Γρηγοριάδης Κώστας

Οι λαϊκές μάζες έχουν βέβαια αντιληφθεί ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τους κυβερνώντες, ακριβώς γιατί έχουν άπειρες φορές διαπιστώσει ότι αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής, αλλά η προστασία των εφοπλιστών και των αιματοβαμμένων κερδών τους. Ομως δε φτάνουν τα δάκρυα, δεν πρέπει να κυριαρχήσει η παραίτηση και η μοιρολατρία. Οργανωμένος αγώνας χρειάζεται που να γκρεμίσει το σάπιο καθεστώς τους.

Την καθιέρωση της απλής αναλογικής ζήτησε τις προάλλες, με Ερώτησή του στη Βουλή, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Π. Κρητικός. Και μπορεί, να μην έχει πάρει ακόμη απάντηση από την υπουργό Εσωτερικών, στην οποία απευθύνεται η Ερώτηση, αλλά η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος φρόντισε να ξεκαθαρίσει τη θέση της στη διάρκεια της συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Σε πλήρη σύμπνοια με την ηγεσία της ΝΔ απέρριψαν την πρόταση καθιέρωσης της απλής αναλογικής, ως πάγιου εκλογικού συστήματος.

Για να δούμε, λοιπόν, τι θα λέει τώρα η απάντηση που θα δώσει στον Π. Κρητικό, η υπουργός Εσωτερικών, αλλά και τι θα πει ο πρώτος για τις όποιες ψευτο-δικαιολογίες σκεφθεί και του πασάρει η Β. Παπανδρέου...

Μια και μιλάμε, όμως, για την προχτεσινή συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής, που συζητά την αναθεώρηση του Συντάγματος και, μάλιστα, τα άρθρα που αφορούν το εκλογικό σύστημα, κλπ., θέλουμε να σημειώσουμε και την εξής απορία: Τι σημαίνει ότι με νόμο «οι εκλογικές περιφέρειες μπορεί να διακρίνονται σε ελάσσονες ή μείζονες», όπως προβλέπει η πρόταση που κατέθεσε ο εισηγητής του κυβερνώντος κόμματος, Ευάγγελος Βενιζέλος; Για ποιο λόγο πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά ένας τέτοιος διαχωρισμός των εκλογικών περιφερειών και ποια σκοπιμότητα κρύβει η ενέργεια αυτή; Δε νομίζει τόσο ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ όσο και η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος ότι έχουν χρέος να δώσουν τις απαραίτητες εξηγήσεις; `Η, νομίζουν, ότι μένοντας σιωπηλοί και μη δίνοντας καμιά εξήγηση, καθησυχάζουν τις όποιες υποψίες και φόβους γεννά η πρακτική τους;

Να σημειώσουμε, όμως, και μια ακόμη απορία μας. Ελάχιστες μέρες πριν, η θέση του κυβερνώντος κόμματος, σχετικά με τα κωλύματα εκλογιμότητας των δημάρχων, πρόβλεπε τα εξής: «Οι δήμαρχοι δεν μπορούν να ανακηρυχτούν υποψήφιοι ούτε να εκλεγούν βουλευτές σε όποια περιφέρεια υπηρέτησαν για περισσότερους από τρεις μήνες κατά τη διετία πριν από τις εκλογές». Προχτές, όμως, ο κ. Βενιζέλος άλλαξε τη θέση του ΠΑΣΟΚ και πρότεινε ότι οποιοσδήποτε δήμαρχος δύναται να είναι υποψήφιος, αρκεί να παραιτηθεί όταν προκηρυχτούν οι εκλογές.

Γιατί άλλαξε η θέση του κυβερνώντος κόμματος; Εχει σχέση η συγκεκριμένη αυτή αλλαγή με τον δήμαρχο της Αθήνας και τις πολιτικές του φιλοδοξίες, όπως και με το γενικότερο δικομματικό παιγνίδι; Και, τέλος πάντων, δεν περιμένουμε απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, αλλά φανερό σε όλους είναι πως με τέτοια και παρόμοια κριτήρια προωθεί το κυβερνητικό κόμμα και μαζί του και η ΝΔ την αναθεώρηση του Συνταγματικού Χάρτη της χώρας.

«Θα πρέπει να τραβήξουμε το αυτί των μελών της Επιτροπής και να τους πούμε ότι οι εκπτώσεις και ο λαϊκισμός μπορεί να δημιουργούν ένα κλίμα ευφορίας όταν τα παιδιά περνούν τις εξετάσεις το καλοκαίρι, αλλά ιδού τα αποτελέσματα τώρα». Αυτά δήλωσε, τις προάλλες, στο «Εθνος» ο πρώην υπουργός Παιδείας, Γ. Αρσένης.

