ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καλούν σε ιμπεριαλιστική επέμβαση;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αρκετά περίεργη, εκ πρώτης όψεως σε κάποιον που δεν γνωρίζει την προϊστορία του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η δήλωση της Ρένας Δούρου, υπεύθυνης Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ, «για την πρόσφατη αιματηρή καταστολή αντιφρονούντων από το καθεστώς της Συρίας, στην πόλη Χάμα». Ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητάει επέμβαση της «διεθνούς κοινότητας», στην ουσία επέμβαση των ιμπεριαλιστών για να... σώσουν το λαό της Συρίας. Ομως, με μια δεύτερη ανάγνωση αυτό που επιβεβαιώνεται είναι η διαχρονική αντίληψη του οπορτουνιστικού χώρου σε σχέση με τους «καλούς» και «κακούς» ιμπεριαλιστές, όπου πρέπει να πάμε με τους «καλούς», και την υιοθέτηση όλου του νεοταξικού οικοδομήματος περί «ανθρώπινων δικαιωμάτων» και επεμβάσεων, για δήθεν αποτροπή ανθρωπιστικών καταστροφών, παραβλέποντας σκόπιμα πως όλα αυτά είναι το άλλοθι των ιμπεριαλιστικών επιτελείων για να ξετυλίξουν τα σχέδιά τους, τα οποία είναι πάντα σε βάρος των λαών. Στη συγκεκριμένη λοιπόν δήλωση, η οποία στάλθηκε από το γραφείο Τύπου του ΣΥΝ, αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Τώρα η διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής τον ΟΗΕ και την ΕΕ, οφείλει να απομονώσει το αιμοσταγές καθεστώς, στηρίζοντας παράλληλα, πολιτικά και οικονομικά, τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Τώρα είναι πραγματικά η ώρα της έμπρακτης αλληλεγγύης προς το λαό της Συρίας!». Αραγε δεν γνωρίζουν σε ποιους απευθύνονται; Προφανώς και γνωρίζουν. Είναι η «διεθνής κοινότητα», που με επικεφαλής τον ΟΗΕ και την ΕΕ (και τις ΗΠΑ), εδώ και πάνω από τέσσερις μήνες σκορπάει το θάνατο στη Λιβύη, στο όνομα της προστασίας του λαού της από το καθεστώς Καντάφι. Είναι οι ίδιοι που με ανάλογα προσχήματα αιμοτοκύλησαν τη Γιουγκοσλαβία και ισοπέδωσαν το Ιράκ. Μάλιστα, στην εν λόγω δήλωση του στελέχους του ΣΥΝ γίνεται και επίκληση του παραδείγματος της Λιβύης: «Σήμερα, πέντε μήνες μετά από το ξεκίνημα της "άνοιξης της Συρίας", οι εξεγερμένοι επιμένουν, παρά το λουτρό αίματος, να στέκονται όρθιοι και να αντιστέκονται διεκδικώντας ό,τι και οι Αιγύπτιοι, οι Τυνήσιοι, οι Λίβυοι: Ελευθερία, δημοκρατία, σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους». Ολα αυτά δεν πρέπει να μας ξενίζουν. Το φαινόμενο της συμπόρευσης με ένα μέρος των ιμπεριαλιστών και της καλλιέργειας συγχύσεων και αυταπατών είναι σύμφυτο με τον οπορτουνισμό, είναι παλιά τους τέχνη. Εξάλλου αυτός ήταν πάντα ο ρόλος τους...

Η δουλειά στους αυτοκινητιστές...

«Πρώτη φορά έρχομαι στην παρέα σας και χαίρομαι που είμαι εδώ, μαζί σας. Δεν θέλω να πω πολλά πράγματα, παρά μόνο αυτό: Εχω τρία παιδιά και πέντε εγγόνια. Αν είναι τα παιδιά και τα εγγόνια μου να με δουν να πεθαίνω, θέλω να με δουν να πεθάνω όρθιος. Γιατί ο ταξιτζής όπως και κάθε μεροκαματιάρης άνθρωπος ή θα σηκώσει κεφάλι τώρα ή θα αργοπεθαίνει σκυφτός μια ζωή»...

