Ικανοποίηση έσπευσε να εκφράσει η πλειοψηφία της διοίκησης της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) για την πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας με την οποία θέτει σε δημόσια διαβούλευση το σύνολο των αγορανομικών διατάξεων. Καταχαρούμενοι εμφανίστηκαν εκεί στην ΕΣΕΕ για τη «δημιουργία ενός πιο φιλικού, σύγχρονου και ανταγωνιστικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος», για «ριζικό εκσυγχρονισμό των δομών, της οργάνωσης και λειτουργίας της αγοράς». Και, βέβαια, η γνωστή πλειοψηφία, τα γνωστά... παπαγαλάκια του «ανταγωνισμού» και της «επιχειρηματικότητας», δεν είναι αφελής ούτε ανίδεη για το πού το πάει η κυβέρνηση. Γνωρίζουν καλά ότι στην πραγματικότητα ο στόχος της και αξίωση των μονοπωλίων είναι να βγουν από τη μέση ακόμα και οι υποτυπώδεις και προσχηματικοί κανόνες που μπορεί να υπάρχουν έστω και στα χαρτιά για τη διευκόλυνση της δράσης των επιχειρηματικών ομίλων που στηρίζει η πολιτική της. Οπως, επίσης, ξέρει καλύτερα από τον καθένα η ΕΣΕΕ ότι κάθε φορά που παίρνονται μέτρα στην κατεύθυνση αυτού που η κυβέρνηση διατυμπανίζει ως «ενίσχυση του ανταγωνισμού και της επιχειρηματικότητας» ενισχύεται η δράση των μονοπωλίων και βαθαίνουν τα προβλήματα για τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ. Αυτούς που κανένα όφελος δεν έχουν απ' όλα αυτά, αλλά που η λύση στα προβλήματά τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ακριβώς αντίθετη πολιτική. Εκείνη που βρίσκεται στον αντίποδα της ενίσχυσης των μονοπωλίων, του «ανταγωνισμού» και της «ανοιχτής οικονομίας».
Το αστείον του πράγματος...
Τέσσερις διαδοχικές παρατάσεις έλαβε ο διεθνής μειοδοτικός διαγωνισμός για το πολυδιαφημισμένο Εμπορευματικό Κέντρο του Θριασίου - που μέχρι στιγμής έχει στοιχίσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στο ελληνικό Δημόσιο - για να έρθει πριν από λίγο διάστημα η διοίκηση της «ΓΑΙΑΟΣΕ» - θυγατρικής του ΟΣΕ - να ανακοινώσει σχετικά με το εν λόγω έργο πως «δεν υποβλήθηκε καμία προσφορά και ως εκ τούτου ο διαγωνισμός κηρύχτηκε "άγονος"». Ισως να φαίνονται αστείες σήμερα οι περσινές κυβερνητικές εξαγγελίες αναφορικά με την υλοποίηση του «μεγάλου έργου» το οποίο θα άλλαζε «τον αναπτυξιακό χάρτη στις χερσαίες μεταφορές» ή ακόμα περισσότερο να ξεπερνούν και τα όρια της φαιδρότητας οι «διαρροές» από πλευράς υπουργείου Υποδομών και άλλων συναρμόδιων υπουργείων, για την «τιτάνια μάχη» που έδιναν μεταξύ τους κατασκευαστικοί όμιλοι, ναυτιλιακές μεταφορικές εταιρείες, για το ποιος θα πρωτοπρολάβει να κηρυχτεί ανάδοχος του έργου. Μέχρι και το όνομα της «COSCO» είχε πέσει στο «τραπέζι» και έπιαναν... φωτιά οι δημοσιογραφικές πένες και τα μικρόφωνα για να περιγράψουν τις «λεπτομέρειες» από το ραντεβού του πρώην υπουργού Υποδομών Δ. Ρέππα με το αφεντικό της COSCO» Κάπτεν Γουέι...
