Ο προκλητικός κυνισμός που επέδειξε ο Κ. Σημίτης κατά τις ομιλίες και συνεντεύξεις του στη ΔΕΘ για όλα τα θέματα (από τη στάση απέναντι στη Γιουγκοσλαβία μέχρι τις εργασιακές σχέσεις και τη διαπλοκή) δεν ήταν φυσικά τυχαίος. Ο πρωθυπουργός, αισθανόμενος προφανώς «ισχυρότερος» μετά την ανανέωση της λαϊκής εντολής και την πρωτοφανή υποστήριξη που του παρέχουν τα μεγάλα αφεντικά, ήθελε να στείλει το «ξεκάθαρο» μήνυμα ότι δεν έχει κανένα ενδοιασμό και δισταγμούς να δείξει αφ' ενός την πιο ξεδιάντροπη υποτέλεια και δουλοπρέπεια απέναντι στις ΗΠΑ και τη «νέα τάξη» και από την άλλη να προχωρήσει στην υλοποίηση των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων μέτρων ενάντια στα λαϊκά στρώματα. Ομως, τι οδήγησε τον Κ. Σημίτη να φτάσει σε αυτό το σημείο ευτελισμού και γελοιοποίησης; Εκτός βέβαια του γεγονότος ότι αποτελεί συνειδητή «στρατηγική» επιλογή του η άνευ όρων υποταγή στις πλέον προωθημένες επιθυμίες των ντόπιων και ξένων αφεντικών, μέτρησε και η δική του επιδίωξη να βάλει τη σφραγίδα του και στην ερχόμενη δεκαετία! Με άλλα λόγια, ο Κ. Σημίτης τα έδωσε όλα στη ΔΕΘ για να στείλει το μήνυμα στα μεγάλα αφεντικά ότι ήταν και θα παραμείνει ο εκλεκτός τους. Δε φανταζόμαστε να έχει ιδιαίτερη δυσκολία να τους «πείσει».
«Ο πρωθυπουργός ήρθε για να μιλήσει ως εθνικός ηγέτης και όχι ως κομματάρχης», δήλωσε προχτές ο Δ. Ρέππας, στη Θεσσαλονίκη. Και δεν έχει άδικο... Πράγματι, ήταν φανερή η προσπάθεια του Κ. Σημίτη, να εμφανιστεί, ως ο μοναδικός εκπρόσωπος και ηγέτης του έθνους των ντόπιων κεφαλαιοκρατών...
Οσο για τους εργαζόμενους και το λαό, ούτε στις διάφορες τοποθετήσεις του είχαν την παραμικρή θέση, ούτε στα επίσημα δείπνα και τις φιέστες γενικότερα. Μόνο στα καζάνια που στήθηκαν έξω από την πύλη του λιμανιού και στο μεγάλο και μαχητικό συλλαλητήριο του Σαββατόβραδου, υπήρχαν εργαζόμενοι και νεολαία. Εκεί χτυπούσαν οι λαϊκές αγωνίες, οι ελπίδες και τα όνειρα. Στο δρόμο της ενότητας και του αγώνα.
«Για την τρομοκρατία έχουμε πει εδώ και καιρό ότι θα πρέπει να κοιτάξουμε ορισμένες ρυθμίσεις οι οποίες είναι επιβεβλημένες για να μπορέσουμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Το θέμα αυτό το έχει αναλάβει το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και το υπουργείο Δικαιοσύνης και θα παρουσιάσουμε εν καιρώ τις προτάσεις μας».
Αυτή ήταν η απάντηση του Κ. Σημίτη, σε σχετική ερώτηση στη διάρκεια της προχτεσινής συνέντευξης Τύπου στη Θεσσαλονίκη. Και είναι μια απάντηση η οποία δημιουργεί εύλογα και σοβαρά ερωτήματα.
Πρώτον, πότε η κυβέρνηση και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είπαν πως χρειάζονται και νέες «ρυθμίσεις»; Για παράδειγμα, στην προεκλογική περίοδο - η οποία είναι και σχετικά πρόσφατη - δεν έβαλαν κανένα τέτοιο ζήτημα, ενώ πρόσφατα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωνε πως δε χρειάζονται νέοι νόμοι για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και κανένας από την κυβέρνηση δεν είπε το παραμικρό. Δεύτερον, υπάρχει ή δεν υπάρχει σχέση της «αντιτρομοκρατικής συμφωνίας» Ελλάδας - ΗΠΑ, την οποία θα υπογράψει τις μέρες αυτές ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, στην Ουάσιγκτον, με τις νέες «ρυθμίσεις»; Και επειδή σαφώς υπάρχει, με ποιο δικαίωμα πρώτα υπογράφει και δεσμεύει τη χώρα και «εν καιρώ» θα παρουσιάσει τις προτάσεις της στο λαό; Ποια είναι η απάντηση της κυβέρνησης στο πρόσφατα διατυπωμένο αίτημα του ΚΚΕ, να συζητηθεί στη Βουλή, πριν υπογραφεί, το «μνημόνιο της αντιτρομοκρατικής συνεργασίας»;
Ιδιαίτερα ικανοποιημένη είναι - γράφουν οι εφημερίδες - η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ από την πορεία των καθαρών προ φόρων κερδών της επιχείρησης, αφού το πρώτο εξάμηνο του 2000 σημείωσαν αύξηση κατά 101%, συγκριτικά με το αντίστοιχο εξάμηνο του περασμένου χρόνου, φτάνοντας 13,3 δισ. δραχμές.
