«Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Οπου «νοικοκύρης» είναι ο κάθε λαός όπου Γης, που έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να ρυθμίζει ο ίδιος το πώς θα ζει και «κλέφτης» είναι εκείνος, που θέλει καλά και σώνει, όχι μόνο να υπαγορεύει, αλλά και να επιβάλει στους λαούς πολίτευμα, πολιτισμό, συνείδηση και αισθήματα.

Οταν οι λαοί δεν πειθαρχούν - χωρούν στα ιμπεριαλιστικά «μέτρα», τότε αυτοί οι «κλέφτες» θέλουν να έχουν το δικαίωμα να τους βομβαρδίζουν, να επεμβαίνουν στα εσωτερικά τους, να τους εκβιάζουν, να τους εξαγοράζουν. Θέλουν το άδικο να γίνεται «δίκαιο»... Να μην μπορεί κανένας να φωνάξει «πιάστε τους κλέφτες...».

«...αν η ανθρωπιστική παρέμβαση είναι, όντως, μία απαράδεκτη προσβολή της κυριαρχίας, πώς θα πρέπει να ανταποκριθούμε σε μια Ρουάντα, σε μια Σρεμπρένιτσα... Η ένοπλη επέμβαση πρέπει πάντα να παραμένει η ύστατη λύση, αλλά, μπροστά στις μαζικές δολοφονίες, είναι μια εναλλακτική λύση...». Ετσι ακριβώς διατύπωσε πριν λίγο καιρό ο Κ. Ανάν τη λογική της λεγόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων και σαν μαθητές που γνώριζαν τα θέματα έτρεξαν οι «μιλημένοι» να φτιάξουν τη «Διεθνή Επιτροπή Παρέμβασης και Πολιτειακής Κυριαρχίας». Μάλλον πρόκειται για λεπτομέρεια, που το «σκονάκι» αυτή τη φορά το είχε ο Καναδός πρωθυπουργός Ζ. Κρετιέν.