... και το τραγικό της υπόθεσης
Πραγματικά σήμερα, όλα τα παραπάνω ακούγονται αστεία, ωστόσο στην πραγματικότητα είναι κάτι περισσότερο από τραγικά, αν μαζί με αυτά συνυπολογίσει κανείς ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παραχωρούσε για 40 χρόνια μία έκταση 2.200 στρεμμάτων, στην οποία έχουν δαπανηθεί τεράστια ποσά για την ανάπτυξη υλικοτεχνικών υποδομών και βρίσκεται σε σημείο που συνδέεται το λιμάνι του Πειραιά και το «Ελ. Βενιζέλος». Κι για όλα αυτά το ελληνικό Δημόσιο θα εισέπραττε ένα ετήσιο αντάλλαγμα καθώς και ένα ελάχιστο μέρος των μετοχών της εταιρείας. Αλλά ούτε και με αυτούς τους εξευτελιστικούς όρους βρήκαν «ανάδοχο» και αποφάσισαν να το λειτουργήσει ο ΟΣΕ μόνος του, με όσες υποδομές είχαν ήδη κατασκευαστεί, λαμβάνοντάς το ουσιαστικά «προίκα» σε μια προσπάθεια να γίνει περισσότερο «ελκυστικός». Γιατί κι ο σιδηρόδρομος για πούλημα πάει. Και σε τελική ανάλυση, για πιο λόγο τα «κοράκια» των πολυεθνικών ομίλων να επενδύσουν, έστω και «κοψοχρονιά», σε κάποιο έργο, όταν μπορούν ύστερα από μικρό χρονικό διάστημα να το κάνουν, σχεδόν, σε τιμές «Κίνας», παίρνοντας μάλιστα «δύο σε τιμή του ενός»;
Περί φοροδιαφυγής
Η δημοσιοποίηση κρουσμάτων φοροδιαφυγής που εντοπίζουν οι αρμόδιες υπηρεσίες και περιοδικά εμφανίζονται στον Τύπο, εύλογα προκαλεί τον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης. Για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, ατομικές τραπεζικές καταθέσεις τόσων εκατομμυρίων ευρώ, περισσότερο προσιδιάζει σε κινηματογραφικά σενάρια, παρά στα δεδομένα της δικής του ζωής. Το να επιχειρείται όμως να ταυτιστεί η φοροδιαφυγή, με τις υπέρογκες καταθέσεις που διαθέτουν έξι γιατροί, μια κομμώτρια και ένα μέντιουμ, όχι μόνο δεν είναι λογικό, αλλά αποκαλύπτει τις προσπάθειες που κάνουν ορισμένοι να βγάλουν από το οπτικό μας πεδίο, την ουσία της έννοιας της φοροδιαφυγής, αλλά και την έκταση της απώλειας φόρων, όχι ως συνέπεια της έκνομης δραστηριότητας κάποιων μονάδων, αλλά ως το αποτέλεσμα πολιτικών - ταξικών επιλογών στη διαμόρφωση του ίδιου του φορολογικού συστήματος.
Αναμφίβολα, όσοι έχουν εισοδήματα δεκάδων εκατομμυρίων και πληρώνουν φόρους αντίστοιχους με τους φόρους που αρπάζει το κράτος από μεροκαματιάρηδες των 30 και 40 ευρώ, είναι καραμπινάτοι φοροφυγάδες, που καταφέρνουν να αξιοποιούν τα παραθυράκια που προσφέρει το σύστημα σε διάφορους ...περιφερειακούς συμμάχους του κεφαλαίου, είτε είναι μεγαλογιατροί, είτε είναι μεγαλοδικηγόροι, είτε ...μελλοντολόγοι που σε μια πραγματικά ευνομούμενη κοινωνία δε θα έπρεπε καν να υπάρχουν. Πέρα όμως από αυτά τα «παραθυράκια», υπάρχουν και οι ορθάνοιχτες πόρτες της φοροδιαφυγής δισεκατομμυρίων, που προσφέρεται με τον πλέον επίσημο και απλόχερο τρόπο στους εκπροσώπους του κεφαλαίου και στις επιχειρήσεις που διαθέτουν.
Ενα παράδειγμα: Κάθε εργαζόμενος που έχει εισοδήματα πάνω από 570 ευρώ το μήνα, είναι υποχρεωμένος να καταβάλει φόρο εισοδήματος, άσχετα αν τα χρήματα αυτά δεν του φτάνουν για να καλύψει τις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες του. Την ίδια στιγμή και ανεξάρτητα από τα πόσα είναι τα εκατομμύρια των καθαρών κερδών που έχουν, δεν πληρώνουν δεκάρα για φόρο οι εφοπλιστές και οι εταιρίες τους, οι εφοπλιστές που κάνουν μπίζνες και σε άλλους κλάδους της οικονομίας, οι διάφορες τεχνικές εταιρείες σε συνάρτηση με το χώρο απόσπασης της κερδοφορίας τους, τα παράσιτα που πλουτίζουν με τις αγοραπωλησίες μετοχών, οι εταιρείες χρηματοδοτικών μισθώσεων και ...πάει λέγοντας.