Η παραπάνω δήλωση προέρχεται από την τοποθέτηση ενός 63χρονου ταξιτζή στη σύσκεψη που διοργάνωσαν το περασμένο Σάββατο οι τοπικές Επιτροπές Αγώνα στην Αθήνα και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των διαθέσεων που επικρατούν στο σύνολο της βάσης του κλάδου. Ανθρωποι κάθε ηλικίας, νέοι που τα τελευταία χρόνια μπήκαν στο επάγγελμα ή γηραιότεροι που μετρούσαν λίγα χρόνια ή και μήνες ακόμη για να βγουν στη σύνταξη, βρίσκονται αντιμέτωποι με μία πολιτική που ετοιμάζεται να τους «τσακίσει» μέσα σε μία νύχτα. Ταυτόχρονα συνειδητοποιούν ότι η συνδικαλιστική πλειοψηφία του χώρου κάθε άλλο παρά μπορεί να εκφράσει τις ανάγκες τους, να υπερασπίσει τα συμφέροντά τους, ακόμη και τα πιο μικρά και πιο άμεσα.

... και το «ρίζωμα» της ΠΑΣΕΒΕ

Χάρη στη μαζική δουλειά που σκληρά και επίπονα ξεδιπλώνουν μερόνυχτα τώρα, καθ' όλη τη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων τα μέλη των Επιτροπών Αγώνα, όλο και περισσότεροι ταξιτζήδες προσεγγίζουν την ΠΑΣΕΒΕ, γιατί καταλαβαίνουν ότι μέσα από τις γραμμές της μπορούν να οργανώσουν καλύτερα τον αγώνα τους για να έχουν αποτελέσματα σήμερα, αλλά και προοπτική για το μέλλον. Μπορεί η κυβέρνηση να επιστρατεύει τους μηχανισμούς καταστολής και προπαγάνδας και η συνδικαλιστική πλειοψηφία να εμποδίζει την άνοδο του αγώνα και τη μετωπική του ανάπτυξη με άλλους επαγγελματικούς κλάδους, όμως στις συνειδήσεις όλο και περισσότερων αυτοκινητιστών, εξαιτίας των προβλημάτων επιβίωσης που τους προκαλεί αυτή η πολιτική αλλά και η καθημερινή μαζική τους συμμετοχή στους δρόμους του αγώνα, «γεννιούνται» ανατρεπτικές διεργασίες.

Αυτές οι διεργασίες βρίσκονται καθημερινά σε διαλεκτική αλληλεπίδραση με την αντιμονοπωλιακή συσπείρωση - η οποία ακόμη είναι στα «σπάργανα», ωστόσο ανδρώνεται μέρα με την ημέρα - που μεθοδικά και οργανωμένα επιδρά στον κλάδο, δημιουργώντας έτσι σοβαρές προϋποθέσεις άμυνας του συγκεκριμένου χώρου απέναντι σε αυτήν την πολιτική, αλλά κυρίως γενικότερης αντεπίθεσης, που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλους επαγγελματικούς κλάδους αυτοαπασχολούμενων.

Εξαθλίωση της Πρόνοιας

Δύο περιστατικά μέσα σε τρεις ημέρες δείχνουν με απόλυτη σαφήνεια προς τα πού οδηγείται σήμερα η Πρόνοια. Το πρώτο περιστατικό αφορούσε τη μάνα που αδυνατεί να μεγαλώσει με αξιοπρέπεια τα δύο αυτιστικά της παιδιά, διότι δεν υπάρχουν δημόσιες υπηρεσίες Πρόνοιας, δεν υπάρχουν σχολεία και δομές τέτοιες που θα ενίσχυαν τόσο τα παιδιά όσο και τις οικογένειές τους με ουσιαστικά προγράμματα και οι γονείς αναγκάζονται να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ σε ιδιωτικές δομές, αμφιβόλου ποιότητας. Το δεύτερο, δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» και αφορά στην παρακράτηση από το 40% μέχρι και το 80% των συντάξεων των ηλικιωμένων σε ιδρύματα.

