ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θεωρητικοί της υποταγής

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τώρα που μεγαλώνει η οργή του λαού για τις συνέπειες της πολιτικής που υπηρετεί τα μονοπώλια, έχουν αναλάβει δουλειά οι θεωρητικοί της υποταγής για να αποτρέψουν από κάθε μεριά τη ριζοσπαστικοποίηση του προβληματισμού του. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του καθηγητή (στο πανεπιστήμιο του Yale) Στ. Καλύβα, ο οποίος στην κυριακάτικη «Καθημερινή» επιστρατεύει με τη σειρά του τον μπαμπούλα της χρεοκοπίας της χώρας και για τις αιτίες της χρεοκοπίας αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η ισοπέδωση ονομάστηκε ισότητα, η προσοδοφορία λαϊκό δικαίωμα και η καταπάτηση των νόμων επαναστατική ανυπακοή».

Τι θέλει να πει, δηλαδή, ο κ. καθηγητής; Μήπως ότι ο λαός έχει σήμερα πολλές κατακτήσεις; Οτι πρέπει να κάνει εκπτώσεις στις ανάγκες του; Μήπως, π.χ., ότι για την κρίση φταίει το δικαίωμα στη σταθερή εργασία ή ο σταθερός χρόνος εργασίας που υπήρχε και γι' αυτό καλά κάνουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και τα «ξηλώνουν»; Γι' αυτό, άλλωστε, και καταγγέλλει τη λογική «δε χρωστάμε, μας χρωστάνε», ενοχλημένος προφανώς από το ότι όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι αρνούνται να φορτωθούν τα βάρη μιας κρίσης που δε δημιούργησαν εκείνοι. Απ' ό,τι φαίνεται, το μήνυμα του κ. καθηγητή είναι το εξής: Πρέπει να ... συμμαζευτεί ο λαός, να πάρει απόφαση ότι δεν μπορεί να διεκδικεί ζωή αντίστοιχη του πλούτου που υπάρχει και παράγεται (από τον ίδιο, κάτι το οποίο φυσικά προσπερνά σε ολόκληρη την κατά τα άλλη μακρά ανάλυσή του), να μην «ξεμυτίζει» καθόλου από όσα υπαγορεύουν κυβέρνηση, ΕΕ και μεγαλοεργοδοσία.

Βέβαια, η χρεοκοπία για την οποία ανησυχεί ο κ. καθηγητής είναι αυτή του κεφαλαίου. Γιατί το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του είναι αυτά που απειλούνται όσο περισσότεροι εργαζόμενοι αγωνίζονται και οργανώνονται στη γραμμή «μας χρωστάνε». Γι' αυτήν τη χρεοκοπία όμως, ο λαός, όχι μόνο δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί, αλλά πρέπει και να την επιδιώκει. Γιατί όσο πιο κοντά στην οριστική χρεοκοπία φτάνουν τα μονοπώλια και οι υπηρέτες τους, τόσο πιο κοντά στην οριστική σωτηρία φτάνει και ο λαός, στην ικανοποίηση και διεύρυνση των σύγχρονων αναγκών του.