Το φορολογικό σύστημα είναι διαμορφωμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, άρα, αναπαράγει την κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτός είναι ο λόγος που τα επίσημα κέρδη που εμφανίζουν οι επιχειρήσεις ενώ πριν κάποια χρόνια φορολογούνταν με συντελεστή 45%, τώρα ο συντελεστής είναι 20% και αναμένεται νέα μείωση. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι ποικιλόμορφες φοροαπαλλαγές που συνοδεύουν κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα, η νομιμοποίηση της παράνομης εξαγωγής κεφαλαίων με πρόσχημα τον επαναπατρισμό τους, η κατάργηση της φορολόγησης των μερισμάτων στην ενιαία κλίμακα, η απαλλαγή των εξωχώριων εφοπλιστικών επιχειρήσεων για την ακίνητη περιουσία τους, η μείωση του ΦΠΑ για τους μεγαλοξενοδόχους, κ.ο.κ.
Για τους εργαζόμενους πρέπει να είναι καθαρό: Κάθε πυροτέχνημα της κυβερνητικής προπαγάνδας για κάποιους κραγμένους φοροφυγάδες, είναι η στάχτη στα μάτια, αφ' ενός, για το φιλομονοπωλιακό χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος που αφήνει στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο, αφ' ετέρου, για νέα μέτρα φορολογικής επιβάρυνσης που σχεδιάζονται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Με αυτή την έννοια, εκείνο που χρειάζεται είναι επαγρύπνηση και ετοιμότητα, μια και η κυβέρνηση ετοιμάζει - λέει - νέο φορολογικό.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Καλοθελητές μόνο για τα κέρδη του κεφαλαίου...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ το έχετε αντιληφθεί, η λέξη που θα κυριαρχήσει τις επόμενες βδομάδες θα είναι το «ευρωομόλογο». Πάμπολλοι, κάθε ...χρώματος και φυλής, οι υπερασπιστές του, που προσπαθούν να μας το «πασάρουν» σαν πανάκεια.
Μαζί τους και δεκάδες περισπούδαστοι οικονομολόγοι από κάθε γωνιά της Γης, που σπεύδουν κι αυτοί να πουν τη (θετική κατά κύριο λόγο) γνώμη τους.
Αν προσέξετε, πάντως, οι περισσότεροι ξεκαθαρίζουν ένα πράγμα: Οτι, ακόμη και αν υπάρξει αυτό το «ευρωομόλογο», σε καμία μα καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχαστεί η ανάγκη δημοσιονομικής προσαρμογής.
Με άλλα λόγια, τα κράτη να δανείζονται πιο άνετα, πιο σταθερά και χωρίς διακυμάνσεις για να τα δίνουν μετά στις επιχειρήσεις που πρέπει να ...«αναπτυχθούν» και οι λαοί να πληρώνουν με απανωτές λιτότητες και απώλεια δικαιωμάτων.
ΜΕΓΑΛΟΚΑΤΑΘΕΤΕΣ πέφτουν στα δίχτυα της Εφορίας, διαφημίζουν τα μέσα ενημέρωσης, ενώ το ΣΔΟΕ εντόπισε και μια «φωλιά» φοροφυγάδων στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Μεγάλες επιτυχίες ενάντια στη φοροδιαφυγή.
Τσίμπησαν μεταξύ άλλων έναν κομμωτή, έναν αστρολόγο και ένα - δύο μεγαλογιατρούς. Εύγε.
Μήπως, όμως, θα είχαν την καλοσύνη να μπουν στον κόπο να μας πληροφορήσουν πόσα έσοδα πρόκειται να χάσει η Εφορία και το ελληνικό Δημόσιο από τη μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων που σχεδιάζουν;
Δε θα ήταν καλό να μας πουν τι θα σημάνει για τα περίφημα έσοδα που τόσο χρειάζεται το κράτος για να φτάσουν το συντελεστή κάτω από το 15% για τις ΑΕ και τις πολυεθνικές;
Γιατί, ακόμη και αν θεωρήσουμε θετικό το να συλλαμβάνεται η παράνομη φοροδιαφυγή, το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα γίνει με τη ...νόμιμη.