Την ώρα δηλαδή, που οι περισσότεροι συνταξιούχοι δίνουν το μεγαλύτερο μέρος των έτσι κι αλλιώς πενιχρών τους συντάξεων στα φάρμακα και για υπηρεσίες Υγείας, έρχεται η κυβέρνηση και ακόμη και αυτούς τους συνταξιούχους που είχαν βρει ένα «απάγκιο» σε κάποια δημόσια, υποβαθμισμένα ιδρύματα κλειστής περίθαλψης, τους πετσοκόβει τις πενιχρές τους συντάξεις. Η κυβέρνηση, στην κυριολεξία, δεν αφήνει «πέτρα πάνω στην πέτρα» και οδηγεί ανθρώπους ηλικιωμένους, συνταξιούχους, στην εξαθλίωση. Αναγκάζει τους παππούδες να ντρέπονται που δεν μπορούν νά κάνουν ένα δώρο στα εγγόνια τους και οδηγεί μανάδες να βγάζουν «κραυγή απόγνωσης», για πράγματα που θα έπρεπε να είναι δεδομένα, όπως η δημόσια, δωρεάν και υψηλών προδιαγραφών φροντίδα παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Η ίδια πολιτική, όμως, που έχει αυτά τα αποτελέσματα, ταυτόχρονα αφήνει απλήρωτους τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες πρόνοιας, οι οποίοι έχουν να πληρωθούν από τέσσερις μέχρι και οχτώ μήνες. Η απόγνωση έχει αγγίξει «το κόκκινο» τόσο για τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες πρόνοιας, όσο και για όσους φιλοξενούνται στις δομές αυτές.

Ολα αυτά σκιαγραφούν μια συνειδητή πολιτική απαξίωσης της ίδιας της Πρόνοιας, η οποία πολιτική στόχο έχει τη σταδιακή μετατροπή του χαρακτήρα της, στη λογική του «κόστους - οφέλους», κάτι που ήδη συντελείται όλα τα προηγούμενα χρόνια. Σήμερα και με όχημα την καπιταλιστική κρίση και την επίκληση του δημόσιου χρέους, η κυβέρνηση, μαζί με την τρόικα και την πλουτοκρατία, προωθούν την ακόμη μεγαλύτερη διείσδυση του ιδιωτικού τομέα, αλλά και τη μετατροπή του όποιου δημόσιου τομέα απομείνει, σε «ανταποδοτικό». Οι παραπάνω εξελίξεις, ωστόσο, είναι επιλογές στρατηγικού χαρακτήρα που σχετίζονται άμεσα με την εξέλιξη του καπιταλιστικού συστήματος. Το κεφάλαιο, σήμερα, έχει ανάγκη να επεκταθεί σε τομείς που μέχρι πριν λίγα χρόνια είχε «αφήσει» στη διάθεση του κράτους. Και ένας από αυτούς τους τομείς, είναι η Πρόνοια.

Σήμερα, και ενώ η έμμεση ιδιωτικοποίηση των δομών Πρόνοιας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, γίνεται φανερό πως τα θέματα αυτά αφορούν το σύνολο του λαού. Δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους σε αυτά ή όσους εντάσσονται σε αυτές τις δομές και τις οικογένειές τους. Αν και είναι οι πρώτοι που έρχονται αντιμέτωποι με τις διαχρονικές πολιτικές των κυβερνήσεων, της τρόικας και της πλουτοκρατίας στο συγκεκριμένο τομέα, ωστόσο, γίνεται καθημερινά φανερό πως αν δε γίνει υπόθεση όλου του λαού η υπεράσπιση και διεύρυνση των δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών πρόνοιας, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες του λαού, τότε η ανελέητη επίθεση δε θα σταματήσει.

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΑ ΤΙ ΗΜΙΜΕΤΡΑ ΕΙΝΑΙ αυτά από την πλευρά της κυβέρνησης; Μερικές εισαγγελικές παρεμβάσεις μόνο για το θέμα των κινητοποιήσεων των ταξιτζήδων; Απαράδεκτη επιείκεια.

Αφού είναι προφανές ότι στη χώρα υπάρχουν ...οργανωμένες δυνάμεις που έχουν σαν στόχο να επιφέρουν πλήγμα στον ελληνικό τουρισμό άρα στην εθνική οικονομία! Εχουν επανειλημμένα επισημανθεί και «χτυπούν» κατά καιρούς.