Ομολογία για το Αιγαίο

«Ολα αυτά έχουν συζητηθεί, έχουν ξαναμπεί στο τραπέζι». Είναι η απάντηση του Θ. Πάγκαλου σε ερώτηση που του έγινε στη διάρκεια συνέντευξής του την Κυριακή το πρωί στη ΝΕΤ. Του ζητήθηκε να σχολιάσει όλα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας περί ορισμού των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 7,8 ή 10 μίλια. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επιβεβαιώνει έτσι ότι γίνεται διαπραγμάτευση επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και μάλιστα χωρίς όρια. Η διαπραγμάτευση αυτή στην πραγματικότητα αφορά το πόσο θα συρρικνωθούν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και ο εναέριος χώρος κάτω από τα 12 ν. μίλια που αποτελεί το νόμιμο δικαίωμα της χώρας βάσει του Διεθνούς Δικαίου, με συνέπεια και το κουρέλιασμα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ, αλλά και του FIR Αθηνών. Ο Θ. Πάγκαλος, για να μετριάσει τις εντυπώσεις ...διαβεβαίωσε ότι «διαπραγματεύσεις με την Τουρκία δεν κάναμε ποτέ, ούτε τώρα κάνουμε», γιατί, όπως πρόσθεσε, «διαπραγματεύσεις σημαίνει ατζέντα» και απλά η κυβέρνηση κάνει «συζήτηση με την Τουρκία όπως κάναμε πάντα». Η ομολογία αυτή δεν μπορεί παρά να ενισχύει την ανησυχία, γιατί η γλώσσα του Θ. Πάγκαλου είναι γνωστή και από τα Ιμια, την υπόθεση Οτσαλάν και αλλού. Αρα, διαπραγμάτευση γίνεται. Οσο για το χωρίς ατζέντα, αυτό σημαίνει μυστική διπλωματία χωρίς όρια και «κόκκινες γραμμές». Ας τα 'χει όλα αυτά υπόψη του ο λαός, την ώρα που την Κυριακή θα πηγαίνει προς την κάλπη...

Ο στόχος της «αποσταθεροποίησης»

Το πιο σημαντικό, ίσως, σημείο της συνέντευξης του Θ. Πάγκαλου στο «Βήμα της Κυριακής» ήταν αυτό που αφορά στο στόχο του τρομοκρατικού ιδεολογήματος περί «αποσταθεροποίησης». Με τον κυνισμό που τον διακρίνει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δήλωσε ευθέως ότι η «αποσταθεροποίηση» προέρχεται από αυτούς που αμφισβητούν έμπρακτα την πολιτική της κυβέρνησης με διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις, δηλαδή στοχοποίησε ευθέως το λαϊκό - ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, στην ερώτηση «ποιοι είναι οι παράγοντες αποσταθεροποίησης για τους οποίους μίλησε ο πρωθυπουργός» ο Θ. Πάγκαλος απαντά: «Είναι η όσμωση ενός λόγου ο οποίος αμφισβητεί την κρατική υπόσταση και όχι απλώς την πολιτική της κυβέρνησης και η συντονισμένη χρησιμοποίηση μικρών αλλά πολύ αποτελεσματικών ομάδων, οι οποίες θα διαδηλώνουν ή θα παρεμβαίνουν στη δημόσια ζωή κατά τρόπο που να εξυπηρετεί τη δική τους τάση για επίδειξη». Δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνειών. Και αυτός είναι ο πραγματικός φόβος τους, το εφιαλτικό ενδεχόμενο που πασχίζει με κάθε μέσο να αποτρέψει ο πρωθυπουργός και γενικότερα το σύστημα που τον στηρίζει: Το αποτέλεσμα των εκλογών να μην προκαλέσει ρήγμα στο συσχετισμό δύναμης κατά τρόπο που να ενθαρρύνει το λαό να πιστέψει στη δύναμή του και να βγει την επομένη των εκλογών στους δρόμους για να διεκδικήσει όσα του ανήκουν, ανατρέποντας την αντιλαϊκή στρατηγική του μνημονίου.

Αλλαγή πορείας

Με αστάθεια και χρεοκοπία απειλεί η κυβέρνηση τα λαϊκά στρώματα. Με το πιστόλι των εκβιασμών επιχειρεί να αποσπάσει τη λαϊκή ψήφο, να σύρει με το ζόρι τους εργαζόμενους στο σφαγείο του Μνημονίου, στο μαντρί της αντιλαϊκής πολιτικής. Δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική επαναλαμβάνουν σε διάφορους τόνους τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια πολιτική - παρά τις αντιμνημονιακές κορόνες - αλλά με «άλλο μείγμα» πρεσβεύει η ΝΔ. Είναι η «αντιπολιτευτική» εκδοχή της αντιλαϊκής πολιτικής, που έχει τα ίδια θύματα και τους ίδιους ωφελημένους, όπως αποδείχτηκε και από την κυβερνητική της θητεία.