Τους κατοίκους της Αθήνας και της υπόλοιπης Αττικής, που πληρώνουν τα τσουχτερά τιμολόγια του νερού και «σηκώνουν» στις πλάτες τους αυτά τα κέρδη, τους ρωτήσανε..; Και για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί, τους ενημερώνουμε, ότι από τον περασμένο Ιούλη έχουν τεθεί σε ισχύ τα νέα τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ, τα οποία ορίζουν την τιμή του νερού στις 122 δραχμές το κυβικό (για καταναλώσεις μέχρι 5 κυβικά το μήνα) έως 186 δραχμές το κυβικό (για καταναλώσεις από 5 έως 20 κυβικά το μήνα).
Ατέλειωτος είναι ο κατάλογος των σχετικών ή παρόμοιων περιπτώσεων και φαινομένων...
Και ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας τι κάνει; Προσπαθεί να μας πείσει, επί ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο από τη Διεθνή Εκθεση της Θεσσαλονίκης, ότι η Ελλάδα εκσυγχρονίστηκε και είναι πια ένα ανεπτυγμένο κράτος!
Μέχρι πως «τα πολύ δύσκολα πέρασαν» ισχυρίστηκε. Βέβαια, δε μίλησε για τα πολύ δυσκολότερα, που βρίσκονται μπροστά μας...
Το μόνο ανεπτυγμένο σε τούτο τον τόπο -εκτός από τα κέρδη της ολιγαρχίας- είναι η αλαζονεία και το θράσος της κυβέρνησης. Οχι άπλα ανεπτυγμένο, αλλά διογκωμένο μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο. Θα προσθέταμε πως και η αφέλειά της είναι επίσης ανεπτυγμένη, αν νομίζει ότι μπορεί να μας πείσει, γι' αυτά που λέει, με συνεντεύξεις και φιέστες όπως αυτές της ΔΕΘ.
Εκτος πια και αν η ανάπτυξη συνίσταται στο μικρό ποσοστό, που κέρδισε χτες ο δείκτης του Χρηματιστηρίου, για το οποίο, μάλιστα, αρχίζει σιγά - σιγά λόγω μερικών «σερί» κερδοφόρων συνεδριάσεων, να αναβιώνει η καμπάνια προσέλκυσης του κόσμου για «επενδύσεις»...
Μα για πόσο τέλος πάντων νομίζουν ότι μπορούν μας κοροϊδεύουν και να μας παρουσιάζουν το μαύρο - άσπρο;
Ο ελληνικός λαός, κύριοι της κυβέρνησης, δεν έχει τα μυαλά της ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ που της λέει χτες ο Παπαϊωάννου πως η ελαστικοποίηση του ωραρίου δε σημαίνει κατάργηση του 8ωρου κι αυτή το πιστεύει... ?Η, τέλος πάντων, κάνει πως το πιστεύει...
Τώρα θα δούμε, λοιπόν: Θα ξανατολμήσει άραγε η στατιστική υπηρεσία της ΚΟΜΙΣΙΟΝ να ξαναπεί ότι στην Ελλάδα, το 17% τουλάχιστον των εργαζόμενων ζει κάτω από τα επίπεδα της φτώχειας (έκθεση Ευρωστάτ, 2/8/2000); Θα ξανατολμήσει να ομολογήσει «ανύπαρκτα» - κατά τον κ. Σημίτη - πράγματα, όπως ότι από τις 13 πιο υποβαθμισμένες περιφέρειες της Ευρώπης οι 7 (στοιχεία Ευρωστάτ) ανήκουν στην Ελλάδα; Με δυο λόγια θα τολμήσει η πραγματικότητα να συνεχίσει να διαψεύδει τον κ. Σημίτη ή θα προσαρμοστεί στις υποδείξεις του «εκσυγχρονιστικού» ψεύδους;..
«Οσον αφορά τώρα τη Γιουγκοσλαβία. Η Γιουγκοσλαβία είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα στη Βαλκανική. Η Γιουγκοσλαβία είναι μία πηγή εντάσεων. Η Γιουγκοσλαβία είναι μία χώρα, η οποία λόγω της πολιτικής που ακολουθεί δε βοηθάει αυτή την ειρηνική εξέλιξη. Η ελληνική κυβέρνηση έχει επισημάνει ότι θέλει μια δημοκρατική Γιουγκοσλαβία, ότι θέλει μια Γιουγκοσλαβία η οποία εντάσσεται και αυτή μέσα στις κοινές διαδικασίες της Βαλκανικής και της Ευρώπης. Το οποίο δε συμβαίνει σήμερα».