Αραγε, έχει την απαίτηση να τον πιστέψει έστω κι ένας μαθητής, γονιός ή εκπαιδευτικός, ότι η Επιτροπή έκανε ό,τι έκανε με δική της πρωτοβουλία και όχι κατόπιν άνωθεν υποδείξεων;

Απλώς, αναρωτιόμαστε...

Γρηγοριάδης Κώστας

Γιατί, βέβαια, ούτε η αναγγελία εισαγγελικής έρευνας με πρωθυπουργική παρέμβαση (που, ούτως ή άλλως, θα γινόταν) ούτε η αλλαγή ημερήσιας διάταξης στο σημερινό Υπουργικό Συμβούλιο, ούτε τα μεγάλα λόγια, είναι αντιδράσεις ουσίας.

Εν τω μεταξύ, φαίνεται ότι ...βολεύει πολλούς η φιλολογία περί ανθρώπινου λάθους, που οδήγησε στο ναυάγιο. Γιατί, βλέπετε, είτε ισχύει είτε όχι αυτή η εκδοχή (κάτι, που, αργά ή γρήγορα, θα αποδειχτεί), κρύβει τις βαθύτερες ευθύνες.

Οι πλοιοκτήτριες εταιρίες (θα τους είδατε τους εκπροσώπους τους στα τηλεοπτικά κανάλια), ούτε λίγο - ούτε πολύ, προσπάθησαν να μας πείσουν ότι κάνουν το παν για την ασφάλεια των επιβατών, λες και δεν είναι πρόσφατη η θερινή περίοδος με τους υπεράριθμους και τα προβλήματα στην ακτοπλοΐα, που μας απέδειξαν ότι το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι τα κέρδη.

Οσο για το υπουργείο Ναυτιλίας, καλύτερα να μη μιλήσουμε, γιατί οι ναυτεργάτες τα λένε και τα ξαναλένε χρόνια τώρα γι' αυτούς τους κινδύνους, αλλά αυτοί ...περί άλλα τυρβάζουν.

ΦΥΣΙΚΑ, όπως και σε όλες τις μεγάλες καταστροφές των δυο τελευταίων ετών, δηλαδή το σεισμό του περσινού Σεπτέμβρη ή τις φωτιές, δεν έλειψαν οι τηλεοπτικές ακρότητες από τα κανάλια.

Γιατί, βέβαια, το να πετάς με ελικόπτερο πάνω από τον τόπο του δυστυχήματος και να προσπαθείς να κινηματογραφήσεις επιπλέοντα πτώματα, προκειμένου να έχεις πιο «τραγικές» εικόνες από τους ανταγωνιστές σου, δεν έχει να κάνει σε τίποτε με τη δημοσιογραφία η την εξυπηρέτηση της ενημέρωσης.

Σίγουρα και αυτά τα φαινόμενα πρέπει να αντιμετωπιστούν, αν και, για την ώρα, είναι άλλα αυτά που προέχουν και τα ερωτήματα είναι καυτά και αναπάντητα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Οπου «νοικοκύρης» είναι ο κάθε λαός όπου Γης, που έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να ρυθμίζει ο ίδιος το πώς θα ζει και «κλέφτης» είναι εκείνος, που θέλει καλά και σώνει, όχι μόνο να υπαγορεύει, αλλά και να επιβάλει στους λαούς πολίτευμα, πολιτισμό, συνείδηση και αισθήματα.

Οταν οι λαοί δεν πειθαρχούν - χωρούν στα ιμπεριαλιστικά «μέτρα», τότε αυτοί οι «κλέφτες» θέλουν να έχουν το δικαίωμα να τους βομβαρδίζουν, να επεμβαίνουν στα εσωτερικά τους, να τους εκβιάζουν, να τους εξαγοράζουν. Θέλουν το άδικο να γίνεται «δίκαιο»... Να μην μπορεί κανένας να φωνάξει «πιάστε τους κλέφτες...».

«...αν η ανθρωπιστική παρέμβαση είναι, όντως, μία απαράδεκτη προσβολή της κυριαρχίας, πώς θα πρέπει να ανταποκριθούμε σε μια Ρουάντα, σε μια Σρεμπρένιτσα... Η ένοπλη επέμβαση πρέπει πάντα να παραμένει η ύστατη λύση, αλλά, μπροστά στις μαζικές δολοφονίες, είναι μια εναλλακτική λύση...». Ετσι ακριβώς διατύπωσε πριν λίγο καιρό ο Κ. Ανάν τη λογική της λεγόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων και σαν μαθητές που γνώριζαν τα θέματα έτρεξαν οι «μιλημένοι» να φτιάξουν τη «Διεθνή Επιτροπή Παρέμβασης και Πολιτειακής Κυριαρχίας». Μάλλον πρόκειται για λεπτομέρεια, που το «σκονάκι» αυτή τη φορά το είχε ο Καναδός πρωθυπουργός Ζ. Κρετιέν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο τρόπος που κινείται ήδη η κυβέρνηση για την απόδοση των ευθυνών για το έγκλημα έξω από την Πάρο, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών ότι θα ακολουθήσει την πεπατημένη. Η «γραμμή υπεράσπισης» ήταν εξόφθαλμη κατά τη διάρκεια της χτεσινής μέρας: Ολα ήταν εντάξει με το πλοίο, τα χαρτιά των αρμοδίων υπηρεσιών το πιστοποιούν, η εταιρία έκανε τη δουλιά της και, άρα, ο μόνος ένοχος είναι «ο ανθρώπινος παράγοντας» που έκανε «λάθος».

Αλλά, διάβολε, το έργο το έχουμε ξαναδεί άπειρες φορές. Αν δεν υπάρξει παλλαϊκός ξεσηκωμός, την επόμενη φορά κάποιοι από μας δε θα είναι θεατές, αλλά τραγικοί πρωταγωνιστές και θύματα. Μέχρι πότε, λοιπόν, θα ανεχόμαστε την επαίσχυντη κοροϊδία τους; Είναι καιρός να πληρώσουν ακριβά και «μαζεμένα».

Το γεγονός είναι πέρα για πέρα υπαρκτό και αδιαμφισβήτητο. Δύο άνδρες του Τμήματος Ασφαλείας Ελευσίνας παρακολουθούσαν προχτές το βράδυ τη συνεδρίαση της Επιτροπής Αγώνα κατά των επεκτάσεων της «Πετρόλα». Είχαν δε την... αφελή θρασύτητα, κάποια στιγμή, να απαιτήσουν την... ενημέρωσή τους, για τις αποφάσεις της σύσκεψης, δηλώνοντας πως εκτελούν εντεταλμένη υπηρεσία, κατόπιν διαταγής του Αστυνόμου Α' κ. Μπαζίκου.

Ολ' αυτά, επαναλαμβάνουμε, είναι πέρα για πέρα υπαρκτά και αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Κι επειδή, είμαστε απολύτως σίγουροι πως ό,τι έγινε δεν αποτελεί μια μεμονωμένη πρωτοβουλία του συγκεκριμένου αστυνόμου, αλλά συνέπεια άνωθεν εντολών, περιμένουμε τις εξηγήσεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης. Στη βάση ποιων εντολών κινήθηκε ο συγκεκριμένος αξιωματικός; Ποιος ή ποιοι έχουν εκδώσει διαταγές παρακολούθησης των δραστηριοτήτων του μαζικού κινήματος από τα Σώματα Ασφαλείας; Θα πάρει και ποια μέτρα, για τον κολασμό των όποιων υπευθύνων και για το οριστικό και τελεσίδικο ξερίζωμα των απαράδεκτων και βαθιά αντιδημοκρατικών αυτών φαινομένων;

Περιμένουμε...

Πάμπολλες φορές ο «Ρ» έχει καταγγείλει την αποικιακού χαρακτήρα σύμβαση του ελληνικού δημοσίου με τη «Χόχτιφ», τη γερμανική εταιρία που ανέλαβε την κατασκευή του. Μια σύμβαση, που βρισκόταν κυριολεκτικά στα πλαίσια μιας λογικής «τα σα μα και τα μα μάσα τα», που 'λεγε κι ένα παλιότερο τραγούδι. Και τώρα, πριν ακόμη το νέο αεροδρόμιο μπει σε λειτουργία, η «Χόχτιφ» θέτει θέμα επαναδιαπραγμάτευσης των όρων της εκμετάλλευσής του. Προς όφελός της, βέβαια...

