Το πραγματικό βάρβαρο πρόσωπο της πολιτικής που εφαρμόζει η ηγεσία της ΝΔ επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά η χτεσινή δήλωση του τομεάρχη Εξωτερικών, Π. Παναγιωτόπουλου, με την οποία ζητεί ευθέως από την κυβέρνηση να αναγνωρίσει άμεσα «το εθνικό μεταβατικό συμβούλιο της Λιβύης» ως «νόμιμη αρχή που εκπροσωπεί το λιβυκό λαό», επικαλούμενος ότι «έχει αναγνωρισθεί διεθνώς από πολλές ευρωπαϊκές χώρες». Το «αίτημα» αυτό της ΝΔ για νομιμοποίηση του οργάνου των «αντικαθεστωτικών», που από την πρώτη στιγμή συνεργάζεται ανοιχτά με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που βομβαρδίζουν το λιβυκό λαό, είναι βέβαια φυσική προέκταση της στήριξης που πρόσφερε, από κοινού με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση. Είναι ολοφάνερο ότι στη φάση αυτή η ηγεσία της ΝΔ «μπαίνει μπροστά» και επιχειρεί να εκφράσει τα συμφέροντα των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων, οι οποίοι επιδιώκουν είτε να ξανακερδίσουν το μερίδιο που είχαν στα ενεργειακά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Λιβύη είτε να μην υστερήσουν στην άγρια διαμάχη που γίνεται με τα μονοπώλια άλλων κρατών της ΕΕ που ετοιμάζονται για νέα λεηλασία. Κατά τα λοιπά, αποτελεί απύθμενη υποκρισία και θρασύτατο εμπαιγμό να μιλάει η ηγεσία της ΝΔ για το «αίμα των αθώων πολιτών και αμάχων», από τη στιγμή που όχι μόνο στήριξε τους βομβαρδισμούς του λιβυκού λαού αλλά πλειοδοτεί για την παραχώρηση της Σούδας και την πιο ενεργό εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
«Αμόκ» με τη δράση του ταξικού κινήματος
Είναι τέτοια η πρεμούρα της «Καθημερινής» του ομίλου Αλαφούζου και ταυτόχρονα ο φόβος για την απήχηση του ταξικού εργατικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, που με αφορμή τη συμβολική κίνηση της ανάρτησης των πανό στην Ακρόπολη, αναπαράγει το γνωστό παραμύθι περί «πλήγματος στον τουρισμό».
Από την πρώτη σελίδα, όπου δείχνει φωτογραφία με τουρίστες που με τις μηχανές του απαθανατίζουν το μνημείο, κάνει λόγο για «αλγεινή εντύπωση για την εικόνα της Ελλάδας ως τουριστικής χώρας». Στις μέσα σελίδες αναφέρεται σε «δυσμενείς εντυπώσεις» από την αναμετάδοση της εικόνας στα διεθνή ΜΜΕ και ότι «ήταν προφανώς και ένα από τα ζητούμενα της ενέργειας του ΠΑΜΕ, που πλήττει κυρίως την εικόνα της χώρας ως τουριστικού προορισμού».
Είναι τέτοια η χολή τους που δεν τολμούν ούτε καν να... ενημερώσουν τους αναγνώστες τους τι ήταν, διάολε, αυτό που αναγραφόταν στα πανό του ΠΑΜΕ, στα ελληνικά και στα αγγλικά. Το σύνθημα «Οι λαοί έχουν τη δύναμη και δεν παραδίδονται. Οργάνωση, Αντεπίθεση», όπως και παλιότερα αυτό του ΚΚΕ «Λαοί της Ευρώπης, ξεσηκωθείτε», είναι που τους κάνει να παθαίνουν αμόκ ακριβώς για την απήχηση που συναντά σε Ελληνες και ξένους λαϊκούς ανθρώπους. Ο Βράχος της Ακρόπολης όχι μόνο δε βεβηλώνεται αλλά κοσμείται με τον πόθο των λαών να απαντήσουν στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που νιώθουν στο πετσί τους. Αυτό δε θέλουν τα ΜΜΕ των μεγαλοκαπιταλιστών.
Στο ρόλο του
«Το μικρότερο κακό είναι να αποτελούν τα επεισόδια έργο προβοκατόρων, και το μεγαλύτερο είναι να έχει φτάσει η οργή σε εμπρησμούς, βανδαλισμούς και τραμπουκισμούς. Συνιστούμε ψυχραιμία για να μην επιβεβαιωθεί τελικά ο κ. Πάγκαλος...»!
Για κάποιο λόγο υποψιαζόμαστε ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. - στον οποίο ανήκει και το παραπάνω σχόλιο - δε θα είχε και τόσο μεγάλο πρόβλημα αν επιβεβαιωνόταν ο Θ. Πάγκαλος. Απ' όσο έχουμε αντιληφθεί, ασπάζεται το δόγμα «ησυχία, τάξη και ασφάλεια», με όποιο μέσο μπορούν αυτά να επιβληθούν. Αλλωστε, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ας τελειώσουμε το αστείο εδώ. Επειδή ο ΛΑ.Ο.Σ. ξέρει καλά από προβοκάτσιες και προβοκάτορες, δεν «περνάει» στο ρόλο της «αθώας κορασίδας». Καλά θα κάνει να μην προσπαθεί να συνδέσει το «έργο» διαφόρων κουκουλοφόρων με τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή, με το εργατικό - λαϊκό κίνημα και τους αγώνες του. Και θα κάνει ακόμα καλύτερα αν αφήσει κατά μέρος τις φοβέρες. Εκτός αν βρίσκεται σε εξέλιξη καμία οντισιόν για επίδοξους μπαμπούλες του λαού και πασχίζει να του ανατεθεί ο ρόλος.
Φοβούνται τη δύναμη των λαών
Την ενόχληση και τη δυσφορία τους για το μήνυμα που εξέπεμπε προχτές το πρωί ο βράχος της Ακρόπολης, στολισμένος με τα πανό του ΠΑΜΕ που διακήρυτταν ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη και δεν παραδίδονται ποτέ, τα πανό που καλούσαν σε οργάνωση και αντεπίθεση, εξέφρασαν χτες συγκροτήματα του Τύπου, όπως του Λαμπράκη και του Αλαφούζου και το κόμμα της ΝΔ. Κοινό εκφρασμένο πρόσχημα των... ενοχλημένων είναι το υποτιθέμενο πλήγμα στον τουρισμό και η «ιερότητα» του μνημείου που δήθεν θίγεται.
Τα περί πλήγματος στον τουρισμό τα λένε και τα ξαναλένε πάνω από ένα χρόνο τώρα, με αφορμή το πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη πέρσι στις 5 Μάη, που καλούσε τους λαούς της Ευρώπης να ξεσηκωθούν, με αφορμή την απεργιακή περιφρούρηση στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», με αφορμή κάθε απεργιακή κινητοποίηση στα λιμάνια τους καλοκαιρινούς μήνες. Ξεφτίζει σαν κουρέλι όμως αυτό το «επιχείρημά» τους κάθε φορά που δημοσιεύονται απολογιστικά στοιχεία για την τουριστική κίνηση στη χώρα, για την πληρότητα των ξενοδοχείων, τις αφίξεις τουριστών στη χώρα μας. Και χρειάζεται να επισημάνουμε ότι μιλάμε για στοιχεία για τον τουρισμό τον τελευταίο χρόνο, δηλαδή σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, που ακόμα και μείωση της τουριστικής κίνησης θα μπορούσε να εξηγηθεί από την κρίση, όμως ούτε καν τέτοια μείωση δε σημειώθηκε. Αυτά για να ξεμπερδεύουμε με τα περί πλήγματος στον τουρισμό.