Προβάλλει το ερώτημα: Αν οι εργαζόμενοι ενδώσουν στους εκβιασμούς του ΠΑΣΟΚ, «ακούσουν» τις κορόνες της ΝΔ, θα σωθούν από τη χρεοκοπία, θα εξασφαλίσουν τη σταθερότητα που τους υπόσχονται; Μα, στους εργαζόμενους, στους αγρότες, στους μικρομεσαίους ήδη επιβλήθηκε καθεστώς πτώχευσης. Κάθε μέρα η πολιτική αυτή χρεοκοπεί κατά χιλιάδες τα λαϊκά στρώματα. Εργάτες απολύονται, μικρομεσαίοι βάζουν λουκέτο στα μαγαζιά τους, αγρότες διώχνονται από τα χωράφια τους, συνταξιούχοι χάνουν τις συντάξεις τους. Η πολιτική που ασκείται σημαίνει καταδίκη και όχι «σωτηρία» όπως θέλουν να την παρουσιάσουν.

Είναι άλλωστε η ίδια πολιτική που ασκήθηκε από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και μας έφερε στο μνημόνιο. Είναι στρατηγικές επιλογές που ενίσχυαν τα μονοπώλια σε βάρος του λαού. Πώς λοιπόν αυτές οι επιλογές που μας οδήγησαν εδώ, τώρα ακόμα πιο σκληρές με το καπέλο του μνημονίου, θα είναι η λύση, η διέξοδος - όπως λένε - που θα οδηγήσει στη σταθερότητα και την ανάπτυξη; Πώς η πολιτική που δεκαετίες εξασφάλιζε την κερδοφορία του κεφαλαίου, που στράγγιζε τα λαϊκά εισοδήματα για να ενισχυθούν μια χούφτα μονοπώλια, που θυσίαζε σε αυτά όλες τις παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο της χώρας, θα οδηγήσει σήμερα στη σωτηρία;

Η πολιτική αυτή δοκιμάστηκε ξανά και ξανά. Και έφερε τα συγκεκριμένα αποτελέσματα. Οδήγησε το λαό στο χείλος του γκρεμού. Τώρα ζητούν την ψήφο του, για να του δώσουν την τελειωτική σπρωξιά. Θα το εγκρίνουν με την ψήφο τους οι εργαζόμενοι; Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα των εκλογών. Αποδοχή αυτής της καταστροφικής πορείας για το λαό ή αναστροφή επιτόπου και αλλαγή πορείας; Γιατί γίνεται φανερό ότι στήριξη ή ανοχή προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά και το δορυφόρο τους, τον ΛΑ.Ο.Σ., σημαίνει όχι μόνο αποδοχή των σκληρών αυτών μέτρων, αλλά και λήψη νέων. Σημαίνει λευκή επιταγή για την εγκαθίδρυση μόνιμου μνημονίου για πολλά χρόνια στο μέλλον. Σημαίνει καταδίκη του λαού, που θα τον δέσουν σαν τον Προμηθέα στο βράχο της εκμετάλλευσης και της ανέχειας.

Αναστροφή και αλλαγή πορείας προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή είναι η πραγματική λαϊκή διέξοδος. Αλλαγή πορείας με ενίσχυση των ψηφοδελτίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ, παντού. Για να μπει φρένο στη νέα λαίλαπα την οποία ετοιμάζουν από την επομένη των εκλογών. Για να αρχίζει να ξηλώνεται ο αντιδραστικός συσχετισμός δύναμης. Για να δυναμώσει το λαϊκό ανάχωμα στη βάρβαρη επέλαση. Για να ενισχυθεί ο λαϊκός παράγοντας, ο μόνος που μπορεί να χαράξει άλλη πορεία βγαίνοντας στο προσκήνιο. Αλλαγή πορείας για να σωθεί ο λαός και όχι τα μονοπώλια. Για να ανοίξει ο δρόμος της ανάπτυξης που υπηρετεί τις ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, που θα εξασφαλίζει το μέλλον των παιδιών μας.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Δικομματικό θέατρο σε εξέλιξη...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ε, ΔΕ ΒΓΑΙΝΕΙ άκρη με το ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου. Από τη μία, χρησιμοποιεί ό,τι εκβιασμούς κατεβάζει το κεφάλι του για να πείσει τον κόσμο να τους ψηφίσει και, από την άλλη, κάνει αυτήν την εμφάνιση στο Μαραθώνιο...

Γιατί τι συνειρμό μπορεί να φέρει (προεκλογικά) κάποιος με μαύρα που τρέχει; Προφανώς, ότι τον ...μαυρίσανε κι «όπου φύγει - φύγει»!

Πάντως, ο «Μαύρος Δρομέας» πάνω που τα έκανε θάλασσα βρήκε ευτυχώς κάποιον να τον βοηθήσει και (έκπληξη!) δεν είναι ο Γ. Καρατζαφέρης του ΛΑ.Ο.Σ., αλλά ο Αντ. Σαμαράς.

Αυτός που δήλωσε χτες περίτρανα ότι οι εκλογές που θέλει να κάνει το ΠΑΣΟΚ - μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές - θα είναι «αποσταθεροποιητικές»...

Εν ολίγοις η εκλογολογία σε όλο της το μεγαλείο και από τους δυο. Το δικομματικό θέατρο σε πλήρη εξέλιξη με φώτα, χορευτικά, σκηνικά και ηχητικά εφέ. Από τη μια πλευρά της σκηνής ο ένας, από την άλλη ο άλλος.

Και τι θέλουν να κρύψουν και οι δύο τους με όλη αυτήν τη φανφάρα; Μα, αυτό που έλεγαν χτες στη Βουλή οι εισηγητές της Νέας Δημοκρατίας, όταν τάχθηκαν υπέρ ενός ακόμη κυβερνητικού νομοσχεδίου: «Είναι το 31ο που ψηφίζουμε...».

Με τις υγείες τους και να τα ...εκατοστήσουν. Γιατί να είστε βέβαιοι ότι οι «αντιμνημονιακοί» της ΝΔ θα τη στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική (όπως και όλοι οι άλλοι «αντιμνημονιακοί» που έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια).

Ο καθένας με τον τρόπο του, με την ιδιαιτερότητά του, με τη δική του «πολιτική προσωπικότητα» και όλα τα σχετικά. Γιατί μπροστά στη λαϊκή αντίδραση τα εναλλακτικά σενάρια έχουν υφανθεί και συνεχίζουν να υφαίνονται...

Και στις μέρες μας πρέπει οι πολυεθνικές να έχουν πολλές διαφορετικές λύσεις, προκειμένου να ανταποκριθούν σε όλες τις καταστάσεις. Από πρόθυμους, δε, ...άλλο τίποτε!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το «Βήμα» στα χνάρια της αθλιότητας

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ο Αντώνης στα χνάρια της Αλέκας», τιτλοφορεί το «Κυριακάτικο Βήμα» το ρεπορτάζ σχετικά με τη ΝΔ και την εκλογική της τακτική, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Στα πολιτικά βήματα του ...Περισσού κινείται τους τελευταίους μήνες εντός της ελληνικής επικράτειας ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Αντ. Σαμαράς, ασκώντας δριμεία αντιπολίτευση στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ενώ θα εντείνει τις επιθέσεις του στον Πρωθυπουργό. Με υψωμένη την αντιμνημονιακή σημαία στις προεκλογικές περιοδείες του ανά την επικράτεια, επιχειρεί να κερδίσει εκλογικούς πόντους με ιδιαίτερα επιθετικές αναφορές στο μνημόνιο, το οποίο, όπως λέει, "έχει δέσει χειροπόδαρα τη χώρα"». Στη φωτογραφία μάλιστα που συνοδεύει το θέμα, παρουσιάζει ένα στιγμιότυπο από παλιότερη συνάντηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τον Αντ. Σαμαρά στη Βουλή και σχολιάζει στη λεζάντα: «Ο κ. Αντ. Σαμαράς με τη ρητορική του έχει τεθεί επικεφαλής του αντιμνημονιακού μπλοκ μαζί με το ΚΚΕ της κυρίας Αλέκας Παπαρήγα και άλλους αριστερούς πολιτικούς σχηματισμούς». Η πολιτική μπαγαποντιά του «Βήματος» αγγίζει τα όρια της αθλιότητας, καθώς είναι εμφανής ο στόχος του να πετύχει μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μια, να ταυτίσει την κούφια «αντιμνημονιακή» δημαγωγία της ΝΔ με τη στρατηγική εναντίωση στην πολιτική του μνημονίου, που εκφράζει το ΚΚΕ. Αυτήν τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική συνυπηρετούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όσο κι αν σκούζουν οι προπαγανδιστές του δικομματισμού ότι τα δύο κόμματα έχουν διαφορές ουσίας μεταξύ τους. Ο δεύτερος καταφανέστατος στόχος είναι να δημιουργηθούν συνειρμοί στο λαό περί δήθεν σύμπλευσης του ΚΚΕ με τη ΝΔ, για να θολώσει στις λαϊκές συνειδήσεις η καθάρια θέση του Κόμματος και το μέτωπο της πολεμικής που διατηρεί προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, στην πολιτική του κεφαλαίου που αυτοί υπηρετούν. Το «Βήμα» έχει συνηθίσει τους αναγνώστες του σε τέτοιες άθλιες πρακτικές και από αυτήν την άποψη καμιά έκπληξη δεν προκαλεί το «στήσιμο» του συγκεκριμένου «ρεπορτάζ». Αξίζει, ωστόσο, όσοι προβληματίζονται σοβαρά μπροστά στην κάλπη να αντλήσουν πείρα και συμπεράσματα από τη σκοπιμότητα που κρύβουν τέτοια δημοσιεύματα σε βάρος του ΚΚΕ και της «Λαϊκής Συσπείρωσης» από τις δημοσιογραφικές ναυαρχίδες των αστών και των κομμάτων τους.

Το «μαύρο» που τους αξίζει

«Φαντάζεστε τι θα συνέβαινε αν αυτά τα μέτρα που αναγκαστήκαμε εμείς να πάρουμε, τα έπαιρνε η κυβέρνηση Καραμανλή; Δεν θα την ανεχόταν κανείς». Ιδού το συγκριτικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για το οποίο καυχιέται ο Γ. Ραγκούσης στη συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής». Μόνο μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε, σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών, να πάρει τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα με τις μικρότερες κοινωνικές αντιδράσεις, όπως σπεύδει να δηλώσει αμέσως μετά: «Η αντίδραση, η διαμαρτυρία, οι ενστάσεις ή ό,τι άλλο θα πρέπει να συνεκτιμηθούν με τη βαρύτητα της στιγμής και σε κάθε περίπτωση οφείλουμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στον ελληνικό λαό για την προσπάθεια και τις θυσίες του», αποφαίνεται. Ασφαλώς και έχουν πολλούς λόγους τα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης να καυχιόνται και να ζητούν τα εύσημα από την πλουτοκρατία για το «έργο» που επιτελούν. Δεν μπορούν όμως συνάμα να θέλουν να εισπράξουν και «ψήφο εμπιστοσύνης» από το λαό για τον ίδιο λόγο, ότι δηλαδή είναι ικανοί και αποτελεσματικοί διαχειριστές της πλουτοκρατίας και περνάνε «με ευκολία» τα αντιλαϊκά μέτρα. Και ας μην έχουν καμία ψευδαίσθηση ό,τι και αν κάνουν, ο λαός «μαύρο» και όχι «μπράβο» θα τους ρίξει την Κυριακή.

Αναπαραγωγή του αντικομμουνισμού

Την αντικομμουνιστική λογική της ΕΡΤ που πρόβαλε ένα κατασκεύασμα ως δήθεν «ντοκιμαντέρ» της λετονικής κυβέρνησης (που πρωτοστατεί όχι μόνο στην παραχάραξη της Ιστορίας αλλά και στην αναγνώριση των λεγεώνων που πολέμησαν στο πλάι των ναζί), αναπαράγει στο «Βήμα της Κυριακής» ο γνωστός για τις ...βαθυστόχαστες αντιΚΚΕ αναλύσεις του, Λ. Σταυρόπουλος.

Αναφερόμενος στην αντίδραση του ΚΚΕ στη βρώμικη προπαγάνδα που πρόβαλε με κυβερνητική εντολή, η ΕΡΤ, την Κυριακή, 24 Οκτώβρη, ο εν λόγω δημοσιογράφος, το μέμφεται για «αγιοποίηση» του Στάλιν, λέγοντας ότι η «ηγετική ομάδα» θεωρεί «βρώμικο γκεμπελισμό» τον παραλληλισμό του Χίτλερ με τον Στάλιν. Η εν λόγω εφημερίδα και ο δημοσιογράφος υποτίθεται ότι βλέπουν κριτικά την Ιστορία, ωστόσο, αφιερώνοντας μια σελίδα, αυτό που επιχειρούν είναι να αναπαράγουν την αντικομμουνιστική προπαγάνδα, όχι τυχαία λίγες μέρες πριν από τις κάλπες των τοπικών εκλογών.

Ετσι, πέρα από τα «άγιος Ιωσήφ» και «μεγάλος πατερούλης» που προβάλλει με πηχυαίους τίτλους κάνει λόγο για «αμφιλεγόμενα σημεία του ντοκιμαντέρ». Ποια είναι τα «αμφιλεγόμενα» (δηλαδή, αφήνει να εννοηθεί ότι μπορεί να είναι και αλήθεια); Η κατάφωρη μαύρη προπαγάνδα, παραχάραξη της Ιστορίας, τα ξεκάθαρα ψεύδη που ισχυρίζονται ότι: Ο Χίτλερ και ο Στάλιν ήταν δικτάτορες που συνεργάζονταν, ότι ο Στάλιν παρέδωσε στους ναζί χιλιάδες Εβραίους, η γκαιμπελικής έμπνευσης υπόθεση του Κατίν της σφαγής των Πολωνών από τους ναζί, που αποδόθηκε στους Σοβιετικούς, όταν η πλάστιγγα του πολέμου έγειρε μετά τη νίκη του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ. Επίσης, ότι ο Στάλιν σκότωσε εκατομμύρια παιδιά που ζητιάνευαν, όπως και 20 εκατομμύρια πολίτες.

Ολα αυτά που παρουσιάζονται σε περίοπτη θέση επιχειρούν να αναπαράγουν τους συνειρμούς περί «σταλινικών εγκλημάτων». Ομολογουμένως να επιλέχτηκε αυτός ο τρόπος παρουσίασης από το «Βήμα», γιατί θεωρεί ότι έτσι θα χτυπήσει το ΚΚΕ. Ας είναι σίγουρες οι γραφίδες της αστικής τάξης ότι όση λάσπη και να ρίξουν δεν μπορούν να ξαναγράψουν την Ιστορία, την προσφορά του σοσιαλισμού στη συντριβή του φασισμού, τη σημαντική συμβολή σημαντικών ηγετών της εργατικής τάξης όπως ο Στάλιν. Ο εφιάλτης του σοσιαλισμού θα στοιχειώνει τα όνειρά τους.

Κόντρα στην αέναη αντιλαϊκή επίθεση

Η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με αντικείμενο τη λεγόμενη νέα οικονομική διακυβέρνηση, που ολοκληρώθηκε την περασμένη Παρασκευή στις Βρυξέλλες, επιβεβαίωσε τη στρατηγική του κεφαλαίου που είναι ο συνεχής και ανελέητος πόλεμος, παρά τις μεταξύ των κρατών - μελών αντιθέσεις και ανταγωνισμούς, κατά των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με όπλο, για την περίοδο που διανύουμε, ένα «μνημόνιο διαρκείας» για όλους τους λαούς της ΕΕ. Τα όσα αποφασίστηκαν, δείχνουν ότι η καπιταλιστική κρίση χρησιμοποιείται, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, σαν επιταχυντής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της εδραίωσης της εξουσίας των μονοπωλίων. Ειδικότερα στοχεύουν:

-- Στη χωρίς εμπόδια προώθηση των μεταρρυθμίσεων που υπαγορεύουν τα κέντρα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, για φθηνότερη εργατική δύναμη.

-- Στην παραπέρα περικοπή, μέχρι μηδενισμού, των δαπανών που κατευθύνονται σε κοινωνικές παροχές, ώστε το χρήμα αυτό να πάει ως «κίνητρο ανάπτυξης» στο κεφάλαιο.

-- Στη θωράκιση της εξουσίας της αστικής τάξης, μέσω μηχανισμών ελέγχου των δημοσιονομικών των κρατών - μελών, οι οποίοι χρησιμοποιούνται σαν όπλο εκβιασμού και τρομοκράτησης των εργαζομένων.

Αυτό το «μνημόνιο διαρκείας» για όλες τις χώρες της ΕΕ, που αποτυπώνει τη στρατηγική του κεφαλαίου, στοιχειοθετούν τα όσα συμφώνησαν να προωθήσουν οι «27» στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Ανάμεσά τους: Η αναθεώρηση του «Συμφώνου Σταθερότητας» σε αντιδραστικότερη κατεύθυνση. Η «περιορισμένη αναθεώρηση» της Συνθήκης της Λισαβόνας με στόχο τη δημιουργία «μόνιμου μηχανισμού για την αντιμετώπιση κρίσεων», που δείχνει ότι περιμένουν άμεσα την επόμενη κρίση και γι' αυτό προχώρησαν στο μηχανισμό «ελεγχόμενης πτώχευσης». O αυστηρότερος έλεγχος της «ανταγωνιστικότητας» των οικονομιών, με κριτήριο αυτής το «εργατικό κόστος». Ολ' αυτά φανερώνουν τον ανηλεή πόλεμο κατά των εργασιακών δικαιωμάτων στο όνομα αντιμετώπισης των αυξημένων ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους.

Τα παραπάνω είναι προπομπός των όσων θα δρομολογηθούν το επόμενο διάστημα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, που είναι: Νέα εξοντωτικά μέτρα για τους λαούς της Ευρώπης, με περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, τρομοκράτηση των λαών με την απειλή κυρώσεων αν δεν προχωρήσουν οι μεγαλύτερες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές. Η ελληνική κυβέρνηση προσυπέγραψε όλα αυτά. Αλλωστε, είναι συνένοχη εξειδικεύοντας με το διαρκές έγκλημα που συντελείται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, που η ζωή τους πετιέται λεία στην αδηφάγα κερδοφορία των μονοπωλίων. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτεται ότι το ευρωενωσιακό οικοδόμημα φτιάχτηκε και λειτουργεί για να υπηρετεί την εξουσία των μονοπωλίων σε κάθε κράτος - μέλος και την κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Ολες οι εξελίξεις στην ΕΕ δείχνουν ότι θεσμοθετείται η μονιμοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων, η δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και όλα αυτά μέσα σε ένα καθεστώς απειλών και τρομοκρατίας. Η προοπτική αντιστροφής αυτής της κατάστασης υπάρχει μόνο μέσα από την πάλη για την ικανοποίηση όλων των εργατικών των λαϊκών αναγκών, κόντρα στα συμφέροντα των μονοπωλίων και στην εξουσία τους σε κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ. Το πραγματικό δίλημμα, τη στιγμή που ο λαός οδηγείται σε όλο και μεγαλύτερη πτώχευση, δεν είναι αν θα χρεοκοπήσει η χώρα, αλλά αν πτωχεύσει οικονομικά και πολιτικά το κεφάλαιο και η εξουσία του. Η υπερψήφιση την Κυριακή της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που στηρίζει το ΚΚΕ, θα είναι ένα αποφασιστικό βήμα χειραφέτησης του λαού και πολιτικής καταδίκης όσων τον οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση.