεσματικός θα γίνεται ο αγώνας των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων να αποκρούσουν τα μέτρα και να ανοίξουν δρόμους προς όφελος των πραγματικών τους αναγκών και συμφερόντων.

Με αυτό το κριτήριο, και με δεδομένους τους ισχυρούς ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για το ποια μερίδα της αστικής τάξης θα χάσει τα λιγότερα από την αναπόφευκτη καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, πρέπει να ιδωθεί και η τακτική της κυβέρνησης, που στριμώχνεται ολοένα και περισσότερο από τη λαϊκή πίεση και δυσαρέσκεια για την πολιτική της. Την ίδια ώρα, το αστικό πολιτικό σύστημα δυσκολεύεται να επιβάλει άμεσα άλλη εναλλακτική λύση στη διακυβέρνηση για διαχείριση της κρίσης, μεγαλώνοντας τους κραδασμούς, που σε μια πορεία μπορεί να αποδειχτούν επικίνδυνοι για τη σταθερότητά του.

Ανεξάρτητα από επιμέρους σκοπιμότητες, η πρόταση της κυβέρνησης για δημοψήφισμα δεν έχει στόχο να καταγράψει τη λαϊκή θέληση, αλλά να συμβάλει στην προώθηση προ - αποφάσεων που υπηρετούν την πλουτοκρατία. Από αυτήν τη σκοπιά, η θέση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα δεν κρίνεται από το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ερώτημα του δημοψηφίσματος, αλλά από το περιεχόμενο που αντικειμενικά δίνει το κάθε κόμμα στην επιλογή του. Για παράδειγμα, η ΝΔ εμφανίζεται να λέει ΟΧΙ στο διαφαινόμενο δημοσκοπικό ερώτημα, συμφωνεί όμως με την εφαρμογή της συμφωνίας που χρεοκοπεί το λαό για να σωθεί το κεφάλαιο. Ο ΛΑ.Ο.Σ. λέει κι αυτός ΟΧΙ, αλλά ζητάει κυβέρνηση συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να θωρακιστεί το αστικό σύστημα σε βάρος του λαού. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σκίζει τα ρούχα του για το ΟΧΙ στη νέα δανειακή σύμβαση, αλλά στο διά ταύτα ζητάει να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στο «σκληρό πυρήνα» της ΕΕ, να συναφθούν νέα δάνεια με καλύτερους δήθεν όρους, να διαγραφεί μέρος του χρέους, όπως κάνει και η κυβέρνηση.

Στο ερώτημα «με τα μονοπώλια ή με το λαό», όλοι τους τοποθετούνται ευθέως ή διά της τεθλασμένης με τα μονοπώλια, τα οποία γίνονται πιο επιθετικά σε συνθήκες κρίσης και πασχίζουν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους με μεγαλύτερη αφαίμαξη του εργαζόμενου λαού. Απάντηση από την πλευρά των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων μπορεί να δώσει μόνο η λαϊκή παρέμβαση με οργάνωση στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, με ισχυρό ΚΚΕ. Να απαιτήσει ο λαός εκλογές αντί για δημοψήφισμα και αν αυτό τελικά γίνει, να δώσει στο ΟΧΙ αντιιμπεριαλιστικά και αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά. Να τρομάξει αυτούς που θέλουν να τον φοβίσουν, με οργανωμένη ταξική πάλη να τους νικήσει, να τους ανατρέψει.