Συγκεκριμένα, πρόκειται για τους ναυτεργάτες, τους ταξιτζήδες, τους εργαζόμενους στα μέσα μεταφοράς, τους αγρότες, τους διαδηλωτές στο κέντρο της Αθήνας, όσους διαμαρτύρονται για τα διόδια, τους εργαζόμενους στην ΥΠΑ, τους ξενοδοχοϋπάλληλους, τους δημοτικούς υπάλληλους και μερικούς άλλους κλάδους.

Αντιθέτως, για τον ελληνικό τουρισμό και κατ' επέκταση τη χώρα ενδιαφέρονται οι εφοπλιστές, οι ξενοδοχειακές εταιρείες και οι πολυεθνικές του τουρισμού.

Είναι ξεκάθαρο ότι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες συλλήψεις και συγκεντρώσεις των πρώτων σε ειδικά στρατόπεδα είναι απαραίτητο προληπτικό μέτρο.

Είναι, επίσης, ξεκάθαρο ότι «πατριωτικό» είναι αυτό που συμφέρει την πλουτοκρατία και για όποιον έχει την παραμικρή αμφιβολία υπάρχουν τα κανάλια της για να του εξηγήσουν τους λόγους μέχρι να το εμπεδώσει...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στο βωμό των μονοπωλίων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπαράζ από νέα μέτρα απέναντι στο λαϊκό εισόδημα μαζί με πρόσθετες τρανταχτές φοροελαφρύνσεις για τα μονοπώλια και τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους ετοιμάζει η κυβέρνηση.

Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που πηγαίνει για ψήφιση στη Βουλή μέχρι τον Οκτώβρη, είναι το αντικείμενο ενός ακόμη στημένου» διαλόγου μεταξύ του υπουργείου Οικονομικών και των δυνάμεων του λεγόμενου «κοινωνικού εταιρισμού», της συμμαχίας των προθύμων, που αποφασιστικά στηρίζουν τη βαρβαρότητα. Και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο είναι αναπόσπαστο τμήμα του στρατηγικού σχεδιασμού που κλιμακώνει το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας. Μεταξύ άλλων και στα πλαίσια της ενδυνάμωσης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων ετοιμάζονται να προχωρήσουν στη συρρίκνωση των συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη, στην κατεύθυνση δηλαδή που έχει υποδειχθεί και από την ηγεσία της ΝΔ. Προκειμένου να ισοφαρίσουν την απώλεια, δρομολογούν πρόσθετα χαράτσια «ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος», όπως για παράδειγμα με την «καθολική επανεξέταση» των όποιων φοροελαφρύνσεων έχουν απομείνει για μισθωτούς - συνταξιούχους - αυτοαπασχολούμενους, για τα λαϊκά νοικοκυριά.

Είναι απόλυτα φανερό ότι στο βωμό διατήρησης της κερδοφορίας των μονοπωλίων, θα απαιτούνται ολοένα και περισσότερες ανθρωποθυσίες. Ο λαός δεν μπορεί να δεχτεί να γίνεται «πρόβατο επί σφαγή». Με εμπιστοσύνη στην οργανωμένη δύναμη και δράση του να παλέψει για τη ριζική ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων για την εγκαθίδρυση της δικής του λαϊκής εξουσίας.

Ο ρόλος της ΓΣΕΕ στα ΒΑΕ

Αλλοθι, για μια ακόμη φορά, δίνει η ΓΣΕΕ στην κυβέρνηση μπροστά στο νέο σφαγιασμό των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων. Παρά το γεγονός ότι η νέα «λίστα» έχει ήδη κυκλοφορήσει και δει το φως της δημοσιότητας, παρά το ότι τουλάχιστον 120.000 εργαζόμενοι πετιούνται εκτός ΒΑΕ, εντούτοις η ΓΣΕΕ επιμένει να πραγματοποιεί συναντήσεις ως ...«κοινωνικός εταίρος», ανταποκρινόμενη στα καλέσματα του υπουργείου Εργασίας, όταν όλα είναι ήδη αποφασισμένα και το μόνο που απομένει είναι η τελική υπογραφή. Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, την περασμένη Παρασκευή 29 Ιούλη, πραγματοποιήθηκε άτυπη συνάντηση του υπουργού με τους «κοινωνικούς εταίρους» όπως είναι ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, ΕΣΕΕ, αλλά και ηγεσίες Ομοσπονδιών που ελέγχονται από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό (π.χ. Ομοσπονδία σε Επισιτισμό - Τουρισμό, στο Μέταλλο, στη Χημική Βιομηχανία κλπ.).

Ασφαλώς, η ΓΣΕΕ δεν περίμενε αυτή την άτυπη συνάντηση για να νομιμοποιήσει το νέο έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων. Πιστή στην ...παράδοση, που τη θέλει να μην υπάρχει αντεργατικό μέτρο δίχως τη δική της στήριξη, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συμμετείχε με εκπρόσωπό της στη Διαρκή Επιτροπή την οποία είχε συγκροτήσει η κυβέρνηση για να προωθήσει το σφαγιασμό στα ΒΑΕ. Μάλιστα, ο εκπρόσωπός της δε δίστασε να συμφωνήσει ακόμα και εξαιρέσεις από τη λίστα των ΒΑΕ, δίνοντας και με αυτό τον τρόπο άλλη μια απόδειξη ότι στέκεται απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων...

«Δικές μας προτάσεις»...

«Συμφωνούμε με όλα τα αδελφά κόμματα της Ευρώπης στους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής: Στην εξάλειψη του ελλείμματος, στη δραστική περικοπή της δημόσιας σπατάλης, στη μείωση του χρέους, στις αποκρατικοποιήσεις και στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και στις διαρθρωτικές αλλαγές. Σε όλα αυτά γνωρίζουν πια πως όχι μόνο συμφωνούμε, αλλά τα περισσότερα είναι οι δικές μας προτάσεις». Τα παραπάνω δήλωσε ο πρόεδρος της ΝΔ Αντ. Σαμαράς σε συνέντευξή του την Κυριακή στην «Καθημερινή». Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν άκρως αποκαλυπτικός για την εκκωφαντική στήριξη που προσφέρει η ΝΔ στην κυβέρνηση για την προώθηση και εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Μάλιστα ξεκαθάρισε ότι οι «θέσεις» της ΝΔ συμφωνούν με όλα τα «αδελφά κόμματα της Ευρώπης» - προκειμένου να αρθούν και οι δήθεν ...παρεξηγήσεις - αποδεικνύοντας ουσιαστικά ότι συνυπογράφει όλες τις αντιδραστικές αποφάσεις της ΕΕ όπως τις συνδιαμορφώνουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού κεφαλαίου είτε φέρουν τον τίτλο της «νεοφιλελεύθερης» είτε της «σοσιαλδημοκρατικής» κυβέρνησης. Ο Αντ. Σαμαράς σημειώνει μάλιστα ότι τα μέτρα και πολιτικές που προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «είναι προτάσεις» της ΝΔ. Οι «μεταρρυθμίσεις», όπως η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, οι σαρωτικές αποκρατικοποιήσεις, η δραστική περικοπή των κοινωνικών δαπανών (στο όνομα της μείωσης της δημόσιας σπατάλης), το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, το ενιαίο μισθολόγιο (μειώσεις μισθών) και η εργασιακή εφεδρεία (βλ. απολύσεις) στο Δημόσιο αποτελούν πράγματι προτάσεις της ΝΔ. Ο Αντ. Σαμαράς δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να επιβεβαιώσει για πολλοστή φορά προς τους εκπροσώπους της πλουτοκρατίας ότι θα βάλει πλάτη για την εφαρμογή της βάρβαρης πολιτικής. Οσο για τη δέσμευσή του ότι «δεν θα ψηφίσει» στη Βουλή το πακέτο χρηματοδοτικής στήριξης που συμφωνήθηκε στις Βρυξέλλες, έχει την ίδια βαρύτητα με την δήθεν «αντιμνημονιακή ψήφο» της ΝΔ που στη συνέχεια μετουσιώθηκε σε υπερψήφιση αντιδραστικών νομοσχεδίων και πλειοδοσία σε φιλομονοπωλιακές προτάσεις για τη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου.

Απολύσεις και τσεκούρι στους μισθούς

Οι απολύσεις, η μείωση μισθών μέσω των περικοπών επιδομάτων και οι συγχωνεύσεις υπηρεσιών στο δημόσιο τομέα είναι μια ακόμη έκφραση της πολιτικής που σαρώνει εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Με τις πρόσφατες κυβερνητικές τροπολογίες στο νομοσχέδιο «Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση», χιλιάδες εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα πάρουν επίδομα ανεργίας για ένα χρόνο και στη συνέχεια θα απολυθούν από τους φορείς του Δημοσίου που καταργούνται ή συγχωνεύονται. Προχωρά η «εργασιακή εφεδρεία», ενώ θα γίνουν και νέες περικοπές επιδομάτων και άρα μειώσεις σε μισθούς που φτάνουν τα 293 εκατομμύρια ευρώ.

Η τακτική και η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης - την οποία ασπάζονται η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. - είναι γνωστή και ύπουλη: Ο δημόσιος τομέας είναι διογκωμένος και δυσλειτουργικός, κοστίζει στον ελληνικό λαό. Παράλληλα, τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια παρέμεναν υποστελεχωμένοι και υποβαθμισμένοι, στέλνοντας τη λαϊκή οικογένεια στα νύχια του ιδιωτικού τομέα. Τώρα, με τις νέες τροπολογίες, το αστικό κράτος προσαρμόζεται περισσότερο στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων. Καταργούνται και συγχωνεύονται υπηρεσίες όπως ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων, το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Υλικού, το Εθνικό Ιδρυμα Αγροτικής Ερευνας, ο Οργανισμός Πιστοποίησης και Επίβλεψης Γεωργικών Προϊόντων κ.ά. Αυτή η εξέλιξη διευκολύνει την επέκταση της δράσης των μονοπωλιακών ομίλων και σε νέους τομείς, αξιοποιώντας την απελευθέρωση των αγορών, τις ιδιωτικοποιήσεις, την εμπορευματοποίηση και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του ορυκτού πλούτου. Διευκολύνεται, για παράδειγμα, η κατασκευή σχολικών κτιρίων από επιχειρηματίες, χωρίς να σημαίνει ότι και προηγούμενα ο οργανισμός αυτός λειτουργούσε σύμφωνα με τις λαϊκές και κοινωνικές ανάγκες.

Χιλιάδες άνθρωποι - υπολογίζονται στις 7.000 - βρίσκονται στον αέρα. Είτε θα πεταχτούν στο δρόμο, είτε θα δουν τους μισθούς τους να μειώνονται δραματικά. Με αυτό τον τρόπο προωθείται η ανταγωνιστικότητα του δημόσιου τομέα, η λειτουργία του με κριτήρια της αγοράς και εξοικονομούνται πόροι οι οποίοι θα πηγαίνουν στη χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων και όχι φυσικά για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Είναι δεδομένο ότι και οι παραπάνω αλλαγές θα στραφούν κατά των λαϊκών στρωμάτων. Οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να δουν καμία βελτίωση στη ζωή τους από το ψευδεπίγραφο και προσχηματικό «νοικοκύρεμα» του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ισα ίσα που αν δεν αντιδράσουν. οι απολύσεις, οι συγχωνεύσεις και η κατάργηση υπηρεσιών θα γενικευτούν με δραματικές συνέπειες για τη ζωή τους. Πρέπει να διεκδικήσουν να πληρώσουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι για τα ελλείμματα και τα χρέη. Αυτοί πρέπει να φορολογηθούν, αυτοί ευθύνονται και όχι οι μισθοί και τα επιδόματα των εργαζομένων. Γι' αυτό και ο λαός πρέπει να τους κόψει τη φόρα. Με ενιαίο αγώνα των εργαζομένων στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, με ισχυρό ΚΚΕ και λαϊκή συμμαχία να περάσει στην αντεπίθεση για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων.