«Οποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι το εθνικό συμφέρον επιτάσσει την αφομοίωση των τιμίων ανθρώπων που ήλθαν στην Ελλάδα και εργάζονται άπειρες ώρες τη μέρα για να βγάλουν το ψωμί τους ή των προικισμένων παιδιών τους, που αγωνίζονται να ενσωματωθούν παρακολουθώντας τα μαθήματα στα ελληνικά σχολεία, είναι επιεικώς ανόητος». Αυτά γράφει, ανάμεσα σε άλλα, ο Αγγ. Στάγκος στο χτεσινό «Βήμα».

Αραγε, πόσο απέχει η αντίληψη αυτή από τις εθνικιστικές κορόνες όσων έβγαλαν σπυράκια μπροστά στο ενδεχόμενο, να σηκώσει τη σημαία ο αλβανικής καταγωγής μαθητής; Οχι, δε θέλουμε να τις ισοπεδώσουμε, ούτε να μηδενίσουμε τις υπαρκτές διαφορές τους. Σημειώνουμε, όμως, ότι και οι μεν και οι δε, κλείνουν τα μάτια - το λιγότερο - μπροστά σε μια άθλια πραγματικότητα, που θέλει τον αλβανικής ή άλλης εθνικότητας οικονομικό μετανάστη, εργάτη τρίτης και τέταρτης κατηγορίας, με τις γνωστές και απαράδεκτες σε όλους μας συνθήκες δουλιάς, αμοιβής και διαβίωσης γενικότερα. Μια πραγματικότητα, που αρνείται στους ανθρώπους αυτούς ακόμη και στοιχειώδη δικαιώματα και αρκετές φορές τούς «σπρώχνει» σε μια διαδικασία βίαιης «ενσωμάτωσης» και «αφομοίωσης».

Η όποια ενσωμάτωση των οικονομικών μεταναστών και η από μέρους τους θεώρηση της Ελλάδας, ως μιας δεύτερης πατρίδας τους, προϋποθέτει την εκ μέρους τους δυνατότητα και ελευθερία επιλογής και επομένως, όλων των απαραίτητων γι' αυτό προϋποθέσεων.

Είναι γνωστός ο τρόπος που ο υπουργός Παιδείας προσεγγίζει τους μαθητές. Με το προφίλ - στιλ του οικείου που λανσάρει, επιχειρεί να παρουσιάσει το εκπαιδευτικό σύστημα ως σύστημα που φροντίζει για την ολόπλευρη ανάπτυξη των νέων. Λες και δεν είναι το σύστημα της κυβέρνησής του που εκδίωξε από τη βασική εκπαίδευση και συγκεκριμένα το λύκειο - στα τελευταία τρία μόνο χρόνια - πάνω από 50.000 μαθητές. Λες και δεν είναι το ίδιο σύστημα, που χαρατσώνει τους γονείς - εργαζόμενους, υποχρεώνοντάς τους να πληρώνουν αδρά... τη δωρεάν παιδεία, ακόμα και τις λειτουργικές ανάγκες των σχολείων.

Ο Πέτρος Ευθυμίου, γνώστης του παιχνιδιού των δημοσίων σχέσεων, φαίνεται πως τελευταία έχει... ανακαλύψει τη μέθοδο των επισκέψεων - σόου στα σχολεία. Χτες έπαιζε μπάσκετ με μαθητές του 4ου Γυμνασίου στο Παλαιό Φάληρο, που εγκαινίασε, αλλά την περασμένη Πέμπτη δε δέχτηκε αντιπροσωπεία του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων της Αθήνας, κατά τη διάρκεια του μαθητικού συλλαλητηρίου και τους παρέπεμψε στο γενικό γραμματέα του.

Οταν λοιπόν ο υπουργός, «κερδίσει την εμπιστοσύνη» των παιδιών με τέτοιες δήθεν αυθόρμητες κινήσεις, ασκείται στο κυρίως έργο της προπαγάνδισης του κυβερνητικού έργου. Ετσι και στο εν λόγω σχολείο επανέλαβε τις γνωστές υποσχέσεις ότι... κάποτε - το προσδιόρισε στα επόμενα πέντε χρόνια - θα έχει λυθεί το πρόβλημα της διπλοβάρδιας.

Εκεί όμως που «έδωσε ρέστα», είναι στην προβολή του... εκσυγχρονιστικού οράματος της ισχυρής Ελλάδας που έμμεσα συνέδεσε με την υπόθεση του νεαρού αριστούχου μαθητή από την Αλβανία. Θαυμάστε αντιστροφή της πραγματικότητας: «Η Ελλάδα είναι η χώρα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που ξεχωρίζει στην οικονομική, στην κοινωνική και στην αμυντική ισχύ. Είμαστε κοινωνία δύναμης και υπερηφάνειας. Δεν εξαρτόμαστε από πουθενά»... «Μέσα στην εκπαίδευση μπορούμε να διαμορφώνουμε μια γενιά Ελληνοπαίδων, που θα σηκώσει ψηλά τη σημαία της Ελλάδας στην Ευρώπη, ως χώρας ισότιμης και περήφανης με τον πολιτισμό της, τις παραδόσεις και την πρόοδό της»...

Η Ελλάδα, βέβαια, του εκσυγχρονισμού - βλέπε της υποτέλειας, της εξυπηρέτησης του κεφαλαίου, της συμμετοχής στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα και στους διαμελισμούς άλλων κρατών - καμιά σχέση δεν έχει με τις πλούσιες αγωνιστικές και πολιτιστικές παραδόσεις του λαού μας. Αυτή η άλλη Ελλάδα βρίσκεται αλλού και ο υπουργός αλλού.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και πού τα βρήκε τα χρήματα, που του επέτρεψαν κάτι τέτοιο; Τα πήρε μήπως από κατοίκους άλλου κράτους; Εκτός αν θέλει, ας πούμε, να είμαστε περήφανοι που η χώρα διαθέτει πλεονασματικό προϋπολογισμό, έστω κι αν ο ...ετήσιος προϋπολογισμός του κάθε κατοίκου της χωριστά - πλην μιας μικρής μειοψηφίας - είναι ...ελλειμματικός.

Γιατί, βέβαια, δε θεσμοθετούνται νέοι φόροι στον προϋπολογισμό, πλην όμως και μόνο το γεγονός ότι ...παραμένουν οι παλιοί (και, μάλιστα, φουσκωμένοι) φτάνει και περισσεύει για να κάνει τη ζημιά. Μάλλον ...ελλειμματικοί στο μυαλό είναι τελικά εκεί στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, και πλεονασματικοί στο ...θράσος, όταν μας λένε κάτι τέτοια!!!

ΟΧΙ ΜΟΝΟ μνημόνια συνεργασίας θα υπογράψει ο Πάγκαλος με την Γιάννα Αγγελοπούλου, αλλά ...μέχρι και πρόταση γάμου θα της κάνει δημοσίως, προκειμένου να μας πείσουν ότι όλα πάνε καλά στη διοργάνωση της Ολυμπιάδας. Αλλά δεν αρκεί.

Γιατί, βέβαια, όσοι είναι «ψυλλιασμένοι», κατανοούν ότι όλα αυτά κινούνται στο επίπεδο της βιτρίνας και, φυσικά, το ...κουκλοθέατρο που παίζουν όλοι αυτοί ακολουθεί σενάρια που γράφονται σε γραφεία εταιριών και πολυεθνικών.

Και βέβαια, ούτε και η κυβέρνηση δεν αποτολμά να αρνηθεί το γεγονός ότι ...οργιάζουν τα μεγαλο-συμφέροντα γύρω από αυτήν την υπόθεση, ακόμα και ο υφυπουργός, αρμόδιος για θέματα Αθλητισμού, το λέει.

Οσο για τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης πως οτιδήποτε γίνει θα συντελεστεί «με γνώμονα το εθνικό συμφέρον», μάλλον χαμόγελα προκαλούν, αφού τη συγκεκριμένη έννοια του «εθνικού συμφέροντος» την έχει κάνει ...λάστιχο αυτή η κυβέρνηση εδώ και πολύ καιρό.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Οκτώβρης σημαδεύτηκε από δυο πολύ σημαντικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, με τη δεύτερη, το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 21 Οκτώβρη, που έγινε μετά την πανεργατική απεργία στις 10 Οκτώβρη, να έχει διευρυμένα, παλλαϊκά χαρακτηριστικά, από την άποψη της συμμετοχής. Η απεργία και το συλλαλητήριο έδειξαν ότι οι εργαζόμενοι έχουν τη διάθεση, περισσότερο από άλλες φορές, να παλέψουν για την προστασία των κατακτήσεών τους. Η απαίτηση για συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων ήταν αναμφισβήτητη.

Η κυβέρνηση επανέλαβε ότι σε λίγες βδομάδες θα καταθέσει νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις. Στο μεταξύ, η ΓΣΕΕ αναζητούσε με τον ΣΕΒ και τους άλλους εργοδότες, «κοινές θέσεις» για να αντιμετωπιστεί η ...κυβερνητική πολιτική! Η πλειοψηφία στη διοίκηση της ΓΣΕΕ ακολούθησε μια τακτική καθυστέρησης, όσον αφορά στο αίτημα για συνέχιση ακόμη πιο δυναμικών κινητοποιήσεων, προκειμένου να κερδίσει χρόνο για να δράσει ανενόχλητη η κυβέρνηση. Ακόμη κι αυτήν την εξόφθαλμα χρεοκοπημένη διαδικασία του «κοινωνικού διαλόγου», η οποία ανατράπηκε από τις αγωνιστικές αντιδράσεις των εργαζομένων και δεν έγινε ούτε καν με τον τρόπο που η κυβέρνηση διέγραψε από την αρχή, επιμένουν να τη συντηρούν.

Ξέρουν, όμως, πολύ καλά αυτές οι πλειοψηφίες ότι, στην περίπτωση που προχωρήσουν περισσότερο από μια λίγο - πολύ «επετειακή» κινητοποίηση, τότε θα ενεργοποιήσουν δυνάμεις, που δε θα μπορούν να ελέγξουν στη συνέχεια. Γι' αυτό και στέκονται αρνητικά στις αλλεπάλληλες συγκεκριμένες προτάσεις του ΠΑΜΕ για απεργιακές κινητοποιήσεις.

Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Η εργατική τάξη της χώρας, κάθε μέλος σωματείου, αλλά κι εκείνοι οι εργαζόμενοι που δεν ανήκουν σε κάποια συνδικαλιστική οργάνωση αυτή τη στιγμή, και οι άνεργοι, πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της αντίστασης στα αντεργατικά μέτρα. Να συσπειρωθούν με τις ταξικές δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, να παλέψουν για το τώρα, αλλά και για το μετά, για τις απαραίτητες αλλαγές των συσχετισμών μέσα στα συνδικάτα. Κάθε ώρα που περνάει με αδράνεια, βοηθάει κυβέρνηση και βιομηχάνους να περάσουν τα σχέδιά τους. Γι' αυτό και κάθε στιγμή είναι πολύτιμη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αφήνουμε στην άκρη τα περί «συκοφαντιών της ηγεσίας του ΚΚΕ» και ας έρθουμε στην πρόταση του Συνασπισμού, κάτω από την οποία συγκεντρώνει υπογραφές συνδικαλιστών και άλλων παραγόντων. Στο κείμενο αυτό, -όσο και αν ψάξαμε- δε βρήκαμε παρά τη γνωστή θολή πρόταση για «εφαρμογή στη χώρα μας του 35ωρου χωρίς μείωση των αποδοχών». Απουσιάζει παντελώς οποιαδήποτε αναφορά σε 35ωρο με 5ήμερο, 7ωρο, αλλά και το αίτημα για μη απορύθμιση του ημερήσιου χρόνου εργασίας. Ας ψάξει λοιπόν αλλού η «Αυγή» να βρει τους «συκοφάντες». Η μήπως στους συντάκτες του κειμένου υπάρχουν «πράκτορες του Περισσού»..;

Το θράσος των μεγαλοεπιχειρηματιών είναι γνωστό. Οτι θα υποστήριζαν, όμως, την άποψη πως η κυβέρνηση, τάχα, «απορρίπτει συλλήβδην» τις προτάσεις τους για τα φορολογικά θέματα, πάει πολύ. Κι όμως. Αυτό ακριβώς ισχυρίζεται, με χτεσινή της ανακοίνωση, η διοίκηση των εμποροβιομηχάνων της Αθήνας και αξιώνει από την κυβέρνηση την υιοθέτηση 18 μέτρων φορολογικού περιεχομένου. Ανάμεσα στ' άλλα, απαιτούν ακόμα μικρότερα ποσοστά για τη φορολογία των κερδών των εισηγμένων εταιριών στο Χρηματιστήριο, μείωση των συντελεστών φορολόγησης, μείωση των φορολογικών προκαταβολών, διεύρυνση των φοροαπαλλαγών, κατάργηση της φορολογίας των κερδών τους, όταν επικαλούνται ότι με αυτά πληρώνουν απολύσεις εργαζομένων, φοροαπαλλαγές για τις εξαγορές και συγχωνεύσεις και άλλα πολλά.

Σημασία, διαβάζοντας παρόμοιες προτάσεις - απαιτήσεις, έχουν δυο πράγματα. Να καταλαβαίνει κανείς ότι η αρπακτική διάθεση και η όρεξη για πολλαπλάσια κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών είναι ακόρεστη και χωρίς τέλος και, παράλληλα, να προσανατολίζεται για τα μελλοντικά μέτρα που θα πάρουν οι κυβερνώντες, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ορέξεις αυτές.

Πέφτουν μία μία οι μάσκες του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ο οποίος, εκτός των άλλων, επιχείρησε να παρουσιάσει την εκκλησία ως αποκούμπι των κατατρεγμένων και των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης. Προχθές, όμως, στο καθιερωμένο κυριακάτικο κήρυγμά του άφησε στην άκρη τα προσχήματα και τάχθηκε καθαρά με το μέρος του κεφαλαίου και των κινητήριων δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης, των πολυεθνικών. Είπε συγκεκριμένα: «Οσο συρρικνώνεται ο δημόσιος τομέας και όσο αναπτύσσεται ο ιδιωτικός τόσο θα κυριαρχεί η αξιοκρατία»(!). Γιατί, όπως εξήγησε, στον ιδιωτικό τομέα «δεν περνούν τα μέσα, οι γνωριμίες, αλλά η αξιοσύνη και η ικανότητα». Ο Χριστόδουλος γνωρίζει φυσικά ότι στον ιδιωτικό τομέα εφαρμόζεται το δίκιο του εργοδότη, αλλά αυτό το θεωρεί ως «φυσικό νόμο» της κοινωνίας, στον οποίο πρέπει να υποτάσσονται οι πάντες. Το ιερατείο της εκκλησίας ήταν πάντα στήριγμα του κεφαλαίου και φυσικά δεν έχει αλλάξει καθόλου. Αντίθετα, τώρα βάλλει κατά του δημόσιου τομέα, όπως επιτάσσουν οι κράχτες και οι «νόμοι» της παγκοσμιοποίησης.

Από το κακό χειρότερο πηγαίνει το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας. Ετσι λένε και τα στοιχεία της Eurostat (στατιστική υπηρεσία της ΕΕ), που δημοσιοποιήθηκαν χτες στις Βρυξέλλες και καταγράφουν την πορεία των εμπορικών συναλλαγών των 15 χωρών -μελών της ΕΕ και κάθε χώρας χωριστά.

Τα στοιχεία της Eurostat, λοιπόν μας πληροφορούν - μεταξύ άλλων- ότι στο φετινό εφτάμηνο το εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας μεγάλωσε κατά 1,5 δισ. ευρώ (περίπου 510 δισ. δραχμές) συγκριτικά με πέρσι. Την ίδια περίοδο, όμως, η Γερμανία, όχι μόνο δεν είχε έλλειμμα αλλά αύξησε κι άλλο το εμπορικό πλεόνασμά της, κατά 34,6 δισ. ευρώ. Ετσι, στην ΕΕ των «15» η Γερμανία εμφανίζει το μεγαλύτερο πλεόνασμα.

Με απλά λόγια, τα στοιχεία της Eurostat, δείχνουν ότι ενώ η Ελλάδα χάνει και από το «ισχυρό» και από το «ασθενές» ευρώ (καθώς η συνθήκη του Μάαστριχτ και η πορεία προς την ένταξη στην ΟΝΕ, εκτός των άλλων, προκάλεσε σύνθλιψη της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας), η Γερμανία και οι άλλοι μεγάλοι της της ΕΕ κερδίζουν.

Είδες η... ΟΝΕ;

Αλλωστε, η κυβερνητική λογική, σύμφωνα με όσα δήλωσε στην «Καθημερινή» (29-10-2000) ο κ. Παπαδόπουλος είναι αποκαλυπτική: «Ολα τα συστήματα εξουσίας έχουν τη δύναμη να συντρίβουν κάθε τι που εμφανίζεται ως ανωμαλία», είπε. Και «ανωμαλία» -σύμφωνα με αυτή τη λογική - αποτελούν και οι σημερινές κινητοποιήσεις. Βέβαια, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που οργανώνουν αυτές τις κινητοποιήσεις έχουν διαφορετικό επίπεδο στόχων. Η ΠΟΕΔΗΝ ζητά την απόσυρση έξι βασικών σημείων. Η ΕΙΝΑΠ μιλά για ανατροπή της φιλοσοφίας του συστήματος. Η Ομοσπονδία των νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ) φαίνεται ότι σύρθηκε στην κινητοποίηση. Ο συντονισμός των συνδικάτων των υγειονομικών και η διαμόρφωση ενός μίνιμουμ πλαισίου φαίνεται ότι προβάλλει ως αναγκαιότητα.

- Γιατρέ, πονάω

κάπου εδώ...

- Εντάξει, κάτσε

να σε δω.

- Γιατρέ μου, λάθος

με κοιτάς...

- Πάψε και ξέρω,

μη ρωτάς,

μη με νομίζεις

για κουτό

που μες στην τσέπη σου

κοιτώ!

* * *

- Μα, γω πονάω

στα πλευρά...

- Τι σημασία,

φουκαρά,

ο νέος νόμος

καθαρά

λέει να εξετάζω

τον ...παρά!

- Κι αν είμαι φύλλο

και φτερό;

- Να σε γιατρέψω

δεν μπορώ,

για σένα ψήφισ'

η Βουλή

να πας, καημένε

σα σκυλί!