Οχι, δεν τα λέει η Μ. Ολμπράιτ τα παραπάνω. Ανήκουν στον Κ. Σημίτη - τα είπε στη διάρκεια της προχτεσινής συνέντευξης Τύπου στη Θεσσαλονίκη - και ο απαράδεκτος, άκρως διαστρεβλωτικός και επεμβατικός χαρακτήρας τους είναι ολοκάθαρος και προκλητικός. Οχι μόνο γιατί το θύμα των ΝΑΤΟικών απάνθρωπων βομβαρδισμών μετατρέπεται σε θύτη και χαρακτηρίζεται ως «πηγή εντάσεων». Αλλά, κυρίως, γιατί ο Κ. Σημίτης ομολογεί, ότι αυτός και τα υπερατλαντικά και κοινοτικά «αφεντικά» του θέλουν μια διαφορετική Γιουγκοσλαβία και γι' αυτό το λόγο κάνουν ό,τι κάνουν.
Και ο λαός της Γιουγκοσλαβίας; Το αναφαίρετο δικαίωμά του, να καθορίζει τα της χώρας του, το παρόν και το μέλλον της, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις και πιέσεις; Προφανώς, αυτά είναι ψιλά γράμματα, για τους ανά τον κόσμο οπαδούς της νέας τάξης πραγμάτων...
Εκτός και με το «ορθώσει ανάστημα», εννοείτε πως ο Γ. Παπανδρέου, βάλθηκε σώνει και καλά, να αποδείξει στους «εταίρους» μας, ότι μπορεί καλύτερα απ' αυτούς, να συντονίσει και καθοδηγήσει τη σέρβικη αντιπολίτευση και την προεκλογική της εκστρατεία. Οπότε, ο χαρακτηρισμός σας στέκει...
Τώρα, βέβαια, μπορεί ο καθένας να αναρωτηθεί, με ποιο δικαίωμα ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών πηγαίνει σε μια κυρίαρχη και ανεξάρτητη χώρα, μέλος του ΟΗΕ και παρεμβαίνει ωμά στις εσωτερικές της εξελίξεις, εν μέσω, μάλιστα, της προεκλογικής περιόδου; Ε, κάτι θα βρείτε, ν' απαντήσετε και σ' αυτό...
Προφανώς, το μόνο, που απασχολεί την κυβέρνηση είναι η αποφυγή της δικής της τιμωρίας.
Στην επανενεργοποίηση της διάταξης του άρθρου 13 του Ν. 1566/85, που προβλέπει φυλάκιση μέχρι τρία έτη, έως και απόλυση για τον καθηγητή που συλλαμβάνεται να παραδίδει μαθήματα κατ' οίκον, προσανατολίζεται το υπουργείο Παιδείας. Τουλάχιστον, αυτό λένε κάποιες σχετικές πληροφορίες. Κι αυτό γιατί - λένε οι ίδιες πηγές - πρέπει το φαινόμενο αυτό να παταχτεί, αφού υπονομεύει το αδιάβλητο των διαδικασιών της εκπαίδευσης και οδηγεί σε κρούσματα συναλλαγής καθηγητών- μαθητών.
Δε θέλουμε να αμφισβητήσουμε τις όποιες προθέσεις του υπουργείου Παιδείας. Και είναι σε όλους γνωστό, πως είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με την όποια παραπαιδεία. Δε νομίζουν, όμως, εκεί στο υπουργείο, πως καταντά έως και παράλογο να υποβαθμίζουν με τη μεταρρύθμιση και την αντιεκπαιδευτική πολιτική τους γενικότερα τη δημόσια εκπαίδευση, να ενισχύουν την παραπαιδεία, να κρατούν τους μισθούς των εκπαιδευτικών σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα, και παρ' όλα αυτά να τολμούν να κραδαίνουν τον πέλεκυ της τιμωρίας για όσους κάνουν «ιδιαίτερα»; Μαζί με τα κατασταλτικά μέτρα, δε δίνει και καμιά απάντηση υπεύθυνα για το πώς θα ζήσει ένας πρωτοδιορισμένος εκπαιδευτικός, με 200.000 και κάτι δραχμές το μήνα, όταν, μάλιστα, τον στέλνουν, συνήθως, να διδάξει μακριά από το σπίτι του και μόνο για νοίκι χρειάζεται τα μισά απ' αυτά;
Αν πραγματικά ενδιαφέρονται για τη δημόσια παιδεία το υπουργείο και η κυβέρνηση, ας ξανακοιτάξουν την πολιτική τους. Διαφορετικά, όλα τ' άλλα αποτελούν στάχτη στα μάτια...
Καλά όλοι
περάσαμε
για λίγο
στ' ακρογιάλια,
μα τέρμα
οι διακοπές
και «μέσα
τα κεφάλια»
*
Με άλλα λόγια
επιστροφή
στις έγνοιες,
στη σκοτούρα,
σ' όσα
οι μαύροι άρχοντες
μας έχουν
στην καμπούρα
*
Κι αντί
να βάλουμε μυαλό,
να πιάσουμε
αγώνα,
λέμε μοιραίοι
κι άβουλοι
«άντε, καλό
χειμώνα»!