Τετάρτη 29 Ιούνη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κίνημα οργανωμένο ταξικό

Από χτες τα μεσάνυχτα, βρίσκεται σε εξέλιξη μια παλικαρίσια μάχη, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας σκληρής ταξικής αναμέτρησης. Είναι η μάχη που δίνει το ΠΑΜΕ με χιλιάδες απεργούς εργάτες και υπαλλήλους, για να περιφρουρήσουν τη 48ωρη γενική απεργία. Η συμβολή του ΠΑΜΕ στην επιτυχία της χτεσινής πρώτης μέρας ήταν καθοριστική και αναγνωρίζεται πλατιά από τους εργαζόμενους. Το ίδιο ισχύει και για τη σημερινή δεύτερη μέρα της κινητοποίησης. Η επιτυχία της απεργίας αποτυπώνεται στους χιλιάδες τόπους δουλειάς που περιφρουρήθηκαν πανελλαδικά από τις ταξικές δυνάμεις, στις μαζικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα, στη σύγκρουση με το εφοπλιστικό κεφάλαιο στο λιμάνι του Πειραιά, όπου οι ναυτεργάτες και τα ταξικά τους σωματεία κράτησαν και κρατούν δεμένα τα πλοία.

Ο πόλεμος στον πόλεμο της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της θέλει στρατηγική και σχέδιο. Απαιτεί συνέπεια και επιμονή, αντοχή και αποφασιστικότητα. Προπάντων, απαιτεί προσανατολισμό στην οργάνωση της εργατικής τάξης στους τόπους δουλειάς. Εκεί όπου με τον πιο ωμό τρόπο εκφράζεται η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Εκεί όπου αποτυπώνονται οι συνέπειες από τους νόμους που ψηφίζουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, για να βαθύνουν την εργασιακή εκμετάλλευση, να αυξήσουν την κερδοφορία των αφεντικών. Μέσα σ' αυτό το ταξικό καμίνι, σ' αυτήν τη σύγκρουση, χτίζονται πρωτοπόρες εργατικές συνειδήσεις. Μπήγονται βαθιά οι βάσεις για την ανάπτυξη ενός κινήματος, ικανού να αποσπάσει κατακτήσεις στο σήμερα, να ορθώσει εμπόδια στην πολιτική του κεφαλαίου, να σαρώσει στο πέρασμά του την αστική εξουσία, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Αυτό το κίνημα τρέμουν οι αστοί. Γι' αυτό τα επιτελεία τους προσπαθούν να το συκοφαντήσουν και, ταυτόχρονα, λιβανίζουν ολημερίς τους ταξικούς συνεταίρους τους, τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Γι' αυτό μαζί με τους οπορτουνιστές ανακαλύπτουν διαρκώς νέα «αγωνιστικά υποκείμενα» και θεοποιούν το «αυθόρμητο» ενάντια στο οργανωμένο και συνειδητό, για να απαξιώσουν το ταξικό κίνημα και την ανάγκη οργάνωσης στους τόπους δουλειάς. Προβάλλουν σαν πρότυπο το «κίνημα της πλατείας» και τους καθοδηγητές του, ξέροντας πως είναι ακίνδυνο για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και, επιπλέον, τους αξιοποιούν στα σχέδια για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.

Δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα με ένα κίνημα που αρκείται στην εκτόνωση του συνθήματος «κλέφτες κλέφτες» έξω από τη Βουλή, που αποπροσανατολίζει ως προς τις αιτίες των λαϊκών προβλημάτων, που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, η εκμετάλλευση και η κρίση, και βάζει το ΚΚΕ στο ίδιο τσουβάλι με τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Που ζητάει παρεμβάσεις για τον εκσυγχρονισμό της αστικής δημοκρατίας και, ταυτόχρονα, στους τόπους δουλειάς είτε υποτάσσεται στο «δίκαιο» της εργοδοσίας και του αστικού κράτους, είτε δεν το αμφισβητεί. Ενα τέτοιο κίνημα, ανεξάρτητα από τις προθέσεις όσων συμμετέχουν σπρωγμένοι από τη δυσαρέσκεια για την κυρίαρχη πολιτική, είναι καταδικασμένο να αποτύχει, να ενσωματωθεί. Στο χέρι του λαού είναι να κάνει το βήμα μπροστά. Ριζικές αλλαγές προς όφελός του δεν πρόκειται να υπάρξουν χωρίς ισχυρό ΚΚΕ και ταξικό κίνημα ριζωμένο στους τόπους δουλειάς. Χωρίς λαϊκή συμμαχία και παλλαϊκούς αγώνες, που στο επίκεντρό τους θα έχουν το ώριμο αίτημα για αλλαγή τάξης στην εξουσία.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