Γνωρίζοντας, όμως, ότι τα ξεφτισμένα κουρέλια δεν μπορούν να φορεθούν για πολύ, ανανέωσαν το ρεπερτόριό τους: Τώρα μίλησαν για «κοινές» - άλλοτε τις λένε και «παναθρώπινες» - «αξίες», που ξεπερνούν τάχα τον έναν ή τον άλλον αγώνα, τη μια ή την άλλη πλειοψηφία και μειοψηφία, αξίες που τάχα ενσαρκώνει η Ακρόπολη και που τάχα δεν τις σεβάστηκε το ΠΑΜΕ κρεμώντας εκεί ένα πανό και στέλνοντας ένα μήνυμα για τη δύναμη των λαών. Με άλλα λόγια, ανάγουν την Ακρόπολη, στην καλύτερη περίπτωση, σε μνημείο ταξικής συμφιλίωσης και, στη χειρότερη, σε μνημείο - σύμβολο της καπιταλιστικής κυριαρχίας, που δε δικαιούται να αξιοποιεί η εργατική τάξη με τα δικά της μηνύματα και τις δικές της αξίες. Αυτές είναι οι πανανθρώπινες, του καπιταλισμού είναι σάπιες.
«
Κοινές» αξίες οι εργάτες με τους αστούς δεν είχαν και δεν έχουν. Συμβόλαια ειρήνης και ουδέτερες ζώνες στην ταξική πάλη δεν υπάρχουν (και, φυσικά, δεν εννοούμε την «ουδέτερη ζώνη» χωροταξικά, αλλά πολιτικά). Οταν μιλούν για «κοινές» αξίες, εννοούν τις σάπιες αξίες των αστών, κάτω από την ομπρέλα των οποίων θέλουν να στριμώξουν και την εργατική τάξη. Γι' αυτό λένε λίγο - πολύ ότι κάθε αγώνας είναι θεμιτός... αρκεί να μη θίγει τις «κοινές μας αξίες», αρκεί, δηλαδή, να μη θίγει την εξουσία του κεφαλαίου. Αυτό ανάγεται από τους αστούς σε... ιεροσυλία. Η παραχώρηση της Ακρόπολης για διαφημίσεις των πολυεθνικών δεν είναι ιεροσυλία! Καθόλου, όμως, δεν τους νοιάζει το ίδιο το μνημείο (εξάλλου, γνωρίζουν πολύ καλά, από το 2003 που πρωτοκρέμασε το ΠΑΜΕ πανό στην Ακρόπολη, ότι το μνημείο δεν κινδυνεύει ούτε στο ελάχιστο από τις ταξικές δυνάμεις). Αυτό που τους τσούζει και μιλούν για... «ιερότητα», είναι τα «ιερά και τα όσια» του καπιταλισμού που θίγονται από τις ταξικές δυνάμεις, είναι η δύναμη του μηνύματος που εξέπεμψε το ΠΑΜΕ.
Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ
Δεν ξεγελούν κανέναν τα τερτίπια τους...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΒΑΡΕΘΗΚΑΜΕ από χτες τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να παρελαύνουν από το βήμα της Βουλής και να κλαίγονται για το πόσο άδικα και πόσο αναγκαία είναι τα μέτρα του «Μεσοπρόθεσμου»...
Ούτε η ...ψυχική τους κατάσταση μας ενδιαφέρει, ούτε οι τύψεις τους, ούτε το πόσο πολύ κουράστηκαν και στεναχωρήθηκαν για να πάρουν την απόφαση να υπερψηφίσουν το νομοθέτημα.
Να ανατραπεί η πολιτική τους μας ενδιαφέρει και γι' αυτό το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος μαζί τους είναι να γελάσει.
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ιδέα αυτή του Ε. Βενιζέλου! Για κάτι τέτοιες εκλάμψεις προφανώς τον έκανε υπουργό Οικονομικών ο Γ. Παπανδρέου. Σκέφτεται - λέει - να αναθέσει σε ιδιώτες την είσπραξη των φόρων.
Και μάλιστα, σε ...«μεγάλα λογιστικά γραφεία». Θα φτιάξει δηλαδή ένα είδος «μισθοφόρων» του μνημονίου, καθότι οι υπάρχουσες υπηρεσίες της Εφορίας δεν του αρκούν.
Φυσικά υπάρχουν οι ...κατάλληλες υποδομές για να εφαρμοστεί το περίφημο σχέδιο του Ε. Βενιζέλου. Αυτά τα «γραφεία» που χρησιμοποιούν και οι τράπεζες και έχει νομιμοποιηθεί η δράση τους τα τελευταία χρόνια.
Ξέρετε, αυτά που παίρνουν τηλέφωνα τους γείτονες και τους συγγενείς και στην ανάγκη έχουν και ... «ειδικούς τρόπους» για την είσπραξη οφειλών.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Θράσος υπηρετών των εφοπλιστών
Γρηγοριάδης Κώστας
Ξεχειλίζει από ταξικό μίσος και υποκρισία η χθεσινή επαίσχυντη δήλωση του εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ με την οποία «αποδοκιμάζει τον αποκλεισμό του λιμανιού του Πειραιά, που έχει σαν συνέπεια τη διακοπή των δρομολογίων από και προς τα νησιά μας». Μια μέρα μετά τη συκοφαντική και άθλια ανακοίνωση με την οποία καταδίκαζε τη συμβολική κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στην Ακρόπολη, η ηγεσία της ΝΔ στοχοποίησε εκ νέου τους αγώνες του ταξικού κινήματος, επιβεβαιώνοντας περίτρανα για ακόμα μια φορά τον πρωταγωνιστικό ρόλο που παίζει στο μαύρο αντιαπεργιακό μέτωπο. Η καταδίκη και το κτύπημα όλων των ταξικών - λαϊκών αγώνων και απεργιακών κινητοποιήσεων εκ μέρους της ηγεσίας της ΝΔ, είναι μια συνειδητή επιλογή και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της τακτικής που εφαρμόζει για να υλοποιηθεί η στρατηγική της πλουτοκρατίας, που στηρίζει με όλες της τις δυνάμεις, ενώ την ίδια στιγμή κάνει ψευτοαντιπολίτευση για να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού. Ειδικά με τους εφοπλιστές, η ηγεσία της ΝΔ έχει ακατάλυτους δεσμούς. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι μόλις πριν ένα περίπου μήνα σε ομιλία του στην εκδήλωση των εφοπλιστών, ο Α. Σαμαράς είχε ανερυθρίαστα δηλώσει ότι ο ελληνικός λαός τους οφείλει αιώνια ευγνωμοσύνη επειδή έχουν προσφέρει πολλά «για την ευημερία του λαού μας: και ως χορηγοί και ως εθνικοί ευεργέτες»(!) Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς με το θράσος του εκπροσώπου της ΝΔ που κατηγορεί τους ναυτεργάτες ότι τάχα αφαιρούν «με το "έτσι θέλω", τα δικαιώματα χιλιάδων άλλων». Ιερά και απαραβίαστα για την ηγεσία της ΝΔ είναι μόνο τα προνόμια και τα υπερκέρδη των εφοπλιστών.
«Οσμίζονται» τρελά υπερκέρδη
Το κρατικό χρέος καθόλου δε φοβίζει τα ξένα μονοπώλια. Αντίθετα, αντιμετωπίζουν τη χώρα ως παράδεισο, που προσφέρει πολύ καλές «ευκαιρίες» και εγγυημένα υπερκέρδη. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει αβίαστα από τα όσα είπε σε ραδιοφωνική συνέντευξή του ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών, Χανς - Πέτερ Κάιτελ. Με το αδιάψευστο ταξικό κριτήριό του ο εκπρόσωπος των γερμανικών μονοπωλίων επιβεβαιώνει ότι το κυρίαρχο κριτήριο για τις «επενδύσεις» στη χώρα μας είναι το μεγάλο ποσοστό κέρδους. «Προσωπικά πάντως τάσσομαι υπέρ του να μη βλέπουμε μόνο τη δεξιά πλευρά του ισολογισμού, όπου βρίσκονται συνήθως τα χρέη, αλλά να παρατηρούμε και την αριστερή πλευρά, όπου καταγράφεται η απόδοση», αναφέρει με νόημα. Και δεν έχει άδικο, αφού τα μέτρα του μνημονίου πέρσι αλλά και του «Μεσοπρόθεσμου» τώρα, είναι βαθιές αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που κάνουν πάμφθηνους τους εργαζόμενους, επομένως αυξάνουν πολλαπλάσια την εκμετάλλευση και τα κέρδη. Στην ερώτηση δε σε ποιους τομείς της ελληνικής οικονομίας αξίζει να επενδύσουν οι ενδιαφερόμενοι υποδεικνύει την ενέργεια, με επιδοτήσεις μάλιστα από κοινοτικούς πόρους. «Η στροφή της Γερμανίας στην ενεργειακή πολιτική είναι μια ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε το ενεργειακό ζήτημα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να συμπεριλάβουμε σε αυτές τις σκέψεις όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου», σημειώνει, προεξοφλώντας: «Και τότε θα υπάρξουν πόροι, όπως εκείνοι που διοχετεύει στις διάφορες περιοχές η ΕΕ, για να βοηθήσουμε τις χώρες αυτές». Είναι ολοφάνερο ότι δεν υπάρχει σωτηρία για το λαό αν δεν απαλλαγεί από τους δυνάστες του, αν δεν ανατρέψει δηλαδή τη δικτατορία των μονοπωλίων.
Ατιμοι συνειρμοί
«"Βουλευτοποίησαν" όλους τους εργατοπατέρες από τα δύο κόμματα εξουσίας κυρίως, ίσως και το ΚΚΕ, όπως ο κ. Πρωτόπαππας, ο Πιπεριάς κ.λπ. Εχει γίνει "σχολή" η "βουλευτοποίηση". Η Ελλάδα έχει έναν "κακοήθη όγκο". Αυτός ο "κακοήθης όγκος" λέγεται "κομματικές συντεχνίες". Αυτές κατέστρεψαν τη χώρα, και έφεραν τα πράγματα στη σημερινή οικτρά κατάσταση».
Τα παραπάνω ανέφερε χτες, σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης. Και θα προσπερνούσαμε τις «ενδοοικογενειακές» - των αστικών πολιτικών δυνάμεων - μπηχτές, αν δεν είχε το θράσος να εμπλέξει και το ΚΚΕ. Τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ, απ' όποια θέση κι αν χρεωθούν να δουλέψουν, υπηρετούν το ίδιο πράγμα, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Αυτά και μόνον είναι ο γνώμονας της δράσης τους, είτε αυτή αναπτύσσεται στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, είτε σε μαζικούς φορείς, είτε στη Βουλή, οπουδήποτε. Οι εργατοπατέρες, στους οποίους αναφέρεται ο κ. Καρατζαφέρης, είναι γέννημα θρέμμα του αστικού πολιτικού συστήματος, των κομμάτων του κεφαλαίου, του είναι πολύτιμοι για να κρατάνε την εργατική τάξη αφοπλισμένη, στη μοιρολατρία. Με τη θητεία τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, υπηρέτησαν τον αντίπαλο της εργατικής τάξης και μεταπηδώντας στη Βουλή συνέχισαν να τον εκπροσωπούν σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού. Τέτοιους ο ΛΑ.Ο.Σ. δε θα βρει στο ΚΚΕ. Οι κομμουνιστές συνδικαλιστές και βουλευτές εκπροσωπούν, εκφράζουν, υπηρετούν το λαό και τα δίκια του. Ας αφήσει, λοιπόν, τις λαθροχειρίες κατά μέρος. Τα άπλυτά τους είναι όλα δικά τους. Κανένα δεν ανήκει στο ΚΚΕ.
Κίνημα οργανωμένο ταξικό
Από χτες τα μεσάνυχτα, βρίσκεται σε εξέλιξη μια παλικαρίσια μάχη, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας σκληρής ταξικής αναμέτρησης. Είναι η μάχη που δίνει το ΠΑΜΕ με χιλιάδες απεργούς εργάτες και υπαλλήλους, για να περιφρουρήσουν τη 48ωρη γενική απεργία. Η συμβολή του ΠΑΜΕ στην επιτυχία της χτεσινής πρώτης μέρας ήταν καθοριστική και αναγνωρίζεται πλατιά από τους εργαζόμενους. Το ίδιο ισχύει και για τη σημερινή δεύτερη μέρα της κινητοποίησης. Η επιτυχία της απεργίας αποτυπώνεται στους χιλιάδες τόπους δουλειάς που περιφρουρήθηκαν πανελλαδικά από τις ταξικές δυνάμεις, στις μαζικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα, στη σύγκρουση με το εφοπλιστικό κεφάλαιο στο λιμάνι του Πειραιά, όπου οι ναυτεργάτες και τα ταξικά τους σωματεία κράτησαν και κρατούν δεμένα τα πλοία.
Ο πόλεμος στον πόλεμο της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της θέλει στρατηγική και σχέδιο. Απαιτεί συνέπεια και επιμονή, αντοχή και αποφασιστικότητα. Προπάντων, απαιτεί προσανατολισμό στην οργάνωση της εργατικής τάξης στους τόπους δουλειάς. Εκεί όπου με τον πιο ωμό τρόπο εκφράζεται η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Εκεί όπου αποτυπώνονται οι συνέπειες από τους νόμους που ψηφίζουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, για να βαθύνουν την εργασιακή εκμετάλλευση, να αυξήσουν την κερδοφορία των αφεντικών. Μέσα σ' αυτό το ταξικό καμίνι, σ' αυτήν τη σύγκρουση, χτίζονται πρωτοπόρες εργατικές συνειδήσεις. Μπήγονται βαθιά οι βάσεις για την ανάπτυξη ενός κινήματος, ικανού να αποσπάσει κατακτήσεις στο σήμερα, να ορθώσει εμπόδια στην πολιτική του κεφαλαίου, να σαρώσει στο πέρασμά του την αστική εξουσία, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Αυτό το κίνημα τρέμουν οι αστοί. Γι' αυτό τα επιτελεία τους προσπαθούν να το συκοφαντήσουν και, ταυτόχρονα, λιβανίζουν ολημερίς τους ταξικούς συνεταίρους τους, τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Γι' αυτό μαζί με τους οπορτουνιστές ανακαλύπτουν διαρκώς νέα «αγωνιστικά υποκείμενα» και θεοποιούν το «αυθόρμητο» ενάντια στο οργανωμένο και συνειδητό, για να απαξιώσουν το ταξικό κίνημα και την ανάγκη οργάνωσης στους τόπους δουλειάς. Προβάλλουν σαν πρότυπο το «κίνημα της πλατείας» και τους καθοδηγητές του, ξέροντας πως είναι ακίνδυνο για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και, επιπλέον, τους αξιοποιούν στα σχέδια για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.
Δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα με ένα κίνημα που αρκείται στην εκτόνωση του συνθήματος «κλέφτες κλέφτες» έξω από τη Βουλή, που αποπροσανατολίζει ως προς τις αιτίες των λαϊκών προβλημάτων, που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, η εκμετάλλευση και η κρίση, και βάζει το ΚΚΕ στο ίδιο τσουβάλι με τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Που ζητάει παρεμβάσεις για τον εκσυγχρονισμό της αστικής δημοκρατίας και, ταυτόχρονα, στους τόπους δουλειάς είτε υποτάσσεται στο «δίκαιο» της εργοδοσίας και του αστικού κράτους, είτε δεν το αμφισβητεί. Ενα τέτοιο κίνημα, ανεξάρτητα από τις προθέσεις όσων συμμετέχουν σπρωγμένοι από τη δυσαρέσκεια για την κυρίαρχη πολιτική, είναι καταδικασμένο να αποτύχει, να ενσωματωθεί. Στο χέρι του λαού είναι να κάνει το βήμα μπροστά. Ριζικές αλλαγές προς όφελός του δεν πρόκειται να υπάρξουν χωρίς ισχυρό ΚΚΕ και ταξικό κίνημα ριζωμένο στους τόπους δουλειάς. Χωρίς λαϊκή συμμαχία και παλλαϊκούς αγώνες, που στο επίκεντρό τους θα έχουν το ώριμο αίτημα για αλλαγή τάξης στην εξουσία.
Feeds