Τη φοροδιαφυγή των fast track, των φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών, των «ρυθμίσεων» για τους βιομήχανους και των «ευνοϊκών διατάξεων» για τις τράπεζες.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Και τούτα, την ίδια στιγμή που ο μικρός αυτοαπασχολούμενος πάει από ...περαίωση σε περαίωση λίγο πριν βάλει τελειωτικά το λουκέτο.
Ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και «μυλόπετρα» για τους λαούς
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Αποκλείω τα ευρωομόλογα, εφόσον τα κράτη μέλη εφαρμόζουν τη δική τους δημοσιονομική πολιτική. Χρειαζόμαστε τα διαφορετικά επιτόκια, προκειμένου να υπάρχουν κίνητρα και δυνατότητες επιβολής κυρώσεων». Μέσα σε μια φράση ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε φανέρωσε με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο το «παιχνίδι» που παίζεται στους κόλπους της ΕΕ, στα πλαίσια του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης στον καπιταλισμό. Το γερμανικό κράτος έχει αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα να δανείζεται με το χαμηλότερο επιτόκιο από τις αγορές, γεγονός που αυτόματα εξασφαλίζει στους Γερμανούς τραπεζίτες και κεφαλαιοκράτες φτηνό χρήμα και άρα καλύτερους όρους ανταγωνιστικότητας απέναντι στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Αν το γερμανικό κεφάλαιο απολέσει αυτή τη δυνατότητα πλήττεται αυτόματα η κερδοφορία του. Ο Σόιμπλε, λοιπόν ως πολιτικός εκπρόσωπος της γερμανικής πλουτοκρατίας θέτει τα... όρια. Ταυτόχρονα όμως ξεκαθαρίζει ότι τα «διαφορετικά επιτόκια» υπάρχουν προκειμένου να δίνουν «δυνατότητες επιβολής κυρώσεων». Αυτό είναι το δεύτερο σκέλος της ανάγνωσης της τοποθέτησης του Γερμανού αξιωματούχου. Στην ΕΕ, στο όνομα της «αντιμετώπισης της κρίσης χρέους» και της «διαχείρισής» της για τα κράτη - μέλη που καταγράφουν υψηλά χρέη και ελλείμματα, λαμβάνονται από κοινού πανευρωπαϊκά προγράμματα λιτότητας και πακέτα αντεργατικών μεταρρυθμίσεων. Ο στόχος στην περίπτωση αυτή είναι να εξασφαλιστούν ακόμα ευνοϊκότεροι όροι ανταγωνιστικότητας (μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και εξασφάλιση νέων κρατικών ενισχύσεων προς τους επιχειρηματικούς ομίλους που θα προέλθουν από τις δραστικές περικοπές μισθών και κοινωνικών παροχών). Στην προκειμένη περίπτωση ωφελείται συνολικά η ευρωπαϊκή πλουτοκρατία απέναντι στους κύριους ανταγωνιστές της (ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία, Ρωσία) με τη μερίδα του λέοντος φυσικά να καρπώνονται οι ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες της ευρωζώνης. Κάθε κίνηση, λοιπόν, πάνω στην ιμπεριαλιστική «σκακιέρα» κρύβει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους καπιταλιστές και λειτουργεί σαν «μυλόπετρα» για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των λαών.