Απ' όσα, πάντως, βλέπουν το φως της δημοσιότητας, δε θέλει και πολλά... Είτε να επιμηκυνθεί ο χρόνος που θα εκμεταλλεύεται το νέο αεροδρόμιο, πέραν της 25ετίας που προβλέπει η σημερινή ληστρική σύμβαση, είτε να επαναρυθμιστούν οι πόροι του Σπατοσήμου, που κατά 65% απορροφώνται σήμερα από το νέο αεροδρόμιο, είτε να επιμηκυνθεί η ισχύς του Τέλους αυτού (σήμερα, η είσπραξή του προβλέπεται μέχρι το 2015), είτε ένας κάποιος συνδυασμός όλων αυτών, κλπ. Πάντως, έτσι ή αλλιώς, ένα ακόμη σεβαστό ποσό δισεκατομμυρίων να καταλήξει στα θησαυροφυλάκια της γερμανικής πολυεθνικής.

Δυστυχώς, αυτά έχουν οι αποικιακές συμβάσεις. Και κανένας, εκ των κυβερνώντων και όσων άλλων έβαλαν την υπογραφή τους από κάτω, δε δικαιούται ούτε καν την παραμικρή δικαιολογία.

Κι αν νομίζετε, πως η γερμανική πολυεθνική, απλώς έθεσε αρμοδίως το... αίτημά της και μπορεί η κυβέρνηση - αν έχει την ανάλογη βούληση - να απαντήσει αρνητικά, τότε είστε γελασμένοι. Οι πολυεθνικές έχουν τις δικές τους... μεθόδους προώθησης των στόχων τους. Μεθόδους, που δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια, ιδιαίτερα, όταν τους έχεις αναγνωρίσει και θεσμοθετήσει την ασυδοσία τους.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η «Χόχτιφ», ως αφεντικό του νέου αεροδρομίου για 25 χρόνια, όρισε πολύ υψηλά τέλη απογείωσης, προσγείωσης, κλπ., όπως και ενοικίασης χώρων. Για παράδειγμα, το σχετικό κόστος της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» θα δεκαπενταπλασιαστεί σε σύγκριση με το αεροδρόμιο του Ελληνικού, αφού από 1,5 δισεκατομμύριο δραχμές το χρόνο, που καταβάλλει σήμερα, θα ξεπεράσει τα 22 δισ., με τη μετεγκατάστασή της στο νέο αεροδρόμιο.

Τι λέει, άραγε, για όλ' αυτά ο αρμόδιος υπουργός και η κυβέρνηση;

Ο πόλεμος των διαφόρων μονοπωλιακών συμφερόντων δε διεξάγεται μόνο στο Χρηματιστήριο. Τα μονοπωλιακά τέρατα, οι εταιρίες τους, χτίζονται καιρό τώρα με έναν και μόνο τρόπο: Την εντατικότητα. Στα πάντα. Από το σαπάκι βαπόρι, που, ενώ θα 'πρεπε από τα 15 του χρόνια να έχει πάει για παλιοσίδερα, φτιασιδωμένο στα 35 του, κουβαλά ακόμα ανυποψίαστους χιλιάδες επιβάτες, ως το ρυθμό πολυβόλου που γίνονται τα δρομολόγια. Χωρίς ανάσα, με 24ωρα στο φουλ τις μηχανές, με πληρώματα που έχουν λιώσει στα πόδια τους, με πληρώματα - να το πούμε κι έτσι - που τα έχουν ξανά και ξανά τσαλακώσει (δεν είναι τυχαίο πως οι όποιες αποκαλύψεις γίνονται τα τελευταία χρόνια για τα σαπάκια γίνονται κατά κύριο λόγο μόνο από μηχανικούς, σαν αποτέλεσμα συγκεκριμένου ταξικού προσανατολισμού που υπάρχει ακόμα στα δυο βασικά συνδικάτα του χώρου). Η μείωση της σύνθεσης στα πληρώματα δεν είναι κάτι αφηρημένο, η μετατροπή των ναυτίλων αξιωματικών σε «μοδίστρες» και γραφιάδες που πιάνεται το χέρι τους να συμπληρώνουν λογιστικά και ξενοδοχειακού τύπου έγγραφα, μαζί με την επιβολή της αντίληψης ότι πάνω στο πλοίο είναι οι εκπρόσωποι του εφοπλιστή με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όλα αυτά έχουν πληρωθεί ξανά και ξανά με αίμα.

Σάπια καράβια,

φέρετρα

τρέχουνε

μες στο κύμα,

ο θάνατος

στην πλώρη τους

ο όλεθρος

στην πρύμα,

μα ο εφοπλιστής

να 'ναι καλά

και να μαζεύει

χρήμα!

* * *

Σκάρτα καράβια,

φέρετρα,

διαλυμένα

ήδη,

χαρακτηρίζονται

«γερά»

και, να, κάθε

«σαπίδι»,

πώς τον κοσμάκη

κουβαλά

σ' αγύριστο

ταξίδι!