Η δημοσιοποίηση κρουσμάτων φοροδιαφυγής που εντοπίζουν οι αρμόδιες υπηρεσίες και περιοδικά εμφανίζονται στον Τύπο, εύλογα προκαλεί τον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης. Για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, ατομικές τραπεζικές καταθέσεις τόσων εκατομμυρίων ευρώ, περισσότερο προσιδιάζει σε κινηματογραφικά σενάρια, παρά στα δεδομένα της δικής του ζωής. Το να επιχειρείται όμως να ταυτιστεί η φοροδιαφυγή, με τις υπέρογκες καταθέσεις που διαθέτουν έξι γιατροί, μια κομμώτρια και ένα μέντιουμ, όχι μόνο δεν είναι λογικό, αλλά αποκαλύπτει τις προσπάθειες που κάνουν ορισμένοι να βγάλουν από το οπτικό μας πεδίο, την ουσία της έννοιας της φοροδιαφυγής, αλλά και την έκταση της απώλειας φόρων, όχι ως συνέπεια της έκνομης δραστηριότητας κάποιων μονάδων, αλλά ως το αποτέλεσμα πολιτικών - ταξικών επιλογών στη διαμόρφωση του ίδιου του φορολογικού συστήματος.

Αναμφίβολα, όσοι έχουν εισοδήματα δεκάδων εκατομμυρίων και πληρώνουν φόρους αντίστοιχους με τους φόρους που αρπάζει το κράτος από μεροκαματιάρηδες των 30 και 40 ευρώ, είναι καραμπινάτοι φοροφυγάδες, που καταφέρνουν να αξιοποιούν τα παραθυράκια που προσφέρει το σύστημα σε διάφορους ...περιφερειακούς συμμάχους του κεφαλαίου, είτε είναι μεγαλογιατροί, είτε είναι μεγαλοδικηγόροι, είτε ...μελλοντολόγοι που σε μια πραγματικά ευνομούμενη κοινωνία δε θα έπρεπε καν να υπάρχουν. Πέρα όμως από αυτά τα «παραθυράκια», υπάρχουν και οι ορθάνοιχτες πόρτες της φοροδιαφυγής δισεκατομμυρίων, που προσφέρεται με τον πλέον επίσημο και απλόχερο τρόπο στους εκπροσώπους του κεφαλαίου και στις επιχειρήσεις που διαθέτουν.

Ενα παράδειγμα: Κάθε εργαζόμενος που έχει εισοδήματα πάνω από 570 ευρώ το μήνα, είναι υποχρεωμένος να καταβάλει φόρο εισοδήματος, άσχετα αν τα χρήματα αυτά δεν του φτάνουν για να καλύψει τις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες του. Την ίδια στιγμή και ανεξάρτητα από τα πόσα είναι τα εκατομμύρια των καθαρών κερδών που έχουν, δεν πληρώνουν δεκάρα για φόρο οι εφοπλιστές και οι εταιρίες τους, οι εφοπλιστές που κάνουν μπίζνες και σε άλλους κλάδους της οικονομίας, οι διάφορες τεχνικές εταιρείες σε συνάρτηση με το χώρο απόσπασης της κερδοφορίας τους, τα παράσιτα που πλουτίζουν με τις αγοραπωλησίες μετοχών, οι εταιρείες χρηματοδοτικών μισθώσεων και ...πάει λέγοντας.

Το φορολογικό σύστημα είναι διαμορφωμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, άρα, αναπαράγει την κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτός είναι ο λόγος που τα επίσημα κέρδη που εμφανίζουν οι επιχειρήσεις ενώ πριν κάποια χρόνια φορολογούνταν με συντελεστή 45%, τώρα ο συντελεστής είναι 20% και αναμένεται νέα μείωση. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι ποικιλόμορφες φοροαπαλλαγές που συνοδεύουν κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα, η νομιμοποίηση της παράνομης εξαγωγής κεφαλαίων με πρόσχημα τον επαναπατρισμό τους, η κατάργηση της φορολόγησης των μερισμάτων στην ενιαία κλίμακα, η απαλλαγή των εξωχώριων εφοπλιστικών επιχειρήσεων για την ακίνητη περιουσία τους, η μείωση του ΦΠΑ για τους μεγαλοξενοδόχους, κ.ο.κ.

Για τους εργαζόμενους πρέπει να είναι καθαρό: Κάθε πυροτέχνημα της κυβερνητικής προπαγάνδας για κάποιους κραγμένους φοροφυγάδες, είναι η στάχτη στα μάτια, αφ' ενός, για το φιλομονοπωλιακό χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος που αφήνει στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο, αφ' ετέρου, για νέα μέτρα φορολογικής επιβάρυνσης που σχεδιάζονται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Με αυτή την έννοια, εκείνο που χρειάζεται είναι επαγρύπνηση και ετοιμότητα, μια και η κυβέρνηση ετοιμάζει - λέει - νέο φορολογικό.