Η «δημοκρατία» τους είναι των μονοπωλίων
Το ενδεχόμενο να δώσει στην αστυνομία μεγαλύτερες εξουσίες, ακόμα και τη δυνατότητα να επιβάλλει γενική απαγόρευση κυκλοφορίας σε συγκεκριμένες περιοχές, μελετά η βρετανική κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να αξιοποιήσει στο έπακρο τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών. Η αρμόδια υπουργός Εσωτερικών, αφού έδωσε τα εύσημα στις κατασταλτικές δυνάμεις για το «έργο» τους, ανακοίνωσε ότι ανάμεσα στις αλλαγές που εξετάζονται είναι η διεύρυνση των αστυνομικών αρμοδιοτήτων, ώστε η αστυνομία να έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί «νεκρές περιοχές», κηρύσσοντας απαγόρευση κυκλοφορίας, σύμφωνα με τον «Γκάρντιαν». Για να γίνει αυτό, υποστηρίζει η υπουργός, «η Αστυνομία πρέπει να έχει διαθέσιμες όλες τις απαραίτητες εξουσίες». Οι εξελίξεις στην Αγγλία και οι αποφάσεις της βρετανικής κυβέρνησης έρχονται από το μέλλον. Πρόκειται για μια προσπάθεια του πολιτικού προσωπικού των μονοπωλίων να θωρακίσει την εξουσία τους, όχι βέβαια από τα ελέγξιμα και τυφλά ξεσπάσματα, αλλά από τους μαζικούς πολιτικούς αγώνες, που αργά ή γρήγορα θα θεριέψουν και θα στρέφονται ενάντια στην καρδιά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο οι αστικές κυβερνήσεις, όπως η βρετανική, επιχειρούν να νομιμοποιήσουν μέσα στην αστική δημοκρατία τους πρακτικές των πιο αντιδημοκρατικών καθεστώτων, όπως για παράδειγμα η απαγόρευση της κυκλοφορίας. Σε τελική ανάλυση, οι αποφάσεις τους δείχνουν πως η «δημοκρατία» τους δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη δικτατορία των μονοπωλίων στις πλάτες του λαού, η οποία γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστική, όσο η σαπίλα του καπιταλισμού δεν μπορεί να κρυφτεί και δυναμώνουν οι λαϊκές αντιδράσεις. Η «δημοκρατία» τους είναι μόνο για το κεφάλαιο, γι' αυτό και πρέπει να την αντιπαλέψει ο λαός, να την κλονίσει, να την ανατρέψει.
Εντυπώσεις με τις επιδοτήσεις
Νέα σφαγή των αγροτικών επιδοτήσεων μετά το 2013 σχεδιάζει η Κομισιόν και ενόψει των νέων προτάσεων της αναθεώρησης της ΚΑΠ άρχισαν οι επιλεκτικές διαρροές δημιουργίας εντυπώσεων. Στο φως της δημοσιότητας ήρθαν πληροφορίες ότι θα περικοπούν οι μεγάλες επιδοτήσεις πάνω από 150.000 ευρώ. Αναφέρεται σχετικά πως σε έγγραφο της Κομισιόν προτείνεται να μπει εισφορά 20% από 150.000 - 200.000 ευρώ, 40% από 200.000 έως 250.000 ευρώ και 70% από 250.000 έως 300.000 ευρώ. Πάντως, την περικοπή των πολύ μεγάλων επιδοτήσεων η Κομισιόν τη διαλαλεί από τις αρχές του 2000, αλλά το μόνο που γίνεται από τότε είναι να περιορίζονται δραστικά οι επιδοτήσεις των μικρών και μεσαίων αγροτών, ενώ είναι σίγουρο ότι και μετά την αναθεώρηση του 2013 αυτοί θα πληρώσουν πάλι το μάρμαρο. Αλλά οι μηχανισμοί της ΕΕ θέλουν να δημιουργήσουν την εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι θα κοπούν οι επιδοτήσεις άνω των 150.000 ευρώ, οι οποίες έτσι κι αλλιώς αφορούν λίγους μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες. Από την άλλη, οι εγχώριοι θιασώτες του ευρωμονόδρομου επιχειρούν να δημιουργήσουν προσδοκίες ότι με σκληρές διαπραγματεύσεις και ρεαλιστικές θέσεις οι διαφαινόμενες απώλειες από τη νέα αναθεώρηση της ΚΑΠ δε θα είναι τελικά μεγάλες. Το θέμα, όμως, είναι ότι η αγροτιά, αναθεώρηση με αναθεώρηση της ΚΑΠ, βγαίνει όλο και πιο ζημιωμένη και οδηγείται με πιο γοργούς ρυθμούς στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα. Ετσι όπως διαμορφώνονται τα πράγματα, η φτωχομεσαία αγροτιά δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εντείνει τον αγώνα της μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ και να παλέψει μαζί με την εργατιά, τους αυτοαπασχολούμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα για την ανατροπή αυτής της ολέθριας πολιτικής. Γιατί, αν δεν το κάνει, το μέλλον της θα είναι η φτώχεια και το ξεκλήρισμα.
Βαθιά κρίση στην καπιταλιστική ΕΕ
Η βαθιά κρίση στην καπιταλιστική ΕΕ, και παγκόσμια, φέρνει στην επιφάνεια τις οξυμένες αντιθέσεις στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας, αλλά και τα αδιέξοδα που εναλλάσσονται στην προσπάθεια του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου να διαχειριστεί την κρίση προς όφελός του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι παρά τα μέτρα που παίρνονται στο επίπεδο της διαχείρισης, μέσα από αλλεπάλληλες συνόδους κορυφής, τηλεδιασκέψεις, διμερείς συνεργασίες και επαφές, τα δύο τουλάχιστον τελευταία χρόνια, τα μοναδικά μέτρα που έχουν αποδώσει τα προσδοκώμενα για το κεφάλαιο, είναι εκείνα που μειώνουν κατακόρυφα την τιμή της εργατικής δύναμης (στην Ελλάδα και τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ).
Σε μια προσπάθεια να κερδίσει χρόνο στη μεθόδευση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου συζητάει τώρα τη λύση του ευρωομόλογου. Στη συγκεκριμένη μάλιστα πρόταση, συμπίπτουν οι αστικές δυνάμεις με τους οπορτουνιστές, δείχνοντας και μ' αυτόν τον τρόπο ότι από διαφορετικά πόστα και με μοιρασμένους ρόλους υπηρετούν την ίδια, επικίνδυνη για το λαό στρατηγική. Το ευρωομόλογο, όποτε και αν εκδοθεί, θα έχει την ίδια τύχη με τα άλλα μέτρα που ανακοινώθηκαν μέχρι σήμερα για τη διαχείριση του υψηλού δημόσιου χρέους που καταγράφουν ορισμένα από τα κράτη μέλη της ΕΕ, τα οποία είναι ταυτόχρονα βυθισμένα σε βαθιά κρίση.
Το μόνο βέβαιο είναι - και σ' αυτό συγκλίνουν ακόμα και οι αστοί οικονομολόγοι - ότι οι προϋποθέσεις για την έκδοση ευρωομολόγου θα αποτελέσουν το όχημα για να φορτωθεί ο λαός νέα βάρβαρα μέτρα, να κατρακυλήσει ακόμα πιο βαθιά στη φτώχεια. Τον ίδιο ρόλο έπαιξαν και οι προηγούμενοι μηχανισμοί δανειοδότησης της ΕΕ, οι οποίοι, σε ό,τι αφορά την εξασφάλιση φθηνότερου χρήματος για την εξυπηρέτηση του χρέους, κάθε άλλο παρά ανέκοψαν την κρίση, αφού αυτή δεν εδράζεται στο χρέος, αλλά στην παραγωγή και το - πρόσκαιρο ούτως ή άλλως - ξεπέρασμά της απαιτεί την απαξίωση κεφαλαίου. Ως προς τα παραπάνω, κατάπτυστος είναι ο ρόλος των οπορτουνιστών, οι οποίοι όχι μόνο προσπαθούν να συγκαλύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, βαφτίζοντάς την «κρίση χρέους», αλλά επιπλέον κρύβουν από το λαό ότι το ευρωομόλογο δεν είναι παρά μια ακόμη μορφή δανεισμού για το κεφάλαιο, το κόστος του οποίου θα φορτωθεί πολλαπλάσια στη λαϊκή οικογένεια.
Την τελευταία σχετικά περίοδο έχει προκύψει και η «οικονομική διακυβέρνηση», με την οποία το κεφάλαιο επιχειρεί να επιβάλλει ενιαίους δημοσιονομικούς και άλλους κανόνες στην Ευρωένωση. Η «οικονομική διακυβέρνηση» και οι θεσμοί της θα αποτελέσουν έναν ακόμα κορσέ στο λαό, με νέα μέτρα λιτότητας και αντεργατικές ανατροπές, προκειμένου να τηρηθούν τα συμφωνημένα όρια στο χρέος και τα ελλείμματα. Με δοσμένη την ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη, καμία σύγκλιση οικονομιών και καμιά πολιτική ενοποίηση της ΕΕ δεν πρόκειται να προκύψει, όπως προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους η κυβέρνηση, ισχυριζόμενη μάλιστα με θράσος ότι η όποια σύγκλιση θα είναι υπέρ του λαού. Ο καπιταλισμός έχει σαπίσει, μαζί και οι διακρατικοί ιμπεριαλιστικοί σχηματισμοί. Διέξοδος για το λαό είναι μόνο η αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία.
Feeds
