Ο Κασιμάτης της «Καθημερινής» στέρεψε μάλλον από έμπνευση και κατέφυγε σε αντικομμουνιστικά ...δάνεια απ' τον Καρατζαφέρη. Κατά το «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει», ρώτησε τον εαυτό του τι θα είχε συμβεί αν είχαν κερδίσει οι κομμουνιστές τον εμφύλιο και ο εαυτός του του απάντησε, επηρεασμένος απ' την Καρατζαφέρεια αρλουμπολογία, σε αδρές γραμμές κάπως έτσι: Θα ήταν καλύτερα η Ελλάδα, διότι μετά την «κατάρρευση του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού» θα ήταν «σταθερά προσανατολισμένη προς την ελεύθερη οικονομία και τη Δύση» (σ.σ. πράγμα που κατά την άποψή του δε συμβαίνει τώρα), ενώ «η αριστερά θα ήταν ένας ακίνδυνος αναχρονισμός που απλώς θα προσέθετε στη γραφικότητα και το φολκλόρ της χώρας», εν αντιθέσει με τώρα που «το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας, που το συναντά κανείς παντού, από τη νοοτροπία του κόσμου ως την οργάνωση του κράτους και της οικονομίας, είναι η επικράτηση της αριστερής ιδεολογίας, ιδίως από το 1981 και ύστερα»!!! Αυτές οι μονότονα γραφικές αντικομμουνιστικές «παρλαπίπες» διανθίζονται με κρίσεις περί των «στασιαστών του 1946 - 1949» (σ.σ. εννοεί τους μαχητές του ΔΣΕ), περί «ιστορικής ανωμαλίας του κομμουνισμού» και περί «συστηματικών εκκαθαρίσεων των σταλινικών»! Φαίνεται πως η κρίση τούς έχει φέρει πυρετό και φόβο και παραμιλάνε ξορκίζοντας τον εχθρό τους.

Αλίμονο αν ο Κασσιμάτης και η «Καθημερινή» είχαν διαφορετική άποψη για την εποποιία του ΔΣΕ και τον κομμουνισμό. Οσο για τα προηγούμενα, αντιλαμβανόμαστε πλήρως τον εκνευρισμό που ομολογεί ότι νιώθει και το «δημιουργικό του αδιέξοδο». Πώς οι γραφίδες του συστήματος να το υπερασπιστούν, τώρα που αυτό αποκαλύφθηκε σε όλη του την αποκρουστική γύμνια, στα μάτια του λαού; Πώς να λασπολογήσουν το αντίπαλό του δέος; Πώς να εκφράσουν την πίκρα τους που ο ΔΣΕ ηττήθηκε μόνο στρατιωτικά, αλλά οι ιδέες, τα ιδανικά, οι αξίες, οι θέσεις και οι προτάσεις που εκφράζει σήμερα το ΚΚΕ, εξακολουθούν να συνεγείρουν και να δημιουργούν ριζοσπαστικές διεργασίες στις λαϊκές συνειδήσεις; Καταφεύγουν λοιπόν στη λάσπη και τη λαθροχειρία. Το σύστημά τους, η ελεύθερη αγορά, το κράτος τους και η Δύση τους, είναι όλα δικά τους. Οπως και η κρίση τους που δε μπορούν να την κουμαντάρουν. Και θα είναι ως την ώρα που ο λαός θα πει την τελευταία του λέξη. Και θα την πει. Ας μην αμφιβάλλουν γι' αυτό.

«Η Ευρώπη πρέπει να προωθήσει άμεσα την επί της ουσίας οικονομική διακυβέρνηση των οικονομιών των κρατών - μελών της, πρέπει να προωθήσει επί της ουσίας την πολιτική της ενοποίηση (...) αυτό θα αποτελέσει (...) αφετηρία για τη (...) συμμετοχή της Ευρώπης με ένα δυναμικό τρόπο στην παγκόσμια κατανομή της οικονομικής διαδικασίας. Για τη Δημοκρατική Αριστερά, η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, η δυναμική παρουσία της στην ΕΕ είναι και πρέπει να είναι εθνικός στόχος».

Τα παραπάνω δήλωσε χτες ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. Φ. Κουβέλης. Γνωρίζουμε ότι ο ίδιος και το κόμμα του θα ακολουθούσαν την ΕΕ και στην κόλαση. Ωστόσο, προκαλεί η προσπάθεια εξωραϊσμού της κόντρα σ' αυτό που και ο τελευταίος άνθρωπος του μόχθου αντιλαμβάνεται απ' την ίδια του την πείρα. Οτι η ΕΕ και οι κυβερνησεις των κρατών - μελών της εκπροσωπούν συμφέροντα ξένα και εχθρικά προς τα δικά του. Οτι για να τα εκπροσωπήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα τσακίζουν τη ζωή του, διαμορφώνοντας φιλομονοπωλιακή στρατηγική, η υλοποίηση της οποίας περνάει μέσα απ' τα αποκαΐδια των δικαιωμάτων του. Συνεπώς η περισσότερη και ισχυρότερη ΕΕ που ζητά η ΔΗΜ.ΑΡ. είναι αυτονόητο υπέρ και εναντίον ποιων θα στρέψει την επιπρόσθετη ισχύ που θα αποκτήσει.

Από «εθνικούς στόχους» ο λαός χόρτασε τραγωδίες. Είναι καιρός να αντιληφθεί, αν δεν το έχει ήδη αντιληφθεί, ότι στόχοι κοινοί για τα δικά του συμφέροντα και για τα συμφέροντα του κεφαλαίου δεν υπάρχουν. Η παραμονή σε μια ισχυρότερη ΕΕ μπορεί και είναι στόχος του κεφαλαίου που ωφελείται τα μέγιστα απ' αυτήν. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει στόχος του λαού. Απεναντίας, χρέος έχει η πάλη του να κατευθύνεται προς το στόχο της αποδέσμευσης απ' την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία, από την αποκλειστικά δική του εξουσία τη λαϊκή.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ισως αν ρίξει μια ματιά στους παιδικούς σταθμούς που δεν έχουν προσωπικό, στα νοσοκομεία που δεν έχουν γιατρούς και νοσοκόμες, στις υποδομές πρόνοιας που λειτουργούν με το 50% του αναγκαίου δυναμικού να αποκτήσει μια ...καλύτερη ιδέα για το πράγμα.

Μόνο που το ποιος πλεονάζει ή όχι στο δημόσιο τομέα δεν θα αποφασιστεί με βάση τις ανάγκες του ελληνικού λαού (ποιος ασχολείται μαζί του άλλωστε!). Αλλά με το πώς θα δημιουργηθεί... πρωτογενές πλεόνασμα για να αποπληρωθούν τόκοι στους δανειστές.

Σε τελική ανάλυση για ποιο άλλο λόγο μπορεί να υπάρχει ο δημόσιος τομέας αν όχι για να αποπληρώνονται όλοι αυτοί;

ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ... «παράνομο» να μην πληρώνει κανείς τα χαράτσια που μας επιβάλλουν και ακόμη περισσότερο το να καλεί και άλλους να αντισταθούν στην φοροεπιδρομή, σύμφωνα με τον υπουργό Δικαιοσύνης, Μ. Παπαϊωάννου!

Εξυπακούεται φυσικά πως είναι απολύτως «νόμιμο» να πληρώνει φόρο κάποιος που αμείβεται με 350 ευρώ, να πληρώνει φόρο κατοικίας μέσω της ΔΕΗ ένας άνεργος και να κόβεται το ρεύμα σε νεφροπαθείς.

Εξαιρετικά σύννομο είναι επίσης το να βάζει λουκέτο μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση, να χάνει τη γη του ένας μικροαγρότης, να καταργείται το 8ωρο σε έναν εργαζόμενο, να πληρώνεται κάποιος 400 ευρώ το μήνα λόγω ελαστικής απασχόλησης και τόσα άλλα.

Προφανώς όσο ακολουθείται αυτή η πολιτική θα καταλάβουμε πολύ καλά την έννοια αυτών των όρων, του «νόμιμου» και του «παράνομου» όπως την εννοούν τόσο η κυβέρνηση όσο και η ΝΔ με τον ΛΑ.Ο.Σ. που τη στηρίζουν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γρηγοριάδης Κώστας

Μάλιστα, σε ένα από τα σχόλια, αναφορικά με τη στάση του ΚΚΕ για το πώς θα εκφραστεί το «όχι» στα χαράτσια και ειδικά στο χαράτσι στην ακίνητη περιουσία μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, σημειώνεται ότι «το ΚΚΕ λέει καθαρά "μην πληρώνετε" (μένει να δούμε αν θα κάνει το ίδιο στα ακίνητα που διαθέτει, διακινδυνεύοντας να του κόψουν το ρεύμα)». Το σχόλιο καταλήγει: «Οποιος θέλει να είναι συνεπής λέει καθαρά: "Δεν πληρώνω, κόψτε μου το ρεύμα". Ολα τα άλλα είναι παλικαρισμοί, υπεκφυγές και ανέξοδη αντίσταση». Με άλλα λόγια, παίρνει θέση και λέει: Οποιος δε θέλει να πληρώσει να υποστεί και τις συνέπειες, συνεπώς ουσιαστικά λέει να πληρώσουν όλοι.

Ομως, το ΚΚΕ μιλάει για οργανωμένη λαϊκή άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, και επειδή ο λαός δεν έχει και επειδή δε θέλει να κάνει κι άλλες θυσίες για την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Και είναι αυτό το οργανωμένο λαϊκό κίνημα που με τη μαζικότητα, τη μαχητικότητα και την αποφασιστικότητά του θα εμποδίσει την εφαρμογή του χαρατσιού και θα ανοίξει δρόμο για την παρεμπόδιση των αντιλαϊκών μέτρων συνολικά. Και εκεί αποδεικνύεται ότι το ΚΚΕ δεν ακολουθεί καθόλου «μοναχική πορεία»: Είναι μαζί με τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που τσακίζονται από την αντιλαϊκή πολιτική, είναι στο πλευρό τους όχι μόνο στους δρόμους και σε κεντρικές εκδηλώσεις αλλά και στους τόπους δουλειάς και κατοικίας, και πρωτοστατεί για την οργάνωση του λαϊκού κινήματος και τη γιγάντωση της πάλης για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Η ανταγωνιστικότητα των ευρωμονοπωλίων, που περνάει μέσα από την κατεδάφιση των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, είναι ο υπέρτατος και πραγματικός στόχος όλων των αντιλαϊκών μέτρων και των διαρθρωτικών αλλαγών που προωθούν από κοινού κυβέρνηση και τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ). Το είπε ξεκάθαρα για ακόμα μια φορά η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ: «Η Ελλάδα είναι μια θαυμάσια χώρα και θέλω να το πω αυτό στους Ελληνες. Αν όμως θέλουμε να είμαστε ισχυροί απέναντι στην Κίνα, τη Βραζιλία ή το Μεξικό, πρέπει να καταβάλουμε πολλές προσπάθειες», δήλωσε ευθέως στη συνέντευξή της στη ΝΕΤ. Με άλλα λόγια, ο απώτερος στόχος της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι να διασφαλιστεί ότι τα ευρωμονοπώλια θα γίνουν ανταγωνιστικά απέναντι στα μονοπώλια της Κίνας ή της Βραζιλίας ώστε να ενισχύσουν την κερδοφορία τους και να αυξήσουν το μερίδιό τους στις αγορές. «Οι προσπάθειες» που, σύμφωνα με την καγκελάριο, πρέπει να γίνουν δεν είναι άλλες από τις αναδιαρθρώσεις που αποσκοπούν στη δραστική υποτίμηση της εργατικής δύναμης, ώστε να φτάσει στα επίπεδα της Κίνας, όπως ωμά το δήλωσε. Αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος και ο λαός πρέπει να ακούει βερεσέ τα περί κρίσης χρέους και σωτηρίας της πατρίδας. Δεν επιτρέπεται πλέον να υπάρχει η παραμικρή αυταπάτη: Αν δεν παρεμποδιστούν τα βάρβαρα μέτρα και δεν ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική και η εξουσία των μονοπωλίων, ο λαός θα βουλιάξει βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Δικαιολογημένα απέσπασε τα ένθερμα χειροκροτήματα των Γερμανών μεγαλοβιομηχάνων ο πρωθυπουργός όταν δήλωνε ενώπιόν τους ότι δε δίνει καμία σημασία για το αν η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση έχει την υποστήριξη ή ανοχή του λαού. «Οταν όμως με ρωτούν πολλοί, "έχετε υποστήριξη;", η πρώτη μου απάντηση είναι "δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου". Είπα ότι βρίσκομαι εδώ για να εργαστώ για τη χώρα μου, να σώσω τη χώρα, να αλλάξω τη χώρα. Το αν θα επανεκλεγώ ή όχι δεν είναι το πρόβλημά μου. Το πρόβλημά μου είναι να σώσω τη χώρα», ήταν η χαρακτηριστική πρωθυπουργική φράση - μνημείο κυνισμού, με την οποία δεν επιβεβαιώνει απλώς ότι έχει διαρρήξει κάθε σχέση με τα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού, αλλά επιδεικνύει απροσχημάτιστα την ανοικτά εχθρική στάση απέναντί του. Είναι μια φράση αντάξια ενός πρωθυπουργού που ηγείται του ταξικού πολέμου που διεξάγουν η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία με τους ξένους συμμάχους τους κατά του λαού. Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι τις ίδιες δηλώσεις, ότι δηλαδή δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, δηλαδή τη βούληση του λαού, έχουν κάνει όλα τα κυβερνητικά στελέχη. Είναι καιρός, λοιπόν, ο λαός να εγκαταλείψει αποφασιστικά τα κόμματα του κεφαλαίου, να χειραφετηθεί από τα ιδεολογήματά τους, να πάψει να φοβάται τους εκβιασμούς τους και να αποφασίσει να αποτινάξει από πάνω του το ζυγό της εξουσίας των μονοπωλίων, βάζοντας πλώρη για τη δική του εξουσία, συμπλέοντας με το ΚΚΕ.